Wat zouden jullie doen? [toekomstige erfenis]
Mijn vader is 82, altijd fit geweest, nu ernstig ziek. Sinds mei 20 kilo afgevallen en net voor de 4de keer weer opgenomen.
Al een paar jaar geleden kwam mijn broer met een lijstje van spullen die hij graag wil hebben. Ze hadden in de familie van zijn vriendin ruzie gehad over de erfenis en dat wilde hij graag voor zijn. Niet door met zijn broer en zus erover te praten, maar door van tevoren al een bestelling bij mijn vader door te geven. Hij woont in het buitenland dus communicatie is wat lastig. We zien elkaar niet zo vaak en hij is inmiddels zo verbuitenlandst dat ik zijn taal niet perfect spreek en hij de mijne niet.
Mijn vader heeft indertijd niet definitief gereageerd maar nu komt mijn broer over en hij heeft al aangekondigd dat hij die lijst meeneemt. Ik heb hem erover gesproken en het gaat hem niet om het geld maar hij wil gewoon wat dierbare herinneringen. Wel toevallig de mooiste stukken. Antieke kaarten, meubels, kunstvoorwerpen.
Ik was aanvankelijk heel rustig. Ik dacht, als hij nog een keer de bevestiging van mijn vader wil dat hij specialer is dan de rest, wat extra erkenning zegmaar, dan moet hij het zelf maar weten. Wij zitten beter in de slappe was dan hij en als ik herinneringen wil dan moet ik die zelf maar kopen. Op een veiling ofzo. Ik wil niet mijn vader onder druk zetten, die moet zelf weten wat hij met zijn spullen doet. Wat mij betreft geeft hij ze allemaal weg of verkwanselt hij ze (hij is erg onhandig met geld en ik heb altijd gedacht dat dat zijn eigen zaken zijn).
Maar nu zeggen mijn vriendinnen dat mijn broer de andere kinderen passeert, dat wij er wat van moeten zeggen. En dat heeft me aan het twijfelen gebracht. Ik weet dat er vaak wordt geruzied in dit soort situaties, dat oude rekeningen worden vereffend, en ik vraag me af wat wijsheid is. Ik denk dat ik een risico loop om het contact met mijn broer kwijt te raken, het contact met mijn andere broer zou moeilijker kunnen worden. Ik heb het hartstikke druk met gezin en werk en zorg voor mijn vader en ik weet niet of ik hier energie in moet steken. Maar als ik er nu geen energie insteek, krijg ik het straks dan dubbel terug? Wat is wijsheid?
Tsja
Moeilijk voor je, rodebeuk. Ik denk dat ik niet echt actie zou ondernemen. Wat vindt je andere broer er van? Of heeft hij er niet op gereageerd? Je zou misschien in alle rust kunnen overleggen met beide broers om tot een verdeling te komen, maar daar moet je wel de tijd en de energie voor hebben. En dan natuurlijk niet in de verwijtende sfeer, maar gewoon de herinneringen verdelen.
Als je daar geen puf in hebt zou ik het laten. Toen mijn oma 2 jaar geleden overleed heeft mijn moeder zo'n beetje alle mooie dingen ingepikt en haar zus heeft het onderspit gedolven qua spullen en sieraden. Ook het geld is niet echt eerlijk verdeeld. Mijn nichtje wilde ook allerlei mooie spullen hebben en had ook een lijstje klaar. Ik heb me er niet mee bemoeid, ze kregen onderling al genoeg ruzie. Ik heb het maar gelaten. Ik heb het oude scrabblespel van opa en oma en een houten handgesneden pindaschaal met kleine bakjes erbij. En de (goed gevulde) knopendoos van mijn oma. Dat waren dingen waar ik als kind mee speelde daar. En daar ben ik zeer content mee.
Kijk wat je in the long run belangrijk vindt. Wanneer je graag goed contact wilt blijven houden met je broers dan zou ik niet moeilijk doen. Wanner je graag ook een paar dingen als herinnering wilt dan moet je daar wel duidelijk over zijn. Volg je eigen gevoel hierin, want iedereen heeft er zijn eigen mening over. Maar het gaat om jou, niet om wat je vriendinnen er over te zeggen hebben.
ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met de zorg voor je vader en alles wat daarna komt.
Groet,
Jujube
Moeilijk
Aan de ene kant is het verstandig nu al over dit soort zaken na te denken - liever nu gehakketak dan later, als je al genoeg aan je hoofd hebt. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk best geraakt als een van mijn zussen of broer met zoiets kwam, alsof hij niet kan wachten om de spullen het huis uit te slepen.
Wat is zou doen... Is je veel aan de relatie met je broer gelegen? Of denk je dat zonder je vader als verbindende factor het contact toch wel ophoudt? Hoe bereid ben je om voor de lieve vrede (en je eigenwaarde) je mond te houden en hem zijn gang te laten gaan? Schieten jou zelf ook dingen van je vader te binnen die je best zou willen bewaren, als herinnering?
Ik heb zelf maar twee voorbeelden ter vergelijking voor je. Een van mijn oma's had zelf al lang voor haar dood heel veel met naamstickertjes beplakt, zo ontdekte mijn vader toen hij haar flat uitruimde. Het voordeel daarvan is dat je geen vaag geneuzel krijgt dat 'papa altijd zei dat ik dat later mocht hebben'. Het nadeel is in jouw geval dat jouw vader nu opeens, onder druk van de actie van je broer, zijn bezittingen zou moeten gaan verdelen, wat je de man niet echt aan kunt doen.
Bij mijn andere grootouders hebben de kinderen naderhand een ingewikkeld claim-systeem bedacht, waarin je kon aangeven waar je interesse in had. Als er meer gegadigden voor iets waren, moesten die er onderling uitkomen, en zo niet, dan ging het op de grote opkopershoop. Dat werkte, zij het met enige, waarschijnlijk onvermijdelijke ergernis over en weer. Bij dit soort dingen komen volgens mij altijd in zekere mate weer oude rivaliteiten en jaloezietjes en andere oude koeien bovendrijven. Die heb jij nou al van tevoren.
Poe. Lang verhaal. Ik denk dat ik in zo'n geval mijn gemoedsrust voorop zou stellen. Zelf bepalen of je echt zeker weet dat hij desnoods alles zou mogen hebben, en als dat zo is, de rest over je kant laten gaan. Wat je andere broer doet, moet hij dan weten, jíj hoeft je er dan niet meer in te mengen. En als je toch een andere manier van regelen wilt, zo open mogelijk het gesprek aangaan, met beide broers tegelijk, lijkt mij. Zodat jullie een manier kunnen vinden waar iedereen mee kan leven.
Sterkte, het lijkt me een rare gewaarwording, zo'n beginnende erfenisruzie voor het feit daar is.
En als je vader
en als je vader weer thuis komt dan? dan treft ie een half leeg huis aan ofzo?? dat kan toch ook niet? of je er wat van moet zeggen weet ik niet, ik geloof dat ik het wel zou doen....maar wij hebben al 1 erfenis achter de rug (moeder) met ook het nodige gedoe. het is gewoon áltijd moéilijk er wat van te zeggen...óok als de relatie goed is.omdat veel dingen gevoelens oproepen en je niet altijd kan inschatten hoé belangrijk gevoelsmatig iets is voor een ander. dat maakt je onzeker (moet ik nu wel of niet wat zeggen? maar misschien is het voor hem wel héél belangrijk en misschien maakt het hem ook niks uit...). en soms kan er dan zelfs gedoe ontstaan om helemaal 'niks' (qua waarde) wat wél gevoelsmatig belangrijk is voor meerderen. wat ik wel weet, als iemand financieel gezien een behoorlijke schenking heeft gehad vlak voor het overlijden (of al langer ook geloof ik) dan kan/moet dat in mindering worden gebracht op de rest van de erfenis. dus stel pietje neemt voor 10.000 euro mee nu en de erfenis over een half jaar bedraagt (alles bij elkaar opgeteld) 50.000 euro dan krijgen jij en je andere broer alsnog 20.000 euro en pietje alleen 10.000 euro. wat is er verder te erven als je vader overlijd? of heb je daar geen inzicht in? en vergeet niet, met antiek enzo (behalve als je het zelf zou willen houden) 't is maar wat de gek ervoor geeft op dat moment. een prachtige kast die ong. de waarde heeft van 5.000 euro kan best véél minder opbrengen als ie vergeelt en slecht onderhouden is en geen enkele koopman/antiekhandelaar ziet er wat in, de markt ervoor is op 't moment slecht etc. dan kan die kast best maar 1000 euro opbrengen. dus soms ben je gewoonweg 'beter' af als antiek in de familie blijft (dan behoud het z'n waarde).
groeten albana
Testament?
