Zijn familie vs mijn familie..

Wat is er eigenlijk wel leuk aan hem?

Toekomst

Denk heel goed na over deze relatie. Wil jij altijd op deze manier leven?

Je vriend wil niet met je uit eten of dingen doen. Hij wil ook niet mee naar jouw moeder . Hoe zie je jullie toekomst samen? Als hij nu al niet geïnteresseerd is in dingen samen doen hoe denk je dan dat jullie over 10 jaar leven? Wil je dit wel?

Persoonlijk vind ik dit niet best klinken. Je vriend klinkt alsof hij liever met zijn moeder en zus is ipv met zijn verloofde. Wat doet hii als jij voorstelt om een dag ergens heen te gaan? Of om naar de bioscoop te gaan?

Je hoeft hier trouwens niet te uppen. Je bericht wordt ook wel gelezen zonder het steeds omhoog te gooien. Uppen is nogal irritant en onnodig.

lona

Hoi hoi
Is jouw vriend ook van Turkse komaf?
Hoe dan ook, in alles wat je vertelt blijkt duidelijk dat je vriend niet bereid is ook maar een beetje rekening te houden met jouw wensen. Hij wordt gewoon boos als jij iets anders wil dan hij en jij accepteert dat blijkbaar. Hij heeft dus geen reden zijn gedrag bij te stellen.

In je tweede bericht lees ik terug dat je jezelf eigenlijk maar een beetje lauw vindt afsteken bij hem en zijn familie. Je lijkt onzeker over jezelf en nogal op te kijken tegen je vriend en zijn familie (behalve zusje)

Kan het zijn dat er iets is wat hij eigenlijk best spannend vindt, bij jouw thuis? is hij bang voor het oordeel van jouw moeder?

Misschien is het zusje op een bepaalde manier jaloers op jouw: je bent al wat ouder dan haar en hebt een vaste relatie met iemand waar zij nogal tegen op kijkt. Tegelijkertijd ziet zij misschien wel dat haar broer best bazig is over jou en geeft dat haar de moed om zo tegen jou te doen.

Mijn tip: denk goed na of je zo verder wil met je vriend want het lijkt er niet op dat hij veel rekening met jou wil houden tenzij je misschien wat assertiever gaat worden. Dus... accepteer je dat of ga je je eigen weg?

Anders

Vroeger had ik ook altijd moeite net mijn schoonmoeder. Ik vond haar vervelend en raar. Nogal bemoeizuchtig en ze deed alles anders dan ik gewend was. Tot mijn man een keer zei dat dan wel zo kon zijn maar dat het wel zijn moeder is. Dat was best een eyeopener. Mijn gezeur kwetste hem. Wat ik raar vond, was hij zo gewend en zij heeft hem wel opgevoed. Inmiddels kan ik best goed met mijn schoonmoeder opschieten.

Jij mag je vriend ook best duidelijk maken dat jouw moeder wel je moeder is. Zij heeft jou opgevoed. Ze kookt misschien anders maar anders is niet vies. Nooit langskomen, niet blijven eten is respectloos naar jou en naar jouw moeder toe.

Verder zeg je dat je niet meer uit gaat. Waarom niet? Ik ben nu 18 jaar getrouwd en ik heb 4 kinderen. Ik ga nog steeds soms uit. Niet meer zoals vroeger maar een terrasje, een etentje of naar de bioscoop met vrienden of collega's. Hartstikke gezellig. Doet mijn man ook. Ook zonder mij. Ook als je een vriend hebt mag je ook nog best een keer iets met een vriendin doen.

Je kan zelf ook thuisblijven

Als jij het niet prettig vindt om zo wat iedere avond bij jouw schoonfamilie te zijn dan zou ik zeker een aantal avonden thuis bij je moeder blijven, dat is ook voor haar fijn. Je kan hem dan bij jullie uitnodigen Let dan op hoe hij hier mee omgaat:als hij hierin geen begrp op kan brengen of onredelijk reageert zou ik mijn conclusies trekken.

