Wat is "gewoon"? [babyzorg delen]
Sinds 10 weken zijn we de trotste ouders van een prachtige dochter. Sinds dezelfde 10 weken slaapt mijn man aan de andere kant van het huis omdat hij niet kan slapen met onze dochter op de kamer. Onze dochter maakt wat knorrende geluidjes tijdens het slapen.
De praktijk is dat hij de laatste fles geeft om 23.00 en haar bij mij neerlegt (naast mijn bed in haar eigen bedje). De volgende ochtend komt hij rond 8.00 zijn bed uit waarna hij naar zijn werk gaat. Ik hoef uiteraard nog niet te werken en heb de hele dag de tijd.
Desondanks vraag ik me af wat "normaal" is? Ik draag nu nagenoeg alle zorg op me (met liefde, dat is het probleem niet!!). Mijn man heeft haar af en toe vast en geeft haar dus 's avonds de fles en doet dan ook een schone luier om, that's it.
Zo nu en dan ontstaan er discussies hierover, natuurlijk op een moment dat ik moe ben. Mijn man vindt dat hij genoeg doet en ik vind dat hij een nogal luxe positie heeft.
Wat mag/kan ik van hem vragen?? Hoe doen andere vrouwen of mannen dit??
Roosje -ot
De oplossing is er op zich, een geluidsdichte ruimte voor het kind. Maar ik ben bang dat we er allemaal een beetje teveel watje voor zijn 
Roosje (o.t.)
Daar zijn wel methoden voor. Zie bijvoorbeeld dit draadje:
http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&usrkey=46004483611711010134&archief=1&zoek=doorslapen&thread=164370&forumsel=5&forum=5&post=2682560
Ach
Bij mijn oudste heb ik al die methodes geprobeerd, en echt niets hielp. Natuurlijk zijn er babies die wel bij een of andere methode gebaat zijn, maar niet alle. Daarom lees ik opmerkingen over babies leren slapen altijd met enige achterdocht... en eerlijk is eerlijk, ook wel met enige frustratie
Als ze 18 zijn
De meeste kinderen slapen door voor ze 18 zijn. Bij mijn kinderen was het aanleren van dat soort dingen zo'n crime, later bleek hoe dat kwam, dat het me een hoop energie bespaard heeft om dat gewoon niet van ze te vragen. Het kostte al energie genoeg om ze elementaire functies bij te brengen en sociale vaardigheden en rust.
Vaders en moeders
Overigens kan het erg frustrerend zijn om samen kinderen groot te brengen denk ik. Vooral als de kinderen nog klein zijn. Dat zijn een hoop werkjes op ongelegen tijden. Er zit soms wel wat lucht als je een hoop zaken kunt uitbesteden als een werkster, droger, makkelijk huishouden. En zelf werkt aan goede vaardigheden en je niet afreageren op je betere helft.
Zoon heeft alvast aan zijn vriendin gevraagd of ze hem in zo'n geval even de deur wil wijzen als het hem teveel wordt. En samenwerken is toch echt een kunst die niet altijd even goed verloopt. Zonde om daar al teveel energie aan te besteden. Een praktische oplossing en veel vergevingsgezindheid lijkt me handiger.
Iets anders
Het is even je draai vinden, de eerste tijd na het krijgen van je baby. Over het algemeen komt het wel weer goed.
Ben het wel met Liora eens, een zuchtende en kreunende man die klaagt over slecht slapen terwijl zijn vrouw ook niet goed kan slapen is niet bepaald galant. Ik vind het moeten werken van mannen als excuus om 's nachts niets te hoeven doen een rotsmoes. Wat doe je dan als je allebei weer aan het werk bent en er wordt 's nachts een kind wakker?
Iets anders; wat ik een leuk moment van de dag vond, was 's avonds samen de baby in bad doen. Misschien een idee, als jullie dat nog niet doen? Heeft behalve dat het gewoon leuk is ook het voordeel dat jij dat overdag niet in je uppie hoeft te doen.
