Zie tegen weekend weg op
Dag allemaal, ik zit met het volgende.... Ik ben 45 jaar, gescheiden en sinds kort een vriend. We hebben het leuk samen en gaan komend weekend met een bevriend koppel van zijn kant een weekendje weg. Leuk, we hebben al vaker wat ondernomen en ging prima. Maar..... nu hebben ze met hun 3en besloten om voor zaterdagavond een tafel te reserveren in een karaokebar.... Iets waar ik eigenlijk helemaal niet van houd.... Ik ben meer een introvert persoon die er geen plezier aan beleeft om een microfoon in de handen geduwd te krijgen en die er eigenlijk ook geen plezier aan beleeft om naar de zangkunsten van anderen te luisteren. Heel jammer ook dat ze dit niet met mij overlegd hebben, mijn vriend ging ervan uit dat ik dit wel leuk vond. Nu wil ik geen spelbreker zijn en best meegaan, applaudisseren voor degenen die wel durven optreden en mijn best doen om de avond door te komen, maar ik wil absoluut niet zingen. Ik voel me ongemakkelijk als iedereen naar me kijkt. Nu wil mijn vriend wel dat ik gezellig meedoe. We hadden vorige week ook al iets over dansen, dat is iets wat hij goed kan en ik niet. En nu komt dat karaoke op de proppen wat ook niet mijn ding is, en voel ik teleurstelling en ook wel iets van ergernis bij hem. Ik vind het echt lastig, want buiten dat dansen en karaoke voelt het heel goed. Ik houd erg van gezelligheid, dat is het niet maar meer in de vorm van etentjes, spellen avonden e.d. Dit vindt mijn vriend ook leuk, maar hij is ook wel een feestbeest en ik absoluut niet. Hoe zouden jullie hiermee nu omgaan? Zijn er meer die niet van karaoke houden?
Het is wel eens goed om uit je comfortzone te komen toch? Wie weet hoe leuk je het zal vinden of niet maar dan weet je dat ook weer. Ik vind zelf de uitjes die je maakt van ondergeschikt belang aan het gezelschap, het gaat om de gezelligheid.
Mmhh ik zou het toch een tikje serieuzer nemen. Het kan wel goed voelen maar vind het toch wel een ding dat verschillen tussen jullie gelijk tot ergernis lijden.
Dat ‘ding’ kan in jullie relatie liggen maar ook (puur) bij jou. Misschien ben je er erg gevoelig voor of wil je graag goed doen. In ieder geval zou ik er iets mee doen, dat kun je ook alleen doen. (de ander buigt dan meestal wel mee, zo niet, heb je een probleem)
Dus voor jezelf je grenzen vaststellen en bewaken. Je hoeft echt niet mee die avond. (Waarom zou je dan een spelbreker zijn?) Wel lief als je dat wel doet, maar presenteer dat dan ook voor wat het is: een compromis en meer zit er dan niet in.
Je lijkt geen zekerheid te hebben over wat je vriend van je vindt, waardoor je niet jezelf durft te zijn. Je kunt je afvragen of dat een fijne stabiele basis is voor een relatie, maar goed, dat is een andere discussie. Hij spreekt af in een karaokebar zonder met jou te overleggen, een leerpunt voor hem voor de volgende keer, daar zou ik duidelijke afspraken over maken. Overleg voortaan welke activiteit voor iedereen leuk is. Op de avond zelf zou ik meegaan en er een gezellige avond van maken. Met dien verstande dat je gewoon kunt zijn wie je bent. Je wilt dus niet op het podium en blijft zitten waar je zit. Klaar. Meldt dit op zo’n manier dat er geen ruimte is voor twijfel. Vinden hij en zijn vrienden dat niet leuk? Vinden ze je een spelbreker? Jammer dan. Beetje kinderachtig ook. Jullie zijn geen 12 meer, maar gaan richting de 50. Iedereen is anders, dus laat iedereen in zijn waarde. Je mag aannemen dat mensen van middelbare leeftijd dat inmiddels wel hebben geleerd.
En als het gaat om buiten je comfortzone te treden; op jou leeftijd weet je echt wel het verschil tussen wat je misschien wel zou willen proberen ook al heb je het nog nooit gedaan en wat je echt vreselijk lijkt om te doen en never nooit wil proberen. In het geval van dat laatste hoef je jezelf echt niet voor het blok te zetten.
hoi Pinokkio, niet meegaan is best lastig, omdat we overnachten in een hotel. Dit zou betekenen dat ik dan alleen op een hotelkamer zit.... Het was anders geweest als het in de buurt was geweest, dan was ik waarschijnlijk niet meegegaan nee en had ik mijn eigen plan getrokken
Karaoke - ik moet er niet aan denken?! Ik vind het verschrikkelijk om aan te horen en wil al helemaal niet zelf staan zingen... Alleen op een hotelkamer lijkt mij dan de 7e hemel, heerlijk met een boek, een zak chips en wat te drinken. Sterkte met de besluitvorming!
