Zo veel twijfel...
Hallo...
Ik twijfel zo erg.. mijn man luisterd echt niet, niet af en toe maar bijna nooit. Ik kan nog zoveel voorbeelden noemen... ook is hij niet echt een deel van t gezin, waardoor hij ook veel mist van de kinderen.
Ook willen we verhuizen maar hij steekt geen vinger uit in huis( klussen) t zal moeten gebeuren maar hij wil er niets voor doen.
Enz enz.. ben vandaag geschrokken... zelfs mn schoonouders zeiden vandaag recht in zn gezicht dat ie niet zo idioot moest doen ( hij zei namelijk: tja ik wil verhuizen naar waar ik wil en als ze mee wil gaat ze mee en anders moet ze maar hier blijven) nu zeiden ze apart tegen mij dat als ik weg zou willen gaan bij m, dat ze dat voliedom zouden bebegrijpen. .. 
weet t echt niet meer.. ook anderen in onze omgeving beginnen nu voorzichtig te vertellen aan mij dat t niet normaal is Hoe hij vaak doet...
Wat moet ik nou? Zo wil ik niet verder maar heb wel 2 kids en t financieel niet breed...voel me gewoon rot...
Hmmm...
Als je omgeving opmerkingen begint te maken, is er meestal iets goed mis. Zeker als zijn ouders zeggen dat ze het zich kunnen voorstellen dat je wilt scheiden. De hamvraag is: zou je van je eigen salaris kunnen rondkomen?
Zal vast lukken
Nou ja waarschijnlijk red ik t wel... je komt natuurlijk in aanmerking voor subsidies en je deelt de kosten van de kinderen.
Denk veel na hor over waar de twijfel op gebaseerd is... bang voor t onbekende, er echt alleen voor komen te staan...niet wetende wat er dan komen gaat.. en t voornaamste ik zal hem zo kwetsen...
Jij zult hem zo kwetsen?
Waar is jouw gevoel in deze relatie? hoe zou het voor jou zijn? hoe voelt dat voor jou? En wie wordt er nu gekwetst?
alleen
Mijn gevoel is volledige eenzaamheid... ik wordt niet gehoord.. ik wordt op deze manier eigenlijk al gekwetst en mn kids niet te vergeten. .. mijn oudste van 5 zegt dit soort dingen: mama pap luisterd niet, waarom is hij zovaak boos op jou, ik wil alleen Door jou naar bed gebracht worden... en t ergste: kan papa niet weer in een flatje wonen?
Nou, dat is duidelijk dan.
Geld is dus het probleem niet. Bang voor het onbekende: meestal valt het reuze mee en ben je voornamelijk opgelucht dat je uit die onprettige situatie weg bent. Er echt alleen voor komen te staan: valt ook mee, het is even wennen maar het zal allemaal best lukken. Je kinderen worden ook ouder en steeds minder afhankelijk van oppas e.d. Wat er komen gaat, is waarschijnlijk beter dan wat je nu hebt.
Over dat kwetsen van hem: roept hij dat niet zelf over zich af? Hij zegt doodleuk dat hij wil verhuizen en dat als je niet mee wilt, je maar lekker moet blijven waar je zit. Nou, dan doe je dat toch? Wie kwetst er nu wie?
stoornis?
Misschien is er sprake van onvermogen bij je partner? Misschien is het een idee om iig apart te gaan wonen, dan kun je dan nog verder zien. Misschien kan hij het gezinsleven wel heel moeilijk aan. Als ik jou was zou ik zorgen volledig onafhankelijk van hem te worden. Dan is een ev. scheiding straks minder pijnlijk voor de kinderen. En misschien hoeft een scheiding dan niet, gaat het goed als jullie apart wonen.
Niet luisteren
Ik dacht bij het lezen van je posting hetzelfde als Gloria.
Heb je je man wel eens gevraagd waarom hij niet luistert?
Wat zegt hij dan?
Of merk je dat het op bepaalde momenten is (of meer is dan op andere momenten - of luistert hij echt NOOIT?).
Begrijp ik dat hij weinig met de kinderen doet? Heb je hem daar weleens naar gevraagd? Of wat over gezegd?
Mijn advies is: vraag eens wat meer aan hem, waarom hij doet zoals hij doet. Als hij daar geen duidelijk antwoord op geeft, kan het zijn dat hij het ook eigenlijk zelf niet weet waarom hij zo doet.
Probeer hem de komende tijd eens meer te observeren en je niet zozeer te ergeren, maar te kijken wanneer hij op bepaalde manieren reageert en waar het door kan komen. Dus meer onderzoekend observeren. Wellicht is het gezinsleven hem (veel) te druk en onttrekt hij zich daar (bewust of zelfs onbewust) aan.
Mijn man trekt zich ook al jaren vaak terug - gaat vaak op de slaapkamer tv kijken. Of verdwijnt uit de woonkamer als we een feestje hebben en er dus veel mensen zijn. Kan de drukte niet aan.
Maar mijn man is wel gek op de kinderen (al doet hij dus niet mee met de opvoeding). Houdt je man wel van jullie kinderen?
En inderdaad: zorg dat je zelf financieel afhankelijk bent/wordt van je man. Dan is dat een zorg minder als het echt niet meer gaat bij jullie (omdat hij het niet meer trekt of omdat jij het niet meer trekt).
