Relaties Relaties

Relaties

Latje

Latje

06-09-2012 om 12:02

Weinig tijd samen

Mijn oudste zoon zit sinds dit schooljaar op de middelbare school. Zijn vader en ik hebben het logistieke gedoe met zijn fiets, boeken, huiswerk overschat. Hij is samen met zijn jongere broer altijd eens in de twee weken van donderdag tot maandagochtend bij mijn ex. Het rustigst voor mijn zoon zou zijn, dat hij donderdag bij mij is, zodat hij vrijdagochtend vanuit mij kan vertrekken en zondagavond weer terugkomt, zodat hij maandagochtend vanuit mij kan vertrekken. Ik wil mijn zoon die rust graag geven.

Alleen, nu komt het. Ik heb sinds 3 jaar een lat-relatie met een man die ook een kind heeft, zonder omgangsregeling. Ook die zit op de middelbare school. Ik ben altijd daar als mijn kinderen bij hun vader zijn. Andersom heeft hij die flexibiliteit dus niet. Voorheen logeerden we nog wel eens met zijn allen bij elkaar, maar sinds zij op de middelbare zit wil hij dat niet meer, ook omdat ze rust nodig heeft voor huiswerk e.d. Snap ik. Maar nu worden er van de 4 avonden/nachten die wij samen kunnen doorbrengen, ook nog eens 2 afgesnoept omdat mijn zoon voortaan thuis komt. Daar baalt mijn vriend enorm van. En ik zelf natuurlijk ook maar hij is mijn zoon dus wil ik gewoon het beste voor hem zoals mijn vriend ook zorgt voor zijn dochter.

Ik ben boos omdat hij zo boos reageert omdat sowieso alle flexibiliteit van mij af komt. Zelf kan hij namelijk nooit naar mij, ik kon lange tijd tenminste nog do-zo... is het dan terecht dat hij zo boos wordt als dat nu van vr-za wordt omdat ook mijn situatie verandert?!

Bovendien heb ik het gevoel dat ik mijn 'kindervrije' weekend de agenda van zijn dochter volg (die brengt hij zaterdagochtend naar paardrijden, blijft dan kijken, gaat 's middags met haar naar de markt, 's avonds kijken ze een film of een programma op tv, zondag uitgebreid ontbijt en naar bos of een museum... dochter is 14 maar heeft zelf nauwelijks afspraken). Ik ga dan meestal gewoon mee. Mijn vriend ziet dat soort dingen met z'n drietjes als 'tijd samen' maar ik zie dit niet als tijd die ik samen met mijn vriend doorbreng. Soms plan ik in dat weekend iets sociaals voor mezelf met een vriendin, wat mijn vriend ook al ziet als 'tijd die van ons samen wordt afgesnoept'.

We zitten nu in een crisis en ik vraag me af of ik het goed zie dat alles van mij af komt???

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jo Hanna

Jo Hanna

06-09-2012 om 12:51

Samen een probleem - samen oplossen

Zoals jij het schetst, klinkt het inderdaad alsof je partner meent recht te hebben op continuering van de status quo. Dat is natuurlijk niet zo. Jij hebt nu een wezenlijk probleem in 'jouw stuk' en dat vraagt overleg en aanpassing van beide kanten. '
De indruk die ik krijg uit jouw verhaal is dat je partner niet kijkt naar wat voor jou echt belangrijk is maar vanuit zijn eigen positie (op zichzelf logisch) het gelijk aan zijn kant probeert te krijgen met zogenaamd objectieve argumenten. Volgens mij werkt dat zo niet in een menselijke relatie. Die gaat over beleving, niet over argumenten. Eerlijk zou zijn om allebei op tafel te leggen wat voor jullie beiden belangrijk is en van daaruit naar een oplossing toe te bewegen waarbij geen van beide meer met grote zorgen of bezwaren achterblijft.
Groet, Jo Hanna

Snuggle's

Snuggle's

06-09-2012 om 15:57

Samen balen

Je kunt ook samen balen dat jullie minder tijd samen hebben nu. Ook al is de reden nog zo logisch en legitiem, voor jullie samen is het wel jammer toch, dat vind je zelf ook.

Het is inderdaad wel flauw van hem dat hij boos wordt op jou, beetje raar en dat zou ik ook niet leuk vinden.
Het klinkt ook alsof er wel meer dwars zit dan alleen dit.