Katja.A schreef op 25-11-2023 om 21:13:
hoi Pinokkio, niet meegaan is best lastig, omdat we overnachten in een hotel. Dit zou betekenen dat ik dan alleen op een hotelkamer zit.... Het was anders geweest als het in de buurt was geweest, dan was ik waarschijnlijk niet meegegaan nee en had ik mijn eigen plan getrokken
Ohja, maar dat is dan (ook weer) een keuze van jou. Voor mij zou een avond in hotelkamer ook geweldig kunnen zijn. Of een wandeling door de stad, of… Als je het leuker vindt om mee te gaan, ga dan mee. Misschien voelt je vriend zich ook wat rot omdat hij er geen rekening mee heeft gehouden dat jij hier niet van zou houden?
Ik zou het luchtig houden, aangeven dat je er helaas niet van houdt maar best je best wil doen. (Maar natuurlijk niet gaat zingen) En dan wel goed blijven peilen of hij het ook luchtig kan houden.
Of je meegaat is aan jou, maar ik zou je vriend wel duidelijk laten weten dat karaoke jouw ding niet is. Er zullen wel meer verschillen tussen jullie zijn toch? Als je elkaar pas op latere leeftijd leert kennen zijn die verschillen alleen maar groter dan wanneer je 20 bent. Aan de andere kant heb je ze ook beter leren overbruggen naarmate je ouder wordt.
Een gezellig fietstochtje, daar hoef ik hier bijvoorbeeld ook niet mee aan te komen. Dat doe ik dan wel met iemand anders.
EmmaT schreef op 26-11-2023 om 00:21:
Of je meegaat is aan jou, maar ik zou je vriend wel duidelijk laten weten dat karaoke jouw ding niet is. Er zullen wel meer verschillen tussen jullie zijn toch? Als je elkaar pas op latere leeftijd leert kennen zijn die verschillen alleen maar groter dan wanneer je 20 bent. Aan de andere kant heb je ze ook beter leren overbruggen naarmate je ouder wordt.
Een gezellig fietstochtje, daar hoef ik hier bijvoorbeeld ook niet mee aan te komen. Dat doe ik dan wel met iemand anders.
Of juist jezelf zo goed leren kennen dat je NIET over dit soort persoonlijke grenzen moet stappen.
Dat keer op keer moeten doen zou voor mij betekenen dat ik binnen de kortste keren apatisch op de bank kom te zitten voor een aantal weken wegens overprikkeling. Zo'n weekend weg met anderen is al genoeg prikkels, daar hoeft niet ook nog een avond karaoke bij, dan zou ik de volgende dag al in een kamer met gesloten gordijnen in mijn bed moeten liggen om de volgende dag weer wat te kunnen doen.
Wat betreft de karaoke, al genoeg adviezen. Wat betreft dansen: mooie gelegenheid om samen op dansles te gaan. Tsjor
Ysenda schreef op 26-11-2023 om 07:34:
[..]
Of juist jezelf zo goed leren kennen dat je NIET over dit soort persoonlijke grenzen moet stappen.
Dat keer op keer moeten doen zou voor mij betekenen dat ik binnen de kortste keren apatisch op de bank kom te zitten voor een aantal weken wegens overprikkeling. Zo'n weekend weg met anderen is al genoeg prikkels, daar hoeft niet ook nog een avond karaoke bij, dan zou ik de volgende dag al in een kamer met gesloten gordijnen in mijn bed moeten liggen om de volgende dag weer wat te kunnen doen.
Ja, en TO kan er dan ook voor kiezen wel mee te gaan maar niet te zingen met publiek: iets wat zij overweegt. Het is wel belangrijk dat haar partner weet hoe zij erin staat, dat je niet iedere keer het gevoel krijgt dat je mee 'moet' doen.
Zelf zou ik liever een avond alleen in de hotelkamer blijven.
De activiteit is hier niet eens het grootste probleem. Waar het werkelijk om gaat is het probleem in de onderlinge communicatie. Jullie vullen zaken voor elkaar in en communiceren daar niet over. Hij denkt dat jij dat wel leuk zult vinden. Jij denkt dat hij het niet op prijs zal stellen dat jij niet deelneemt. Ga over dit onderwerp het gesprek aan. Nog los de uitkomst is communicatie hier het probleem.
