Wat mag ik verwachten? Vriend gaat nog om met exen
Goedemorgen,
Ik zit ergens mee en zou graag jullie mening en/of adviezen willen lezen.
Ik ben een alleenstaande moeder met één kind. Een korte tijd geleden ben ik een relatie aangegaan. Mijn vriend woont op afstand, heeft zelf geen kinderen en is over de 30. Ik heb een bagage mee uit mijn verleden en heb dit altijd eerlijk gedeeld. Ook hem heb ik kunnen leren kennen en met hier en daar wat kleine dingen hebben we een fijne relatie. Zo proberen we te genieten van de tijd samen ook al is deze beperkt en dienen we in dezelfde tijd ook te reizen, te rusten, het huishouden te doen, de administratie etc. Toch zeuren we niet en zien we dit als overbrugging tot een volgende fase. Tot dan zijn we beiden ook erg gesteld op onze eigen ruimte en vinden we het elkaar missen ook iets moois hebben.
Onlangs hebben we echter onze eerste pauze ingelast. Weliswaar kwam de eerste zet, terecht vanuit zijn kant maar ook ik heb daarna mij willen afzonderen. Na ruim vijf weken zagen we elkaar weer, de gevoelens waren er nog steeds en ook de wens om samen een stel te blijven. Kerstmis met de familie sloeg ik over, over nieuwjaar samen vieren twijfelde ik maar liet het toch gebeuren. Achteraf heb ik er spijt van. Vrij laat kreeg ik te horen dat een ex-scharrel ook aanwezig zou zijn. Op de vraag waarom dit zou gaan gebeuren was als antwoord dat ze anders niet ergens anders terecht kon voor de viering. Het was een gevoelig onderwerp, ze hoorde nu eenmaal bij de vriendengroep. En ik was er deels van op de hoogte. In het verleden heeft hij met een paar vriendinnen een seksrelatie gehad. Deze dames zou hij of ik weleens kunnen tegenkomen. Dit heb ik geaccepteerd, al vraag ik mij nu af of ik er nog zo zakelijk in kan blijven staan.
Het is namelijk zo dat de ervaring anders is verlopen. De avond begon gezellig, ze heeft zelfs nog kennis kunnen maken met mijn kind. Later op de avond, veranderde de sfeer naarmate er meer alcohol werd genuttigd en vond ik het wel oké geworden. Rond half 2, was ik ook moe en besloot ik te gaan slapen. Niet veel later werd ik wakker van de buitendeur, dacht ah fijn iedereen is vertrokken. Wel nee, ze bleef en ben ik maar naar beneden gelopen waarop ik mijn vriend hoorde zeggen dat hij haar er uit zou gaan gooien. Ik begrijp dit niet. Als iedereen vertrokken is, blijf je toch niet alleen achter? Ik was enkel naar het toilet gelopen en weer terug gaan liggen maar wel met een heel vervelend gevoel.
En ondanks ik een paar keer kort erover heb kunnen praten merk ik op dat het een nog gevoeliger onderwerp is geworden. Ik heb uitgesproken dat ik voor een volgende gelegenheid er niet bij wil zijn. Dat ik hem niet kan ontzeggen dat hij ze totaal moet negeren maar ik het erg ongemakkelijk vind om er bij te zijn. Ik wil dit gevoel niet ervaren. Op nuchtere basis oke, echter met alcohol op vervagen de lijnen meer. Ik heb mij ook afgevraagd of het niet aan mijn eigen gevoel van eigenwaarde kan liggen. Wellicht, toch ben ik mij bewust van mijzelf en ben ik echt een prachtige vrouw (heel bescheiden, haha). Mijn vriendengroep bestaat ook uit mannen, dat is echter een hechte vriendschap. Overigens heeft mijn vriend ook zulke vriendinnen en vind ik dit hele fijne dames.
Waarom ik dit onderwerp, nu in februari bespreek ik dat ik twijfel aan mijzelf. Gisteren was vriend op een verjaardag, waar ik later op beeldmateriaal bij zag dat de dame naast hem staat. Ik wil hier niet op letten. Zo werken relaties niet. Al zeker niet een relatie wat mij nooit verdriet mag gaan doen. Ik schuif het zo aan de kant, echter wil ik het oplossen. Tot zover ziet het er naar uit dat ik er mee moet leven. Ik maak het mijzelf er niet echt gemakkelijker op, door meer er op te gaan letten.
