Relaties Relaties

Relaties

Zijn mannen nou echt zo? Of alleen mijn man?

Beste lezers,

Mijn man en ik zijn 6 jaar bij elkaar waarvan al 4 jaar getrouwd.

In de afgelopen paar maanden wordt hij steeds minder attent en egoistisch een paar voorbeelden:
Onze dochter was op school en dat is dan voor mij DE kans om even snel boodschappen te gaan doen, hij wilde voor de eerste keer in een lange tijd weer mee! Gezellig!!! Dacht ik... Daar liep ik dan op mijn hoge hakken ( omdat hij dat zo leuk vindt) en 2 zware boodschappentassen! Ik dacht bij mezelf: dat hoeft van mij dus ook niet meer. Thuis aangekomen gaat de PlayStation aan en zegt: zo ik heb vandaag wel weer genoeg gedaan ( en dat om 10 uur in de ochtend).

In Maart was mijn verjaardag, manlief was vrij en ik moest gewoon werken.... Pas om half 11 in de avond zei hij: nog gefeliciteerd trouwens. Ik bedankte hem en ik ging verder met klussen ( we zaten midden in een verhuizing en hij had die dag nog niks gedaan) geen cadeau, niks nada noppes ( sinds we getrouwd zijn is hij daar mee opgehouden)
De volgende " feestdag" was Moederdag, mijn dochter is altijd rond 5 uur wakker dus hij zou een keer vroeg zijn bed uit komen........ Jammer joh, hij riep naar haar: mama komt eraan!!!! Dus mijn dag begon een beetje geïrriteerd.
Mijn dochter was ziek in de week dat ze een Moederdag cadeau gingen maken, dus had ze met papa afgesproken dat ze een cadeautje gingen kopen....... Dat had hij niet gedaan met haar en was ze dus heel verdrietig. ik moest wat doen om haar blij te maken, we zijn bloemetjes gaan knutselen.
Mijn man kwam rond 11 uur zijn bed uit en onze dochter laat trots haar knutselwerkjes zien, waarop hij antwoord: mooi, hoef ik niks meer te doen.

Zijn verjaardag komt eraan, en ja hoor, ik ga op pad voor een cadeau. Hij natuurlijk heel blij met zijn cadeau, en op die dag worden al zijn wensen vervuld( want ja, hij is tenslotte jarig)

Vaderdag: mijn dochter heeft op school iets geknutseld en we zijn samen op pad gegaan voor een cadeau. Ontbijt gemaakt voor hem en weer werd de dag zoals hij dat wilde!

Onze trouwdag komt er bijna aan en ik moest een chirurgisch ingreep ondergaan, ik was heel zenuwachtig, en hij beloofde me als ik het liet doen ik een bos bloemen kreeg voor onze trouwdag.

Onze trouwdag: niks nada noppes..... Zijn antwoord: waarom zou ik geld uitgeven aan bloemen? Die staan een week en dan zijn ze dood.

Mijn man kreeg daarna een andere baan, hij moest nachtdiensten gaan werken. Hij kreeg er daar best wel zwaar mee en werd heel knorrig, ik moest van hem mijn baan opgeven! Met pijn in mijn hart heb ik dat gedaan.

Het ging niet echt lekker met mij, ik voelde mij nutteloos, onbelangrijk en mijn zelfvertrouwen daalde. Ik maakte een afspraak met de huisarts voor een verwijsbrief voor een psycholoog. Het leek op een gegeven moment iets beter met mij te gaan, tot we een rekening kregen van de zorgverzekering, mijn man werd boos omdat hij dan zijn geliefde spel voor de PlayStation niet kon kopen, maar hij antwoorde met : nu kan ik FIFA niet kopen omdat IK jouw verzekering moet betalen, je mag al blij zijn dat ik het dak boven je hoofd betaal en dat ik het vreten op je bord betaal..... Een hoop gevloek en getier later, gaf hij mij het gevoel dat ik hem zoooo dankbaar moest zijn..
Ik gaf aan dat ik weer wilde werken, maar dat mocht niet want het past niet in Zijn rooster.

