Relaties Relaties

Relaties

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 18:41

Wat gaat hier mis? herkenning?

Stukje SMS verkeer. Zo gaat het heel vaak, zo onstaan ruzies,
misverstanden.
De context laat ik even weg, ivm herkenning.

Er ging al wat tekst aan vooraf.

Man: waarom stel je dan de vraag?
Vrouw: omdat je misschien zelf iets wilde regelen voor de vakantie.
Man: Nee dat wilde ik niet, ik ben daar nog niet echt mee bezig.
Laten we maar stoppen, te
moeilijk zo.
Vrouw: Waarom antwoord je dit als je aan mij de vraag stelt waarom ik de vraag stel?
Man: Ik ben het nu echt kwijt.

Iemand een idee wat hier mis gaat? Keer op keer verzanden we hierin.

Nog een voorbeeld:
Man: waarom zet je de ijskast niet op de goede temperatuur van 6 graden?
Vrouw: ik dacht dat dit de juiste temperatuur was, ik dacht dat de ijskast 6 graden was.

Man: maar ik heb je toch gezegd dat de temperatuur 6 graden moet zijn?

Man: jij wilde de hond, jij moet er voor zorgen.
Vrouw: we heben samen besloten de hond te nemen, ook voor de kinderen, we zouden er samen voor zorgen.

Man: maar jij wilde de hond, ik hou helemaal niet van honden.

Vrouw: Je stond er toen achter, ik vind dat het ook jou verantwoordelijkheid is.

Man: maar jij wilde een hond, ik hou niet van die stinkbeesten.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vic

Vic

10-06-2013 om 18:53

Hmmm

Het eerste voorbeeld begrijp ik niet helemaal. Schijnbaar is er gevraagd of man iets had geregeld, wat hij zou doen, terwijl hij nog niet de noodzaak heeft gezien om het te regelen.
In het tweede voorbeeld lijkt het of de man denkt dat vrouw expres de ijskast niet op 6 graden heeft gezet. Zo'n situatie hebben wij (vriend en ik) ook wel eens (meerdere malen) gehad. Ik ben niet altijd even alert en heb dingen niet in 1 keer in mijn systeem. Vriend wel, dus hij denkt dat als anderen dingen niet in 1 keer doen ze het wel expres niet doen. Was een kwestie van een keer heel goed uitleggen, en vragen of hij me op normale toon dingen nog een keer (of drie) wil vragen te doen. Dus niet gelijk geërgerd reageren.

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 18:57

Vic

Als vrouw het expres zou doen zou ze toch niet zeggen dat ze dacht dat hij op 6 graden stond?

GS

GS

10-06-2013 om 19:07

Doof?

Lijkt wel of er iets aan zijn gehoor schort en dan vooral in voorbeeld 2 (ijskast).
Wat ik zou doen is zijn reactie even herhalen voordat je daar op reageert. Dus bijv. 'Ik begrijp dat je niet van honden houdt en dat het mijn initiatief was destijds. Maar we hebben samen besloten en afgesproken dat ... '

Herhaalt hij dan weer wat hij eerder zei, dan weer herhalen dat je dat begrijpt en vragen om een reactie op wat jij zegt (afspraak samen verzorgen).

Van situatie 1 kan ik niet veel maken.

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 19:17

Misschien is dat nodig bij hem. Maar ook raar, het is namelijk echt een slimme man.
Bij voorbeeld 1 gaat het er om dat we even meta waren gaan praten, maar hij direct weer op de inhoud in gaat, dus niet op dat niveau blijft.

dc

dc

10-06-2013 om 19:23

Klinkt als

dit soort gesprekken niet per sms doen, maar gewoon samen praten? Het enige sms verkeer dat ik met mijn man voer is in de trant van "ik ben pas om 7u thuis" of "ik sta in de file".

anonano

anonano

10-06-2013 om 19:57

De twee laatse voorbeelden waren face to face. Dan lijkt het soms nog moeilijker. We zijn trouwens (voorlopig?) uit elkaar.

Vic

Vic

10-06-2013 om 20:14

Oooh

Dan moet je daar helemaal niet meer over piekeren. Het heeft ook helemaal geen zin om hier je gelijk te komen halen, want dat ga je van hem toch niet krijgen.

