We houden de verjaardag liever klein ivm Adhd, vriendin is teleurgesteld...

welnee joh

Wij hebben ook geen grote feesten, kinderen komen niks te kort hoor!
Het lijkt me superleuk te worden in dat eettentje! En de kinderen hebben daarna geen moeder die nog dagenlang moet bijkomen, dat is ook wat waard.
En je vriendin, ach, die komt er wel weer overheen.

Sja..

Jammer dan, het is jullie feestje. Wij vieren het altijd klein (familie zover ze tijd hebben, en gewoon in onze tuin), dat zal je vriendin dan ook wel zielig vinden. Oh.. en soms slaan we het helemaal over omdat het niet handig uitkomt (kind in zomervakantie jarig en andere in de buurt van een paar andere familieleden).

Wat betreft je vriendin: ze zou ook moeten hebben voor jullie situatie en zich niet moeten opdringen. En dat haar dochter had gehuild (en ze je daar over WhatsAppt) is niks minder dan emotionele chantage. Lekkere vriendin!

Mijn 2 centen

Na jarenlang gemodder met twee snel overprikkelde kinderen en een omgeving die het altijd beter meende te weten dan ik heb ik besloten dat dergelijke mensen beter op afstand kunnen blijven. In dit geval zou zo'n vriendin dus degraderen tot vage kennis.

In de praktijk betekent dat: vriendelijk glimlachend je eigen weg gaan, vooral NIET, NOOIT!!! de discussie aangaan en een dikke huid met tefallaag waar alles van af glijdt kweken. Dit soort vriendinnen kun je missen als kiespijn.

Angela67

Hey, that's my line!

groot gelijk

Ik vind het een goed plan van je. Jammer dat die vriendin zo raar reageert, maar trek het je vooral niet aan. Ik vind het een hele onaangename reactie van haar, met een totaal gebrek aan oog voor jouw gevoelens.
Ik zeg: als ze zo graag een feestje wil met jullie erbij, dan geeft ze dat maar zelf.

hier ook niet

Ik heb twee kinderen waar niets bijzonders mee aan de hand is, maar ik hou verjaardagen altijd klein. Zo groot woon ik niet en ik vind al die drukte in huis gewoon niet gezellig. Een normaal gesprek valt niet te voeren dan. Daarom spreid ik de visite altijd over verschillende dagen. Nooit gehoord dat iemand dat gek vindt ofzo.
We hebben een kinderfeestje voor klasgenoten, een feestje voor kinderen in de buurt(dan spelen ze gewoon buiten) en de grote-mensen verjaardag. En dat duurt gewoon van 13.00 tot 17.00 uur. Alcohol heb ik nooit in huis, tis gewoon koffie, fris, gebak en wat zoutjes.

Ik zou zo'n vriendin helemaal niet zo serieus nemen eerlijk gezegd.

kan je

die kinderen van haar niet op het kinderfeestje uitnodigen trouwens? Hier komen andere visite op een ander moment, vaak binnen 1 week na het familiefeestje op de dag zelf.
Het is zielig voor haar kinderen, als zij het hen niet uitlegt ja

waar liggen je prioriteiten

"Mijn vriendin reageerde heel verbaasd en teleurgesteld en zei dat ik mijn kind zo zwaar tekort doe want elk kind verdient een groot feest voor zijn verjaardag. "

Tja het is maar waar je je prioriteiten legt.

Groot feest en heel gezin incl de jarige daarna van slag (ruzie/huilen) of klein feest en heel gezin incl de jarige met een goed gevoel op de dag terugkijken?

Ik zou het wel weten (en dat de dochter van vriendin moest huilen omdat ze niet naar het feestje mag. Tja in de woorden van mijn 4 jarige (die ook niet naar een feestje kon) Tja, Pietje kan ik elke dag mee spelen, dus die zie ik een andere keer wel weer. Het cadeautje brengen we een andere dag wel.

