Wat raden jullie me aan? (startende relatie doorgaan of niet)
Hi lief forum,
Na twaalf jaar alleen te zijn geweest heb ik een man leren kennen. Hij is ook zo lang geweest en stond ook alleen voor de opvoeding van zijn kinderen. Vanaf het begin was er een enorme klik op allerlei niveaus. We vonden elkaar ook heel aantrekkelijk als man en vrouw en ik liet dat ook wel blijken. enfin steeds meer zoenen vrijen en zo hoewel we niet meteen het bed indoken, wilden we allebei niet. Op een gegeven moment was de spanning zo hoog opgelopen dat het haast wel moest gebeuren. En toen stopte hij ineens? Waarom vroeg ik hem want hij was er echt net zo aan toe als ik. Omdat we nog maar een uur hadden en zo wilde hij het niet de eerste keer met mij doen, zei hij. En dat vond ik alleen maar een prachtige reden. Ik ben toen wel expres wat minder aan hem en het vrijen gaan denken want het was zo'n groot verlangen, het was niet meer houdbaar zeg maar en ik moest ook nog gewoon werken en voor mijn zoon zorgen.
Het weekend daarna gingen we een weekend weg. En vanuit het perspectief van hoe groot het verlangen eerst was, werd het eigenlijk een beetje een flop.
Ik sloeg dicht, had het gevoel minder verliefd te zijn, voelde minder het verlangen. Waarschijnlijk kwam het allemaal te dicht bij. Mijn vorige relatie is heel kwetsend uitgegaan dus de oude verlatingsangst zal wel de kop op hebben gestoken. de eerste nacht hebben we dan ook niet gevreën. De tweede dag heb ik een soort besluit genomen waar ik achteraf spijt van heb: hoewel het verliefde en seksuele gevoel nog niet terug was ben ik toch met hem gaan vrijen. Natuurlijk werd dat een fiasco: hij kreeg een slappe (helemaal niet gek op zijn leeftijd en met de onzekerheid van een eerste verliefdheid). Daar sloeg hem natuurlijk ook terug. en toen zijn we nog zo dom geweest het de volgende avond nog eens te proberen. Ging net zo. Tja het was een soort paniek en de weken daarvoor was het zo hoog opgezweept.
Toen hebben we elkaar een aantal dagen niet gezien en er eigenlijk heel goed over gepraat. Er is ook echt een bijzondere band, en we hebben wel echt hartscontact, kunnen elkaar alles vertellen, in de ogen zien en voelen elkaar goed aan.
Ik heb hem gezegd dat ik het niet handig van mijzelf vond dat ik toch met hem was gaan vrijen terwijl het niet helemaal goed voelde. Ik was er ook vanuit gegaan: we gooien even het vrijen qua neuken en zelfs bloot er even uit en heel zachtjes opnieuw beginnen vanuit wat er wel is. Nou daar waren we het over eens maar nu loopt het wel erg traag en het komt niet van de grond. Er wordt wat gestreeld, er wordt wat gezoend maar dat is hij weer afgeleid of hij stopt alles weer ineens, net als die keer bij het heftiger vrijen een paar weken geleden. Bij mij komt er, heel voorzichtig wel iedere keer een verlangen op gang wat zo uitgebouwd zou kunnen worden als we door zouden gaan maar ik heb niet het gevoel dat hij dat wil. Dan stopt hij het steeds op een of andere manier. Ik voel me hier heel gefrustreerd, verdrietig en onzeker over. Heb dat allemaal wel met hem gedeeld maar lijk niet zo door te dringen. Hij is wel heel eerlijk over zich zelf, zegt dat hij soms ook te bang en onzeker wordt. Maar op dat moment zelf deelt hij dat dan niet en stapt telkens uit de gezamenlijke stroom. Met het vrijen vond ik hem ook erg neukgericht en niet zo vrij voor een heel scala van lichamelijke geneugten die je als mensen ook met elkaar kunt delen. Eigenlijk voel ik me afgewezen en dat voel ik al snel terwijl dat nou ook niet zo eerlijk is want in het begin van dat weekendje weg was mijn verliefdheid ook ineens minder. Ik weet het niet meer. We hebben wel een heel diepgaand contact, zoals je maar een paar in je leven met mensen hebt maar ik wil me dan juist dieper en lichamelijker met hem verbinden.(hoeft niet de daad te zijn hoor maar gewoon open gaan voor elkaar) Maar bij hem voel ik dat niet. Misschien vindt hij het zo wel best. Ik voel me gefrustreerd en ben geloof ik niet zo geduldig. Ik kan wel geduldig zijn als ik maar een clou heb dat er een schuchter begin is en soms is dat er maar dat wordt niet doorgezet. Dus het voelt nu of dat geduld alleen maar contraproductief werkt. De relatie voelt nu als een prachtige relatie die je in tien jaar hebt opgebouwd maar waarin de seks en de lichamelijkheid naar de achtergrond is verschoven. Ik ben er verdrietig over. Ik geef heel veel om hem. Wat nu?
