Zeer goede relatie met ex
Mijn nieuwe vriend heeft een zeer goede relatie met zijn ex omwille van de kinderen. Hier ben ik uiteraard zeer blij mee want er zijn daardoor weinig complicaties.
Ze wilden geen co ouderschap omdat ze het beter vonden voor de kids om 1 vast thuis te hebben. Hij heeft ze om t weekend. Daarnaast waait hij daar nog wel s binnen, eet dan gezellig mee en speelt dan wat met ze en legt ze op bed. Ze hebben jaarlijks nog een gezinsuitje met z'n viertjes en doen kerst enzo samen vanwege de kadootjes. Hij klust regelmatig daar gezien zij buiten hem niemand hier heeft. Ze is nl vanuit een andere regio en kan zich hier niet goed settlen. Hij wil die band met haar zo houden vanwege de kids, maar ook omdat hij bang is dat ze anders de kids meeneemt naar de andere kant van t land.
Heel leuk en aardig allemaal dus, maar toch voelt t soms wat vreemd aan. Uiteraard heel fijn dat ze zo goed door 1 deur kunnen maar ik merk dat ik toch moeite heb met de wekelijkse bezoekjes bij haarbin huis. Samen eten, samen de kids voorlezen en op bed leggen....
Ze communiceren blijkbaar duidelijk naar de kids dat mama en papa gescheiden zijn, en mijn relatie wordt door kids en ex ook prima geaccepteerd.
Ik heb niet de onzekerheid dat er wat tussen hun gebeurt, ondanks dat er best nog wel wat emotie zit.
Dus waarom zeurt dat stemmetje in mijn hoofd zo?
Stemmetje in je hoofd
Het stemmetje in je hoofd zeurt omdat samen kinderen hebben een enorm sterke band geeft. Zelfs een partner (als ouder van je kind(eren)) kan maar tot op zekere hoogte "concurreren" met de band die je met je kind hebt. Ik snap wel dat jij dit als nieuwe partner ingewikkeld vindt, vanaf dag één sta je niet op de eerste plaats. En ook al ben jij zijn nieuwe partner, zijn ex is de moeder van zijn kinderen en met haar deelt hij nog steeds een essentieel deel van zijn leven. Jij staat hier grotendeels buiten en dat moet behoorlijk slikken zijn voor jou.
Ik vindt het absoluut voor je vriend pleiten dat hij met zoveel inzet probeert om zijn kinderen een stabiele en veilige jeugd te geven en dat hij een substantiële gelijkwaardige rol in hun leven wil vervullen. Komt op mij over als een man met karakter en ruggengraat; een vent om voor te gaan.
Hmmm
Uit onderzoeken blijkt dat het niet goed is voor de kinderen om na een scheiding nog heel veel 'gezinnetje te spelen'. Het lijkt wel of de kinderen de scheiding accepteren maar alle kinderen willen het liefst dat hun ouders weer bij elkaar komen, en als je op deze manier de schijn ophoudt is dat voor hen niet duidelijk. Het lullige is dat als je vriend nu besluit jou een meer prominente plaats in zijn leven te geven, als vrouw nr 1, zijn ex en de kinderen dat zullen opvatten alsof jij dat hebt bedongen.
Ik ga je verder niet adviseren, maar ik zou er niet blij van worden cq niet mee kunnen leven als mijn partner nog zo'n groot deel zou uitmaken van zijn 'oude gezin'. Schooldingen en een keertje eten is natuurlijk geen probleem, maar samen Kerst of gezinsuitjes zijn nu eenmaal zaken die je verliest als je besluit te scheiden.
"zaken die je verliest als je besluit te scheiden"
Punt is dat de kinderen helemaal niks hebben besloten, er is voor hen besloten. Die gekke ouwe lui maken zich druk over allerlei zaken, waar zij totaal het punt niet van inzien, maar het betekent wel dat hun leven compleet overhoop wordt gegooid. En ineens wordt alles wat vroeger leuk was "gedoe" of moet in tweevoud.
Ik kan het absoluut waarderen als ouders zichzelf weten te relativeren en besluiten om de verantwoordelijkheid voor hun kinderen op de eerste plaats te zetten en daarbij even hun eigen ergernissen op de achtergrond te plaatsen; een teken van volwassenheid lijkt mij. Prachtig voor de kinderen, maar moeilijk voor een eventuele nieuwe partner.
