Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Cris

Cris

29-06-2009 om 10:42

Wat te doen?[schoonzus gaat vreemd, broer ongelukkig]

Hoi,

Zit hier met een vreselijk dilemma.

Gisteren tijdens een feestje nog wel, kwam ik erachter dat mijn schoonzusje, waar ik ontzettend goed mee omga en echt om geef, is vreemd gegaan!!!!
Zij is al 6 jaar samen met mijn broertje, hebben een huis gekocht en hadden zelfs trouwplannen.
Het "grappige" is, dat ik juist dacht, dat als zoiets zou gebeuren, hij juist degene zou zijn die een misstap zou maken, niet ZIJ. Zeker omdat zij altijd zei dat ze zo onzeker was en bang was dat hij haar ooit zou verlaten. Het tegenstelde is gebeurd en ik ben zo teleurgesteld in haar en boos, maar tegelijkertijd heb ik medelijden met haar en de situatie waarin ze zelf in terecht is gekomen.

Mijn broertje is 24 jaar, we schelen 12 jaar maar hij is mijn beste vriend. Mijn wereld stond op zijn kop toen ik het hoorde, ondanks dat ik het al wel vermoedde.
Om het verhaal nog een beetje erger te maken, is dat zij met haar neef is vreemdgegaan, die vervolgens ook een relatie had. Zij met hun vieren gingen heel goed met elkaar om. Er zijn dus nu 2 mensen met heel veel verdriet.

Er schijnt alleen gekust te zijn maar ja, dat is toch echt ook vreemdgaan. Er zijn veel mailtjes, smsjes en afspraakjes over en weer gegaan. Elkaar in de ochtend vroeg ontmoeten en 's avonds weer. Elk plekje opzoeken om maar even met elkaar alleen te zijn. Ga je je toch afvragen of het alleen maar een flirt was, lust of toch liefde was. Er moet dan toch meer zijn als je zoveel op het spel zet...... of niet???

Mijn vraag nu is, hoe steun ik mijn broertje hier nu het beste in. Ik wil hem echt helpen hierover te komen.
Hij huilt als een baby van verdriet, want het liefst wil hij haar niet kwijt, maar hij denkt dat ie haar misschien nooit zal kunnen vergeven/vergeten. Het is nu inmiddels 2 maanden geleden gebeurd, en de verhouding heeft minstens 6 maanden geduurd, dus zeg nou zelf, is het dan ineens over omdat men er toevallig achter is gekomen, wat als we er niet achter waren gekomen... wat dan. Ik kan dat dus niet geloven...

Ik begrijp hem heel goed omdat het mij helaas ook is overgekomen, gelukkig niet met een familielid, maar ja vreemdgaan is vreemdgaan....... het is mijn wel gelukt om mijn man te vergeven maar vergeten nee nooit!!

Hebben jullie tips, ervaringen, help?

Bedankt voor jullie aandacht en sorry dat het zolang is geworden mijn bericht.

Groeten,
Cris

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tinus_p

Tinus_p

29-06-2009 om 11:35

Hoe

Cris:
"Gisteren tijdens een feestje nog wel, kwam ik erachter dat mijn schoonzusje, waar ik ontzettend goed mee omga en echt om geef, is vreemd gegaan!!!!"
Hoe ben jij/is hij er achter gekomen? Heeft zij het verteld?

Cristina

Cristina

30-06-2009 om 11:25

Help?

Nou het loopt nog niet zo lekker dit draadje... had verwacht dat veel meer mensen dit probleem hebben maar ja. Jij in ieder geval bedankt voor je reactie.

Jij vraagt mij hoe ik erachter ben gekomen. Nou dat is eigenlijk een heel lang verhaal maar even beknopt dan.
Op genoemd feest kwam ik mensen tegen die ik lang niet meer gezien gehad omdat ze niks meer van zich hebben laten horen, terwijl we goed met elkaar omgingen. Dat zei ik dus, maar die persoon was er niet blij mee en liep huilend weg, ik er achteraan en vragen waarom zo'n reactie. Afijn mijn gesprek was de duppel op alles wat zij had meegemaakt en toen ik zo aandrong, heeft zij dus bekend...... tenslotte was het vermoeden van mij er toch al wel. En ja de rest is geschiedenis.

