wat moet ik van mijn relatie vinden?
Heb een relatie van 40 jaar. Kinderen de deur uit.
Na een jaar verkering begon mijn man (toen nog vriend) er al over dat hij toch ook wel behoefte had om nog eens met een ander meisje te flirten/vrijen. Hij was toen 19 en een laatbloeier dus ik vond het niet leuk maar begreep het ook wel. Ik dacht, hij moet gewoon nog wilde haren kwijt en ik kan nu zeggen dat ik dat niet wil en dan zal hij proberen dat ook niet te doen. Maar op den duur gaat dat m niet worden. Zijn ouders waren gescheiden omdat z'n vader het vreemdgaan ook niet kon laten. Ik dacht door hem een beetje vrij te laten dat soort dingen te voorkomen. Door de loop van de jaren heeft hij van tijd tot tijd weleens iets gedaan met een ander. Voor hem is het zuiver seksueel. Hij is nooit verliefd. Ik vond het altijd heel erg hoor, maar liever dat dan voorgelogen worden. Bovendien is hij niet van het voorliegen. Hij zegt gewoon zoals het bij hem is en ziet wel wat er gebeurt. Ik heb ervoor gekozen om toch bij hem te blijven omdat hij de eerste in mijn toen 20 jarige leven was waar ik me echt toe aangetrokken voelde. En omdat hij ooit in het begin gezegd heeft dat hij wilde leren neezeggen. En ik weet dat hij dat toen meende. Ik ben met hem mee geweest naar parenclubs waar we nooit echt veel deden want ik wil niks met een man die mij niet aantrekt.Hoewel hij dan toch echt wel sexueel aan zijn trekken kwam omdat je in veel gevallen helemaal niet totale partnerruil hoeft te doen. Ik voel me nooit zomaar seksueel aangetrokken tot iemand. Dan moet ik eerst een band hebben. Wat onze eigen sexuele relatie betreft, hebben we altijd een goed sexleven gehad, hoewel hij altijd meer behoefte had dan ik. Ik heb nooit nee gezegd of hem afgewezen. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij trio's met een vrouw. Via een site lukt dat altijd redelijk dus hebben we nu sinds een jaar of 3 regelmatig een trio. Nu vind ik dat niet zo erg. (Hoewel ik er soms helemaal geen zin in heb, maar dat zeg ik nooit) Als het voor mij klikt met een vrouw dan is het ook wel leuk. Alleen heeft hij sinds 1 1/2 jaar pas een echte mobiel. (daarvoor een waar je alleen mee kon bellen) Nu zit hij regelmatig te chatten met die vrouwen. En eigenlijk heb ik daar nu de balen van. We zijn altijd open geweest in alles. Mijn mobiel, of de zijne, mijn bankrekening of de zijne, het maakte niet uit. Nu ik een paar keer de berichtjes op zn mobiel gelezen heb en me eigenlijk stoorde aan zijn complimenteuze geklets, terwijl hij verder tegen mij nooit dat soort dingen zegt ben ik daarover gevallen. En sinds een tijd zie ik eigenlijk z'n mobiel helemaal nergens meer. Ik heb er gister eens op gekeken toen hij onder de douche stond en nu heeft hij de toegangscode veranderd. Terwijl hij altijd degene was die voor openheid was, die niets met privacy had. Ik heb hem daarmee geconfronteerd en dan zegt hij dat hij zich onvrij voelt doordat ik hem aanval over sommige dingen die hij tegen vrouwen zegt. Ik heb hem altijd 100% vertrouwd, want wat er ook gebeurde, ik wist het altijd van tevoren. Hij houdt helemaal niet van stiekem doen. Daarom ben ik ook eigenlijk heel boos over wat hij nu flikt. Ik voel me echt buitengesloten. En natuurlijk kan ik zeggen dat hij dat ongedaan moet maken, en dan zal hij dat doen. Maar ik wil niet op zo'n manier met elkaar omgaan. Ik zal nooit iets afdwingen op dat vlak. Dan ga ik liever weg. Wat gegeven wordt moet uit vrije wil gegeven worden. Anders niet. Ik zei vroeger tegen hem dat ik er niet tot mijn 40ste of 50ste mee door zou gaan en dan zei hij, nee natuurlijk niet. Vroeger dacht ik ook oprecht dat het wel zou slijten als hij zijn wilde haren eenmaal kwijt was. Nou letterlijk zijn ze wel grotendeels verdwenen maar figuurlijk ben ik bang dat ze onverdwijnbaar zijn 
Hij wil me echt niet kwijt dat weet ik ook wel, en als ik echt tegen hem zeg dat ik wil stoppen met alles buiten onze relatie zal hij dat oprecht proberen. Maar dan ben ik bang dat de warmte uit onze relatie gaat verdwijnen. En dat wil ik niet. Ik ben trouwens best wel jaloers hoor, ondanks alles.