Eens met Narcis

Blijf wat meer thuis. Dat heeft wat mij betreft een dubbel doel: je ziet je moeder vaker, dat zal ze waarderen, maar je verloofde moet (opnieuw) leren dat jij ook een eigen leven hebt. Laat dat maar eens wat vaker merken. Spreek, als dat kan, ook gewoon eens met iemand anders af. Of... heel gewaagd... misschien vind het 'stomme zusje' het leuk als je haar trakteert op een high tea of iets dergelijks.

Jullie komen blijkbaar allebei niet uit een 'typisch' conservatief Turks gezin, maar ik heb het gevoel dat de familie van je verloofde toch net wat meer wél conservatief is dan jouw familie. Het feit dat jouw ouders gescheiden zijn, kan reden zijn dat je verloofde zich daar niet mee op zijn gemak voelt. Hij vindt misschien dat je niet hoort te scheiden.

Ik denk, maar misschien zit ik helemaal verkeerd, dat je na moet gaan denken over hoe je je toekomst met je verloofde voor je ziet. Welke kant gaat het op denk je? Wat wordt jouw rol? Denk je dat je een zekere mate van zelfstandigheid zult hebben, of wordt alles voor jouw bepaald? Vind je dat prettig, of lijkt het je beter als jullie samen beslissingen nemen? Stel dat jullie kinderen krijgen, hoe verwacht je dat hij ze op zal willen voeden? En krijgt jouw moeder dan de kans om volop oma te zijn?

Je lijkt de oorzaken van wat er eventueel niet goed gaat bij jezelf te leggen. Je bent niet assertief genoeg, te onderdanig, waardoor jouw gevoelens er niet meer toe doen. Nou... dat is onzin! Een man die heel veel van zijn verloofde houdt, hoort sowieso rekening te houden met haar gevoelens. Daar moet je niet om hoeven vragen, dat hoor je te krijgen.

Wat vind je verloofde eigenlijk van jouw huishoudelijke kwaliteiten? Wat vindt hij van je smaak, dus van kleding, van meubels, muziek en dergelijke? Hebben jullie gezamenlijke interesses? Is hij trots op je? Gaat hij graag met je naar buiten, naar vrienden e.d.?

Neemt hij het weleens voor je op als zijn zusje zo irritant doet?

Je zegt dat je in het verleden dingen hebt gedaan, waar je niet trots op bent. Sinds wanneer ben je daar niet trots op? Nooit geweest, of door commentaar van je verloofde?

Ben je bang dat een andere man je niet zal accepteren om je verleden en vind je het daarom een veilig idee om met je verloofde verder te gaan?

Veel vragen, ik hoop dat je er iets aan hebt.

Denk heel goed na

Ik denk dat je heel goed moet nadenken of dit wel een goede man voor jou is. Een goede man wil uit liefde voor jou rekening met jou houden. een goede man zal maar wat graag jouw ensen vervuleen, zeker als die zo klein zijn als een keer uit eten gaan. Een goede man zal respect hebben voor jouw moeder, ook al is ze anders. Ik vrees dat jij aan je verloofde blijft hangen uit angst dat niemand anders interesse in je zal tonen. Dat is een heel slechte basis voor een relatie. Ik denk niet dat dit een gelukkig huwelijk gaat opleveren.

Hou toch op

Weten jullie veel, misschien hebben we het hier over een knulletje van 20 ofzo, die nog lang niet droog is.
Je kunt helemaal niets over zijn aard zeggen behalve dat hij zich misschien wat lamzakkerig gedraagt.
Misschien groeit daar wel een prachtige man uit.
Weten wij veel. Ts komt daar vanzelf wel achter als ze zich wat meer op zichzelf gaat concentreren (wordt zij ook leuker van) en minder van hem verwacht.
Uiteten? Leuk! Nodig je moeder uit, je buurvrouw, collega of nieuwe vriendin.
Wat een onzin dat de man niet zou deugen omdat hij niet wil uiteten of (veel?) bij schoonmoeder wil zitten.

Ik schrijf vast te veel tekst Lona lees je mee?