Tja
Ik probeer overdag te gaan slapen als mijn meisje slaapt maar dat doet ze nauwelijks of maar korte hazeslaapjes.
Mijn man kan overigens ook geen poepluier verschonen, dan gaat hij over zijn nek. Hij vindt overigens wel dat hij het geprobeerd heeft, is wel eens een paar seconden bij mij komen staan als ik een poepluier verschoonde waarna hij moest kokhalzen. Dit betekent dus dat hij stress voelt als ik er niet ben...stel je nou eens voor dat ze gaat poepen??
Ook heeft hij haar nog nooit in badje gedaan, laatst heb ik haar eens met hem samen laten douchen, misschien is dat mannelijker?
Wat het ook erg lastig maakt is dat mijn man een baan heeft waarbij hij veel weg is in de avonden en weekenden. Overdag moet hij in de middag weg en in de ochtend werkt hij veel thuis. Anders gezegd: hij werkt zo ongeveer altijd. In oktober heeft hij een maand vrij. Hem kennende is hij dan doodmoe en moet hij rust hebben.
Wat een geklaag allemaal...sorry, dat is niet de bedoeling maar ik worstel gewoon met wat ik van hem wel of niet mag/kan vragen??
Herinnerinkje
..nav van de nachtelijke ruzies bij Pelle: hier hetzelfde, wij hebben toen besloten om voor het slapen gaan te beslissen wat we die nacht zouden doen, en in de nacht zelf namen we geen enkele beslissing in overleg. Ging gewoon niet.
Oh en hoe hadden jullie dit van te voren bedacht? Want een man die echt altijd werkt die zal zich er allicht niet op hebben ingesteld veel voor de baby te doen. Hebben jullie hier van te voren over gepraat? Wat zijn nou precies zijn verwachtingen?
Dat van die poepluier, dat maakt alles onwerkbaar. Dan kan jij nooit weg. Met weggaan bedoelen we nl niet dat jij met je dochter naar buiten gaat, maar juist dat je alleen even weg moet gaan. Zaligheid is dat!
Wij brachten ons kind samen naar bed, dat was dan iets later, vanaf een half jaar ofzo. Hebben we jaren volgehouden.
Alles kan, wat een aanstellerij zeg
Toen jongste werd geboren was ik te ziek om veel voor hem te zorgen en deed echtgenoot na een paar maanden baby (ook 's nachts)(en alle poepluiers), een kleuter met handicap met nog veel meer problemen 's nachts dan een baby kan hebben, en nog drie kinderen. En een fulltime baan, en een zieke partner. Het is alweer jaren geleden (baby is inmiddels 5) maar ik denk dat ik met terugwerkende kracht nog eens een bos bloemen ga geven.
Maar echt, jouw man kan best luiers verschonen, 's nachts opstaan en stoppen met zeuren. En dat kan hij ook maar beter gauw gaan doen.
Het is ook zijn kind
Wat je van hem mag vragen: je hebt samen een kind gekregen, dus daar ga je samen voor zorgen.
Naar bed brengen deden wij toen kind(eren) ouder waren juist om de beurt, de een bracht de kind(eren) naar bed, de ander maakte op dat moment de huiskamer schoon, zaten we om 8 uur lekker samen aan de koffie.
Over dat vele werken: wat hebben jullie van te voren afgesproken? Heeft hij een eigen bedrijf of is hij in dienst? Wat was zijn idee over het zorgen voor zijn kind? Ouderschapsverlof opnemen of een dag minder werken is dat weleens ter sprake gekomen? Hoe moet dat straks als jij ook gaat werken? Ook over het halen en brengen naar de creche hadden wij afspraken, werd eerlijk verdeeld.
Het was bij ons heus geen rozengeur en maneschijn hoor, we moesten echt onze draai vinden na het krijgen van een kind. Maar voor het kind zorgen deden we echt samen.
