Vraagje ivm asperger

Hangt ervan af

Hangt helemaal van de persoon zelf af. Ik ken mensen met Asperger die de pc/laptop gebruiken als mediaspeler en totaal niks hebben met social dingen. Ik ken ook iemand die fanatiek twittert. Ik ken ze op msn, op hyves en facebook, maar ook die daar niets mee doen.
Ik ken er die in real life nogal onhandig zijn (sociaal) maar online bijzonder behendig communiceren.

Wat chatten en reageren op sms-jes betreft idem dito. De één heeft bijna RSI-duimen van het sms-en, de ander doet er weinig mee.

't Zijn wat dat betreft net "echte mensen": alles is mogelijk!

Asper

Wil je je 'kameraad' nu internetadviezen geven?
Ik heb geen Asperger, maar ben ook geen sms-er, chatter of facebooker/hyver. Laat hem dat lekker zelf beslissen.

Asper

Wat voor antwoord had je het liefst willen horen? Waarom refereer je aan andere planeten in je reply naar mij?

In je antwoord naar Rafelkap spreek je over dat hij zich met jouw facebooksite bemoeit en de zijne verwaarloost

Okay. Open kaarten nu graag. Wat zit je dwars en wat wil je weten?

Er aan uit kunnen

Juist omdat hij van een andere planeet lijkt te komen heb ik het zo vreselijk moeilijk hem te begrijpen en te kunnen volgen, ik probeer mij in zijn denken te verplaatsen,maar dat is zo moeilijk, Hij lijkt totaal anders te denken dan een 'gewone' mens, Hijzelf doet wel zijn best, echt, al is dat moeilijk om dat altijd te blijven geloven, ik denk dat het hem gewoon niet lukt op een gewone manier te communiceren, heen en terug, hij ontvangt wel alles wat gezegd wordt (denk ik) maar hij kan niets terug bieden, ookal wil hij, We lijken te leven met totaal andere regels... Hij probeert zichzelf een beetje te verstoppen, zou niet willen dat ik hem links laat liggen, maar zelf heb ik zo vaak het gevoel geen reactie van hem te krijgen, Het lijkt alsof hij vergeet best terug te reageren

Weinig sociale contacten

Hij is iemand wat wel graag berichten ed. krijgt, als je daarnaar vraagt is hij daar heel duidelijk in, dan (en pas dan) zegt hij klaar en duidelijk dat hij daar veel aan heeft. Het is een intelligente man, en ergens weet hij wel dat het zo is dat als ik iets doe of zeg ik daar graag een reactie op krijg, ook zonder daar steeds naar te moeten vragen, maar blijkbaar lukt dat hem niet, Hij wil dus graag wel vriendschap ontvangen (iets dat blijkbaar niemand bij hem uithoudt omdat hij zo weinig uit zichzelf kan teruggeven) in wat hij zegt is hij heel duidelijk en rechtuit, dat is dus wel fijn, maar ik geef het bijna ook op om hem bij dingen te betrekken omdat het idd toch wel wat vraagt , te wachten op een wederbericht waarvan ik ondertussen ook al wel weet dat ik dat nooit hoef te verwachten, Hem laten vallen vind ik ook wel zielig, want ik geloof echt wel dat hij er veel aan heeft ...maar waarom kan het zo moeilijk zijn gewoon even een berichtje terug te sturen als hij er een krijgt, hoe kan zo een intelligente kop dat nu niet kunnen ?? Hij laat weten dat hij graag regelamtig wat van mij hoort, ontvangt graag, maar kan blijkbaar niets terugreageren...?? Ik vind het ergens wel zielig als ik hem laat vallen omdat ik echt wel geloof dat het hem niet lukt, dat hij anders zou willen kunnnen reageren, hij heeft geen vrienden, wel veel collega's (met ook universitaire functies)

Asper

"...maar waarom kan het zo moeilijk zijn gewoon even een berichtje terug te sturen als hij er een krijgt, hoe kan zo een intelligente kop dat nu niet kunnen ??"

Uhhh, misschien omdat hij Asperger heeft? Ik snap eigenlijk niet dat jij dat niet snapt!

Je geeft zelf al aan dat hij Asperger heeft. Waarom verdiep je je niet meer in deze stoornis. Asperger is een contactstoornis. Wat wij 'normaal' en vanzelfsprekend vinden (tja, wat is normaal) is voor mensen met Asperger niet vanzelfsprekend. Neem je vriend zoals hij is met zijn Asperger. Kun je dat niet, laat los.