Niet laten manipuleren

Ik denk dat je 'vriendin' het vooral vervelend vindt voor zichzelf en chanteert je er vervolgend mee. Dat zegt zegt ze zelf immers:

"Verder was het ook heel zielig voor haar eigen 2 kinderen want die verheugen zich erop. Later kreeg ik een whatsapp van haar dat haar dochter had gehuild omdat ze niet mocht komen."

Bah, zo'n vriendin zou bij mij ook degraderen tot een hele vage kennis.

Doe gewoon wat je zelf het prettigst vindt. Ik vind het een super leuk idee van je om ergens af te spreken waar de kinderen lekker kunnen spelen. Ik vind dat je al veel doet zo hoor. Laat je niet manipuleren hoor.

annet

Het gaat niet om leuk of niet leuk, met bepaalde zorgenkinderen. Ik zou het heel leuk vinden een vol huis, of er samen veel op uit trekken, samen op vakantie. Maar dat kan ons kind niet aan.
Het is bij TS ook geen keuze om het anders te vieren, het is gewoon 'overleven.'

EvavanG vindt het niet leuk

Ze schrijft uitgebreid waarom het tijdens de feestjes niet leuk is. Zulke feestjes zou ik ook niet leuk vinden, ook al hebben we hier geen zorgenkinderen. Daar reageer ik op.

Daarnaast schrijft ze inderdaad over prikkels, zorgenkinderen, etc. Dat komt er bovenop.
Groot gelijk dus dat ze nu een andere keuze gemaakt heeft.

poehee

Stel dat ik elk jaar de verjaardagen zo uitgebreid vier: familie, alle vrienden plus kinderen. Dat zou betekenen, dat ik dan ook naar al HUN verjaardagen moet. Tjee, ik zou er niet aan moeten denken, dan heb je geen weekend meer vrij.
En by the way: de betreffende vriendin kan daar dan wel zo over denken, maar ik denk dat de meeste mensen helemaal niet zitten te wachten op x maal per jaar verplicht naar al dat soort verjaardagen. Dus ik denk dat de meeste van je vrienden je alleen maar dankbaar zullen zijn...... (behalve die ene vriendin dan).
Bibi

doen waar je zelf goed bij voelt

Ik zou doen waar je zelf goed bij voelt, niets van die vriendin aantrekken, het is raar dat ze het nu (in november) tegen haar kinderen heeft gezegd dat er geen feestje komt in januari, ze had daar gewoon haar mond over moeten houden tegen haar kinderen.
Als haar kinderen in januari er zelf over begonnen waren dan had ze het uit kunnen leggen, maar welke kinderen weten wanneer vriendjes jarig zien die ze kennen via de ouders (ik neem dus aan dat ze niet bij elkaar in de klas zitten anders had je ze misschien gewoon voor het kinderfeest uitgenodigd)
Ik zou er dus gewoon niet meer op terug komen.
als vriendin er mondeling over begint kan je het verhaal nog een keer uit leggen, maar je hoeft je nu zeker niet n.a.v. van die app weer te verontschuldigen.

Ik vind het goed dat je voor je zelf kiest en voor je gezin. Hier doen we dat ook, maar dan op een ander vlak. Geen zorgenkind maar zorgenouder, dus met feestjes kan dan alles ook niet bij elkaar. (zelfs niet twee gezinnen bij elkaar)

Wij splitsen ook alles op,

naar mijn mening is een verjaardag bedoeld als feestje voor de jarige, en niet als uitputtingsslag voor jarige en gezin.
Iedereen tegelijk is gewoon teveel, te druk, te luid e.d.
In twee etappes dus.

Bedankt!

