Zucht.. aangetrouwd familielid

Aha,

Je dacht ik post het eventjes op Ouders, als een soort van graffiti: S. sucks.
Maar wat moeten wij er mee?

Loslaten

is altijd een goed idee.
Bedenk dat je niet voor een ander kan bepalen hoe die zich voelt. Jij zit niet in haar vel.
Bedenk vervolgens wat jij van kerst wil, en hoe dat in haar plannen past. Draag bij wat je bij wil dragen en zet een streep waar je niet verder wil, zonder die streep te zetten puur om haar dwars te zitten.
Bedenk hoe belangrijk haar houding nou helemaal is, in het grote verhaal. Hou oog voor de krenten in de pap.
Succes.

Loslaten

Loslaten is het enige wat je kan doen als je de situatie leefbaar wil houden voor jezelf. Net als de meeste mensen heb ik ook een paar figuren in mijn leven die ontzettend lastig kunnen zijn. Daar begin je weinig tegen. Loslaten, tot 10 tellen voor je reageert en het je vooral niet persoonlijk aantrekken.

Met dat kerstverhaal bijvoorbeeld: leuk idee S om de kerst anders te doen, vind ik prima maar ik heb helaas echt geen inspiratie/idee hoe we dat anders zouden moeten doen, wat stel jij voor? Je weet het ook niet? Wat jammer. Nou laten we er dan maar eens over nadenken. Als je een idee hebt dan laat je het maar weten hoor.

Komt S er dan alsnog op terug met een idee dan kun je daar wat mee. Komt ze nergens mee dan vier je gewoon de kerst zoals je gewend bent. Niet te druk om maken dat is echt het enige wat werkt...

En als het je eigen zus was?

Of je dochter?

Het is lastig,ik snap best dat je volop irritatie voelt, maar kom op joh, laat je er niet door regeren !

Kappen!

kappen dus! Als iemand zoveel energie kost, moet je het contact op een andere manier inrichten. en dus laat je S zelf haar eigen kerst inrichten. Zonder jou. En richt jij de jouwe in, en zeg je dat ze altijd welkom is bij jou (en jouw manier!). ik ken ook een paar van die energieslurpende mensen. Zielig voor ze, maar er is een grens. En die heb jij denk ik wel bereikt.

Ik ben zo iemand.

Heb geen ADHD ,maar ben wel chronisch vermoeid.Als ik zou moeten werken,zou ik meer in de ziektewet zitten dan op het werk.Daat wordt niemand blij van,ikzelf niet,collega's niet en werkgever niet.Dan zou ik een hele nare prikkelbare vrouw ,moeder worden enz.Het is niet te doen om uit te leggen dat je niet werkt omdat je moe bent,dus gelukkig heb ik het aangedurft,nadat ik gestopt was met werken,het aangedurft om zwanger te raken en kan ik nu zeggen dat ik thuisblijfmoeder ben.
Ik wordt erg moe van 2 dingen tgelijk doen,kan niet tegen teveel prikkels.Dus ik 'werk'als er niemand thuis is,als er geen andere zijn.Ik ben niet in staat etentjes te organiseren.Drukke verjaardagen enz enz.
Ik heb een hobby,die me veel lichamelijk heel veel energie kost,maar waardoor m'n hoofd leegraakt.Door die hobby kom ik nog tussen andere mensen,in de buitenlucht.Als ik een hele week thuis zit ,wordt ik niet vrolijk.Ik heb die hobby echt nodig.Als ik daar mee bezig geweest ben dan ben ik soms de rest van de dag moe.Voor mij moe.Eigenlijk ben ik altijd moe,als ik zeg dat ik moe ben is dat al een stap verder.Dan komen de kinderen thuis van school,man thuis van het werk en is er niets gedaan in huis.ligt er een stapel strijk enz enz.Ik zorg wel voor eten.Maar daarna plof ik weer op de bank.Dus voor iemand die mij niet begrijpt kan het heel irritant zijn om hier binnen te komen.Er zijn vast heel veel mensen die vinden dat ik van mijn man profiteer,dat ik een lui mens ben.En dan heb ik ook nog een hulp in de huishouding,erger kan niet.
Het lijkt me ook echt iets voor iemand met ADHD om andere plannen te hebben voor de kerst ,maar dat niet te kunnen uitvoeren.Misschien is het juist wel een idee om haar daar bij te helpen???Wie weet hoe leuk de kerst wordt.

Mijn schoonzus

Mijn schoonzus is echt vreselijk, ze is zo'n druk druk druk type waarbij alles zo uberperfect moet dat de gezelligheid ver te zoeken is.
iiedereen die een andere keuze maakt in het leven krijgt een sneer of snauw.
Zij is de perfecte madam die gezin werk in haar ogen perfect kan combineren. Ze is zo trots dat ze haar eigen ramen lapt en kan het niet laten om steeds te laten blijken dat ze het belachelijk vindt dat ik een huishoudelijke hulp heb

Mijn schoonzus deel ii

Weinig begrip voor de problemen van anderen.

