Vriendje wil kinderen leren kennen
Sinds een paar maanden heb ik een vriendje, we mailen sinds bijna een half jaar, maar zien elkaar de laatste paar maanden ook intensief als hij niet op zee zit.
Nu wil hij eigenlijk wel heel graag mijn kinderen leren kennen. Hij wil het complete plaatje van mij, mijn kinderen, mijn familie, mijn vrienden. Ik begrijp het wel hoor, dat hij graag de mensen wil leren kennen die belangrijk voor mij zijn.
Maar mijn kinderen (van 14 en 16) willen hem nog niet leren kennen.
Ik moet zeggen dat ik daar ook begrip voor heb. Hun vader heeft al lang een vriendin, die ze een deel van de week dat ze bij hem zijn zien en dat gaat heel erg goed. Maar een vriendje van mij vinden ze toch anders. Ik sta dichter bij hen en dan vinden ze het lastiger denk ik.
Mijn kinderen gaan voor, als het een breekpunt is dat ze hem nog niet willen leren kennen, dan is het maar zo, hoe erg ik dat ook zou vinden. Want ik vind die man wel heel erg leuk.
Hoe is het bij jullie gegaan? Of wat vind je er gewoon van, ook als je niet in deze situatie zit/gezeten hebt?
Lyanna
Ik bent het wel met je eens. Je kent je vriend nog maar een paar maanden wat natuurlijk relatief kort is. Ik kan me voorstellen dat je kinderen langer de tijd nodig hebben om te wennen. Op deze leeftijd zou ik zeker hun wensen respecteren. Ik kan me voorstellen dat je nog even wil wachten tot je kinderen er aan gewend zijn.
Zelf heb ik niet in deze situatie gezeten. Mijn kinderen waren nog veel jonger toen ik een nieuwe vriend kreeg en dat is natuurlijk heel anders. In dat geval ben ik degene geweest die heeft beslist in hoeverre ik kinderen en vriend bij elkaar betrokken liet zijn. Mijn kinderen hebben hem wel bijna gelijk ontmoet maar dat was toch een hele andere situatie.
Op de leeftijd van jouw kinderen zou ik het nog even uit stellen tot ze er klaar voor zijn. Je kan uiteraard wel met de kinderen er over praten en aangeven dat vriend die wens heeft en dat er maar eens over na moeten denken.
Als ze ook over enkele maanden nog niet er aan toe zijn om hem te ontmoeten kan ik me voorstellen dat je eens wat meer aan gaat dringen. Toch zou ik juist op deze leeftijd heel voorzichtig zijn zodat je kinderen niet op hem tegen raken.
Maylise
Langzaam aan het idee laten wennen
Als je kinderen niet gewend zijn je te "delen" is het lastig. Ik zou zeggen, laat het nog even zoals het is, als vriendje zo leuk is, heeft hij daar begrip voor. Maar toon je kinderen voorzichtig dat hij in jouw leven aanwezig is, zonder dat je er minder voor hun bent.
Ik heb mijn kinderen (10 en 13) altijd geintegreerd in mijn sociale leven en omgekeerd. Dat wil zeggen, ik heb vrienden en vriendinnen die hier op bezoek komen en met wie we leuke dingen doen. Sommige hebben kinderen die we al jaren kennen. Ook zijn ze eraan gewend dat ik een avondje op stap ben.
Met mijn huidige vriend waren ze dus al vertrouwd nog voordat we verliefd werden. Hij kwam wat vaker over de vloer als zij bij mij waren en het was vanzelfsprekend dat hij met ons meeging naar een evenement of zo. Voor mij zijn twee dingen heel belangrijk: dat het mijn kinderen duidelijk is dat no matter what or who, ik ben er altijd voor ze. En hun privésfeer. Ik zal mijn kinderen zijn aanwezigheid nooit opdringen als ze er eens geen trek in hebben en met mij alleen willen zijn.
Tot toe gaat het heel leuk. Sinds een paar weken hangen we zaterdagavonds met z'n vieren op de bank met hapjes en kijken onzin op tv. En afgelopen weekend is hij met ons op pad geweest om een kerstkado voor hun vader uit te zoeken.