Maar ik schreef dit inderdaad ook "Ben je bang dat een andere man je niet zal accepteren om je verleden en vind je het daarom een veilig idee om met je verloofde verder te gaan?"
en:
"Je lijkt de oorzaken van wat er eventueel niet goed gaat bij jezelf te leggen. Je bent niet assertief genoeg, te onderdanig, waardoor jouw gevoelens er niet meer toe doen. Nou... dat is onzin! Een man die heel veel van zijn verloofde houdt, hoort sowieso rekening te houden met haar gevoelens. Daar moet je niet om hoeven vragen, dat hoor je te krijgen."

Angst is hoe dan ook geen goede basis om aan een relatie vast te houden. Ik vrees dat heel veel mensen dat wel doen. Angst voor een toekomst zonder partner, angst om het alleen te moeten doen, maar ook angst voor gedrag van de partner na het uitspreken van 'ik wil scheiden, of de relatie verbreken'.

Ik wil Lona niet regelrecht naar een relatiebreuk toe praten, dat is aan haar, maar ik wil Lona wel aan het denken zetten of een toekomst met deze geweldige vent, geweldig gaat wórden. En als dat nu niet zo lijkt te zijn, hoe ze denkt daar verandering in te kunnen brengen. Zouden goede gesprekken helpen? Is hij ook nog wat jong en onhandig in zijn gedrag en zou wat meer tegenspraak werkelijk iets kunnen uithalen? De jongeman staat nu misschien nog teveel onder invloed van zijn ouders en misschien ook familie, maar is de kans aanwezig dat dat voorbij gaat, of wordt het juist extremer als het huwelijk is voltrokken en hij zich als getrouwd man van alles denkt te mogen veroorloven? Lona 'moet' goed naar zijn karakter kijken, naar zijn gedrag, wat hij zegt of juist niet zegt, hoe hij met zijn familie omgaat en eventueel tegen durft te spreken, maar voor alles ook hoe hij met Lona zelf omgaat. Even de roze bril af en goed kijken. Dat zouden meer mensen moeten doen, maar goed helaas is het meestal pas achteraf 'makkelijk' praten. Die roze bril maakt alles nu eenmaal erg mooi.

Juul

Het hoeft toch niet of/of te zijn? Het zou toch wat zijn als je de oorzaak áltijd bij jezelf moet zoeken, dat is nu juist van Lona téveel doet.

Een (liefdes)relatie is iets tussen (meestal) twee partijen, die twee partijen moeten met elkaar én met zichzelf voldoende in evenwicht zijn om daar gelukkig mee te kunnen worden. Perfectie is onhaalbaar, maar een poging om het zo goed mogelijk met jezelf en elkaar te hebben is toch een belangrijk uitgangspunt. In een gezonde relatie zou het juist ook zo moeten zijn dat je een positief effect op elkaar hebt, dat elkaar steunt en je je aan elkaar op kunt trekken in zowel gevoelens over je zelfbeeld en zelfvertrouwen als algemene ontwikkeling. Dan is het wel noodzakelijk dat beide partners elkaar voor vol aan zien en gelijkwaardig aan elkaar zijn, dus ook als een van de twee nog wat onzeker over zichzelf is en de ander blaakt van zelfvertrouwen. Als daar al in het begin iets scheef zit, is het niet zo'n goed idee om je aan elkaar vast te leggen met een huwelijk.

Het verlegt de focus

Om de relatie helemaal te gaan analyseren maak je de relatie nog belangrijker. Terwijl ts zich mi al veel te afhankelijk opstelt.
De focus kan beter op haarzelf gelegd gaan worden. Zeker in deze leeftijdsfase!
Dat analyseren is dan ook volstrekt niet meer nodig. Als ts groeit zal de relatie zich ook ontwikkelen. En als ts groeit zal ze vanzelf merken of de relatie voor haar nog genoeg potentie heeft.

Een (oplossing voor) tekort aan zelfvertrouwen moet je niet zoeken bij een ander.

Juul nogmaals

Door hoe jij het verwoordt, lijkt het of je het begrijpelijk vindt dat X over Y heen walst als Y nog niet volledig in balans is met zichzelf. Dat is natuurlijk niet juist. X hoort het beste met Y voor te hebben, ook al weet Y voor zichzelf nog niet helemaal wat dat dan is. Dát is hoe het hoort.

Juul

Nogmaals schreef ik zonder te weten dat jij ook al weer gereageerd had.