Oh Rodebeuk, wat een moeilijk parket.
Ik vind het bepaald onkies dat je buitenlandse broer zijn verlanglijstje al ruimschoots op tijd heeft ingediend en het je vader nogmaals onder de neus denkt te moeten houden. Wat het incasseren betreft zal hij toch echt moeten wachten tot de nalatenschap wordt afgewikkeld.
Ik zou de situatie denk ik met vader en andere broer proberen te bespreken, al zou je maar informeren naar het bestaan van een testament en wie als testamentair-executeur is aangewezen. Schoffel je eventuele eigen wensen niet onder het tapijt van de lieve vrede, maar wees daar duidelijk over en vraag dat ook aan je andere broer. Het is namelijk maar de vraag of het nu al matige contact met buitenlandse broer zoveel zou verbeteren als jullie je nu al te bescheiden zouden opstellen.
Sterkte.
Erfenis
Zo heeft mijn zus en haar man hele smerige spelletjes gespeeld, oa met het testament om al het geld en waardevolle spullen te erven als m'n vader er niet meer is.
Wat is dat toch dat zogauw er iets te erven valt worden mensen vreselijk. Ik doe daar niet aan mee, dan maar niks van de erfenis.
Fijn dat jullie meedenken
Kom net terug van het ziekenhuis. Mijn vader is verder vermagerd en praat lang en omslachtig. Voelt zich naar omdat hij niet thuis kan liggen en is overdonderd over de manier waarop hij weer met de ambulance teruggehaald is. Geen sprake van dat we dit soort dingen kunnen bespreken dus, heb er aan zijn bed ook geen tel over gedacht.
Jullie roeren veel punten aan waar ik ook al over gedacht heb. Er is hier op Ouders Online niemand die voor zijn kant kiest. Ik zit te denken, hoe zou het eruit zien als ik het helemaal vanuit zijn perspectief zou opschrijven? Heb ik het misschien te gekleurd neergezet? Mijn broer en zijn (toen) vriendin waren oprecht onder de indruk van een erfenisruzie in haar familie denk ik. Dus ze hebben gelijk dat er ruzie kan komen maar het middel waarmee ze die denken te vermijden is erger dan de kwaal.
Grappig he, ik wil er maar niet aan dat hij gewoon vet ongelijk zou kunnen hebben. Alsof ik bang ben voor ruzie.
Nog even over dat antiek: het gaat me niet zozeer over de waarde, ik denk dat er genoeg geld en huis over is om te compenseren. Het gaat me er vooral om dat ik het onkies vind, het zijn gewoon spullen van mijn ouders, en dat de dingen waar hij herinneringen aan heeft misschien wel dingen zijn waar mijn andere broer en ik net zo goed herinneringen aan kunnen hebben. Zijn bewering dat het hem alleen maar om de herinneringen gaat en niet om de geldelijke waarde vertrouw ik niet, dan zou hij wel wat ouwe sokken en een kromgetrokken wandelstok hebben uitgekozen.
Mijn broer was vroeger het lievelingetje van mijn vader en ik was jaloers op hem. Mijn vader ontkende dat hij hem voortrok. Nu zitten mijn man en ik er beter bij dan mijn broer en zijn inmiddels vrouw. Ik denk dat dat allemaal een rol speelt.
Ben er nog steeds niet uit. Ik denk dat ik ga proberen om nog een laatste keer het uit te leggen wat me dwars zit. Als het niet aankomt slik ik het verder in. Het is het niet waard. Ik heb niet veel behoefte aan contact maar weinig contact zonder ruzie is me liever dan weinig contact met ruzie.