Ik weet werkelijk niet hoe ik hiermee om moet gaan. Voor mijn broerjte ben ik sterk enzo maar eerlijk gezegd walg ik van haar. Zij is niet alleen vreemd gegaan, maar bij mij ook, zo voel ik dat.

Wat vind je ervan?

Groeten,
Cris

Guinevere

Guinevere

30-06-2009 om 15:38

Broertje helpen

Je helpt je broertje het beste door zijn probleem niet jouw probleem te maken. Het is zijn relatie, zijn besluit. Jij hoeft hoogstens naar hem te luisteren. Advies zou ik hem in jouw geval niet geven aangezien je aangeeft dat je van haar "walgt". Overigens vind ik het allemaal nogal overdreven, wat is er nu helemaal gebeurd? Het is niet fraai maar het zou iedereen kunnen overkomen. Kan dit bepaald geen vreemdgaan noemen.

Tirza G.

Tirza G.

30-06-2009 om 17:37

Broertje helpen

Ten eerste vind ik het altijd wat bizar als volwassenen naar andere volwassenen toe verkleinwoorden gebruiken. Broertje. Hoezó? Istie 1,50 mtr?
Ten tweede: wat zou je willen helpen? Hij is er stuk van, tja, logisch. Meer dan een luisterend oor kun je niet zijn en bega niet de fout de dame volledig door het slijk te halen, want goeie kans dat ze hierna weer gewoon verder gaan. En dan ben jij de gebeten hond die haar nooit gemogen heeft en haar haar geluk niet gunt.
Ten derde: je band met haar is minder goed dan je dacht, anders had je dit al wel eerder van haar gehoord. Blijkbaar heeft ze niet de behoefte om haar hart bij jou uit te storten. Dus jij bent in haar teleurgesteld, logisch, maar daar kun je verder ook niet zo veel mee. Jij voelt je door haar verraden, nou, prima als jouw ethische normen zo liggen, dus het lijkt me slim om contact met haar te vermijden. En verder kún je er gewoon niet zo bar veel mee. Het is iets tussen hen en jij hebt er niets mee te maken.

Tirza

Paula B

Paula B

30-06-2009 om 20:25

Aanvulling op tirza

Ik sluit me bij Tirza aan: hún probleem, hun leven, niet het jouwe.
Wat me opvalt is dat het jou kennelijk raakt in je eigen verdriet van ooit. Daardoor identificeer je je met het verdriet van je broer. Als je hem wilt helpen, richt je dan zelf op het verder verwerken van het verdriet dat je zelf had en mogelijk nog voelt, in plaats van op het zijne. Als je jouw gevoelens projecteert op zijn situatie, maak je het hem niet makkelijker, integendeel.

En inderdaad: relativeer het 'walgen' van je schoonzusje. Waarschijnlijk heeft dat ook met je eigen gevoel van verraden zijn te maken. Je schoonzus heeft jou niets misdaan. En het lijkt me ook nog maar de vraag of ze je broer iets onvergeeflijks misdaan heeft. De kans dat ze hier goed doorheen komen is reeel. Daarbij hebben ze de steun van hun omgeving nodig. Ook van jou. Wees er voor hen beiden als zij dat willen, open en zonder veroordeling. Laat hen hun eigen keuzes maken, en draag jij je eigen deel.

koentje

koentje

30-06-2009 om 22:21

En denk eens na over

jouw plaats, zijn plaats... In de zin van dat het erg opvallend is dat je je zo overbeschermend opstelt naar je broerTJE (want wat is er nu helemaal gebeurd...)en het feit dat je benoemt dat hij huilt als een BABY.