Ik ben zelf aan het daten en zou niet meer samen willen wonen, maar ik moet zeggen dat het me ook erg ingewikkeld lijkt om te latten.

Snuggle's

Snuggle's

06-09-2012 om 16:03

En...

Ik vraag me trouwens af of die weekend planning als je bij hem bent wel met jou samen besloten wordt? Dat paardrijden is wat anders, maar naar het bos of een museum, beslis jij daar over mee? Je schrijft dat jij nu gewoon mee gaat, dat klinkt alsof jij je overal in aan past?

En rust voor huiswerk oke, maar zouden vriend en dochter het andere weekend niet 1 nacht bij jou kunnen komen?

Wat ik me nou afvraag...

Stel, jullie woonden samen, of jullie waren nog bij je ex-partners. Hoeveel tijd samen heb je dan? Toch ook ongeveer nooit? Ik kan me in elk geval niet heugen wanneer mijn man en ik eens een avondje kindvrij waren of samen op stap gingen. Jullie hebben samen drie kinderen, dat kost nou eenmaal veel tijd. Misschien als je vriend het zo bekijkt, valt alle samentijd die jullie wel hebben wel weer mee.

skik

Latje

Latje

06-09-2012 om 16:51

Toen ik m'n eigen bericht nog 'ns terug las, realiseerde ik me wel dat ik erg graag 'gelijk' wil krijgen. Maar dat doet niks af aan de situatie... waar we inderdaad samen over uit moeten komen. Het vervelende is, met 2 verschillende situaties krijgt de ander steeds het gevoel water bij de wijn te doen. Hij net zo goed als ik afspreek met anderen. Dan ben ik niet loyaal, want dat zou hij ook best willen. En ik, als ik een heel weekend samen met hem en zijn dochter ben. Het is niet zo Snuggle's, dat ze mij niks vragen. Sterker, ideeën zijn zeer welkom, buiten de verplichtingen (paardrijden, boodschappen bijv.) om natuurlijk. Maar het moet wel altijd leuk voor zijn dochter zijn, dat steekt wel bij mij. Ik vind dan dat ik me aanpas, maar zijn dochter past zich natuurlijk net zo goed aan. Er speelt inderdaad wel meer tussen de regels door. Zo vind ik dat dochter best een middag alleen thuis kan zijn zodat wij een paar uurtjes echt iets samen kunnen doen. Of eerder naar boven, zodat we een avond samen zijn... maarja, als ik er niet ben hoeft ze ook niet weg! Dat soort dingen zijn onbespreekbaar en als ik het aankaart geeft hij me het boze stiefmoedergevoel. Ons échte samenzijn beperkt zich nu alleen tot het bed, dat worden straks dus 4 nachtjes i.p.v. 8 in de maand! Dus ja. Samenwonen is geen optie, maar latten is ook ingewikkeld.

Latje

Latje

06-09-2012 om 17:06

Skik

Skik, het grote verschil is dat je niet met je eigen kind(eren) bent. Eerlijk is eerlijk, ik kan mijn eigen kinderen een stuk beter om me heen verdragen. Toen ik nog getrouwd was, had ik ook weinig echt tijd samen met mijn man, maar dan ga je samen voor de goede zaak. Ik schrik ervan dat ik dat schrijf, maar het is wel de waarheid. Misschien wordt het nog wel versterkt door het feit dat mijn eigen kinderen er niet zijn, maar ik wel beperkt wordt door zijn kind. Een prima kind overigens, waar niets van valsheid (zou ik me van haar naar mij wel kunnen voorstellen) in zit, dus daar ligt het zeer zeker niet aan. En ik ben ook echt wel aardig voor haar, maar die bloedband heb ik niet. Overigens merk ik bij mijn vriend hetzelfde t.o.v. mijn kinderen. Zo werkt het denk ik gewoon, zeker als de kinderen al wat ouder zijn als er een nieuwe liefde in je leven komt. En dan gaan dit soort problemen spelen zoals ik beschrijf in mijn openingspost. Heel ingewikkeld, we gaan er vanavond weer over in gesprek en hopelijk komen we er uit.