Ik heb zelf een schoonzus van wie wij sterk vermoeden dat zij Asperger heeft. Ook zij reageert soms totaal niet op dingen waar je normaal gesproken wel een reactie zou verwachten. Kan zelfs voorkomen dat ze gewoon geen gedag zegt bij het weggaan. de ene keer wel en de andere keer loopt ze zonder iets te zeggen de deur uit. Ook deze dame heeft aan de Universiteit gestudeerd, dus dom is ze zeker niet, maar dat heeft totaal niets met Asperger te maken.
Overigens zijn mensen met Asperger bovengemiddeld intelligent tot HB, dus aan het intellect ligt het zeker niet.

Dat is simpel.

Het is een intelligente man die toch moeite heeft met het onderhouden van contacten. Ja, dat kan, daar hoef je geen laag IQ voor te hebben (sterker nog: er zijn minder intelligente mensen die daar wél goed in zijn). Intelligentie, opleiding, werkniveau, het zegt echt niet alles. Laat dat los, dat scheelt al een boel.
Verder wil je van alles van hem. Dat is nogal wat. Jij wil dat hij qua schrijven het initiatief neemt. Nou, zet dat gerust uit je hoofd. Dat gaat niet gebeuren, tenzij je hem steeds meer onder druk zet. En geloof me, daar gaat niemand gelukkig van worden.
Het is heel simpel. Jij accepteert dat hij nou eenmaal geen schrijver is. Dat betekent niet dat hij asperger heeft, een rotvent is, toch niet zo intelligent is als je dacht, of wat dan ook. Dat betekent gewoon dat hij geen schrijver is en dat het initiatief altijd van jou zal moeten uitgaan.
Als het een prima vent is, zou ik daar geen problemen mee hebben, zelf het initiatief nemen en kijken naar zijn eigenschappen die me wél bevallen.
Echt, zo simpel is het. Die man is intelligent maar heeft blijkbaar niet vooraan gestaan toen de Goede Sociale Eigenschappen werden uitgedeeld. Stop met denken waaróm hij niet schrijft (kan asperger zijn, kan ook gewoon een aversie tegen schrijven zijn). Stop met denken dat een HBO-achtergrond automatisch betekent dat iemand alles kan (wat zegt dat over mensen met een lagere opleiding?). Stop met denken dat je hem wel kan veranderen. Het zit er gewoon niet in, dus neem zelf het initiatief voor een leuk contact en kijk naar de eigenschappen die hij wél heeft, of laat het los en ga op zoek naar andere slimme vriendjes/vriendinnetjes die ook nog eens sociaal intelligent zijn

Vriendschap

Ja Sassie, hij heeft het ook moeilijk met afsluiten van gesprekken, is dan bvb gewoon ineens plots weg, zomaar, zonder boe of ba. Ik neem hem dat echt niet kwalijk, probeer het te begrijpen, ik weet dat het voor hem net zo moeilijk moet zijn als voor mij om het te begrijpen. Ik denk zelfs dat het voor hem zelfs nog moeilijker is, hij weet dat ik hem misschien laat vragen, gewoon omdat ik het toch moeilijk vind hem gewoon te nemen zoals hij is, het vraagt van mij zoveel meer als dat ik terugkrijg en een vriendschapsrelatie hoort toch geven maar ook nemen te kunnen zijn. Ikzelf heb een brede vriendenkring, voor hem ligt het moeilijker, hij heeft -zonder het te willen- zo goed als geen vrienden, terwijl hij vanbinnen echt wel een lieve man is, maar hij kan dit blijkbaar niet uit zichzelf tonen, Maar ik wil ook niet het gevoel hebben dat ik een hulpverlener ben, dat het vrijwilligerswerk zou zijn contacten te houden met hem, Het zit mij dus dubbel,
Belle epoque, schrijven op zich doet hij wel graag, hij zou zo boeken kunnen schrijven, wat hem niet lukt is 'naar' iemand anders schrijven, het initiatief gaat steeds van mij uit, ik verwacht niet anders, maar vaak vergeet hij ook nadat ik hem contacteer even te antwoorden, en dat kan echt wel vermoeiend zijn, ik heb helemaal niet de bedoeling hem te veranderen, ik zit met de twijfe of ik de energie kan blijven opbrengen waar hij wel wat aan heeft maar waar ik weinig op terug krijg
'andere vriendjes' heb ik geen nood aan (die heb ik voldoende) ik neem dus wel al zelf contact met hem en dat vind hij heel leuk, maar ik vind mijzelf vaak tekort gedaan,
Hoewel ik soms/regelmatig ook heel erg binnenpretjes heb om zijn denkwijze te zien en proberen te begrijpen (zo helemaal anders)