Hoe kan ik er wel mee omgaan? Hoe kan ik het volledig loslaten of anders vasthouden? Heeft iemand er een kijk op met ervaring of anders wel een advies?
Een fijne dag!
wat is er precies gebeurd?
niets toch?
Dus er valt niets op te lossen, behalve dat je telkens jezelf bemoedigend toe moet gaan spreken dat het jouw spoken zijn waar je geen last van wilt hebben. Het is een soort training die je moet starten, denk ik. En wat je aandacht geeft, groeit. Dus geef het geheel geen aandacht, geef alleen aandacht aan de training dat je niet jaloers wilt zijn omdat je daar geen reden toe hebt.
Want ik lees geen reden, tenzij je vriend andere dingen heeft gedaan of gezegd die je niet vermeldt?
gr Angela
Antwoord Angela67
Klopt. Hij heeft natuurlijk niks uitgespookt en hier heb ik ook nog geen seconde aan getwijfeld. Ik vertrouw op zijn standvastigheid, liefde, eerlijkheid en keuze voor mij. Enkel ergerde ik mij aan de plotselinge uitnodiging (op de avond zelf) en het dronken dansen, op de grond vallen en dus langer blijven dan nodig was. Daarentegen is de andere vriendin waar ook wat mee is voorgevallen juist heel duidelijk in haar persoonlijkheid en kan ik haar gezelschap waarderen. Ik ga het laten voor wat het is. Zonde om het nog meer te laten groeien. Dank voor je reactie.
Bagage hoeft geen ballast te zijn
Wie een loden last meedraagt, is in zekere zin kwetsbaarder dan degenen die licht bepakt door het leven kunnen reizen. Tenzij je door instructie en oefening buitengewoon bekwaam bent geraakt in gewichtheffen! Dan wankel je niet zo snel meer op je benen en doe je bij elke stap die je zet extra kracht en vorm op. Dit vergt evenwel veel inspanning en energie, bedreigt je souplesse en valt dus niet eeuwig vol te houden, zou je zeggen.
Gelukkig is er nog altijd de mogelijkheid van ‘positief omdenken’. Een knap staaltje ervan wordt ons gepresenteerd door Ramses Shaffy met zijn lied ‘Zonder bagage’:
https://youtu.be/y37izzix6DY. Hij schreef deze tekst en melodie nog dezelfde middag dat hij persoonlijk failliet was verklaard. Voor hem kwam het faillissement – en misschien ook wel het lied – als een geschenk uit de hemel. Zo zie je maar wat het geloof kan uitrichten voor wie komt te struikelen en vallen!
Of was hij het (toch) gewoon zelf, die zijn diepe ellende aangreep om een nieuw begin in te luiden? Amai! Kip of ei? Ik vind dat toch altijd zo moeilijk te beoordelen bij gelovigen. Hebben zij hun geloof nodig om tot zo’n slotsom te geraken, of zouden zij – net als zo vele atheïsten – hoe dan ook wel op het idee zijn gekomen om gewoon weer op te staan?
Hoe dat ook zij; laat ik het geduld van topic starter N. niet nodeloos op de proef stellen met al te lange lappen tekst. Zij heeft dit forum immers niet voor niets geraadpleegd. Gegeven haar levenssituatie is “Wat te verwachten?” wat je noemt een prangende vraag die zorgvuldige beantwoording verdient. En geldt dat eigenlijk niet eens te meer voor de vragen: “Hoe kan ik er wel mee omgaan? Hoe kan ik het volledig loslaten of anders vasthouden? Heeft iemand er een kijk op met ervaring of anders wel een advies?”
Laat ik allereerst aanknopen op het punt van jaloezie, beste N. Vergeet niet! Jaloezie heeft een belangrijke functie binnen een romantische relatie: het beschermen ervan. Het is niet meer, maar zeker ook niet minder dan jouw intuïtie die hier spreekt! Zolang als het groene monster geen ziekelijke vormen aanneemt door wat al te giftige taal uit te slaan, neem je het dus maar beter serieus.
Een kunstmatig naïeve houding innemen druist lijnrecht in tegen de natuur. Liefde maakt namelijk allerminst blind, maar zet de zintuigen op scherp. Nu je argwaan is gewekt, zul je er niet zo maar vanaf komen. Het zal jou er automatisch toe brengen die twee in de gaten te blijven houden. Zodoende zul je op termijn hun verstandhouding – en hoe deze zich ontwikkelt – realistisch kunnen beoordelen.
