Woede uitbarstingen partner
Schets situatie:
Ik (35) en man (40) zijn nu 3 jaar samen en hebben beiden een grote kinderwens waar we het liefst dit jaar mee starten. Maar toch twijfel ik of dit wel de juiste man is.
Ik schaam me zo om dit op te schrijven omdat niemand dit van ons weet en denkt dat alles altijd koek en ei is. Toch voel ik soms dat het niet normaal is en heb daarom erg de behoefte aan de mening van jullie.
Man heeft zoals de titel omschrijft regelmatig woede uitbarstingen.
Op dat soort momenten gooit hij heel hard met spullen, scheld me uit voor bijvoorbeeld egoïst of egoïstische trut en maakt dreigende opmerkingen.
Hij krijgt een hele boze blik en zijn ogen zijn zo woedend dan.
Ook word zijn stem richting mij schreeuwend.
Als hij zo tekeer gaat sluit ik me het liefst op in de badkamer of vlucht ik de deur uit maar dat maakt hem alleen maar razender.
hij zegt dat hij nooit een vrouw met een vinger aan zou raken. Ik geloof hem maar toch maakt hij me zo bang.
Ik heb hem wel eens mannen flink aan zien pakken en ook in het verleden was hij een echte vechter.
met alcohol op word het erger. Hij heeft dan ook besloten minder te drinken. Maar zonder alcohol is het ook wel eens voorgekomen.
Want ook spanning en stress zijn triggers.
Het is gewoon alsof ik zit te wachten op de volgende keer.
er hoeft soms maar een kleine aanleiding te zijn en hij gaat door het lint. voor mij klein. Voor hem groot.
dit is niet alleen in de privé situatie maar ook naar zijn eigen familie en op het werk heeft hij dit gedrag regelmatig vertoond
dat daargelaten is het een lieve gevoelige man met het hart op de goede plek.
Hij beseft achteraf ook dat hij weer eens te ver is gegaan maar toch breekt het het vertrouwen af als het dan telkens weer gebeurd. Hij zegt dan dat ik niet op de goede manier er voor hem ben op dat moment maar ik weet gewoon niet hoe ik er voor hem kan zijn omdat mijn angst op dat moment volledig overheerst.
diep in mijn hart voel ik dat ik dit niet meer wil. Ik wil een lieve man. Die mij nooit angst aan jaagt.
maar toch denk ik soms dat het ook aan mij ligt. In elke relatie komen toch wel eens ruzies voor. Zo ook in mijn vorige relaties. Maar daar werd niet in gegooid of geschreeuwd.
Ik hou zo veel van hem maar ik merk ook dat dit veel met me doet.
Dit opschrijven was al heel fijn. Nu ben ik zo benieuwd naar jullie mening!
Liefs, Naoom
Hoe is dit om voor je te lezen? Bevestigt het je twijfels of had je eigenlijk toch op een ander antwoord gehoopt?
Ik hoop dat je je niet laat afschrikken en er voor open durft te staan om te onderzoeken (met input van hier) wat het beste voor jou is.
" En dat is waarom dit niet over gaat. Dat is waarom dit erger is geworden toen je bent gaan samenwonen. En waarom dit nog erger wordt als je zwanger wordt. Niet door stress. Maar omdat de voordelen van zijn uitbarstingen opwegen tegen te nadelen, mits het niet het einde van de relatie betekent. En hoe meer je aan hem 'verbonden' raakt, en hoe meer uitbarstingen je accepteert, hoe meer hij zich durft laten gaan. En hoe meer hij gaat denken dat de 'disbalans' die is ontstaan in jullie relatie iets is waar hij recht op heeft. Hij zegt het zelf, in alle kalmte na een uitbarsting, dat jij er meer 'voor hem moet zijn' tijdens zijn uitbarstingen. Juist dat gevoel van 'recht' (entitlement) is waarom hij zich meer en meer laat gaan."
