Wanneer zou je vreemdgaan achter je moeten laten
Hoi leuke mensen op dit forum. Ik hoop dat jullie me wat inzicht en tips kunnen geven.Een maand of 10 geleden ben ik er achter gekomen dat mijn vrouw met wie ik al 14 jaar samen ben een (soort van) affaire had met haar coach op de sportschool. Ze hebben niet daadwerkelijk sex gehad, maar wel naaktfoto's en filmpjes uitgewisseld. We hebben hierna best een lastige periode gehad, zij twijfelde of het goed zat tussen ons en had (en heeft nog steeds wel) gevoel voor die ander. Ik had problemen met zelfvetrouwen en het vetrouwen in haar. We hebben er beide aan gewerkt om elkaar weer te vinden en om het vertrouwen te herstellen. Omdat sporten wel echt haar grote passie is, heb ik er mee ingestemd dat ze zou blijven sporten, maar ieder ander contact met haar coach zou verbreken. In eerste instantie ging dit goed, maar na een aantal weken was er toch weer contact via WhatsApp. Geen foto's of iets dergelijks maar wel weer een paar suggestieve opmerkingen. Ze heeft me dat zelf bekent, en is op mijn aandringen toen toch gestopt met sporten op die plek. Inmiddels gaat het sinds een maand of twee echt weer beter tussen ons. Ik zit lekker in mn vel en heb weer mn zelfvertrouwen terug. De liefde bloeit weer op, en alles lijkt weer als vanouds, misschien zelfs wel iets beter. Vanavond gaf mijn vrouw aan dat ze vind dat ze daar ook wel weer kan gaan sporten omdat ze de groep en de gezelligheid wel mist. Enerzijds begrijp ik dat, maar op het moment dat ze dat uitsprak schoot ik toch wel in een soort stress, en voelde ik me ineens weer boos en onzeker. Zij geeft aan het niet reëel te vinden dat ze daar nooit meer kan sporten en denkt dat ze dat nu echt wel kan zonder dat het weer misgaat. Ik voel me er nog niet goed bij, en ben ergens toch nog wel bang.. Wanneer zou ik dit achter me moeten kunnen laten? Ik hoop dat iemand me hier iets van inzicht in kan geven..
R.
M, dat denk ik ook. Mijn man zegt dat achteraf ook, hij werd er ingezogen en maakte veel kapot. Hij kon daarna niet meer terug en het ging stapje voor stapje verder. Recept voor disaster zoals je schrijft. Omdat je zegt dat er nog gevoel is ook bij jouw vrouw is het echt niet handig om hem steeds weer te zien.
Jullie zijn al wel een heel pad gaan bewandelen maar de verleiding is er nog want ik begrijp dat deze man duidelijk sex wil. En dat zal hij nog steeds willen. Jouw vrouw moet heel sterk in haar schoenen staan en dat blijkt voor velen erg moeilijk. En sexuele aantrekkingskracht zet je niet makkelijk uit.
Mijn advies: wees niet halfslachtig in je communicatie. Ik deed dat wel. Met wat ik nu weet: zeg krachtig dat ze ergens anders kan gaan sporten. En er niet meer over moet piepen. Eerst maar eens een jaar afspraken nakomen en in jou investeren. En jij in haar. Wie weet kun jij het daarna wel vol vertrouwen loslaten.
Anna Cara schreef op 29-04-2023 om 15:10:
Mijn advies: wees niet halfslachtig in je communicatie. Ik deed dat wel. Met wat ik nu weet: zeg krachtig dat ze ergens anders kan gaan sporten. En er niet meer over moet piepen. Eerst maar eens een jaar afspraken nakomen en in jou investeren. En jij in haar. Wie weet kun jij het daarna wel vol vertrouwen loslaten.
Als aanvulling op Anna Cara zou ik dan nog willen toevoegen om niet bang te zijn jouw grenzen aan te geven, deze zijn namelijk gewoon valide! Soms geeft iemand toe uit angst die ander kwijt te raken, waardoor je toch, tegen beter weten in, voorbij gaat aan je eigen gevoel.
Sporten kan zij overal en ja, dan is het misschien minder gezellig of goed, maar dat is de consequentie van het hele gebeuren en dat zou zij moeten kunnen begrijpen.
En heel belangrijk: Haar vraag aan TO was niet: 'Wanneer kan jij het achter je laten?"
Nee, haar vraag was: 'Wanneer kan ik daar weer gaan sporten?'
Ze is niet bezig met hoe het met TO gaat in dat opzicht; ze heeft zin in de gezelligheid en misschien wel weer de spanning van die andere man.
Ik vind het zeer begrijpelijk om haar duidelijk te maken dat je dat contact helemaal niet meer wil. Het is echt niet gek dat je haar dat weigert. Ze heeft het maar te accepteren. Mocht ze aangeven dat het ergens anders ook kan gebeuren, dan kun je haar zeggen dat het dan blijkbaar echt helemaal in haar zit en zij er blijkbaar niets van geleerd heeft ook.
Ik kan niet voor jou spreken maar voor mij zou dat Finito zijn.
ik merk dat ik grenzen aangeven best lastig vindt. Dat is voor mij wel een punt om aan te werken. Voor nu sport ze eerst tot augustus ergens anders en dan zien we verder. Ik heb nog niks toegezegd over daarna. Dank voor alle reacties en jullie begrip. Dat waardeer ik enorm.
Eerlijk gezegd weet ik niet of ik zoiets achter me kan laten. Ik denk het niet. Dáár sporten zou voor mij klaar zijn. Kat en spek enzo.
Hebben jullie ooit therapie gehad? Dan is dat nu wel het juiste moment om (weer) te gaan om te bespreken waarom zij daar zonodig wil
sporten, waarom dat een grens is voor jou.
Dit is nog geen crisis, wel de vraag of die het kan worden dus een prima situatie voor wat APK aan de relatie. Zeker omdat jullie je beiden goed in de relatie voelen. Ik zelf zou willen weten of ze iets mist is de relatie.
En dan zou ik als ik jou was met een coach of therapeut werken aan grenzen herkennen, aangeven etc.
Mstrfrm schreef op 29-04-2023 om 22:14:
ik merk dat ik grenzen aangeven best lastig vindt. Dat is voor mij wel een punt om aan te werken. Voor nu sport ze eerst tot augustus ergens anders en dan zien we verder. Ik heb nog niks toegezegd over daarna. Dank voor alle reacties en jullie begrip. Dat waardeer ik enorm.
Hoe is het nu met jou? En jullie?
Anna Cara schreef op 20-05-2023 om 17:49:
[..]
Hoe is het nu met jou? En jullie?
Het gaat met ups en downs. Maar al met al best goed. Ik heb aangegeven dat daar sporten voor mij echt geen optie is waar ik mee kan leven en gelukkig respecteert ze dat ook. We hebben nog veel fijne momenten samen. Mijn vrouw geeft aan soms toch wat meer ruimte nodig te hebben, waar ik dan juist behoefte aan wat meer toenadering. Die wisselwerking zorgt soms voor pittige momenten. Daarin hebben we afgesproken dat die momenten er gewoon mogen zijn, en dat we daar open over zijn naar elkaar. We geloven er beide in dat de tijd onze vriend is.
