Religie en Spiritualiteit Religie en Spiritualiteit

Religie en Spiritualiteit

Lisa

Lisa

17-03-2009 om 11:54

Wat te doen met ingevroren embryo's?

Hallo, ik worstel al een tijdje met de vraag wat we zullen doen met onze ingevroren embryo's. Die zijn overgebleven na een ivf behandeling. De behandeling was heel succesvol want ik heb er een prachtige tweeling aan over gehouden. Zoals we er nu over denken is ons gezin daarmee compleet. Nu borrelt dan de vraag op wat met de overgebleven embryo's te doen. Logische antwoord is vernietiging, nu is dat een zwaar woord, want als je ze na ontdooien gewoon in schaaltje laat zijn ze al overleden, dus dat is qua techniek vrij simpel.... maar ja, dan de andere kant van het verhaal: het zijn natuurlijk toch al kindjes in wording, zusjes en broertjes van onze kinderen. Ik weet wel het zijn maar een klompje van acht cellen maar toch, ik worstel er soms wel mee. Doneren aan een ander stel is geen optie, wij willen niet dat onze kinderen (zo zien we het dan toch) door anderen worden opgevoed. Doneren aan de wetenschap zou ook nog kunnen, wie weet is dat wat.
We hebben ons dit vantevoren niet zo goed gerealiseerd en ben je eigenlijk alleen maar blij dat je nog "over" hebt voor een eventuele cryo poging. Nu dat er niet van komt, lukt het maar niet goed om een simpel briefje te sturen om te zeggen: vernietig ze maar.
Wat vinden jullie? Ben benieuwd naar jullie meningen.

Lisa


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Starry Night

Starry Night

17-03-2009 om 12:24

Hoi lisa

Wat houdt 'doneren aan de wetenschap' in? Eerlijk gezegd krijg ik daar riebeltjes van

Ik snap wel je dilemma, want inderdaad: het zijn jullie kindertjes in wording. Moet je dit overigens snel beslissen? Misschien dat jullie over een aantal jaar toch aan gezinsuitbreiding denken?

Roos Vicee

Roos Vicee

17-03-2009 om 13:44

Wil je echt mijn mening weten?

Ik krijg hier sowieso kriebels van. Vreselijk dillema. Maar dat is ook de reden waarom ik tegen deze vorm van ivf ben.
"We hebben ons dit vantevoren niet zo goed gerealiseerd en ben je eigenlijk alleen maar blij dat je nog "over" hebt voor een eventuele cryo poging"
Naïef en ook wel egoïstisch als ik eerlijk moet zijn. Dit is typisch iets van deze tijd. Meer willen hebben dan je nodig hebt.
"Doneren aan een ander stel is geen optie, wij willen niet dat onze kinderen (zo zien we het dan toch) door anderen worden opgevoed"
En dat vind ik eerlijk gezegd nog egoïstischer! Dit lijkt me de allerbeste oplossing. Als deze embryo's in de buik(en) van een andere moeder(s) groeien zijn het al niet helemaal 100% jullie kinderen meer. Daarnaast waarom niet? Jullie hebben zelf al twee prachtige kinderen terwijl dat voor sommige andere mensen totaal niet is weggelegd. Denk je eens in hoe gelukkig jij hen kunt maken!? En daarbij kan het embryo dan ook uitgroeien en leven terwijl het anders toch vernietigd wordt. Want ook al schenk je het aan de wetenschap (brrr stuit me om verschillende redenen tegen de borst en zou ik dus nooit doen) zal het uiteindelijk vernietigd worden.
Sterkte met jullie beslissing (en dat meen ik, ook al is mijn mening misschien totaal niet wat je horen wilt)

Lisa

Lisa

17-03-2009 om 13:56

Starry

Hoi, Nee, hoeven we niet snel te beslissen, kunnen we nog jaren overdoen als we willen. Kwaliteit van de embryo's neemt wel af aldus komen ze steeds minder voor terugplaatsing in aanmerking. We hebben ook nog niets beslist maar het is wel goed er eens over na te denken, omdat gewoon maar kijken waar de tijd je brengt net wat te makkelijk is lijkt het voor mijn gevoel.
Tijdens de behandeling is alles op het medische traject gericht en komen dit soort vragen niet aan bod. Zelf ben je al zo blij dat je geholpen kùnt worden dat dit pas veel later opdoemt.

