Zeer goede relatie met ex

Dat ligt eraan..........

En dan vooral aan de manier waarop het 'samen vieren' tot stand komt. Op initatief van de 'nieuwe relatie' is niet altijd op het moment dat het 'kerngezin' er al klaar voor is. Vaak heeft het gewoon veel tijd nodig om te wennen aan die nieuwe relatie en dan laten we dat nog maar moet blijken of die nieuwe relatie wel bestendig is nog maar buiten beschouwing. Als zo'n nieuwe relatie er al 2 jaar ofzo (tijd kun je niet echt noemen, doe maar een gooi) is en al behoorlijk is ingeburgerd bij de kinderen komt dat vanzelf wel een keertje. Maar misschien wel elk jaar weer een 'nieuwe' erbij of het nu van de vader of moeder is lijkt me niet bevordelijk voor die kinderen. En dan nog....er zijn ook andere manier om een beetje mee te vieren. Daarvoor hoef je op de avond supreme nog niet aanwezig te zijn. Als je dat zo graag wil, gewoon omdat je ook iets als nieuwe relatie wil beteken en interesse hebt voor die kinderen zijn die zo wel te verzinnen. Ze kunnen b.v. hun schoen zetten een keer bij jouw en je kan misschien op jouw werk (werk van die nieuwe relatie) die kinderen meenemen naar de Sintviering of voor mij part de zelfgekleurde schoen zetten bij de supermarkt om de hoek bij vader. Talloze manieren buiten die ene avond zijn er mogelijk. Die avond als enige manier om mee te vieren zien lijkt mij juist te getuigen van weinig empathie met die kinderen.
Sorry maar zo zie ik het.
groeten albana

Snuggle's

Als alles zich goed ontwikkeld lijkt me dat er inderdaad vanzelf een moment komt dat nieuwe partner ook bij de sinterklaasviering is. Dat hoeft alleen niet gelijk de eerste keer. Het zal ook van de onderlinge relatie en de dynamiek afhangen maar zulke dingen groeien vaak vanzelf. Wat mij vaak opvalt is dat sommige mensen als ze een relatie aangaan gelijk alles met een sneltreinvaart samen willen doen en 7 maanden bijvoorbeeld al beschouwen als een eeuwigheid. Dat is begrijpelijk als je 18 bent en ook geen enkel probleem maar als je een relatie begint met iemand die al een heel verleden heeft dan heeft alles vaak gewoon meer tijd nodig.

Ik zou dus adviseren om het rustig aan te doen. Suus zegt dat de kinderen haar leuk vinden dus een gezamelijke sintviering zit er vast wel in. Misschien niet dit jaar maar dan volgend jaar. Dan is iedereen misschien zo ver dat ze het allemaal samen kunnen vieren. Natuurlijk doe je dat meer voor de kinderen dan voor jezelf maar dat hoort nu eenmaal bij het ouderschap.

Ely

Ely, ik deel je mening volkomen en had het niet beter kunnen verwoorden. Krijg bij de reactie van Albana sterk het gevoel dat het meer vanuit haar dan vanuit de kinderen geschreven is.
En ja, ook ik ben gescheiden en mijn kinderen hebben een stiefmoeder die toch echt, echt deel uitmaakt van het leven van mijn kinderen. Of ik dat nou leuk vind of niet.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maar mensen albana is het kind

dus natuurlijk is het vanuit haar geschreven..

