Zo'n tijdelijke relatiebreak, werkt dat?
De tijdelijke break; Een stel waarbij het samenwonen na een tijd niet lekker blijkt te lopen, waardoor ze besluiten een tijdje los van elkaar de boel op een rijtje te zetten. De relatie is niet verbroken en ze blijven elkaar zo nu en dan wel zien op terrasje, etentje of nachtjeweg etc.
Godzijdank gaat het hier niet om mezelf. Maar om mijn ex. De relatie met zijn nieuwe vriendin blijkt niet naar wens te verlopen. Volgens ex omdat er te veel op hun pad is gekomen in al die tijd. Dat klopt ook wel. Genoeg in elk geval waar mijn ex zich lekker achter kan verschuilen. Mijn idee is dat zo'n break het begin van het einde is. Vooral in zijn geval. Het is pas de 4e keer (!!) dat een relatie niet naar wens verloopt en samenwonen niet blijkt te werken. Tijdens onze breuk gooide hij de schuld bij mij. Ik was te moeilijk. En mijn twee voorgangsters? Gewoon bitches! Volgens hem tenminste. Ik denk zomaar dat het wel meevalt met ze.
Maar ik moest deze break vooral positief zien, volgens hem. Het is toch positief dat ze elkaar dit gunnen, i.p.v. de boel te laten escaleren? Heel volwassen, inderdaad. Maar positief? In mijn ogen niet.
Waarom ik me hier zo druk om maak? Omdat ik twee kinderen met hem heb. En ik zelf voelde al dat er wat loos was in de paar minuten per week dat ik één van hen spreek. Voor de kinderen zal de spanning dus zowieso goed merkbaar zijn. Ex onderschat dat altijd, volgens hem valt dat wel mee. Ik denk van niet. Vooral de jongste is erg gevoelig voor spanningen. Maar de oudste krijgt evengoed zijn deel wel mee.
Ik hoop echt dat vooral hij zijn nieuw verkregen tijd benut om tot het besef te komen dat hij inderdaad aan zichzelf zal moeten werken. Maar ben eerlijk gezegd bang dat deze break niet meer dan uitstel van executie is. Ze zullen vast over een tijdje weer bij elkaar komen. Om er vervolgens na een poos weer achter te komen dat het nog steeds niet werkt.
Iemand ervaring met zoiets?
Groetjes Annie
Vragen
Hoe oud zijn je kinderen? wonen ze bij hem? co-ouderschap? hebben je kinderen een relatie opgebouwd met deze nieuwe vriendin? hoe is die relatie?
Antwoorden
Ben niet voor niets even Annie; mijn kinderen zitten in de onderbouw van de basisschool en we hebben geen co-ouderschap, maar een goede omgangsregeling. Om het weekend van vrijdag- tot zondagavond en één nacht doordeweeks. Zijn 'nieuwe' vriendin is in de afgelopen paar jaar een soort van tweede moeder voor ze geworden. De vriendin is namelijk een geweldige vrouw, die heel veel om mijn kinderen geeft. En dat is geheel wederzijds, dus je begrijpt mijn zorgen.
Annie
Begrijp je zorgen
maar je hebt helemaal niks aan dit gespeculeer. Hou contact met je kinderen en kijk of je iets voor ze kan doen als ze zich er niet lekker over voelen. Maar wat moet je verder? Het valt totaal niet binnen je invloedssfeer.
Groet, Hanna
Loslaten
ik denk dat je in dit geval moet loslaten.
hebben je kinderen vragen aan jou,praat dan niet negatief over je ex en over de situatie,probeer het positief te houden voor je kinderen.en weet je het antwoord niet op vragen,zeg dan ook dat ze het aan papa moeten vragen.
hoe meer jij tegen je kinderen gaat zeggen dat het zielig voor ze is,hoe meer ze dat ook zo zullen ervaren.
en pieker niet over je ex,hij is verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes,laat het los,hij is niet voor niets je ex.
