Zucht.. aangetrouwd familielid
Even mijn gal spugen over mijn aangetrouwd familielid S. ( ivm evt. herkenning) hoor.
S. is lui, doet heel de dag niets onder het mom van ik heb adhd en weet ik wat nog meer voor kwalen. Werkt niet, doet niets in huis, geen kinderen, maar oh ik heb t zo druk.
Nu wil S. de kerst dit jaar anders inkleden, prima, maar er wordt alleen gezegd dat ze het anders wil en heeft dan een idee, wat de rest van de familie dan maar mag uitvoeren. Ze maakt zich er wel erg makkelijk vanaf in mijn ogen.
Ik ga me steeds meer aan haar ergeren, dit is maar een druppeltje van 3 grote emmers.
Wat moet ik nog met haar? Loslaten? Ik erger me werkelijk dood elke keer
Limi
Jij hebt het over spullen kopen en daar doel ik niet op. Het is lastig als je elkaar niet kent om begrip te hebben maar het gaat hier om andere dingen dan speelgoed kopen. En nee mijn moeder draaft niet door. Ik vind het asociaal als je de hele dag zit te whatappen bij een ander. Of dat nu je schoonouders zijn of andere mensen. Nooit eens dank je wel kan zeggen als we uit eten gaan en mijn ouders betalen. Gewoon de normale fatsoensnormen. Maar goed, ik blijf er bij, ik had mijn ouders een leukere schoondochter gegungd.
Mussie
Je HOEFT ook niet van alles iets te leren. Het maakt de situatie echter wel makkelijker, fijner, lichter etc. Maar je hebt gelijk, het is een keuze. Waar kies je voor... Ergeren, klagen en negatieve energie of de situatie aangrijpen om er voordeel en positieve energie uit te halen.
Eens dat dat laatste niet altijd de makkelijke weg is, maar het levert wel iets op als je verantwoordelijkheid voor je gevoelens neemt en die zin zelf aan het roer gaat staan.
Carthy
Ik ben het met je eens dat je eigenlijk niet iets anders moet gaan zitten doen en dat je wel moet bedanken als je uit eten wordt genomen. (Al vind ik wel dat als jij niet degene bent die je schoonzus mee uit eten neemt, je nooit helemaal zeker kunt weten of ze wel of niet bedankt heeft en hoe. Ik ken genoeg mensen die hier niet helemaal eerlijk over zouden zijn!)
Maar interpretaties van een situatie kunnen verschillen: *Ik* vind dat ze doordrijven, zij zelf niet en schoonzus waarschijnlijk ook niet. En zo zou het zomaar kunnen dat mijn schoonzus dezelfde mening over mij heeft als jij over jouw schoonzus, terwijl ik volstrekt normaal ben (haha), maar gewoon niet blij word van voortdurend ongevraagd advies/hulp/spullen en het voortdurend leegheden afratelen tijdens bezoek. Misschien zou iedereen wel gezellig samen met mij gaan computeren als mijn schoonmoeder hier is 
Het is pas erg als iemand bij *alle* bezoek zo doet. Maar controleer dat maar eens als je er niet bij in huis woont.
Mooi gezegd serra!
Ik sluit me er helemaal bij aan.
Makkelijk gezegd
Dank Jasmino! Maar ik besef ook makkelijker gezegd dan gedaan. Het gaat vaak om het doorbreken van vertrouwde en vanzelfsprekende patronen. Die patronen brengen doorgaans ook wat. Helaas hoeft dat niet altijd iets positiefs te zijn... Maar de vertrouwde bevestiging van je gelijk of van je zelfbeeld. Het vervelende is echter dat dit oude vertrouwde soms wel vertrouwd maar ook vervelend is, in dit geval bv ergernis en negatieve energie brengt. Dit met je zelf aangaan kan doodeng of zelfs onmogelijk lijken. Weet alleen dat dit vaak op zogenaamde 'oude angst' gebaseerd is waar je inmiddels als volwassene antwoord op hebt. De keuze is er echt om door je zelf te ontwikkelen, lichter en fijner in het leven te staan. Vraag het aan mensen die de stap genomen hebben, iedereen zal het beamen. Wat heb je te verliezen? Behalve de bevestiging dat het allemaal K is...?!