Dus Suusje nogmaals, de keuzes van jouw vriend laten hem zien als een man met karakter en ruggengraat; een vent om voor te gaan.
Ja, dat kan
Ik vind dat je ook een goede verstandhouding kunt hebben als gescheiden ouders als je niet elke week bij elkaar over de vloer komt, Kerst samen viert en als gezin uitstapjes maakt. Maar goed, je zult er maar mee zitten en opmerkingen daarover zullen niet in goede aarde vallen bij de ex en de kinderen. Ik vraag me af hoe lang ze al gescheiden zijn. Meestal verdwijnen dat soort 'intimiteiten' na een tijdje. Mijn ex is ook nog een paar maanden twee keer per week komen eten. Op een gegeven moment was ik daar wel klaar mee 
Ik heb vrienden en die doen
dat al 10 jaar zo en daar zijn partners, verhuizingen, nieuwe kinderen bijgekomen. Een leuke scheiding was het niet maar het is een heelgezellig nahuwelijk.... En daar hebben de kinderen heel veel baat bij...
Mijk
Als ik jou was
Zou ik me denk ik al veel beter voelen als het spontane binnenvallen zou worden vervangen voor vaste afspraken in combinatie met eventuele spontane telefoontjes.
Ik denk dat dat de win-win is want dan kan je ex wel zijn (zeer prijzenswaardige) rol naar zijn kinderen blijven spelen maar weer jij wat beter waar je aan toe bent. De kinderen ook trouwens, lijkt me best onrustig voor ze op deze manier.
Ook zou ik open zijn naar je vriend over je gevoelens, zonder hem aan te vallen maar zoals ik je posting lees doe je dat ook niet. Je wilt gewoon meer voelen dat jij nu de vrouw in zijn leven bent. De kinderen horen bij hem en daar zit zijn ex aan vast maar ik denk dat het helpt als jij voelt dat ze 'vader en moedertje spelen' op die momenten en niet 'echtpaartje' (ik weet het, ze spelen niks maar om het verschil duidelijk te maken).
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tenzij...
ja het is natuurlijk leuk en aardig al dat mee-eten enzo tenzij jij, als nieuwe partij voelt dat ze nog erg emotioneel vervlochten zijn met elkaar. Koppels die echt allebei vinden dat uit elkaar gaan het beste was, het alleen kunnen redden maar voor de kinderen wat samenkomsten organiseren vind ik een verhaal. Een ander verhaal is als het uit halfslachtigheid gebeurt, uit niet van elkaar los kunnen komen. Jij moet er achter zien te komen of dat stemmetje in je hoofd een beetje flauwe jaloezie is (wat ook mag hoor) of wel degelijk een grond heeft in de realiteit.
Beste voor kinderen
Zo gingen mijn ouders met elkaar om en dat is de reden denk ik dat wij nooit emotioneel 'last' hebben gehad van de scheiding. Tot we puberden (toen waren ze zo'n 8 jaar gescheiden hoor) en er nieuwe partners kwamen. De partner van mijn vader deed er op een gegeven moment moeilijk over....terwijl er tussen mijn ouders behalve wij 'niks' aan de hand was. Dat hebben we de nieuwe partner van mijn vader écht enorm kwalijk genomen. Het is pas sinds een jaar of 10 weer genormaliseerd. Gelukkig bleef mijn vader trouw....aan ons dan wel te verstaan. Zijn vrouw kon het toch niet winnen van ons...Dat wil je vast niet. Door haar opstelling kwamen we jarenlang niet meer bij mijn vader. Maar hij wel bij ons.
Zonder de eigenwijze houding van mijn vader weet ik zeker dat wij ook zoals ze vele ook hadden geleden onder die scheiding. Dat was nu niet het geval.
Wij hadden een vader én een moeder en die steunden elkaar in opvoedkwesties en beslissingen en we vormden een soort Lat-gezin. En dat werkte.
groeten albana
Eens met vic
Twee dingen:
Als het zo is dat je partners kinderen hun ouders het liefst weer bij elkaar zien komen (wat denk ik bij veel kinderen inderdaad het geval is), is de huidige situatie voor hen wel leuk maar ook onduidelijk. Kun je daar eventueel achter komen?