Ik geloof dat ik het snap. Het voelt dus anders als het niet je eigen kind is. Succes vanavond, ik hoop dat jullie eruit komen.

skik

Manja

Manja

06-09-2012 om 18:54

Beetje ot

Wat ik nooit zo goed snap is het gedoe over kindvrije wekenden. Ik ben getrouwd en wij hebben normaal gesproken nooit een kindvrij weekend. Kinderen zijn er gewoon altijd. Als je een nieuwe vriend hebt horen alle kinderen er toch ook gewoon bij?

Truuske

Truuske

06-09-2012 om 20:35

Lastig

Ik zit in een zelfde soort situatie en het is gewoon lastig. Bij ons is het zo dat de wederzijdse kinderen niet overweg kunnen met de partner dus mijn vriend en ik zien elkaar alleen als de kinderen er niet zijn. Vriend ziet zijn kinderen een middag per week en onregelmatig een weekend, zelf heb ik een kindvrije avond per week en om de week een lang weekend. Onze momenten samen volgen dus mijn omgangsregeling. Het is niet veel, maar vooralsnog redden we het ermee. Ik zou het vreselijk vinden als het nog minder zou worden.
Ik denk dat het bij jullie een kwestie wordt van samen naar een oplossing zoeken, of accepteren dat je maar 4 nachtjes per maand samen bent. Voor mijn gevoel blijft er dan wel erg weinig over, en als je dan ook nog eens niet echt samen bent maar het vijfde wiel aan de wagen...

Snuggle's

Snuggle's

06-09-2012 om 22:13

Anders

Het is inderdaad toch wat anders als het niet je eigen kind is, vooral bij een ouder kind. Daarbij heb ik met de vader van mijn kinderen jarenlang tijd samen gehad. Namelijk voor de kinderen er waren. En natuurlijk is het ook leuk om dingen met de kinderen te doen (en daarbij is het nu eenmaal zo als het is), maar dingen samen doen, zeker als je elkaar pas leert kennen is toch anders.

Ontzettend ingewikkeld

Ik heb geen oplossing, want ben zelf stiefmoeder (oudere kinderen, helft vd tijd hier) en kom er ook niet goed uit. Het is echt essentieel anders als het je eigen kinderen niet zijn.
Het enige waarvan ii heb gemerkt dat het helpt
In de communicatie, is als je de dingen formuleert als wens , vertelt waarom het belangrijk voor jou is , en niet als verwijt.
Open deur, maar best moeilijk om echt toe te passen. Sterkte..

mar42

mar42

07-09-2012 om 14:38

Manja

Wel een verschil Manja als je getrouwd bent: je zorgt SAMEN voor de kinderen, kunt de zorg delen. Als alleenstaande ouder sta je er vaak alleen voor (zowel qua opvoeding, verzorging als het heen en weer rijden naar trainingen, verre vriendinnen etc.)en is het heerlijk af en toe even de zorg niet te hebben.
En natuurlijk horen de kinderen er ook bij als je een nieuwe relatie krijgt; neemt niet weg dat het soms best ingewikkeld te combineren is! Ik spreek uit ervaring: heb een LAT relatie, samen met mijn vriend vijf kinderen die allemaal zo hun bezigheden hebben op diverse plekken.

Truuske

Truuske

07-09-2012 om 18:30

Latje

Hoe ging jullie gesprek?

Latje

Latje

07-09-2012 om 22:37

Tja, dat gesprek...

Ik kan helaas niet zoveel zeggen over hoe het gesprek ging. Halverwege ging het alweer mis. We staan echt als 2 partijen tegenover elkaar, ieder staat z'n eigen hachje te verdedigen. En dat doen we allebei, het lukt niet om dat te doorbreken...

Snuggle's

Snuggle's

08-09-2012 om 15:54

Jammer

Dat is zonde zeg latje. Jammer dat het niet lukt om er een gezamenlijk probleem van te maken. Goedbeschouwd valt er niet eens iets te verdedigen toch? Het is zoals het is, alleen hoe nu verder is de vraag.

Maar............