Loslaten
In principe interesseert het me werkelijk geen bal wat hij doet of laat. Maar wel waar dat mijn kinderen raakt. En dat doet het. Dat werd gisteravond nog maar eens extra duidelijk; vaderdag valt niet in 'zijn' weekend. Omdat ik dat vervelend voor hem vond, opperde ik een tijdje geleden al dat de kinderen wat mij betreft die dag bij hem konden zijn. Wat mij betreft vanaf zaterdagavond al. Hij wilde ze inderdaad graag ophalen, maar pas op zondagavond. Om met ze uiteten te gaan. Dat stak me eerlijk gezegd al een beetje, omdat ik weet dat het de kinderen te doen is om het jaarlijkse ontbijt op bed met hun zelfgemaakte cadeautjes. Maar goed, het is zíjn vaderdag. Ik denk daar dan het mijne van, maar zeg er niks over.
Maar toen ik hem gister belde over hoe we het zouden gaan doen zondag, liet ie me weten dat het niet doorgaat. Want hij zou zijn vriendin pas zaterdagochtend ophalen en ja.. dan zou hij pas zondagavond laat weer terug zijn.
Nou ja.. waarschijnlijk onnodig te vermelden hoe beteuterd die gezichtjes stonden toen ik de kids moest vertellen dat ze met papa maandag vaderdag gaan vieren. Mijn oudste barstte in tranen uit. Dan kon hij papa niet verrasssen. Ik probeerde hem nog op te vrolijken door te zeggen dat het voor papa dan toch gewoon maandag vaderdag was. Zegt ie; "Nee mam, maandag heeft papa al gewerkt." Bij hun vader- en moederdagcadeautjes die ze op school maken zit namelijk standaard een gedichtje met dat papa (of mama natuurlijk) lekker de hele dag mag luieren.
Echt.. mijn hart breekt op zo'n moment gewoon. Dan wordt (zoals wel vaker) weer pijnlijk duidelijk waar voor ex de prioriteiten liggen. Op dit moment dus bij het redden van de zoveelste relatie die dreigt te mislukken, i.p.v. bij zijn kinderen. Die huizenhoog opkijken tegen hún papa. Want dat blijft ie. Ondanks dat ze op handen worden gedragen door mijn nieuwe partner. Ik laat me tegenover de kinderen nóóit, maar dan ook nóóit negatief uit over hun vader. Ik praat eerder recht wat krom zit. Ik gun ze hun superheld. Maar voor mij is hij al heel lang geleden van zijn sokkel gevallen..
Annie
Laat maar
Nee, t is niet de wijze waarop hij zijn vaderschap in vult. Daar ben ik het lang niet altijd mee eens, maar dat is mijn pakkie-an niet meer. Het gaat mij er om dat de kids zeker wel meekrijgen van de spanning die hun relatieproblemen met zich mee brengen. Hij onderschat dat. Maar alleen al dit vaderdag-gedoe geeft aan dat ze er hun deel wel van mee krijgen. En dit is dan zichtbaar, maar er is ook nog een hoop onzichtbare spanning.
Mijn kinderen hebben al zoveel meegemaakt dat ik ze liever had bespaard. Ze gaan nu onvermijdelijk weer iemand verliezen die ze dierbaar is. En dat vind ik verschrikkelijk rot.
Loslaten zal me niet zomaar stel op sprong lukken. Over iets wat je dwars zit kun je niet van het een op het andere moment denken; zo.. nu vergeet ik het. Zo werkt dat niet. Zal toch even moeten zien dat ze hier inderdaad volwassen mee omgaan. Gister belde hij onverwacht dat hij de kids mee wilde nemen om even een ijsje te gaan eten. Super vond ik dat. Hij heeft zelf dus ook wel in het oog dat ze even wat extra aandacht nodig hebben. En dat het hem zelf ook goed doet wat extra met ze op te trekken. Dat soort dingen doen me dan toch weer goed.
We zullen wel zien.
En toch
je zegt:Mijn kinderen hebben al zoveel meegemaakt dat ik ze liever had bespaard. Ze gaan nu onvermijdelijk weer iemand verliezen die ze dierbaar is. En dat vind ik verschrikkelijk rot.
dat is ook verschrikkelijk rot voor je kinderen,maar jij kan ze dat niet besparen,daar heb je totaal geen invloed op,dat ligt bij je ex.
misschien kan jij ze wat extra aandacht geven,als ze dit nodig hebben,maar dat is ook alles,de rest ligt bij je ex,en daar moet je het ook laten.
en dat zal zeker moeilijk voor je zijn,dat begrijp ik helemaal,maar je hebt geen keus.
