Wispelturige schoonmoeder
Ik word echt doodziek van het wispelturige gedrag van mijn schoonmoeder. Er is echt niet mee om te gaan. Ze zegt A en bedoelt B. En wordt dan boos op ons.
Voorbeeld: Mijn schoonvader werd laatst opgenomen in het ziekenhuis, niet levensbedreigend maar wel onverwachts. Dus mijn man heeft aangeboden om naar haar toe te gaan om ze bij te staan. (hij heeft geen broers of zussen). Dat hoefde niet want dat was zo veel gedoe omdat wij ongeveer anderhalf uur (als het verkeer meezit) onderweg zijn voordat we bij hen zijn. Ook de dagen erna werd iedere keer gezegd, nee niet nodig. (afgesproken in ieder geval zaterdag te komen) Toen moest ik naar mijn ouders op vrijdag (die wonen ongeveer drie kwartier bij mijn schoonouders vandaan) voor een controle afspraak in het ziekenhuis (niet waar mijn schoonvader lag) deze afspraak was al weken gepland. Dus aangeboden om dan ook vrijdag te komen omdat te combineren (twee keer aangeboden zowel mijn als ik) dat we na afloop langs het ziekenhuis zouden gaan en dan nog even met haar mee naar huis en dan uiteraard ook zaterdag. Nou dat was niet nodig, want dan werd het te laat en druk en onrustig (omdat we dan ook de kinderen mee zouden nemen). De dag na dat ik dus bij mijn ouders was geweest (de zaterdag dat we daar naartoe zouden gaan) belt ze s morgens helemaal over de kook op, waarom we niet geweest waren en iedereen in haar omgeving sprak er schande van...
Schoonvader weer thuis, paar weken later moest hij onverwacht weer naar het ziekenhuis. Dit was al wat later op de dag, dus mijn man gebeld. Nee hij hoefde niet te komen. Dus hij gezegd, dan kom ik morgen (was zaterdag) maar ik kom niet heel vroeg want het was mijn verjaardag en hij vond het niet zo leuk om dan al heel vroeg weg te zijn. Hij bood aan rond elf uur bij haar, ophalen naar het ziekenhuis en dan na afloop thuis brengen en dan rond een uur of half zes weer thuis. Belt ze een kwartier later weer op gillend dat hij niet hoeft te komen omdat ze met haar zus gaat, want mijn man vind mijn verjaardag vieren toch belangrijker dan zijn vader.
Ze vind ook dat mijn man (45 jaar) geen eigen mening mag hebben en precies moet doen wat zij zegt omdat zij zijn moeder is. Nou daar ben ik het niet mee eens. Ik heb gezegd dat hij volwassen is en recht heeft op een eigen mening ook als die anders is dan die van haar. Nu ligt het allemaal aan mij. Alles wat ik doe is fout. Ik weet echt niet meer hoe ik er mee om moet gaan, ik probeer contant de vrede te bewaren, maar de maat is bij mij zo langzamerhand vol. Ik zou er het liefst een punt achter zetten, maar het blijven wel de ouders van mijn man.
Tja schoonmoeders...
Is het een idee dat je het contact met je schoonmoeder voortaan aan je man overlaat?
Als zij een aanbod afwimpelt, kan je man nog een keer extra navragen of dat echt is wat ze wil, of ze het zeker weet. Maar dan is het ook klaar.
Maria,
Mijn man vraagt ook diverse keren of het zeker is dat wil. Ik ga er (meestal) niet tussen zitten. Maar ook al bevestigd ze diverse keren dat ze het ene wil, kunnen we er de klok op gelijk zetten dat ze een paar dagen later het andere wil. En als hij dan zegt dat ze eerst gezegd heeft A, dan is dat niet waar... en hij is een slechte zoon en dat komt door mij want ik ben brutaal omdat ik tegen hen in ga (terwijl ik me eigenlijk altijd zo veel mogelijk naar hen schik om het hen naar de zin te maken) en ik vind dat wij als volwassenen best een andere mening mogen hebben dan zij.