Mijk

Ik ben ook het kind

Zo zit het precies, ik was daar. En ja ik weet hoe het 'voelt'. En ik denk dat ik mij heel wat beter kan verplaatsen in die kinderen dan de meeste stiefouders.
Ik héb ook 2 stiefouders, waar ik een hele goede relatie mee heb. Maar de situatie van die kinderen heb ik beleefd. Meerdere keren. En voor elk kind voelen bepaalde situaties als je ouders gescheiden zijn gewoon hetzelfde. Ja je wil altijd dat je ouders bij elkaar komen dat is niet generaliseren dat is zelfs wetenschappelijk vastgesteld en onderzocht. En het voelt gewoon het allerlekkerste dat alleen je ouders daarbij zijn en je even lekker kan doen alsof het 'gewoon' is zoals bij alle 'gewone kinderen'.
En ik denk niet dat veel dat kunnen zeggen beleefd te hebben. Toendertijd (begin jaren 70) waren en gewoon nog niet zoveel echtscheidingen, het was grote uitzondering als je ouders gingen scheiden. En dan ook nog 2 werkende ouders en 2 ouders die nieuwe relaties aangingen. Was al helemaal bijzonder.
En mijn 'portie' valt wel mee. Mijn ouders waren er altijd van overtuigd dat wij (de kinderen) bovenaan de lijst van prioriteit stonden. Wel waren ze soms tijdelijk verlamd door verliefdheden en lieten zich dan even meeslepen in wat de nieuwe vlam wilde. En dat was niet leuk! Maar gelukkig waren dat altijd kortdurende vlagen. De enigen die het hebben uitgehouden als nieuwe vlam, waren diegene die zich afwachtend hebben opgesteld en rustig aan deden en dat werden dus mijn stiefouders en 2de gezin. En ja daar vierden we uiteindelijk Sinterklaas en kerst en weet ik wat mee. Maar dat duurde gewoon een tijd, voordat dat lekker voelde voor ons als kinderen.
Ik voelde wat die kinderen voelen. En ja dat is bij alle kinderen ongeveer hetzelfde. Onderzocht en al.
groeten albana

Deels eens

En voor elk kind voelen bepaalde situaties als je ouders gescheiden zijn gewoon hetzelfde. Ja je wil altijd dat je ouders bij elkaar komen dat is niet generaliseren dat is zelfs wetenschappelijk vastgesteld en onderzocht. -> weet ik, maar zolang dat niet realistisch is vraag ik me af of het ook onderzocht is hoe je daar het beste mee om kunt gaan. Wat waren de resultaten van dat onderzoek? Dat ze dat willen is 1 ding, maar dan?

En het voelt gewoon het allerlekkerste dat alleen je ouders daarbij zijn en je even lekker kan doen alsof het 'gewoon' is zoals bij alle 'gewone kinderen'. -> voor zover ik weet is dit dus niet onderzocht en aangetoond.

Ik begrijp je verhaal Albana maar ik denk dat je extrapoleerd: omdat een deel van jouw beleving onderzocht en erkent is kun je niet zeggen dat dat dus ook geldt voor de rest van jouw beleving. Ik denk nog steeds dat er veel verschillen zijn tussen de kinderen in de situaties, net als bij kinderen in traditionele gezinnen kun je beperkt voor ze invullen wat goed & fijn (vaak ook verschillende dingen) voor ze is maar zul je verder vooral moeten kijken naar de kinderen zelf en de situatie.

Blind de ervaring van 1 ervaringsdeskundige projecteren op een andere situatie doet toch ook aan niemand recht?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tijd

Maylisse, natuurlijk ben ik het met je eens dat er wel een bepaalde tijd overheen moet gaan en nieuwe partners niet direct overal bij hoeven zijn.

En albana, ik snap je verhaal en je emoties erbij. Maar ik weet het niet. Is het nou echt wel zo goed als kinderen steeds weer met het ex kerngezin zijn? Misschien wel juist omdat kinderen willen dat ouders bijelkaar komen. Blijft de hoop zo niet veel groter, wennen ze zo niet minder juist? In jouw verhaal heb je het ook over nieuwe partners die erbij komen, is dat bij het ex-kerngezin komen? Ben jij je als kind echt thuis gaan voelen in de nieuwe gezinnen die er ontstaan zijn? Dat zijn toch ook belangrijke dingen? Kinderen zijn ook wel weer flexibeler dan je denkt en wennen aan nieuwe situaties. En als ze toch twee huizen hebben, is het dan niet belangrijker dat ze zich thuis gaan voelen in ieder huis, waar dus ook die nieuwe partners zijn?

Nou ja, vooral wat gedachten hoor. Ik heb er geen stellige mening over.

Waarom

Denk je dat tegenwoordig ouders niet meer kunnen scheiden zonder dat ze verregaande afspraken gemaakt zijn over opvoeden en hoe je dat doet? Dat het zelfs verplicht is dat vaders daarbij betrokken zijn?