Dus bij ons is het geleidelijk gegaan en het fenomeen "mama heeft een vriend" heeft niet zo'n zware lading gehad.
Fély
Mengsel tussen maylise en fely
Mijn dochter is net als de kids van Maylise een stuk jonger, maar net als bij Fely wel heel erg betrokken bij mijn sociale leven.
Dus ook hier kende mijn dochter mijn vriend al een beetje voor dat we uberhaubt iets kregen. Sterker nog zij begon al over een broertje terwijl wij nog niets hadden.
Maar we hebben het verder wel rustig aan gedaan. Inmiddels zijn het in de tijd dat we met z'n 3-en zijn wel 4 handen op 1 buik en vooral 'tegen' mij. 
Maar de keren dat hij bij mij is blijven slapen terwijl zij er is zijn op 1 hand te tellen. Deze kerst is weer een try-out, want ze gaat voor het eerst ook bij hem slapen. We plannen onze eerste zomervakantie samen, maar gaan daarom eerst een weekend weg zodat we kunnen kijken hoe dat gaat.
Met oudere kinderen zou ik idd meer overleggen wat hun wensen zijn in deze, zonder mijzelf helemaal weg te cijferen. Een uurtje kennismaken zou toch wel mogelijk moeten zijn. Onderwijl iets doen wat de kinderen heel leuk vinden. Ik ben nog al van de methode Dekkers: omkopen en chanteren. (uitspraak ooit van Daphne Dekkers)
Wat wil jij eigenlijk?
Ik hoor wat vriendje wil, en wat de kinderen niet willen. Maar wat wil jij eigenlijk? Als ik een verkleinwoordje als vriendje lees, denk ik niet onmiddellijk aan een serieuze relatie. Ben jij er eigenlijk aan toe om een stap verder met hem te gaan?
Als je dat wel bent, vind ik dat ook gewicht in de schaal leggen in de relatie met je kinderen. Mijn kinderen zijn nog veel jonger dus ik heb gemakkelijk (of moeilijk, heb geen idee hoe het is om puberkinderen te hebben, weet wel wat het is om er een te zijn, oei, oei, oei 
praten maar ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten dat ik ook wensen en verlangens heb in het leven en dat wij als gezinsleden elkaar die verlangens gunnen en elkaar waar mogelijk helpen ze te vervullen. Ik ben niet alleen op dees aard om hen te faciliteren (al is de relatie ouder-kind natuurlijk zonder meer (terecht) scheef in dit opzicht). Het hangt er natuurlijk vanaf op welke voet je met elkaar staat en wat je gewend bent met elkaar te bespreken. Maar ik hoop dat ik tegen die tijd met mijn kinderen zou kunnen bespreken dat de introductie van mijn partner in ons dagelijkse gezinsleven voor mij belangrijk is en ze vragen of ze mij daarvoor ruimte kunnen geven. Dat mag voorzichtig maar ik zou geloof ik wel een klein stapje willen. Stel je andersom eens voor, dat je puber al een tijdje een relatie heeft maar dat hij/zij niet bij jullie thuis mag komen omdat jij het niet aankan. Beetje gechargeerd, ik weet het, maar toch. Ik vind de opofferingsgezindheid van (vooral) moeders soms wel wat veel.
Groet, Jo Hanna
Lyanna je hebt me aan het denken gezet
Jij zei dat ze al gewend zijn aan de vriendin van hun vader. Bij ons is dat dus omgekeerd. Sinds ik bij mijn man ben weggegaan heb ik een leuk sociaal leven, waarbij zoals ik al zei, ik mijn kinderen heb betrokken. Hun vader heeft nog geen nieuwe partner en zijn leven bestaat uit werk, golf en de kinderen. Dat betekent dat ze altijd met z'n drieen zijn en zij altijd zijn volle aandacht hebben. Ook als ze op reis zijn of een dagje uit vormen ze een drie-eenheid. Hoe zullen de kinderen ermee omgaan als papa een vriendin krijgt en ze hem moeten delen?
Overigens blijft mijn vriend nooit slapen als de kinderen er zijn. En voorlopig gaat dat ook niet gebeuren. Dat heeft alles te maken met hun privésfeer, vooral 's ochtends in het weekend. Zoon knuffelt nog heerlijk met de resten van zijn beer en dochter lummelt graag in haar ondergoed door het huis. Daar willen ze geen pottenkijkers bij.