Verder, bij de beoordeling of je partner te ver gaat of niet in zijn contact met zijn ex hoef je niet de mening te vragen van anderen, want daar zijn geen objectieve maatstaven voor. Als jij er echt last van hebt en het de relatie met je partner onder druk zet, moet je dit kunnen aankaarten bij hem. Sterkte ermee.
Chris
Vic
Ik kan me eigenlijk het beste vinden in de reactie van Vic. Volgens mij is teveel 'gezinnetje spelen' alleen maar verwarrend voor de kids. Ik weet dat de jongste dan ook regelmatig vraagt waarom papa niet bij hun komt wonen.
Daarnaast spreken ze elkaar soms nog aan met schatje, oude gewoontes slijten niet? In mij mening kun je de feestdagen prima fair verdelen en kadootjes in twee huizen zijn altijd leuker dan kadootjes in 1 huis...
Onzinnige argumenten
Sorry suusje maar je laatste argumenten zijn onzinnig.
Nee, kado's in 2 huizen zijn niet leuker! Kado's en daar met je vader én moeder van genieten zijn écht veel leuker. Zelfs als het er minder zijn.
En verwarrend is het helemaal niet. Mijn ouders hadden 2 huizen. In de ene woonde mijn moeder en in de andere mijn vader en soms waren we bij de een en soms bij de ander. En ook nog soms was mijn vader bij ons en soms mijn moeder en dan wel in het huis waar wij op dat moment waren. Wat is daar verwarrend aan?
Dat schatje noemen is iets tussen jouw en man, daar staan die kinderen buiten lijkt me.
Maar je doet teveel 'aannames' m.b.t. die kinderen en hoe ze het zouden vinden en gebruikt die als argumenten.
Niet doen.
Je hebt geen idee.
Gebruik je 'eigen argumenten' die betrekking hebben op jouw en evt. je vriend en laat hun eigen vader of moeder beslissen over de kinderen.
groeten albana
Suusje
Als 10 personen A zeggen en eentje B heeft die laatste niet per se gelijk, ook al heeft ze informatie op basis van onafhankelijke onderzoeken Het lijkt me echt heel vervelend als je vriend zijn partner 'schatje' noemt en ik vind dat ook niet normaal. Je kunt je afvragen waarom mensen gescheiden zijn die het overduidelijk zo goed met elkaar kunnen vinden en elkaar dan ook nog lieve namen geven. Maar goed, er zijn ook heel reacties van mensen die wel vinden dat je beste vrienden kunt blijven na een scheiding, of heel goed toneel spelen.
Ja tuurlijk hebben de kids pa en ma liever samen met kerst en sinterklaas, het liefst elke dag van het jaar.
Maar ze zijn gescheiden en daarbij horen gescheiden levens en activiteiten. En vooral als je dan een nieuwe relatie aangaat zul je bepaalde dingen nou eenmaal moeten loslaten. In mijn mening geweldig dat ze zon fijne relatie hebben, maar er zijn grenzen.
Hoe fair is het voor de nieuwe relatie als ex lief er moeite mee heeft dat nieuw lief ook mee komt De kinderen zijn trouwens helemaal stapel op me, dus daar zal t niet aan liggen.
Als het nog zo emotioneel ligt allemaal, hoe verwarrend is dat voor de kids. Daarnaast gaat hij bij ex klussen, etc alleen om te voorkomen dat ze naar andere provincie verhuist met kids. Ex is nl helemaal nog niet klaar voor nieuwe relaties en heeft bijzonder weinig contacten hier. En als ze wil verhuien doet ze toch toch ondanks zijn geklus. En als t evht allemaal voor de kids is, verhuist ze helemaal niet.
Maar goed, duidelijk dat meningen enorm verschillen hierover. Ik zie kinderen uit alle soorten echtscheidingen en hoezeer je je best ook doet, beschadiging kun je niet voorkomen. Ik zie ouders die zichzelf uit schuldgevoel volledig aan de kant zetten terwille kids. Maar waar blijf je zelf dan ....