Psychische of lichamelijke impotentie?
Je verhaal doet denken aan plankenkoorts maar er kan, zeker gezien zijn leeftijd, meer aan de hand zijn. Die eerste keer dat hij het niet in een uur wilde afraffelen was misschien wel een smoesje omdat hij doorhad dat zijn penis niet meewerkte. Vraag hem eens of hij zich weleens aftrekt en of hij dan wel een goede stijve krijgt. Zo ja, dan is het onzekerheid.
Dat het de tweede keer een flop werd, wijt je aan dat het allemaal waarschijnlijk te dicht bij kwam. Was het niet puur een lichamelijke reactie? Dat je verlangens niet werden bevredigd toen je (vorige keer) op springen stond dus dat je lichaam in een afwachtstand is gesprongen?
Nu zitten jullie in een negatieve cirkel van verwachtingen waar je aan "moet" voldoen. En dat werkt natuurlijk averechts. Jouw lust ebt weg, zijn erectie ook.
Wat nu? De seks twee maanden on-hold zetten en kijken of de spanning zo terugkomt. Viagra proberen?
Vicieuze cirkel
Dit lijkt mij een probleem dat een combinatie is van psychisch en lichamelijk, iets wat veel voorkomt bij iets oudere mannen, maar waar hij zich voor schaamt om voor naar de dokter te gaan. En zo blijft het een vicieuze cirkel, het falen maakt het steeds moeilijker. Het ligt niet aan jou, jij kan alleen maar heel veel geduld hebben en hem zachtjes stimuleren om eens naar de huisarts te gaan. Ik snap dat je na zoveel jaar op springen staat, maar als je hem echt heel leuk vindt, dan is het het geduld waard, toch? Hij is nu vooral 'neukgericht' omdat dat nu juist het probleem is, jullie sexuele relatie moet nog groeien. Ik hoop dat hij de stap naar hulp durft te zetten.
Duidelijk
Als je behoefte aan het fysische groter en sterker is dan de liefde, dan niet, lijkt mij duidelijk
Als je liefde groter is, dan is het waarschijnlijk wel goed te doen wat geduld en begrip op te brengen voor zijn probleem.
Maar als je twijfels nu al zo sterk zijn hierdoor dan denk ik toch dat je beter stopt, hij zal met het ouder worden niet zoveel actiever worden op dat vlak. Misschien kan je best een jonge knaap uitzoeken,
Je neemt hem met zijn mindere kanten erbij of je laat het, dat kan niemand voor jou uitmaken. Bij mij zou de persoon op zich het belangrijkste zijn, voor anderen is de seks een absoluut noodzakelijk kwaad waarrond de realatie kan blijven of breekt
Neukgericht
Als hij last van zenuwen heeft (kan ik me na 25 jaar met dezelfde vrouw best voorstellen) en ook nog alleen neukgericht is heb je wel een probleem.
In zo'n geval zou ik denk ik voorzichtig beginnen met wederzijdse c.q. gezamelijke masturbatie, likken en strelen. Dat is lekker genoeg en als je dat een tijdje doet ga je vanzelf steeds verder. Je moet het denk ik meer zien als een gezamenlijke ontdekkingstocht en dat is toch juist het leuke? (tenminste zo herinner ik me onze eerste ervaringen 25 jaar terug wel) Dat vraagt van de vrouw natuurlijk ook wat geduld en minder neukgerichtheid 
Voor lichamelijke problemen hebben we natuurlijk tegenwoordig ook oplossingen. Google maar op Viagra
Waarom stopt hij dan?
Heb je al eens gevraagd waarom hij tijdens het vrijen ineens stopt? Ik ben ook gescheiden en heb relaties gehad met mannen die na 20+ jaar voor het eerst met een ander gingen en dat werd gewoon langzaam opgebouwd. Met mijn huidige partner heb ik het eerste half jaar geen gemeenschap gehad. De eerste keer dat het er van kwam vond ik het wel heel spannend maar het ging eigenlijk vanzelf na zo'n lange opwarmperiode.
Viagra
Dit is toch waar Viagra voor is? Via huisarts en apotheek, dan heb je echte en geen troep.
Wie weet lukt het op gegeven moment ook weer zonder, maar eerst maar even met hulp zodat de aandacht weer naar het genieten van elkaar kan gaan ipv naar doet ie het wel of doet ie het niet.