Sales&marketing
Wat mis ging in de 2de feministische golf was dat vrouwen zeiden "dat huishouden, daar heb ik geen zin meer in, doe jij dat maar".
Ik zou dus de zorg voor jullie nieuwe kind als een nieuw ding in je leven brengen waar ook mooie kanten aan zitten. Niet alleen maar als iets zwaars, want tsja, waarom zou hij dan meer doen dan nu? Dan heeft ie het eigenlijk nu prima voor mekaar.
Natuurlijk is die zorg ook zwaar maar een poepluier heeft ook zijn fijne kanten, het is een moment van aandacht.
Denk dus om je marketing strategie!
Juist
Wat rodebeuk zegt, doe ik al jaren instinctief. Niet "wanneer doe jij nu eens onze dochter in bad, altijd draai ik ervoor op" maar "ze vindt het zo leuk als jij haar in bad doet, jij doet veel leukere spelletjes en je kunt haar veel beter aan het lachen maken." Zo ook bij een baby. Benadruk alle positieve dingen die je ziet, reacties van de baby op haar vader, manieren waarop ze op hem lijkt, alles. Je moet soms een beetje helpen met het smeden van die vader-kind-band, of eigenlijk is die er wel, maar moet je de vader soms een beetje over zijn drempelvrees heen helpen. Poepbroeken zijn helemaal niet moeilijk, maar je moet hem wel het stappenplan voordoen. En vertellen dat alle vaders vijf keer zoveel doekjes gebruiken als moeders en dat dat juist van hem verwacht wordt .
En heel stiekem ben ik het ook wel een beetje eens met geengeduldvoor. Jullie hebben samen een kindje gekregen, hij hoeft niet alleen maar de lusten te hebben en jij de lasten. En ik schrok ervan dat hij 's morgens chagrijnig doet terwijl jij de nachtdienst draait. Dat is echt niet aardig. Wat mij betreft laat je hem dit draadje lezen, want hij moet misschien ook even wakker geschud worden. Allemaal leuk en aardig, zestig uur per week werken en dan in je vakantie doodop en humeurig zijn, maar hij is niet alleen op de wereld.
En verder: als je even boos of verdrietig bent, kijk dan in de wieg naar het mooiste meisje op aarde, neem samen met haar een bad of ga haar even aan je beste vriendin laten zien met koffie en chocolade, want zoiets moois als dit kind overkomt je nooit meer. Je man trouwens ook niet, jammer als hij dat te laat zou inzien.
Groetjes
Massi
Werk geen excuus
En zoals ik al eerder zei, veel werken is echt geen excuus. Mijn man werkt ook ontzettend veel, altijd al gedaan, maar hij is als hij thuis is, op en top familieman (hij werkt niet tussen 18u en 20u, en gaat dan vaak weer aan het werk). In de vakantie doet hij ook heel veel met ze, hij vindt dat juist ontspannend!
En van die poepluiers, daar moet hij zichzelf maar overheen zetten hoor. Hij is toch geen klein kind? Ik vind poepluiers ook vreselijk (mijn man niet...), maar als ze gedaan moeten worden, dan doe ik het gewoon hoor. Het hoort erbij. Is hij nou helemaal?!
Ik vind het zo sneu voor je, dat je op zo'n moment je alleen voelt staan! Want je bent echt kwetsbaar als je een baby hebt.
Alleenzorger
Klaag hier maar raak hoor, het is niet niks om net een baby te hebben en zo weinig zorg aan je man over te kunnen laten. Je wordt doodmoe van een kind dat overdag nauwelijks slaapt en 's nachts ook slecht, daar moeten jullie echt iets voor bedenken. Als je man 's ochtends thuis is, kan jij dan mooi een paar uur slapen. Dan kan je het de rest van de dag beter aan en leert je man dat het ook heel leuk is zo'n lief klein meisje.