Blij dat je haar niet iedere dag hoeft te zien
Nou ik kan me ook voorstellen dat je je kapot ergert aan een volwassene die niets doet, op de bank hangt en met haar telefoontje speelt. Een puber is er niets bij... Wees blij dat je haar niet iedere dag op de bank hebt, haal je schouders op en houd je kinderen voor dat ze niet zo moeten worden als tante ..., je kinderen hebben dan in ieder geval een afschrikwekkend voorbeeld en dat helpt behoorlijk in de opvoeding
Serra
Ik vind het allemaal prachtig gezegd maar het is mij veel te zweverig. Ik vind het echt zo ontzettend krampachtig klinken. Laat iemand zich lekker ergeren. Tegenover positieve energie hoort tenslotte ook negatieve energie en staan, nietwaar? Anders zijn we erg uit balans, ben ik bang.
Ja maar ergeren is niet fijn
en de schrijfster zoekt daar een oplossing voor, want schoonzus vermijden vindt ze waarschijnlijk geen optie.
Mij helpt het toch wel om mijn gedachten te proberen te veranderen. Ik las laatst dat je kwaad maken om iets een vorm van inflexibiliteit is: je vindt dat de ander moet zijn zoals jij. In dit geval vind je dat schoonzus ook moet meehelpen en de mobiel op moet bergen.
Proberen te accepteren dat mensen anders zijn helpt misschien toch...
Zweverig?
Hmmm, laat ik dit nou juist niet zweverig vinden... Het gaat gewoon om een keuze tussen je fijn of rot voelen, anderen accepteren in hun anders zijn (idd Liat) of je ergeren, samen of tegen.
En ook nog wetenschappelijk onderbouwd. Waag de kans, blijf ik zeggen. Of haal idd balans aan om te rechtvaardigen dat je je rot voelt, anderen wegzet en bijdraagt aan een vervelende sfeer.... En aan je kinderen meegeven dat ze nooit als tante zusenzo moeten worden.... Wil je dat je kinderen meegeven, om zo naar anderen te kijken? En te veroordelen? Nee, ik vind het niet zweverig om begrip en mededogen voor je medemens op te brengen en eerlijk naar jezelf te kijken om te kijken hoe je een fijner mens kunt worden. (Bewust fijner mens geschreven: ik denk namelijk dat je ook uitstraalt hoe je voelt en dat dat je fijner en lastiger in de omgang maakt. Wederom niets zweverigs aan 
). Maar goed, al zou het zweverig zijn? Wat dan nog? Dan nog de vraag waarom je er voor zou kiezen je rot te voelen?!
In een ander draadje las ik ergens over oordelen en hoe lastig dat is als je met onbegrip en vooroordelen te maken krijgt. Daar schrijven verschillende mensen hun verhaal. Over een meisje van 4 (of 6?) dat vaak nog in een buggy zit. Iemand anders die haar peuter aan een tuigje had. De stortvloed van reacties en negativiteit die deze moeders te verduren krijgen. Er zit een verhaal achter deze gedragingen, ze maken een weloverwogen en bewust keuze. En daar wordt mi maar al te makkelijk aan voorbij gegaan, aan het verhaal van de ander.
Wat is de reden dat schoonzus zich gedraagt zoals ze zich gedraagt? Daar kunnen we alleen maar over speculeren en invullen op basis van onze eigen ideeën. De enige manier om er achter te komen is om open het gesprek met haar aan te gaan. Niet voordelend, of aanvullend. Maar open en eerlijk, benieuwd naar haar verhaal. Wat maakt dat zij zich zo gedraagt?
Niet zweverig, maar inderdaad een keuze en zelf verantwoording n
Ik vind er ook niet zweverigs aan, het is heel simpel. Hoewel, simpel in gedachten en woorden, maar niet simpel om te doen. Het is veel gemakkelijker om te oordelen en anderen naast jouw lat te leggen van waarden en normen. Maar feit is dat iedereen andere waarden en normen heeft. Tolerantie en verdraagzaamheid, dat gaat ook over niet oordelen. Laat de ander in zijn waarde en vraag jezelf af waarom het bij jou tot ergernis leidt. Dat maakt niet dat je je niet mag ergeren, maar je kunt jezelf wel afvragen waar die ergernis over gaat.
