Wat kan ik doen als mijn kinderen niet meer naar hun vader willen
Hallo,
Ik ben een moeder van 3 jongens , 7 , 11, 13 jaar.
Ik ben 9 jaar geleden gescheiden en heb heel veel problemen met mijn ex.
Hij heeft in het begin gezegd mij kappot te willen maken .
De communicatie is erg slecht , ik heb de eerste jaren alles laten gebeuren om het contact tussen hem en de kinderen goed te laten verlopen.
Mijn kinderen gaven op een gegeven moment aan dat papa altijd slechte dingen over mij zegt, en dat papa geen tijd voor ze had.
Hij nam zijn verantwoordelijk heden niet , betaalde geen alimentatie en ging met zijn nieuwe samengestelde gezin altijd leuke dingen doen zonder mijn jongens.
Mijn oudste zoon heeft een verstandelijke beperking ADHD PDDnos etc daar ben ik al negen jaar voor aan het knokken bij allerlei instantie;s.
Tot vorig jaar zomer , Hij wilde niet meer leven en hij liep met de gedachte zijn vader iets aan te doen.
Toe is hij opgenomen in een crisis opvang waar hij ( na twee jaar rust ) ineens oog in oog stond met zijn vader.
In het begin leek alles goed te gaan , maar al gauw bleek dat het weer zoals vroeger begon te lopen .
De kinderen hebben hier zichtbaar last van , de middelste ging slacht eten en kreeg migraine en ook op school constateerde ze dat het steeds slechter ging .
De oudste gaf aan dat hij niet meer naar zijn vader wil en ook de middelste wil niet meer.
Ik ben inmiddels hertrouwd en de kinderen hebben een heel hechte band met mijn man.
We zijn op een gegeven moment de allimentatie aan gaan vechten , en toen is mijn ex naar zijn advocaat gegaan met allerlei leugens.
Terwijl hij nooit naar de kinderen heeft om gekeken.
Vraagt hij nu om wijziging van verblijplaats.
Daarnaast vraagt hij ook een onderzoek van de raad van kinderbescherming waarop ik heel erg blij gereageerd heb want ook naar hem komt een onderzoek en eerlijkheid duurt het langst.
Maar door deze gebeurtenis durf ik als moeder zijnde bijna niet meer mijn kinderen te steunen in hun besluit niet meer naar hun vader te willen .
Mijn kinderen willen echt niet meer in vragen steeds vaker of ze de naam van mijn man mogen gaan dragen.
Ik merk aan het gedrag van mijn middelste zoon dat het niet goed gaat , ( ondanks dat hij zoals hij zegt wel meer rust heeft ) maar ik begrijp dat het heel moeilijk is om de beslissing te maken die hun hebben gemaakt zoiets doe je niet zomaar .
Ik weet af en toe niet wat ik moet doen , want ze reageren het op elkaar af.
Moet ik mijn kinderen verplichten naar hun vader te gaan , en hoe ga ik hier als moeder zijnde mee om.
Want voor de hulpverlening komt het al snel ver , dat je als moeder zijnde je kinderen manipuleerd.
Terwijl ze dit echt zelf willen .
Misschien juist omdat ik altijd heb gestimuleerd naar hun vader te gaan dat ze nu deze beslissing zelf nemen .
Ze hebben dit al eerder gedaan alleen zoals ik al zei is door instantie’s hun vader weer in beeld gekomen .
Wat moet ik doen .??
MVG
Lotje
Lotje
Ik zou niet weten wat je zou kunnen of moeten doen maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen want lijkt me verschrikkelijk.
Is er een convenant met afspraken en wat staat daarin?
MR
Oplossing
Je kinderen waren 2 en 4 jaar oud toen je ging scheiden. De scheiding is al 9 jaar geleden. Het gaat niet goed met je kinderen. Ze hebben al 9 jaar last van de strubbelingen tussen jouw en je ex. Eigenlijk willen ze hem liever niet meer zien. Zelfs de raad voor kinderbescherming wordt nu ingeschakeld. Eigenlijk wordt de situatie steeds erger.
Zou je kunnen leven zonder de alimentatie van je ex? Alle emotionele èn financiële banden breken? Ik denk dat dat veel rust zal geven. Je bent hertrouwd en hebt nog een zoon van 7. Is dit kind van je huidige man? Ik zou rust in mijn gezin willen en ik denk dat die er op deze manier niet gaat komen. De kinderbescherming gaat een onderzoek instellen. Eerlijkheid duurt het langst hoop je. Ik ben bang dat dat niet altijd zo is. Jij hebt jouw waarheid, je ex de zijne.
Het blijft touwtrekkerij waarin de kinderen de spil zijn. Met zo`n onmogelijke ex zou ik liever alle banden verbreken, ook de financiële.
Alimentatie en omgangsrecht zijn niet aan elkaar gekoppeld
Wil, het kan dus zijn dat lotje de alimentatie voortaan weigert maar dat zegt nog niets over het feit dat de vader toch recht op omgang met de kinderen heeft en dat ook voor de rechtbank kan eisen. Dus ik zou ier maar eens goed over nadenken of je dat wil.