Dat mijn ouders dat deden was heel bijzonder in die tijd.
Ik ken niemand die ouders in die tijd had die zo deden. Mijn ouders waren gescheiden, maar in de opvoeding nog steeds 1. Maatjes daarin zeg maar en daar kwam niemand 'tussen'. Dat was onze 'zekerheid'. En nee wij raakten daar niet van in de war. Daar was geen sprake van, wij zagen heel goed dat een echt gezin allang niet meer mogelijk was. Ze hadden allebeide een eigen huis, baan, leven, eigen vrienden etc. Alleen 'wij' (de kinderen dus) bond hen nog. Het was ook niet zo dat er nog liefdesbetuigingen over en weer gingen, mijn moeder hield de hand van haar nieuwe liefde vast als mijn vader er niet was dát zagen wij heel goed...Kinderen zijn niet gek. Maar het was enorm prettig en voelde enorm goed als ik op school iets had en ze daar allebei trots zaten. Ik denk ook dat die trots ongeacht wat voor lieve aardige stiefvader of moeder je hebt iets is wat alleen ouders diep van binnen voelen. Of als ik iets had en wist dat het geen optie was om zomaar even bij mijn vader aan te kloppen om mijn moeder een hak te zetten. Dat zou zeer korte vreugde zijn geweest, mijn vader had me zo terug gebracht. Ja en kwamen nieuwe relaties en sommigen waren (in onze ogen) van 'korte duur' en in kinderogen is 1,5 jaar ook van korte duur. En nee die voelden echt niet als onze eigen moeder en vader. Meer zoals de buurman of een vriendin van je moeder..........of andere volwassenen die je kinderleven wel eens een tijdje bevolken. Je ouders is 'anders' een automatische stabiele factor in je leven waar je een heel andere diepere band mee hebt.
Ja mijn ouders zijn beiden hertrouwd. Uiteindelijk na een aantal probeersels wel. Maar beiden (dat is het rare misschien wel) met relaties die zich afwachtend opstelden naar ons toe. Zich daar amper mee 'bemoeiden'. Ja op momenten dat we dáár waren en het over gewone huis,tuin en keukendingen ging. En niet met opvoeddingen. Daarvoor waren de vader en de moeder. En die ook nog allebeide géén problemen hadden met de onlosmakelijke band tussen mijn ouders die ze hadden voor en door ons. Het is enorm 'lekker' om even gewoon onder elkaar te zijn. En die stiefouders zijn de besten op de hele wereld en spelen best een belangrijke rol in ons leven, toen ook al wel en nu nog steeds. Maar naar elkaar toegroeien duurt jaren. Wilden wij (de kinderen dus) ergens een stiefouder bij hebben dan eisten mijn ouders dat we beide stiefouders 'gelijk' behandelden. Mijn band met stiefvader is dieper, daar kan ik gewoon erg goed mee. Maar dan ging dus stiefmoeder als het kerngezin dingen zijn ook mee. Bij mijn diplomering wilde ik zelf dat stiefvader er was, dus kwam stiefmoeder ook. Ook dat was prima als wij het wilden. Ze kunnen ook goed met elkaar (gelukkig) zoals je met een zwager ofzo omgaat. Ze zijn een beetje 'familie' door ons zeg maar. Uit zichzelf bij elkaar komen zouden ze niet doen. Dat gebeurd alleen als er iets om 'ons' heen draait. Mijn moeder leeft niet meer en stiefvader is zelfs hertrouwd, maar we zijn nog steeds verbonden. We zien elkaar vaak, hij is de opa van mijn kinderen zoals mijn eigen vader dat ook is. We kunnen op hem rekenen, wij zijn ook zijn 'kinderen'. 'Kadokinderen' zoals hij ons wel eens noemt, hij maakt zelfs met regelmaat grapjes dat ie de opvoeding niet hoefde te doen ("dat deed je moeder") en er alleen was voor de sjeu....een dankbare rol maakt hij ervan, lekker makkelijke rol, aan de zijlijn en wel de lol ervan hebben.We 'horen' bij elkaar door al die jaren samen. Mijn vader en stiefmoeder zie ik ook veel. Bij beiden kan ik binnenvallen wanneer ik wil, idem mijn man en kinderen. Mijn stiefmoeder is pas meer 'moeder' geworden toen mijn eigen moeder wegviel. Ze heeft een meer zorgende rol gekregen. Ik moet mijn jas beter dicht doen en niet zo hard werken als ik snotverkouden ben. Dat is ook wel fijn als je zelf geen moeder mee hebt. Toen mijn moeder nog leefde deed ze dat écht niet, dat deed mijn moeder al.
Wanneer de kinderen moeten afzwemmen of optreden zitten ze daar wederom met z'n 4en dus. Mijn vader+ stiefmoeder en mijn stiefvader+nieuwe relatie. Beetje rare situatie misschien maar voor ons heel gewoon. Uiteindelijk zijn ze allemaal onze 'ouders' geworden zeg maar. En wij zijn al opgevoed en ongeschonden afgeleverd, dus wat dat betreft hebben ze geen rol meer
groeten albana

