Wanneer krijg je uitkering als je gaat scheiden.
Na 38 jaar is voor mij me huwelijk over.
Heb altijd voor de kinderen en huishouden gezorg en nooit gewerkt,
We hebben 12 jaar een eigen bedrijf gehad en heb wel daar wat werk gedaan maar niet echt
Op de loonlijst. sinds kort heb me man een nieuwe knie prothese en binnenkort moet ook zijn andere knie.
Daardoor hebben we het bedrijf op moeten zeggen en zitten nu in een soort bijstand,
Me man is altijd een harde werker, vrolijk en een genieter geweest,
Dat wil zeggen Als die niet werkte ging die ontspannen biljarten, voetballen, karaoke bars,
Casino vond die ook leuk. (Niet gokverslaafd en weet op tijd te stoppen)
Dit doet die al jaren ook toen de kinderen klein waren. Toen kon ik niet mee omdat ze klein waren en was toen best soms pissig omdat die altijd weg ging,
Nu heb ik tien jaar geleden hyperventilatie met angststoornis gekregen, zat totaal niet lekker in me vel, dokters afgelopen en zeggen elke keer het zelfde, stress..
Drie weken geleden wilde me man naar rhodos alleen, ( afgelopen jaren al drie keer geweest) maar zei nu dat ik het niet leuk vond en financieel ook niet zo handig nu we in de bijstand zitten. Hij bleef maar door drammen en ik maar zeggen dat ik het niet leuk vond, kreeg daardoor toch weer steken in me hart en stress. Ik dacht nog als die gaat is het over.
Helaas hij boekte. Ik was echt razend, totaal geen respect voor mijn mening heel zijn leven Doet hij wat die wilt.
Zei er soms wat van hadden ruzie erover maar het leven ging door.
Het was net of het kwartje viel. Het is zat. Die week dat die weg was ben ik in een andere kamer gaan slapen en hem vertelt dat ik wil scheiden,
Ben eigenlijk bang. door me hp.en angststoornis om alleen te gaan wonen.
Maar heb meer het gevoel dat hij kan doen wat die wilt, en zijn prakje staat op tafel. Huishouden word gedaan wat wil je nog meer.
Maar wanneer gaat zo uitkering in en krijg je dat.. Een scheiding duurt zo te lezen zeker drie maanden als het niet langer duurt, moet ik nog zo lang nog gewoon in het huis blijven. Zonder geld kan ik geen woning huren.
veel op een bordje
Financieel niet onafhankelijk.
Eerst scheiden en andere woning en dan pas uitkering en met pech duurt dat aantal maanden. Maar wat te doen tot scheiding. Kijk checklist.
Angst kan zich verspreiden als een olievlek. Zoek hulp. Desnoods psychiater of psycholoog.
Je man zal hierdoor ook niet erg happy zijn.
Het scheiden is meer een boze reactie.
Niet een oplossing voor je problemen.
Wellicht beter om samen de problemen op te lossen?
Is niet in een week geregeld.
Problemen opgestapeld en zo gelopen.
Nieuw evenwicht.
Alles op een hoop.
Wilma, je lijkt nu alles op een hoop te gooien en voor alle problemen één oplossing te hebben gevonden: scheiden. Maar het is de vraag of een scheiding je gaat helpen bij het oplossen van je hyperventilatie, angststoornissen, alleen zijn en een man die zijn eigen gang gaat.
Ik hoop dat je voor je hyperventilatie en angststoornissen naar de huisarts gaat. Soms kan iets simpels als een tekort aan vitamine B hieraan ten grondslag liggen. Een scheiding en daarna een leven alleen, met een sociale uitkering, brengt ook veel stress met zich mee.
Wat betreft het uitgaan van je man, ik kan me voorstellen dat dat heel erg stoort: niet samen, maar alleen. Er zijn twee problemen mee: financieel en het feit dat hij jou alleen laat zitten. Dat het steekt dat je vervolgens wel zijn natje en droogje onderhoudt kan ik me ook levendig voorstellen. Je hebt al een statement gemaakt, door apart te gaan slapen. Hoe reageerde hij daarop? Er zijn nog meer statements die je kunt maken, bijvoorbeeld eten wanneer het jou uitkomt en jammer dan dat er niets meer voor hem is. Het zal toch een keer tot hem moeten doordringen dat hij geen gratis huishoudelijke hulp in zijn huis heeft rondlopen.
