Voor de tweede maal uit elkaar met een kind
Hoe begin je hieraan en is dit zelfs mogelijk?
Om te beginnen wil ik de basis van onze relatie even uitleggen omdat het eigenlijk van in het begin al een penibele situatie is.
Na ruim 2 jaar alleen te zijn geweest dacht ik, in 2021, dat het wel een goed idee was om een Tinder-profiel aan te maken om iemand te leren kennen. Een leuke plus-mama voor mijn dochter die toen 6 was. En een partner om de leuke momenten mee te delen. Zo gezegd, zo gedaan.
Op een gegeven moment had ik een date met een knappe dame die eigenlijk alles had om leuk te vinden. Je kent het wel de date waarbij je iets gaat drinken, later wat tapa's mee besteld en uiteindelijk na een aantal rosé voor haar en wodka-sprite voor mezelf de bistro mee sluit om 2u. Super gezellig dus.
Zo'n leuk verhaal is geëindigd in een nachtmerrie nadat ze een maand later tegen me zei dat ze zwanger was... De grond zakte onder m'n voeten weg. Zeker nadat ik haar mijn verhaal had gedaan dat ik absoluut geen kinderen meer wou omdat de breuk met de moeder van mijn dochter lelijke littekens had achter gelaten. Dus opteerde ik voor een abortus. Wat door haar in alle talen geweigerd werd. 'Dan moest ik haar maar laten vallen en werd het kind op haar naam gezet.' Zo ben ik dus niet.
Een kleine nuance in het verhaal, en dat ben ik pas te weten gekomen nadat onze dochter geboren was. Ik was in juni 2021 niet meer dan een rebound... De reden van haar Tinder-profiel was dat haar ex een ander had. En ze eigenlijk van hem probeerde zwanger worden. Ze ook in detail tegen hem vertelde hoe, waar en wanneer wij elkaar zagen om hem jaloers te maken lees: probeerde terug te krijgen. Toen ik een weekend weg was met vrienden is haar ex zelfs bij haar blijven slapen. Hoe ben ik hier achter gekomen? Nee ik ben geen Sherlock Holmes maar een lang verhaal kort. Hij moest mijn vriendin nog veel geld en voor die zaak hield ze alle WhatsApp verkeer bij, die bundel is op een gegeven moment afgeprint voor bewijsmateriaal in een rechtzaak. En ik heb dat WhatsApp verkeer dus allemaal kunnen lezen waar alles in detail uitgelegd staat.
Ik kan jullie verzekeren, het was deze keer niet alleen de grond die onder me wegzakte maar ik werd er letterlijk misselijk van.
Alsof dat nog niet genoeg was is ondertussen haar band met mijn dochter helemaal spaak gelopen. Ik durf me niet uitspreken over wie hier de meeste schuld aan treft maar het is logisch dat ik voor de liefde van mijn dochter kies. Het is een wel opgevoed kind en meestal eerlijk, zoals de meeste kinderen denk ik. En als volwassenen zijn wij er om die kinderen op te voeden en proberen te begrijpen wanneer zij zich slecht voelen of met een probleem zitten. Maar dat gebeurt bij ons dus niet. Ze is haar liever kwijt dan rijk.
Wat ik wel moet zeggen is dat mijn vriendin praktisch alleen voor onze jongste dochter zorgt daar ik op mezelf een huis aan het zetten ben en ik van de eerste tot de laatste steen alles zelf gezet heb net zoals elektriciteit etc etc... Ondertussen ben ik hier 3,5 jaar mee bezig en is het bijna af. Dus van voor ik mijn vriendin ken.
Nu is onze situatie dus zo ver geëscaleerd dat ze niet mee wil verhuizen en dat ik er vanaf komende maand alleen voor sta.
Hoe begin ik hier aan, 2 dochters, bij 2 moeders... De eerste brake-up was al een hel.
@Lexus: great minds… 
"Hoe begin ik hier aan, 2 dochters, bij 2 moeders... De eerste brake-up was al een hel."
Ze om het weekend zien en paar dagen in de vakanties. Tegelijkertijd lijkt me wel gezellig voor de kinderen en ook makkelijker voor jou. Dan heb je af en toe ook een weekend voor jezelf en 2 kinderen kunnen ook eens samen spelen ipv dat jij de hele dag ze moet vermaken.