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 20:33

Vic

We hebben kinderen samen, moeten veel overleggen, willen het misschien ooit weer proberen. Het gaat niet om wie gelijk heeft, ik probeer het patroon te snappen.

Sanne

Sanne

10-06-2013 om 21:17

Hoe red je een relatie?

Al een aantal maanden zit mijn man niet lekker in zijn vel. Flinke dips, dan weer redelijk. Samen kwamen we op een mogelijke midlife uit. Heeft ie hulp voor gezocht maar dat hielp niet echt. Hij weet gewoon niet wat ie wil, hoe hij weer gelukkig kan worden. Was ook verliefd op een ander of dacht dat te zijn (maar niet wederzijds dus hij nog meer in de war). Er moet iets gebeuren maar hij heeft echt geen idee wat. Na een onrustig weekend is ie nu tijdelijk het huis uit (een week in principe, misschien daarna nog wat langer) om even tot rust te komen. Hopelijk dus tijdelijk maar wat de toekomst zal brengen?
Wat kan ik nu doen deze week/periode? Ik wil met hem verder en voel me redelijk machteloos. De kinderen zijn uiteraard ook van slag. Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen en tips of positieve verhalen hebben? Want dat probeer ik heel erg te zijn, positief (met tranen in mijn ogen).

krin

krin

10-06-2013 om 21:43

Klinkt als...

een stel dat is opgehouden naar elkaar te luisteren, en een man die begonnen is te zeggen wat hij voor zijn gevoel al een hele tijd dacht, maar voor zich hield.

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 21:52

Krin

Man heeft altijd wel gezegd wat hij dacht. Ik heb me te lang ingehouden. En misschien zijn we wel altijd slecht geweest in luisteren. Zal er eens over nadenken. Punt is dat hij het heel graag weer wil proberen, en ik bang ben dat het de mist in gaat,
omdat deze patronen bijna dagelijks terugkomen.

Tja

Als mijn man zoiets zegt als "waarom zet je de koelkast niet op 6 graden?" Dan zeg ik dat ie niet moet zeuren (want ik vind dat gezeur). En dan wordt ie boos en dan hebben we waarschijnlijk ruzie, maar dan gaat ie niet bij weg. Dus ik kan wel wat zeggen over jouw voorbeelden, maar er is vast meer aan de hand.

nanonano

nanonano

10-06-2013 om 22:30

Fayw

Ja ik snap dat het lastig is te beoordelen zo. Er is inderdaad ontzettend veel aan de hand en gebeurd.
Waar het mij nu om ging zijn de patronen in communicatie. Elke keer weer loopt het (ook) daar vast. Dat heeft te maken met wat er onder ligt, maar ik heb ook het idee dat het puur iets in onze communicatie is.

Hulp zoeken

Misschien is het handiger om eens met een neutraal iemand te praten. Dat kan je via de huisarts aanvragen. Ik denk dat hulp bij communiceren beter werkt als iemand hoort en ziet wat er gebeurd.
Succes, ik hoop dat het goedkomt tussen jullie!

Vic

Vic

10-06-2013 om 23:05

Achterhaald

Ik heb begrepen dat het min of meer achterhaald is dat (het mislukken van) een relatie draait om communicatie. Tegenwoordig wordt meer gebruik gemaakt van EFT bij relatietherapie. Google maar eens op EFT en Susan Johnson.

Maar vic

Interessant. Communicatie is toch ook het uiten of niet uiten van emoties? Nou ja, ik ben geen expert. Ik zou dus zelf via de huisarts om hulp vragen in dit geval.