Dan zijn we aangekomen bij het nu: meneer wil dat ik ga werken of leren!!!! Hoe dan?? Waarom kon het vorige maand niet en nu weer wel??? Zijn antwoord : je moet je eigen pensioen gaan opbouwen want ik ven niet van plan om die van mij te delen!

Ik heb mijn goede baan opgegeven omdat hij dat wilde.
Ben me anders gaan kleden voor hem, want ja... Het oog wilt ook wat en ik heb geleerd dat ik mijn man tevreden moet houden.

Maar aan de andere kant: zo nu en dan zegt hij wel dat hij waardeert wat ik in het huis doet en goed voor onze dochter zorgt.

Zijn er meer vrouwen die dit meemaken?

Ik zou ook graag het commentaar van mannen willen.


Pirata

Pirata

18-12-2016 om 11:56

is dit serieus?

Als dit serieus is, wat doe je dan met die man?

Xandra1986

Xandra1986

18-12-2016 om 12:05 Topicstarter

Dit is serieus.

Jaaa dit is serieus.
Omdat hij zo nu en dan zegt dat hij waardeert wat ik doe, dan geeft dat me even een gevoel van: oké, dat gaat de goede kant op. Maar voor nu weet ik het even niet meer.

Man

Man

18-12-2016 om 12:26

Nou ....

..... voor een man is dit geen normaal gedrag.

In een relatie blijft er altijd ruimte voor attenties en verwennerij. Ongeacht of nu net getrouwd bent of al jaren.
Het is altijd fijn om een ander op zijn tijd te verwennen, net als fijn is om verwend te worden.

Dus nee geen normaal gedrag. Hoewel er veel vrouwen zullen zeggen... ja mannen zijn zo. Geloof me.... grootste is niet zo.

Pirata

Pirata

18-12-2016 om 12:42

geen dag

Ik laat me geen dag zo behandelen door wie dan ook.

Juno

Juno

18-12-2016 om 12:46

Okee

Wat een sneu dakraam. En je blijft bij hem omdat? Geef jezelf een schop onder je hol, ga van jezelf houden en voor jezelf zorgen en wees een voorbeeld voor je dochter.

Aandachtexpert

Aandachtexpert

18-12-2016 om 13:06

Nee

Dit is geen normaal mannengedrag. Als hij ook al zegt dat je zo onderhand zelf maar je pensioen moet gaan regelen gaan toch alle alarmbellen rinkelen?
Lijkt erg op een verborgen agenda. Wat je ook doet, ga niet lopen klagen en jammeren dat je te weinig aandacht krijgt want dat verlies je. Zoals iemand anders zei:begin aan je eigen pensioenopbouw, trek je eigen plan en wees een voorbeeld voor je dochter.

Verhuiswagen

Verhuiswagen

18-12-2016 om 13:08

Ooooo ja die zijn er meer

Dit soort man had ik ook. Ik heb er afscheid van genomen. T vreet energie en je eigenwaarde op. Grappig genoeg kon mijn ex mij niet laten gaan, hoe weinig waardering hij ook voor me had. T is n spel van macht en onderdrukking en als iets niet gelijkwaardig is dan is dit het.
Nu onze echtscheiding helemaal afgewerkt is overlaad mijn ex mij met complimenten en waardering. En ik? Ik ben met behulp van n therapeut proberen te helen. Zorg dat t zover niet komt.

Pirata

Pirata

18-12-2016 om 13:17

teren op enkele complimenten

Je zit feitelijk te wachten tot die man een keer een teken van affectie geeft, in de vorm van een compliment of een bloemetje. En daar put je dan hoop uit dat alles goed komt.
Het klinkt mij in de oren als onbetaalde onderdanige slavernij. Je bent zijn huissloofje en je moet je dan ook nog kleden zoals hij leuk vindt. Volgens mij is dit voer voor een psychiater. Eerst voor hem. En ik vraag me serieus af waarom iemand zich zo laat behandelen. Je bent toch niet uit wanhoop met hem getrouwd?

