Wat als liefde niet genoeg is?
Twee jaar geleden heb ik een relatie gekregen met een man die voornamelijk in het buitenland werkt; wij zagen elkaar 1x per maand. Hij is niet echt van het whats appen en telefonisch contact is er alleen als ik hem bel. Als ik het zo opschrijf, komt het allemaal van mijn kant af terwijl wij het altijd fijn hebben als we samen zijn, en ook lang aan de telefoon zitten.
Omdat ik het idee kreeg dat hij toch verliefd op me is, heb ik er lang geen problemen van gemaakt over het weinige (eenzijdige) contact.
Nu zijn we 2 jaar verder en er is nog steeds geen verbetering. Ik baal er van dat ik hem zo weinig zie, dat hij de prioriteit aan zijn werk geeft, en mij als vanzelfsprekend zie.
Uiteraard heb ik dit meerdere malen met hem besproken, maar hij geeft aan dat hij zo in elkaar zit en dat dit is wat hij mij kan bieden... Ik weet dat ik dus een beslissing moet nemen, want zo zit er geen toekomst in...ik wil dit alleen helemaal niet...
Weet ook niet hoe ik moet loslaten; ben bang voor wat komen gaat als ik besluit niets meer van me te laten horen. Bloedt het dood...en is hij dan helemaal niet verliefd, of neemt hij contact op...
Ik weet het allemaal niet meer, iemand tips?
Herkenbaar
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Alles ging van mij uit. Als we elkaar zagen was het superleuk, maar alleen als ik het organiseerde. Ik heb er ook meerdere malen met hem over gesproken. Op een goed moment heb ik met mezelf afgesproken dat het in stand houden van de relatie dus helemaal aan mij is. Daar kon ik mee leven zolang als het duurde. Ik heb dat echt losgelaten. Probeerde hem niet te veranderen, dat lukt toch niet. Op een goeie (of kwaaie) dag was de koek bij mij op en heb ik de relatie verbroken. Dat ging erg snel.
Ik weet dat het wel een thema is bij mij. Als ik (ik heb nu geen relatie) een man ontmoet en er hangt iets in de lucht let ik extra op of het initiatief van beide kanten komt. Ik ben daar erg gevoelig voor. Ik denk nu wel eens dat ik het destijds met hem te lang op zijn beloop heb gelaten.
diverse opties
Je kunt zelf ook besluiten dat het niet perse een teken van liefde is om veel te appen. M.a.w dat hij niet appt of belt betekent niet dat hij niet van je houdt. Je zou je daarbij neer kunnen leggen dat het initiatief nu eenmaal van jou komt. Ieder zijn kwaliteiten.
Mijn man is qua uitstapjes en ideeen bedenken enorm passief. Hij is gewoon druk met alledag en vaak thuis en met dagelijkse dingen. Maar vooruit denken van: goh zullen we dan en dan eens een weekend weg samen? of morgen een bioscoopje pakken of met die en die uiteten? of met het gezin naar een voorstelling of weet ik veel. Lange tijd ergerde ik me dood daaraan dat altijd de leuke dingen en uitstapjes van mij moeten komen.
Ik heb me er inmiddels bij neergelegd. Dat het voor hem geen onwil is of gebrek aan liefde of gebrek aan zin. Het zit gewoon niet zo in hem. In mij juist heel erg.
Als je daar echt niet mee kunt leven dat jij altijd degene bent die het contact moet zoeken dan sja, dan werkt het niet. Je zou ook kunnen leren anders naar het probleem te kijken in de zin van: dat wat je mist (in een relatie/vriendschap) heb je zelf te brengen.
Sinds ik op die manier naar ergenissen kijk wordt het leven een stuk makkelijker en probeer ik de kwaliteiten te zien die die persoon WEL heeft.
Openheid.
Tijd voor duidelijkheid. Je vriend is (redelijk) duidelijk. Dit is wat hij je kan bieden.
Jij weet niet eens of hij van je houdt? Als hij dat doet, neem je dan genoegen met elkaar 1x in de maand zien? Is hij vrijgezel? Kan je ook eens naar hem in het buitenland?
Als je elkaar 1x per maand ziet, is dat dan een dag of langer aaneengesloten? Werkt hij tot zijn pensioen in het buitenland of is dit iets tijdelijks?
Allemaal vragen die ik me zelf zou stellen om een beslissing te kunnen nemen.
Wil jij "huisje, boompje, beestje" en hij niets van dit alles?
titel draad
'Wat als liefde niet genoeg is? '
Het gaat erom wat jij van een relatie verwacht. En wat hij ervan verwacht. Als dat compleet verschillend is, kun je er beter mee stoppen. Niet omdat de liefde niet genoeg zou zijn, maar omdat deze vorm van met elkaar omgaan voor jou niet werkt.