Bedankt voor alle reacties. Ik begon echt aan mezelf te twijfelen. Nu, ik jullie reacties gelezen heb, durf ik te vertrouwen op mijn eigen mening en zal ik nee durven zeggen. Als vriendin er weer over begint zal ik het nogmaals uitleggen. Haar kinderen zijn 4 en 6 jaar oud. Het uitnodigen voor het kinderfeest van zoon gaat dus niet ivm leeftijdsverschil. Mijn zoon wordt 10 jaar oud. Vriendin heeft wel vaker de neiging om iets te vragen via haar kinderen. Dan gaat het meisje heel zielig kijken en dan voel ik me schuldig. Laatst heeft ze via haar dochter gevraagd om samen op vakantie te gaan. Haar dochter kwam het dus vragen om samen 2 weken weg te gaan. Ik vind het echt prima als iemand mij vraagt om iets te gaan doen. Alleen als haar dochter het vraagt dan voel ik me onder druk gezet. Dus daar baalde ik echt van. Misschien moet ik het een keer aan haar zeggen dat ik dat niet prettig vindt. Ik vind kritiek geven alleen zo moeilijk. Ik durf in ieder geval nu wel nee te zeggen tegen een druk feest .

Nou Eva, ik heb liever minder vrienden dan een die zo manipuleert en via de kinderen dingen vraagt. Bah. Zou mijn vriendin niet zijn.
Ik denk dat je veel te graag aardig wil worden gevonden. Dat je veel te onzeker bent.
Succes.

hmm

Ik heb het idee dat jouw vriendin en haar dochter te weinig andere familie of vrienden in de buurt heeft. Ik weet niet hoe oud je andere kinderen zijn maar een meisje van 6 zou toch met andere meisjes van 6 ongeveer moeten spelen en mee op vakantie willen enzo.

Ik zou er wel een keer met je vriendin over praten dat als er iets gevraagd moet worden ze haar dochter dit niet moet laten doen. Leg uit hoe je daar als volwassene tegenover staat en dat dat niet erg eerlijk is.

nogmaals uitleggen

Je zegt dat je het nogmaals gaat uitleggen. Maar hoe vaak heb je het al uitgelegd en denk je dat het muntje nu wel zal vallen, of is het misschien het moment om alleen nog maar vriendelijk te zeggen "nee, beter van niet" en "het lijkt me geen goed idee", en eventueel (zo vriendelijk als je nog kunt opbrengen "ik heb het er al eens over gehad, ik weet dat jij er anders over denkt, dat spijt me maar ik ga niet van gedachten veranderen. En daar wil ik het graag bij laten" (en dan ook echt niet meer antwoorden, want het wordt mogelijk een eindeloze dialoog die pas eindigt als ze haar zin heeft).

Sterkte. Is niet leuk. Is wel confronterend. Maar bedenk: iemand die zo haar zin doordramt is geen vriendin.

Reageren

Goed advies van Barvaux.

En overigens: misschien kan je jezelf aanleren om, als er een vraag wordt gesteld waar je niet meteen helemaal enthousiast van wordt (of zelf helemaal niet), dat je dan zegt: "goh, dus jij zou het leuk vinden om.....? Daar ga ik over nadenken en kom ik nog op terug."
Dan hoef je niet meteen te reageren.
En als de dochter van je vriendin het vraagt, kan je hetzelfde zeggen en eraan toevoegen: "En dat zal ik dan met je moeder bespreken".

Overigens: jongere kinderen vinden het vaak leuk en interessant met oudere kinderen op te trekken. Omgekeerd is dat vaak veel minder.
Laatst was hier ook zo'n draadje over van een moeder met juist jongere kinderen, waarbij de moeder van de oudere kinderen steeds vaag of afwijkend reageerde.