50 50 is veel te onredelijk en zwaar. Je was er niet echt bij de eerste jaren en hebt geen idee hoe dat is. Begin hier maar mee om te leren alleen zorg te dragen. Mijn man zou het nog geen nacht alleen trekken gewoon omdat het nooit hoefde. Misschien kun je zelfs beginnen met dagen alleen zijn met de kinderen tegelijk zonder de nachten. Verder de moeders niet boos maken en goed luisteren naar de regeltjes en verzorgingsschemas. En natuurlijk: genieten van je dochters. Het allermooiste aan kinderen hebben.
Ik heb tonnen respect voor haar. Ik weet hoe zwaar het is want ik heb het let de oudste ook gedaan toen ik single was. Als dat respect nu van 2 kanten kwam had het misschien wel gewerkt.
Klopt het als ik zeg dat je ook bang bent voor het onbekende? Je oudste dochter zal veel onder de zorgen van je huidige vriendin zijn gevallen als jij zoveel aan je huis werkte?
En misschien heb je ook een gevoel van onhandigheid? Van ' ja ik kan een muur stucken maar hoe moet ik in Godsnaam met kleine kindjes omgaan? Dat is toch veel meer iets voor vrouwen. Misschien kan ik maar beter zo snel mogelijk weer een vriendin krijgen..." ? het zijn maar vragen hoor.
Maar toch, als het een klein beetje zo in gedachten speelt: wees eens moedig en open je hart voor het feit dat ook een vader alleen fantastisch kan zorgen voor kindjes en dat als hij ze niet als lastige factor ziet maar als heerlijke donderstenen om van te genieten juist door ervoor te zorgen. En dan kan je best onzeker zijn over je vaderschap hoor.(als je dat al bent) Zoveel moeders zijn ook onzeker en zoeken steun bij vriendinnen of inderdaad op een forum. Voor jou zal er ook hulp zijn in allerlei vormen. Maar voor alles zou ik insteken op je hart openen voor het feit dat het een prachtig avontuur kan zijn om dit vol aan te gaan.
Lexus schreef op 06-01-2024 om 11:26:
Klopt het als ik zeg dat je ook bang bent voor het onbekende? Je oudste dochter zal veel onder de zorgen van je huidige vriendin zijn gevallen als jij zoveel aan je huis werkte?
En misschien heb je ook een gevoel van onhandigheid? Van ' ja ik kan een muur stucken maar hoe moet ik in Godsnaam met kleine kindjes omgaan? Dat is toch veel meer iets voor vrouwen. Misschien kan ik maar beter zo snel mogelijk weer een vriendin krijgen..." ? het zijn maar vragen hoor.
Maar toch, als het een klein beetje zo in gedachten speelt: wees eens moedig en open je hart voor het feit dat ook een vader alleen fantastisch kan zorgen voor kindjes en dat als hij ze niet als lastige factor ziet maar als heerlijke donderstenen om van te genieten juist door ervoor te zorgen. En dan kan je best onzeker zijn over je vaderschap hoor.(als je dat al bent) Zoveel moeders zijn ook onzeker en zoeken steun bij vriendinnen of inderdaad op een forum. Voor jou zal er ook hulp zijn in allerlei vormen. Maar voor alles zou ik insteken op je hart openen voor het feit dat het een prachtig avontuur kan zijn om dit vol aan te gaan.
Dat onzekere speelt zeker mee. Bedankt voor het advies
tsjor schreef op 06-01-2024 om 10:12:
'Dus onrechtstreeks komt het iedereen ten goede. Ik krijg eigenlijk dezelfde reactie van u als van m'n vriendin, weinig respect voor het 7 op 7 werken, niet alleen voor mezelf maar ook voor haar en de kinderen.'
Inderdaad, onrechtstreeks. Maar ondertussen geef je er blijk van dat je geen enkel besef hebt van wat het betekent om bijna altijd alleen te staan voor de zorg voor een pasgeboren kind. Hoeveel respect heb je daarvoor. En dat is niet 7/7, maar dat is 24/7, zonder pauze.