Waarom zou je niet weg kunnen samen als je kind er gewoon is??? Een beetje ouder kind, kan je best een avondje alleen laten toch?
Als ik lees dat jouw kind er is van maandag t/m donderdagavond...wat is er mis mee dat je b.v. op dinsdagavond afspreekt? Ga je ook nooit naar anderen op dagen dat je kind thuis is? Naar je vriendin b.v.
Of als je kind zelf weg is. En dan heeft hij zijn dochter niet dus je kan bij hem samen zijn, toch?
Dat hoeft toch niet zo lang? Of je vraagt een oppas zo nu en dan of gaat naar de film. Kunnen kinderen van gescheiden ouders dan nooit opgepast worden? In het weekend en met verwachtingen van brengen en halen en leuke dingen doen met je ouders vind ik dat nog wat anders. Maar doordeweek als je kind toch alleen t.v. kijkt of huiswerk maakt....moet je daar dan per se zelf bij zijn? Mijn ouders waren gescheiden, maar mijn moeder ging heus wel eens weg door de week als we bij haar waren. En dan kwam er gewoon een oppas. En mijn vader ook wel eens in de week dat we daar waren. In de weekenden gingen we inderdaad meestal mee...Ook als het nieuwe relaties betrof (mijn vader).
groeten albana

Truuske

Truuske

09-09-2012 om 14:31

Gelijk?

Ik begrijp niet zo goed waarover de discussies om het 'gelijk' gaan? Er is toch gewoon sprake van een feitelijke situatie waar jullie mee om moeten gaan. Of gaat de discussie van je vriend om het feit dat je 'kiest voor' je zoon op de dagen dat je nu meer thuis bent? Dan is het een non-discussie want hij kiest (vanzelfsprekend lijkt me) ook voor het welbevinden van zijn kind.
Mijn vriend en ik hebben overigens ook weer een gesprek gehad over onze tijd samen, lijkt wel inherent aan het latten. Hij vindt het te weinig en het lijkt niet op zijn ideaalplaatje van een relatie. Ik heb al veel dingen geopperd (elke dag skypen, af en toe eens een uurtje langs gaan), maar dat blijft pappen en nathouden. En als ik dan opper dat hij maar eens moet kijken of hij met een andere vrouw gelukkiger kan worden, natte ogen en zeggen dat dat niet de bedoeling is. Tja...
Sterkte hoor, ik hoop dat jullie eruit komen.

Latje

Latje

09-09-2012 om 17:43

Vervolggesprek... niet zo positief

Ik vrees dat we er niet uit gaan komen. Vandaag hebben we een schema gemaakt: onze situaties op papier, eigenlijk stond daar mijn omgangsregeling, inclusief de beperkingen die ons staan te wachten vanwege de school van mijn oudste. We wonen vrij dicht bij elkaar, dus een uurtje 's avonds langsgaan zou kunnen. Dan zijn mijn kinderen even alleen, maar dat gebeurt wel vaker inderdaad. Maar zijn kind is er dan wel altijd bij. En ik moet op een gegeven moment weer naar huis dus dan heeft hij er meer last van dat ik kom! Hij vindt het ook scheef om oppas in te huren om samen iets leuks te doen terwijl mijn kinderen bij hun vader zijn. Het is pas eerlijk als ik dat dan ook moet doen. En dat vind ik weer niet eerlijk, omdat mijn kinderen al om het weekend weg zijn. Ook zou ik hem met dochter best doordeweek 'n keer te eten kunnen vragen bijvoorbeeld, maar dan zouden ze 's avonds ook naar huis moeten. Dat vindt mijn vriend dus geen optie, omdat hij dan het gemis juist voelt. Voor hem gaat het vooral om het samen slapen maar dat kan dus alleen als mijn kinderen bij hun vader zijn (straks 3x per maand).
En dan zijn er nog mijn sociale contacten. Hij zegt dat hij die aanpast aan mijn omgangsregeling. Als ik bij hem kan zijn, spreekt hij met niemand anders af want als hij dat wel zou doen, zag hij mij nog minder. Maar dat voelt scheef, omdat ik soms wel afspreek met een vriendin als mijn kinderen bij hun vader zijn. Hij vindt dat ik alleen mag afspreken als mijn kinderen bij mij zijn. Dus of ik spreek dan af samen met mijn kinderen, of ik huur daar oppas voor in zodat mijn kindervrije weekends helemaal voor hem zijn. Ja jeetje, dat is ook lastig hoor. Ik kan inmiddels echt niet meer beoordelen of hij redelijk is!