Lona

De voorgangers hebben al veel geschreven, dus ik ga veel van mijn vragen en bedenkingen hier niet schrijven om niet in herhaling te vallen.

Jij schrijft "Want hoe aardig zn ouders ook wel niet zijn, het zijn niet mijn ouders en het voelt ergens heel verkeerd dat ik met zijn ouders aan het lachen ben en eten terwijl mijn moeder elke avond alleen eet."

Luister naar je gevoel!
Als het niet goed voelt, waarom doe je het dan? Als je verloofd bent HOEF je toch niet elke avond samen te zijn? Kan je aangeven waarom je zoveel samen bent met je verloofde? Waar zit dat in? Wil je dat zelf? Waarom? Of wil hij dat? Waarom?

Dus mijn advies op dit vlak zou zijn: luister naar je gevoel en ga niet elke avond naar hem toe en aldoor bij hem eten. Doe - vaker - wat JIJ wilt, dus blijf lekker thuis bij je moeder. En nodig hem uit (voor het eten of evt. voor na het eten). Als hij niet komt, zou ik zeggen dat je dat heel kwetsend vind (voor jezelf (!) en voor je moeder). Als hij dan toch niet komt, kan je je afvragen of je een partner wilt die jou bewust kwetst.

Jij schrijft: "Ik ben al een jaartje verloofd met de liefde van mijn leven. Ik hou zielsveel van hem, "
Zou je eens kunnen omschrijven waarom hij de liefde van je leven is en waarom je zielsveel van hem houdt? In jouw eerste posting heb ik helaas werkelijk niets gelezen wat dit ondersteunt. Maar misschien als je het hier opschrijft dat wij een beter beeld van hem krijgen.
Oh sorry, lees nu in je tweede posting "Hij is heel zorgzaam, lief (....)". Echt waar? In je eerste posting vind ik hem niet zorgzaam en lief overkomen, want hij wil niet bij jou thuis zijn, wil niet met jou uitgaan, vraagt eerst anderen over eten etc. etc. Nee, niet zorgzaam en lief naar jou toe.

Jij schrijft: "en hij weet dat ik ook niet perfect ben maar accepteert me hoe ik ben. Ik doe wel erg mijn best, ik ben van mezelf heel verlegen en heb ook geen vriendinnen omdat ik moeite heb met contacten leggen. "
en
"Aan de andere kant ben ik heel eenzaam, ik heb last van stemmingswisselingen"
en
"en voel continu een druk dat ik moet praten, omdat ik zo stil ben."

Anderen schreven het al dat je erg onzeker overkomt.
Ik wil daar aan toevoegen dat ik het gevoel heb dat jij denkt dat je je anders moet voordoen dan je van jezelf bent en dat je anders moet zijn dan je van jezelf (van nature) bent.

Ik denk met de anderen dat je vooral moet werken aan je zelfvertrouwen en zelfacceptatie. Ik geloof echt dat je daar gelukkiger van wordt. En ik geloof ook dat je (mensen in zijn algemeenheid) gelukkiger in een relatie zijn als ze in die relatie zichzelf mogen zijn. Misschien kan je wat boeken lezen. Ken je Zelfcompassie van Kristin Neff? Misschien iets voor jou. Gaat onder meer over zelfacceptatie en "je bent goed zoals je bent".

Je schrijft over je foute verleden. Vond je dat zelf? Of heeft je verloofde je daarin (ook) nog overtuigd dat je heel fout bezig was? Je ziet nl. ook nog wel eens dat sommige mensen anderen naar beneden praten om zichzelf beter te maken, zichzelf beter te voelen en/of als een soort redder jou toch als verloofde te willen (de held). En daar moet jij dan eeuwig blij mee zijn.

Als jij het gevoel hebt dat je niet jezelf kan/mag zijn in jouw relatie, dan zit er iets niet goed. Het kan zijn dat jij dat *gevoel* hebt, en dat je feitelijk wel jezelf kan zijn in je relatie (dus dat het bij jou zit en niet bij je partner). Dus het zou mooi zijn om uit te proberen of je gewoon jezelf kunt zijn, en dan kijken hoe je partner (en zijn familie) op jou reageert. Reageert hij niet prettig, dan is dat een (slecht) teken. Reageert zijn familie niet prettig en verdedigt hij jou niet t.o.v. hen, dan is dat ook een (slecht) teken.