MR
Mariarosa
Pas toen Lotje de alimentatie aan ging vechten ontstonden er opnieuw problemen. Ik krijg dus de indruk dat ex dwars ligt door b.v. kinderbescherming in te schakelen en de voogdij op te eisen sinds er extra financiële strubbelingen zijn. Maar dat kan ik fout hebben.
De kinderen zijn 11 en 13...mogen zij zelf ook een woordje doen in de rechtbank? Het kan een oplossing zijn: geen alimentatie meer en kinderen die aangeven (voorlopig) niet op bezoek bij hun vader te willen.
Tuurlijk kan ex dit aanvechten, maar dan gaat het hem dus wel om zijn kinderen en niet om dwars te liggen. Zolang er getouwtrek is om geld, komt er sowieso geen oplossing. Misschien kan Lotje het aan haar ex voorleggen. "De kinderen willen liever voorlopig niet naar je toe en ik wil geen alimentatie meer ontvangen." Als de kinderen ouder zijn kan het contact misschien heel anders verlopen. Nu ondervinden ze er alleen schade door. Ik weet niet of het een oplossing is, maar het zou wel mijn keuze zijn om te proberen. Rust in mijn gezin. Vooral voor de kinderen.
Ja daar zit ik over te denken.
Ik heb het tenslotte al negen jaar zonder gedaan.
Ik wil indd rust in mijn gezin.
Dus wie weet ga ik dat ook doen.
Bedankt voor je reactie.
Liefs
Antwoord
Het is indd toen weer opnieuw begonnen ik vecht al 9 jaar voor rust van mijn kinderen.
Dank je wel
Dit had ik even nodig.
Ik gebruik hier indd mijn energie voor.
School en de huisarts staan achter mij zelfs bureua jeugdzorg.
De rust kan ik alleen helaas niet brengen , ik wou dat de vader eens inziet wat voor schaden hij bij de kinderen aanricht.
dus blijven vechten en de moed niet opgeven.
Liefs
Leuke theorieën, maar.....
...ikheb de praktijk toch anders ervaren.
Situatie misschien anders (zeer agressieve ex die ook naar de kinderen dit gedrag vertoont, na scheiding alles enkel administratief uitvecht en idd de instanties op mijn dak stuurt omdat hij omgang wenst en mij intussen meedeelt dat als hij omgang heeft, ik de kinderen nooit meer terug zal zien, er geen boodschap aan heeft dat de kinderen bang van hem zijn, maar omdat hij verder niets doet dan administratief vechten wordt hij geizen als de lieve jongen die zijn kinderen mist)
Mijn ervaring met de kinderbescherming is dat zij wat er ook gebeurd is, willen investeren in contact met beide ouders. Want zo is ook de wet: alleen bij zeer ernstige bezwaren komt er even uitstel, maar dat uitstel wordt gebruikt om te bezien hoe er wel omgang kan zijn en dan wordt er dus niet naar pa gekeken, maar naar de bange kinderen: zij moeten geholpen worden niet meer bang te zijn en moeder ook niet. Dat pa die angst in de hand heeft gewerkt door erop los te slaan, doet er niet toe, die moet ook niet in therapie, want: je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf......
Wat betreft de hulpverlening die achter je staat: realiseer je goed dat de hv zich in deze op glad ijs begeeft, zeer klachtwaardig is als ze zich mengt en dus uiteindelijk voor het eigen hachje zal gaan. Kunnen ook weinig anders, want wie zijn hoofd boven het koren steekt.....plenty gevallen waar iedereen het weet en niemand iets kan, als pa roept dat er geen bewijzen zijn en de hv aan moeders kant staat door te verklaren, zal hij voor elke klachtencommissie in het gelijk gesteld worden. Als je gaat leunen op de hulpverlening ga je nog veel teleurgesteld worden, echt waar.
Wat ik denk dat jij moet doen: helemaal niets. Je gaat je kinderen niet meer dwingen, je legt he4t helemaal bij hem. Je moet zelf niets doen, je moet afwachten wat er gebeurd. Je gaat toch niet procederen om de omgang stil te leggen, nee, je gaat wachten tot hij procedeert om hem weer op gang te krijgen. Misschien is het hem wel niet eens de moeite waard. Je laat die alimentatie voor wat het is, de deurwaarder schakel je pas in als hij moeilijk gaat doen over de omgang. De vordering blijft namelijk staan. Je hebt kinderen die oud genoeg zijn om zelf hun zegje te doen en je zorgt al negen jaar voor ze, ze gaan die verblijfplaats dus niet zomaar wijzigen. Komt het tot een rechtzaak, ga je haarfijn vertellen waarom geen omgang meer. Je ziet wel of de rechter erin mee gaat. Het ergste wat jou kan gebeuren is dat de omgang terug moet worden opgestart. Tegen dat dat rond is ben je, zeker als je je niet laat dwingen door bv dwangsommen, jaren verder.
Nogmaals, leg de bal bij je ex, laat hem maar vechten. Jij gaat nu rusten, met je kinderen. Een tip: zeg nooit als bezwaar dat hij niet betaalt: dat is namelijk een heel andere discussie dan het recht van het kind op contact met beide ouders.
Emine