Ondertussen kun je ook zelf nadenken over ontspannende activiteiten voor jezelf.
Financieel gezien lijkt het me handig als jullie gaan splitsen: één rekening waar de uitkering en de toeslagen op binnenkomen, daarvan gaan de vaste lasten af. Reken dan eens uit wat je 'overhoudt' voor ontspanning? Dat zal niet veel zijn. Deel dat bedrag door tweeën en zet dat op een rekening van jou en een rekening van je man. Jullie hebben alleen een pasje voor je eigen rekening en eventueel een gezamenlijk pasje voor de boodschappen. Zo weet hij wat hij kan besteden aan vermaak, en jij hebt evenveel. Het zullen geen grote bedragen zijn, dus voordat hij weer naar Rhodos kan zal enige tijd duren. Maar in die tijd heb jij ook genoeg gespaard om iets leuks te doen. Ik denk dat het grootste probleem is dat je zelf niet zo goed weet wat je dan zou doen. Maar daar kun je aan werken.
Je man lijkt me iemand die van vrolijkheid en gezelligheid houdt; terwijl jij eerder een huismusje lijkt te zijn geworden, misschien zelfs een beetje een boos, ongelukkig huismusje. Je man zal niet worden zoals jij nu bent, en jij zult niet plotseling worden zoals hij is. Daarvoor zijn jullie karakters te verschillend en dt is maar goed ook. Twee boze huismussen of twee feestende levensgenieters bij elkaar, dat geeft allebei problemen. Maar ergens zal er weer kontakt moeten komen tussen jullie leefwerelden. De eerste stap daartoe zal wellicht van jou moeten komen: zorg dat je zelf weer een beetje kunt genieten van het leven dat je leidt, ondanks alle problemen. Zorg dat er iets is waar je plezier in hebt. Het hoeft niet heel groot te zijn, maar het is wel mooi als er iets is waar jij je vreugde en ontspanning vandaan kunt halen.
Tsjor
Een toevoeging
Het kwartje dat gevallen is heeft in elk geval één positief effect, namelijk dat je je ervan bewust bent dat er ook nog een ander leven mogelijk is, namelijk een leven alleen. Je bent niet totaal afhankelijk van je man. Dat kan bevrijdend werken, als je vervolgens serieus nadenkt over het vorm geven van je eigen leven. En dan beginnen met de dingen die niet ingewikkeld zijn. Regelen van een eigen woning, echtscheiding en inkomsten is heel ingewikkeld. Inhoud geven aan je eigen leven met dingen die niets kosten maar toch vreugde verschaffen is al iets gemakkelijker.
Tsjor
Bedankt voor jullie eerlijke reactie
Ik loop al een half jaar bij een psycholoog. Nog niet duidelijk aangegeven ik zocht eerst zelf of het misschien een andere rede was. Aangezien ik best tegenover iedereen heel toegefelijk ben.
Zoekende waar de Trigger ligt van mijn stress. Ikzelf vind de irritaties en dat die er niets aan wil veranderen heel erg. Bv. Tanden poetsen, ruikt erg uit zijn mond. Me man zeg komt van me maag. (Is maag patiën) En ja vergeet het snel.
Boeren en winden laten waar hij maar staat. Winden ja, me maag. Ik houd het niet in dat jij dat doet en pijn in je buik krijgt.
Dit is iets van jaren. Deed vroeger ook alles alleen met me kinderen. Bv dierentuin of zwemmen hij Bracht me en haalde me wel.
Heb ook regelmatig als wij hadden gegeten alles opgeruimd en afgewassen, door zijn makkelijk karakter ging hij gewoon wat halen. Patat of shoarma. Wat ik dan niet eerlijk vond tegenover de kinderen die prak hadden gegeten en hij zat dan patat te eten.