Lisa

Lisa

Lisa

17-03-2009 om 14:15

Roos vicee

Tuurlijk wil ieders mening horen, wel jammer dat je mijn dilemma meteen in het hokje naief en egoistisch stopt. Ongewild kinderloos zijn maakte dat wij als stel het middel ivf met beiden handen aangrepen. Is dat dan egoistisch? Standaard is nou eenmaal dat je dan meer embryos'verkrijgt dan in beginsel nodig zijn, dit ook om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. In het midden van de spanning van de behandeling komen dit soort ethische vragen niet aan bod. Vermoedelijk niet door naivieteit maar doordat voor de medische wetenschap en de meeste mensen dat klompje cellen geen menselijke waarde heeft. Het kan niet voelen, denken, overleefd niet zonder hulp etc. Aldus is vernietiging geen big issue. Pas als je veel waarde hecht aan het feit dat het een kind in wording is roept het die etische vragen op. Als dat zo breed gedragen werd hadden we er wel regelgeving voor aangezien er nogal wat afge ivf-ed wordt door ("egoistische") mensen die een kind willen. Die regelgeving is er niet en je kunt (bijna) doen en laten wat je wil ermee.
Jouw stelling dat het enige juiste is donatie, vind ik nogal wat. We doneren toch ook niet zomaar iedere maand onze overgeschoten eieren die we niet benutten omdat we daar anderen zo gelukkig mee maken? Het is een persoonlijke keuze, wij willen dat niet, egoistisch of niet. Ik vind ook niet dat die vraag voor ons meer moet spelen dan voor anders ouders die ook eicellen en sperma te over hebben voor donatie.
Even goed bedankt voor je mening, vind wel dat het af doen van het dilemma als: jullie hebben even een tweeling geconsumeerd/gekocht en nu zit je met de rest nogal een eenzijdige belichting van de hele moeilijke wereld die ongewenste kinderloosheid is.

Lisa

Lisa

Het lijkt me een heel moeilijke beslissing zeg! eigenlijk is het wel raar dat zulke dingen niet al als je aan ivf begint ter sprake worden gebracht door de arts. Ik kan me voorstellen dat je hier zelf niet aan hebt gedacht.
als je tegen het vernietigen van de embryo's bent, is doneren aan de wetenschap ook dubieus lijkt me. Want reken maar dat de embryo's dan uiteindelijk ook worden vernietigd, zei het na allerlei geknutsel ermee. als je die embryo's toch min of meer ziet als je "kinderen" zoals je dat zelf omschreef,dan klinkt aan de wetenschap geven wel heftig!
dus als je tegen vernietigen bent, blijven er nog 2 opties over: "weggeven" of terug laten plaatsen.
overigens is zaad en eicellen doneren toch weer wat anders, dat is nog geen leven, en nog geen kind in wording. Het "weggeven"geeft je misschien de angst dat het kind je later ter verantwoording roept? Dat gebeurt niet als je het laat vernietigen, dus ddat lijkt en makelijkere oplossing.
Hoe dan ook, ik wens jullie heel veel sterkte met deze keuze. ik hoop dat jullie een keuze kunnen maken waar jullie zelf voor 100% achter kunnen staan, dan zullen jullie je altijd tegen wie of wat kunnen verantwoorden.

Starry Night

Starry Night

17-03-2009 om 14:41

Roos vicee

Ik vind dat je wel wat kort door de bocht zeilt.

Dat er embryo's overblijven komt omdat men van tevoren niet weet hoeveel pogingen nodig zijn. Het gaat dus niet zozeer om overschot, als wel om een reserve. Dat is wat anders.

En voorts: er geen brood in zien je eigen vlees en bloed 'weg te geven' aan anderen zal volgens een bepaalde definitie best egoïstisch zijn, maar wel gelegitimeerd. Wat mijzelf betreft: geen haar op mijn hoofd. Genetisch blijft zo'n kindje namelijk wel degelijk voor 100% van jullie en niet van de draagmoeder. Iedereen maakt hierin eigen afwegingen en het geeft geen pas daar waardeoordelen aan te verbinden omdat andermans keuze de jouwe niet is.

Cruciale vraag in deze is natuurlijk hoe belangrijk je het vindt dat begonnen leven hoe dan ook voortgezet moet worden. Hoe lastig ook: hierover wordt verschillend gedacht en andere meningen bij voorbaat wegzetten als minderwaardig lijkt me weinig constructief.