Marinet

Marinet

11-06-2013 om 09:08

Klinkt als

Twee mensen met heel veel onvrede teleurstellingen en wrevels. En dat komt er dan in dit soort gesprekjes uit. Tijd om te levelen: op een hele andere manier dan praten elkaar opzoeken: dingen doen die je leuk vindt met elkaar, vrijen, wandelen, masseren, dansen, lachen. Je daar op richten, zal je zien dat dit soort gesprekken na twee weken veel minder zijn.

krin

krin

11-06-2013 om 10:19

Nanonano

De dialogen in je voorbeeld zijn de zure gesprekjes die je niet of nauwelijks hebt als je allebei goed in je vel zit en gelukkig genoeg met elkaar bent. Als je man je dan vertelt dat de koelkast op 6 graden moet, en jij weet dat je dat weet en normaal gesproken ook doet, dan zeg je gewoon 'weet ik, zeker misgegaan, volgende keer beter' en niemand ligt er wakker van. Sterker nog, hij zou waarschijnlijk gewoon de koelkaststand aanpassen en er geen woord aan vuil maken. Pas als je allebei met allerlei opgehoopte bagger in je hoofd zit, maak je een punt van dit soort dingen.
Het is dus waarschijnlijk niet de manier van de gesprekken die scheef zit, maar het feit dat jullie deze gesprekjes voeren in plaats van de belangrijke.
En voor de belangrijke verwijs ik je naar het boek van Vic en de tips van Marinet.

Primavera

Primavera

11-06-2013 om 12:04

Oh, je wilt een hònd?

Die hond is een klassieker, maar bij ons is het juist een gevleugelde uitspraak geworden die juist alle begrip opwekt ipv ruzies.
Dat ging namelijk zo. Toen onze oude hond overleden was hadden we de kinderen beloofd dat we vroeg of laat wel weer een hond zouden nemen, maar nu even niet. Maanden later wordt hen op eens een jong hondje aangeboden. Kinderen willen graag, man wil niet. Hij had objectief een hoop goede argumenten waarom niet; financieel, tijd die zo'n beest nodig heeft, afhankelijkheid, enz. Na aardig wat heen en weer gepraat was het eind van het liedje dus dat we TWEE nieuwe honden in huis hadden

Af en toe krijg ik natuurlijk voor mijn voeten geworpen dat IK die honden wilde. Bijvoorbeeld als hij tijdens een wandeling overvallen wordt door een plensbui en hij soppend in zijn zomerschoenen druipend binnenkomt na een onverwachtse plensbui tijdens het uitlaten. Of wanneer één van de honden zijn schoenen weer eens heeft verstopt. Deze hond kauwt namelijk niet op schoenen, maar verstopt ze alleen maar, zodra hij er de kans toe krijgt. En ook zijn het absoluut alleen maar mijn honden als ze op de verkeerde plaats hebben gepoept en dat moet worden opgeruimd.
Op zo'n moment ga ik hem er niet aan herinneren dat hij uiteindelijk ook accoord is gegaan en een deel van de verzorging op zich zou nemen of dat hij toch weet dat hij zijn schoenen niet moet laten rondslingeren, maar spreek ik juist waardering uit dat hij die honden alleen voor ons heeft willen nemen. En nadat hij credits heeft gekregen voor zijn 'offer' ziet hij die honden, die hij eigenlijk niet wilde, maar waar hij stiekem uiteindelijk toch vreselijk aan gehecht is ook weer een stuk positiever.

Wij hebben samen een bedrijf en op een gegeven moment was ons pand niet helemaal geschikt meer voor de werkzaamheden die er verricht moesten worden. Ik snapte er niks van. Al mijn voorstellen hoe we met herstructuratie konden voorkomen om te hoeven verhuizen of andere opties werden afgewezen. Het moest en zou dat ene pand zijn terwijl dat objectief gezien helemaal niet de beste en goedkoopste oplossing was alhoewel het wel een zeker prestige had. Terwijl ik mij afvroeg waarom juist bepaalde voordelen ineens alleen bij dat pand heel zwaar schenen te wegen en bepaalde nadelen werden weggewuifd, ging me opeens een licht op. Die discussie hadden we eerder gehad, alleen was dat om een ander onderwerp en waren de rollen toen omgedraaid... Oh, jij wil helemaal niet een voordelig bedrijfspand, riep ik uit, je wil een 'hond'!
En sindsien is de uitspraak: "Oh, je wilt een hond! Zeg dat dan meteen" bij ons synoniem aan die situaties waarbij door de emotieve lading van één van de twee, de weegschaal ineens heel anders uit kan slaan dan bij de meer zakelijke afwegingen van de ander. Ook al deelt de ander dat niet dan kan die wel begrip hebben dat vanwege het gevoel iets veel zwaarder kan tellen dan normaal. Het is goed en juist dat ook emoties hun gewicht hebben in het nemen van beslissingen.
Met Sinterklaas heb ik mijn man toen dus prompt een sleutelhanger in de vorm van een abstracte hond gegeven, omd de sleutels van zijn nieuwe 'hond', pardon bedrijfspand, aan te hangen

