ZIjn er hier meer met een LAT relatie en hoe werkt dat bij jullie?

Blijven latten

Blijf voorlopig nog maar even latten zou ik zeggen. Jullie kinderen zijn in de puberteit, er gaat zich nog van alles ontwikkelen. Ik heb ook een latrelatie, sinds een jaar. Onze dochters van 16 en 17 hebben er grote moeite mee, ookal leek de eerste maanden alles oké. Ik herken het helemaal: nog nooit je zo prettig gevoeld bij iemand en wat mis je hem.....
Je schrijft dat je ook prima op jezelf kan zijn. Dat is je grote winst als je op latere leeftijd een relatie begint. Geef jezelf, je nieuwe vriend en je kinderen de tijd! Pak je momenten en geniet ervan.

Huishouden?

Nog even: het huishouden is niet zo belangrijk hoor. Ik heb een werkster genomen, scheelt een hoop tijd.

latten

Wij zien elkaar ongeveer 3x per week. Hij is hier één avond en nacht, ik ben een avond bij hem (maar ik ga om 23u weer naar mijn dochter thuis), en dan nog een dagdeel met of zonder zijn dochter. Soms is het vaker. We appen veel, veel plaatjes en foto's en lieve woordjes.
Hij heeft hier ondergoed, sokken en scheerspullen. Ik heb geen spullen bjj hem liggen.
Op zijn verjaardag, na twee maanden, kreeg ik zijn huissleutel. Zijn vrienden vonden dat hoog tijd worden, onder luid applaus en gejuich en met een zoen kreeg ik dan de sleutel
Over een week gaan we samen 10 dagen op vakantie. De dochters zijn dan elders. We hebben dit zorgvuldig gepland en we verheugen ons erg op het met z'n tweeën zijn, zonder kinderen, zonder werk.

vrienden en familie

Hij is al snel voorgesteld aan mijn familie en dat wordt van beide kanten erg leuk gevonden. Ik leer nu zijn familie ook kennen. Ze zijn met minder in aantal en minder hecht dan de mijne.
Gezamelijke vrienden hebben we (nog?) niet. We leren langzaam elkaars vrienden en collega's kennen. Dat is genoeg zo.
We hebben onze handen vol aan elkaar en de dochters

Wij ook

Mijn vriend heb ik leren kennen in november 2014 dus bijna 3 jaar nu. Wij latten ook. Hij heeft een drukke baan, een volwassen zoon en een hele grote drukke hond en een huis waar ik me nooit erg op m'n gemak voel om de een of andere reden. Bij mij zijn er nog 3 pubers thuis en ook een drukke hond. Dat gaan we niet samenvoegen, dat wordt veel te ingewikkeld. Wij hebben er voor gekozen om pas te gaan samenwonen als alle kinderen uit huis zijn. Die honden zien we dan wel
Ik blijf heel af en toe daar slapen en hij eigenlijk nooit hier. Dat is vanwege de baan en de honden. Ik neem dan een tas met spullen mee. We gaan wel geregeld met z'n tweeën op vakantie en weekendjes weg.
We hebben geen gezamenlijke vrienden maar ik ken de zijne wel. Dat zijn eigenlijk allemaal koppels waar we af en toe iets mee ondernemen. Hij kent de mijne niet omdat zij en ik meestal als dames onder elkaar iets ondernemen. Klopt trouwens niet bedenk ik net. Een vriendin kent hij wel omdat we alle drie een gezamenlijke sport hebben.
Bij zijn moeder gaan we geregeld samen op bezoek en de rest van zijn kleine familie zien we een paar keer per jaar. Naar mijn familie gaan we maar heel zelden maar dat ligt meer aan de familiesores.
Qua missen, ik heb het hartstikke druk en mis hem eigenlijk niet. Als iets is appen we en we wonen 10 minuten uit elkaar dus als het nodig is zijn we er zo.
Op zich kijk ik er wel naar uit om samen te wonen. Maar het zal enorm wennen zijn want ik woon al sinds 2012 alleen en dan ontwikkel je zo je eigen routine. Maar samenwonen zal ook nog wel een paar jaar duren.
Eigenlijk heeft het zich allemaal heel logisch en vanzelf ontwikkeld. We hadden een paar uitgangspunten zoals niet nu samenwonen en daar werken we een beetje langs en door.