In een ander draadje is al eens het kernkwadrant van Offman aangehaald, ook een goede oefening. Want de ergernis die jij hebt over je schoonzus gaat waarschijnlijk over een kwaliteit van haar. Misschien is dat wel dat zij schijt heeft aan wat anderen van haar denken, of dat zij goed voor zichzelf zorgt, en stiekum zou je dat zelf ook wel willen kunnen, al schiet zij misschien een beetje door. Maar niemand is perfect, zo heb jij zelf eigenschappen waar anderen zich aan kunnen ergeren.
Die irritatie heeft totaal geen zin, want je "lijdt" er alleen zelf onder, de situatie verandert er namelijk helemal niet door. En wat Serra zegt: wil je je kinderen leren dat ze anderen niet mogen accepteren zoals ze zijn? Dat vind ik dus helemaal geen goed voorbeeld. Iedereen is anders, en iedereen mag er zijn zoals hij of zij is in mijn ogen.
Maar goed, ik ben het echt helemaal met Serra eens, en ook wat Liat zegt is voor mij helemaal waar. Maar het is inderdaad een keuze. Leg je de verantwoordelijkheid voor je eigen ergernis buiten jezelf (de ander moet veranderen, zodat jij je niet meer ergert) of bij jezelf?
Serra, het lijkt alsof je je wel eens verdiept hebt in Byron Katie?! Ik vind jouw woorden in elk geval heel herkenbaar en ook ontzettend goed geschreven!
Verbazing
Ik heb dit draadje met heel veel verbazing gelezen. Hoe kun je je in 's hemelsnaam ergeren aan iemand die alleen maar op de bank zit en niets doet? Helemaal als je haar maar 2 uurtjes hoeft te zien. Ik kan me goed voorstellen dat je broer gewoon afspraken met haar heeft gemaakt over dat hij alles doet, omdat zij het thuis al druk genoeg heeft gehad met de voorbereiding van de kerstdagen (bijvoorbeeld). Overigens ook over de opmerking over 'onopgevoede pubers' die alleen maar met een telefoon op de bank zitten. Mijn eigen puber mengt zich tijdens familiefeestjes ook niet in de gesprekken. Ze beantwoordt vragen die haar gesteld worden, maar verder zit ze haar tijd uit met haar telefoon. Ik vind dat niet heel verwonderlijk, de kleintjes spelen met elkaar en de volwassenen hebben alleen maar stomme gesprekken over werk en drukke feestdagen.
Die kernkwadranten zijn trouwens echt heel interessant en bruikbaar. Ik ben bovengemiddeld rustig en beheerst en heb soms wat moeite met drukke overemotionele types. Ik zou wel wat van die eigenschappen kunnen laten zien, maar daarvoor moet ik uit mijn comfort zone. Ik heb tijdens een cursus ooit eens samengewerkt met iemand die juist met bewondering keek naar mijn 'kille feitelijke zakelijkheid en onaangedaanheid'. Mijn eigenschappen waren juist haar uitdaging. Erg interessant om het daar eens over te hebben met iemand die zo anders in elkaar zit.
Byron katie
Nee Jasmino, specifiek van Byron Katie ken ik niets maar ik kwam zijn naam van de week ook al tegen. Nu noem jij m ook dus ik ga eens snuffelen... ))
Uiteindelijk denk ik dat alles in weze wel een beetje op hetzelfde neerkomt. Ik laat me door van alles inspireren: de transactionele analyse, offman, knoope, boeddhisme, psychosynthese, PRI en ook marianne williamson (bekend van de inaugurele rede van nelson mandela) en deepka chopra. En ook erg bruikbaar in zijn eenvoud: de cirkels van invloed en betrokkenheid van covey.
Uiteindelijk probeer ik altijd mijn hart te laten spreken... )
Kernkwadranten
Mooi hè, Vic, hoe dat inzicht kan geven, die kernkwadranten. Ik weet dat ik er vele jaren geleden, ergens in de jaren 90, mee in aanraking kwam. Ik kon me toen vreselijk storen aan een directe collega van mij, maar door de kernkwadranten kreeg ik inzichten dat we eigenlijk heel verschillend zijn van elkaar, maar dat ik me vooral stoorde aan eigenschappen waar hij heel veel van had, en waar ik best graag iets meer van wilde hebben. Toen ik dat inzicht had, was de irritatie veel kleiner, omdat je het gedrag dan met heel andere ogen kan zien. Ik heb het daarna nog heel vaak in mijn werk en mijn omgeving toegepast, ook samen met mijn team.
