Relaties Relaties

Relaties

Wat te doen dementie moeder

moeder 86 jaar beschuldigd ons van alles en nog wat.dingen gestolen.......kleren verleggen en dan zeggen dat ze gestolen zijn ..sterke dingen ruiken ....getik horen
voel me zo verdrietig en gejaagd daardoor (zit dan ook nog is in de overgang)
wie maakt dit ook mee met zijn moederr/vader?
alvast bedankt!

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Monet

Monet

04-12-2011 om 18:45

Grijs

Ik kan je maar 1 advies geven: doordat ze dement is zegt en doet ze dingen zonder dat ze zich bewust is van wat ze doet. Ze doet het dus niet expres. Je hoeft je dan ook niet persoonlijk aangesproken te voelen zolang jij beter weet.
Het is triest dat ze dement is, probeer je te verdiepen in dit proces waardoor je hopelijk onbevangen met haar om kunt blijven gaan. Haar rol als moeder heeft ze niet meer, ze zal sterk veranderen, soms kan het gebeuren dat ze ineens weer even de moeder is die je je leven lang hebt gekend, maar dat zijn vaak maar korte momenten.
Sterkte ermee!

Treurig

Wat treurig voor jou en je moeder. Ben je al bij de huisarts geweest met haar? Ik weet uit mijn werkkring vroeger dat het voor familie heel lastig is omdat je het vaak te persoonlijk neemt en omdat het moeilijk is om het contact te verliezen met je ouder zoals die was. Het is dieptreurig en ik hoop dat je mensen treft die dit ook hebben meegemaakt, het zijn er meer dan je nu denkt misschien. Toch zag ik op de afdeling dat familie er soms een goede weg mee weet. Het niet te persoonlijk opnemen, accepteren en loslaten (ja hoor, makkelijk gezegd) met een korrel zout nemen, de oudere bevestigen dat het verlies van de dingen frustrerend is maar nu gaan we even zoeken of het oplossen of iets leuks doen. Het is zonde van je tijd om te sacherijnen over verloren dubbeltjes, iets doen wat ze leuk vind, samen zingen of samen winkelen of samen foto's kijken, je eigen tempo verlagen en even meebewegen. Nou, ik zeg ook maar wat, maar misschien heb je er iets aan.
Ik zou ook even naar de huisarts gaan. Als mensen de greep op hun leven verliezen kunnen ze depressief worden of onrustig, soms onrealistisch. Ook kun je nog denken aan het comfortabeler maken van haar omgeving. Overzichtelijker, minder spullen in het zicht, vaste momenten van contact, vaste nummers in haar telefoon, de zorg voor haarzelf verlichten met thuiszorg of maaltijden, dagverzorging. Ik weet niet wat er al geregeld is, maar daar zou ik zelf aan denken.

Lichamelijk probleem?

Overigens kunnen lichamelijke problemen als doofheid, vereenzaming, cataract, schildklierproblemen, suiker, ijzergebrek, noem eens wat tot ernstiger zaken, ook een beeld geven van dementie. Dus ik zou in elk geval zorgen dat je moeder lichamelijk goed onderzocht wordt en zonodig behandeld.

grijs

grijs

04-12-2011 om 20:04 Topicstarter

Zou een hoop

verklaren..... morgen er maar is achteraan ..ijzergebrek...heeft ze al eens gehad thankx annej

grijs

grijs

05-12-2011 om 09:24 Topicstarter

Wat moeten we toch?

ons ma bloedwaarden waren de laaste controle prima dus daar ligt het niet aan .
we zijn ten einde raad.
er word gestolen.....bloezen kwijt......schoenen die er neergezet zijn..... en sloten verwisseld...sleutels kwijt...achterdochtig.... wantrouwend ... ze zal het huis in de fik steken en ...en.... teveel om op te noemen .en niemand van ons durft de stap te nemen de h.a te bellen .
toen wij klein waren had ze van die boze buien..heeft op ons zo een inpact gegeven in onze jeugd een tierende moeder die boos was op onze vader..dit draag je met je mee als rugzak bang om er wat van te zeggen.
zo dat lucht op.
groetjes grijs

ego sum

ego sum

05-12-2011 om 10:22

Medische zorg

Grijs,

Jouw verhaal herinnert mij aan wat ik met mijn ouders heb meegemaakt. Mijn vader was al flink aan het dementeren, toen mijn moeder een operatie moest ondergaan.