Klein voorbeeldje

bvb. Ik doe hem een berichtje dat ik ziek en ellendig ben, bij de dokter langs ga voor een consult.... dan verwacht ik-bij 'gewone mensen' ergens wel een berichtje voor steun of een vraagje naar wat er scheelt of weet ik veel wat, Bij hem weet ik dat geen berichtje terug hoef te verwachten, terwijl hij zich in zichzelf waarschijnlijk die dingen wel afvraagt, maar hij laat mij daar niets van horen of zien... ik weet dat ik dat niet laksheid of onverschilligheid bij hem moet noemen... maar als dit altijd zo in alle omstandigheden zich voordoet dan heb je soms het gevoel dat je tegen een muur of een spiegel praat, hoewel hij het in zichzelf wel goed meent, is het voor mij toch wel moeizaam, ik ontvang weinig van hem omdat hij het in zichzelf vast houdt

Twee

Ik denk dat je twee keuzes hebt: ofwel accepteren dat hij zo reageert, of zijn gezelschap niet opzoeken.
Mijn idee: je begint telkens weer draadjes over deze man, onder deze of andere nicks, je blijft maar zustertje spelen, je wilt hem zo graag helpen en begrijpen; volgens mij ben jij vreselijk verliefd!!!

Verwachtingen

Ja, hou op met van alles van hem te verwachten: daardoor wordt je steeds teleurgesteld. Accepteer hem zoals hij is en als je zijn vriendschap koestert accepteer dan dat het initiatief van jou moet komen en kies daar dan voor. Laat hem anders met rust, hij redt zich heus wel.

En.. (misschien o.t.)

Wat ik echt iets van de laatste tijd vind -logisch door alle nieuwe media waarmee er gecommuniceerd kan worden: het lijkt zo onderhand wel een verplichting om te communiceren. Iedereen moet vooral aan de facebook, hyves enz. Als je dat niet doet en je bent verder ook niet zo sociaal actief en hebt geen enorme vriendenkring dan wordt dat snel als heel raar gezien. Terwijl je vroeger gewoon werd gezien als een persoon die wat op zichzelf is.

Klopt, yvonne, over dat altijd bereikbaar moeten zijn...

"Wat ik echt iets van de laatste tijd vind -logisch door alle nieuwe media waarmee er gecommuniceerd kan worden: het lijkt zo onderhand wel een verplichting om te communiceren."

Klopt.

Ik heb ooit vanwege mijn werk een telefoonabonnement genomen en daar zat een flinke smartphone bij. Zo eentje met de mooiste gadgets. Nou heb ik een vriendin die verwacht dat ik dat ding 24/7 binnen bereik startklaar heb. Terwijl ik hem wel eens uit heb omdat ik niet gestoord wil worden of 'm gewoon aan de lader vergeet te hangen.
Ze snapt het werkelijk niet: nou heb ik zó'n mooie telefoon... En nou ben ik zó slecht bereikbaar...
Ik ben wel bereikbaar, maar niet 24/7 en zeker niet op afroep: u sms-t/belt en ik spring meteen in de houding...
Laatst heb ik gezegd dat het bijzonder verfrissend is om zo af en toe eens al die dingen uit te hebben en gewoon even onbereikbaar te zijn (als het dringend is merk ik het gauw genoeg). En ik bedoelde het vriendelijk en niet aanvallend, maar ik geloof dat ze dat wel zo heeft opgevat...

Ik ben dol op gadgets en dingetjes, doe ook aan hyves en beperkter aan facebook, twitter redelijk fanatiek, maar heb ook mijn "nu niet"-momenten. En eerlijk gezegd is mijn vriendin niet de enige die dat raar vindt (al reageert zij er wel erg heftig op!)...

Tja asper

Moeilijk en ik denk dat je erg verliefd op deze meneer bent. Je probeert hem hoe dan ook te helpen met zijn Asperger. Dat gaat je niet lukken. Nu niet en in de toekomst niet. Beter is te accepteren hoe hij is en neem afstand. Je steeds weer afvragen waarom hij dingen nou niet doet of juist wel doet die mensen zonder een contactstoornis wel of niet doen, vreet je helemaal op.
Ze blijven toch wie ze zijn en zullen nooit veranderen; hoezeer jij dat ook graag wilt.