Reactie
Okay, jullie reacties varieren van 'aan de Viagra gaan' tot "geduld hebben en de daad er even uitgooien". Ikzelf ben voor minder gerichtheid op de daad maar daar zit m nou juist de kneep. Hoe nodig je iemand ertoe uit dat gebied te gaan verkennen terwijl hij juis zo gericht is op de daad. ik vind het prima om bijvoorbeeld een jaar alleen maar te zoenen en te strelen en zelfs niet uit de kleren te gaan maar dat stopt hij dus ook. Volgens mij juist omdat hij dan weer bang is dat het verder 'moet' gaan (ja van hemzelf dus) en dat hij dan niet kan presteren. Dat vind ik het frustrerende. Hij geeft dan als reden 'het is wel weer even genoeg' maar ik voel dat daar wel meer achter zit.
Communicatie....?
Martientje, is het mogelijk meer met hem te communiceren over wat er gebeurt?
Dus vragen waarom hij zo reageert?
Aangeven dat het wat jou betreft niet hoeft, maar je andere intimiteit wel fijn vindt.
Gewoon praten over wat jij wilt/niet wilt, wat hij wel wil/niet wil. De druk er evt. afhalen. Evt. toch ook vragen: zou je het wel willen, zou Viagra kunnen helpen (proberen kan altijd). Of zit er bij je meer achter - kan je vertellen wat het is?
Het blijft voor ons en jou gissen als je hem er niet naar vraagt. En de oplossing zoeken is moeilijk als je niet weet wat er achter zit.
Tja communicatie
Ja dat is zeker wel gebeurd, praten erover. Over dat hij stopte toen het nog zo gepassioneerd was zei hij, na toch wel erover door vragen dat hij 'chickened out' dus bang was zich te laten zien op dat gebied. Over waarom hij stopt met strelen en zoenen zegt hij dat hij dan iets heeft van het is wel weer genoeg.
Ik heb zeker wel aangegeven dat mij lijkt dat we eerst eens het genitale gebeuren terzijde leggen en gewoon gaan spelen met elkaar (hoeft voor mij niet eens met kleren uit, gewoon lichamelijk contact maken) maar daar komt het dus niet echt van. En dat frustreert mij, het is of recht op neuken af maar dat gaat niet of helemaal niks.
Viagra heb ik niet voorgesteld juist omdat de focus dan weer zo op het genitale gebeuren komt.
Wat een onaangename, botte en kortzichtige reactie zeg. Heb je zelf een probleem wat hier op lijkt?
hm ik lees je reactie nog eens over en hij is toch niet zo bot als ik hem onthouden had. Sorry dus, trek mijn vorige woorden terug
Geen onbeschreven blad
Hoi Martientje,
Jullie zijn beiden geen onbeschreven blad meer en hebben zo jullie deuken en blutsen opgelopen in het leven. Uit je verhaal krijg ik de indruk dat deze man ergens blokkeert. Heb je er al eens aan gedacht om samen met een seksuoloog te gaan praten. Die kan altijd alsnog pillen voorschrijven, maar misschien is er wel iets anders aan de hand.
Op je eerste vraag (doorgaan of niet) zou ik geneigd zijn je aan te raden om te investeren in de relatie en verder te zoeken naar een oplossing van dit probleem. Het is niet makkelijk om op latere leeftijd nog een goede partner te vinden en een relatie op te bouwen en jullie zijn al heel ver gekomen.
Hoe is het nu Martientje?
Hallo Martientje, we zijn bijna een maand verder en ik vroeg me af hoe het nu met jullie gaat.
In een relatie draait het om 3 dingen, Relatie (hoe heb je die georganiseerd, taken verdeelt), Liefde is er voldoende liefde om in je relatie te investeren) en ten derde Seks. In mijn relatie heeft het ruim 3 maanden geduurd voordat deze derde component een "beetje van de grond kwam" en nog steeds scoort hij het minste van de 3. Voor de Relatie en Liefde geef ik een 9 en seks een 7.
Heel belangrijk is bij jezelf te voelen of je het de moeite waard vindt voor de relatie te gaan. Diep van binnen zit je innerlijk weten, als je in staat bent naar je hart te luisteren zonder aandacht te besteden aan allerlei gedachten die voorbij komen, dan wéét je diep van binnen of je voor de relatie wilt gaan.
Wat ik met mijn vriendin gedaan heb, is een "waardenlijst" opgesteld. Deze hebben we allebei ingevuld. Als je tot de conclusie komt dat jullie waarden en verwachtingen niet hetzelfde zijn, dan moet je stoppen. Als jullie merken dat er voldoende basis is, dan zijn er voldoende mogelijkheden om voor het hoofdstuk Seks een oplossing te vinden.
Mooie reis gewenst naar je hart, Marco