IK krijg zo'n vermoeden dat er bij jou iets zit van veel groter/ouder /wijzer te zijn (en hij kan niet zonder mij)-gevoel; meer nog dan een moeder zou kunnen hebben. Lijkt me vrij ongezond. Voor jullie allebei!

Cristina

Cristina

30-06-2009 om 23:24

Erg zwart/wit

Zo hoopt een mens goedbedoeld advies te krijgen hier, krijg je zo'n respons. Begrijp het niet helemaal of jullie begrijpen mij niet kan ook.

Ten eerste: wat er precies allemaal gebeurd is hoef ik hier niet allemaal te vertellen. Heb het verhaal denk ik aardig verwoord. Schoonzus gaat vreemd, klaar.
Vreemdgaan is een heel breed begrip en voor iedereen anders, de een vind vreemdgaan als zijn partner met iemand anders naar bed gaat, terwijl een ander dat bij een kus al vind, dus vind dat in dit geval niet relatief. Ik gebruik de woorden van mijn broertje en dat is toch zeker wel het woord, vreemdgaan dus ja.

ten tweede: ja het is mijn broertje, we schelen 12 jaar en hij is mijn kleine schat. Zo noem ik hem altijd en hij vind dat ok. Wie zijn jullie dan om dit in twijfel te trekken.

En als derde: inderdaad ik heb verdriet gehad en zo'n zelfde situatie meegemaakt. Ik ben er sterker van geworden, heb ervan geleerd, achtergelaten en heb het allemaal zelf moeten verwerken, ik wilde juist dat ik iemand had om mij te helpen. Daarbij hou ik ontzettend veel van mijn man. Maar dat stukje in mijn leven zal ik altijd bij me dragen en nooit vergeten.

Als laatste wil ik nog kwijt dat ik in deze situatie ben betrokken en hij juist blij is dat ik het weet en er eindelijk over kan praten met iemand.

Daarnaast vind ik het niet zo fijn dat iemand hier durft te beweren zonder mij enigszins te kennen, dat ik "kennelijk geen goeie band heb met mijn schoonzus", juist het tegenovergestelde en dat maakt het verhaal zo complex, anders liet ik haar wel vallen. We wonen vlakbij bij elkaar zien elkaar erg vaak.

Het raakt mij zeker ook, omdat onze familie zo close is. Net wat iemand zei in dit draadje, ik moet objectief blijven en dat is nu juist waar ik hulp voor vroeg. hoe doe je dat omdat je ze allebei niet tekort wilt schieten, maar weet dat ik toch zeker aan de kant van mijn broertje sta. Hij zou haar tenslotte ten huwelijk vragen dit jaar en wil dat nu niet meer. Dus ja... wat zeg ik hierop..... wat raad ik hem aan te doen. Hij vraagt mij en ik weet het niet. dat is hele punt.

Daarnaast is het woordje walgen van, relatief. Tuurlijk is het niet echt walgen, maar ik snap niet dat je iemand waar je zoveel van houdt (haar woorden), zoveel pijn aan kunt doen. Dat is het stukje wat ik probeer te begrijpen en hier hoopte te vinden. maar helaas.....

Voor degene die het wel begrijpen, thanks.

Groeten,
Cris

Wendy

Wendy

01-07-2009 om 09:51

Reacties

Als je niet tegen reacties en meningen kunt moet je niet op een forum komen.

Mij lijkt het een nachtmerrie om deel uit te maken van jullie familie. Iedereen bemoeit zich met iedereen. Je schoonzus gaat vreemd met je neef maar ze gaat ook vreemd met jou vind jij.

Je broer en zijn vrouw hebben een probleem. Dat moeten ze samen oplossen. Volgens mij gaat dat het beste als ze dat samen doen zonder inmenging van jou en het hele wereldwijde web.