Ben het met Guera eens: 'Je zou ook kunnen leren anders naar het probleem te kijken in de zin van: dat wat je mist (in een relatie/vriendschap) heb je zelf te brengen. Sinds ik op die manier naar ergenissen kijk wordt het leven een stuk makkelijker en probeer ik de kwaliteiten te zien die die persoon WEL heeft.'
Elk mens heeft eigenaardigheden en geen enkele relatie is perfect. Het punt is ontdekken waar die eigenaardigheden zitten en of je daarmee kunt omgaan. Elkaar willen veranderen is een heilloze weg.
Guera
Dat is inderdaad het beste dat je kunt doen, je erbij neerleggen en weten dat diegene van je houdt op zijn manier en dat jij daar op jouw manier mee omgaat. Het is mij niet gelukt in die relatie waar ik het net over had. Zijnhouding manifesteerde zich in het niet nemen van initiatief. Er zat een laag onder die wel degelijk met desinteresse te maken had. Dat realiseerde ik me achteraf. En dan kan ik gefrustreerd omdat het toch zo lang geduurd heeft. Denise: ik zou goed willen uitzoeken waar die houding vandaan komt en waarom het jou pijn doet.
@emma
Evident! heel belangrijk om er wel achter te komen hoe het met de INTENTIE zit. Als de basishouding liefde is, de intentie van met jou omgaan ook gebaseerd is op liefde dan kun je kijken naar in hoeverre je kunt leven met jouw beeld hoe hij die liefde zou moeten uiten. Ieder mens heeft daarin verwachtingen. Niet goed of fout. Soms matcht dat gewoon niet. Ik vind sommige dingen ook heel belangrijk bv dat mijn man zijn aandeel neemt in het gezin, dat is voor mij uiting van liefde en dan neem ik het initiatiefloze maar voor lief, daar heb ik een weg in gevonden. Een vriendin van mij heeft een man die 80 uur werkt en daarnaast echt niks doet met het gezin behalve op zondag. Blijkbaar uit hij zijn liefde aan haar op een manier die bij haar past. Ik zou daar dus weer niet mee kunnen leven.
De afstand die bij jullie is kan absoluut een dealbreaker zijn. Maar is natuurlijk voor ons lastig om te bepalen. Hoe lang is dat al zo en hoe lang blijft dat nog zo?
erbij neerleggen?
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Helaas ga ik nu nog meer twijfelen 
Wat als ik mij erbij neerleg, dat hij gewoon zo is en van mijn houdt? Is dat voldoende voor mij? Ik weet het oprecht niet. Ik hou van hem, dat is zeker. Maar word hier ook onzeker door, wil ook niet als een hondje achter hem aanlopen. Ik wil inderdaad ook de intentie voelen. Soms doe ik dat, soms ook niet.
@Wil40: nee, hij is geen vrijgezel, hij heeft al 2 jaar een relatie met mij
Wij zien elkaar 1 weekend per maand.
@Emma: hoe lang heb jij het volgehouden/wanneer kwam je tot de conclusie dat de koek op was? Omdat hij geen iniatief toonde?
denise
Weet wel dat je altijd jezelf meeneemt in een relatie. Dit zegt nl ook veel over jou. En echt hoor dat is absoluut geen oordeel. Zie het als een spiegel. Hij zal je waarschijnlijk zeggen dat je niet onzeker hoeft te zijn. Want waarom maakt het je onzeker?
Blijft natuurlijk wel staan dat er iets tegenover moet staan wat dat gemis kan compenseren. Hoe is hij als hij er wel is?
Kun je anders gewoon een afspraak maken? op maandag bel jij. Of woensdag bel ik.
Soms varen mannen daar wel bij 
. Ik geef mijn man weleens de opdracht. Dit weekend gaan we iets leuks doen. Jij mag het regelen en ik heb zin in de film (nou hoe moeilijk kan het dan nog zijn he. Ik omarm zijn initiatief nu dan wel met liefde ipv eerder altijd teleurgesteld te zijn dat hij zelf nooit iets bedacht. Maar zeker er moet wel iets anders zijn en over het algemeen is dat LIEFDE wat dat kan compenseren. Je kunt je dus afvragen HOU je nog wel echt van hem?
Guera
"Jij mag het regelen en ik heb zin in de film", hmmm dan heeft hij in mijn ogen nog steeds niets zelf bedacht toch? Althans, daarvoor zelfs de kans niet gekregen zou mijn man zeggen
Totaal anders dan bij denise.
Ik zie hier allemaal voorbeelden voorbij komen van relaties waarbij de man weinig initiatief neemt. Maar bij denise is toch vooral het probleem dat ze een relatie heeft op afstand en haar vriend dit niet kan of wil veranderen?