Maar ik zou je echt op het hart willen drukken: als je pas een paar jaar een relatie hebt (dat is kort op een mensenleven!) en nu al het gevoel hebt niet jezelf te kunnen zijn, verander dan wat, want dat belooft een lange ongelukkige relatie te worden. Zonde van je leven en je levensgeluk.

Tot slot: of jij gelukkig bent hangt af van jouzelf. Jij moet zelf gelukkig kunnen zijn met of zonder partner. En ik denk dat een partner iets aan jou en jouw geluk moet kunnen toevoegen. Dat hij er geen afbreuk aan moet doen.

Wordt beste vriendin van jezelf. Doe dingen die jouzelf blij maken. Neem wat risico met contacten, in de zin dat je jezelf betrekt bij anderen en accepteert dat het ook wel eens (vermeende) afwijzing kan betekenen. Mensen zijn vaak met zichzelf bezig. Maar soms heb je ineens een leuk moment.

Zoek een opleiding of werk, vrijwilligerswerk of hobby, waar je je talenten kunt gebruiken zodat je meer zelfvertrouwen krijgt en jezelf competent (het lukt je) voelt.

Er zijn meer mensen dan een relatie. Er is familie, er zijn vrienden en vriendinnen, buren, collega's.

Maak jezelf iet afhankelijk van een relatie of een man. Afhankelijkheid geeft de ander teveel macht over jou en daar kunnen lelijke dingen uit voortkomen.

Wees je eigen mens.

En geniet daarvan. Je hebt in elk geval jezelf in je hele leven. Dus zorg dat die relatie goed is.

Deze

Deze kwam ik tegen op het net en heb ik ook aan mijn dochter gegeven. Luister goed naar de tekst: the woman in your life is you.

Het gaat hier niet om de achtergrond van de zangeres (ze is lesbisch) maar ze bezingt heel mooi hoe je je eigen beste vriendin kunt zijn.

"Lyrics for The Woman in Your Life is You by Alix Dobkin
The woman in your life
Will do what she must do
To comfort you and calm you down

And let you rest now
The woman in your life
She can rest so easily
She knows everything you do
Because the woman in your life is you

The woman in your life, knows simply what is true
Shes knows the simple ways to touch, to make you whole now
The woman in your life, she can touch so easily
She knows everything you do, because the woman in your life is you

And who knows more about your story
About your struggles in the word
Who cares more to bless your weary shoulders
Than the woman in your life
She's trying to come through
A woman's voice, with messages and a woman's feelings
Oh, the woman in your life, she can feel so easily
She knows everything you do, because the woman in your life is you

And who is sure to give you courage
And who will surely make a strong
And who will bear all the joy that is coming to you
If not

The woman in your life
She's someone to pursue
She's patient and she's waiting and she'll take you home now
The woman in your life, she can wait so easily
And she knows everything you do, because the woman in your life is you

Because the woman in your life
The woman in your life
The woman in your life, is you''

Mooi AnneJ

Lieve Lona, je vriend klinkt hartstikke oké.
En al klonk hij niet zo oke, jouw relatie is natuurlijk jouw keuze.
Nu jullie nog niet getrouwd zijn en niet samenwonen is het makkelijker je eigen weg te gaan.
Je eigen weg gaan hoeft ook helemaal niet ten koste te gaan van je relatie. (integendeel)

Misschien moet je juist nu alleen op vakantie, reis zoals je graag wil reizen. Daar word je vanzelf assertief en zelfverzekerd van!

van jezelf houden

ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien is het al genoemd. Je moet van jezelf houden om van een ander te kunnen houden. Dat houdt in, naar mijn mening althans, dat je jezelf niet vanalles moet ontzeggen omdat je vriend daar geen zin, tijd of geld voor over heeft. Later ga je daar dan toch vaak spijt van krijgen.