Ik praat hier nooit met iemand over. Met bekenden is dat niet handig. Maar ik zou heel graag eens willen weten hoe een ander dit nu ziet. Ik weet heel vaak niet wat ik hier nu zelf van vinden moet.Ben ik gewoon een doetje? Hij vin"d alles normaal. Maar volgens mij is het niet zo normaal. Hij zegt; als ik een van de weinige mensen ben die zo in elkaar zitten , waarom wordt er dan zoveel vreemd gegaan? Alleen zie ik geen heil in stiekem doen."
Nou, dat is mijn verhaal. Ik zit niet te wachten op een oordeel, maar wil wel graag eens horen hoe andere mensen hier tegenaan kijken.
Tja
Wat is normaal? Ik zou het niet willen, maar er zullen vast wel mensen zijn die het wel best vinden of denken 'wat niet weet, wat niet deert'.
Je zult voor jezelf moeten bepalen of je het ook trekt als hij het niet vertelt. En als dat niet het geval is, wat je daar dan voor gevolgen aan verbindt. Het lijkt er in ieder geval niet op of hij ermee wil stoppen.
wat mij opvalt
Is dat jij zelf zegt dat je nooit nee zegt, en nooit iets afwijst. Ook als het dingen zijn die jij eigenlijk niet wilt. Dat lijkt mij niet oké.
Kijk: in feite is alles normaal in een relatie, als je het maar samen eens bent, alleen de dingen doet die je allebei wilt of als je al iets tegen je zin voor de ander doet, daar een zekere wederkerigheid in zit. Dat klinkt bij jullie niet zo en dat lijkt mij niet goed.
Ik denk dat je moet beginnen met je eigen grenzen veel beter aan te geven en duidelijk te maken wat je wel maar vooral wat je niet wilt.
geheimzinnig gedoe
Weet je man wel dat je dat geheimzinnige gedoe niet leuk vindt. Dat je alleen akkoord gaat met zijn vriendinnen en seks affaires als jij er alles vanaf weet. En dat je alleen akkoord bent gegaan omdat je merkte dat je het je man alleen om seks ging en niet om een relatie met deze vrouwen?
Als ik je stukje lees lijkt het alsof je man met iets komt en jij zegt gelijk ja. Triootjes terwijl je er eigenlijk geen zin in hebt. Seksuele relaties met andere vrouwen terwijl je dat eigenlijk maar niets vindt.
Je moet inderdaad veel duidelijker je grenzen aangeven. Waar ga je mee akkoord en waar niet mee. En dat moet je met je man gaan bespreken.
Ook
Ook al was het eerst goed (nouja...goed..jij deed wat hij wilde), nu is het niet meer goed. Dat maakt het tot een probleem.
Kom je daar samen niet uit of wil hij niets afstaan van zijn huidige leven en er opener in worden, dan heb je het antwoord.
jike
"Alleen heeft hij sinds 1 1/2 jaar pas een echte mobiel. (daarvoor een waar je alleen mee kon bellen) Nu zit hij regelmatig te chatten met die vrouwen. En eigenlijk heb ik daar nu de balen van. We zijn altijd open geweest in alles."
Doe je man en jezelf een lol en bespreek het met hem. Dit soort half-open relaties kan alleen (voort)bestaan als je ook je reserves en twijfels met elkaar deelt.
Dingen stiekem doen
is in mijn ogen het begin van het einde. Dus bespreek het met hem.
ben je met 19 een laatbloeier?
Ik begin maar even bij het begin.
Jullie hebben 40 jaar een relatie en al aan het begin had je man behoefte aan extra's en dat vergoeilijkte je toen al met 'hij was een laatbloeier'.