Heb je met haar overlegd: wat wil je, dat ik weg ben en dat we dan over een paar jaar een huis hebben met lagere lasten, of dat ik meer thuis ben en zorg draag voor het kind? Heeft ze een keuze daarin gehad? Of is het een opgedrongen situatie geweest: zo zorg ik voor jou en je kind en daar moet je respect voor hebben en dankbaarheid voor zijn. Ik hoop dat je beseft waarom je vriendin reageert zoals ik reageer.
Verder zou ik je adviseren je wat meer te verdiepen in voortplantingstechnieken en hoe een zwangerschap voorkomen kan worden. Voor iemand die geen kinderen wil heb je al twee keer niet alleen jezelf, maar ook twee vrouwen en twee kinderen in de problemen gebracht.
Je hebt dadelijk een mooi huis met lage lasten. Jullie waren niet getrouwd, dus het huis zal voor jou zijn. Je kunt proberen een omgangsregeling af te spreken met de tweede vrouw, waarbij je de kinderen tegelijkertijd ziet en dan minimaal, een keer in de twee weken een weekend, 50% van de vakanties. Mijn advies zou zijn om de alimentatie te laten berekenen door een boekhouder of door het LBIO of door een advocaat, waar jullie het samen ook maar over eens worden. En dan eens goed gaan nadenken over wat je wil met vrouwen en kinderen en een gezellig avondje in de kroeg.
Tsjor
Nou Tsjor, lekker neerbuigend allemaal. Ik heb zelf ook kinderen groot gebracht, en dat deed ik liever dan 7 dagen per week een huis verbouwen. Zo zwaar is het moederschap nou ook weer niet, kom op zeg. Vrouwen doen graag denigrerend naar mannen, maar deze vrouw wilde zelf perse een kind zonder instemming van de vader (andersom hebben we daar hele boze woorden voor), ging bovendien vreemd tijdens de relatie, kiest de meest winstgevende man uit en ze kon zodoende er voor zorgen zonder daarnaast een inkomen te hoeven verdienen of te zorgen voor een dak boven haar hoofd. Dat gaat haar nog tegenvallen nu ze er alleen voor komt te staan. Nou post die dame hier niet, maar ik heb toch echt wel wat kritiekpunten richting haar gedrag.
Wat willen vrouwen eigenlijk van een man? Dat hij zodra er een baby komt, alles uit zijn handen laat vallen en gezellig naast haar op de bank voor de baby komt zorgen? Gaat zij dan zorgen voor het gezinsinkomen en een goed en goedkoop onderdak? Na de bevalling en het ontzwangeren is het op een gegeven moment wel klaar met “ oh, moeder zijn is zoveel zwaarder dan vader zijn” met een handje tegen het voorhoofd.
AnnaPollewop schreef op 06-01-2024 om 14:19:
[..]
Nou Tsjor, lekker neerbuigend allemaal. Ik heb zelf ook kinderen groot gebracht, en dat deed ik liever dan 7 dagen per week een huis verbouwen. Zo zwaar is het moederschap nou ook weer niet, kom op zeg. Vrouwen doen graag denigrerend naar mannen, maar deze vrouw wilde zelf perse een kind zonder instemming van de vader (andersom hebben we daar hele boze woorden voor), ging bovendien vreemd tijdens de relatie, kiest de meest winstgevende man uit en ze kon zodoende er voor zorgen zonder daarnaast een inkomen te hoeven verdienen of te zorgen voor een dak boven haar hoofd. Dat gaat haar nog tegenvallen nu ze er alleen voor komt te staan. Nou post die dame hier niet, maar ik heb toch echt wel wat kritiekpunten richting haar gedrag.
Wat willen vrouwen eigenlijk van een man? Dat hij zodra er een baby komt, alles uit zijn handen laat vallen en gezellig naast haar op de bank voor de baby komt zorgen? Gaat zij dan zorgen voor het gezinsinkomen en een goed en goedkoop onderdak? Na de bevalling en het ontzwangeren is het op een gegeven moment wel klaar met “ oh, moeder zijn is zoveel zwaarder dan vader zijn” met een handje tegen het voorhoofd.
Uh.... wie is hier nu neerbuigend???
Pippeltje schreef op 06-01-2024 om 20:49:
[..]
Uh.... wie is hier nu neerbuigend???
Oh sorry. Ik vergat dat alleen mannen zo toegesproken mogen worden.
Pippeltje schreef op 06-01-2024 om 20:49:
[..]