Me man heb het er moeilijk mee. En neem ook alle schuld op hem. En om dat ik makkelijk ben heb ik t ook al die tijd toegelaten. Wel ruzies maar dacht ook aan de kinderen en soms ook, als de kinderen uit huis zijn zal er ook dingen veranderen. Helaas niet. Voel me eigenlijk meer eenzamer. Me kinderen zijn het huis uit gaan hun eigen gang. Kan niet werken door me angstoornis. En had ik gewerkt is mijn gedachten dan had ik eigen geld en had ik misschien wel eerder weg gegaan. Is zo moeilijk.
En ja tjor , waar heb ik vreugde in. Door alle stress ben ik al blij met rust. Me gedachten maken overuren.
als ik alleen woon ben ik dan gelukkig. Niemand kan daar antwoord geven dat weet ik. Of zoek ik weer de makkelijkste weg. Gewoon blijven.
schulden
Wel een aandachtpunt. Je geeft aan dat jullie een soort bijstand hebben. Waarschijnlijk is het een BBZ uitkering. Een BBZ uitkering is vaak een lening van de gemeente en moet terug betaald worden.
Wil je de scheiding echt gaan doorzetten dan is het wel verstandig om je goed te verdiepen in zowel de schulden als eventueel vermogen. Is er sprake van schulden dan zou het helft hiervan na een scheiding voor jou kunnen zijn.
Maar voor nu. Waar zou jij nu gelukkiger van worden? Minder thuis zijn. Minder zorgen? Misschien eens gaan zoeken naar vrijwilligers werk of toch eens informeren bij een uitzendbureau. Schoonmaakwerk gaan doen. Of helpen bij het overblijven op scholen (krijg je vaak ook een vergoeding voor).
Samen gaan praten
Wat me in je verhaal verbaast is, dat je alle onhebbelijkheden volgehouden hebt toen de kinderen er waren, terwijl je nu, nu je in feite de enige bent die er last van heeft, het niet meer aankunt. Maar zelf kun je je er gemakkelijker aan onttrekken.
Je man heeft het er moeilijk mee. Dit lijkt me dan hét moment om samen aan de slag te gaan en samen te gaan praten, eventueel onder begeleiding van iemand. In elk geval is het zinnig om al je ergernissen die je in de loop van de jaren hebt opgestapeld eens op te schrijven. Misschien kan hij dat ook doen. En dan samen maar eens kijken waar je iets aan kunt doen. Denk daarbij alleen in termen van dingen die je zelf kunt veranderen. Of als je iets niet weet: samen kunt uitzoeken. Bijvoorbeeld: in hoeverre leiden de maagklachten tot slechte mondgeur en teveel lucht in de darmen? Een gesprek met de huisarts kan daarover al duidelijkheid verschaffen. Maar dan moet je het eerst erover eens zijn waar ieder aan wil werken, eventueel samen aan wil werken.
De eenzaamheid die je nu voelt kan vooral komen doordat de kinderen uit huis zijn en jij zelf geen andere invulling hebt van je eigen leven. Het gedrag van je man was altijd al zoals je het beschrijft, dat is niet veranderd. Alleen jouw beleving en acceptatie ervan is veranderd. Die eenzaamheid is toch iets wat je zelf zult moeten oplossen.
Niet kunnen werken vanwege je angststoornis is maar gedeeltelijk waar. Het kan zijn dat de angststoornis in stand gehouden wordt doordat je bang bent voor de grote boze buitenwereld, waar je in feite heel lang niets mee te maken hoefde te hebben. Elke stap die je kunt zetten om naar buiten te gaan is een belangrijke overwinning op jezelf en een stap op weg naar werk. Dat kan zijn vrijwilligerswerk, een cursus of opleiding doen (mijn favoriet) of een re-integratietraject zoeken voor mensen met psychische problemen. De gemeente kan je daarbij misschien helpen. Meestal willen zij ook graag dat mensen uit de uitkering komen.
Zeg nooit nooit, er liggen nog heel wat mogelijkheden die je niet verkend hebt. Wie weet wat het je brengt.