Rodebeuk
Soms moet je boven een situatie kunnen uitstijgen om het voor jezelf helder te maken. Ik vind je postings heel mooi en doordacht, je schrijft liefdevol over je vader. Jij gaat de rest van je leven doorbrengen in de wetenschap dat je iets voor een ander mens hebt kunnen betekenen in zijn laatste levensfase. En niet zomaar een mens, maar je eigen vader. Je broer gaat de rest van zijn leven doorbrengen in de gedachte dat hij tóch lekker het favoriete kind was, want hij heeft de mooiste spullen.
Ach. Weet je. Ik heb mijn ouders lang geleden al verloren. En echt, geld of spullen: ze tellen op een gegeven moment niet meer. Je hebt de materie, maar in feite heb je niks. Het moet een gat, een leegte vullen die niet gevuld kán worden. Of, misschien, die gevuld kan worden door warme herinneringen, oprecht verdriet én de wetenschap dat je iets voor iemand hebt kunnen betekenen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Tirza
Ik vind het niet kunnen!
Vader leeft nog en ik vind het simpelweg niet kunnen om op voorhand al een verlanglijstje in te dienen. Het zou bij mij niet in mij opkomen ! Zoiets doe je simpelweg niet !
Mijn beide ouders zijn overleden en ik mag dankbaar zijn dat wij er met de drie kinderen op een rustige manier (dus zonder ruzie !) uit zijn gekomen. Was dat het geval geweest, had ik gezegd 'jullie mogen alles hebben, ik hoef niets...' maar juist omdat we alledrie bang waren voor ruzie, is er in alle rust en redelijkheid over gesproken NA het overlijden. Ik zou het verschrikkelijk vinden, zouden mijn kinderen vantevoren een lijstje indienen 'mam, als jij er niet meer bent, wil ik dit, en pietje wil dat, en klaasje wil dat.' Nee, nou nog mooier ! Ik vind het gewoon echt niet kunnen en ik zou het ook tegen mijn broer zeggen. 'mail je lijstje maar door als de man is overleden, maar nu nog niet !'
Christientje
Mijn oma is ook niet dood
en toch zijn we de boel aan het verdelen. Mijn oma zal de rest van haar hopelijk lange leven in een verpleegtehuis wonen. Haar grote huis gaan we verkopen en alle spullen er in verdelen onder de 10 kinderen, en alle kleinkinderen en achter klein kinderen.
Sommige dingen gaan we op marktplaats zetten, dierbare spullen van oma die ze bij haar op haar kamer kan hebben, gaan natuurlijk naar haar zelf.
Maar we hebben hele lijsten van de inboedel gemaakt en iedereen mag daarop aankruisen wat ze willen hebben.
De 10 kinderen gaan dan naar het huis en gaan alle spullen verdelen. Tot nu toe gaat het allemaal heel gemoedelijk, het is ook nog niet voorgekomen dat een 2 kinderen het zelfde schilderij willen hebben.
Het gaat ook niet om spullen van echt waarde. Maar voor mij is een deken, een roze sprei en een beeldje wel van waarde, Dus daar heb ik op ingetekend... hoop dat ik het krijg, ik geloof niet dat iemand anders daar waarde aan hecht.
we zullen zien, of het zo gemoedelijk zal blijven gaan. Je weet het nooit.
Lijstje
Ik vind dat vader of moeder zelf moet beslissen wat naar wie gaat. Zo zeg ik ook tegen mijn moeder: maak een lijstje, alsjeblieft, dan houden we ons daar aan.
Dat je broer nu al met een lijstje komt, vind ik meer dan kwetsend voor iedereen. Bah.
Ikzelf heb een neef die alles van geldelijke waarde toe-geeigend heeft van mij grootouders. Maar ja, ik heb een heel bijzonder tegeltje voor aan de wand dat ik al sinds mijn kleutertijd ken. De spreuk is 'tob nooit' en een zeer waardevol emotioneel bezit. En ik heb er niets voor gedaan hoor. Achterop zit op een sticker van een tante: als wij er niet meer zijn, is dit tegeltje voor MariaRosa. En juist dat, die zorgvuldigheid maakt het extra waardevol.