Lisa

Lisa

17-03-2009 om 14:53

Dàt is de vraag

.. die ik hier eens wilde neer leggen, wat is dat acht-cellig klompje nou precies daar in die vriezer. Je kunt er van veel kanten naar kijken, wetenschappers en artsen beschouwen het als weefsel en niet als een individu. Als ouders, is het je erfelijke materiaal dat kan uitgroeien tot je kind (en juist dat ik er twee op die manier heb maakt dat gevoel heel reëel).
Ik vind het best apart dat er weinig over gesproken wordt, iedereen heeft een mening over bijvoorbeeld abortus maar over deze cryo's hoor je nooit iemand, terwijl in veel ziekenhuizen de vriezer er vol mee ligt. Het is interessant om te kijken hoe mensen met verschillende achtergronden hiermee om gaan. Ik kan me goed voorstellen dat je geloof (of juist niet) hierop een stempel drukt.

Ik ben benieuwd of er nog meer meningen zijn,

Lisa

Roos Vicee

Roos Vicee

17-03-2009 om 16:11

Lisa

Nee zo bedoel ik het niet. Sorry dat het nu overkomt als dat ik júllie gelijk bestempel als zijnde "naïef" en "egoïstisch". Het feit ligt er nu eenmaal dat die embryo's er zijn. En wat doe je daar nu mee? Daaruit komen mogelijkheden naar voren die ik wel bestempel als "naïef" en "egoïstisch".
Ik heb de neiging tegen ivf te zijn o.a. omdat er meestal zoveel 'overblijft'.
@lisa "Ongewild kinderloos zijn maakte dat wij als stel het middel ivf met beiden handen aangrepen. Is dat dan egoistisch?"
Nee dat is niet egoïstisch en heb ik ook nergens beweerd.
@Lisa " Standaard is nou eenmaal dat je dan meer embryos'verkrijgt dan in beginsel nodig zijn, dit ook om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. "
Maar hier heb ik wel moeite mee. En ja, daar vind ik een zekere vorm van egoïsme in liggen (meer embryo's dan in beginsel nodig zijn. En, de kans van slagen zo groot mogelijk te maken). Voorraden (in zijn algemeenheid) aanleggen vind ik een vorm van egoïsme, (en daar maakt vrijwel iedereen en op allerlei mogelijke manieren, zich schuldig aan. Vandaar dat ik ook verwees naar 'deze tijd'.)
@Lisa "In het midden van de spanning van de behandeling komen dit soort ethische vragen niet aan bod."
In de medische wereld waarschijnlijk niet, maar daarover kan ieder mens zelf van te voren nadenken en zich dingen afvragen. Niet alleen de meningen en wetenschappen van artsen zijn van belang. Ook, en vooral die van jezelf.
"Vermoedelijk niet door naivieteit maar doordat voor de medische wetenschap en de meeste mensen dat klompje cellen geen menselijke waarde heeft. Het kan niet voelen, denken, overleefd niet zonder hulp etc. Aldus is vernietiging geen big issue. Pas als je veel waarde hecht aan het feit dat het een kind in wording is roept het die etische vragen op. Als dat zo breed gedragen werd hadden we er wel regelgeving voor aangezien er nogal wat afge ivf-ed wordt door ("egoistische") mensen die een kind willen. Die regelgeving is er niet en je kunt (bijna) doen en laten wat je wil ermee. "
En juist daarom heb ik er ook zo'n moeite mee.

@Lisa "Jouw stelling dat het enige juiste is donatie, vind ik nogal wat. We doneren toch ook niet zomaar iedere maand onze overgeschoten eieren die we niet benutten omdat we daar anderen zo gelukkig mee maken?"
Dat vind ik heel wat anders! Maar goed, daar is denk ik het verschil in menig over of een embryo 'alleen maar' een klompje cellen is of echt al een mensje in wording.
@Lisa "Het is een persoonlijke keuze, wij willen dat niet, egoistisch of niet."
Dat is je goed recht, ik gaf alleen maar mijn mening waar je om vroeg
@Lisa "Ik vind ook niet dat die vraag voor ons meer moet spelen dan voor anders ouders die ook eicellen en sperma te over hebben voor donatie. "
Ik vind van wel. Maar goed, dat is weer mijn mening

@Lisa: "vind wel dat het af doen van het dilemma als: jullie hebben even een tweeling geconsumeerd/gekocht en nu zit je met de rest nogal een eenzijdige belichting van de hele moeilijke wereld die ongewenste kinderloosheid is. "
Zo ongenuanceerd als jij het hier nu opschrijft heb ik het zeker niet bedoeld. Mogelijk dat het zo overgekomen is maar zo zie ik het absoluut niet.
Nogmaals, sterkte!