Moeilijk thema dus, geloof toch dat ik te egoistisch ben dan
Bedankt voor alle reacties
Suusje
Zijn ex mag niet zomaar verhuizen zonder zijn toestemming. En dat klussen is iets wat ik bij veel gescheiden mensen zie, net als het invullen van de belastingaangiften trouwens (wat ik heel vreemd vind, maarja). Mijn vriend hangt ook nog wel eens een lamp op bij zijn ex. Ik vind dat absurd want ze gedraagt zich regelmatig als een heks dus van mij mag ze een boom in, maar ja ik snap hem ook wel weer. Hij probeert de verstandhouding toch zoveel mogelijk leefbaar te houden. Mijn ex zou hier ook mogen klussen, ik heb genoeg te doen
Ik denk dat jij je het beste kunt richten op de relatie tussen jou en je vriend. Hij moet er toch met haar uit zien te komen en daarin ben jij geen partij. Ik weet niet hoe lang jullie al samen zijn, maar op een gegeven moment kun je toch wel 'eisen' om een prominente rol in zijn leven te krijgen. Of je eigen conclusies trekken als dat niet gebeurt.
Weet je
Ik zit een beetje met mijn ogen te flapperen van al die hemelse verhalen over hoe fijn het wel niet kan. Maar het lijkt mij een persoonlijk iets, wat je wel en niet kan en wat wel en niet past in je relatie. En ik ben een beetje een dwarsligger hier geloof ik (alhoewel in goed gezelschap) maar ik vind het helemaal niet zo slecht als ouders op zoek gaan naar een balans tussen hun eigen behoeftes en die van de kinderen. Dat gebeurt mi in kerngezinnen ook continu dus in de nieuwe samengestelde gezinnen vind ik het ook heel gezond. En nee, dat betekent niet dat je als ouder als een egoïstische olifant in de kinderporseleinkast tekeer moet gaan maar het betekent ook niet dat je jezelf en je eigen geluk volledig op pauze moet zetten.
Ik denk dat het ook heel gezond is voor de kinderen als papa en mama na de scheiding hun nieuwe eigen weg zoeken en vinden en daardoor lekker in hun vel zitten. En waar dat voor de één een LAT gezin is, is het voor de ander een ander nieuw evenwicht. Hoe dan ook lijkt het me zelden een goed idee om geforceerd vast te blijven houden aan een statisch beeld van wat goed zou zijn voor de kinderen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Het moet niet te klef worden.
Er zijn in deze discussie grofweg twee kampen: degenen die het heel nobel vinden dat de exen vadertje en moedertje blijven spelen en degenen die vinden dat je voor je nieuwe leven moet kiezen en meer afstand moet nemen van je ex.
Als de gezamenlijke bezigheden echt alleen maar plaatsvinden terwille van de kinderen, dan zou ik er zo nu en dan graag bij willen zijn. Pappa en mamma en de kinderen vormen dan nog steeds één geheel maar door de aanwezigheid van de nieuwe partner wordt geen schijnwereld in stand gehouden c.q. valse hoop in stand gehouden dat de klok misschien nog wel wordt teruggedraaid. Een win-win-situatie toch? Volgen er protesten, dan zou ik me afvragen of ik wel echt nummer één ben in zijn leven. Gesputter over een onwennige sfeer tijdens de routinebezoekjes zou dan nog tot daaraan toe zijn maar als ik bijvoorbeeld niet welkom zou zijn op een sinterklaasfeest dan zouden bij mij de alarmbellen gaan rinkelen.
Net als knurf
ook hier doen we nog wel dingen samen: sinterklaas, verjaardag en als er ijs ligt schaatsen met z'n 3-en. Daar vindt kado-moeder niets aan en wij genieten er van.
En onze dochter ook. Ze wil ook graag foto's van ons 3-en en die maakt kado-moeder.
Als het handig uitkomt eet dochter's vader hier ook. Of we lunchen samen als we wat willen bespreken.
Het is als nieuwe relatie ook wat geven en nemen voor de al aanwezige kinderen. Je hoeft niet je hele leven aan de kinderen te geven, maar ze hebben wel een streep voor op alles wat nieuw komt, zij hebben er niet om gevraagd.