Wij

Wij hebben nu 6 maanden een lat-relatie en we zijn het er beide over uit dat we niet gaan samenwonen. Voorlopig althans niet. Ik zou het misschien later wel willen als onze pubers het huis uit zijn. We hebben allebei een zoon en een dochter uit onze vorige relatie. De kinderen zijn 6, 13, 13 en 16 jaar. Mijn kinderen wonen 24/7 bij mij en mijn vriend ziet zijn kinderen om het weekend en tussendoor ook nog regelmatig. Mijn vriend slaapt gemiddeld drie dagen per week bij ons. Soms iets meer, soms iets minder. Als we uitgaan logeren mijn kinderen bij opa en oma en slapen we bij hem. Mijn ouders wonen nl precies op de helft tussen ons in. We gaan regelmatig een dagje weg samen of met mijn kinderen en we gaan weekendjes weg met de kinderen. Een weekendje samen weg is er nog niet van gekomen maar dat staat wel op de planning. We hebben 1 stel gezamenlijke vrienden en verder elk onze eigen vrienden.

Al 6 jaar!

Mijn man en ik latten al 6 jaar. We wonen niet in dezelfde stad. We hebben allebei kinderen (ik een puberdochter en hij 2 puberzonen) en co-ouderschap. Omdat we dat niet zouden kunnen behouden als we zouden gaan samenwonen latten we. Als de kinderen de deur uit zijn zien we wel weer verder. Ik vind het dus heerlijk! Ik geniet intens van m'n eigen huis en m'n leven samen met m'n dochter. Het scheelt wellicht dat man en ik allebei hetzelfde kinderschema hebben. Op de dagen dat we beide geen kinderen hebben zijn we samen. In mijn huis of dat van hem. We hebben in beide huizen alles liggen dat we nodig hebben. Gewoon wat extra kleding aangeschaft. Dat gesleep met kleding vond ik wat treurig worden. Inmiddels voelt het alsof we twee huizen hebben. Daar hebben we bewust ons best voor gedaan. We hebben samen de badkamer in zijn huis ontworpen en gemaakt, hij doet alle technische klusjes in mijn huis bijvoorbeeld. We kennen elkaar vrienden en familie en gaan daar ook samen heen. Soms ook met de kinderen. M'n man gaat ook rustig biertjes met z'n vrienden drinken als ik bij hem thuis ben. Dat vind ik eigenlijk ook heel fijn. Als we wel samen zouden wonen zou dat ook zo gaan.

We hebben op de dagen dat we niet bijelkaar zijn wel veel app contact. Bellen doen we nooit. We missen elkaar af en toe vreselijk, al duurt dat meestal maar even. Het is daarna juist heel fijn om elkaar wel te kunnen zien. We hebben geen sleur en het is nooit saai.

We doen daarnaast ook ons best onze gezinnen een beetje aan elkaar te plakken. Feestdagen en sommige vakanties doen we met z'n allen. M'n dochter en ik gaan eens per maand een weekendje logeren bij, zoals wij dat noemen, het mannenhuis. Daar heeft ze zelfs een eigen kamer.

Het heeft even geduurd voor het allemaal gewend was maar ik zou eigenlijk niet anders willen. Niet samenwonen kent vele voordelen. En daarnaast houden mijn man en ik wel veel van elkaar maar het is helemaal niet gezegd dat het voor de kinderen zo leuk zou zijn om als samengesteld gezin in een huis te wonen. Bovendien zit ik zelf ook niet te wachten op een gezin met 3 pubers

dank dank dank!

Wat fijn deze reacties!
Vooral Swaen, zoals jij het schetst zou ik het ook wel willen! Maar jullie latten al 6 jaar, dus dat is vast ook niet gelijk zo gegroeid. Leuk om te lezen!

al bijna 4 jaar

Wij latten al bijna 4 jaar en dat bevalt heel erg goed. We zien elkaar elk weekend (ik ben dan bij vriend) en een avond door de week (bij mij thuis). Wat het wel makkelijk maakt is dat we in dezelfde stad wonen. Dus als ik in het weekend bij hem ben, dan kan ik ook gewoon mijn "eigen" dingen doen (zoals afspreken met een vriendin of zo). We blijven in ieder geval latten tot mijn kinderen het huis uit zijn. En misschien wel langer. Wij zijn allebei heel tevreden met de situatie zoals die nu is, dus waarom veranderen.

daantje

Mijn kinderen zijn elk weekend bij hun vader. Ze zijn er van vrijdagmiddag tot maandagochtend. Ze wonen net zo goed bij hem als bij mij. Dus er is geen kwestie van niet willen gaan. We wonen overigens drie straten van elkaar vandaan. Mijn nieuwe partner heeft geen kinderen, dus dat maakt het eenvoudig.