Truuske

Truuske

09-09-2012 om 18:57

Nou zeg

Wil je het heel eerlijk weten? Ik vind het nogal egoïstisch van hem om te bedingen dat jij net zoveel 'nadelen' van jullie samenzijn moet hebben als hij. Ik begrijp ook niet helemaal waarom je doordeweeks niet af zou kunnen spreken. Omdat het gemis dan erger wordt? Maar je kunt toch beter elkaar wel zien dan niet? Kun je desnoods samen een eind gaan wandelen (kind thuis laten) om zo samentijd te hebben.
Dat van die sociale contacten kan ik dan wel weer begrijpen. Ik vind het ook niet leuk als mijn vriend afspreekt in onze schaarse tijd. Het komt wel eens voor, ook van mijn kant, maar liever niet te vaak.

Rafelkap

Rafelkap

09-09-2012 om 19:19

Latje

Wat een gesprek! Ik vind het enorm ingewikkeld, je moet vooral aan zijn eisen voldoen en ik zie niet dat jij ook nog inspraak hebt in hoe jij het wil. Alles moet op de weegschaal en op zijn manier. Lijkt me niet zo'n fijne toestand. Kon jij hem duidelijk maken in hoe jij dat wil en is hij bereid tot compromissen sluiten?
Maargoed dat er nog geen verkiezingen zijn

Snuggle's

Snuggle's

09-09-2012 om 19:19

Ik snap het ook niet zo goed. Wat verwacht hij dan van je? Meer slapen kan dus gewoon niet. Of jullie moeten toch eens bij elkaar slapen als de kinderen er zijn. Is dat nou echt zo'n probleem als dat bijvoorbeeld een keer per twee weken is? In het weekend dat jij de kinderen hebt.

En elkaar meer missen als je elkaar s avonds ziet maar niet bij elkaar kunt slapen? Tja, ik kan me er best iets bij voorstellen maar misschien moet hij daar dan maar aan gaan wennen. Het wordt anders wel een heel minimalistische relatie als je elkaar maar 4 keer per maand ziet lijkt me.

Afspreken met vriendinnen ligt lastiger. Ik snap jullie allebei hierin. Die paar dagen dat je elkaar kunt zien. Maar ja, het zijn ook de paar dagen waarop je ongestoord je vriendinnen kan zien. Toch zou ik geloof ik daar na maar oppas voor nemen.

Dat hij geen oppas wil regelen omdat het alleen eerlijk zou zijn als jij de ook moet is wel heel erg raar in mijn ogen. Is hij op meer gebieden zo? Het lijkt me geen makkelijke man.
Waar is het gezamenlijke doel gebleven??

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

09-09-2012 om 22:31

Tjeemig zeg

Is hij redelijk? Nou het is meer my way or the highway lijkt me.
Hij vindt het dus alleen maar interessant als jullie van bil kunnen gaan, of vertaal ik dat nu verkeerd?

Volgens mij verwachten jullie andere dingen van een relatie. Omdat jullie elkaar zo weinig zien kan ik me voor stellen dat hij het niet prettig vindt dat je in die tijd ook nog andere afspraken gaat maken. Maar aan de andere kant: als hij met zijn dochter op stap gaat kun jij toch best even koffie gaan drinken bij een vriendin. lijkt mij. En als hij wat minder moeilijk zou doen over elkaar door de week zien, had jij ook in het weekend wat meer tijd vrij voor andere afspraken. Het lijkt mij dat hij in ieder geval erg weinig water bij de wijn wil doen. Is dit wel leuk zo???

Jo Hanna

Jo Hanna

09-09-2012 om 23:12

Klinkt vreselijk

Ik zou maar eens door mijn ogen wrijven als ik jou was en me afvragen hoe het komt dat jij nog bij ons moet navragen of dit 'redelijk' is. Klaarblijkelijk is er geen enkele oplossing mogelijk. De mogelijkheden die jij oppert worden door je partner afgeschoten, danwel omdat het zo vreselijk is voor hem om weer afscheid te nemen, danwel omdat het niet eerlijk is. En ik denk dan: kennelijk is het niet zo heel belangrijk voor hem om jou te zien. Hij wil iets wat niet kan en daar houdt hij aan alle macht aan vast en hij laat prima mogelijkheden lopen om je te zien. Daar klopt toch iets helemaal niet. Wat ziet hij nou eigenlijk als de oplossing? Daar lees ik helemaal niks over. Of vindt hij nog steeds dat alles bij het oude zou moeten blijven? Is dat dan eerlijk omdat het nou eenmaal altijd zo was? Hij lijkt me een buitengewoon star exemplaar en het verloop van het gesprek klinkt verschrikkelijk. De enige oplossing voor het tijdsprobleem lijkt me samenwonen maar volgens mij moet je dat niet willen.
Groet, Jo Hanna

Tirza G.

