Vreemdganger gespot
Tijdens een zonnige wandeling buiten onze woonplaats zag ik vanmiddag in de verte een getrouwd familielid met een man die niet haar echtgenoot is. Ik dacht nog: vast een collega. Ik liep op het pad in hun richting en stond werkelijk waar op het punt om haar naam te zeggen toen ze hartstochtelijk begonnen te tongzoenen. Ik schrok en ben maar stoïcijns voorbijgelopen. Ik heb geen idee of ze mij uiteindelijk heeft gezien/herkend. Ik heb een hekel aan geheimen en doen alsof. Het voelt ongemakkelijk om dit te weten en dat te verzwijgen. Maar ik wil ook niet verder bij een geheim betrokken raken, bijvoorbeeld omdat ze vindt dat ze het moet ‘uitleggen’. Ik zie haar best regelmatig en we bespreken ook wel persoonlijke dingen. Haar man ken ik wel maar niet goed. Ik voel me niet geroepen om hem in te lichten. Het gaat me echt om de relatie met haar. Wat zouden jullie doen?
Ik zou zeggen mocht ze me er op aanspreken: "ik ga je niet verlinken maar mocht het me ooit gevraagd worden, dan ga ik niet liegen"
Heb hetzelfde gehad met een collega, het is mij nooit gevraagd overigens
Ik zou haar zeggen dat je haar gezien hebt. Ze moet zelf weten wat ze er mee doet. Maar als jij haar hebt gezien, is de kans aanwezig dat ook andere bekenden haar een keer zo tegenkomen. Wel goed als ze zich daar in ieder geval van bewust is
Jullie zijn al vertrouwelijk, dan zou ik toch in een persoonlijk gesprek zeggen dat ik haar heb gezien.
wil40 schreef op 31-03-2021 om 22:58:Jullie zijn al vertrouwelijk, dan zou ik toch in een persoonlijk gesprek zeggen dat ik haar heb gezien.
En dan? Ik merk dat ik geïrriteerd ben. Totaal irrationeel natuurlijk maar als Alkes zegt dat ik haar ervan bewust zou kunnen maken dat ze gezien kan worden, voel ik boosheid. Want dat kan zij toch zelf ook bedenken? Ik ga verder geen details geven maar door het mooie weer was het op die plek hartstikke druk. Waarom verzint ze niet iets discreters? Ik leg mezelf soort van op dat ik er genuanceerd en begripvol over zou moeten praten met haar. Maar ik heb helemaal geen trek in drama. Ik weet ook wel dat ik dat niet op me hoef te nemen maar op de een of andere manier verwacht ik dat kennelijk van mezelf en vind ik mezelf niet aardig zo? Ik besef dat ik dit klein en in ieder geval bij mezelf moet houden maar dat lukt nog niet zo goed. Ik voel me er gewoon vervelend over. Alsof ze op een bepaalde manier mijn grenzen heeft overschreden, terwijl ze natuurlijk helemaal niks naar mij toe heeft gedaan. Voorlopig doe ik eerst maar eens even helemaal niks.
MRI schreef op 31-03-2021 om 18:05:Ik zou zeggen mocht ze me er op aanspreken: "ik ga je niet verlinken maar mocht het me ooit gevraagd worden, dan ga ik niet liegen"
Heb hetzelfde gehad met een collega, het is mij nooit gevraagd overigens
Dit is zeker een optie. Nuchter en ‘niet mijn probleem’. Ik vind het alleen vervelend dat ik me zo afwijzend voel naar haar. Op dit moment staat het voor mijn gevoel echt wel tussen ons in. Maar goed, dat slijt vast wel weer.
Waarom stuur je geen appje. Ik zou het niet verzwijgen want het staat nu al tussen jullie in. Misschien kan je haar wijzen op jouw post hier? Misschien hebben ze wel een open huwelijk ofzo.