Byron katie is een "zij"
Byron Katie is een "zij", Serra, en ik kan het je zeer aanbevelen. Heel simpel, maar zo helder. Het mooist is eigenlijk om eens een workshop van haar mee te maken, dan merk je echt wat die simpele vragen kunnen betekenen. En eigenlijk gaat dat ook over oordelen, en het "lijden" dat het veroorzaakt bij jezelf.
Maar wat jij zegt, alles komt inderdaad wel een beetje op hetzelfde neer. Een aantal van de methodes/personen die jij noemt ken ik overigens nog niet, dus ik was gelijk aan het googelen Heel interessant trouwens. Wel leuk dat je Marinus Knoope noemt, die vind ik ook super trouwens. Ik denk dat ik voor het eerst met de Creatiespiraal in aanraking kwam in 1996 of zo, in een seminar in de Rode Hoed, geweldig was dat!
Naast alles dat al genoemd is, laat ik mezelf ook graag inspireren door Lao Tse.
Je klinkt trouwens als iemand met wie ik graag eens een boompje zou willen opzetten over al dit soort onderwerpen 
Haha
Haha, dat Byron Katie een vrouw is )
Lao Tse idd ook geweldig! Ik ben de site kwijt maar keek ooit dagelijks op een soort advent kalender met elke dag een andere wijsheid van hem (of haar...?!
) Wat leuk dat je ook zo enthousiast bent Jasmino over Marinus Knoope. We klinken idd erg als op een lijn en ik ben erg leuk om bomen mee op te zetten... Haha maar zonder gekheid, ik vind het heerlijk om met deze onderwerpen bezig te zijn, me steeds te scherpen, bij te leren en zo van het leven, gezin en werk te genieten. Ik zou niet anders meer willen...
Weer on topic...
... Kan ik het toch niet laten een recensie van bol.com te kopiëren over Byron Katie. Het staat er helder omschreven hoe je ervaren van de wereld (ic ergeren aan je schoonzus) tot klachten kan leiden.
"Byron Katie was suïcidaal, totdat ze vervuld werd van liefde voor alles in het leven. Dit gebeurde nadat zij ontdekte dat de oorzaak van haar depressie niet lag in de wereld om haar heen maar in wat zij geloofde over deze wereld.
In plaats van te proberen de wereld aan te passen aan onze gedachten over hoe het ?zou moeten? zijn, kunnen we deze gedachten onderzoeken. Aanvaarden van de wereld zoals deze is kan ons vrijheid en vrede geven. Katie ontwikkelde een simpele doch krachtige methode van onderzoek, The Work genaamd, die deze transformatie praktisch toepasbaar maakt.
Vanuit deze methode geeft zij workshops en schrijft zij boeken.
Ook in dit boekje vind je teksten die je diep raken en waarmee je aan het werk kunt."
Ik ga nog eens verder googelen. Voor nu vraag ik me af of topicstarter nog is aangehaakt? Kun je wat met alle reacties hier?
Nogmaals o.t.
Toch vind ik het af en toen heerlijk om me op te winden, te mopperen en me te wentelen in mij eigen gelijk (een mooie uitdrukking die ik hier op OO heb geleerd). Daar word ik geen beter mens van, maar af en toe is dat best lekker. En cabaretiers doen er vaak mooie dingen mee...
Eens
Dat heb ik ook Evanlyn. Ik denk ook wel voor iedereen herkenbaar...)
Het verschil zit m er denk ik wel in hoe serieus je jezelf daar in neemt. Of misschien beter hoe "waar" je iets vindt. Kun je relativeren en binnen dat gegeven even flink van leer gaan. Of zie je de ander echt als aanstichter van jouw ongeluk en zoek je bevestiging en medestanders daarvoor. Daar zit voor mij wel een verschil in.
Precies serra!
Alweer zo mooi gezegd, Serra! En helemaal waar. Ik kan me er alleen maar bij aansluiten, ondanks dat ik dan wel erg in herhaling val
Relativeren is een toverwoord. Het leven wordt er een stuk gemakkelijker door. En soms heb je even wat feedback nodig om dat te kunnen, daar is niets mis mee, en we herkennen ergernis en irritatie inderdaad allemaal. Als je in staat bent om daar weer overheen te stappen en voorbij te kijken, doe je jezelf ook een groot plezier.
Jasmino
))
Mosterd na de maaltijd
Mosterd na de maaltijd, volgend jaar Kerst vieren met andere mensen dan je schoonzus.