Dit. Dit geestelijk geweld levert hem wat op, en zal daarom blijven voortduren. Ook al slaat hij niet, dit is ook agressie, en bedreigend, en schadelijk voor jou en zeker ook voor eventuele toekomstige kinderen. Niet aan beginnen. Nu wegwezen. Of eerst relatietherapie proberen, al heb ik weinig hoop dat dat helpt.
Nou de meningen zijn vrij eenduidig. Toch vraag ik me af: Waarom raden mensen relatietherapie aan als het probleem zo overduidelijk bij hem ligt?
Ik vraag dit ook omdat in het therapietraject met mijn later als narcistische persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerde partners verschillende therapeuten kwamen met: "Maar MRI, hij is gewoon heel onzeker". Eh ja, maar het uitte zich niet als onzekerheid, het uitte zich als de baas willen spelen, manipuleren, guild tripping, gaslighting, etc kortom agressief gedrag naar mij toe. Had hij zich onzeker getoond, dan was het een ander verhaal geweest.
Nu legden de therapeuten het stuk van onzekerheid naar agressie bij mij terwijl dat bij zijn proces hoorde. Ik zie dat vaak gebeuren.
Maar ik ben ook gewoon nieuwsgierig wat mensen denken dat relatie therapie kan doen als de agressieve partij niet er heel erg van overtuigd is dat zijn gedrag niet klopt en dat hij daar ook alleen met een therapeut aan moet werken.
Doet hij dat wel, en gaan ze daarnaast samen naar een (zelfde) therapeut die aangeeft wat ze kunnen verbeteren op het moment dat het weer gebeurt, is dat natuurlijk een ander verhaal.
To, misschien helpt het om jouw ogen eens te sluiten. Bedenk dat jullie de zo gewenste kinderen hebben. Jij staat daar met een huilende baby in de armen en een bange peuter aan je been. Hij staat voor jullie in zo'n bui. Wat voel je? Wat kan je doen?
Kleine kinderen zijn een bron van stress. Ze huilen, worden ziek en luisteren vaak niet. Ze hebben geen besef van tijd. Als je tegenover een volwassen vrouw al geweld gebruikt en jezelf niet onder controle hebt. Dan zal dat tegenover een huilbaby nog lastiger worden...
Durf jij je partner alleen te laten met jouw toekomstige kinderen? Je moet immers ook werken, sociaal leven of boodschappen doen. En stel je gaat bij hem weg. Dan heeft hij recht op de kinderen. Er zijn vrouwen die om die redenen in een schadelijke relatie blijven. Met een kind ben je eeuwig aan hem verbonden. Nu kan je nog weg...
"Toch vraag ik me af: Waarom raden mensen relatietherapie aan als het probleem zo overduidelijk bij hem ligt? "
Zij is ook onderdeel van dit patroon. Ze kunnen samen de ruzie opnieuw doornemen met de therapeut erbij. Dan insteken op waar het anders kan en hoe. Dit doe ik met man bij de relatietherapie. Geeft nieuwe inzichten en tools. Bovendien geeft de therapeut ook vaak meer aandacht en begrip voor verlangens onder de oppervlakte. Waarom gaat de communicatie zo, wat wil die ander nou eigenlijk echt. Vaak is ruzie ook langs elkaar heen communiceren en teleurstelling in onuitgesproken verwachtingingen van elkaar. Zo begrijpen we elkaar beter.
Moederkareltje schreef op 02-04-2024 om 12:05:
"Toch vraag ik me af: Waarom raden mensen relatietherapie aan als het probleem zo overduidelijk bij hem ligt? "
Zij is ook onderdeel van dit patroon. Ze kunnen samen de ruzie opnieuw doornemen met de therapeut erbij. Dan insteken op waar het anders kan en hoe. Dit doe ik met man bij de relatietherapie. Geeft nieuwe inzichten en tools. Bovendien geeft de therapeut ook vaak meer aandacht en begrip voor verlangens onder de oppervlakte. Waarom gaat de communicatie zo, wat wil die ander nou eigenlijk echt. Vaak is ruzie ook langs elkaar heen communiceren en teleurstelling in onuitgesproken verwachtingingen van elkaar. Zo begrijpen we elkaar beter.