Vic

Maar dat is volgens mij ook niet wat Albana nu zegt. Degene die dit draadje startte heeft te maken met een relatie waar het toevallig goed gaat met de ex-en. Er volgen daarna reacties die ervoor pleiten dat de ex-en wat minder optrekken om twee redenen:
1. Het zou voor de kinderen beter zijn als de ex-en meer afstand namen.
2. De nieuwe liefde moet meer ruimte krijgen

Wat Albana nu zegt is dat het voor de kinderen juist een uitstekende situatie is en dat je als ouder je kinderen voorrang moet geven boven de nieuwe liefde.

Kortom: situatie van Suus is uitstekend voor de kinderen en vooral niets aan veranderen.

Dit heef dus niets te maken met de gescheiden stellen die elkaar de tent uitvechten.

Daarvoor gelden ongetwijfeld andere oplossingen. Maar daar zal een nieuwe liefde ook geen klacht hebben dat vriend teveel tijd doorbrengt bij zijn ex.

Tihama, reden drie

'Er volgen daarna reacties die ervoor pleiten dat de ex-en wat minder optrekken om twee redenen:
1. Het zou voor de kinderen beter zijn als de ex-en meer afstand namen.
2. De nieuwe liefde moet meer ruimte krijgen'

En/of reden drie: iedereen of alleen de ouders zijn (onbewust) gebaad bij meer ruimte omdat ze eventueel de nieuwe situatie zo inrichten (nog veel in 1 huis zijn, samen eten, kinderen op bed, elkaar schatje noemen) dat er geen sprake kan zijn van aanvaarden van de nieuwe situatie: nl het uit elkaar zijn. En dat kan op den duur akelige situaties opleveren, nieuwe liefdes of niet.

Hoe dan ook denk ik nog steeds dat het vooral wijsheid is om goed te kijken naar de situatie en de mensen (volwassen en kind) daarin, goed naar elkaar te luisteren en dan te handelen. Lijkt me altijd beter dan een succesformule proberen samen te stellen op basis van onderzoeken en ervaringen uit het verleden.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nee het gaat om de situaties die al anders zijn