Het is uiteindelijk slechts een kwestie van de tijd zijn werk laten doen en de toekomst tegemoet te treden. Dat vergt moed. Volgens singer-songwriter Von Smith kan niemand jou die geven; zo stelt hij althans in zijn lied ‘The Prize’ (
https://youtu.be/P8p0nn8Q3xs). Geen idee wie hem zoal heeft geïnspireerd en wie allemaal zijn voorbeeld zal volgen; maar – wat vind jij? – laat dit (super)talent niet zien dat moed wel degelijk overdraagbaar is en dat ‘bagage’ een kostbare schat kan zijn?
Rode krullenbol
Rode krullenbol
Laat ik eerst maar vertellen: nooit heb ik zo een mooi antwoord op het internet ontvangen. Dank je.
Alle klemmen en vallen staan open. Het zuigt naar beneden. Het verlangd naar geborgenheid en intimiteit. Het zou onszelf zomaar op het verkeerde spoor kunnen zetten. Ons woestijnervaringen geven. Een bagage, kostbaar als een schat en geen ballast? Het is de tijd die het werk gaat doen. Ik bezit de nodige middelen om het allemaal tegemoet te treden. Echter is niet mijn argwaan gewekt voor het beschermen van mijn romantische relatie. Integendeel. Mijn argwaan is gewekt uit alertheid en waakzaamheid voor mijn eigenwaarde. Ik zal erover waken. 
Nee
Ik heb een heel slechte ervaring met zo'n man. Hij bleek na verloop van tijd met vrijwel al zijn zogenaamde exen nog regelmatig het bed in te duiken. Hij vond het dus wel handig dat ik nog behoefte had aan mijn eigen huis en eigen tijd, want dan had hij de mogelijkheid om eens op bezoek te gaan bij iemand anders. Hij kon er glashard over liegen. Vond dat feestjes waar ik exen tegenkwam en daar samen met die exen drinken worden inderdaad moesten kunnen. Ik vind dat behoorlijk respectloos. Als ik jou verhaal lees denk ik: is dit dezelfde man? Al mijn rode lampen gaan branden. Wees gewaarschuwd.
Over (het) privaat versus (het) openbaar
Ik ben het van harte met je eens dat waken over je eigenwaarde prioriteit verdient boven het beschermen van een romantische relatie. Leven in harmonie met jezelf is zo veel belangrijker dan je voegen naar anderen! Wie anders dan jijzelf immers heeft jouw leven te leiden? Je doet er alleen maar goed aan jezelf zo autonoom mogelijk op te stellen; d.w.z. zoals een kapitein op een schip, een bestuurder van een auto, een fietser die deelneemt aan het verkeer, een surfer op de golven en ga zo maar door.
Een mens doet allerlei levenservaringen op: van positieve tot negatieve. De kunst is, er zo mee om te gaan dat die ‘bagage’ geen hinderlijke ballast wordt of blijft. Wie pijnlijke levenservaringen niet goed verwerkt, staat zijn eigen levensgeluk in de weg. Frustraties beïnvloeden namelijk de waarneming, vertroebelen je zicht op de werkelijkheid en houden je af van het trekken van levenslessen – die een te koesteren, kostbare schat aan kennis en inzichten kunnen gaan vormen.
Ik had, om verwarring te voorkomen, in mijn vorige bericht misschien maar beter meteen het woord ‘levenservaringen’ kunnen gebruiken i.p.v. ‘bagage’. Zo zie je maar! Zelfs een standvastig type als mijn alter ego ‘Rode krullenbol’ laat zich soms wat al te makkelijk meeslepen door een ander; in dit geval Ramses Shaffy met zijn liedtekst van ‘Zonder bagage’. Ze lijkt warempel mijzelf wel!
En nu we het toch – weer eens! – over mij hebben? Als schrijver ben ik gewend om in scenario’s te denken. Zodoende rees bij mij na het lezen van jouw openingspost meteen ook het idee, dat de vermeende rivale in de liefde in kwestie wellicht dermate dronken was, dat zij vanwege een opkomende of reeds aanwezige misselijkheid maar al te graag in de buurt bleef van jullie toilet. – Niet iedereen bevuilt graag de openbare ruimte. – Om kort te gaan: mogelijk was zij meer in de ban van Bacchus dan van jouw partner! Zonder nu in details te treden op de levenservaringen op basis waarvan ik dit dacht.