Primavera

Primavera

11-06-2013 om 12:49

Bang om zwakte te tonen

Even een nieuw bericht, want de andere werd te lang.
Uit de berichtjes die je plaats zie ik vooral dat jullie beiden erg veel angst hebben om het onderspit te delven tegenover de ander. Ze zijn door de formulering een woordkeus aanvallend-verdedigend waardoor de ander haast niet anders kan dan in hetzelfde patroon te antwoorden. Het lijkt erop dat jullie bang zijn op je kwetsbaar op te stellen, dat je de ander daarin niet vertrouwd dat die daar geen gebruik van zal maken.

In de zinnen die je schrijft lijkt het alsof jullie voortdurend bezig zijn om jezelf bij voorbaad te verdedigen en de verantwoording/'schud' bij de ander te leggen. ook al gaat het natuurlijk niet letterlijk om schuld ergens aan, maar juist om banale dagelijkse dingen. Jullie lijken meer op twee advocaten die door bepaalde vraagstelling het slachtoffer erin willen laten lopen dat hij/zij toegeeft iets verkeerds gedaan te hebben dan twee echtlieden die overeenstemming willen bereiken.
Waarom willen jullie niet toegeven dat je gewoon af en toe wat fout doet, waarom zijn jullie zo bang om jullie eigen kwetsbaarheid aan de ander te tonen?
Ja, jij wilde een hond en je hebt hem overgehaald. Prima, daar ben je hem dankbaar voor (spreek dat ook uit) en onafhankelijk van wat je bij dat overhalen hebt 'afgesproken' ben jij gewoon wat meer bezig met dat beest en vraag je hem vriendelijk als je daarbij hulp wil. Dat geeft waarschijnlijk een veel betere harmonie dan hem iedere keer herinneren dat hij zich heeft laten overhalen.
Ok, jij hebt niet doorgehad dat de ijskast op de verkeerde temperatuur stond. Jouw antwoord: "ik dacht dat hij goed stond", klinkt als een excuus en geeft hem voor zijn gevoel weer het excuus om de dosis nog even te verdubbelen. Bij dit soort 'non-discussies' hebben mijn man en ik geleerd om snel ermee op te houden en ons te richten op wat er werkelijk achter zit. We kappen het dan af met iets in de trant van: ja, je hebt gelijk, vertel me nu maar welke problemen er op het werk gerezen zijn, of waarom ik gestresst ben omdat mijn studieplanning in de soep gelopen is, of dat hij kiespijn heeft of ik ongesteld moet worden of wat dan ook. Maar dan dus wel met belangstelling voor wat het werkelijke probleem is en hoe je daar de ander bij kunt helpen en niet als tactiek om in zo'n non-discussie de ander af te serveren.
Bij de vakantie-discussie wilde je misschien dat hij iets zou regelen of wil je zelf iets regelen waarbij je eerst iets van hem moest weten. Maar ook daar verzand de discussie weer in een woordengevecht om wie de ander laat toegeven. Jij wil iets, hij wil daar op dit moment kennelijk nog niets mee. Check of dat inderdaad zo is bijv. door te vragen of het goed is dat jullie er dan en dan op terugkomen of door voor te stellen dat jij het op een bepaalde manier regelt.
Probeer oplossingsgericht bezig te gaan ipv eerst tekens opnieuw uit te vechten wie het meest gelijk heeft. Durf je kwetsbaar op te stellen tegenover de ander. Vertrouw elkaar daarin en maak er geen misbruik van als de ander toegeeft om je daardoor superieur te voelen. We moeten al zoveel in deze wereld. Laat thuis een rustpunt zijn, waarin je jezelf kan zijn zonder dat je gelijk wordt afgerekend op het eventjes wat minder perfect zijn.
Liefde is niet de hele dag op hakken rondstrompelen en vervolgens als je thuiskomt de pijnlijke voeten nog even in naaldhakken wurmen om aan de ander te tonen hoeveel je waard bent. Liefde is dat als je thuiskomt je eindelijk die rotkrengen uit kan schoppen en de ander je zere voeten masseert en je vraagt waarom je ze niet even lekker op de bank legt.

