Wanneer stop je ermee?
Ik heb sinds een paar maanden een relatie met een lieve, maar drukke man. We zien elkaar niet veel door zijn werk, maar dat wist ik van tevoren en heb daar geen moeite mee. We bellen en appen, maar dat moet altijd van mijn kant komen. Heb het al meerdere malen aangegeven dat ik het idee heb dat ik hem leuker vind dan hij mij...hij ontkent,maar doet er niets mee. Mijn gevoel wordt steeds sterker dat het zo is...maar durf niet de beslissing te nemen om er mee te stoppen want ik ben nog steeds zo verliefd....hart en verstand gaan niet samen...
Iemand tips om toch de knoop door te hakken?
Daar valt zo niet 1, 2, 3 iets over te zeggen denk ik.
Jullie zien elkaar weinig door zijn werk. Maar hoe zit het verder? Wonen jullie bij elkaar in de buurt, hebben jullie kinderen en dus evt. verplichtingen en beperkingen? Enz.
Bibi
laat even niets van je horen
De een heeft meer behoefte aan contact dan een ander. Dus ik zou proberen even niet te bellen en te appen en kijken wat er gebeurt....
Vaak komt het ook voort uit gewoonte. Hij is gewend dat hij kan afwachten kijk of je dit kunt doorbreken.
succes
saar
Hij is een man
En mannen zijn minder van het continue communiceren. Ik zou hem niet zomaar langs de meetlat met jouw vrouwelijke normen leggen en op grond daarvan de laan uit sturen. Veel belangrijker is zijn gedrag als jullie samen zijn.
Ik weet heel zeker dat mijn man heel erg gek op mij is, maar als ik hem zou beoordelen op basis van de hoeveelheid berichtjes die ik krijg als hij weg is (voor werk of hobby) dan zou ik een heel ander beeld hebben, ook al omdat hij meer en vaker berichtjes uitwisselt met de kinderen. Voordat hij weg gaat wijs ik hem hier ook altijd op en altijd beloofd hij beterschap en toch verandert het niet. Dus tegenwoordig beantwoord ik alleen zijn berichtjes en laat ik verder niets horen en dan belt hij op een zeker moment wel. Dit beeld was trouwens niet anders toen we nog in het begin heel erg verliefd waren (de communicatiemiddelen waren toen overigens wel anders 
)
Eens met Griet
Mijn man is hetzelfde. Belt ook bijvoorbeeld nooit zomaar met zijn vader of zijn broers. Stel je voor dat je voor de gezelligheid zou gaan kletsen....
Ondanks zijn functionele instelling twijfel ik echter niet aan zijn liefde voor mij. We zijn al lang bij elkaar, en tot nu toe was hij er op de momenten dat het er toe doet absoluut voor mij. En voor de rest hebben we het fijn samen. En dat is waar het mij betreft omdraait. Een zwijgzame man met een hartje van goud.
Breekpunt zou voor mij zijn hoe ik me zou voelen als we wel bij elkaar zijn.
hier ook twijfels
Ook sinds een paar maanden een prille relatie. Hij zegt gewoon: ik spreek je over 2 weken... aan de andere kant wil hij dat ik zijn vrienden en familie leer kennen. Toch voelt het niet helemaal ok. Hij heeft ook gezegd dat het hem soms ook benauwd en dat hij aan zijn vrijheid hecht. Ik probeer hem niet te bellen of te sms-en. Dat is best moeiijk. Ik weet dat ik hem moet loslaten. Dat is het beste. Ik huil liters tranen over die man.
Tja
Ik ben nu veertien jaar getrouwd en wij hebben vier kinderen. Als ik het van mijn man af had laten hangen dan waren wij nooit uitgegaan. Hij is ook niet zo van het bellen of terugbellen (appen bestond toen nog niet). Nog steeds reageert hij vaak niet op berichten. Ik sms (hij heeft niet eens what's app) hem een paar keer en misschien reageert hij een keer.
Hij weet later wel wat ik gestuurd heb maar hij denkt er niet aan om te reageren. Maar als er echt iets is dan is hij er altijd voor mij.
Wij houden nog steeds van onze vrijheid. Ik weet niet wat hij de hele dag doet maar andersom ook niet.