Nee ik bedoel niet situaties die zowiezo al anders zijn zoals vic aangeeft. Dat lijkt me ook totaal anders vanaf het begin al. Maar als de ouders dit een goede situatie vinden voor de kinderen vind ik niet dat een nieuwe relatie daar 'tussen' moet gaan zitten als de ouders en de kinderen daar niet om vragen. Ik vind wél dat suusje meer aandacht voor zichzelf mag vragen en ook dat haar vriend de ex 'schatje' noemt vind ik te ver gaan....Maar dat hoeft niet ten koste van de tijd en aandacht voor de kinderen te gaan. Dat kan prima naast elkaar. En is gewoon een kwestie tussen suusje en vriend. En nee ik geloof daar helemaal niks van dat goed met elkaar omgaande ouders die nog dingen samen doen de hoop op een werderkeer van het gezin versterken. Die hoop is er altijd, of je nu ruzie maakt of aardig bent voor elkaar. Ruzie is ook een emotie en dat geeft ook hoop. Maar je daarom dan minder ruzie? Want ouders die nog zo emotioneel op elkaar reageren daar is ook nog hoop voor omdat ze anders neutraal op elkaar zouden reageren en zich niet zo kwaad zouden maken en er zo mee bezig zouden zijn. Iemand waar je 'niks' voor voelt maakt je echt niet zó kwaad.
Het probleem vind ik in deze situatie dat het van suusje uit komt. Tenminste zo begrijp ik het. Als het van de vader of kinderen uitkomt is het al héél anders. Suusje stookt mijn inziens in een goede expartner relatie die ze in stand houden voor de kinderen en dat zal gaan ten koste van de kinderen. En dat vind ik onverteerbaar. Ik ben het ook met Izar eens....op een gegeven moment zal dat samen dingen doen ook gewoon minder worden omdat de kinderen het ontgroeien. Die worden ouder en gaan meer hun eigen weg en eigen dingen doen. En het zal ze minder uitmaken. Zeker feestdagen, zo geloven niet meer in Sint en met kerst hebben ze een etentje met vrienden ofzo en oud en nieuw met je ouders is natuurlijk enorm saai. En als de kinderen dat kerngezin minder nodig hebben omdat ze opgroeien dan is het logisch dat je het niet meer met je expartner viert. Het lijkt me nogal onzinnig dat je met je ex gaat zitten wachten tot je kinderen even binnenvliegen om snel een kerstdiner naar binnen te proppen alvorens weer door te gaan naar de volgende afspraak.
Afstand houden van je 'taak' als ouder omdat je een nieuwe liefde hebt vind ik ook niet kunnen. Als je kinderen hebt, moet je er zijn als ouder. Nieuwe liefde of niet. Of die nieuwe liefde past zich aan de omstandigheden aan, of er is dan gewoon niet meer ruimte voor een nieuwe liefde. Simpel. En ouder zijn hoeft echt niet non-stop 24 uur per dag. Daarin is best nog heel veel ruimte voor je eigen leven. Dus ook voor die nieuwe liefde....als die nieuwe liefde daar genoeg aan heeft tenminste. Zo niet dan heeft de nieuwe liefde pech. Ik vind dat je je kinderen altijd op nummer 1 moet hebben en op nummer 2 en dan misschien die nieuwe liefde op 3....
Andersom vind ik een zeer onwenselijke situatie. En dat moet die liefde maar snappen. Zo is het ook (normaal gezien) met ouders die bij elkaar zijn en lijkt me vrij normaal. Die nieuwe liefde is zelf gevallen voor een man met al kinderen. Daar is ze verliefd op geworden. De realtiteit valt nu tegen. Dus moet er minder tijd aan zijn taak als vader worden besteed zodat er meer tijd voor de nieuwe liefde is. Kom op zeg, belachelijk!
Er is nog tijd zat over....zonder die expartner erbij.
En álles doen als 'gezin' daar geloof ik zowiezo al niet in dat dat goed kan gaan. Ik weet zeker dat als mijn ouders 3 weken met elkaar op vakantie waren gegaan met ons, dat we na een week al retour zouden zijn met boze ouders (op elkaar). Korte tijdjes ging prima een avondje, een middagje een keer een dagje. Na korte tijdjes volgen langere tijden die dan met nieuwe liefde werden ingevuld. Dus meer dan genoeg tijd voor die nieuwe liefdes.
groeten albana

Nou 5 dagen..........

Nou 5 dagen hadden ze misschien nog vol gehouden
Ze hebben wel een keertje broer opgezocht toen die in buitenland zat (voor studie), maar dat was alleen een lang weekend. En volgens mij (ik was niet mee) was dat wel het maximale....Overigens was mijn vader toen al weer getrouwd en had een nieuw gezin gesticht met zijn 2de vrouw. Mijn broer was enorm blij met hun bezoek, hij had nogal heimwee...
groeten albana

Reactie

Ik ben toch wel verbaasd over de discussie die dit heeft losgemaakt, maar ook over de assumpties die mensen gemakkelijk nemen over wat ik wel of niet zou doen.

Op de eerste plaats MENG ik mezelf nergens in! Het zijn de kinderen zelf die vragen of ik naar hun verjaardag kom of Sinterklaas met ze mee kom vieren. Moeders vindt dat wat minder en vaders voelt zich onprettig omdat ex het er moeilijk mee heeft. Bij wie ligt dan het probleem? Ik vraag er zelf niet om, maar ga terwille van de kinderen en omdat ik vind dat ik er nou eenmaal ook bij hoor.

Ik vind dat je als volwassenen ver kan gaan voor je kinderen, maar klussen bij elkaar vind ik niet terwille van je kids.

Mijn vriend heeft ook voor mij en mijn kids gekozen, maar met kerst zou hij dus gezellig bij zijn ex en zijn kids zitten, terwijl wij alleen vieren? Een beetje krom wat mij betreft.

Ik heb altijd heeeeeeel veel over gehad voor mijn kids, maar ook grenzen gesteld in hoever ik ga. Soms kies ik voor mezelf en ja, voor mijn partner. Met de kerst zijn mijn kids de ene keer bij hun vader en de andere keer bij mij. Daar mogen ze zelf in kiezen. Mijn ex is hertrouwd en mijn kids hebben daar een hele lieve stiefmoeder aan die altijd voor ze klaar staat. Daar ben ik heel blij mee, maar we hebben absoluut geen behoefte om kerst met ons allen samen te vieren....