Kerst moet op haar manier, waag het niet om eens een ander idee te opperen. Nee, alles moet op haar perfecte kerstmanier. Daar wordt ze maar gelukkig mee, inmiddels loopt de stress haar op meerdere gebieden over de voeten. Gezellig? Mwoah

En als ze dan wat heeft dan zegt ze dat niet rechtstreeks, nee dat gaat altijd achter mijn rug om.

Wat zeg je? Leven en laten leven? Wat bedoel je?

Fred

Je mist de clou, ik heb niet eens een schoonzus

Huh anneke

ik snap m niet hoor, je zet 2 berichtjes neer over je schoonzus, en dan ineens heb je geen schoonzus....wat is de clou dan ???

Nou

Anneke schrijft alsof ze de schoonzus van... is, de andere kant van het verhaal dus.

Ja skik

Die neiging heb ik soms als het om boze schoonmoeders gaat. Dat ik dan even wil melden dat ik tot twee keer toe van die lieve leuke tweede moeders heb getroffen, in plaats van de spreekwoordelijke schoonloeders.
Ook over mijn schoonzussen niets dan goeds. Mijn zwager echter... (nee hoor, valt ook best mee).

Het zijn niet de dingen...

....die ons ongelukkig maken, maar onze beleving van de dingen.

In jouw geval Nyntje is het in dat licht niet jouw schoonzus die je ongelukkig maakt, maar jouw beleving. Of althans het is jouw beleving die maakt dat je je zo ergert.

Je vraag wat je nou nog met haar kunt laat zich idd beantwoorden met loslaten. En vervolgens met jezelf aangaan wat maakt dat je je zo ergert aan haar. Wat zegt het over jou? Hiervoor kun je bv eens een kernkwadrant invullen (met google vast veel over te vinden, het is een model van offman) waarmee je bij jouw eigen uitdaging komt. In de regel stoor wordt je allergie (dat waar je je zo aan ergert) minder wanneer je je eigen uitdaging bent aangegaan. Je ergernis zegt (volgens dat kernkwadrant) ook iets over je kwaliteit, dat waar jij heel goed in bent, als vanzelf. Daar zit een valkuil achter. Doorgaans schieten mensen in stress door in die valkuil. De uitdaging is dan daar iets tegenover te zetten dat je valkuil in balans brentgt.

Nou heel verhaal. Maar als je met je schoonzus niets kunt, met jezelf kun je dat wel. En in die zin is je schoonzus zelfs een cadeautje die jou verder helpt in jouw persoonlijke ontwikkeling... )!!

Zoals ik al had verwacht

verliep het exact zoals ik had verwacht.
Bij aankomst schoonouders is ze op de bank geploft en heeft alleen maar met haar mobiel in haar hand gezeten. Mijn broer heeft dat wat ze hadden aangegeven te maken ( en dat was praktisch niets) zelf voorbereid en afgemaakt. echt heel jammer, maar inderdaad inmiddels weet ik beter. Erger me er nog steeds aan, maar zie ook wel in dat ik het beter kan loslaten. Maar dat valt niet mee.
Na 2 uurtjes gingen ze weer en kon ik pas echt ontspannen. Ik hoop dat ze een leuke avond heeft gehad, maar weet nu zeker dat ik van die kant niets meer hoef te verwachten. En of je nu chronisch ziek bent, adhd hebt, je kunt wel proberen een beetje je beste te doen en je te betrekken bij de groep, maar alleen neerploffen en alleen maar whatappend met anderen in de weer zijn, dan haal je echt het bloed onder mijn nagels vandaan.

Tjonge...

nou hebben we er toch met zijn alle een draadje aan besteed, maar je bent er nog niet wijzer van geworden he?☺
Zeg je er ook wel eens iets van dat ze alleen maar met dat telefoontje bezig is?

Nou inderdaad

Eerst maar even dat telefoontje op de kast leggen zeg. Kwestie van minimale beleefdheid. Op visite constant whatsappen is iets voor onopgevoede pubers.

Telefoon

Nou, inderdaad. Het besef en verstand van een onopgevoede puber. Dat is ze gewoon! Helaas.
En nee, ik heb het nooit gezegd, omdat het dan hommeles wordt en daar zit niemand, al helemaal niet met feestdagen, op te wachten.
Hebben jullie nu eindelijk een beetje door hoe ze in elkaar steekt.

Wat schiet...

.... je er mee op om zo op haar af te geven? Of je gelijk hebt of niet? Jij ergert je aan haar. Dat staat vast en is toch het enige waar wij wat mee kunnen? Hoe kunnen we nou op een forum als dit doorhebben hoe zij is? Op basis van het beeld dat je schetst lijkt het me ook een verschrikkelijk mens. Maar wat schiet je daar mee op? Subjectief ben je niet )

Als je dit wil veranderen, zul je met jezelf aan de slag moeten. Of invloed (effectief) uitoefenen, of je ergernis werkbaar maken.... En als je het zo in stand wil houden, zou ik nog meer over haar delen, en over hoe verschrikkelijk ze is. Die bevestiging zul je sowieso vinden. Niet zozeer hier maar in haar gedrag, of althans in jouw interpretatie daarvan.