Ben je als je 'pas' met 19 je in relaties stort een laatbloeier?
Pff wat voor bloeier je ook mag zijn, als je al snel iemand/spannende ontmoetingen 'erbij' wilt, dat mag je wat mij betreft naar hartelust elders bloeien maar niet als mijn wederhelft. Jij hebt vanaf het begin begrip getoond, ook onder ogen ziend dat zijn vader een vreemdganger was, maar nu met alle stiekeme smartphonecontacten is voor jou de maat (eindelijk???)vol.
aanvulling
Gisteravond bij 'Spoorloos' ook een vreemdgaande vader. Ontzettend aardige man, ieder sprak lovend over hem, maar hij kon niet leven zonder veel vrouwen.
Zijn eerste vrouw kwam in het programma even aan het woord, ze keek terug op een ver verleden, na haar kwamen nog enkele huwelijken en veel vriendinnen. Hij was nu eenmaal zo.
Tja, daar moet je tegen kunnen. De meesten zullen dat niet willen.
tja
Ja dat programma heb ik ook gezien. Die eerste vrouw sprak ook best lovend over haar ex. Ik begrijp het wel sommige mensen "kunnen" niet anders. Dat is hun doen en laten, ik kan me voorstellen dat je als eerste vrouw dat nog niet weet, maar als je vrouw nummer 4 bent dan weet je waarmee je trouwt.
Ik zie het hetzelfde als de eeuwige bijstandsgerechtigde, iedereen vindt het maar niets dat iemand zijn leven lang van een uitkering leeft maar er is ook niemand die betreffende persoon in dienst zou willen nemen.
40 jaar geleden
Er was in die tijd meer ruimte voor een openlijk afwijkende sexuele moraal bij een gemiddeld publiek. Daar zijn we inmiddels wat van teruggekomen. Dus ik kan me zo'n opstelling in die tijd wel voorstellen.
delen
Nou ja, ik deel mijn twijfels wel met hem hoor. Dat heb ik gisteren ook gedaan. Of twijfels, ik wil gewoon niet dat hij mij op zo'n manier ineens buitensluit. Maar goed, dat is alweer uitgesproken. Ik was gewoon erg boos. Anders zou ik nooit dit gepost hebben. Vind het ook best ongemakkelijk. Alles wat je over jezelf op internet zet blijft ergens. Is beslist niet mijn gewoonte.
Mijn vraag is ook meer over het totaal. Als ik lees hoe moeilijk er vaak gedaan wordt over 1 x vreemdgaan dan vraag ik me gewoon af of ik dan niet een enorme sukkel ben. Of misschien heeft het meer te maken met dat niemand graag bedrogen wordt. Daar zou ik ook niet mee kunnen en willen leven. Eigenlijk vraag ik me gewoon af hoe anderen met deze problematiek van verschillende seksuele behoeften en verlangens omgaan. Ik heb altijd veel moeite met makkelijk oordelen. Ik wordt niet lastiggevallen door mijn eigen seksuele drive, dus kan ik makkelijk trouw eisen, is voor mij niet moeilijk. Maar als je daar nu wel mee behept bent? Ik ken ook vrouwen die zo zijn hoor maar ik denk dat het toch meer een mannending is. Wat moet je daar van vinden? En hoe doen mensen dat dan die wel flinke seksuele behoefte hebben en toch nooit iets buiten hun relatie doen? Wordt je dan niet koud of gefrustreerd? Het is heel makkelijk om een ander een verslaving voor de voeten te werpen waar je zelf geen last van hebt. Aan de andere kant wil je ook een goede relatie en eigenlijk toch wel graag uniek zijn voor je partner. Is uniek dan gelijk aan: je mag alles met een ander doen; praten, uit eten, wat dan ook, zolang er maar geen lichamelijke aspecten aan te pas komen? Gevoelsmatig zeg ik ja, geen fysiek gesodemieter, maar ja, hoe bijzonder is het eigenlijk? Is een hele goede relatie met iemand buiten je relatie waar alleen geen fysiek contact aan te pas komt dan minder jaloezieopwekkend? Dit zijn voor mij oprecht vragen waar ik al mijn hele leven mee rondloop en waar ik niet uitkom. Ik hoop eigenlijk dat er mensen zijn die hier ook mee worstelen en ben benieuwd hoe zij daar dan mee omgaan.
niet worstelen
Dit zijn vragen die je uiteindelijk alleen zelf kunt beantwoorden. Neem je gevoel daarover serieus. Wat ik er uit begrijp is dat je niet verwacht had dat het je zo ver in de relatie nog steeds zo bezig kan houden.