Starry Night

Starry Night

17-03-2009 om 17:32

Lisa

Op die vraag zul je zeer uiteenlopende antwoorden krijgen natuurlijk. Zo kan ik me voorstellen dat het voor de meeste christenen eenvoudig zal zijn: menselijk leven dient onder alle omstandigheden beschermd te worden en dus per definitie niet gecreëerd te worden met het uitgangspunt dat het vermoedelijk weer vernietigd zal worden.

Als ik voor mijzelf spreek (een niet-christelijke visie dus): voor mij is er een duidelijk onderscheid tussen een embryo buiten de baarmoeder en een embryo binnen de baarmoeder. Puur en alleen door de emotionele connectie tussen moeder en kind. Een losse embryo is wat mij betreft niet meer dan wat het feitelijk is: inderdaad een verzameling cellen, die alleen tot een mens zal uitgroeien als de juiste omstandigheden gecreëerd worden. Maar als het sterft, dan vind ik dat an sich onvergelijkbaar minder schrijnend dan een varken dat geslacht wordt.

Abortus is voor mij dus een lastiger vraagstuk dan embryoselectie. De enige reserve die ik voel tegen embryoselectie is dat ik vind dat streng bewaakt moet worden dat de moderne wetenschap van zwangerschap en geboorte geen soort shoppingcenter zal maken: "Wij willen een gezond kindje zonder mankementjes en wacht, als u toch bezig bent, mogen we dan een blonde alstublieft? Ja, doet u maar een meisje." Omdat ik sterk ethische bezwaren heb tegen een dergelijke maakbare, zogenaamd 'perfecte' maatschappij. Laat wat dat betreft partijen als de CU maar goed de voet op de rem houden.

lisa

lisa

17-03-2009 om 18:24

Starry

hi, kan je goed volgen. Paradoxale aan dat klompje cellen is de grote potentie er van. Bij vernietiging ben ik ook geneigd te denken dat het slechts die paar cellen zijn en zonder baarmoeder geen kind immers. Maar ja, als ik dan aan donatie denk is het veel meer dan die cellen en speelt die potentie ervan een grote rol. Doel redenatie ligt op de loer hier. Voor ons wordt het vermoedelijk vernietiging, maar voorlopig even zo laten, het is een interessant punt, en zo weinigen die je er over hoort in de ivf wereld. Dank je voor het mee denken, lisa

O wat moeilijk is dit

Dit is echt moeilijk, pfff. Ik heb niets te maken gehad met IVF maar ben er wel over gaan nadenken nadat ik iemand van dichtbij ken die met IVF zwanger is geworden en haar eerste kindje heeft gekregen. Zij was zeker wel bezig met deze vraag tijdens het proces, en koos als ik het me goed herinner voor 1 terugplaatsen en 1 of 2 invriezen, met als doel een plaatsing voor een volgend kindje (of 2). Dus zij heeft wel degelijk gedacht aan "niet meer dan nodig". Ik vind dat erg mooi. Ik zou denk ik (zeg ik nu) 10x liever doneren aan een ander stel dan vernietigen, maar ik kan er echt alleen maar van de buitenkant naar kijken natuurlijk!!!
En ik denk niet dat de meeste christenen zo (tegen vernietiging) denken, Starry, het zou wel eens gewoon 50-50 kunnen zijn. Je hebt zóveel uiteenlopende opvattingen binnen het christelijk geloof.

Starry Night

Starry Night

18-03-2009 om 09:52

Werkelijk?

Maar... het christendom is hier toch heel duidelijk over? Vanuit dat uitgangspunt kan ik me jouw gevoel hierover namelijk voorstellen (10 keer liever doneren). Het blijkt toch ook dat de grootste - en felste - bezwaren tegen levensbeëindiging (in wat voor vorm dan ook) vanuit christelijke hoek komen?