Dat van die poepluiers is natuurlijk onzin, dan doet hij maar een knijper op zijn neus. En samen de baby in bad doen is ook leuk, dan leert hij dat gelijk ook.
Ik zou echt afspraken met hem gaan maken, anders trek jij aan het kortste eind. Misschien is het inderdaad een goed idee om hem dit draadje te laten lezen, dan kan hij zijn blik wat verruimen en leren dat een baby niet alleen lastig, maar vooral heel erg leuk is.
Pelle
Je zegt het allemaal wel heel stellig, ik denk dat het wat genuanceerder is. Bij mijn oudste heb ik echt ALLES geprobeerd om hem te leren in slaap te laten vallen en door te slapen. Niets hielp. Uiteindelijk ging hij met een jaar of drie beter slapen.
Mijn jongste heb ik altijd bij mij laten slapen, ik was gewoon getraumatiseerd door het slaapprobleem van mijn oudste en kon het huilen gewoon niet aan. Hij is ook vanzelf goed gaan slapen, en een stuk eerder nog dan mijn oudste.
Er zijn gewoon geen regels voor en ieder kind is anders.
dat is wel wat veel van het goede, wat hij allemaal niet kan of niet wil. Daar mag je van mij ook over klagen!
Wat misschien het beste uitgangspunt zou kunnen zijn om hier verder mee te komen (naast de reclame die wordt gesuggereerd, maar man hier is daar totaal niet gevoelig voor, eerder allergisch zelfs (kan ook aan mijn gebrek aan subtiliteit liggen), dus dat werkt niet bij iedereen): heel duidelijk bedenken wat jij anders zou willen.
Wat vind jij op het moment het moeilijkste punt? Wil je vooral meer waardering, of meer praktische hulp en zoja op welk onderdeel. Bijvoorbeeld (ik noem maar wat): dat van die poepluiers is misschien (uiteraard) wel kul maar voor hetzelfde geld heb je er eigenlijk niet zo'n last van, terwijl je wel heel graag meer zou willen bijslapen. Dan zou ik dus daarop inzetten. En als dat goed gaat natuurlijk je wensenlijstje uitbreiden .
Oja, de reclame-truc
als je die wilt gebruiken moet je wel op tijd beginnen! Hier is het te laat en zullen de kinderen papa graag laten weten dat ze liever door mama worden gebadderd/voorgelezen/etc. Zucht. Daarentegen werkt de nu-is-het-echt-jouw-beurt benadering hier dus wel vrij goed. Ik ben ook ten volle bereid streeplijstjes over zoiets bij te houden... is hier in het verleden al vaker gebeurd.
Hoho
nou gaan jullie mij weer de andere kant op nuanceren. Ik bedoel niet dat Alleenzorger een reclamebureau moet inschakelen, ik bedoel dat zorgtaken beter op een neutrale of licht positieve manier kunnen worden verdeeld.
Stel je voor dat je allebei de hele tijd wilt dat de ander iets doet waar je zelf geen zin in hebt, en dat je dat ook uitstraalt. Dat is toch een bom onder je gezin en onder je relatie? Waarom zou je van iemand van wie je veel houdt verlangen dat hij/zij iets doet waar jij niet op zit te wachten? Partners moeten gewoon doorkrijgen hoe ze zelf de sfeer verzieken en de boel vergrijzen. Ik zal wel weer de spirituele positivo aan het uithangen zijn, maar wij proberen altijd om iets te doen zodat de ander dat niet hoeft te doen. Een beetje het omgekeerde dus, dat werkt ook alleen zolang je allebei die houding hebt. Nou ja.. [stapt weer van de preekstoel af...]
Pelle
" ik ken veel mensen die niet tegen kots opruimen kunnen maar ik ben nog nooit een vader of moeder van een kind tegengekomen die geen poepluiers van het eigen kind dus verschoont om die reden. "
Ha, ik wel,mijn zwager! Als hij alleen thuis was en er was en poepluier, dan ging hij koffiedrinken bij zijn moeder...serieus!!
