Vriendin biecht op
en ik zit er mee. Hoe moet ik nou haar man aankijken, wie zien elkaar best veel? Ik heb niet gevraagd om die biecht (langdurige affaire) en wil er ook niet door haar man op worden aangekeken als het uitkomt. bah bah bah.... Ze weet wel hoe ik er over denk. En ik wil ook niet dat ze bij mij komt uithuilen als lief opeens toch voor zijn vriendin kiest.
Maar merkt haar man dan niets? Hoe hou je zoiets verborgen? En als man dan aan mij vraagt: wist je dat? zeg ik dan ja of zeg ik dan nee? hoe antwoord je daarop?
groet
Vergeten
Dat is balen, heel onhandig van je vriendin. Niet alleen zadelt ze jou met een probleem op. Maar ook hoe meer mensen ze deelgenoot maakt, hoe groter de kans dat de affaire uitkomt. Of niet uitkomt maar achteraf nog aan het licht komt.
Gelukkig hoor ik je niet zeggen dat je haar man gaat inlichten. Hou dat zo. Vergeet alles wat ze heeft gezegd en vertel haar dat ook. Vertel haar dat je er vanaf nu geen woord meer over wil horen en dat ze haar affaire helemaal zelf moet oplossen. Dat jij niet de praatpaal in deze kan zijn en waarom niet. Als ze haar hart wil luchten moet ze maar iemand anders uitzoeken.
Wat je moet zeggen als haar man vraagt of je het wist? Nou, zover is het (nog) niet en komt het misschien niet. Dus probeer die ongerustheid maar even te parkeren. Anders ga jij je teveel zorgen maken over dingen die misschien nooit gebeuren.
Ze had dit niet aan jou moeten opbiechten. Probeer het te vergeten.
Heel vervelend
heb ik ook ooit gehad. Heb gezegd dat ze mij nooit mocht gebruiken als excuus als ze naar haar vlam ging. Maar (en dat wist ze ook wel) was niet van plan om haar te verraden. Ben toen het uit kwam eerlijk geweest naar haar man, dus ja: ik wist het maar nee: wilde het niet weten en vond het niks.
Ik vond het heel moeilijk, heeft best wel voor een breuk gezorgd in onze vriendschap.
Ik snap bovenstaande reacties
en toch vraag ik me af wat een vriendschap voorstelt als je niet bij je vriendin aan mag komen met zo'n ontboezeming en zelfs te horen kan krijgen dat je maar bij een ander moet aankloppen met je verhaal.
Ik zou het erg vinden als mijn vriendin haar man zo'n kunstje zou leveren, ik zou haar proberen te overtuigen van het feit dat ze fout bezig is, maar ik zou het een magere vriendschap vinden als ik er ook in zo'n situatie niet voor haar zou zijn.
Kaaskopje
ja ik vind ook dat ik dit mocht weten (al wilde ik dat ergens liever niet) en ik heb haar ervan geprobeerd te overtuigen dat ze fout bezig was. Ik vond dat ze het niet kon maken t.ov haar (vaste) vriend. Uiteindelijk zag ze dat zelf ook in en kwam het uit. Dat de vriendschap (een paar jaar later, nadat 'het uitkwam') een tijd over was (later weer opgepakt) had vnl andere oorzaken.
Maar ik vond het wel heel moeilijk!! En heel vervelend als ik haar vriend zag.
Vervelend
Dat je het vervelend vond kan ik me heel goed voorstellen. Het is ook nogal wat.
Ik merk wel aan mezelf dat ik een duidelijk loyaliteitsgevoel heb naar mijn vriendin toe en niet aan haar nu ex man. Mijn vriendin is overigens 'gewoon' gescheiden en niet vanwege zo'n affaire. Ik ben er voor haar en als haar ex man een schouder nodig heeft moet hij een andere zoeken, ook al ken ik hem bijna net zolang als mijn vriendin, ruim 30 jaar. Ik vind ook niet dat de man van een 'scheve schaats rijdende' vriendin mag verwachten dat je haar verraad en hij mag je dus ook niet verwijten als je dat niet gedaan hebt.
Mijn zusje heeft een affaire gehad ...
ze zei dat je als je ooit wilt afvallen, je vooral dat moest doen.
Ze zei dat het zenuwslopend was: ze zat vol heftige emoties, was hevig verliefd op die andere man, maar kon niet bij hem zijn en niemand mocht het weten. Ze ging er enorm gebukt onder dat ze met een groot geheim rondliep dat ze met niemand kon delen. Het was echt een marteling voor haar.
Vandaar dat ik het me kan voorstellen dat je vriendin dit met je wil delen. Maar ik kan me ook voorstellen dat je dit sterk afkeurt en er niets van wilt horen. Op het moment dat je zelf niet verlieft bent (geweest) op een ander is het heel makkelijk hier een belerend vingertje over op te steken.
Wat iemand al suggereerde lijkt me een goed idee duidelijk bij je vriendin je grenzen aan te geven: of je vindt dit moeilijk en wil er niets meer over horen of ze mag wel met je erover praten maar je wilt niet medeplichtig zijn en als excuus gebruikt worden.
Niet oordelen
Hoi,
Ik vind dat je niet zo makkelijk kan oordelen over dergelijke zaken. En al helemaal nooit dat je iemand ervan moet overtuigen dat ze 'fout bezig' is. Wat is fout? Wie bepaalt dat?