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 09:57

Geerke

Hoi, ja inderdaad een lastige vraag. Bij een standaard ivf procedure is het heel normaal dat er zo'n embryo of zes à acht wordt geprobeerd te verkrijgen. Het doel is dan dat je meer kans hebt omdat ze dan de "mooiste" kunnen kiezen en terug plaatsen en dan meer kans van slagen hebben. Mooiste betekent in deze, een embryo die mooi deelt met de juiste snelheid etc. Ik ken stellen die op grond van hun geloofsovertuiging hebben gezegd, wij willen dat er niet meer dan twee embryo's worden verzameld en als daarmee onze kansen aanzienlijk kleiner zijn dan leven we daar maar mee.
Eerlijk gezegd, speelde dat voor ons toen geen rol, wij volgden gewoon het standaard programma en wilden een zo groot mogelijke kans. Het kost nogal wat moed om bewust op grond van je principes je kansen te verkleinen, wetende dat je misschien daarom meer ivf-pogingen nodig hebt om je diepste wens te realiseren. Vaak worden er bijvoorbeeld 'maar' drie pogingen vergoed dus het is nogal wat (waarmee ik niet wil suggereren dat kosten prevaleren boven principes maar ter illustratie welke consequenties zo'n principe keuze heeft). Ik vond de behandeling erg zwaar en wilde dan ook onze kans zo groot mogelijk maken en dus inderdaad zijn er bij ons 8 embryo's ontstaan. Het zou mooi zijn als we ons van tevoren beter hadden gerealiseerd welke lastige vragen dat nog zou oproepen. Toch is het heel menselijk dat als je in dit zware traject zit je je kansen zo optimaal mogelijk maakt, zeker als dat valt onder de 'standaard' behandeling. Misschien niet ethisch wel menselijk.
Overigens ook als je er nog maar eentje in de vriezer hebt weet je natuurlijk niet wanneer je gezin compleet is. Zoveel andere omstandigheden bepalen dat natuurlijk.
Nog moeilijker maakt het feit dat je niet eens zeker weet of de embryo's wel zullen uitgroeien tot een kindje. Bij een eerdere ontdooi poging bij ons na de eerste poging, overleefde geen één van de drie het. Vervolgens zijn de kansen op een miskraam ook best groot.... maar toch er is altijd een kans op een gezond kind.
Er zou sterk voor te pleiten zijn dat het bespreken van dit issue een standaard onderdeel van de behandeling zou zijn. Feit is natuurlijk wel dat artsen altijd voor het optimale resultaat willen gaan en dus meer embryo's, niet in de laatste plaats uit kostenoverwegingen.
Wat betreft donatie, dan is zo'n persoonlijke keuze en voor ons is het duidelijk dat we dat niet willen. Ik snap heel goed dat mensen dat wellicht egoïstisch vinden maar wij moeten er als ouders mee leven.

Dank je voor het meedenken!

Lisa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 10:00

Starry

Ik dacht dat ook, het stel waarin ik hiervoor vertelde die bewust de keuze hadden gemaakt om niet meer dan twee embryo's te verkrijgen deed dat ook op basis van hun christelijke overtuiging.

Lisa

Starry Night

Starry Night

18-03-2009 om 10:45

Voorlichting

"Er zou sterk voor te pleiten zijn dat het bespreken van dit issue een standaard onderdeel van de behandeling zou zijn. Feit is natuurlijk wel dat artsen altijd voor het optimale resultaat willen gaan en dus meer embryo's, niet in de laatste plaats uit kostenoverwegingen."

Je posting lezende zat ik dat constant te denken en toen verwoordde je het aldus Helemaal met je eens.

Donatie is volgens mij louter een betere oplossing wanneer je het laten sterven van embryo's geen optie vindt. Het gaat mij veel te ver dat egoístisch te noemen, omdat het aannemen van andermans embryo net zo egoïstisch is. Na und?

Toen zwanger worden bij ons niet geheel vanzelfsprekend bleek (wij moesten er ietsje langer op wachten dan gemiddeld) was voor ons duidelijk dat adoptie voor ons nimmer een oplossing zou zijn. Mijn eigen kinderen afstaan, daaruit volgend, dus ook niet. Die eigen genen zijn voor ons gevoelsmatig belangrijk. Ik heb er vanuit dit gevoel bijvoorbeeld ook heel bewust voor gekozen met werken te stoppen toen ik kinderen kreeg, omdat ik ze - zeker de eerste jaren - zelf wilde verzorgen. Niet omdat ik vindt dat het zo hoort, maar omdat ik dat ZELF zo voelde. En dat is nu eenmaal toch meestal je uitgangspunt.

Christelijk standpunt?

HOi Lisa, ik begrijp dat je wilt weten hoe je vauit je geloof over deze zaak moet denken?
Dan zou je de bijbel er op na kunnen slaan. bijv. in psalm 139 vind je een stuk over het begin van een mens. In vers 16 staat: Uw ogen zagen mijn vormeloos begin. Hieruit zou je op kunnen maken dat God zelfs zo'n vormeloos klopje cellen ziet als een individu.