Let wel: mensen met Asperger hebben geen behoefte aan vrienden. Ze zijn het liefste op zichzelf. Simpele dingen zoals een beetje attent zijn hoef je niet te verwachten. In het begin was dat ook mijn grootste frustratie bij mijn schoonzus. Ze denken niet in de trant van: Goh, dat zal Asper leuk vinden zeg, laat ik dat eens doen." Vergeet het maar. Ze lijken zeer egocentrisch, maar feitelijk komt het niet eens in ze op! Het komt echt niet in hun hoofd op om iemand eens te verrassen ofzo, simpel omdat ze dat niet kennen! de hersenen maken die link niet die bij mensen zonder Asperger over het algemeen wel maken.

Bij schoonzus is het zelfs zo dat ze niet eens met de auto komt omdat er ergens bij ons in de stad een weg is afgesloten. Zij rijdt normaal gesproken over die weg. Dat er meerdere wegen zijn om bij ons te komen komt niet eens bij haar op. Die weg rij ik en dat kan niet dus heeft de ander pech! Visites vind ze vreselijk! De ene keer krijg je alleen een antwoord ja of nee op vragen en zit ze met een ongeïnteresseerd gezicht erbij en de andere keer komt er iets meer uit. Ook zij heeft geen vrienden. Werkt bij familie en komt na het werk direct thuis bij haar ouders.
Ze lijkt nergens behoefte aan te hebben en leuk uitgaan snapt ze al helemaal niet. Je kunt je er druk om blijven maken, maar deze mensen zitten zo in elkaar!

Asper

" Ik doe hem een berichtje dat ik ziek en ellendig ben, bij de dokter langs ga voor een consult.... dan verwacht ik-bij 'gewone mensen' ergens wel een berichtje voor steun of een vraagje naar wat er scheelt of weet ik veel wat"

Ik ben niet eens een man, ook geen Asperger, maar van mij zou je op zo'n bericht ook geen reactie krijgen. Ik ga ervan uit dat je erbij zet wat je hebt als je vind dat ik het moet weten. Zo niet, dan neem ik het ook alleen maar ter kennisgeving aan, of meer als 'daar ben ik op dat moment'.

@sassie

Sassie, jouw schoonzus lijkt idd wel op hem, jij herkent blijkbaar wél wat ik bedoel. Wel is het zo dat hij heel duidelijk zegt dat hij graag wat van mij hoort en ziet, (hij zegt bvb wel dat hij weet dat hij op een bepaalde manier zijn omgeving niet in alles kan bieden wat ze verwachten van hem; dat zal hem al wel vaak genoeg gezegd geweest zijn). Hij is al een 50-er, zijn broer heeft ook ASS, zijn ouders zijn overleden en ik denk wel dat hij daarom wel duidelijk tegen mij zegt mijn contact te willen behouden, graag heeft dat hij van mij hoort (als hij zoiets zegt zegt hij dat ook heel duidelijk oprecht zonder frutsels en franjes, helder en klaar)
Maar ik heb dus hem wel laten weten dat ikzelf ook minder van mij ga laten horen, omdat ik idd niet wil dat het mij opvreet, je bent toch soms geneigd te denken dat hij op bepaalde dingen wel eens op 'doorsnee' manier zou kunnen regeren , hij heeft een goede inborst, maar het vraagt van mij toch wel wat en dus neem ik afstand (wat voor hem ook weer duidelijk wat anders betekent als voor mij)
Hij wil wel graag uitstapjes gaan maken,zegt hij, maar dat is dan misschien ook maar om mij te plezieren ? ik zie wel aan hem dat hij echt inspanningen zou willen doen om mij te plezieren, maar het is gewoon een totaal andere cultuur, een andere planeet zelfs, ...Dus zet ik een stap achteruit, met spijt, echt wel, want het is soms grappig om vanuit een totaal ander oogpunt dingen te leren zien en bekijken en het lijkt mij dat hij het ook wel boeiend vindt te ervaren hoe de gewone wereld in elkaar zit, voor hem was het ook echt wel een ontdekkingsreis om te ervaren

Nee

Dat doet-ie niet om jou te plezieren, omdat het voor iemand met Asperger onmogelijk is om zich in te leven in wat iemand anders wellicht zou willen. Ik ken(de, hij leeft niet meer) een Asperger van dichterbij dan me lief is en een betonnen muur kan niet harder lijken.
Single lady zei al zoiets: dit is een project van je; het gaat je niet om hem, het gaat je om hemzelf. Je vindt zijn denkwereld zo interessant bladibladibla. Het is geen circusattractie.