Meikemeike

Meikemeike

11-06-2013 om 12:50

Herkenning!

HIer wel herkenning. Ook een nogal opmerkelijk communicatiepatroon. Gesprekken met man zijn vaak best wel eenrichtingverkeer, hij luistert niet echt. Ik hum maar een beetje wat als hij een monoloog houdt. Maar het is behoorlijk irritant als ik iets vertel over bv over een plaats waar we zijn en hij een half uur later hetzelfde aan mij vertelt alsof het iets nieuws voor mij is. Dat gebeurd dus wel vaker. Vroeger werd ik boos, later reageerde ik niet meer en tegenwoordig denk ik dat hij op een soort van ander bewustzijnsniveau zit.
Hij vraagt ook soms zeer belangstellend naar iets wat ik al honderd keer vertelt heb, tja. Ik heb geleerd dat je man niet je beste vriendin is en dat je gezelligheid bij een vereniging kan vinden. Ik kan mij best voorstellen dat niet iedereen zo in een relatie wil zitten.

-Flupke-

-Flupke-

11-06-2013 om 15:36

Misschien moet je eens

goed kijken naar de regels van feedback geven en op die manier je communicatie vorm geven. Jullie zijn maar half aan het uitwisselen en met de aandacht er niet bij. Misschien kan een cursus mindfullness helpen!

Heks

Heks

11-06-2013 om 17:43

Sms?

Misschien moeten jullie stoppen met SMS-en en beginnen met praten met elkaar. Dit zijn geen onderwerpen om over te SMS-en en zonder relativerende mimiek loopt het al gauw uit de hand, nog los van de irritatie om over zulke futiliteiten lange teksten te moeten typen. SMS (& Whapp) zijn voor korte eenregelige mededelingen, de discussie over wie nu de hond wilde of op hoeveel graden de koelkast moet, die voer je later face-to-face thuis. Dikke kans dat je het hele issue al vergeten bent of met een grap kunt af doen.

Je hoeft toch niet alles te kunnen?

Mijn indruk is ook dat jullie gewoon té veel van elkaar verwachten en ook nog 's beiden het onderspit niet willen delven.
Wat is er mis met iets niet kunnen, willen of er niet goed/geinteresseerd in zijn?
Dan kan de discussie met de koelkast b.v. overgeslagen worden. Man zou zelf kunnen zorgen en controleren of ie op 6 graden staat als hij dat zo belangrijk vind (ik niet in ieder geval...).
In de vakantiediscussie kan man het weer aan jouw overlaten. Hij was er nog niet aan toe, kortom het interesseert hem (op dit moment) w.s. niet, misschien later als jij het voorwerk gedaan hebt weer wel.
Deel mede dat je ermee bezig bent of belangrijk vind en als de ander daar niet 'mee bezig' is, niet goed in is of wat dan ook, doe je het gewoon zelf.
Waarom moet altijd alles 'samen'?
Hond zie ik meer als taken verdelen....
groeten albana

Wentelteefje

Wentelteefje

12-06-2013 om 12:48

Opvoedboekjes

Al heel veel goede reacties. Ik mis in je verhaal nanonano dat jullie moeten accepteren dat ieder mens gebreken heeft en wel eens een steekje laat vallen. Net als in de opvoedboekjes bij kinderen: niet het kind afkeuren maar het gedrag. Misschien moeten jullie die opvoedboekjes op elkaar uitproberen

K. Dootje

K. Dootje

12-06-2013 om 14:24

Primavera

Schitterend van die honden en het bedrijfspand !! Dit ga ik zeker onthouden.

Smsen

Wij sms-en bijna nooit - dat scheelt al misverstanden. 's Avonds praten we bij.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.