Roos Vicee

Roos Vicee

18-03-2009 om 12:35

Na een nachtje slapen

@Starry "Donatie is volgens mij louter een betere oplossing wanneer je het laten sterven van embryo\'s geen optie vindt. Het gaat mij veel te ver dat egoístisch te noemen, omdat het aannemen van andermans embryo net zo egoïstisch is. Na und? "
Daar heb je wel een punt!
Maar het heeft me de afgelopen uren niet losgelaten. En ik ben er ook wel van overtuigd nu dat het echt egoïstisch noemen niet helemaal correct is. Ik vind het alleen in de zelfde zin egoïstisch als dat je bijv 10 pakken koffie tegelijk koopt en op voorraad gaat houden omdat het nu mooi in de aanbieding is en stel je voor dat je ooit eens zonder komt te zitten en het weer veel duurder moet gaan kopen. Tuurlijk staat het ene voorbeeld totaal niet in verhouding met het andere, maar het gaat me nu even om een uitleg van het woordje 'egoïstisch'. Ik kan me namelijk helemaal vinden in de posting van Geerke. IVF is prima, maar dan met zeer beperkte bevruchting, terugplaatsing en invriezing. Eigenlijk zou ik helemaal niet voor invriezing zijn denk ik (al begrijp ik het wel weer heel goed!). Maar ook ik sta vanaf de zijlijn te brullen hoor... en dan is oordelen erg makkelijk. Dat wil ik dan ook niet doen, maar dit is mijn gevoel erover nú.
Ik vind persoonlijk dus dat nu je in het stadium bent van 'je hebt over', adoptie de beste keuze is. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat tegen een bepaald gevoel ingaat omdat het wel jullie genen zijn, maar het is wel de consequentie van alles. Het gaat m.i. nu niet meer alleen om jullie leven, maar ook om het leven van die embryo's. En dan kan de halve wereld wel roepen dat het maar een klompje cellen is, het leeft wel (het is niet dood want het deelt) en het heeft jouw unieke materiaal. Ik zie het zelfs als (beginnend) schepsel (want het is God die dit allemaal tot stand brengt) dus waardig! Ik denk dat ik het ook heel moeilijk zou vinden om dit aan andere stellen af te staan. Maar ik denk wel dat het de beste keuze is omdat je het zelf niet meer wilt 'gebruiken'. Daarnaast denk ik, als het eenmaal geplaatst is in de baarmoeder van een andere vrouw en het uiteindelijk uit haar geboren wordt, ik het heel moeilijk nog als mijn kind zou kunnen zien. Maar dat is zoals ik er nu tegenaan kijk hoor. Mogelijk dat ik er heel anders over zou denken als het werkelijk op mijn pad kwam.
En moet eigen belang altijd de voorrang hebben? Moet, omdat het voor jullie gevoel belangrijk is dat het jullie genen zijn, je dan ook pertinent kiezen voor dat gevoel? Spelen belangen van anderen (incl. embryo) dan niet ook een rol? Hoe belangrijk is je eigen ego? In hoeverre maakt het verschil dat het vernietigd word of gedoneerd aan onbekende mensen die je nooit zult kennen en met wie je nooit of te nimmer te maken krijgt? Ja, tuurlijk blijft het waarschijnlijk altijd in je hoofd dat er mogelijk ergens op de wereld (waarschijnlijk zelfs in Nederland) een kind van jullie rond zou kunnen lopen dat niet uit jou is geboren maar wel jouw genen heeft. Lijkt me vreselijk moeilijk... maar zou je op den duur niet ook weer aan de eventueel vernietigde emryo's gaan denken in de zin van, wat zou er van geworden zijn als ... Dat is dan toch eigenlijk een beetje hetzelfde (ja, maar toch ook weer anders ik weet het...) Ik denk dus persoonlijk dat adoptie toch wel de juiste keuze is, omdat het een consequentie is van jullie eigen (vervulde!) kinderwens (niet negatief bedoeld).

Bemoeial

Bemoeial

18-03-2009 om 14:17

Verkeerde handen

Ik zou veel te bang zijn dat het embryo in verkeerde handen komt. De vader zal toch maar zo'n monster als Fritzl zijn oid. Dat gevoel gaat nog verder bij mij. Toen het bij een vriendin en mijn zus wat langer duurde tot ze zwanger werden, dacht ik wel eens bij mezelf stel dat het niet lukt zou ik dan bijv. draagmoeder willen zijn of een eicel doneren. Dat is een keiharde nee wat mij betreft. Noem het egoistisch, maar ik zou het niet aan kunnen zien dat `mijn kind` niet op mijn manier wordt opgevoed. Ik zou het al niet eens kunnen verdragen als de moeder bijvoorbeeld niet eens zou willen proberen om borstvoeding te geven. Ik denk dat ik me toch gerechtigd zou voelen om mij ermee te bemoeien. En dan heb ik het nog over mensen die mij na staan. Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen en hebben ze beiden twee eigen kinderen. De kinderen van mijn vriendin worden op een manier opgevoed die lijkt op de onze. Mijn zusje pakt het heel anders aan. Ik kan mij niet voorstellen dat ik mijn kind zou weg geven aan een vreemde. Waarschijnijk zou ik de naam achterhalen en die mensen de hele dag controleren ofzo. Nee ik zou het echt niet kunnen loslaten.

tonny

tonny

18-03-2009 om 14:20

Tja, ik weet niet

of je een ingevroren embryo rechtstreeks kunt verbinden met psalm 139.