Alison

Alison

18-12-2016 om 13:18

Pessimistisch

Ik wil niet pessimistisch overkomen maar de ervaring leert dat huwelijken met dit soort issues heel vaak op een scheiding uit draaien. Dat is hopelijk te voorkomen maar wel iets waar je rekening mee moet houden.
Mijn tip daarom: regel je zaken.
Schrijf je in voor een huurwoning, zoek werk waar je jezelf mee kunt bedruipen, regel opvang voor je kind, leg geld opzij zodat je weg kunt als het nodig is, ga eens langs bij een juridisch loket of een advocaat en vraag waar je op moet letten als het zover komt.
Je zult merken dat je zelf rustiger en zekerder wordt als je weet dat je weg kunt, dat je niet afhankelijk bent van hem. Met veel geluk wordt daardoor je relatie beter en anders ben je sterk genoeg om er mee om te gaan.

Xandra1986

Xandra1986

18-12-2016 om 13:33 Topicstarter

Dank jullie wel!

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie reactie!
Door jullie realiseer ik dat dit inderdaad niet " normaal" is!

Ik ga met jullie tips aan de slag!

Wordt vervolgd!

zebra

zebra

18-12-2016 om 13:34

hier word ik erg boos van

als ik dit zo lees. Ik ben zelf best een makkelijk iemand maar dit gedrag zou ik absoluut niet pikken van mijn man. Mijn baan (heb er zelfs 2, eigen keuze overigens) zou ik zeker niet opzeggen omdat hij het vroeg. Ik begrijp dat het zwaar voor hem kan zijn omdat hij ineens nachtdiensten gaat draaien maar op den duur valt dat echt wel in te passen door wat rekening te houden met elkaar. Wat het nut is om te eisen dat jij je goede baan opzegde, daar snap ik niks van!

Hem in de watten leggen op dagen als Vaderdag en zijn verjaardag nadat hij zelf totaal geen moeite voor jou deed: geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om dan wel attent te zijn naar hem toe. Ach ja, ik zou wel een ontbijt klaarmaken omdat ikzelf en kind (puber in dit geval) ook moeten eten maar geen kadootjes ed.

Sorry dat ik het zo neerzet maar bij zo'n man zou ik niet langer willen blijven.

Banjo

Banjo

18-12-2016 om 13:39

nee

Niet normaal, kind onder je arm, wegwezen en niet meer omkijken.
Ja, werkte het maar zo, maar de strekking lijkt me duidelijk.
Je hoeft je nooit zo te laten behandelen, door niemand niet.

tante Sidonia

tante Sidonia

18-12-2016 om 17:51

sjesus wat een hork

Ik dacht eerst ook dat het misschien niet serieus was. Maar wat laat jij over je lopen, zeg met die hork van een kerel!!

Gefeliciteerd trouwens, om half 11 op je verjaardag. Tjonge. Doe eeen assertiviteitscursus en schop hem de deur uit!

Het evenwicht is totaal zoek

Een hele klus om dat te herstellen. Zo was het niet toen jullie samen begonnen en ouders werden toch?? Tijd voor een goed gesprek met een derde persoon erbij. Wat je schrijft klinkt allemaal knap wankel en onvolwassen. Je schrijft 86 bij je naam - je bent ongeveer 30, je man ook? Het lijkt alsof hij veel moeite heeft met een volwassen verantwoordelijk bestaan. Je bent zijn moeder niet !!

polly

polly

18-12-2016 om 18:29

oei

Hij lijkt een beetje de papa en jij het kleine dochtertje. Je doet schoenen aan om hem te paaien (ook al zitten ze niet lekker), je wil hem continu tevreden houden.
Die man van mij geeft net als ik niets om moederdag/vaderdag/trouwdag, maar je verjaardag.. dat vind ik toch wat droef. Alsof je de werkster bent en je kost ook nog eens teveel.
Het lijkt me wel tijd voor een goed gesprek en/of hulp voor jou om voor jezelf op te komen. Je wil zijn vrouw zijn en niet zijn kind of werkster.