Ik vind dat als je echt vriendinnen bent, je dit soort dingen altijd met elkaar moet kunnen bespreken. Het is inderdaad een stuk lastiger als je ook bevriend bent met haar man, dat begrijp ik hoor.
Maar ik vind de unanieme veroordeling van deze vriendin niet terecht.
Liora
Het zou voor mij
verschil uitmaken of de vriendschap alleen was tussen mij en vriendin, of ook met de echtgenoot. Als ik met echtgenoot verder niets had (dan bv vluchtig elkaar tegenkomen), zou ik er minder problemen mee hebben dat vriendin me iets opbiecht. Ik denk dat ik dan zou vinden dat vriendschap idd betekent dat je bij elkaar terecht kunt. Als ik ook met man bevriend zou zijn zou ik dat lastiger, zelfs onacceptabel vinden, omdat ik dan ten opzichte van hem ook een goede vriendin wil zijn. Erbij staan kijken dat hij bedonderd wordt vind ik geen teken van vriendschap. In dat geval zou ik zeggen dat ik er nooit meer wat over wil horen en het verder zal 'vergeten'.
Ik vind trouwens tegelijk dat een goede vriendin zijn niet alleen betekent dat een ander zijn of haar hart kan uitstorten. Als een vriendin mij dit zou vertellen zou ik buiten luisteren ook zeker erg kritisch zijn en zeggen dat ik het beneden pijl vind dat ze haar partner bedondert.
Groet,
Dirkje
Liora
Ik vind het bij altijd erg terecht om vreemdgaan te bestempelen als slecht. Dat is een oordeel. Maar in mijn ogen geen verkeerd oordeel. In een relatie kan van alles mis zijn, maar dan moet je of daar aan werken, of uit de relatie stappen. Een ander bedonderen is in mijn ogen een abnormale manier van met elkaar omgaan.
Ik zeg trouwens'niet voor niets 'bijna altijd', omdat er hele zieke relaties bestaan, waarbij het een zegen kan zijn dat iemand een ander tegen komt en daardoor uit de relatie durft te srappen. Maar dat zijn uitzonderingen en het verhaal van mams wijst totaal neit die richting uit.
Groet,
Dirkje
Lastig
Ik ken het probleem van 2 kanten. Ik heb zelf een affaire gehad en heb daarover geen enkele vriendin in vertrouwen genomen omdat ik vond dat ik hen daarmee niet kon belasten. En ik was natuurlijk bang voor hun oordeel en ik vond dat anderen het niet mochten weten als mijn man het ook niet wist. Na afloop van de affaire en toen mijn man ook op de hoogte was, heb ik het aan mijn beste vriendin verteld. Zij was teleurgesteld dat ik het haar niet eerder had verteld; ze vroeg zich af wat we samen nog hadden als ik dat al niet met haar deelde. Toch ben ik blij dat ik haar er niet mee belast heb.
Een andere vriendin van mij had een affaire en daar wist ik van. Hoewel ik eigenlijk best 'begrip' had voor haar affaire (gezien de problemen met haar man en gezien mijn eigen ervaringen) merkte ik toch dat mijn tolerantie in de loop der tijd minder werd. Ik was het zat om het er steeds maar over te hebben terwijl er niets veranderde. Tegelijkertijd was ik trots dat ze mij in vertrouwen had genomen.
Kortom, een ingewikkeld dilemma.
Groet Doornroosje
Zo denk ik erover
Niet alle vriendinnen zijn hetzelfde, je moet natuurlijk inschatten hoe zij het zal oppakken. Vind zij het fijn om te weten (ook al keurt ze het af) of loopt zij nu ook met een steen op haar maag rond. Daar moet je wel degelijk heel goed over nadenken.
Als je een affaire hebt kun je gewoon het beste helemaal niemand in vertrouwen nemen. Als de affaire dan eindigt hoeft niemand ooit iets te weten. De keerzijde is dat je alles zelf moet verwerken. Want het is zoals iemand hierboven al zegt heus geen rozengeur en maneschijn. Het is zwaar klote en je wou dat je er nooit aan begonnen was. Maar goed, dat kun je dan weer delen met je lover.
Dank voor jullie reacties
Mijn vriendin, we kennen elkaar nu al ruim 15 jaar, weet hoe ik over affaires denk. Zelf heb ik mijn eerste man 'verloren' aan een affaire. Mijn mening hierover is misschien dan wel gekleurd, maar voordat het gebeurde heb ik altijd gevonden dat je eerst de ene relatie moet afhandelen, voordat je in een andere stapt. Maar net wat Dirkje zegt, dat is mijn oordeel en die is niet per se verkeerd.
Echter Liora heeft wel gelijk als ik zeg dat ik het veroordeel. Want het is niet volgens mijn normen. Dat weet ze. En daarom baal ik dat ze juist naar mij toe gekomen is. Ik heb haar ook verteld dat ik hier totaal niet achter sta. Dat ik het wel begrijp (haar eigen relatie is al jaren een troep) dat ze gevoelens heeft voor een ander. Dat kan overal voorkomen. Het is alleen niet mijn ding om eerst een andere relatie aan te gaan alvorens je de ene hebt afgerond. Dat is hoe ik in elkaar steek.
groeten