Oefening in geduld

Wat je met haar moet? Zij is een gratis cursus geduld voor jou.

Ik heb ook dergelijke cursussen in mijn schoonfamilie. Ik ben helaas nog lang niet uitgeleerd

Negeren

Lekker rustig toch, dat je geen aandacht aan zo'n schoonzus hoeft te besteden? Ik zou haar lekker laten zitten met haar mobiel en mijn aandacht richten op de anderen. Op mijn broer bijvoorbeeld.
Het lijkt mij geen gezellig type, maar niet de moeite waard om mij daaraan te ergeren of andere (negatieve) energie in te steken.
Wat maakt het trouwens uit dat je broer datgene gemaakt heeft wat ze zouden meenemen? Dat zijn toch zijn zaken?

Het kan altijd erger...

Ik ken een schoonzus (niet de mijne gelukkig). Die binnenkomt, begint met praten en niet meer stopt totdat ze weer naar huis mag. En op zich zou ik dat nog niet zo erg vinden, als het tenminste nog ergens over zou gaan....

Wat heb je liever? Ikke eerlijk gezegd die van jou

Sluit me aan bij serra, neem dat ter harte, zal je goed doen!

Ik sluit me helemaal aan bij Serra. Het is niet jouw schoonzus die jouw ergernis veroorzaakt, dat doe je echt zelf door de gedachten die je erover hebt, en het oordeel dat jij erover hebt. Jij doet het jezelf aan. En zo'n post als deze zegt dan ook veel meer over jou, dan het zegt over jouw schoonzus. Misschien zou je daar eens naar kunnen kijken, en kunnen onderzoeken waarom het nu zorgt voor zoveel ergernis bij jou. Wat gebeurt er dan met jou? Reflecteer daar eens over, ik denk dat je dan heel veel leert over jezelf.

Je schoonzus kun je toch niet veranderen, en jouw broer heeft haar gekozen, niet jij. Dat zul je moeten accepteren. Je kunt iemand anders niet veranderen, je kunt alleen je eigen ergernis veranderen.

Nou ik zou me ook kapot ergeren

Ze klinkt vrij irritant. En dat je het conflict niet aangaat, snap ik ook wel. Maar zelf reflecteren?! En onderzoeken bij jezelf?! Ik ben daar niet van hoor. Soms erger je je gewoon, en je hoeft heus niet van alles iets te leren.
Ik zou het gewoon blijven slikken als ik jou was, en af en toe je hart luchten. Hier bijvoorbeeld!

Nyntje

Ik begrijp je helemaal. Hier ook zo'n schoonzusje. Steekt nooit een hand uit. ALtijd met haar telefoon in de weer. Nooit een bedankje. Mij kan het niet (meer) veel schelen maar ik had mijn ouders een leukere schoondochter gegund. Mijn moeder doet zoveel voor haar kleindochter maar mijn schoonzusje zou dat nooit laten blijken. Is alleen enthousiast bij haar eigen moeder. Gelukkig heeft mijn broer wel manieren. Ik heb me altijd afgevraagd wat mijn broer in haar ziet maar goed, ik zie ook wel dat ze gek zijn op elkaar. Ik heb het in het verleden weleens willen uitschreeuwen maar heb het nooit gedaan want wil geen ruzie. Heb 1x een aanvaarding met haar gehad en toen nam mijn broer het zelfs voor mij op. Daar is ze denk ik wel van geschrokken en het is nooit meer voorgekomen. Op zich kan ik redelijk met haar door 1 deur maar ik blijf er bij. Ik had mijn ouders een leukere schoondochter gegund.

Op zich heeft iedereen gelijk dat je het los moet laten maar in de praktijk is dat gewoon erg moeilijk. En idd dat zelf reflecteren en onderzoeken bij jezelf pfffff zo lust ik er ook nog wel een.

Goh

" Mij kan het niet (meer) veel schelen maar ik had mijn ouders een leukere schoondochter gegund. Mijn moeder doet zoveel voor haar kleindochter maar mijn schoonzusje zou dat nooit laten blijken. "

Je vraagt je toch dingen af naar aanleiding van zoiets Misschien denkt mijn schoonzus dit ook wel van mij. Haar ouders willen ook voortdurend dingen voor de kleinkinderen doen (kopen), maar ik ben er nooit blij mee, want het is me allemaal veel te veel. Ze draven enorm door.
Ik voer ook geen leuke gesprekken; schoonmoeder is toch voortdurend aan het woord. Als ik eens wat zeg is het 'nee hoor, helemaal niet / nee, hoeft niet'. Een telefoon heb ik niet, dus daar kan ik niet mee spelen.