Wanneer is een vriendin een vriendin?
Naar aanleiding van het donordraadje - wanneer is een vriendin een vriendin? Ben je alleen goede vriendinnen als je je vriendin steunt bij alles, ook als ze in jouw beleving onverstandige keuzes maakt? Blijft vriendschap in stand als je over belangrijke dingen van mening verschilt?
Feedback ontvangen van een vriendin kan lastig zijn, in hebt bijzonder als ze de vinger op een zere plek legt of een dode hoek onthult waarop je zelf geen zicht hebt. Het is dan echt wel even auw.
Kan vriendschap dat hebben? Of ontstaat er verwijdering ?
Heb je weleens om de lieve vrede mee bewogen met iets wat je zelf niet zag zitten?
meebewegen
Natuurlijk beweeg ik bij een vriendin mee, ook al zie ik het niet zitten. Het is moeilijk en pijnlijk soms, maar ik geloof toch dat iedereen zijn eigen keuzes mag maken in zijn leven. En als ik het dan niet met die keuzes eens ben, dan blijf ik gewoon van diegene houden hoor.
Ik geef dan wel mijn mening, maar met de disclaimer: het is jou leven, je moet doen waar je zelf achter staat.
Ik heb een vriendin die jarenlang in een relatie bleef (aan-uit-aan-uit) terwijl ik als vriendin zag dat die vent echt slecht voor haar was. Ze gaf later toe dat hij haar psychisch mishandelde. Hij was geen onmens hoor, maar gewoon een complete mismatch van karaktereigenschappen.
Ik vond het heel pijnlijk om te zien. Heb er heel wat tranen om gelaten. Maar ik ben heel blij dat het toch is gelukt om haar vriendin te blijven. Als ze dan weer (!) naar hem terug ging, moest ik er zelf wel om janken.
Achteraf vertelde ze me, dat ik toch niets had kunnen zeggen en doen, waardoor ze nee tegen hem zou zeggen. Ze moest er zelf naar toe groeien.
waarom tegengas óf meebweegen
Waarom zou het óf meebewegen óf tegengas moeten zijn. Ik waardeer zowel het een als het ander in mijn vriend(in)en.
Ik heb recent in een situatie gezeten waar ik, relatie technisch, keuzes heb gemaakt waar niet iedereen achter kan staan. Een deel van mijn vriendinnen heeft naar mijn verhaal geluisterd en vrijwel geen eigen mening gegeven. Daar dacht ik wel eens 'zeg nu eens wat je denkt, ik wil advies'.
Anderen hebben mij duidelijk verteld dat ze mijn keuze niet snapten en zelf nooit zouden maken. Dat was pijnlijk, maar daar waardeer ik weer dat ze mij vertellen wat ze echt denken.
Wat voor mij belangrijk is is dat ze uiteindelijk mij altijd zijn blijven steunen, of ze het nu met mijn keuze eens waren of niet. Of zoals een van mijn vriendinnen het formuleerde: Natuurlijk heb ik daar een mening over, maar die doet er niet toe. Het gaat mij er om dat jij een keuze maakt waar jij je fijn bij voelt.
goeie vraag!
ik dacht hetzelfde, toen ik dat draadje las. Persoonlijk vind ik dat je als vrienden het niet over alles eens hoeft te zijn, maar dat je elkaar wel steunt (tenzij het om iets gaat waar je echt niet achter staat). In zo'n geval als die vriendin van het donorverhaal, zou ik die vriendin denk ik wel steunen als ze zwanger is, alhoewel het me nog steeds niet verstandig lijkt dat ze een kind neemt. Het is dan nog steeds m'n vriendin en ik ga er vanuit dat als zij zich niet door mij gekwetst voelt (omdat ik niet achter het uitvoeren van de kinderwens sta) ook zo voelt.
Als vriendin vervolgens heel andere opvoedkeuzes zou maken die ik niet kan begrijpen, wordt het weer een ander verhaal, kan ik me voorstellen. Dan worden de verschillende inzichten over belangrijke dingen zo groot dat dat een vriendschap in de weg kan staan. Niet dat je precies hetzelfde moet doen als ik 'anders ben ik je vriendin niet meer', maar ik denk wel dat je in een vriendschap iets gemeenschappelijks moet hebben. Zo zijn er hier wel contacten verwaterd met vriendinnen die geen kinderen kregen bijvoorbeeld, of een relatie kregen met een heel ander type man waardoor vriendin heel andere interesses kreeg. Maar goed, daar zijn weer andere vriendschappen voor in de plaats gekomen.