Lona

Als je het nú al lastig vindt dat je verloofde altijd naar zijn familie wil, hoe denk je dat je dat in de toekomst gaat vinden dan? Het is natuurlijk heerlijk om bij familie te mogen logeren tijdens vakanties, maar ik vind het wereldje daardoor wel erg klein. Leuk voor 'erbij', maar niet voor 'altijd'.

Stel, ik weet dat niet, dat jij wél geld voor een vakantie in een andere omgeving hebt, ook al is het Zuid Limburg (prachtige omgeving!!), zou het dan een optie zijn om hem te trakteren? Als je er een sport van maakt om voordeeltjes te vinden, hoeft het niet duur te worden.

De indruk die ik krijg door wat jij vertelt, is dat je gevoelens oprecht zijn en die van je verloofde ook. Dat is fijn. Maar het draait in een relatie niet alléén om die gevoelens.

Ik weet niet hoe 'fout' jouw verleden is, maar ik heb zelf een periode van 4 jaar gehad, waarin ik hoe zal ik dat eens netjes zeggen?... goed heb kunnen ervaren hoe mannen met een verschillende achtergrond zich kunnen gedragen. En dat gedrag was voor mij reden om relaties, of het al voor de start van een relatie, af te kappen. Lief en zorgzaam is leuk, maar als je je opgesloten voelt in een relatief korte (een paar jaar is nog niet lang) relatie, of het gevoel hebt dat jouw zelfstandigheid in het geding is, of je in een bepaalde rol wordt gedwongen die je niet wilt, is dat echt geen goede basis voor de rest van je leven. Wat voor mij goede redenen waren om iemand vaarwel te zwaaien: geen serieuze relatie willen omdat ik niet van hetzelfde geloof was (dan ook geen niet serieuze relatie!), elke huishoudelijke klus direct naar mij doorschuiven (maak mijn jas even schoon, wil je?), op de bank blijven zitten en verwachten dat het natje en droogje daar dan vanzelf naar toe komt, een vaste vrouw en een bijvrouw willen, vreemdgaan (met mij). Dit was 34 jaar geleden.

Een jonge vrouw als jij, anno 2018, mag verwachten dat een man zijn vrouw/vriendin tot op zekere hoogte vrij kan laten om te doen wat ze wil, de taken eerlijk wil verdelen, zich niet autoritair opstelt, dus wél gelijkwaardig, soms iets over heeft voor zijn vrouw/vriendin ook al is dat niet wat hij geweldig leuk vindt, zijn best doet om haar familie en vrienden te accepteren, haar stimuleert om zich te ontwikkelen (ook zonder letterlijk naar school te gaan, is het goed om te blijven leren van wat je leest en ziet). Zo zijn er wel meer dingen die ik hier zou kunnen opsommen.

Ik heb me een tijdje geleden aangesloten bij een soort datingsite, maar dan niet om een man te leren kennen, ik ben getrouwd en heb geen behoefte aan een 'second love', maar gewoon om mijn horizon eens wat te verbreden naar andere activiteiten dan die ik heb en mensen betreft. Misschien is er ook zoiets wat meer op jouw leeftijd is gebaseerd. Door hoe je schrijft heb ik de indruk dat je een aardige vrouw bent, dus ik zou niet weten waarom je géén nieuwe vriend(inn)en zou kunnen krijgen. Niet iedereen is vlot-gebekt of altijd maar spraakzaam. Er zijn ongetwijfeld mensen die jouw rustige karakter waarderen.

Je bent nu alleen naar Rotterdam geweest. Heel dapper, ik ben een bangbroek met dit soort dingen. Bang dat ik verdwaal, niet snel genoeg zie waar ik uit moet stappen, welk perron ik moet hebben, ja belachelijk eigenlijk. Maar blijf dit soort dingen vooral doen. En ik wil je een goede raad geven: als je verloofde zich daar aan stoort, of zelfs zegt dat hij dat niet wil of nog erger verbiedt, wordt het tijd om je verloving te heroverwegen.

Hou op 2

Jeez wat ontzettend irritant. Niet alleen wordt hier een man nav een aantal vrij neutrale (zo lees ik ze toch!?) opmerkingen neergesabeld en neergezet in de hoek van niet-geschikt-relatiemateriaal, er worden ook nog allerlei suggesties gedaan over vervelend gedrag dat hij zou *kunnen* vertonen.
Waarom? Door zijn etnische achtergrond soms?