Cathy

Cathy

01-07-2009 om 10:24

Kus

Ik moet er niet aan denken dat mijn schoonzus zich ermee zou bemoeien als ik een andere man een kus zou geven. Ook al zie je het als vreemdgaan en als verraad, hou je er buiten. Het is iets tussen je broer en zijn vriendin. Luister naar hem, maar laat hem zelf besluiten hoe erg hij het vindt. Niet stoken in een tot nu toe gelukkige relatie.
Dat van die kus heb je dus via via gehoord? van iemand op een feestje? Misschien wordt er wel veel meer vangemaakt dan er aan de hand is, doordat iedereen zich ermee bemoeit?

Treurig

Wat treurig is in dit verhaal, is dat jij zoveel van je babybroertje houdt dat je hem als een leeuwin verdedigt tegen de boze buitenwereld, maar tegelijk het verdriet enorm in stand houdt door die plaatsvervangende woede. Zou jij wat relaxter en minder normerend over een zoen doen, zou jij wat minder je eigen heilige verontwaardiging naar hem uiten, dan was zijn dilemma minder groot geweest. Hij kon dan beter vanuit zijn verstand een keuze maken ipv te verdrinken in zowel jouw emoties, als die van zijn vriendin als die van hemzelf.
Hoeveel ruimte krijgt broertje van jou om toch alsnog zijn geliefde te trouwen dit jaar?
Jij vraagt aan het forum wat jouw advies aan broertje zou moeten zijn. Mijn antwoord: "Kleine schat, deze beslissing zul je helemaal alleen moeten maken, niemand kan jou daarin adviseren. Neem je (ex-)aanstaande bruid mee voor minimaal een week, praat, luister naar elkaar en vooral naar je eigen hart."
Onyx

Cristina

Cristina

01-07-2009 om 22:01

Even goed lezen aub

Drommels, bedankt voor je advies, daar kan ik wat mee. Voor de rest, is het jammer, maar ik kan er echt niks mee, jullie missen the point.
Iemand heeft mijn verhaal compleet verkeerd begrepen ofzo, en helaas gaat de rest daar nu in mee... kan het niet helemaal volgen. Jullie roepen maar wat, maar wees er van bewust dat jullie mensen pijn kunnen doen met jullie uitspraken.

Tuurlijk kan ik tegen de reacties, maar die moeten wel ergens op slaan natuurlijk. Ik wil gewoon goedbedoelde advies en mogelijk ervaringen. Dit gaat niet om MIJ maar om mijn broertje, ja broertje ja.

Waarom hebben jullie zo'n moeite met mijn relatie tussen mij en hem. ik snap het niet. Ik bemoei me nergens mee, ik word erin getrokken, sta tussen hen 2-en in. en wil geen van beide afvallen. Maar dat is zo moeilijk. hij blijft mij bellen en sms en huilt aan de telefoon wat te doen.

Mensen, ik ben ten einde raad. ik weet het niet meer. moet ik hem maar laten vallen zoals jullie aangeven. Voor mij is dat hetzelfde als me er niet mee te bemoeien.

Onze relatie is goed, super zelfs, daarom is het juist zo lastig. De relatie met mijn schoonzus idem dito.
Dus ik wil gewoon antwoord over hoe hier het beste mee om te gaan.

Nou hopelijk is het zo duidelijker.

Groeten,
Chris

Guinevere

Guinevere

01-07-2009 om 22:36

Goh, Cristina, ik heb je anders oprecht van advies gediend. Zit bepaald niets veroordelends in mijn bericht, en in veel van de berichten na mij ook niet. Sterker nog, je bevestigt met je laatste bericht de indruk over jullie (te?) afhankelijke relatie alleen maar. Bv. "Maar dat is zo moeilijk. hij blijft mij bellen en sms en huilt aan de telefoon wat te doen". Tja, als dat zo is gebeurd, wordt het hoog tijd dat je broer zich volwassen gaat gedragen en voor zichzelf leert opkomen. Nogmaals, het is niet jouw probleem, hij moet zelf tot een oplossing komen. Jij kunt alleen een luisterend oor bieden. Dat is iets anders dan laten vallen. Waar je in de voorgaande berichten zou hebben gelezen dat je 'm moet laten vallen is me een raadsel. Je vraagt hier om advies, maar ik vraag me af of je werkelijk open staat voor die adviezen. Wil je van óns horen of hij haar moet dumpen of houden?