Mijn inbreng
Wij hebben 2 huilbabies gehad, dus ik herken je wanhopige moeheid. Mijn man moest in die tijd ook gewoon hard werken, maar dat nam niet weg dat we die nachten samen deden, of om de beurt. Jij werkt dan wel niet, maar dat wil toch niet zeggen dat jij "vrij" bent? Ik denk dat jouw man wel de lusten wil en niet de lasten, maar zo werkt het niet. Mijn man is ook geen fan van poepluiers, maar die moeten nou eenmaal ook verschoond worden. Mijn man vond babies een beetje eng en vond in bad doen erg spannend, maar het gaat er niet om dat je allebei precies hetzelfde doet, maar het gaat om erkenning. Ik vind dat jouw man een schop onder zijn kont verdiend. Werken kan wel zwaar zijn, ik was in de huiltijd maar wat jaloers dat hij er een hele dag uit mocht. en dat apart slapen, belachelijk. Eerlijk gezegd zou ik de liefde voor zo iemand snel verliezen denk ik, hij wijst eigenlijk zijn kind af...
Als je het dan toch al helemaal alleen moet doen, dan maar zonder zijn rotzooi, en dus zonder hem. Ik snap wel dat dat wel het uiterste is, maar zo kan het ook niet doorgaan...
Wilde hij wel een kind? Misschien baalt hij van het feit dat jullie leven zo veranderd is...
sterkte
Wat is normaal?
Lieve alleenzorger,
Om terug te gaan naar je eerste vraag over wat normaal is... Nee, ik vind het niet normaal dat een vader de luier van zijn dochter van bijna drie maanden niet kan verschonen en dat hij 's morgens moppert dat hij moe is. Ik heb weinig tijd om het hele draadje goed te lezen, maar mij lijkt het tijd voor een heel fundamenteel gesprek. Jij verwacht meer van hem en op basis van wat je hier schrijft lijkt me dat heel realistisch. Als ik jou was zou ik heel duidelijk aan geven dat je het op deze manier niet redt en dat je over (bijvoorbeeld) twee weken een avond gaat eten met vriendinnen. Tot die tijd ga je hem helpen om te leren alleen voor dochter te zorgen. Wat heeft hij hierin van jou nodig?
Verder verwacht je meer van hem in de dagelijkse zorg. Bedenk wat je graag wil, zoals wat ik al van iemand anders las voortaan samen dochter in bad doen of uitslapen op de ochtend dat hij wel thuis is. Ik ben zelf niet zo van de verleidingsmanier, dus ik zou gewoon duidelijk mijn verwachtingen neerleggen. En dan kan je man altijd een tegenbod doen. Werkt hier heel goed een onderhandelingshuwelijk .
En dan nog wat psychologie van de koude grond... Zou het kunnen dat hem hem een beetje tegenvalt nadat jullie zo lang op het zwanger worden hebben moeten wachten? Ik merk dat het mijn man enorm tegenvalt dat hij 'nooit meer' kan uitslapen. Natuurlijk weet je dat van te voren, maar toch heeft het meer impact dan hij dacht. We hebben nu de weekenddagen verdeeld. Een van ons doet 's morgens baby en de ander krijgt een kop thee op bed en mag nog even blijven liggen. Voor een baby zorgen is niet altijd leuk, misschien vindt je man dit extra moeilijk toe te geven omdat jullie zo lang op Kiki hebben gewacht. Maar goed, ik houd op met dingen voor je invullen...
Sterkte met alles. Het klinkt alsof je een moeilijke tijd doormaakt!