Rode krullenbol
redactionele correctie
"Zonder nu in details te treden op de levenservaringen op basis waarvan ik dit dacht." moet zijn: "Zonder nu in details te treden omtrent de levenservaringen op basis waarvan ik dit dacht."
Teveel woorden
Goedemorgen. Ik heb mij gewaarschuwd gevoeld al is het verreweg van mogelijk om op afstand controle te behouden over het verloop van zijn leven. Ik heb er ook totaal geen behoefte aan. Het zou mij niet eens raken geloof ik al zou het wel zo zijn.
Krullenbol. Er is iets veranderd, of het blijft veranderen. Mijn levenservaringen zijn iets wat verdord en beetje bij beetje stuur ik mijzelf weer terug naar mijn leven. Het klinkt wat gek, mijn leven is er toch reeds al? Door de ernst van de ervaringen heb ik mij er buiten geplaatst, zelfbescherming gezocht. Nu ik er geleidelijk weer in terug stap kan ik mijn lach soms niet bedwingen. Om het te verlichten, het toneelstuk wel degelijk van mij te ervaren en vanuit hier dus een verwerking mogelijk te maken dat voor mij heel duidelijk is: dit is het verleden, een ervaring, het maakt niet mij. Ik ben ik, wat voel ik, wat denk ik, wat doe ik. Dat laatste is zo belangrijk, het vormt de start voor de cirkel naar wat denk ik, wat voel ik en meer. Je kunt je niet ergens naar voelen wanneer je er ook niet actief wat voor onderneemt. Zo liep ik steevast elke dag naar de sportschool om gewoon maar wat te doen. Inmiddels een paar weken verder neem ik weer de leiding over wat mijn lichaam als energie naar binnen mag krijgen. Dit trekt zich door, eens keek ik met veel heimwee naar een tijd waarin ik sterk voelde door te bewegen. Mijn rug, mijn kin, mijn schouders alles veerde overeind. Het is een uitdagende weg, het geeft mij nu al zoveel blijdschap om weer een tijd tegemoet te gaan zonder dat ik mij moet waken over: rug recht. Trots. Wees er. Het trekt zich door, ook naar mijn behoefte en verlangen naar intimiteit en verborgenheid bij hem. Ik ben er niet aan toe om hier mijzelf op te richten. Te ervaren wat ik wil, wat mijn beeld is van een relatie of wel een romantische relatie. Het is wel, een feit dat ik ergens in de middag pas zijn naam in mijn gedachten krijg. Dat ik dan het wel zo gepast vind om een berichtje te sturen. Tegenwoordig zijn de contact pogingen van hem ook gestegen, vaak wel even fijn maar vaak heb ik er geen zin in. Ik zou van hem verwachten, als ik er ruimte voor zou maken dat hij mij zou verwennen en net dat geeft wat ik mis. Een ontbijt op bed, een lief spontaan cadeau, iets wat ik niet heb meegemaakt of lang niet. Een wandeling, een herinnering wat mij zou raken. Nu ervaar ik enkel dat ik om hem geef, zijn persoon respecteer en onze relatie wel samen met elkaar ook genoeg vreugde geeft. Het is niet verkeerd allemaal, enkel over echt samen in één huis oud worden krijg ik een totale blokkade. Het zou kunnen, elkaar vrij laten, veel tijd alleen doorbrengen, de eventuele kroost met een netwerk grootbrengen, huishouden zou op mij aankomen (ben huishoudelijk ingesteld hij meer van als het moet) daarentegen zou hij altijd koel en rationeel een drijfveer voor mij kunnen zijn. De seks vormt geen probleem, van beide kanten uit is de communicatie net daar perfect. Wel ja, als emotiemens en energie die in de vroege ochtend opstijgt vind ik nu al eens moeilijk om te schikken naar een man die lang kan uitslapen en dus ook heerlijk lang opblijft. Mijn doorslaggevende keuze zal zijn of ik hem ook als romantische partner kan loslaten. Wat is er tussen ons?
Ex of af-en-toe-sex?
Net als 'Ervaringsdeskundige' wil ik ook graag een korte kanttekening plaatsen bij jouw zekerheid dat hij ook vrouwelijke vrienden heeft, waarmee hij verder niets heeft. Dat dacht ik van de mijne ook. Ik heb altijd vooral mannelijke vrienden gehad. Alleen was dat ook zuiver vriendschap, is er nooit enige romantische of erotische verstoring van die vriendschappen geweest.