Laat iedereen die dure spullen wil hebben er maar in stikken hoor, dit is veeeel beter.
MR
MR
Eerlijk zullen we alles delen
Je kunt nu wel zeggen: laat hem maar, het maakt mij niets uit - maar het kan best dat jij (of een van je kinderen!!) daar over een aantal jaren anders over denkt.
In de laatste periode van mijn schoonmoeder (zij ging naar een verpleeghuis, eigen woonruimte werd opgeheven) hebben haar kinderen alles eerlijk verdeeld. Eerst alles verzameld wat van waarde was. Daarna rond de tafel en iets kiezen, van de oudste naar de jongste en daarna van de jongste naar de oudste. Ze hebben daarbij oog gehad voor wat iemand écht heel graag wilde hebben en dat is goed verlopen.
Ook alle kleinkinderen hebben iets gekregen, door hun ouders geregeld. En dit alles is besproken zónder de aangetrouwden erbij - dus alléén de eigen kinderen.
Sterkte ermee. Onderschat het niet, er komen soms onvermoede emoties boven.
tonny
Oma van mijn man
Bij de het verdelen van de erfenis van de oma van mijn man hebben ze de 'waardevolle' zaken een prijs gegeven en als je dat koos ging dat af van jouw deel van de totale nalatenschap. Ook mochten ze om de beurt iets kiezen maar financieel gezien kreeg iedereen evenveel, aan emotioneel waardevolle zaken hangen geen prijskaartjes.
Bij ons wordt het denk ik loten. Mijn twee zussen en ik willen allemaal de set van vier ebbenhouten olifanten.....
Allemaal bedankt voor het meedenken
Ik waardeer het erg.
Juist omdat ik bang ben voor het onverwachte, onvermijdelijke heb hier gepost. Niet alleen in de levensloop van mijn vader maar ook in de omgang binnen het gezin. Ik denk dat er echt iets gaat ophouden. Mijn broer gaat doorzetten. Ik heb de keus tussen inslikken of protesteren. Met inslikken heb ik al ervaring, mijn nichtjes hebben alle mooie dingen uit de nalatenschap van mijn oma, daar heb ik spijt van. Protesteren deed ik vroeger in onze kindertijd. Ik was een schreeuw- en drama kind en daar hebben mijn broers tabak van. Dus ook als ik nu rustig protesteer kan ik afwijzing verwachten.
Mijn vader voelt zich weer slechter vandaag.
Ik laat het even rusten en probeer dicht bij mijn gevoel geven. Dat zal straks hopelijk aangeven of ik moet slikken of protesteren. Met dit draadje heb ik weer wat meer erover kunnen nadenken.
Kun je toch niet je broer aanspreken?
ik zou inderdaad je vader er niet mee lastigvallen.
Misschien is het een idee dat je vertelt dat je ook geen ruzie wilt, maar dat je het ongepast vindt nu al met lijstjes aan te komen zetten, omdat om ruzie te vermijden, de verdeling in eerlijk overleg moet gebeuren.
Misschien kunnen jullie na de dood van je vader eerst alledrie een lijstje maken met wat je graag zou willen hebben, dan kijk je of er overlappingen zijn en dat die spullen kunnen jullie verloten oid.
Succes!
Goed gesprek
Hij belde net! Als hij dit leest weet hij dat het over hem ging...nou ja, ik hou van hem zoals ie is, dat moet ie dan maar weten.
Aan het eind van het telefoontje heb ik mijn problemen ter sprake gebracht en daar zijn we heel goed uitgekomen. Ik voelde dat er ruimte was om te zeggen wat me dwars zat, geholpen door het feit dat hij net een coach/trainer-achtige opleiding doet. Hij stond ervoor open en gaf aan dat hij heel anders in elkaar stak en zich anders voelde toen hij een paar jaar geleden met het lijstje kwam. Hij wilde toen inderdaad, zoals ik hierboven schreef, een uitzonderingspositie bevestigd zien. Hij was boos en wilde extra erkenning. Dus dat had ik goed aangevoeld en het is maar goed dat ik daar toen niet doorheen heb proberen te breken. Voor hem stond het lijstje nu niet hoog op de agenda zei hij. We hebben afgesproken dat we gewoon met de kinderen samen kijken wat we doen als het zover is. Ik heb gezegd dat ik me best kan voorstellen dat hij bij meer dingen een speciale band voelt dan ik omdat hij nu eenmaal inderdaad als kind heel close was met mijn vader.