Kinderachtig
Wat een kinderachtig gedrag. Misschien moet je man dan een sms/appje nasturen: we hebben zojuist gebeld, ik heb aangeboden woensdag te komen maar jij hebt tot twee keer toe gezegd dat het niet nodig is. We hebben toen afgesproken dat ik zaterdag kom. Liefs, je zoon.
Een beetje zoals je op het werk met kinderachtige collega's/bazen omgaat. 
Och
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat dit soort gedrag door de leeftijd en stress kan komen. Ik herken het heel erg hoor. Zeker als het om gezondheidszaken gaan en andere senioren er ook wat van vinden. Ik vind het soms een beetje lijken op dwars kindergedrag. Doe je weinig aan.
In tijden van onrust/stress laat ik het contact volledig aan man over.
Gevoelig voor meningen
Het kan ook nog komen door de omgeving. Ze spreekt eerst jullie en ze zegt dat jullie niet hoeven komen maar daarna spreekt ze kennissen, buren, familie of vrienden en die vragen of jullie geweest zijn en dan begint het commentaar. Belachelijk. Die of die was wel geweest. Dat ze dat accepteert etc. Sommige mensen zijn daar heel gevoelig voor.
Ik merk bij mijn eigen schoonmoeder ook direct als ze met van die negativo's gesproken heeft. Dan opeens is niks meer goed. Meestal moet ze dan weer even bijkomen en weer met positieve mensen praten en dan is ze weer de oude.
Verjaardag
Ik heb wel eens op een verjaardag gezeten met dit soort senioren. Die maken mekaar helemaal gek dacht ik toen.
Wat een commentaar en aannames vlogen daar rond zeg.
reactie
Het zal best dat ze elkaar opstoken, maar ik ken ze nu een jaar of 16 en ik weet niet beter dan dat ze constant veranderen van mening... Echt met alles. Niet alleen met ziek zijn. Maar ook met huis wel of
niet verkopen. Wel of niet op vakantie (ik denk dat ze in de afgelopen jaren 15 keer een vakantie hebben afgeblazen). Dan weer wel, dan toch maar niet. Kinderen logeren, dan willen ze wel, liefst een week. Komt het erop aan, dan toch maar 2 dagen want het is te druk. Kids weer teleurgesteld. Dingen kopen, bellen ze op of mijn man iets wil uitzoeken. Uiteindelijk doen ze er niets mee en gaan ze voor iets heel anders omdat de verkoper dat zegt.
Ze hebben ipad, smartphone, computer maar iedere keer problemen ermee. En als ze dan uitleggen wat er is en wij kunnen door de telefoon geen hulp geven worden we (of iig mijn man) ook weer afgesnauwd.
We hebben wel eens gehad dat we bij vrienden op verjaardag waren geweest (minuut of 20 bij hun vandaan), was vroeger geworden dan verwacht, belden we dat we in de buurt waren. Ze hadden visite kwam niet zo goed uit. Prima toch, wij weer naar huis... Belt ze een half uur later (wij dus al weer een half uur op weg naar huis) dat ze de visite weg had gestuurd of we toch maar kwamen. Ik vind dat raar... Zou sowieso nooit mijn visite wegsturen. (en als ik de visite was nooit meer komen)
Daarnaast zoeken ze altijd dingen om over te zeuren: Onze oudste zit op de middelbare, kan soms niet meer mee omdat hij proefwerkweek heeft, zijn ze daar weer verbolgen over. Hij wil niet meer logeren bij opa en oma, want gaat liever leuke dingen doen met vrienden (ze behandelen hem als een 6 jarige) ook tegen het verkeerde been. Dat wij zo ver weg wonen, want bij haar vriendinnen zien hun kleinkinderen iedere dag (mijn god, ik moet er niet aan denken ze iedere dag over de vloer te hebben) bevalt ook niet.
Naar andere mensen toe zijn ze altijd heel vriendelijk en spelen ze de ideale (schoon)ouders, dus vaak ook onbegrip in onze omgeving omdat iedereen ze altijd zo leuk vind.
Als ik kijk naar de senioren die ik ken, die zeggen vaak dat bezoek helemaal niet hoeft want het is teveel moeite en de jongeren hebben het al druk genoeg. Maar als je dan toch gaat, vinden ze het erg leuk (en dat is ook wat ze eigenlijk bedoelen).