Zodoende vond ik het fijn om een man te treffen die ook met vrouwen als vrienden leek om te kunnen gaan. Naarmate onze relatie langer duurde en ik meer over hem aan de weet kwam, bleek hij echter met al die vrouwen ook naar bed te zijn geweest. Dat noem ik toch geen vriendschap meer. Gevolg was, dat ik me van werkelijk elke vrouw die rondzoemde in de vriendenkring ging afvragen of hij daar soms ook het bed mee had gedeeld en dat deed ik soms ook hardop, aan hem. Ik hoorde maar een enkele keer 'nee' en dat was dan omdat die vrouw toen al een vaste relatie had.
Ik zou er mee oppassen. Mannen gaan soms ietsje 'losser' om met het fenomeen 'ex' dan vrouwen.
Het is en blijft jouw beslissing, maar deze ervaring wou ik ook graag met je delen.
Alleen die ene dame eruit!
Je vriend lijkt iedere vrouw respectvol te benaderen. Alleen lijkt die ene vrouw ander gedrag te vertonen. Je kan op subtiele wijze de ene vrouw uit de groep werken door je vriend mee te geven dat alle andere vrienden en vriendinnen leuke mensen zijn die op respectvolle manier met elkaar omgaan, maar dat zij een stoorzender is die er niet bij hoort omdat ze geen respect heeft voor de relatie van een ander.
Zo zeg je niets negatiefs over hem, want in wezen heeeft hij ook niets verkeerd gedaan. Zij verziekt de boel alleen is hij te beleefd haar eruit te sluiten. Vertrouw hem toch iets meer.
---
Hier boven lees ik meerdere waarschuwende reacties. Ik herken ze niet. Mijn man is vaak in buitenland, geen idee wie hij daar allemaal spreekt of mee tafelt. Ik laat mijzelf ook niet kwellen met 'wat als...' . Ik zie daar geen aanleiding toe.
Als N. hoort hoe haar vriend zegt dat hij die bewuste vriendin ook eruit zou gooien, kan N. daaruit opmaken dat hij geen interesse heeft voor die vrouw. Niet alle mannen vergeten hun relatie; genoeg mannen die beseffen wat een puinhoop hun leven wordt, als ze er een potje van maken.
Aan: Ook een ervaringsdeskundige
Dank voor je reactie. Ik ben gestopt met hardop dingen afvragen. Het onderwerp is van tafel geveegd. Hoe is jouw verhaal afgelopen?
In de kern, is seks het meest bindende dat bestaat en in mijn beleving heeft iemand die het enkel als ontladingsmiddel/ontspanning gebruikt er weinig van begrepen. Het is wel een gewoonte dat net het laatste de overhand heeft genomen dus is het ook meer dan logisch dat jij, een ander of ik dit soort situaties tegenkomen. We kunnen er op allerlei manieren op reageren maar het is enkel een klein puntje in het geheel.
Vannacht liet ik een souvenir van mijn nachtkastje vallen, poppetjes die in elkaar schuiven eens gekregen van hem. Ik ontdekte het in de ochtend, allemaal lagen ze los op de grond. Ik werd verdrietig. Het ontdekken nadat je om iemand bent gaan geven en zelfs van hem bent gaan houden waarom het hechten aan elkaar niet wilt lukken. Net als die poppetjes, je niet mag duiken in iemands innerlijk en mag kennen wat dat ieneminie poppetje is. Soms mag je er komen, andersom ook maar het kan ook zijn dat je steeds meer verder van elkaar verwijderd raakt. Alleen de buitenkant kent, hooguit een laagje er net onder.
Een symbolisch voorbeeld, echter ervaar ik het wel degelijk zo. Ik heb nu afstand willen nemen. Ik heb een belastend leven, dit kost mij veel energie en is bovendien verwarrend maar ook zwaar. Ik heb mijn eigen aandeel in zijn leven zo ook gevraagd te laten voor wat het is. Ik meen namelijk dat wanneer ik het zo ervaar, hij het vast ook niet anders beleefd zal hebben de afgelopen tijd. Wie weet, de lente is er bijna en zijn wij wel in staat om weer bij elkaar te komen. Is er veel geluk en anders wensen we elkaar veel geluk toe.