Cristina

Cristina

02-07-2009 om 09:29

Valkuil

Hoi,

Je hebt helemaal gelijk drommels, ik ben in haar valkuil geraakt. Zij heeft mij altijd in hun leven betrokken en zegt altijd dat ze mij ziet als haar grote zus en meer om mij geeft dan om haar ouders, dat gaat ze maar weinig mee om. Dat beschouwde ik dan ook als een heel groot compliment. Maar verder heb ik mij nooit gemoeid in hun leven, sterker nog, ik kon dat niet ivm mijn man, die heeft zoiets bemoei je er niet mee en dat respecteer ik dan.

Ik voel me gewoon belazerd, snap je. Al die gesprekken die zij met mij heeft gehad en beweerde zo blij te zijn met mijn familie in haar leven, allemaal gelogen en ja hoe ga he hiermee om. Betekenen we dan helemaal niets voor haar, ze heeft een keus gemaakt en wist dat ze daarmee alles op het spel kon zetten en toch heeft ze het gedaan. Ik ben verder een gevoelsmens en ja dat emotioneert mij dan zeer.

Inderdaad de vakantie komt op een goed moment aan. Even afstand van alles en iedereen.

Maar wat zouden jullie doen met de trouwplannen in zijn geval? Hij wilde haar in deze vakantie (lees volgende maand) ten huwelijk vragen. Ik heb juist gezegd, zet het door, want ik weet dat haar niet niet kwijt wil. Ik kan deze vraag niet beantwoorden, alleen hij maar hij wil advies. Maar voor de goede orde, ik sta nog steeds langs de zijlijn.

Guinevere: aan jouw laatste bericht heb ik zeker wat aan gehad. tuurlijk heb je mij advies gegeven maar tegelijkertijd ook gezegd, "dit is geen vreemdgaan", pas op met die woorden, want dat is iets heel persoonlijks.

De vraag waar mijn broertje mee zit luidt als volgt:
was haar actie een flirt en dus gewoon lust of was er sprake van liefde op een gegeven moment???
Als je om 6 uur in de ochtend ergens met iemand afspreekt en dat een paar keer, 100 smsjes stuurt en elkaar gekust hebt (of meer gedaan dat weten we niet), dan lijkt er meer te zijn dan een flirt. Dan komt de liefde kijken.
Ik kan deze vraag niet beantwoorden, maar wat vinden jullie?

Groeten,
Cris

Ikea

Ikea

02-07-2009 om 10:14

Allemaal gelogen?

"Ik voel me gewoon belazerd, snap je. Al die gesprekken die zij met mij heeft gehad en beweerde zo blij te zijn met mijn familie in haar leven, allemaal gelogen en ja hoe ga he hiermee om."
Heb je je schoonzus hierover al gesproken? Heb je gevraagd wat echt was en wat niet? Je beweert een goede band met haar te hebben en er ook voor haar te zijn, maar zodra het nodig is, voel je je totaal belazerd.
Het is niet goed om iemand te kwetsen, maar dit is echt iets wat jou broer en zijn vrouw zelf moeten uitzoeken. Waarom kan je niet gewoon langs de zijlijn steunen? Je broer een schouder bieden, maar dat hij zelf moet bepalen wat te doen.
Het is geen moord wat je schoonzus heeft gepleegd, en iedereen kan ooit in zo'n soort situatie komen, ook jij (ik las dat je het andersom had meegemaakt? Maar jij kan ook eens verliefd worden op een ander) Oordeel minder over anderen zou mijn advies zijn, vreemdgaanders zijn nog steeds mensen. Ze is nog steeds dezelfde vrouw, ook al heeft een een tijdje een andere keuze gemaakt. Zou jij op jou acties totaal ver(ge)oordeelt willen worden?!?!