Ze zien elkaar een weekend per maand, denise zelf praat ook over verliefdheid. Dat begrijp ik, als je elkaar zo weinig ziet. Je ligt dan hoofdzakelijk in bed neem ik aan Je wilt toch dat het dan vooral gezellig is, na dat weekend starten de twijfels weer.
Ljkt me lastig om dan toekomstplannen te maken. Ja sorry denise, toch een beetje vrijgezellenbestaan of zoals ze het ook noemen " je bent een onbestorven weduwvrouw".
Hoeft niets mis mee te zijn, als dat is wat je wil.
wil40
En het probleem is dat hij weinig initiatief neemt tot contact. Als hij nou elke dag zelf aan de telefoon zou hangen is het ook alweer anders. Dus het is een combi, als dit langdurig is is het wel lastig. Maar daar is nog geen antwoord op gegeven. Duurt die afstand een jaar, nog 10 jaar, altijd?
Wat betreft mijn voorbeeld: beetje gechargeerd natuurlijk. Maar soms is het gewoon zoals het is. En is er genoeg dat dat compenseert. Mijn man heeft ooit weleens gezegd dat hij de kans niet krijgt bij mij ....nouou daar zijn flink wat woorden over gevallen ha ha. Het zit gewoon niet in hem, bij vrienden ook niet. Hij haakt overal aan, is overal bij, de gezelligheid zelve maar zelf vrienden uitnodigen om iets te doen, nope.
Waar een wil is...
Ik herhaal mijn reactie van anderhalf jaar geleden:
Waar een wil is, is een weg. Zijn baan is blijkbaar niet te combineren met een relatie. Als hij echt een relatie wil, zal hij dus een andere baan moeten zoeken. Niet makkelijk, maar niet onmogelijk. Iemand in zijn positie vindt na wat zoeken heus wel een andere baan. Maar hij moet het wel willen en er achteraan gaan.
Heel eerlijk gezegd vraag ik me af waar de prioriteiten van deze man liggen. Zijn kinderen gaan voor jou, dat is begrijpelijk. Zijn werk staat momenteel ook hoog boven jou. Maar als jullie maar eens per maand kunnen afspreken, dan zijn er dus nog andere dingen die hij belangrijker vindt. Wat nog meer? Wil je zo laag op het prioriteitenlijstje van je partner staan? Ik zou ervoor passen.
mwah niki73
Die kun je ook omdraaien maar daarvoor is er te weinig informatie.
Nl zijn er kinderen in het spel? bij man in het buitenland of bij TS in Nederland? Geen kinderen in NL dan kan TS ook naar buitenland gaan, want waar een wil is. Het is altijd makkelijk het buiten jezelf te leggen. Daarom wat je mist heb je zelf te brengen......
Als inderdaad ALLE ballen bij TS liggen en er komt niks van de man dan kun je wel ? zetten. Maar ik vind het nu wat weinig info. Zoals eerder gevraagd: is die baan tijdelijk? hoe ver weg? kun je bv zelf niet 1 x per maand die kant op? Dan is het al om de week.
wat ik zie
Ik heb ook wel eens in zo'n positie gezeten waarbij ik dol was op een man, maar van hem niet zoveel terugkreeg qua intentie om mij te zien. Daar werd ik zo ontzettend verdrietig van..... Als een man jouw niet boven aan zijn prioriteitenlijstje heeft staan, wat wil je dan van hem? Toen ik er middenin zat, wilde ik dit ook niet zien. Vond het heel moeilijk om hem, en het toekomstbeeld dat ik met hem had los te laten. Ik leefde toen echt van de dromen over ' als hij nou zus of zo, dan zijn we pas gelukkig en later dan kunnen we....'.
Een man die in t buitenland zit en je slechts een weekend per maand ziet, daar gaan bij mij de alarmbellen van rinkelen. Het lijkt er erg op dat hij daar ook een bepaalde prioriteit heeft liggen. Op een andere vrouw? Wees daar maar niet jaloers op, want die vrouw wacht eenzelfde lot. Ook zij heeft niet de volle aandacht en prioriteit van hem. Een man wil graag een leuke vrouw aan zijn zij (of liggend aan zijn zij), maar daar wil hij dan geen relatie mee opbouwen. Hij heeft ook geen relatie met jou; want jullie hebben nauwelijks een gezamelijk leven.
Doe een kleine test; zeg de volgende keer als jullie weer zouden afspreken dat je niet kunt. Of laat een poos niks horen. Ben heel benieuwd hoe gretig hij is om je toch te zien.
En kijk in de spiegel en denk aan alle dingen die je leuk vind waar hij niet bij is. En concentreer je daar op. Die twee dagen per maand afscheid van hem nemen is niet zo moeilijk ten opzichte van de rest van de maand dat je al zonder hem bent. Want ik ben t niet met Guera eens; als een man jou niet uitnodigt bij hem te komen wonen, dan zegt dat eigenlijk al genoeg......