polly

polly

18-12-2016 om 18:33

het is ook

omdat je niks zegt (of zeg je er wel wat van?)
Zeg je niet dat je teleurgesteld bent dat hij je verjaardag vergeet.
Waarom ga je meteen verder klussen???? Vraag je niet: krijg ik geen cadeau? (zou ik doen )
Waarom sloof je je nog uit voor zijn verjaardag?
Waarom draag jij twee zware tassen boodschappen en hij niet? Waarom geef je hem er niet 1? Je zegt: ik dacht bij mezelf, dit niet weer. Maar ik vrees dat hij geen gedachten kan lezen dus je zal toch echt meer moeten gaan verwoorden van wat je kwetst.

gloria

gloria

18-12-2016 om 19:45

neuh

Ik kan niet geloven dat dit serieus is.
Ligt er te dik bovenop.
Niet zozeer zijn gedrag (helaas...) maar eerder haar gedrag.
En dan omschakelen omdat een paar mensen hier dit zeggen?
Geloof er niks van.

rode krullenbol

rode krullenbol

18-12-2016 om 20:05

Eens!

Topic starter vraagt wel erg naar de bekende weg ...

hihi

hihi

18-12-2016 om 21:07

hahaha

wel goed bedacht hoor!een beetje minder en iedereen trapt er wellicht wel in.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-12-2016 om 09:09

En dat had je niet zelf kunnen verzinnen?

Dat dit niet normaal is? Nee, dat kan ik ook amper geloven.

Molleke

Molleke

19-12-2016 om 11:34

Jammer

Dat er zo wordt gereageerd De blijf van mijn lijfhuizen zitten niet voor de lol vol.

Jeeezus zeg

Ik heb ook even gelezen met steeds meer twijfel naar je verhaal Xandra. Kan dat echt en kan het echt dat je je afvraagt of het normaal is???
NEE!!! Wake up!!! Ga bij hem gelijk weg, trek bij je ouders of je zus in als je geen inkomen heb, blijf niet bij zo'n l.l....
Sini

Kaaskopje

Kaaskopje

19-12-2016 om 11:45

Scheiden hoeft niet meteen toch?

Het is inderdaad een hork als hij dit allemaal doet, maar een goed gesprek lijkt mij het eerste voor er scheidingsplannen gemaakt worden.

lieverdje

lieverdje

19-12-2016 om 11:54

zulke relaties bestaan wel

Ik ken wel stellen die ongeveer zo met elkaar omgaan, maar dit is wel tamelijk extreem. Het komt mij dus ook nogal ongeloofwaardig over...

Verhuiswagen

Verhuiswagen

19-12-2016 om 12:33

Dit is t probleem juist

De reacties van ongeloof komen mij bekend voor. Zo werd en wordt er nog steeds gereageerd op mijn verhaal. Vaak gaat hier een jarenlange onderdrukking aan vooraf. En doordat je wordt afgesloten van je eigen familie en vrienden en bedreigd wordt als je er iets over naar buiten brengt raak je het contact met de werkelijkheid kwijt. Het is funest voor de topic starter om dit af te doen als iets wat niet zou bestaan. Ik heb het ook nooit naar buiten durven brengen en verdedigde mijn horkerige man ook altijd. Bang dat als ik wegging ik alles kwijt zou zijn en mijn Kinderen ook. En dat is ook zo gebeurt. Alhoewel ik mijn kinderen nu wel zie. Niet vaak. Maar contact is er gelukkig wel.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-12-2016 om 13:08

Ik geloof het direct

Je zal de mensen de kost moeten geven die zo omlaag worden getrokken.

Dan kun je een leuke baan hebben (gehad), intelligent zijn, noem maar op. Maar er zijn mensen die door onzekerheid en laag zelfbeeld zich door een partner als deze man kunnen laten overdonderen en denken: "Als hij het zegt zal het wel zo zijn."