Overigens, als een van mijn ouders of mijn schoonmoeder in het ziekenhuis ligt, ga ik er sowieso langs. Dan ga ik niet eerst bakkeleien of ik wel of niet moet/mag komen, dan ga ik tijdens bezoekuur. Ik bel wel even van tevoren om te zeggen dat ik kom, dan kan ik de andere ouder halen of die heeft een keertje vrij.
Wat Pieternella zegt
Mijn moeder, verder heel anders in de omgang dan jouw schoonouders, wimpelde ook altijd alles af. Hoeft niet, doe ik wel was haar motto. Maar ze vond het stiekem wel heel leuk als wij iets uit onszelf deden. Mijn moeder wilde niet tot last zijn en was gauw bang dat dat wel zo was.
Ik zou daarom dus gewoon gaan. Niet vragen maar vertellen.
En verder, als het wispelturige types zijn verander je daar verder niks aan. Je kunt alleen voor jezelf een veilige marge aanhouden.
En oh, ik neem wel aan dat als zijn moeder kwaad spreekt over jou, je man het voor je opneemt?
niet vragen
Ik denk dat je teveel vraagt, je moet mededelen. Als schoonvader in ziekenhuis ligt en je ziet dat je op woensdag kan komen dan deel je dat mee. Als je gaat vragen of je woensdag langs kan komen krijg je juist dat hele circus. Als het je pas zaterdag lukt zeg je dus dat je zaterdag komt.
oja
en niet jij maar je man moet mededelen dus.
Begin van..
Ik lees dat dit al langer speelt maar het kan het beginstadium zijn van dementie of alzheimer.
En verder ben ik het met de laatste meningen eens dat je veel te veel vraagt en afstemt. Doe gewoon. Leg niet uit. Geef geen redenen. Ben er voor ze. Het teveel tot last kunnen zijn drukt bij sommige ouderen te zwaar.
Ja, gewoon gaan.
Toen je schoonmoeder belde dat je schoonvader opgenomen was hoefde je man niets aan te bieden of te overleggen. Mijn man zegt alleen: "o jee, ik kom eraan."
Nu wonen jou schoonouders wat verder weg, maar dan zou mijn man ook zeggen:"Morgen kom ik en als er intussen iets bijzonders is bel me dan, al is het midden in de nacht."
Het kan dat je schoonouders wispelturig zijn, qua aankopen en andere zaken, maar dat staat los van het feit van een onverwachte ziekenhuisopname.
Tropenjaren
Ik weet nog hoe die overgang naar middelbare school een verandering met zich mee bracht. Meer drukte, andere trainingen en etenstijden, er achter heen zitten dat het huiswerk gedaan was, ouders ook ouders en het voor hen klaar staan. Een tijd met erin sluipende veranderingen waar anderen blind en doof voor waren omdat het niet hun bord met bonen was.
Lauren, herken je dit? Ben je gespitst op je schoonouders omdat ze niet zien hoe druk jij het hebt? Speelt dat een rol in je irritatie? Of is ze altijd al wispelturig geweest zonder dat je dat bemerkte omdat je het toen mogelijk minder druk had.
Dus wat stoort je? Dat zij nu zo doet of dat jij mogelijk nu hiervoor geen energie over hebt?
Ik vraag het omdat je haar toch niet kan veranderen maar je jezelf wel kan helpen er anders in te staan.