Soep van emoties

"Je hebt helemaal gelijk drommels, ik ben in haar valkuil geraakt. Zij heeft mij altijd in hun leven betrokken..."
En weer zet jij schoonzusje neer als de schuldige! Je zou het ook anders kunnen zien, Chris: Het is JOUW valkuil, waar JIJZELF in gestapt bent en JIJ hebt je in haar leven laten trekken. Die valkuil heet ' zorgzaamheid'. Iedereen die een beroep op jou doet zal op jouw hulp kunnen rekenen, ook op momenten en manieren waar jijzelf last van hebt. Een mooie eigenschap, maar als je er zelf last van gaat krijgen, zoals in dit geval, dan noemen we dat een valkuil. Jouw eigen valkuil dus.
De vraag van broertje dan "was haar actie een flirt en dus gewoon lust of was er sprake van liefde op een gegeven moment???" Dit is het type vraag dat niemand, nee echt helemaal niemand, nu zal kunnen beantwoorden. Ook schoonzusje niet, broertje zeker niet, jij al helemaal niet, laat staan iedereen hier op het forum. Die vraag krijgt pas echt antwoord over een jaar of 5 a 7. Als er teruggekeken wordt op deze dramatische periode. Nu is het een grote soep van emoties, waarin angst overheerst.
Broertje moet een heel andere vraag stellen: Hou (en vertrouw)ik genoeg van haar om mijn leven aan haar te (blijven) verbinden? En aan haar: wil en kan jij mij nu trouw beloven?
Onyx

Twee losstaande problemen

Cris, het probleem van je broer is en blijft het probleem van je broer. Zoals degenen voor mij betoogden: je kunt niet voor hem blijven zorgen en denken. Als je zijn moeder was geweest, had dat ook niet gekund - hij is volwassen! Een luisterend oor bieden is het beste dat je voor hem kunt doen.
Jouw relatie met je schoonzus is een probleem dat je er los van moet zien. Ik kan me best voorstellen dat jij je wat belazerd voelt.
Je zegt: "Al die gesprekken die zij met mij heeft gehad en beweerde zo blij te zijn met mijn familie in haar leven, allemaal gelogen en ja hoe ga he hiermee om." => IS het wel gelogen? Het kan toch gewoon waar zijn, dat ze blij is met haar schoonfamilie in haar leven. Als ze niet met jouw broer die trouwplannen had gehad, maar met een ander, had jij je dan ook zo belazerd gevoeld? Het is moeilijk, maar houd die twee dingen uit elkaar. Je bent boos op haar als partner van je broer, maar ben je dan inderdaad ook boos op haar als aangewaaid familielid? Waarom?

Zeer herkenbaar

Ik heb me ook altijd mee laten slepen in de problemen van mijn broer en zijn 2 huwelijken. Logisch, ik heb een sterke band met hem en ook met zijn vrouw en ex-vrouw.

Ik heb allebei hun verhalen altijd aangehoord en mijn mening gegeven over hun persoonlijk welzijn, NIET over hun relatie met elkaar. De valkuil ken ik maar al te goed, want als broerlief mij weer urenlang had bestookt met zijn emoties, was ik na afloop van het gesprek gesloopt en kon er niet van slapen. Dan hoorde ik een paar dagen niets meer en als hij dan weer belde hadden ze bijvoorbeeld net een gezellig weekend achter de rug en werd er met geen woord meer gerept over hun problemen. Daar stond ik dan met mijn goede-zus-gedrag en zijn overgenomen zorgen.

De problemen van mijn schoonzus kon ik wat van een afstand bekijken. Ik heb met nr. 2 van te voren duidelijk gezegd dat ik me niet bemoei met hun relatie. We kunnen goed praten over onze persoonlijke problemen maar we hebben een grens getrokken die ophoudt bij het onderwerp "broer" en alles wat daarmee te maken heeft.