En ja dus, ik heb niet altijd alleen maar in het belang van mijn kids gedacht. Maar ze zijn nu bijna groot en ze staan stevig in hun schoenen en vrolijk in het leven. Zeker zullen ze emotionele baggage hebben, maar wie heeft dat niet. En als ik er met ze over praat, zijn er dingen die ik beter had kunnen doen en vast veel dingen die ik slechter had kunnen doen. Net als iedereen anders, kerngezin, samengevoegd, of alleenstaand....

Ik ga dit inderdaad oppakken met mijn vriend en waarschijnljk zelfs de ex, want de volwassenen hebben een 'probleem' niet de kinderen. Die zou ik nooit willen belemmeren op welke wijze dan ook. Ik laat me echter ook niet uitspelen door volwassenen die niet hun eigen emoties niet overweg kunnen.

Voor suusje

Nee suusje, ik heb meerdere keren aangegeven dat ik het zo begrijp en als het anders is, de conclusie ook anders is. Zie hier copie-paste:
"Nee ik bedoel niet situaties die zowiezo al anders zijn zoals vic aangeeft. Dat lijkt me ook totaal anders vanaf het begin al. Maar als de ouders dit een goede situatie vinden voor de kinderen vind ik niet dat een nieuwe relatie daar \'tussen\' moet gaan zitten als de ouders en de kinderen daar niet om vragen."
en:
"Het probleem vind ik in deze situatie dat het van suusje uit komt. Tenminste zo begrijp ik het. Als het van de vader of kinderen uitkomt is het al héél anders."

Nu is voor het eerst duidelijk dat het van de kinderen uitkomt. Dus....(zie hiervoor) dat maakt het al heel anders. Ik denk toch dat je er samen met je vriend moet uitkomen en je vriend weer met ex. Is die kerst niet op elkaar af te stemmen? De ene dag kinderen bij jouw ex en vriend bij zijn ex en de andere dag alles in jouw gezin bij elkaar? Of de ene dag jouw kinderen bij jouw ex en de kinderen van je vriend bij jouw en hun vader en de andere dag jullie met jouw eigen kinderen? Ja mijn ouders+ stiefouders deden op den duur ook wel 'samen' dingen waarbij er ook wel stiefouders aanwezig waren. Onze verjaardagen b.v. waren van die standaard dagen waarbij ook de stiefouders betrokken waren, niet van de ene dag op de andere, dat is langzaam-aan gegroeid. Heb je verder wel contact met ex van je vriend? Kom je er wel eens in huis, bij ophalen van kinderen b.v. Maar het alleen zijn van het kerngezin zonder stiefouders en de andere keer wél met stiefouders is in ons geval altijd naast elkaar blijven bestaan. Dat ze wel op onze verjaardagen kwamen, kwam pas nadat ze zelf elkaar beter leerden kennen. Als iedereen zich er ongemakkelijk bij voelt lijkt het me geen wenselijke gezellige situatie. Het wordt pas 'gemakkelijker' als gewone bezoekjes vanzelfsprekender worden en gewoonte zijn geworden. Soms bracht 1 van mijn stiefouders ons heen en weer (of we gingen op de fiets en dan ging het alleen om bagage). En die stiefouder kwam dan binnen bij de andere ouder en praatte het weekend, de week even door. Dinsdag moet albana naar de tandarts en wij moeten werken kan 1 van jullie mee? Dat soort dingen.....Zo leerden ze elkaar kennen en werd het bij elkaar komen vanzelfsprekender, ook met stiefouders. En dus gemakkelijker en vanzelfsprekender.
Ik herinner me nog 1 moment waarop mijn ouders 'iets' bespraken. Weet niet eens meer waar het over ging en ik was toen nog vrij jong. Maar na aanleiding van iets anders kwam ter sprake 'ons huwelijk' (toen nog zeer verre toekomstmuziek en iets waar wij nog totaal niet aan dachten). Waarvan 1 van mijn ouders zei niet te willen dat er een situatie zou ontstaan dat ze daar niet samen konden staan omdat ze elkaar niet konden verdragen. En met samen bedoel ik ook de stiefouders. Dat hoorde ik/wij (w.s. ook broer) en kwam bij mij behoorlijk binnen.....En is altijd blijven hangen.
Ik denk dat dat toekomstbeeld ze altijd heeft gemotiveerd om goed en volwassen met elkaar om te gaan. Als gezin en ook met de nieuwe relaties erbij. En idem dito voor die nieuwe relaties.
groeten albana