Maanve
P.s. Ik word ook regelmatig misselijk bij het verschonen van de ochtendpoep op mijn nuchtere maag. Door de neus ademen helpt heel goed!!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Pelle
Ja, ik bedoelde door de MOND ademen. Lekker suffe vertyping 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Gesprek met man gehad
Vanavond heb ik aan de telefoon met mijn man gesproken, op een of andere manier werkt het beter als we telefonisch in gesprek zijn, dan lopen de emoties niet zo hoog op. Moet ik vaker doen!
Ik vertelde hem dat ik het gevoel heb dat ik het allemaal alleen moet doen en dat ik daar verdrietig van ben. Ik herinnerde hem aan onze prachtige dochter met haar innemende lach en beginnend gebrabbel en dat ik het bijzonder leuk zou vinden als hij meer tijd aan haar (en wij samen met haar) zou besteden. Hij vertelde dat hij de hele dag aan haar denkt omdat hij zo gek op haar is. Dus dat zit wel goed, gelukkig. Ik haalde aan dat hij haar nog niet in bad gedaan heeft. Waarop hij zei dat hij dat graag wil maar het er niet van komt. Mijn reactie was dat hij hier simpelweg tijd voor moet maken omdat het er anders inderdaad niet van komt. Dit beaamde hij. Ook heb ik het met hem gehad over de poepluiers. Overigens vind ik het zelf geen enkel probleem, kots is wat anders. Maar goed poepluiers: ik wil niet aan huis gebonden zijn omdat hij geen poepluiers 'kan' verschonen. Hij beloofde me om er de volgende keer weer bij te gaan staan als ik een poepluier verschoon. De wasknijper en door de mond (of wat het nou neus ademen scheelt natuurlijk veel. Al heeft hij al eens bij me gestaan met een wasknijper op zijn neus maar toen deed de wasknijper pijn (ja, het is wel een beetje een watje!).
Toen we in verwachting bleken te zijn was mijn man ook heel erg blij en hij is ook erg gek op zijn dochter, dat is het probleem niet. Hij heeft tijdens mijn zwangerschap wel een aantal keren gezegd dat hij bang was geen goede vader te kunnen zijn voor ons meisje. Zelf heeft hij een vader die zich niet bemoeid heeft met de opvoeding, enkel op de momenten dat er grenzen gesteld moesten worden. Dit wilde mijn man zeker niet. Hij vroeg me ook om hem te helpen. Natuurlijk wist ik wel dat ik veel zorg voor mijn rekening zou moeten nemen omdat mijn man heel gevoelig is voor geur en geluid. En ook omdat hij gewoon veel werkt in de avonden en weekenden. Ik vind het echter onacceptabel dat hij zich simpelweg ontrekt van allerlei zorgzaken omdat hij 'er niet tegen kan'. Daarbij maakt hem dat inderdaad tot een 'minder goede vader', en dat is nu net niet wat hij wil.
Wat mij zou helpen is dat hij 'zijn best doet' en mij waardeert in wat ik doe. Daarbij zou het in praktische zin fijn zijn als ik even (alleen) een paar uurtjes kan slapen/alleen kan zijn op de momenten dat hij thuis is.
We hebben nu afgesproken dat ik maandagochtend mijn eigen gang kan gaan. Fijn!
Het is voor mij overigens dubbel en dwars genieten om zo'n prachtige dochter om me heen te hebben, ondanks dat het heel zwaar is. Als ze naar me kijkt en ik een brede glimlach van haar krijgt met van die prachtige pretoogjes en ze vervolgens tracht hele verhalen te vertellen (brabbelen) ben ik volledig "in love": wat is mama zijn toch geweldig!!!
Haha
dat ken ik dat je soms juist over de telefoon van die goeie gesprekken kan hebben. Goed hoor!
Het is gewoon een hele emotionele tijd als je net een kindje hebt. Je moet allemaal je rol herdefinieren, wennen aan de nieuwe situaties en je aanpassen.
Hoe leuk het ook allemaal is!