Nieuwe vriendin
Toch ken ik echt veel gescheiden mensen die eerst goed met elkaar omgingen maar toen er een nieuwe vriendin in de picture kwam ging het alras minder. Ik geloof er niet in dat dat per se aan die nieuwe vriendin hoeft te liggen. Het kan heel goed ook aan de de man liggen zijn nu een nieuwe vrouw heeft gevonden en meer daarmee wil zijn. Vervanging zeg maar. Dus Sinilind heeft je ex al een nieuwe vriendin? Dat kan veel veranderen hoor. Een vriendin van mij zou oh zo vriendschappelijk met ex Piet om blijven gaan, hij krijgt een nieuwe vriendin en nu... pff de honden lusten er geen brood van hoe hij haar behandelt. Want de nieuwe vrouw is de norm voor hem geworden en een vervanging voor zijn familie-behoefte. En die nieuwe vriendin doet dat niet. Het is gewoon de situatie (en zijn opstelling daardoor) die is veranderd.
Maar de kinderen
Wat ik 'proef' in suusjes reacties is dat ze 'de kinderen' als een soort argument gebruikt tegen het z.g. 'kerngezin' dat ze vormen. Ze wil het beste voor de kinderen want die raken er alleen maar van in de war en elk kind vind 2 keer sinterklaas vieren veel leuker.
En dat is wat er zo fout aan is.
Dat die vriend zijn ex nog steeds schatje noemt, dáár moet zij uitkomen met vriend. Daar staan die kinderen compleet buiten. Zij zijn daarin geen partij.
En natuurlijk spelen vriend en die moeder nog 'steeds' vadertje en moedertje....Dat ZIJN ze namelijk ook.
Vader én moeder en daarin moeten ze een nieuw soort balans vinden. Dat er nu een relatie bijkomt verstoord die balans, maar om nu het bestwil van die kinderen als argument te grbuiken is écht héél erg fout.
Het beste voor die kinderen is namelijk dat die ouders (want dat zijn ze beiden nog steeds) nog steeds voor ze zorgen en daarover overleggen en ze als gezin momenten samen hebben.
En het allerslechtste voor die kinderen is dat die nieuwe relatie hun gebruikt als excuus en zo een wig probeert te drijven tussen hun ouders of zich er ongewenst tussendringt.
Niet alleen voor die kinderen. Ik kan suusje nu al op een briefje geven dat als ze dit doordrijft en die man voor het blok zet dat ex dan als lachende derde achterblijft. Zolang vriend de kinderen op de eerste plaats zet en suusje haar vriend voor het blok zal ze verliezen. Dik verliezen. Suusje heeft zelf een vent gekozen die al een exrelatie én kinderen had en moet zelf leren dealen daarmee. Als ze die man wil is het inclusief kinderen en ook ex.
Pas als die kinderen grote pubers zijn zal dit veranderen.
Ik ken trouwens meerdere exen die zulke relaties hebben omwille van de kinderen en zelfs die daarin 'nieuwe relaties' hebben gekregen. En ik ken ook wel avonturen van die nog vader en moeder spelende exen die voor boze stiefmoeder speelden. Dat zijn altijd relaties die mislopen. Dan verwijt nieuwe vriend uiteindelijk zijn nieuwe relatie wat hij 'kwijt' is geraakt, geen goede basis voor een nieuw begin dus.
groeten albana
Albana, mannen
Het is natuurlijk fijn voor kinderen als exen goed met elkaar om kunnen gaan, maar bij die exen horen wel nieuwe partners en die hebben ook een stem in het geheel.
Mannen kunnen soms erg blind zijn voor dingen die recht onder hun neus gebeuren. Ik ben het met Albana eens dat Suusje dit moet uitvechten met haar partner. Het kan heel goed zijn dat hij niet eens doorheeft dat zij zich achtergesteld voelt omdat hij nog zoveel tijd doorbrengt bij zijn oude gezin.
Mijn advies aan Suusje is, praat met je man. Geef niemand de schuld en laat de kinderen erbuiten, maar leg uit dat zijn gedrag naar zijn ex jou een vervelend gevoel geeft.
Chris
Uit de oude doos
Dus precies zoals ik al zei
Ik geloof er trouwens ook niet in dat kinderen 'verward' worden als ouders goed met elkaar omgaan.
Dat wil namelijk ieder kind. Jongste heeft een vriendinnetje die onlangs gescheiden zijn (denk nu 3 jaar geleden) en die verschillende nieuwe partners hebben en elkaar zo'n beetje de tent uitvechten. Echt érrug vechten, om alles wat je maar kan bedenken. Jongstes vriendin denkt en hoopt ook dat het nog wel 'goed' komt....want anders zouden ze toch niet zo erg vechten? Dat betekend toch juist dat ze veel van elkaar houden???
