Relaties Relaties

Relaties

Appeltaart

Appeltaart

03-10-2008 om 11:31

"weglopen" naar andere ouder

N.a.v. een draadje in pubertijd waarin zoonlief naar zijn vader vertrekt, heb ik een vergelijkbaar iets meegemaakt en wil ik jullie het volgende voorleggen.
Enige voorinfo: letterlijk 50% co-ouderschap, de week is in 2en gehakt, en andere huis is 5 minuten fietsen hiervandaan.
Mijn stiefzoon van 17 heeft in het laatste jaar 2 of 3 keer zijn koffer gepakt om "weg te lopen" naar zijn moeder. Zijn vader heeft dat iedere keer weten te voorkomen door giga gesprekken te voeren dat weglopen zwak is; het niet onder ogen willen komen/zien van je eigen verantwoordelijkheden, zwakheden, enzovoorts; dat kinderen zonder gescheiden ouders ook niet kunnen weglopen na een ruzie; uitpraten is beter; je hoeft het niet met alles eens te zijn; enzovoorts.
Wij geven hem dus niet de ruimte om gebruik te maken van zijn escape.
Hoe gaan jullie hiermee om?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Voormalige puber

Voormalige puber

03-10-2008 om 12:54

Wil je een complimentje?

Appeltaart, wil je nu hier horen dat jullie het heel goed doen en veel beter dan die andere ouder?

Wat mij triggert en irriteert is de zin "wij geven hem dus niet de ruimte om gebruik te maken van zijn escape".
Het gaat om een jongen van 17 jaar en die heeft ruimte nodig en moet de kans krijgen zelf keuzes te maken.
Ik ben zelf een kind van ongescheiden ouders en wel op mijn 16e weggelopen. De reden was dat ik van mijn ouders ook meenden dat je pubers geen ruimte moest geven om (in hun ogen) foute dingen te doen.
Ex-puber

Zelfde gevoel

Ook ik ben op mijn 16de van huis weggegaan om dezelfde redenen en nog meer als Voormalige puber. Zelfs nu 20 jaar denken mijn ouders dat hun opvoeding de beste is. Tja, als je je kind wil verstikken en het gevoel geeft gevangen/opgesloten te worden...
Geef die gozer de kans om even te "ontsnappen". Ik had die mogelijkheid helaas niet (ongescheiden ouders, geen vertrouwenspersoon). Wanneer deze "ontsnapping" er wel was geweest, iemand anders dan (stief)ouders, waar ik van gedachten kon wisselen over mijn gevoelens, dan denk ik dat het nooit zover had hoeven te komen.

Appeltaart

Appeltaart

03-10-2008 om 14:34

Oef, dit had ik niet zo bedoeld

Nee, het ging mij er helemaal niet om ons op de borst te kloppen, ik vraag mij werkelijk af of dat wat wij doen een goede manier van opvoeden is. Of zou het wel beter zijn om hem te laten gaan? Hoe lossen andere gezinnen dit op? Als er ergens een conflict is tussen pubers en ouders, lopen alle pubers vervolgens regelrecht naar de andere ouder?
Hij krijgt juist alle ruimte van ons en ook van zijn moeder. Hij kan en mag dus domme dingen doen. Die doet hij dus gelukkig niet! Het is hier meer dat 2 koppige karakters wel eens botsen over super onnozele dingen, en zoon zet dan zijn hakken in het zand er vallen woorden en zoon trekt dan aan z'n stutten? Terwijl wij willen dat hij leert te praten over wat hem dwars zit op dat moment; zijn ergenis (richting ons of de opvoeding). Wij willen niet dat hij dan wegloopt, maar wel het gesprek aangaat. Weglopen als iets je niet aanstaat; als je iets fout hebt gedaan, of je zin niet krijgt, of een andere mening hebt, dat is in onze ogen niet een goede oplossing. Zal me wat wezen als hij straks een baan heeft?
Ik hoop dat het zo iets duidelijker is.