Tirza

Ffft

@ Tirza, het is een goede, 'andere' man, misschien wel met een muur rond zich, maar zéker geen circusattractie, zo respectloos...

Asper

Nee, ik geloof niet dat je betreffende man ziet als een circusattractie. Ik denk wel dat je zeer in hem geïnteresseerd bent en zijn diepste zieleroerselen wilt doorgronden, maar ook gewoon wilt weten hoe het werkt, Asperger.
Al met al doet het me sterk denken aan voorbeelden uit het boek "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwood. Ze beschrijft het fenomeen bij veel vrouwen dat ze verliefd worden op een man die ze niet kunnen bereiken maar denken zijn pijn en hem wel te kunnen verzachten door hun zachtmoedigheid, aandacht en liefde. Zo wordt die man een soort project dat nooit af is want die man verandert niet.
kijk dat boek eens in, misschien herken je er wat in.

Reageren

Met wat voorstellingsvermogen kun je vragen aan vriend dat hij een leesbevestiging aan je geeft. Het kan teveel zijn om direct te reageren. Dat vraagt meer inzet om zaken te begrijpen, te ordenen, en dan een passende reactie te geven. Dat komt voor sommige mensen niet spontaan.
Maar dan weet je in elk geval dat je 'gezien' bent.
En je kunt zaken misschien ook gewoon vragen: ik heb je een bericht gestuurd. Heb je dat gelezen? Ben ik duidelijk geweest? Maak je nog een reactie voor mij? Wat houdt je tegen?

Sociale media

Zijn vaak juist geschikt voor mensen met Asperger omdat de informatie toch wat concreter aangeboden wordt en omdat ze er de tijd voor kunnen nemen die ze nodig hebben en niet afgeleidt worden door onbegrijpelijke lichaamstaal.
Voor mijn zoon is het een geweldig medium, hij heeft daardoor veel kunnen oefenen met sociaal gedrag.
Ook ex komt beter door via internet. In feite heeft dochter ineens toch weer een beetje contact met haar vader doordat hij haar facebook gevonden had en haar uitnodigde vrienden te worden.
Antwoord inderdaad niet op haar teruggestuurde verhaal maar dat moet nog landen denk ik. En ik bespreek altijd met haar dat we niet weten waarom hij iets wel of niet doet, interpretraties heb je wel maar zijn vaak niet kloppend.
Er kan iets heel eenvoudigs achter zitten dat niet duidelijk wordt.

Reactie terug vragen

Als je een meelevende reactie verwacht maar niet krijgt, kun je dat vragen: ik voel me verdrietig want mijn poes is dood, kun je me een hug sturen? Het is wat mechanisch geef ik toe, maar ons leven werd een stuk makkelijker toen ik dat snapte dat ik ex en kinderen een voorstel voor gedrag kan doen omdat ze er zelf zo naar moeten zoeken.

@annej

ja, wat jij schrijft herken ik ook goed, de tijd welke hij nodig heeft om ergens op te reageren, En dan ook dat ik hem zelf zou moeten aangeven wat ik fijn zou vinden als reactie op wat ik aangeef, het is dan wel fijn dat ik zie dat hij dat dan met alle plezier ook doet, maar het fijne van het spontane is er dan natuurlijk niet meer
Bij je zoon, is het bij hem ook zo dat je kan zien dat hij wel graag positieve aandacht ontvangt, zou hij dat missen ? of maakt het eigenlijk niets uit en laat je hem evengoed onder zijn stulp zonder aandacht ?
Ook lijkt het mij dat hij wel een verhaal in een fantasie wereld verder uitwerkt, zonder dat ik daar fysisch bij aanwezig ben (ik herinner mij vaag zoiets op het einde van de Ben X film, dacht ik, maar toen ik die film zag wist ik nog totaal niet wat asperger was) Ik vraag mij af hoe hij het beleeft dat ik mij terug trek, hij zegt mijn contact te willen aanhouden, maar ik weet niet of hij beseft hoe moeilijk het is voor mij om soms het gevoel te hebben tegen een 'muur' staan lief te wezen... het vraagt toch wel wat van mij

Aandacht

Ik laat het aan mijn zoon over of hij aandacht van mij wil. Hij komt regelmatig een knuffel halen. Maar als ik er een wil moet ik het tijdig aankondigen en wachten tot hij zelf zover is, en dat kan een uur later zijn.
Ja pijnlijk dat je je eigenlijk terug wil trekken. Maar dat zal je vriend vermoedelijk wel vaker meemaken hoe teleurstellend ook.