Voordat zij opgenomen werd in het ziekenhuis, had zij haar kinderen gevraagd om elk een paar dagen voor mijn vader te zorgen. Dit leek een ideale regeling. Mijn vader was echter door de afwezigheid van mijn moeder zo van slag, dat alles in het honderd liep.

Mijn moeder had gezegd dat mijn vader zelf wel voor zijn medicijnen kon zorgen, maar dat was niet zo. En doordat hij zijn medicijnen niet goed innam, werd de situatie levensgevaarlijk voor hem.

We hebben toen de huisarts moeten inschakelen. Deze constateerde dat ook hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen.

Mijn moeder had ons vooraf flink onder druk gezet vooral de huisarts niet te bellen, met als argument dat als mijn vader eenmaal in het ziekenhuis zou belanden, hij er ongetwijfeld niet meer uit zou komen. ¨Dan ben ik hem kwijt¨, zei ze.

Toch ben ik heel erg blij dat we tegen haar wil zijn ingegaan. Hadden we dat niet gedaan, dan was hij onder erbarmelijke omstandigheden gestorven, zonder de medische zorg te krijgen waar een ieder recht op heeft. Als ik mij voorstel wat voor een schuldgevoel dat bij ons teweeg zou hebben gebracht!

Uiteindelijk heeft mijn vader nog een tijdje geleefd, zelfs ook nog gewoon thuis. We hebben daardoor in alle rust afscheid van hem kunnen nemen.

Mijn moeder is lange tijd nog boos geweest op ons onze keuze de huisarts in te schakelen. Toch heeft niemand van ons er spijt van gekregen. Medische zorg is niet iets dat je moet mijden, maar een basisvoorziening waar je blij om kunt zijn dat je er gebruik van kunt maken. Ook in het geval van dementie kunnen medici zo veel goeds betekenen!

Grijs

Hoe erg je er ook tegen op ziet, dit is het moment om hulp in te schakelen. Het klinkt idd als dementie, maar een professioneel iemand zal je dat kunnen vertellen.

Probeer wat ze zegt van je af te laten glijden, het is niet persoonlijk bedoelt maar het hoort bij dementie.
Veel mensen denken dat dementie alleen een beetje vergeetachtig is,maar er komt zoveel meer bij kijken.
Misschien is het een idee om je eens goed in te lezen over dementie. Ook heeft is er een site ( ik geloof van de Alzheimer stichting) waar ( nagespeelde) video's op staan over dementie. Ik kan er nauwelijks naar kijken, tranen met tuiten, zo herkenbaar. Maar het leert je wel hoe je met bepaalde situaties om moet springen.

Annet

Annet

05-12-2011 om 19:29

Mijn vader heeft wel een leuke afwijking (vind ik)

Hij zoekt heel actief naar bonnen voor gratis producten. Helaas zijn ze zelden echt gratis.
Hij heeft al per ongeluk twee horlogeboeken besteld omdat hij dacht dat hij twee gratis horloges zou krijgen (ik geloof telefonisch).
Dit weekend kreeg ik een bon voor een gratis kalender via Vistaprint, of ik dat even kon regelen voor hem (gelukkig kan hij niet overweg met internet). Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat de verzendkosten ook hoog kunnen zijn. Maar dat wil niet doordringen.
Ach ja, nu krijgt hij met kerst een kalender van mij en denkt hij dat ik goedkoop uit was.
Overigens heeft mijn vader Alzheimer