Nee dat is ze alleen maar door nu een relatie met hem te hebben, nergens anders door (tenzij ze een verleden van agressieve partners heeft en dan zou ik aanraden deze relatie te verbreken en vervolgens daar aan te gaan werken). Maar waarschijnlijk heeft hij dit ook bij andere partners gehad en zoals als uit openingspost blijkt ook bij collega's. Het verhaal dat je houdt gaat voor veel stellen op. Maar bij veel anderen ook niet en dan ga je dus het slachtoffer verantwoordelijk stellen voor zijn gedrag.
Relatietherapeut lijkt me alleen zinnig als hij eerst en vooral ook aan zichzelf werkt. En dan nog...
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en heb zeker weleens getwijfeld aan mezelf. Nu een andere partner en nergens last van... Relatie therapie had het drama alleen maar groter gemaakt, want dan ben jij degene die moet aanpassen want meneer ziet zijn aandeel niet.
Evaluna schreef op 02-04-2024 om 12:27:
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en heb zeker weleens getwijfeld aan mezelf. Nu een andere partner en nergens last van... Relatie therapie had het drama alleen maar groter gemaakt, want dan ben jij degene die moet aanpassen want meneer ziet zijn aandeel niet.
To schrijft wel dat man beseft dat hij achteraf te ver is gegaan. Dus er is reflectie.
Moederkareltje schreef op 02-04-2024 om 12:39:
[..]
To schrijft wel dat man beseft dat hij achteraf te ver is gegaan. Dus er is reflectie.
Zegt he-le-maal niets. Dat zeggen alle mishandelaars. Luister naar de podcast 'zij is van mij'. Hij moet actief willen helen, niet van alles beloven waarna het weer hetzelfde gaat. Die beloftes en zeggen dat het niet klopt zijn nieuwe manipulaties (ook al meent hij het en gelooft hij het zelf). De enige maatstaf is uit zichzelf ergens aan gaan werken.
Moederkareltje schreef op 02-04-2024 om 12:39:
[..]
To schrijft wel dat man beseft dat hij achteraf te ver is gegaan. Dus er is reflectie.
Of hij doet dit voor het effect, om te voorkomen dat ze weggaat.
Het feit dat dit regelmatig voorkomt, wijst daarop.
Als hij werkelijk, oprecht spijt had, dan had hij er allang voor gezorgd dat dit niet meer voorkwam. Maar integendeel, hij vindt het wel prima zo. Dit gaat niet verbeteren, dit gaat alleen maar verslechteren.
Woede uitingen. Boosheid. Schreeuwen. Het betekent altijd dat er onderliggend iets speelt. Machteloosheid? Frustratie? Onvrede? Hij reageert zich vooral af of wie dicht bij hem staat (jij!). Dit gaat niet voorbij tenzij hij in therapie gaat én het zelf wil aanpakken. Hij zal het ook naar jullie kinderen gaan doen. Dikke rode vlag.
Hij gaat het gevecht verbaal aan. En jij hebt zo te lezen een conflict vermijdende voorkeur. Dat botst. Maar het is al een patroon geworden! Mijn tip is om zelf als de sodemieter je houding te veranderen naar hem. Ook zou ik vandaag naar hem uitspreken dat je je ONVEILIG voelt. Hij moet echt hulp zoeken.
Heb je je al ingelezen over dit onderwerp? Ook over jullie voorkeur voor communicatie? Misschien is hij een Aap. En jij een Schildpad? Zie theorie over communicatiestijlen.
Om nu een gezin te beginnen lijkt mij dit gedrag geen goede basis. Hij is niet zo maar gedraagt zich soms zo. Als hij hetmeteen gaat aanpakken, niet met woorden en beloftes dat hij zal veranderen (!) maar met eigen therapie en misschien samen therapie, wie weet ...