En er zijn moeders die niets liever doen dan hun kinderen dingen te laten doen die die kinderen leuk vinden (dus bijv. langs gaan of op vakantie gaan met oudere kinderen), maar niet zo goed begrijpen dat die oudere kinderen dat minder leuk vinden. Dat kan je haar best uitleggen. Dat je het vanuit haar positie en de positie van haar kinderen begrijpt, maar dat het voor jouw kinderen toch (veel) minder leuk is. Misschien helpt het als je ook nog uitlegt hoe het voor haar kindern zou zijn met twee kleintje van 1 en 2 jaar op vakantie te gaan. Zouden ze ook een stuk minder leuk vinden, toch?

kritiek geven

Je schrijft dat je het moeilijk vind om kritiek te geven. Het is goed om je te realiseren dat het hier helemaal niet om gaat. Je hoeft niet te vertellen wat zij fout doet, het is veel belangrijker om aan te geven wat het met jou doet, wat jij ervan vindt.
De 'gulden regels van de feedback':
gebruik de ik-vorm (praat dus vanuit je zelf)
geef aan wat je hebt gehoord/gezien (heel feitelijk: ik las jouw app-berichtje waarin je schrijft...)
geef aan wat het met jou doet (ik merk dat ik dat heel erg vervelend vind, ik heb het gevoel dat je mijn beslissing niet accepteert, ik word daar erg onzeker van, of wat dan ook maar, zijn maar voorbeelden natuurlijk)
Check of ze je begrijpt/herkent (kun je je dat voorstellen?)
En dan geef je aan wat jij graag wilt (ik zou het erg waarderen als je je vragen in het vervolg rechtstreeks aan mij stelt en niet meer via x, ik ga ervan uit dat je je gewoon kan neerleggen bij mijn keuzes, of wat dan ook maar)

Houd het dus bij je zelf. Ga niet verwijten (jij ook altijd!) en ga zeker niet zeggen wat zij allemaal fout doet of heeft gedaan. Ik zou dan dus ook niet (zoals hierboven wordt gesuggereerd) een stelling gaan poneren dat het niet eerlijk is dat zij vragen via haar dochter stelt. Dan geef je ruimte voor een welles-nietes-discussie. Daar gaat het niet om. Het gaat nu om jou, en wel om een heel specifieke situatie. Daar moet je het over hebben.

ijsvogeltje

Ik gaf al aan dat VS moet aangeven hoe ze daar als volwassene tegenover staat en dat is natuurlijk ook een ik-boodschap. Ik zou het namelijk enorm onprettig vinden als een kind van zes aan mij komt vragen of we samen 2 wk op vakantie kunnen!

mooi IJsvogel

Mooi uitgelegd IJsvogeltje, daar kan ik ook nog wat van leren. Zou ik moeten oefenen. Heel fijn die voorbeelden erbij. Dit lijkt me een goed advies voor jou Eva!

tegengeluid

Ik houd daar ook niet van, van gedram en gezeur en indirecte manieren. Maar om die vriendin gelijk af te schrijven...(zoals ik hier proef) mwao, misschien is ze slechts onhandig en bedoelt ze het harstikke goed. Je kunt het ook als een positief iets zien, dat ze zich zo betrokken voelt. Als familie zou zeuren dat ze niet op verjaardag mochten komen, zouden de reacties hier anders zijn. Meer van 'niet fijn', maar wel begrijpelijker. Sommige mensen gaan gewoon wat 'botter' met elkaar om. Is mijn manier ook niet, maar hoeft niet gelijk zo verkeerd te zijn.
Toen mijn kinderen kleiner waren vonden ze het overigens harstikke leuk om dingen samen te doen met vrienden van me met kinderen die jonger waren. Leeftijd speelt toch niet altijd zo'n grote rol?
En tsja, voor mij zijn vriendschappen toch echt veel waard, dus ik zou hun boodschap altijd serieus nemen. Dus proberen iets te verzinnen, tegemoet komen aan hun wens om betrokken te zijn. Gewoon iets anders samen gaan doen, of een heel speciaal feestje samen maken, hoeft niet eens iets te kosten, of je deelt de kosten en de energie, werk dat je eraan hebt. Ik zou eerlijk zijn over je eigen draagkracht, misschien valt er samen iets te verzinnen. Maar geheel afhankelijk natuurlijk van hoeveel de vriendschap je waard is.