Je verwachtte dat het met de jaren wel zou slijten. En dat blijkt niet zo te zijn.
In mijn jeugd heb ik weleens zo'n relatie gehad waarin we elkaar ' vrij' wilden laten. Zolang het alleen maar om sex ging zou het moeten kunnen. Per slot is dat wat anders dan een gekozen leven samen met alle ervaringen, gedeeld leven en omstandigheden die daarbij horen. Sex is daarvan maar een klein onderdeel.
Dat bleek voor ons toch niet zo te werken. Competitie en jalouzie speelden een grote rol. Ik zou dat daarna dan ook nooit meer doen.
Ik ken uit die tijd meer mensen met toch wat tegenvallende resultaten. Niet voor niets is dat wat meer naar de periferie verbannen. Prive. Mag allemaal onder volwassenen die het daar zelf over eens zijn. Moet je doen. Maar niet meer iets wat je openlijk bespreekt of bij anderen nieuwsgierig naar bent.
Persoonlijk zou me dat ook tegen staan als ik dat van iemand zou weten. Ik heb niets met vreemdgangers.
Jike
Jike, ik denk dat je hier weinig mensen zal treffen met een 'open relatie'. Tenminste, dat maak ik op uit eerdere discussies en vragen over soortgelijke onderwerpen. De kans is klein dat je hier iemand treft die jouw twijfels herkent. Misschien moet je je vraag eens op het Viva-forum stellen, of een ander forum waar veel 'swingers' zitten. Daar zal meer herkenning zijn en tref je hopelijk mensen die vanuit hun eigen ervaring hier iets waardevols over kunnen zeggen.
tja
Volgens mij heb het vanaf begin af aan al te ver laten komen. Tenminste, ik zou het zo niet willen. Sex beleef je samen. En dat hoeft niet te betekenen met zijn 2en 
En dat hij contact blijft houden zou voor mij een no-go zijn hoor!
Mijn advies zou zijn, praat met hem en anders kon hij wieberen
En anders kon hij wieberen...
Jeetje, wat een botte harken lopen er toch rond op dit forum! Jike schrijft dat ze al 40 jaar met deze man samen is, heeft veel (heel veel) geinvesteerd in de relatie en is met grote delen van die relatie gelukkig. Ze schrijft tenminste nergens dat dit een van de problemen is, dit is HET probleem. Wat is dat dan voor idioot advies om hem dan maar de deur uit te doen??
Ik vind, als jullie ooit afgesproken hebben dat puur seks buiten het huwelijk kan, je man die afspraak niet eenzijdig kan aanpassen. Dus als hij met een dame meer/intensiever/ander contact wil, zal hij dat eerst met jou moeten bespreken. Anders is het alsnog vreemdgaan in mijn definitie, namelijk dingen doen met anderen waarvan je niet wil dat je partner ze weet.
Dan is er jouw moeite met zijn escapades en de trios. Tja, dat is een lastige. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je jarenlang ermee kunt leven (want dat doe je, voor hem, het is niet jouw keus of behoefte) en dat dan toch het moment komt dat je er teveel moeite mee krijgt. Dat zul jij moeten bespreken met je man. Mischien is het zelfs wel zo dat hij dingen stiekem aan het doen is omdat hij voelt dat jij het niet meer trekt. Zou dat kunnen?
En tenslotte jouw vraag of een goede relatie/vriendschap buiten het huwelijk minder jalouzie opwekkend is dan een sexuele relatie. Daar moet je zelf jouw antwoord op vinden. Ik kan me goed voorstellen dat het een OF het ander nog kan. Dus vriendschap OF seks. Beiden lijkt me je huwelijk acuut om zeep te helpen. Maar om een beetje te relativeren: iedereen heeft vriendschappen naast zijn/haar huwelijkspartner, mag ik hopen. Jij ook, misschien ook wel met mannen. Dat hoeft niet meteen tot jaloerse scenes te leiden.