Maar als het ordinair vreemdgaan betreft wil ik je toch iets meegeven:
Ik ben de partner van een vreemdganger. Ik hoorde achteraf dat aantal vrienden van hem het wisten. En dat een schoolkennis ze was tegengekomen. Niemand heeft actie genomen. Ik vond dat echt afschuwelijk. Had gewild dat een van hun mij had geïnformeerd. Ook al kende die mij niet goed. Al was het anoniem. Of hem had gedwongen eerlijk te worden. Het heeft mijn beeld van die mensen toch veranderd ook al weet ik dat ik het hen eigenlijk niet mag aanrekenen. Maar juist de leugens van hem, haar én wie er van wist zitten mij nog steeds dwars.
De kern van de zaak is: wat heb jij ermee te maken of ze met iemand anders zoent? Je schrijft: ”Ik voel me er gewoon vervelend over. Alsof ze op een bepaalde manier mijn grenzen heeft overschreden, terwijl ze natuurlijk helemaal niks naar mij toe heeft gedaan.”
precies: jij hebt er niets mee te maken. Ze is niet met jou getrouwd, ze is jou geen verantwoording schuldig, dat is ze alleen aan haar eigen echtgenoot en aan helemaal niemand anders. Ik vind zelf dat je het voor kennisgeving moet aannemen, en er verder geen oordeel over moet hebben. Al is dat laatste dus moeilijk, want we vinden altijd wel iets van anderen waarmee we niets te maken hebben.
Ik ben het met Rhonda eens. Maar mocht je toch idee hebben dat je er iets mee moet dan zou ik haar dus zakelijk laten weten dat je haar hebt gezien en vragen of ze zich bewust van feit is dat meer mensen haar kunnen zien. In die vraag zit geen oordeel, maar haalt het wel wat van jouw schouders af.
Anna Cara schreef op 01-04-2021 om 07:13:Waarom stuur je geen appje. Ik zou het niet verzwijgen want het staat nu al tussen jullie in. Misschien kan je haar wijzen op jouw post hier? Misschien hebben ze wel een open huwelijk ofzo.
Maar als het ordinair vreemdgaan betreft wil ik je toch iets meegeven:
Ik ben de partner van een vreemdganger. Ik hoorde achteraf dat aantal vrienden van hem het wisten. En dat een schoolkennis ze was tegengekomen. Niemand heeft actie genomen. Ik vond dat echt afschuwelijk. Had gewild dat een van hun mij had geïnformeerd. Ook al kende die mij niet goed. Al was het anoniem. Of hem had gedwongen eerlijk te worden. Het heeft mijn beeld van die mensen toch veranderd ook al weet ik dat ik het hen eigenlijk niet mag aanrekenen. Maar juist de leugens van hem, haar én wie er van wist zitten mij nog steeds dwars.
Dat is eigenlijk wel raar. Jouw partner bedriegt jou, gaat er niet discreet mee om, brengt anderen in een lastige parket (wel of niet vertellen). En dan verwijt je het ook de mensen die ongewild met jouw overspelige echtgenoot geconfronteerd werden. Zij zijn niet de schuldigen in dit verhaal.
(aan eind van mijn huwelijk had mijn ex iets vaags met een ander. Ik wist daarvan en had daar geen enkele moeite mee. Ik had het wel vervelend gevonden als de buurvrouw van vijf huizen verder aan de deur was gekomen om mij dat te vertellen. Zo zie je maar dat je niet weet wat er speelt in de relatie van een ander)
Ik heb het ook een keer gezien, van een collega. Toen heb ik gezegd: "Als je wilt dat het uitkomt, ben je lekker bezig. Als je dat niet wilt, moet je wat discreter zijn." Ik kende overigens zijn vrouw niet.
Als het je erg hoog zit zou ik die vriendin vertellen wat je gezien hebt. Zeker niet naar haar man gaan. Mijn ervaring: als ze het later weer bijleggen krijg jij de schuld van hun relatiecrisis en als ze nog later uit elkaar gaan praten ze helemaal niet meer met je. Niet mee bemoeien, het is hun verhaal.