Maargoed dat weten wij dus allemaal niet of hij het prima vind zo, dat staat er niet. Misschien wil man ook graag veranderen en haat hij zijn gedrag maar weet hij niet hoe of lukt niet. Dat kunnen we niet opmaken uit TO haar verhaal. Spijt betuigen is misschien een begin van zelfinzicht en de wil er iets aan te doen wilde ik alleen zeggen.
Ik denk dat hij niet geleerd heeft hoe om te gaan met emoties en alles kwaad en agressie wordt. Kunnen mensen voor geholpen worden, hij is niet de eerste.
Dus TO vraag hem maar of hij openstaat voor hulp, professioneel.
Er is best een kans dat therapie iets kan doen. Hoe groot de kans op succes is hangt mede af van een aantal factoren, en je schrijft te weinig over hem om daar echt een goed beeld van te krijgen.
Maar…. de man is misschien nog wel te redden, dat wil niet zeggen dat jullie relatie dat ook is. Het klinkt alsof er al veel stuk is.
En jouw klok tikt. Zo heel veel tijd heb je niet meer! (wie weet wanneer je een nieuwe partner vindt)
Als je echt echt echt hem nog een kans wil geven zou ik hoe dan ook nu radicaal ingrijpen. Apart gaan wonen als jullie samen wonen en apart gaan leven. En laat hem maar komen dan. Hoe gaat hij weer iets met je opbouwen? Hoe gaat hij vertrouwen herstellen? Welke ideeën heeft hij daarover en hoe brengt hij die in praktijk?
Nooit accepteren dat iemand je bang maakt. Zorg voor jezelf!
Pinokkio schreef op 02-04-2024 om 13:21:
Er is best een kans dat therapie iets kan doen. Hoe groot de kans op succes is hangt mede af van een aantal factoren, en je schrijft te weinig over hem om daar echt een goed beeld van te krijgen.
Maar…. de man is misschien nog wel te redden, dat wil niet zeggen dat jullie relatie dat ook is. Het klinkt alsof er al veel stuk is.
En jouw klok tikt. Zo heel veel tijd heb je niet meer! (wie weet wanneer je een nieuwe partner vindt)
Als je echt echt echt hem nog een kans wil geven zou ik hoe dan ook nu radicaal ingrijpen. Apart gaan wonen als jullie samen wonen en apart gaan leven. En laat hem maar komen dan. Hoe gaat hij weer iets met je opbouwen? Hoe gaat hij vertrouwen herstellen? Welke ideeën heeft hij daarover en hoe brengt hij die in praktijk?
Nooit accepteren dat iemand je bang maakt. Zorg voor jezelf!
Ja dat kan zeker werken, maar dan doet hij het nog niet uit zichzelf maar om haar terug te krijgen. Dan weet je nog niet of het patroon zich weer herhaalt zodra hij haar weer terug heeft. Ik zou graag verhalen horen en lezen van partners die agressief waren en na zo'n interventie als jij voorstelt, echt veranderd zijn. Misschien bestaan ze. Ik ken ze niet.
Maar goed, voor hemzelf moet dit ook niet fijn zijn. Er zit waarschijnlijk pijn onder en als dat zo is, zal het ook niet makkelijk zijn dat in de ogen te kijken. Dus mocht er maar sprankje zijn van die onderliggende pijn aan te willen gaan, dan is er veel gewonnen imho en is er misschien hoop op verandering.
MRI schreef op 02-04-2024 om 13:41:
[..]
Ja dat kan zeker werken, maar dan doet hij het nog niet uit zichzelf maar om haar terug te krijgen. Dan weet je nog niet of het patroon zich weer herhaalt zodra hij haar weer terug heeft. Ik zou graag verhalen horen en lezen van partners die agressief waren en na zo'n interventie als jij voorstelt, echt veranderd zijn. Misschien bestaan ze. Ik ken ze niet.
Hier 4 jaar therapie, hij is niet veranderd. We zijn gescheiden en hij heeft er niets van geleerd, hij doet het bij elke nieuwe vriendin weer. Hij heeft ook heel charmante kanten en is een kei in love bombing, daar trappen nog steeds vrouwen in.