Sterkte met je overpeinzingen meis!
anders
Ik denk dat je voor jezelf moet toegeven dat je er zelf nu inmiddels anders in staat. Vroeger vond je het nog wel oké, maar nu begint het te schuren. Dat lijkt me heel lastig voor iemand die niet gewend is voor zichzelf op te komen (tenminste, je noemt een aantal zaken waaruit ik dat afleid, ik kan het mis hebben).
Je man schermt er mee dat 'zoveel mensen' vreemdgaan. Nou en? Als zijn partner het niet (meer) ziet zitten, dan heeft hij daar mee te dealen en zullen jullie er samen uit moeten komen hoe jullie het gaan regelen voor de toekomst.
Voor hem een hele verandering, dus ik wens je heel veel sterkte!
over dat wieberen
Engeltje, ik weeg waar ik het over heb hoor. We zijn swingers (jahoor, ook op ool te vinden)
Maar zolang het sex is zou het voor mij geen probleem zijn, maar het contact blijven houden en ineens een vergrendeling op zijn telefoon, dan zou de mijne een probleem krijgen hoor. Wij kunnen juist swingen door onze sterke band en openheid naar elkaar toe. Zodra daar iets tussen gaat wringen gaat het fout. En 1 van onze afspraken is geen relatie opbouwen met het andere koppel, niet steeds met dezelfde koppels afspreken. Voor ons zit er een heel verschil tussen sex en relatie. En bij ons bestaat een relatie uit 2.
Vandaar mijn reactie dat hij dan kon wieberen. Ik vind dat jike al heel ver is meegegaan in de wensen van haar man, zonder dat hij haar respecteert.
Lastig
Eigenlijk stel je twee verschillende vragen:
Zijn er hier mensen die een vrijere opvatting hebben over seks en monogamie?
Hoe moet ik omgaan met mijn man die over mijn grenzen heengaat?
Mijn man en ik zijn swingers, al meer dan 10 jaar. Nu is het bij ons zo dat we allebei die drive hebben. Voor ons geldt dat we allerlei vormen en varianten voorbij hebben zien komen. De basis is steeds geweest dat we alles met elkaar bespraken. Net zoals Ad Hombre en 40-er schrijven. Het maakt niet uit over welke vorm je hebt hebt: het gaat erom dat je er allebei open over bent en het allebei eens kunt zijn met de afspraak die je maakt.
Ik bespreek dit overigens zelden tot nooit met anderen.
Jouw andere vraag is een heel andere. Jij bent ongelukkig met de situatie waar je nu in gebracht bent door je man. Het maakt voor die vraag helemaal niet uit wat de rest van de wereld wel of niet acceptabel vindt. JIJ vindt het niet acceptabel.
Ik zou ondanks mijn vrije relatie heel erg boos worden als mijn man geheimen op zijn mobiel zou hebben. Zoals 40-er schrijft: dat zou een rel betekenen en ja, wieberen is dan iets dat bij mij opkomt.
thanks think
Je laatste stukje beschrijft precies hoe ik het bedoel. Al zeg ik niet dat wij een vrije relatie hebben, voor mijn gevoel juist niet omdat we alles in overleg doen.
Jike, hoe is het nu met je? Durf je nog hier te reageren?
Ja hoor. Het is goed met me. Telefoon is meteen weer toegankelijk geworden omdat ik daar boos over was. Hij heeft me nog nooit voorgelogen en ik denk ook niet dat ie daar nog mee zou beginnen. Als ik daar achter zou komen dan is het idd acuut einde verhaal. Maar dat risico wil hij echt niet lopen. Verder hebben we een heel goede relatie. Maar dat maakt het ook zo ingewikkeld. Ik ben getrouwd met een heel integere en respectvolle man. Ook al zou je dat niet denken als je dit leest. Daarom is het ook eigenlijk niet zinvol om over bepaalde aspecten andermans mening te vragen omdat iedereen logischerwijs uitgaat van zichzelf, en iedereen anders is.
Ik zou nog steeds wel eens willen weten hoe andere mensen met dit soort relatieproblematiek omgaan dus moet ik inderdaad misschien een ander forum opzoeken.
Iedereen heel hartelijk bedankt voor het reageren, groet, Jike.