Maar een vriendschap die verwatert is weer wat anders dan een verbroken vriendschap. Die eerste kan weer opbloeien als je elkaar na zoveel jaar weer eens tegenkomt.
eigen leven
Er zijn meerdere van mijn vriendinnen die keuzes maken die ik zelf niet zou maken. Eigenlijk allemaal wel op bepaalde momenten. Ik heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat een vriendin een keuze maakte die ik echt niet kon accepteren. Dat is wat anders als het niet zo slim vinden. Ik denk dan altijd, het is haar leven, en zij doet wat voor haar het belangrijkste is. Ik ben ook vrienden met mensen die heel anders in het leven staan. Bewust kinderloos, erg gelovig, andere opvoedinzichten, noem maar op. Wat mij betreft staat dat vriendschap niet in de weg. Juist leuk, kun je van elkaar leren en je wordt nieuwsgierig naar elkaar. Verbreedt je wereldbeeld.
Als iemand pro-IS zou zijn, of anti-islam, kinderen zou slaan of dieren zou mishandelen, dan ben ik weg. Met zulke mensen wil ik geen vriendschap. De rest vind ik bijzaak.
Appeltaart
....maar hier komt ook een potentieel kind bij kijken, terwijl de TS zich serieus afvraagt of haar vriendin wel in staat is om een kind op te voeden in haar eentje. Dat is wel wat anders dan andere opvoedinzichten hebben. (Verschil in opvoeden kan een vriendschap óók behoorlijk in de weg staan overigens....)
Simpel
Ik geef mijn mening als die gevraagd wordt. En anders niet.
In dat draadje
Zou steunen door dik en dun voor mij vriendschap zijn. Als iemand zo'n sterke wens heeft maakt het niet uit wat je zegt. Ik zou kiezen voor positief meedenken. Ongevraagd adviseren is niet zo mijn ding. Als iemand wil weten wat ik ervan vind, zal ie daar specifiek naar moeten vragen.
In dat draadje
Zou ik zeker ook voor steunen gaan, wat heb je anders aan de vriendschap, voor mij is een vriendin geen adviseur, al vind ik het fijn advies te *mogen* vragen.
Ook als mijn mening zou worden gevraagd, zou ik meer ingaan op mijn innerlijke overtuiging dat er verschillende kanten aan zitten en het voor mij zga onmogelijk is te oordelen.
Wel heb je alleen iets aan eerlijkheid denk ik. Niets zeggen maar dan in je gedrag afkeuring laten zien daar hebben we natuurlijk niets aan. Als vriendin zou ik het als mijn plicht zien die afkeuring grondig te onderzoeken.
Mooie aanvulling Zofia
Echte vriendschap is voor mij juist iemand toch steunen, ook al maak je je zorgen. Verder dan wat subtiel bijsturen zou ik niet gaan.
En inderdaad zonder de afkeuring. Dat is de basis van vriendschap.
afkeuren?
Wat wordt onder afkeuren eigenlijk verstaan? Kritiek hebben? Of 'niet kunnen/willen accepteren'?
Is kritiek hebben op iemand een no-go wat betreft vriendschap? En hoe 'steun' je iemand die keuzes maakt die jij totaal niet ziet zitten?
Afkeuren mag!
"Is kritiek hebben op iemand een no-go wat betreft vriendschap?"
Wat mij betreft niet hoor. "Let's agree to disagree" is een heel mooie in een vriendschap. Er zijn zoveel andere onderwerpen.
zo is dat Zofia
'Ik geef mijn mening als die gevraagd wordt. En anders niet.'
Je hebt gelijk.
Een paar maanden terug heb ik de meubels in onze woonkamer verplaatst, ze staan nu op een wat ongebruikelijke manier die wij zelf plezierig vinden.
Vriendin vroeg: 'Vertel nog eens, waarom staat jullie tafel nou ook alweer zoals-ie nu staat.'
Affijn, ik legde het nog eens uit.
'Nou ja, ik vond het eerst beter' stelde ze vast. 'Zal een kwestie van smaak zijn.'
Waarvan acte.
Ik had nergens om gevraagd, zij begon het gesprek (per app). Het is totaal niets belangrijks, ze komt hier thuis hoogstens tweemaal per jaar dus last heeft ze er niet van.
Sommige mensen geven graag hun mening 
Even goeie vrienden hoor, al snap ik het niet altijd.