Inleven

Kan mijn zoon wel en mijn ex ook als ik het maar concreet aangeef of ze vragen ernaar. Ik hoor ook van een kennis soms dat hij goed beseft hoe lastig het vaak is voor zijn vrouw. Dat snapt hij heel goed. Het is het handigste om je in te leven in die andere manier van communiceren, realiseren dat zaken veel energie, doordenken en tijd kosten, en dat het ze niet komt aanwaaien maar dat ze veel moeten beredeneren zodat sociaal contact altijd heel vermoeiend is, en dat ze zich moeten mogen terugtrekken als ze teveel hebben gehad. Daar kunnen ze vaak ook heel eerlijk in zijn als je zelf niet teveel de druk verhoogt, want dan komen er, vaak doorzichtige, smoesjes.

@annej

Denk je dat je zoon later beter een asperger als vriendin zou hebben ? begrijpen zij elkaar gemakkelijker of zou het dan toch t' afstandig zijn, zou doodbloeden? Ik denk dat mijn kennis wel een beetje opziet om in sociaal isolement te geraken eens hij op pensioen zou gaan, ook zou hij volgens mij wel héél graag gewoon een vaste kameraadschap willen kunnen houden
Hij weet ook wat moeilijk is voor zijn omgeving, maar ik weet niet of dat is dat hij zich dat kan 'inleven' of dat hij dat gewoon door scha en schande heeft moeten ondervinden, dat hij het 'weet',
Wat ik echt minder goed snap is waarvoor hij altijd zoveel tijd nodig heeft... zou hij dan heel traag moeten nadenken hoe het in ons wereldje werkt ?? Ik denk dat hij de psychologie van de mens heel goed kent uit de boeken ed.misschien zelfs beter dan de gewone doorsnee mens. Maar wat valt er dan juist in die tijd te beredeneren, wat houdt dat terugtrekken juist in ? wat gaat er in die tijd in hun geest om ?

Werelden

Beste Asper,

Wat mij opvalt is dat je spreekt over 'onze wereld' en de wereld van de Aspergers.
Ik vind het nogal denigrerend over komen. M.i. is er één wereld maar kunnen er talloze interpretaties en belevingen zijn. Daarnaast bestaat er niet zoiets als een scherpe tweedeling tussen de "gewone" wereld en de "asper"-wereld. Het is niet voor niets dat je spreekt over een autisme-SPECTRUM; Het is dus iets continus: net als lengte.

Wist je trouwens dat laatst in onderzoek is aangetoond bij autisten rond / na 30e de spiegelneuronen zo goed ontwikkelt zijn dat autistische kenmerken daardoor minder worden. Dit is alleen wat later dan normaal ( normaal is rond 18e).
Misschien moet je niet overal als verklaring het autisme voor gebruiken; Wellicht kan een deel verklaard worden (als je dat al zou moeten doen) door t feit dat mannen van Mars schijnen te komen en vrouwen van Venus.

Karin

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Bedenken

Mensen met autisme kunnen veel tijd nodig hebben om zaken te bedenken waar bij een gemiddeld mens de neuronen boodschappen heen en weer flitsen op een intuitieve reflexmatige manier. Men denkt op dit moment dat het mensen met autisme aan spiegelneuronen ontbreekt waardoor ze niet kunnen meebewegen met andere mensen. Daardoor moet elk detail, elk woord, ontleedt, vertaald en van betekenis voorzien worden. Er is ook moeite met algemeniseren. Alles is een maatje groter. Wij vinden de weg met behulp van borden en herinneringen en gevolgtrekkingen en vragen. Een weg in te prenten kan meer moeite kosten omdat er zoveel details onderweg zijn die allemaal onthouden moeten worden.
Als de weg bekend is kan er een blokkade optreden als er een wegomlegging is. Dat kan voor veel mensen een uitdaging zijn maar voor mensen met autisme een onoverkomelijke zaak.

Asper

Als ik nou eerlijk ben...... Als jij mijn vriendin zou willen zijn op de manier waarop je het nu voor die Aspergerkennis wil zijn, dan zou ik het niet willen. Laat hem nou dobberen.