Een embryo in de diepvries heeft geen enkele levenskans als er verder niets mee gebeurt. Geheel anders dan een embryo in de baarmoeder.

tonny

MRI

MRI

18-03-2009 om 15:05

Tja

Ik weet wel dat het voor mij een reden was om IVF überhaupt niet te overwegen. Het verbaast mij ook wel dat mensen dit traject ingaan en pas naderhand beseffen dat ze met dit dilemma zitten.
Maar goed, met een spiraaltje als voorbehoedmiddel kan er ook iedere maand een bevruchte eicel 'wegspoelen'. Maar ik was voor mezelf dan ook zelfs een spiraaltje als voorbehoedmiddel.
Het zou mij ook tegenstaan ze te laten 'vernietigen' maar misschien kan je het met de spiraaltjeredenering wel over je hart verkrijgen.
Ikzelf heb als vrij zekere 'werkhypothese' (niemand weet wat dan ook zeker natuurlijk) dat de ziel al bestaat en dat die in een lichaam komt.
Maar hoe dat met zulke jonge vruchtjes zit, geen idee.

MariaRosa

MRI

MRI

18-03-2009 om 15:09

En trouwens (beetje ot)

Het verbaast mij ook dat dit soort ethische dilemma's zo weinig breed maatschappelijk besproken worden. Net als vruchtwaterpunctie kan bij 17 weken, je hoort het bij 19 weken en stel het is niet 'goed' moet je dus bij de 20e week aborteren. Maar ben je iets later, bijvoorbeeld week 24, dan mag je als ouder niets meer beslissen en beslist de wetenschap dat als het kind prematuur is, moet blijven leven.
Doodzieke mensen die dood willen maar maar 'gered' moeten worden door de wetenschap want anders is het 'versterving' en dus euthanasie. Tja, dat vind ik net zo goed tegen het leven in gaan als euthanasie zelf. Maar bovenstaande dilemma's hoor je zo weinig ethici over.

MariaRosa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 15:37

Mariarosa

Precies wat ik ook vind, vandaag ook in de krant een heel stuk over de embryo-selectie, wat medisch en ethisch allemaal wel niet kan, maar niemand die je hoort over wat je met de overgebleven embryo's doet. Toch raar, ik geef toe dat we daar ook liever eerder aan gedacht hadden en zonder de verantwoordelijkheid in zijn geheel af te schuiven, zou het wel bij de standaard behandeling moeten horen om hier over te praten.

Lisa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 15:45

Roos vicee

weet je, of adoptie de beste oplossing is voor het embryo, is een waarde-oordeel, Immers net wat bemoeial schreef, je weet niet of het daarmee goed komt, waar het terecht komt en inderdaad in extreme gevallen is het voor het embryo beter als het vernietigd was geweest. Ik geef toe dat zijn de extremen. Adoptie is een oplossing die om persoonlijke reden kan prevaleren, maar zeggen dat het de "beste" oplossing is voor allen, nee dat is niet zo daarvoor zitten er teveel kanten aan (naar mijn mening dan weer hè).

Groetjes Lisa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 17:01

Billen bloot

De vraag waar ik over heb gepiekerd is de volgende: stel nou dat ik wel beter was voor gelicht en er wèl over had nagedacht, had ik het dan anders gedaan? Als ik eerlijk ben, vermoedelijk niet. wij zagen de weg dood lopen, en wisten dat dit onze laatste poging zou worden, simpelweg omdat het met name geestelijk te zwaar werd en we er aan onder door dreigden te gaan. We wilden alls op alles zetten om onze grootste, diepste wens in vervulling te zien gaan. Ik denk dat we dan toch voor de meest grote kans hadden gekozen, en dus meer dan twee embryo's. Misschien zijn we daarmee echt een paar uit de counsumptie maatschappij geworden... ik weet het niet, maar hoe zeer ik ook mee voel dat ieder leven bescherming behoeft en dus ook de embryo's maar om die reden mijn kansen verkleinen, toentertijd in die wanhoopsgevoelens, vermoedelijk niet. Dat is natuurlijk met principes, in theorie is het makkelijk maar het komt er op aan, als je er ècht voor staat. Oei, oei lastig allemaal, zeker als je principes gaan conflicteren met je grootste wens. Ik heb dan ook groot respect voor de mensen die hun rug recht houden in deze en geen spijt krijgen daarvan (dat is namelijk deel twee van het verhaal natuurlijk).
Nu ja, het is zoals het is, en dat is niet simpel,