Goed zo
Wat fijn dat jullie er een normaal gesprek over kunnen voeren. Ik zou nog als tip willen geven om hem zoveel mogelijk (onder jouw toeziend oog) zelf de poepluiers te lijf te laten gaan. Dat is immers iets waar je wel wat oefening in kunt gebruiken. Als het allemaal soepel loopt, kun je altijd nog zelf de luiers verschonen als jullie er allebei zijn, maar om te leren moet je het toch echt doen. En iedereen kan het leren. Destijds zelfs mijn schoonvader en vader, die echt nog nooit een luier hadden verschoond, maar nu wel op hun kleindochter wilden passen. Het gaat waarschijnlijk in het begin tenenkrommend onhandig, dus dan wil je bijspringen omdat je kind anders te lang bloot ligt, of het luiertje scheef ofzo, maar dat moet je dan dus niet doen. Beter stiekem achteraf nog even de plakstripjes ordenen.
Ik denk trouwens dat niemand staat te springen om een kind dat tot de oksels onder de poep zit, of een volgekotst bedje, maar dat zijn nu eenmaal dingen die je zeker een keer tegenkomt. Ik vind kots ook verschrikkelijk, maar je kunt een baby of kleuter nu eenmaal niet zelf de rotzooi laten opruimen. Op de een or andere manier kan ik dan een knop omzetten om alles te poetsen en te dweilen. Dat is bij mij dezelfde 'knop' als wanneer ik een grote spin moet opzuigen. Als ik erover na ga denken gaat dat echt niet goed, dus het is een soort 'blik op oneindig' en reukvermogen uitschakelen.
Single lady - bad
Ik vergeet ook om de haverklap iets, en heb het voedingskussen naast me liggen met een handoek erop. Meestal vergeet ik trouwens de luier...
En volgens mij moet je er juist niet achter gaan staan of voordoen, die poepluier. Laat het hem echt helemaal zelf doen. Ik word namelijk juist heel onzeker als iemand me staat te keuren, zeg maar. Zeker bij baby nr 1 toen. Mijn man had zat ervaring met baby's en ik geen. En hij liet me gewoon met rust, zodat ik zelf dingen kon uitproberen.
Badje samen
Wij vonden het allebei veel te leuk om dat moment van de dag te missen, dus deden we 's avonds samen de baby in bad, omstebeurt. Mijn man heeft overigens net als ik de verzorging van onze oudste van de kraamhulp geleerd.
Trial and error
zowel wat het in gesprek blijven als de praktische aanpak van luiers, badjes etc betreft. Dat is toch voor iedereen verschillend, of samen doen wel of niet handig is. Maar blijven praten is het belangrijkste, wat goed dat jullie zo'n gesprek hebben kunnen voeren!
Alleenzorger, hoe is het nu?
Heb je genoten van je maandagochtend alleen? Lukt het nu beter om samen de zorg te delen? En heeft je man/vriend inmiddels in zijn eentje een poepluier overleefd??
Ik ben benieuwd of het lukt om samen stappen te zetten naar het meer delen van de zorg!
Hoe het is
Dank voor je interesse Maanve!
Volgens mij heeft manlief stiekem meegelezen hierzo
Inmiddels heeft hij 2 nachten naast mij in bed doorgebracht waarna hij veel respect voor mij heeft. Hij slaapt weer op de logeerkamer maar dat voelt nu toch heel anders met de waardering van hem.
Vanochtend hebben we samen ons meisje in bad gedaan, de tummy tub. Het was een heel mooi en ontroerend moment.
Gisteren, en een paar keer eerder, ben ik heerlijk op tijd naar bed gegaan (uur of half 10) waarna hij de laatste fles geeft en ik dus even lekker een paar uur kan slapen. Heel fijn!
Vanmiddag gaat hij voor het eerste met onze meid alleen op pad, of ik dat nou zo leuk vind
O ja, de poepluier is nog een station te ver geloof ik...voor nu laat ik het hier even bij, volgende week weer een nieuwe fase! Ik ben al heel blij met deze vorderingen!