Het maakt niets uit wat die ouders doen en of er nieuwe partners zijn, kinderen blijven dat altijd wensen en hopen. En als je maar duidelijk bent, dat dát écht,écht nooit gaat gebeuren is het duidelijk. Maar de hoop blijft er bijna altijd tot ver in de puberteit. Ik heb ooit voor Sinterklaas een 2de bruiloft voor mijn ouders gewenst, terwijl mijn vader allang een nieuwe relatie had en ik die nog erg aardig vond ook. En dat was écht een diep gekoesterde wens...dat die nieuwe relatie dan passe was, was maar bijzaak, ook al was ze aardig.
Ik vind ook dat suusje en haar vriend er 'samen' uit moeten komen. Dat hij haar 'schatje' noemt vind ik ook te ver gaan...en ik vind dat hij ook best wat meer mag investeren in suusje als zij daar behoefte aan heeft. Maar ik denk dat suusje die kinderen daar buiten moet laten. Zij is namelijk géén moeder van de kinderen en ook geen plaatsvervangende. Als je al een moeder hebt heb je echt totaal geen behoefte aan nog 1 erbij. En al helemaal niet als die zich opdringt. Ik snap ook niet waarom suusje er zo nodig 'bij' moet zijn als ze Sinterklaas vieren. Iedereen viert dat op zijn eigen manier en de meesten in gezinsverband. Als dit gezin het altijd in gezinsverband viert waarom moet zij dan zo nodig erbij zijn? Zij is geen onderdeel van dit gezin en zal dat (voorlopig) ook niet worden als zij zich zo opstelt. Ze kan sinterklaas b.v. dunnetjes over doen met haar vriend of de zondag ervoor vieren of weet ik wat...Maar zonder die kinderen. Die hebben helemaal geen behoefte aan nog een viering waar ze zich w.s. helemaal niet happy bij voelen. Of een gezinsviering waarbij de sfeer ongemakkelijk is omdat suusje er opeens zo nodig bij moet zijn. Daarmee doet suusje alleen zichzelf 'goed' en maakt ze het voor die kinderen alleen maar ingewikkelder en omdat het zo voor die kinderen ingewikkelder word zal ze daarmee wat ze nu heeft opgebouwd (namelijk dat ze haar aardig vinden) snel teniet doen. Die kiezen namelijk tóch onvoorwaardelijk voor hun vader en moeder en nooit voor suusje, hoe ze haar best ook doet. En als er wrictie gaat ontstaan zal zij het onderspit delven, bij die kinderen in ieder geval en dat zal haar relatie niet positief beïnvloeden. Zeker niet als ik lees hoe belangrijk de kinderen zijn in het leven van haar vriend. Hij zal daar ongewild toch door beïnvloed worden.
Als suusje zich daarintegen zo opsteld dat het 'gezinsverband' waar die kinderen zo van genieten en wat ze nodig hebben niet verstoord raakt, zullen die kinderen op den duur 'wennen' aan suusje. En haar daar ook in gaan vertrouwen...dat zij géén bedreiging vormt voor het kerngezin zeg maar. En zou ze op den duur een tweede moeder kúnnen worden. Maar dat zal jaren duren. En zal langzaam opgebouwd moeten worden. Misschien door eens als 2de gezin 'iets'te gaan doen (uitje of familiebezoek naar ouders van vriend) dus zonder die moeder. Iets 'anders' in ieder geval dan ze als gezin altijd doen. Zo is mijn stiefvader ook langzaamaan 'erbij' gekomen. Inderdaad samen met mijn vader. En toen vonden wij het ook heel 'gewoon' dat hij erbij kwam. Maar als dat 3 jaar eerder opeens afgedwogen was geweest hadden wij w.s. flink gesteigerd. En mijn vader w.s. ook (hoewel die ook een nieuwe relatie had). Mijn stiefmoeder heeft al die gezinmomenten nooit meebeleefd. Gewoon omdat ze dingen probeerde af te dwingen in een veel te vroeg stadium. Waarbij wij 'verplicht' gezellig moesten doen. Dat werkte niet, dus van toen af aan liet mijn vader niet meer toe dat zij erbij was. Wij zagen haar alleen als we bij mijn vader waren en 'hadden' verder niets met haar. Mijn vader is daar altijd erg duidelijk in geweest. Ook naar haar toe. Wij stonden op nummer 1 en een evt. nieuwe relatie oke, maar dat kwam pas erna.