Lisa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 17:04

Bastet

Dank voor je antwoord, ik denk wel dat het wat breder is, zonder meteen naar de bijbel te kijken denk ik dat veel meningen voortkomen uit de idee dat elk leven bescherming behoeft. Welk idee op zichzelf volgens mij op een (algemene0 christelijke grondslag berust, wie weet wel op onder andere de door jouw aangehaalde psalm.

Lisa

Bastet

Bastet

18-03-2009 om 19:00

Ehm lisa

Ik denk dat je iemand anders bedoelde,ik ben slechts meelezer in deze discussie..)
Groetjes,Bastet

MRI

MRI

18-03-2009 om 20:23

Riak

"Als je vindt dat je geen cryo's kan weggooien kun je maar beter niet met ivf beginnen."
Ja daar komt het wel op neer, daarom ben ik er bijvoorbeeld ook niet aan begonnen. Maar Lisa was al begonnen voordat ze een mening had. Ze vond dus niets. Nu zit ze met de cryo's en een zich ontwikkelende mening.

MR

Gerdina

Gerdina

18-03-2009 om 21:01

Lieve lisa

Ja, dat is nu een moeilijke keus waar je voor staat. Misschien weet je nog dat dat voor ons één van de redenen was om niet voor IVF te gaan. Of als we dat uiteindelijk toch gedaan hadden, hadden we niet meer bevruchtingen dan terugplaatsingen gewild. Gelukkig voor ons hadden we het ook niet meer nodig.
Ik begrijp wel dat het bij jullie zo gegaan is. Ik kreeg in het ziekenhuis ook het gevoel dat de artsen maar doorgaan en dat je dan zelf aan de rem moet trekken om even op alles te kunnen reflecteren.
Maar goed de situatie is nu zo en wat doe je dan? Ik weet het eerlijk niet. Eigenlijk lijken vernietiging en beschikbaar stellen aan de wetenschap mij beiden niets. Voor mij zou het toch al voelen als mijn kindjes. Maar een donatie aan iemand anders en dan het idee dat er ergens nog een kind van ons rondloopt en ik hem/haar niet ken lijkt me ook moeilijk.
Ik vind het een vreselijk dilemma. Neem rustig jullie tijd om een beslissing te nemen en wie weet als jullie een beetje zijn bijgekomen van het eerste jaar, dat je het misschien wel bij jezelf wil proberen.
Veel wijsheid gewenst!
Liefs, Gerdina

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 21:07

Sorry bastet

....ik bedoelde jasset, excuus! Lisa

Lisa

Lisa

18-03-2009 om 21:19

Hoi gerdina

ja, ik weet nog dat jullie daar zo over dachten, gelukkig kwam het er voor jullie niet op aan. Wij hebben ons toen ook wel afgevraagd of we dit wel moesten doen, juist ook met het gevoel dat je iets probeert recht te buigen wat krom is. Alleen die diepe wens vertroebelt het zicht op je ideeën nogal, bij ons althans. Als ik duizend kilometer achteruit had moeten lopen had ik het ook gedaan, dus toen deze kans kwam, pakten we 'm met handen en voeten aan.... met als resultaat twee pracht kinderen. Dus had ik het weer gedaan, ja zeker weten ja.
Terugplaatsing is geen oplossing voor dit dilemma, er zitten er vier in de vriezer in wat ze noemen één rietje dat betekent dat die altijd samen worden ontdooid, stel dat ze het allevier overleven dan zou je vier embryo's moeten terug plaatsen,... en dat is om begrijpelijke redenen geen goed idee. Artsen redenen dan ook hier zo, kunnen we mooi de beste kiezen en de rest wordt vernietigd.
Vermoedelijk zal het vernietiging worden voor ona, maar dat is nu voornamelijk ingegeven doordat we de andere keuzes niets voor ons vinden. Gelukkig kunnen we de definitieve beslissing nog jaren uitstellen als we willen. Maar eens moeten we wat natuurlijk.

Liefs Lisa

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.