Tirza G.

09-09-2012 om 23:37

Lieve latje

Het gaat over de liefde. Het gaat over een ander iets gunnen. Het gaat over blij maken. Het gaat over 'hoe kan ik haar leven prettiger maken'.
En dat lees ik he-le-maal nergens in jouw verhaal. Dat gaat alleen maar over meneer zelf en zijn rotleven.

Tirza

Issey

Issey

10-09-2012 om 11:21

Amen tirza

Niets aan toe te voegen.
Issey

Jo Hanna

Jo Hanna

10-09-2012 om 12:46

Collaborative problem solving

Tegenwoordig in zwang bij communicatie met zogenoemde 'moeilijke kinderen'. Werkt misschien ook bij 'moeilijke volwassenen'. Ik vond het in ieder geval een eye opener dat je niet begint met posities (oplossingen) maar met interests (de belangen die met die oplossingen worden gediend). Afijn, klinkt abstract. Hierbij een link: http://www.directionservice.org/cadre/section5.cfm
Groet, Jo Hanna

Caitlynn

Caitlynn

10-09-2012 om 16:51

Tijdelijk

Het is misschien heel jammer dat je gezamelijke tijd moet inleveren, maar het is voor een prima doel, namelijk je kind. Als het goed is, is dat maar tijdelijk. Kleine kinderen worden groot en dan heb je meer vrijheid en meer tijd samen. Aangezien jullie tijd nu dus blijkbaar schaars is, begrijp ik niet dat jullie die doorbrengen met discusseren of ruziën. Volgens mij hebben jullie wel betere dingen te doen, namelijk bedenken en bespreken wat jullie met elkaar gaan doen als julie weer samen zijn.
Bovendien als mijn partner mij kiest, en van mij houdt, om wie ik ben, dan mag hij best stevig balen dat we elkaar minder zien, of 's nachts moeten missen, door een dergelijke omstandigheid. Ik zou me daardoor zelfs gevleit voelen. Ik verwacht echter wel dat hij een dergelijke keuze respecteert en er begrip voor op weet te brengen. Want dat ik voor mijn kind kies, hoort bij mij, net als dat ik de vrijheid wil om mijn sociale contacten te onderhouden op de tijden dat het mij uitkomt.

Tirza G.

Tirza G.

10-09-2012 om 21:13

Caitlynn

En nu zeg ik op mijn beurt amen.

Tirza

+ Brunette +

+ Brunette +

12-09-2012 om 11:56

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar...

Na drie jaar nog zo moeilijk doen over de kinderen, ik vind dat wel wat merkwaardig. Die horen er toch gewoon bij? Helemaal met zijn tweetjes is natuurlijk romantischer maar zo niet, dan is een samenzijn met de kinderen erbij toch altijd nog beter dan helemaal niets? Je kunt dan in ieder geval samen slapen, toch?

Thema van afspraakjes met vriendinnen: moeilijk. Ik snap hem wel maar jou ook, soms wil je weleens met een vriendin praten zonder kinderen om je heen. Gebeurt het vaak dat je in het weekend met vriendinnen afspreekt? Vaak vind ik in dit geval al eens per maand.

Wat betreft de oppas: je zou de helft van de kosten kunnen betalen, dat lijkt me wel zo eerlijk. Jij hebt er toch ook baat bij? En als jij minder van oppas afhankelijk bent dan is vind ik dat je niet moet zeuren als je eens een oppas moet inhuren als je alleen wilt zijn met een vriendin. Het lijkt een beetje alsof hij meer in de relatie investeert dan jij.

Wat betreft door de week: is het geen optie dat hij dan toch blijft slapen en wat eerder opstaat op zijn dochter naar school te brengen? Niet ideaal maar beter dan niets.

Verder heb je het over dat je je kinderen toch al om de zoveel weekeinden moet missen. Dat kan verkeerd aankomen, je zou eerder blij moeten zijn dat je dan je handen vrij hebt om hem zonder kinderen te kunnen zien. Ik heb een vriendin met een latrelatie die juist blij is dat de kinderen om het weekend weg zijn, hoeveel ze ook van hen houdt. Ze is dan ook superverliefd. Misschien is dat aan de hand: dat jij minder verliefd bent dan hij en hem dus minder mist?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.