Dus allemaal nogmaals bedankt! Door dit draadje kon ik me beter uiten toen het zover kwam...toevallig hoor, hij belt amper.
Niet helemaal eens met tirza
Soms tellen de spullen juist wèl omdat ze juist iets symboliseren van wat er was.
De zus van mijn schoonmoeder heeft, toen hun moeder overleed, een heleboel spullen "onder haar beheer genomen". Omdat mijn schoonmoeder geen ruzie wilde, heeft ze zich daar bij neer gelegd, maar wat was ze blij met die spullen toen ze ze eindelijk kreeg toen de zus zelf overleed (niet om het overlijden van haar zus uiteraard).
Voor haar deden die spullen juist weer herinneren herleven.
Zelf hecht ik eigenlijk niet aan bepaalde spullen van mijn ouders (maar die zijn ook hopelijk voorlopig nog op deze aarde - niet echt over nagedacht), maar voor andere mensen is dat dus héél anders.
Jesse
Ja en nee
Ik snap wat je bedoelt hoor Jesse, maar in de eerste posting van Rodebeuk ging het zo nadrukkelijk om waardevolle spullen in de zin van geld. Ik heb van mijn oma de pollepel-set, daar roer ik toch elke dag zo lekker mee 
Waar het mij om ging, is dat "waarde" wordt ingezet als "waardering". Terwijl emotie en herinnering kan zitten in een suf theekopje.
Tirza
Emotionele overlijdens
ik zie hier dat er wordt vergeleken met oma's die overlijden, maar ik wil toch even inbrengen dat een oma die overlijd, ook al ben je er nog zó close mee, écht niet te vergelijken valt met een ouder. en helemaal als die nog maar nét overleden is of op een heel onverwachte(ongeluk b.v.) of emotionele (ziekte b.v.)manier. toen mij grootouderen overleden waren er veel meer kapers op de kust,logisch....er zijn meer ooms/tantes/neven/nichten/kleinkinderen en zelfs soms nog zussen en broers. als een ouder overlijd. ben jij met eventuele broers en zussen de erfgenamen. misschien is er ook nog een andere ouder in 't spel. en dan gaat het om héél andere gevoelens....dan gaat het om dingen die die overleden ouder symboliseren. en daarbij dan nog het financiéle aspect. krijgt je broer die al 10 jaar z'n gezicht niet heeft laten zien en waar je ouders zo'n verdriet om hebben gehad even veel als jij die hen gezorgt hebt tot het einde....dan voelt dat behoorlijk 'raar' ik noem maar een voorbeeld.(niet dat dat mij is gebeurd, maar ik ken zo'n voorbeeld) oneerlijk misschien zelfs wel. terwijl het je helemaal niet om het geld gaat....maar puur om dat gevoel. dat soort dingen zijn de lastige kwesties. en dan hoeft er maar een kleinigheid te gebeuren en de gevoelens worden over tafel geslingerd.....
groeten albana
Sterkte rodebeuk
Het gaat er alleen tussen de regels door over, maar het klinkt toch wel alsof je vader echt heel ziek is en het een aflopende zaak is. Veel sterkte de komende tijd dus!
Dankjewel asa voor de troost
..en de anderen voor de goede raad en complimenten.
Het komt gewoon een keer, maar het voelt raar.
Mijn moeder heeft morgen een gesprek in het ziekenhuis. Ze zijn niet zo tevreden over de behandeling en het lijkt erop dat de complicatie veel te laat is opgemerkt. Daar doe je verder niets meer aan, we concentreren ons op de kleine dingen. Het kan nog steeds twee kanten op, hoewel die ene kant wel steeds dichterbij komt.