Hou gewoon op. Er klinkt niets, maar dan ook niets mis met de man. Misschien walst hij over ts heen, kan, maar uit deze tekst kun je dat niet halen.
Ik kan me voorstellen dat er nog wensen zijn, maar die blijf je houden. Niemand is perfect, zelfs niet de mensen die je hier proberen aan te zetten tot het streven naar de perfecte partner.

Het goede nieuws blijft dat er meer is in het leven dan je relatie alleen en dat je ook zelf meer kunt doen om leven in te richten zoals jij dat graag wilt. Mooie bonus is dat dat uiteindelijk ook de relatie ten goede komt. (of die nu blijft bestaan of niet)
Ik kan het wel eens zijn met een advies om niet te hard van stapel te lopen, dus niet te snel trouwen of samen wonen. En dat niet omdat ik jullie relatie niet goed vind klinken maar omdat je relatie met jezelf niet goed (genoeg) klinkt. En als je daar nu niets aan doet ga je daar tegenaan blijven lopen.

Eens met Juul.

Ze houdt van die jongen, is graag bij hem en neemt zijn familie voor lief. Hij is zorgzaam, ze kan hem 24/7 om hulp vragen en ze kunnen samen goed praten. Komt letterlijk uit de postings van Lona.

Inderdaad, zorg ook goed voor jezelf en blijf jezelf. Verander iets wat je wil veranderen en heb het ook fijn in je eentje. Hoe je relatie er over 5 of 20 jaar uit ziet weet niemand. Maar dat telt voor iedereen.
Voor nu klinkt hij als een jongen die lief voor je is en jullie houden van elkaar.
Maak er samen wat moois van.

Ik vraag me dat toch af

Je kunt goed met hem praten, schrijf je, Lona, maar je schrijft ook dat hij eigenlijk alles wat jij hem vraagt en wat jij graag wil, afwimpelt.

Dan vind ik toch wel dat je iemand die nota bene om advies vraagt, ook mag zeggen dat dat wel vreemd is. Hij verplaatst zich in ieder geval niet in jou, want hij geeft niet toe in dingen die jij graag wil. Alles moet zoals hij het wil. En je moet je helemaal in zijn leven inpassen, andersom gebeurt dat helemaal niet. Dat vind ik behoorlijk scheef. De andere kant is dat je goed met hem kan praten, en dat hij je accepteert, met je verleden.

Wat ik zou doen als ik jou was is me afvragen of je dit wel zo wilt. Want het gaat erop neerkomen dat jij als het ware afstand gaat doen van jouw familie, je moeder, om met hem te kunnen zijn. Als je getrouwd bent, denk je dan dat je je eigen familie nog ziet? of ben je dan helemaal in die van hem ingekapseld? Daar zou ik wel over nadenken voordat je verdere stappen zet. Is dit wat je wilt? Als je dat niet wilt, dan moet je ervoor gaan zorgen dat het verandert. En als het niet verandert, kun je je afvragen of deze man ondanks zijn begrip en goede gesprekken wel de ware voor je is. De liefde alleen is niet de enige graadmeter. Gedrag is er ook 1.
Angst om alleen te zijn is geen goede reden om met iemand te zijn. Dankbaarheid dat hij je verleden accepteert ook niet. Het is niet zo dat jij dankbaar hoeft te zijn dat je vriend jou wil, ondanks je verleden. Hij is degene die blij moet zijn dat jij bij hem wilt zijn.

Ik zou inderdaad gaan inzetten op mezelf ontwikkelen. Wordt zelfverzekerder, wordt assertiever. Als je iets hebt gedaan in je verleden waarvoor je je schaamt, zou ik daar nog eens over nadenken, eventueel met een psycholoog over gaan praten. Je hoeft je niet te schamen. Het leven komt zoals het komt. En als jij je over jezelf schaamt, zal dat altijd iets in je relatie blijven wat de ander een machtspositie geeft. Kortom, ga dingen doen waardoor je trots wordt op jezelf. Ik weet niet of je een opleiding doet (niet alles gelezen) of werk, maar probeer uit te vinden wat je graag wilt.