grijs

grijs

05-12-2011 om 20:54 Topicstarter

Wat mooi

dat het zo ook kan (me niet verkeerd begrijpen hoor!)
ons ma is vanaf 30 nov zo bezig en nu ineens vanavond is de knop weer om (zo noem ik het maar even voor het gemak) niks meer aan de hand als we ze aan de telefoon hebben ze is weer de ma die ma is.zijn dat perioden van goede en slechte dagen voorheen was het steeds maar een dag maar nu waren het er wel 6.... moelijk te begrijpen steeds weer ..of is het toch wat anders???? eenzaam is ze niet echt niet we gaan er met zijn allen heel vaak naar toe maar als je steeds verwijten aan moet horen .... er word gestolen e.d dan zakt de moed je in de schoenen.......
hoop zo dat ze eens is positief kan gaan denken over de leukere dingen in het leven ..ik weet ons pa was haar steun en toeverlaat maar wil niet zeggen dat ons ma zo tegen ons tekeer moet gaan...of toch van haar kant onmacht van dementie tjee wat is dit moeilijk en verdrietig om dit te kunnen begrijpen .

Geen remmingen

Wat mij ooit door een arts is verteld: als je dement wordt, raak je je remmingen kwijt. Hierdoor worden allerlei (prettige en minder prettige) karaktertrekken veel sterker. Normaal gesproken ben je je wel enigszins bewust van je mindere kanten en probeer je je in te houden. Bij dementie valt die innerlijke controle weg. Daarnaast is het natuurlijk ook doodeng als je écht niet meer weet dat je iets gedaan/weggelegd hebt. Als je het dan opeens kwijt bent - en je weet zeker dat je het niet zelf hebt gedaan, dat herinner je je immers niet meer - is het logisch dat je argwanend wordt en anderen gaat beschuldigen. Anders moet je - ook aan jezelf - toegeven dat je vergeetachtig, dement, of "gek" aan het worden bent. Dat is gruwelijk, want dat betekent dat er geen weg terug meer is. Cru gezegd: het begin van het einde. Veel mensen vallen daarom terug op het "minder erge", veiligere beschuldigen van anderen.
Soms helpt het om er niet tegen in te gaan, maar min of meer met je moeder mee te praten en dan langzaam afdwalen naar een ander onderwerp. Als er iets kwijt is, niet zeggen dat ze vergeten is waar ze het gelegd heeft, maar samen gaan zoeken zonder het te hebben over wie wat gedaan heeft.
Het maakt alles natuurlijk niet minder erg voor jullie, maar dit weten helpt misschien om het minder persoonlijk te nemen. Je moeder kan hier niets aan doen. Ze doet dit niet om jullie te kwetsen, ze kan niet anders.
Leg je vragen en zorgen aan de arts voor. Hij/zij kan uitleg geven over wat je kunt verwachten en hoe je er het beste mee om kunt gaan.
Sterkte, het is vaak een moeilijke slopende periode.

tonny

tonny

06-12-2011 om 20:13

Alzheimer cafe

ga eens of zoek of dat bestaat bij jou in de buurt. Daar kun je vast wat aan hebben!

grijs

grijs

08-12-2011 om 07:16 Topicstarter

Bedankt

voor de tips en raad helpt enorm om er mee om te gaan
groetjes grijs

Marja

Marja

08-12-2011 om 13:44

Wat je ook kan doen

Is het ouderen werk in je woonplaats bellen. Die brengen dan een huisbezoek. Via hen is de geriater ingeschakeld, die kwam langs bij mijn moeder en stelde de diagnose dementie. Is die diagnose dan eenmaal gesteld dan kan er van alles aangevraagd worden. Doen, niet alleen blijven tobben. Ouderenwerk weet er meer van dan de huisarts is mijn ervaring.

grijs

grijs

13-12-2011 om 21:23 Topicstarter

Geen dementie

maar ze we zijn er achter gekomen dat haar gedrag afkomstig is door (en vind dit echt zo erg en verdrietig voor haar en voor ons) dat ze in het verleden is geslagen door haar broer (is overleden)verschrikkelijk is dat.
we zullen er voor haar altijd zijn!
grijsje

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.