Wanneer mag je je boosheid tonen?
Momenteel gedoe met een oude buurvrouw vanwege onderhoud aan ons huis. Vanwege de herkenbaarheid schrijf ik liever niet te veel op. In elk geval staan we juridisch gezien volkomen in ons recht en hoor ik van meerdere mensen dat ze heel onredelijk zit te doen. In elk geval zit ze met rechtszaken te dreigen en heeft ze vanaf dag 1 alleen via onaardige, dreigende brieven met datum en handtekening gecommuniceerd (bewijsstukken voor een rechtszaak?) in plaats van dat ze even persoonlijk contact met ons opnam.
Ik ben vorige week bij haar langs geweest en had geprobeerd alles nog een keer rustig uit te leggen. Toen begon ze echter met allerlei wilde beschuldigingen richting ons. Ik had het toen helemaal met haar gehad en ben toch boos geworden. Ik ben toen kwaad bij haar weg gegaan. Ik baalde daarvan want ik had me zo voorgenomen rustig te blijven. Aan de andere kant voelde ik me zo boos door die valse beschuldigingen terwijl ik alles netjes probeer op te lossen.
Ik communiceer nu ook maar alleen via brieven met haar omdat ik geen zin heb weer zo boos te worden.
Mijn vader had vroeger soms enorme woede-uitbarstingen en ik ben ook nog al een driftkop. Vandaar dat ik altijd bang ben om boos te worden omdat ik bang ben te ver te gaan. Wat vinden jullie? Mag je je woede tonen of blijft een volwassen assertief persoon altijd rustig?
Eerste gedachte
Mijn eerste gedacht is dat boosheid (op een persoon) not done is, een taboe. Maar meteen daarop volgt: het mag als de boosheid functioneel is. Maw onder controle. Maarja dat lijkt me heel moeilijk in dit geval. Ik ben bang dat je dus aan mijn antwoord niet veel hebt.
Nou
Ik ben van mening dat boos worden wel mag.
Of het je verder gaat helpen is nog natuurlijk nog maar de vraag. Maar door boos te worden heb je wel even wat stoom af kunnen blazen, en nog wel tegen de juiste persoon ook. En dat is ook wel wat waard en nog beter voor je hart ook.
Wat ik not-done vind is om als je boos bent allerlei kwetsende dingen te roepen. Maar gewoon boos worden en zeggen dat je iets niet vind kunnen en dat dat echt anders opgelost moet worden vind ik heel acceptabel. Zouden meer mensen moeten doen. Ik krijg juist de kriebels van mensen die ALTIJD maar blijven doen alsof ze heel redelijk zijn. Dat vind ik een nog nep en kleinerend.
Groetjes Rosase
Die overigens van de week de buurvrouw een paar huizen verderop ferm heeft aangesproken over haar dag en NACHT blaffende hond (na het al een aantal keren netjes geprobeerd te hebben). Dus wie ben ik....
Hond is nu trouwens wel al een paar dagen best stil 
Judith
Wat bijzonder, het idee dat boosheid een taboe is. Heb er de hele morgen een beetje over lopen denken, waarom zou boosheid een taboe zijn? En wat bedoel je met 'onder controle'? Dat mensen niet gaan schelden, schreeuwen, met deuren slaan of erger?
Heel graag wat meer toelichting .
On topic: boosheid tonen: niets mis mee. Je bent geen schaap of voetveeg, gedoseerde boosheid kan ook een impasse doorbreken en maakt bovendien je grenzen heel duidelijk.
Groetjes
Massi
Massi
Volgens mij mag je wel boos zijn of boos worden maar het uiten ervan, dat heerst een taboe op.. Althans dat denk ik. Het andere uiterste is bijv. Japan waar boosheid en uitingen die daarbij horen als iets zien dat gelijkwaardig(er) geschaard wordt bij 'de rest van emoties'. Het is er een van de vele emoties. Boosheid en de agressie die daarbij komt kijken, wordt anders behandeld dan hier. In Japan wordt dat minder gecorrigeerd bij kinderen. Niet dat ik dat een goed idee vind, hoor! Maar voor mij was het een eye-opener. Dat is een heel vreemd uiterste en deed mij terugkijken naar hoe hier met boosheid omgaat en vooral hoe die gezien wordt. Hoe vaak je niet hoort zeggen als 'ik/wij word(en) nooit boos' of 'ik heb nooit ruzie' of 'wij praten alles uit' etc..en hoe vaak hoor je mensen wel geen reden of een verklaring moeten geven (al dan niet sociaal wenselijk) voor hun boosheid.
Goed
Ik wilde dat ik het eens kon of durfde, boos worden. Maar dan wel op de juiste argumenten kunnen komen he (die bij mij altijd pas een paar uur later komen binnendrijven) dus ik sta dan machteloos te sputteren en er komt niets zinnigs uit.
Boos worden en dan onredelijke dingen zeggen of schelden en vloeken, tja, dat werkt misschien opluchtend maar heeft verder geen inhoud. Als je boos kan worden tegen zo'n buurvrouw en ook nog eens heel terechte dingen kunt zeggen, goh ik wilde dat ik dat ook eens kon. (kan het wel thuis tegen kinderen en man, maar niet tegen vreemden of buren ofzo) (arme kinderen en man 
) niet dat dat nou zo vaak voorkomt hoor.
Ik heb nu weer vrede met mijn reactie
een tijd geleden heb ik een persoonlijkheidstest gedaan waaruit blijkt dat ik erg op relaties ben gericht. Ik vind het gewoon vervelend als geen harmonie is tussen mij en iemand. Daarom werd ik ook zo boos. Ik vond in eerste instantie het al vervelend dat de buurvrouw gelijk een behoorlijk onaardige, agressieve brief schreef ipv zich ten eerste goed in haar juridische positie te verdedigen en ten tweede eerst het rustig persoonlijk te bespreken (ze kent mij nauwelijks, dus angst voor een woedeaanval van mijn kant speelt denk ik geen rol). Toen ik haar niet persoonlijk te pakken kreeg heb ik haar in mijn ogen een vrij beleefde aardige brief teruggeschreven waarbij ik haar ook op haar ongelijk wees.
Ze wilde me vervolgens toch persoonlijk spreken en begon weer ontzettend onredelijk te doen, alsof ze mijn brief niet had gelezen en daarnaast ook nog wilde beschuldigingen te uiten. Ik zou bijv. de deur expres niet voor haar hebben geopend toen ze eerder wilde praten en ze had al navraag bij mijn andere buurvrouw gedaan om te controleren of het klopte dat ik inderdaad wel thuis was (ik was niet thuis). Toen hield het wat mij betreft op. Ik ben blij dat ik ben weggegaan maar ik ben ook tevreden over de argumenten die ik heb gegeven. Ik ben niet gaan schreeuwen en heb ook niet gescholden.
Ik moet er alleen nog aan wennen dat je je niet slecht hoeft te voelen als je assertief bent geweest en daardoor de relatie verslechtert. Ik heb het geprobeerd om het op een vriendelijke beleefde wijze met die vrouw op te lossen, maar dat gaat blijkbaar niet met haar.