En reagerend op de uitspraak van Daphne Dekkers: toen mijn vriend voor het eerst een hele zaterdagavond bij ons op bezoek zou komen, heb ik eerst gezegd dat ik gevulde eieren zou maken. Wat ik daarna zei was eigenlijk niet eens meer belangrijk
F
Tempo kinderen aanhouden....
....wel moeten ze intussen accepteren dat jij aan het daten bent, maar om nu verplicht met die man op de bank te moeten zitten. Ik zou erop wijzen dat ze hem wel eens tegen zouden kunnen komen, maar niets plannen.
Hier heel makkelijk
Ik heb ook twee kinderen van 16 en 14 jaar en sinds 4 maanden weer een relatie. Dit is mijn tweede relatie sinds mijn scheiding.
Beide keren waren het mijn kinderen die al snel hem wilden leren kennen.
De eerste relatie was een maand nadat ik bij mijn ex man wegging, maar toch wilden ze na nog een maand hem al leren kennen. Mijn toenmalige vriend vond dit wel lastig, maar het gebeurde wel. Helaas heeft mijn oudste hem nooit echt leuk gevonden, maar gedoogde hem zeg maar. Dit is trouwens niet de reden van de breuk geweest. We zijn zelfs 3 x met zijn vieren op vakantie geweest.
Deze relatie wisten ze gelijk, en na een week of 2 wilden ze hem graag leren kennen.
Deze keer klikt het enorm goed tussen de meiden en vriend. Hij is inmiddels bijna altijd hier en ze vinden alles prima. We zijn met zijn vieren aan het rondkijken naar een groter huis, want dat is wel nodig.
Dus hier alleen maar hele positieve verhalen!!!!
Vriendje (lang...)
Ja, inderdaad, ik noem hem een vriendje, juist om het wat luchtiger te houden, omdat ik er nog niet zeker van ben. Hoeft ook nog niet na die paar maanden.
Ik heb gister een heel lang telefoongesprek met hem gehad. Over dit onderwerp komen we er niet uit. Ik heb wel deze week al met de kinderen gepraat, dat ze mij de ruimte moeten geven in mijn leven, dat ze altijd vooraan komen maar dat ik het recht heb om een vriend te hebben die hier ook thuis gaat komen.
Daar ga ik vaker met hen over praten en ik neem aan dat het wel goed komt als hij dan in februari weer terug komt van zee. Hij denkt dat als ze het dan nog niet willen, ik het toch moet doorzetten en daar heb ik mijn twijfels over.
Sowieso vind ik het wel lastig allemaal hoor. We hebben het er ook nog over gehad dat ik het eigenlijk hartstikke druk heb, misschien wel te druk om er nog een relatie naast te hebben. Ik werk 32 uur, heb mijn reistijd ernaast, 2 honden, vriendinnen met wie ik intensief contact heb, mijn kinderen voor wie ik graag thuis wil zijn als ze er zijn, ik wil 2x per week sporten. En hij wil het liefst als hij thuis is, altijd bij mij zijn. Hij heeft alle tijd om de hele dag aan mij te denken, naar mij te verlangen en mij te missen. Ik denk ook aan hem, maar heb ook zoveel andere dingen om aan te denken..... We hebben gister afgesproken dat we iets minder contact gaan hebben, hij verwaarloost zijn werk een beetje om maar met mij contact te hebben. Maar alsnog kreeg ik 2 mailtjes, 6 smsjes en zocht hij contact toen hij dacht dat ik online was op hyves.
Hoe verliefd ik ook op hem ben, hoe graag ik ook bij hem ben, toch benauwt dit me wel. Ik ben hier te zelfstandig voor denk ik......
Ik vind
Dat je hier heel goed mee omgaat. Je hebt je eigen leven en zo te lezen heb je het goed naar je zin. Je zit niet thuis te kniezen en hem alleen maar te missen totdat hij thuiskomt. Een vriendje kan de slagroom op de taart zijn, zolang hij maar niet van je verlangt dat je de taart wegdoet.
Volgens mij wijst het zichzelf wel.
Fély