Idem mijn moeder.
groeten albana
Sinterklaas
Albana, ik heb niet je hele posting gelezen, want ik viel al over de opmerking dat suusje niks te zoeken heeft bij Sinterklaas. Wat is er mis mee om als kind Sinterklaas te vieren bij beide ouders?
Zoals jij het beschrijft hebben de kinderen niks te schaften met de nieuwe partner van hun vader, maar dat is natuurlijk niet de realiteit. Hun vader heeft een nieuwe vrouw en heeft er ook een rol in dat zij geaccepteerd wordt door de kinderen.
Chrish (ot)
Als je wil weten wat er mis is met Suusjes aanwezigheid met Sinterklaas moet je gewoon Albana's hele posting lezen.
Reageren zonder lezen is niet zinvol op een discussieforum.
Rust
Wij vieren als exen de verjaardagen van de kinderen nog samen. Ik wil niet dat mijn kinderen later denken dat ze ons niet gelijktijdig kunnen uitnodigen. Of zich druk gaan maken bij belangrijke bijeenkomsten dat we niet samen kunnen zijn. Dus verjaardagen worden samen gevierd. Ook school feesten e.d. gaan we samen heen. We zijn nog geen jaren gescheiden en het samen vieren is best lastig. Dit is iets wat we echt voor de kinderen doen. Overigens merk ik wel dat het makkelijker wordt.
Ik zou het niet echt waarderen als de vriendin van mijn ex bij het eerstvolgende verjaardagsfeest zou zijn. Ondanks dat vind ik wel dat dit in de toekomst moet kunnen. Maar nu graag nog een beetje rust.
Ik denk ook dat het voor Suusje verstandig is om rust te bewaren en dat wat er voor de kinderen gebeurd nog even daar te laten. Wel zou ik je partner aanspreken op het feit dat hij zijn ex liefje noemt. Dat gaat te ver en heeft niets te maken met een goede verstandshouding voor de kinderen.
Lieve help
Wat een hoop invulling, aannames en projectie komt in dit draadje langs.
Hoezo dringt suusje zich op? En wie hier kent de kinderen van suusjes vriend zo goed dat ze uitspraken kunnen doen over wat die kinderen fijn vinden? Ik vind dat sommigen echt doordraven nu.
Volgens mij zijn er heel veel invullingen van de situatie mogelijk en is er beslist geen wetmatigheid te maken van 'resultaten uit het verleden' gebaseerd op iemands persoonlijke ervaring. Iedere situatie is anders.
Ik deel de mening dat suusje er verstandig aan doet in gesprekken met haar vriend geen uitspraken te doen over wat goed zou zijn voor de kinderen. Maar mi kan ze beslist wel benoemen wat ze opmerkt tav de kinderen: bv dat ze (suus en kinderen) het goed met elkaar kunnen vinden.
Ik zou ook met vriend bespreken hoe hij de situatie zou willen zien in de toekomst, blijft het ex-kerngezin leidend of is er ruimte voor een nieuwe vorm? En hoe zou hij dat dan willen? En natuurlijk is het belang van de kinderen heel belangrijk maar er is meer.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik ben het absoluut eens met de strekking van Albana's post. Als vriendin van.../vriend van/... zul je bij de kinderen niet op de eerste plaats komen. Natuurlijk zullen die kinderen blijven hopen dat papa en mama weer samen komen. Ook als je nu opeens geen sinterklaas meer samen viert.
Als Suusje nu er op gaat staan dat vader de omgang met zijn kinderen en ex drastisch veranderd dan zet Suusje haar relatie met de kinderen daarmee ook gelijk op achterstand. Nog afgezien van dat het gewoon oneerlijk is tegenover de kinderen dat die zich (weer) moeten inschikken.