Tsjor
Wat ik uit je verhaal
begrijp is dat het apart slapen al wel iets heeft geraakt in je man. Het voorstel van Tjsor om voor jullie beide een eigen rekening te maken voor leuke dingen, lijkt mij daarin ook een hele goede stap. Je geeft hem dan wel de gelegenheid om dingen alleen te doen, maar niet ten kosten van jou en jullie huishouden.
Daarnaast zou ik het gesprek aangaan met je man. Aangeven dat jij op deze manier niet verder kunt, dat er zaken moeten veranderen. Daarin moet je wel reeel zijn. Je kunt niet verwachten dat hij nu de ideale man gaat worden. Wat trok jou jaren geleden aan in jouw man, probeer dat weer terug te vinden. Daarnaast kan hij misschien de zaken die voor jou de meeste stress geven aanpakken. Veel mensen die in een moeilijke situatie zitten in hun huwelijk hebben het idee dat alles beter wordt op het moment dat ze uit elkaar gaan. Helaas is de praktijk vaak anders.
Kijk eerst heel rustig naar de mogelijkheden. Ga in therapie samen met je man, misschien komt daar begrip uit. Scheiden kan altijd nog.
Up date
Dat er wat moet verandere zeg ik al jaren.
Alleen vervalt hij elke keer weer in zijn oude ritueel.
En ik weet het, ik laat en liet het gebeuren. ben moe om elke keer weer ruzie of woorden erover te maken.
En soms denk en dacht ik laat maar. Zo als je vaak hoort ,dan weer een kerst een bruiloft, ziekenhuis enz.
En voor je het weet weer een jaar voor bij,
Ook nu weer gezegt over tanden poetsen. Deze twee weken keek ik als ik me tanden poetste of de zijnde nat was. Niet dus, ( aangezien we niet zoenen en hij ook vaak weg is ruik ik nu zijn adem niet zo. )
Dus iets wat ik belangrijk vind, vind hij niet belangrijk.
Heb hij dan respect voor me.??
Ook met veel weggaan. Van de week ging die na het eten al (voor iets wat niet echt belangrijk was) om kwart over vijf al weg. En door naar de voetbalvereniging, dit was dinsdag. Op maandagavond naar de biljartclub.
Woensdagavond naar een vriend, donderdagavond weer naar de voetbal. Vrijdag avond dan ook maar een keer vroeg op bed. Omdat ik ook op me bed lag. op zaterdag rond een uur of 12 naar biljarten.. En zondag de gehele dag naar voetballen.
En is die thuis wilt die naar voetballen kijken.
Dus ik vind dat ik recht heb om nu echt boos te zijn omdat ik had gezegt ik vind het niet leuk als je naar rhodos gaat. En als hij toch gaat.
Van de week naar de psycholoog. Hij wist het want hij kon me me niet brengen. Omdat hij zijn broer naar Schiphol ging brengen.
Ik kom thuis zegt die, waarom nam je niet op waar was je,
Nou daar zak me broek van af. Wat een interesse in me.
Ik ga niet in therapie ik heb het al veel te ver laten komen,
Me psycholoog had het er ook over, maar ook daar gezegt dat ik het niet wilde,
Zo weer even me frustratie kwijt.
Altijd fijn
alles even van je afschrijven.
Als jij niet in therapie wil, dan houdt het een beetje op. Je zult dan stappen moeten gaan zetten om je eigen leven op poten te zetten.
Wel een vraag
Wat moet je man doen als hij hele avonden thuis moet zijn? Goede tijden kijken? Lijkt hij me niet het type voor.
Gouden regel: je kunt een ander niet veranderen, maar jezelf wel. Dus de kans dat je hem thuis krijgt als bankzithondje is erg klein. Maar dat je jezelf meer vrijheid gunt om te gaan en te doen waar je zelf zin in hebt, die kans is veel groter.
Jammer dan voor hem als het eten niet klaar staat.
Tsjor
Verkeerde vraag
Je moet niet vragen wanneer je een uitkering krijgt als je gaat scheiden, maar je moet vragen hoe je zo snel mogelijk een baan vindt om jezelf te kunnen onderhouden.
Leeftijd
@Thomas, Wilma is 38 jr getrouwd en zal zo tegen de 60 lopen. Weinig kans op een baan, zonder werkervaring.