Ja, dat klinkt ongelooflijk. Zoiets accepteer je toch niet? Je laat toch niet zo over je heen lopen? Waar ligt je grens!

Maar ik kom zelf uit een vergelijkbare relatie. En toch ben ik geen dom tutje. Alleen was ik destijds zo onzeker dat ik dacht: wat ik denk en vind doet er niet toe. Waardoor ik in een heel nare relatie terecht ben gekomen. Andere gebeurtenissen dan hier wordt beschreven, maar net zo "je doet wat ik zeg en anders niet". Waarbij ik de grond moest kussen waarop hij gelopen had en vooral niet moest doen alsof ik beter was en meer wist dan hij.

Het is een beetje het verhaal van de kikker in het kokende water. De één laat het water nooit zo heet worden omdat die de grenzen wel weet te stellen, de ander denkt "oh, misschien is dit wel normaal" omdat je zo onzeker bent over je eigen oordelingsvermogen.

En bepaalde reacties die hier staan (of eigenlijk vooral de toon waarop!!!) helpen dan niet bepaald.

Mijn eigen reactie naar Xandra: zou jij jouw partner zo behandelen zoals hij jou behandelt? Wil je oud met hem worden? Wat zal hij doen en hoe zal hij reageren als jij weer werk gaat zoeken en opvang voor je kind gaat regelen, zodat je financieel onafhankelijker van hem wordt? En hoe kun jij met deze reactie omgaan zonder dat je jezelf en je dochter opnieuw op de laatste plek zet?

zebra

zebra

19-12-2016 om 13:30

wat ik me wel afvraag

is of hij altijd al zo was of dat dit iets is van de laatste tijd. Jullie zijn 6 jaar samen dus echt lang is dat nog niet.
Bij hem weggaan is misschien (nog) een stap te ver maar ik zou wel proberen je eigen gedrag te veranderen, duidelijk je grenzen gaan aangeven. Misschien kun je voor jezelf hulp inschakelen, een gesprek met de huisarts of maatschappelijk werk? Assertiviteitstraining volgen kan ook een optie zijn.

zebra

zebra

19-12-2016 om 13:36

oeps

je was al bij de huisarts geweest voor die verwijsbrief. Maar ben je daarna ook nog bij die psycholoog geweest? Dat is me niet helemaal duidelijk. Anders zeker toch gaan hoor. Als je niet goed voor jezelf zorgt, op welk gebied dan ook, kun je ook niet voor een ander (dochter) zorgen.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-12-2016 om 13:55

Oh ik geloof het wel Verhuiswagen

Dat dat soort relaties bestaan.
Ik geloof dat niemand dat hier betwist.

Het gaat er meer om dat de vraagstelling nogal apart is. Was jij je ervan bewust dat het allemaal niet zo normaal was wat zich bij jullie thuis afspeelde? Zou jij die vraag hier ook zo gesteld hebben?

Daar verbaas ik me een beetje over.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-12-2016 om 14:25

Ginny

Ik heet geen Verhuiswagen maar wil vanuit mijn verleden toch reageren. Ik zie niet zoveel vreemds in de vraagstelling. Achteraf gezien besef ik dat ik diep in mijn achterhoofd wel wist dat het niet klopte, maar ja, hij had ook goede kanten.

Het enige dat me opvalt is dat ze schrijft "de afgelopen maanden" over een periode van zes jaar. Eerder zou je zeggen dat het gedrag er al eerder insluipt of altijd al ingezeten heeft en steeds sterker werd. Of bedoelt Xandra dat het inderdaad al langer duurt maar dat ze het steeds meer realiseert omdat ze het tot dan toe als zoete koek heeft geslikt "omdat het blijkbaar zo hoort en ik waarschijnlijk een gefrustreerde zeikerd ben" (om even mijzelf van vroeger te quoten)?

Maar voor de rest zie ik er niet zoveel opvallends aan. Mijn indruk is een serieuze ondertoon van "ben ik nou gek of klopt dit inderdaad niet?".

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.