Anna Cara, ik merk dat jouw reactie me erg helpt, al is dat misschien niet op de manier zoals jij dat had bedoeld. Je maakt onderscheid tussen 'open relatie' en 'vreemdgaan'. Dat snap ik, natuurlijk. Maar dan komt meteen in mij op: wat voor positie heb ik dan in dat huwelijk, dat ik nu in actie zou moeten komen om op te helderen van welk van beide sprake is en dan goedkeurend te knikken of haar als ordinaire vreemdganger te exposen aan haar man? Toen ik me dat voorstelde, dat ik haar zou moeten vragen naar de afspraken binnen haar huwelijk, vanuit die motivatie, vond ik dat absurd en grensoverschrijdend.
Ik snap dat het vreemdgaan jou erg gekwetst heeft, natuurlijk snap ik dat! Het zou mij ook heel erg kwetsen als mijn geliefde dat deed. En ik zou me ook bijzonder ongemakkelijk voelen als anderen ervan wisten en ik niet. Misschien zou ik ook wel geen trek meer hebben in die mensen, later. En ze uit de weg gaan. Gewoon omdat het zo slecht voelt. Maar ik realiseer me tegelijkertijd: ook dat is een onderdeel en fall out van het bedrog van de partner. Het maakt niet de 'weters' verantwoordelijk maar het verzwaart de schuld van de vreemdganger, wat Alkes ook al zegt. Die plaatste mensen in jullie gezamenlijke sociale kring (potentieel) in die positie en stond vervolgens met de handen op de rug, wetend dat zij explosieve en pijnlijke informatie (kunnen) hebben over jouw intieme leven die jij niet hebt. Dat is zijn secundaire verraad aan jou, om je in relatie tot je sociale kring onwetend laten over zoiets groots en belangrijks. Dan ga je al vreemd en heb je ook nog eens een keer niet het fatsoen ervoor te zorgen dat het niet op straat komt te liggen!
Zo doordenkend, zeker nu ik zelf in die positie ben gekomen, vind ik het echt oneerlijk te verwachten dat een buitenstaander zich zo diep begeeft in het mijnenveld dat door één van de partners neergelegd wordt in een intieme relatie. Wat EmmaT zegt: als je een stapje verkeerd doet vlieg je de lucht in. En je weet niet wát verkeerd is. Dat moet je dan maar afwachten.
Want wat ik me hierdoor ook realiseer is dat ik 'het goede' wil doen, ik wil níemand 'in de steek laten': haar niet, haar man niet. De kool en de geit sparen. Voor iedereen de beste oplossing. Niemand mag ontploffen. Als ík maar het goede doe. Maar dat is volkomen belachelijk, dat ligt helemaal niet in mijn macht. Die illusie moet ik eerst maar eens loslaten.
Op tinder kwam ik ooit de vriend van een vriendin van me tegen. Dat heb ik wel tegen haar gezegd. Werd me niet in dank afgenomen maar later zei ze wel dat het hen uiteindelijk dichter bij elkaar heeft gebracht. Zelf heb ik ook een relatie gehad waarin ik bedonderd werd en meerdere mensen daarvan af wisten. Ik vond het vreselijk om daar achter te komen. Een vreemdganger heeft er belang bij om het geheim te houden. Die wil immers van twee walletjes eten. Maar welk belang hadden mijn vriendinnen om het niet te vertellen??? Geen. Behalve dat het mijn toenmalige partner wel goed uitkwam dat hij ongestoord door kon gaan. Het was an mijn vriendinnen meer lafheid.
Ik begrijp dat je je wat ongemakkelijk voelt. Maar van de andere kant, wat maakt het jou wat uit? Zoals je zegt, ken je haar man nauwelijks. Dat zal vast zijn redenen hebben.
Dus gun haar haar pleziertje. Je maakt er zelf een punt van, alsof er een bepaalde dwang is om haar terecht te wijzen. Laat het bij haar. Is niet jou zaak. Ik zou haar de volgende keer wel groeten. Heb je dit probleem ook niet.