Kinderen hebben niet om de scheiding gevraagd. De kinderen willen gewoon papa en mama samen in een huis. Een begrijpelijke wens maar helaas kan dat niet meer. Gelukkig kunnen de ouders nog met elkaar door een deur en gaan ze ontspannen met elkaar om.
Als je als ex partners elkaar helemaal niet meer wilt zien dan dwing je de kinderen ook om twee volkomen gescheiden levens te leiden, een bij papa en een bij mama. Ook geen fijne situatie. Het is voor de kinderen veel fijner om hoogtij dagen met mama en papa te kunnen vieren maar daarnaast ook af en toe samen met de ouders te zijn.
In Suusje's geval zou ik me niet concentreren op de relatie tussen vriend en ex maar op de relatie tussen vriend en haar. Dat vriend leuk met ex omgaat is prima maar Suusje kan uiteraard wel aangeven dat ze bijvoorbeeld de term schatje niet fijn vindt om samen meer tijd wil doorbrengen of wat dan ook. Dat staat los van de relatie tussen ex, vriend en kinderen.
Meedoen met sinterklaas vieren is iets wat vanzelf kan komen maar ik zou zoiets nog niet in een vroeg stadium forceren.
Precies
Met de laatste 4 schrijvers ben ik het helemaal eens. Niks aan toe te voegen.
En voor Cris. Voor wie vier je Sinterklaas? Voor die kinderen toch? En die kinderen vieren het altijd al met vader en moeder. Dat is onderdeel van het Sintvieren...het wordt een soort traditie, een familietraditie. En het is niet uitgesloten dat daar ooit opeens 'iemand' bij komt, maar dan moet het vanzelf gaan omdat de kinderen dat ook als vanzelfsprekend zien en niet omdat er opeens een nieuwe relatie op een geforceerde manier bijkomt.
En nee 2 keer Sinterklaas vieren met eerst je vader+ nieuwe relatie en daarna alleen met je moeder is écht,écht niet leuker dan samen met je beide ouders het vieren. Ja dat is misschien leuker voor de nieuwe relatie en voor de vader, maar voor de andere 3 (en dan vooral voor de kinderen) zeker weten niet.
Ik snap zowiezo al niet waarom een nieuwe relatie opeens zo geinteresseerd is in dat Sinterklaas vieren. gelooft ze zelf nog ofzo?
groeten albana
Nou
"Ik snap zowiezo al niet waarom een nieuwe relatie opeens zo geinteresseerd is in dat Sinterklaas vieren. gelooft ze zelf nog ofzo?"
Ik snap best dat het voor de kinderen leuker is om dit met hun ouders te vieren. Maar ik vind het ook juist goed dat 'een nieuwe' daarin geïnteresseerd is. De kinderen van je nieuwe partner zijn een belangrijk deel van zijn leven en als je samen een nieuw leven op wil bouwen horen die kinderen daar ook bij. En het hoeft niet heel snel, maar uiteindelijk wil je toch ook een fijn gezin vormen voor die kinderen? Het lijkt mij toch ook niet prettig als een nieuwe partner maar zo aan de zijlijn blijft met alles, zeker als er samen gewoond gaat worden. Dan is het belangrijk dat de kinderen zich ook veilig en prettig gaan voelen bij de nieuwe partner, het is namelijk ook hun thuis voor de helft. En interesse in voor de kinderen belangrijke dagen lijkt me dan niet meer dan normaal. En dat kan naar mijn mening best op een manier dat de kinderen weten en voelen dat de nieuwe partner niet de plek in wil nemen van mama of papa.
Het zal ook wel afhankelijk zijn van de leeftijd van de kinderen. En wat als papa of mama met de nieuwe partner nog een kind krijgt? Hm nee, ik vind het niet zo simpel als het misschien lijkt. Krampachtig weg houden van de nieuwe partner bij belangrijke dagen geeft kinderen okk wel heel duidelijk de boodschap dat hij of zij er niet bij hoort. En het lijkt mij ook in het belang van de kinderen dat ze de nieuwe partner gaan accepteren.
Sint vieren
doen wij gewoon met de hele meute waar de meeste kinderen zijn. Het huis van mijn ex dus. Mijn vader komt mee, vorig jaar ook mijn (inmiddels ex)vriend.
Het is idd voor de kinderen.
En die vinden het fijn om al deze personen om zich heen te hebben bij dit soort momenten.