Uh.... wie is hier nu neerbuigend???
Neerbuigend of niet, wel rake woorden als je het mij vraagt!
Even zonder verwijten gezien de gegeven situatie; zorg voor een goede en duidelijke omgangsregeling met de moeder van de tweede en dat de omgang in ieder geval deels gelijk loopt zodat je kinderen ook voor een deel met elkaar opgroeien. Als halfzusjes hebben ze daar in mijn ogen wel recht op.
Dat huis is bijna af, dus dan heb je in elk geval wat meer tijd voor het opvoeden van je kinderen.
Ik zou in elk geval duidelijke afspraken maken over de omgang en de alimentatie, zodat daar later geen discussies over ontstaan. Die zullen misschien toch wel ontstaan, maar dan staat het in elk geval op papier.
En zou me dan eerst maar eens een tijdje daar op richten. Ken de dame in kwestie natuurlijk niet, maar zo te lezen heeft dit weinig kans van slagen allemaal. Het begon al met verkeerde intenties, na een maand zwanger is heel snel (understatement) natuurlijk, ze is nog veel te veel bezig met haar ex, is niet eerlijk en dan klikt het ook nog eens niet met je 9-jarige dochter. Er zijn veel meer redenen om aan te nemen dat het drama wordt dan dat het een succes wordt.
Dus dan moet je maar proberen er het beste van te maken voor de kinderen. Ik zou ook geen plus-mama meer gaan zoeken. Als je weer gaat daten, doe dat dan in de tijd dat je geen kinderen hebt en betrek de kinderen er de eerste tijd niet bij. Als het dan echt geweldig klikt, kun je altijd nog zien.
Hoe ga je ermee om? Ik ga heel direct zijn:
- regel een vasectomie!!! Je wilt geen kinderen meer dus neem die verantwoordelijkheid voor de toekomst!!! Een nieuwe vrouw in je toekomstige leven zal je dankbaar zijn, geen hormonen meer! En neen het tast je mannelijkheid niet aan, na paar weken heb je weer normale erecties!
- aanvaarden dat het voorbij is en organiseren. Weekends en 50% van de vakanties is echt geen moeilijke heb je nog veeeel tijd voor jezelf en een toekomstige madam die ik vermoed er snel zal zijn
- voor ogen houden dat een relatie ALTIJD 2 mensen betreft en dus dat jij er ook aandeel in hebt dat het verkeerd liep (terwijl je hard werkte aan de toekomst met je huis voelde je partner zich NU enorm in de steek gelaten.)
voila je plan van aanpak!
jezelf wentelen in de slachtofferrol brengt je nergens, hop gaan met die banaan. Je huis is gebouwd, bouw nu aan een relatie met je kinderen, een (h)echte relatie en vergeet die vasectomie niet
-
Belgica schreef op 10-01-2024 om 22:48:
Hoe ga je ermee om? Ik ga heel direct zijn:
- regel een vasectomie!!! Je wilt geen kinderen meer dus neem die verantwoordelijkheid voor de toekomst!!! Een nieuwe vrouw in je toekomstige leven zal je dankbaar zijn, geen hormonen meer! En neen het tast je mannelijkheid niet aan, na paar weken heb je weer normale erecties!
- aanvaarden dat het voorbij is en organiseren. Weekends en 50% van de vakanties is echt geen moeilijke heb je nog veeeel tijd voor jezelf en een toekomstige madam die ik vermoed er snel zal zijn
- voor ogen houden dat een relatie ALTIJD 2 mensen betreft en dus dat jij er ook aandeel in hebt dat het verkeerd liep (terwijl je hard werkte aan de toekomst met je huis voelde je partner zich NU enorm in de steek gelaten.)
voila je plan van aanpak!
jezelf wentelen in de slachtofferrol brengt je nergens, hop gaan met die banaan. Je huis is gebouwd, bouw nu aan een relatie met je kinderen, een (h)echte relatie en vergeet die vasectomie niet
-
Die toekomstige madam valt nog te bezien. Alsof veel madammen trek hebben in een man met twee kinderen bij twee vrouwen en dus twee omgangsregelingen. Ik denk dat dat allemaal nog niet zo meevalt, maar dat is nu geen prioriteit natuurlijk. Eerst het probleem wat nu speelt maar eens oplossen.