Flanagan
Ik zou dit niet kunnen voorstellen. In een gesprek was dit wel een optie dat hij had overwogen maar het was beslist niet mogelijk. Hij zou hoe dan ook haar blijven tegenkomen en zou ik zelf een manier moeten zien te gaan vinden om het los te laten. Ik heb gezegd dat dit nooit mijn oplossing is en feitelijk ook niet wat mij dwars zit. Ik stoorde mij aan haar gedrag (waarden en normen). Ik wilde begrijpen waarom net met nieuwjaar zij een na-gezelschap moest zijn. Ik kreeg er aan het eind een antwoord op. Hij bezig was met afsluiten en hij ondanks hij haar langer blijven vreemd vond er toch niet direct een doei aan kon koppelen. Ik begreep het wel al vond ik het jammer waarom het pas na weken verteld wordt. Sindsdien heb ik het gelaten voor wat het is en lijken we steeds meer te kiezen voor een soort van afstand. Om en om.
Jammer
Het lijkt alsof jullie weer uit elkaar gaan groeien, na het opdoen van twijfels. Zoals die poppetjes maar ook de twijfel omdat hij haar niet snel 'genoeg' de deur uitgooide en dit pas weken later toelichtte.
Als zij niet was blijven kleven, als die poppetjes overeind waren gebleven, waren jullie nu genieten van een mooie wandeling of een andere vorm van elkaars gezelschap. Eigenlijk best jammer dat dergelijke zaken zo doorspelen in wat jullie met elkaar hebben.
Openheid
Dat is helemaal waar. Ik hou van hem. Het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn? Versimpelen en samen de kostbare tijd doorbrengen om te genieten van elkaar. Het leven? Dankbaar te zijn voor wat is? Echter vandaag schrijf ik al vrij lang, kom ik nu tot de ontdekking dat er binnen in een poppetje zit wat ooit gekwetst moet zijn. Dit poppetje, van goud in mijn souvenir omhult zich met meerdere exemplaren van zichzelf. Laag op laag. Alsof er sloten van af moeten, elk pop zich met geduld moet ontdoen van wantrouwen. Moet helen? Geen idee.
Ik word er verdrietig van, daarom sluit ik mijzelf er voor af. Ik heb mijzelf hard nodig maar ook mijn kind. Het is niet de oplossing, daarom ga ik eens voorstellen om lange wandelingen samen te gaan maken. Samen te gaan rijden, naar nieuwe plekken. Er moeten wegen komen voor ons om gesprekken te kunnen voeren. We dachten juist te zitten, of te doen maar we zijn geloof ik overreden.
Ik ben wel blij hier te kunnen schrijven. Dit zijn weer nieuwe inzichten voor mij om weer stappen verder te komen. Ik had, nooit kunnen weten ooit toen we elkaar voor het eerst als collega's ontmoeten dat ik deze kant van deze man zou ontdekken. We ervaarden direct een interesse maar dat bleef enkel daarbij. Jaren later grijpt die inmiddels ex-collega mijn vrijgezelle positie als een winsituatie aan. Heel mooi verhaal, een heel sterk verhaal omdat er twee hele sterke personen in voorkomen. Ook een kind, een hond die eigenlijk onze stabiliteit het meest nodig hebben. Ik begrijp enkel mijn weg niet wanneer hij zich moet terug trekken. Dan schik ik mij aan hem, zijn onverklaarbare emoties en gaten in de woorden die ik meegedeeld krijg. Ik vind dit heel zwaar, dan leer ik te wennen aan mijn nieuwe ritme met in mijn achterhoofd de wekker die zal gaan. Dan gaan we weer, daarom heb ik om mijn eigen afstand gevraagd. Ik weet niet wat ik voor ons kan doen dat effectief zal zijn maar voor mijzelf wel een leven zonder gepeins.
Onderwerp niet meer aan de orde
Het onderwerp is ten einde. Mijn vriend heeft vandaag heel openlijk met mij kunnen praten. Hij wilt onze relatie beëindigen uit bescherming van mij. Hij is nu eenmaal zoals hij is, niet mijn schuld maar geheel de zijne dat hij niet in staat is het concept houden van te begrijpen. Welterusten. Ik ga slapen, morgen een nieuwe week en start samen met mijn schatje. Ik hoop deze nacht geen matroesjka poppen om te stoten.
Dank
Natuurlijk dank ik ook direct voor alle geschreven woorden. Hopelijk heeft iemand wat aan dit ervaringsverhaal.
moe
sterkte