Zij begrijpt dat goed, respecteert mijn gevoelens als zus van haar man en dat waardeer ik heel erg. Ik vind het van de kant van jouw schoonzus niet eerlijk om jou daarmee op te zadelen.

Probeer je los te maken van hun relationele problemen, maar er toch altijd te zijn voor hun. Zelfs individueel, maar laat je niet verleiden tot uitspraken of bemoeienissen met hun onderlinge verhouding en problemen.

Jij bent zijn zus, jij bent haar schoonzus en geen onbetaalde relatietherapeut. Misscnien klinkt het wat cru maar het is echt voor jou (en voor hun) beter in zo'n gecompliceerde situatie.

Hou je niet bezig met die ene vraag, dat is niet aan jou om te beantwoorden. Hoop dat je wat aan dit advies hebt.

Sterkte, enne.... ze boffen wel met jou hoor!

Liefs,
Fély

Elsbeth

Elsbeth

03-07-2009 om 20:21

Het is zijn leven

"Hij huilt als een baby van verdriet, want het liefst wil hij haar niet kwijt, maar hij denkt dat ie haar misschien nooit zal kunnen vergeven/vergeten. Het is nu inmiddels 2 maanden geleden gebeurd, en de verhouding heeft minstens 6 maanden geduurd, dus zeg nou zelf, is het dan ineens over omdat men er toevallig achter is gekomen, wat als we er niet achter waren gekomen... wat dan. Ik kan dat dus niet geloven..."

Het gaat erom wat hij wil. Als hij haar niet kwijt wil, dan rest hem niets anders dan vechten voor de relatie.

Dat jij er iets van vindt, maakt de situatie voor hem alleen maar moeilijker.

Persoonlijk vind ik het wel raar dat je het hebt over je broertje. Hij is 24 jaar, dus volwassen. Tijd om hem ook als een volwassene te zien en te behandelen.
Ik heb zelf een zus van 12 jaar jonger en ik noem haar echt niet meer 'mijn kleine schat'. En ja, ik weet heus wel wat een band hebben is, ik heb zelf een tijd voor mijn zus gezorgd (van haar geboorte tot ze bijna 5 jaar oud was). Nu is ze volwassen, niet klein meer. Zij leidt haar leven en neemt haar eigen beslissingen. Als ze hulp nodig heeft, wil ik haar helpen, maar zij blijft verantwoordelijk voor haar leven.

Christientje

Christientje

03-07-2009 om 22:04

Hoe goedbedoeld ook...

Soortgelijke situatie; mijn zwager ging vreemd, mijn zusje was er kapot van. Tuurlijk koos ik partij voor haar, wat gemeen van hem, wat een ... etc. etc.
Einde van het liedje ? Ze kwamen er samen uit en ik was degene die gemene dingen over hem had gezegd.
Hoe goedbedoeld ook van mijn kant, om haar te steunen, wanneer het erop aan komt, dan kiest iemand al snel voor zijn geliefde.
Hoe hard jouw broertje jou ook om hulp vraag (roept, lijkt het wel) probeer toch voor ogen te houden dat het zijn beslissing is. Jij kunt niet de vragen voor hem beantwoorden, hij moet daar samen met zijn vriendin uitkomen. Ik begrijp heel goed hoe jij het bedoeld, dat had ik ook, maar ze moeten het echt samen uitzoeken en de antwoorden bij elkaar vinden.
Christientje

Rafelkap

Rafelkap

04-07-2009 om 08:45

Vervelend

Ik vond het heel vervelend toen mijn broer zich met mijn relatie ging bemoeien. Met mailtjes naar mijn ex, ik schaamde me rot.
Laat het rusten, geef alleen een schouder maar slik je oordelen in. Als jij meer beren ziet dan er zijn maak je alleen maar meer kapot.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.