Suggestie

Hebben jullie een goed contact met ex-vrouw? Is het anders geen optie om dit probleem te bespreken. Oftewel, jullie laten hem de volgende keer wel zijn tas inpakken en naar zijn moeder vertrekken. Echter, voor hij de kans krijgt om zijn tas uit te pakken laat ze hem eerst stoom afblazen, inzicht krijgen in de situatie en dan terug naar jullie sturen voor een echt goed gesprek.

Ervaring

onze dochter heeft na de scheiding ook vaak de neiging gehad om bij elk wissewasje te vluchten naar de andere ouder.
Mijn ex en ik hadden daar al snel duidelijke afspraken over gemaakt: zodra een kind wegliep naar de andere ouder,namen we contact met elkaar op,dochter kreeg dan bij aankomst van de ouder een kopje thee,dochter kon even haar hart luchten ,en werd dan naar de andere ouder teruggestuurd om het uit te praten.
Zo leerde zij ook,dat de plek waar zij problemen maakte ,ook de plek was waar problemen uitgepraat moesten worden.

Overigens

dochter was 13 toen dit speelde,voor iemand van 17 vind ik dit al weer heel anders,die heeft denk ik nog meer ruimte nodig.

mirreke

mirreke

05-10-2008 om 21:42

Hier ook

ging het net als bij Susanne. Mijn stiefdochter wilde destijds ook als het haar niet zinde naar haar moeder verkassen en andersom ook trouwens. Net als bij susanne kon ze gaan, en de andere ouder stuurde haar vervolgens terug om de zaken bij de betreffende ouder uit te praten. Ook bij iemand van 17 vind ik dat best moeten kunnen. Mijn stiefdochter is nu ruim 19 en is achter, natuurlijk achteraf, zeer te spreken over hoe wij het met zijn allen hebben gedaan. Blij dat te horen natuurlijk. Maar juist het feit dat ze haar problemen niet kon ontvluchten maar ze aan moest gaan vindt ze nu juist heel goed.
Dus, ik denk appeltaart dat jullie het best goed doen. Ik zou de mogelijkheid van een tijdelijke vlucht overwegen naar de andere ouder, een gesprek met een ander relativeert vaak veel. En het geeft ook duidelijkheid dat beide ouders dezelfde tactiek hanteren.
sterkte, Mirjam

appeltaart

appeltaart

06-10-2008 om 18:01

Reactie

Hallo allemaal, ik ben even een paar dagen niet online geweest.
Wat wij inderdaad doen is alle pogingen tot weglopen communiceren met moeder, zodat er altijd bekend is wat er zich hier afspeelt. Contacten tussen exen zijn gelukkig goed.
Dank nogmaals allemaal voor de reacties, we gaan door op deze weg. En later zullen we misschien wel van hem horen of we het goed hebben gedaan, of niet.......

Marjoleine

Marjoleine

06-10-2008 om 23:28

Kennis met zoon van 19

heeft dit ook gehad. Situatie was wel iets anders: zij heeft vrijwel geen contact meer met ex, en de kinderen (deze zoon was de middelste) wonden bij haar, ex een dorp verder. Zoon wilde op een gegeven moment de helft van de tijd bij zijn vader wonen, om de week of zo. De enige eisen die zij toen gesteld heeft waren: ik wil vooraf weten wanneer je thuis bent en wanneer niet, en als je bij je vader gaat wonen dan is dat voor 2 weken aan één stuk, daarna mag je weer zolang je wilt thuiskomen. Dit vanuit het oogpunt 1) ik wil weten waar ikzelf aan toe ben en 2) zo heeft vader ook eens niet alleen de lusten (zoon een weekendje over de vloer, gezellig) maar ook de lasten (jeetje wat belt die gozer veel, hee mag ik nu ook onder de douche etc). Dit werkte redelijk bij hun, ex was er niet blij mee, maar kinderen wisten waar ze aan toe waren (en werden verder altijd heel erg vrij opgevoed).
Sterkte, Marjoleine

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.