Flanagan
Tuurlijk heb ik het druk met een puber die net naar de brugklas is. Maar ik heb best energie over. Het is meer dat ik het gevoel heb dat wij nooit iets goed kunnen doen. Nooit is het goed genoeg. Als mijn man zegt okay ik kom, dan is het weer op de verkeerde toon en krijgt hij het verwijt dat hij het brengt als het een verplicht nummer is en niet omdat hij het graag wil. Er is altijd wat. Ze zijn allebei met pensioen, hebben geen hobby en vervelen zich volgens mij te pletter. Zij zijn volgens mij de hele dag niet anders bezig met dingen verzinnen zoals zij het ideaal zouden vinden en als wij daar niet aan voldoen krijgen we weer verwijten. Als mijn man een dag niet gebeld heeft krijgt hij te horen dat hij nooit iets van zich laat horen. Ze wil altijd haart zin hebben. Als wij iets anders voorstellen omdat het ons niet leuk lijkt krijgen we dat 3 jaar later nog te horen. Maar als zij ergens geen zin in hebben dan moeten wij dat maar accepteren. Zelf communiceren ze slecht. We hebben ook wel eens bij een ziekenhuis opname gezegd. Okay wij gaan morgen. Staan we de volgende dag in het ziekenhuis, was hij s ochtends al naar huis gegaan, hadden ze niet doorgegeven (wij dus met 3 kids anderhalf uur in de auto gezeten) dan krijgt mijn man de schuld, want oh wat dom, hij had even moeten bellen... We zijn toen de kids nog klein waren ook wel met ze op vakantie geweest, tenminste dan sloten ze zich de laatste paar dagen aan, zodat wij ook even tijd voor elkaar hadden. Drie uur na de afgesproken tijd waren ze er niet, deden het even rustig aan ook niet doorgegeven. Eenmaal daar, hebben ze een uur op de kinderen gepast, toen moesten wij het maar weer doen, anders hadden ze niets aan hun dagen.
lastig
Jee, lastig als je het nooit goed kunt doen, er is wel een zekerheid die je hebt 'goed is het nooit' dus laat maar gaan dan. Ik denk dat je ze gewoon moet bekijken als 'niet helemaal normaal' want ze lijken me niet helemaal te kloppen. Stop met verwachtingen dat het ooit leuk zal zijn,want dat gaat niet met hen.
Trekken jullie samen je eigen plan, doe wat je wilt met de schoonouders (evt. ziekenhuisbezoek of gewoon bezoek) en verder loslaten. Leg de communicatie volledig neer bij je man, neem zelf ook niet de telefoon op als ze bellen, alles naar man, niet om hem te pesten, maar één communicatiepunt lijkt me beter.
Zo'n voorval dat jullie langskomen omdat jullie toch in de buurt waren, wat ze dan afwimpelen, dan ook meteen zeggen, geen punt, gaan we nu wel door naar huis. Bellen ze 20 minuten later dat ze de visite hebben weggestuurd, dan ook gewoon zeggen, dat ze dat helemaal niet hadden hoeven doen en dat jullie nu gewoon naar huis gaan. (je wist het toch al, goed is het toch niet) dus gewoon laten mopperen, ze doen het zelf.
Tjeee Lauren
Je hebt het niet getrroffen met je schoonouders.
Met recht wispelturig.
Yep, erg wispelturig. Vermoeiend hoor. Idd maar varen zoals jullie denken het goed te doen en het gezeur maar het ene oor in en het andere oor weer uit.
juist
Juist omdat je weet hoe je schoonmoeder is, zou ik alles alleen nog maar meedelen en denken, wat ik ook doe, het is toch niet goed maar ik doe het voor mijn schoonvader. Ik zou snel klaar zijn met dergelijk divagedrag, wat het natuurlijk helemaal niet is maar waarschijnlijk uit enorme verlegenheid of social akwardness voortkomend.
Niet bij je man neerleggen
Itt het advies van anderen, zou ik niet elke vorm van communicatie bij je man neerleggen maar de telefoon wel oppaken. Zo steun je hem want het is voor hem ook niet leuk; een klagende moeder en een vrouw die zich op afstand houdt wat zijn moeder betreft. Snel een puntje van strijd wegens gebrek aan steun van je partner.
Lauren, je geeft aan dat er altijd wel dingen niet lekker gaan. Dat herkende ik hier ook. Maar ik stoorde mij er pas echt aan, toen mijn grens ( liegen) was vertrapt.
Zo heeft ieder een grens. Die grens kan zwaarder meetellen als je te moe bent om het te negeren.
Ik begrijp goed hoe je je voelt. Je vraagt je wrs af hoe lang dit blijft enof het nog erger kan worden. Het kan erger worden als je man zich hierin alleen voelt staan en zijn frustratie op jou gaat afreageren.
En die tochtjes van 1,5 uur richting oma, doe je in de toekomst, denk ik, ook niet zomaar Meer zonder eerst te checken of het uit komt. Dat scheelt ook weer tijdverlies.