Uiteindelijk zou ik wel gewoon meegaan voor de gezelligheid maar niet zingen. Hij zou daarmee akkoord moeten gaan. Als dat alles niet het geval is passen Jullie wellicht minder bij elkaar.
bedankt voor jullie reacties, ik heb er veel aan en voel me gesteund. Het stukje communicatie...... Ja dat klopt wel als ik er zo over nadenk. We vullen maar voor elkaar in. Dat karaoke gedoe is denk ik ook niet het probleem, het gaat verder dan dat. Ik hoef ook niet een partner die er ook niet van houdt net als ik, als hij dat geweldig vindt dan is mij dat helemaal prima maar dan moet hij wel begrijpen en op zijn minst accepteren dat ik dan niet meega. Verschillen zul je altijd hebben, zolang je dit maar accepteert van elkaar en er nog genoeg dingen overblijven wat je wèl samen leuk vindt om te doen. Voor nu denk ik dat ik wel meega, niet ga zingen want dat ligt heel ver buiten mijn comfortzone en ik beleef er geen plezier aan. Het hotel ligt klaarblijkelijk kortbij dus ik kan ervoor kiezen om eerder weg te gaan.
Ik zou toch eens goed met je vriend praten over de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Want wat mij opvalt in het verhaal:
Jouw vriend spreekt zonder jouw medeweten een avondje uit af. Jij vertelt hem dat je daar niet zo van houdt. In plaats van dat hij schuldbewust met jou meedenkt hoe jullie dat kunnen oplossen, is hij geirriteerd omdat jij je niet 'gewoon' aanpast. Persoonlijk vind ik dat hij daar al over een grens gaat en dat hij zich behoorlijk egocentrisch opstelt.
Jij staat nu op een punt in je relatie dat je moet kiezen of je je aanpast of dat je je vriend heel duidelijk maakt dat er bepaalde verschillen tussen jullie zijn en dat hij niet zo maar beslissingen voor jou kan nemen. Als je nu meegaat in zijn keus, moet je oppassen dat je niet langzamerhand in een patroon terecht komt waarbij jij je aanpast aan zijn voorkeur.
Ik voel helemaal met je mee en zou zo'n avond ook niet leuk vinden. Ik zou er dan voor kiezen om lekker in de hotelkamer in mijn boek te duiken die ik natuurlijk altijd heb. Uiteraard zonder daarbij boze gevoelens te hebben: gewoon;'Nee, gaan jullie lekker en geniet er van; ik geniet hier lekker van mijn boek'.
De ergernis zou ook bij jou moeten/mogen liggen. Hij moet leren dat hij zaken met jou moet afstemmen en niet zonder jou moet beslissen. Het is heel goed, zeker in het begin van een relatie, om dit heel duidelijk te stellen en daarbij juist ook jouw ergernis te communiceren. Misschien is hij al lange tijd niet gewend hoe een relatie werkt. (jij bent geen gezellig aanhangsel, die meehuppelt) Met mijn man, toendertijd mijn vriend, heb ik in het begin hier een aantal keren een clash over gehad, omdat hij ook zijn eigen plan trok (met vrienden), zonder afstemming. Dat was hij kennelijk gewend, dat dat kon bij een eerdere vriendinnetje. Ik weet (heeft hij gezegd) dat hij juist blij is dat ik hem toen (en nog steeds) confronteer.
Ga geen conflicten uit de weg (dit hoort ook bij relatievorming, zeker als je wat ouder bent en ontwend ben af te stemmen en rekening te houden en soms ook water bij de wijn te doen). Ik zou hem duidelijk communiceren dat je 'voortaan' een andere afstemming verwacht bij uitjes. Je beslissing om mee te gaan en aan te kondigen dat je (waarschijnlijk) eerder vertrekt lijkt mij een goede oplossing. Maar wel met de eerdere boodschap erbij. (misschien een 'ongezellige boodschap', maar wel nodig om op langere termijn een relatie te laten werken)
Hmmmm.... het lijkt me wel lastig om een relatie te hebben met een feestbeest als je dat zelf absoluut niet bent. Ik denk dat ik meer zoals jij bent (geen feestbeest, wel gezellig wat drinken en kletsen en spelletjes doen, toevallig vind ik karaoke dan wel weer heel leuk omdat ik hou van zingen). Een partner die graag uitgaat zou niet bij mij passen vrees ik, hoe leuk die verder ook is.
