Ouders gaan scheiden: volwassen kind

sorry voor de lange tekst!

ik ben 28 jaar. Ik woon nog thuis en ben enig kind. De laatste jaren zijn er ontzettend veel problemen thuis. Mijn ouders zijn oprecht hele lieve zorgzame ouders, maar als het ruzie is het ineenkeer voor 4 à 5 dagen aan 1 stuk. Ze roepen, verwijten en vaak word er ook geduwd en getrokken. Ze roepen op die momenten dan ook dat ze gaan scheiden. 
Even wat context: mijn moeder heeft MS, maar is redelijk stabiel. Mijn vader is heel wat ouder dan mijn moeder. Hij heeft een beroerte gehad enkele jaren terug en heeft Parkinson. Omwille van de onhoudbare situatie thuis heeft hij een opname achter de rug in een psychiatrisch ziekenhuis. Hier is hij 6 weken verbleven en hebben ze hem onderzocht. Hier is helaas niets uitgekomen. De ruzies/woede/… zouden niet voortkomen uit zijn beroerte of parkinson of nog een andere ziekte. Hij is volledig gezond verklaard.

Wij vertrekken morgenochtend samen als gezin voor een weekendje weg. Dit doen we meermaals per jaar en staat al gepland vanaf begin dit jaar. Er is zaterdagnamiddag ruzie ontstaan en gewoon niet meer gestopt. 
Maandagmiddag zag ik op mijn werk dat mijn vader een bericht had gestuurd dat het weer ruzie was, terwijl mijn moeder mij wilt gerust laten op het werk. Ik ben hen gaan bellen, maar ze bleven roepen/tieren terwijl ik aan de lijn was, een kwartier lang.

Ik besef dat ik ook fouten maak. Ik slaag mijn ouders of roep ongelooflijk hard. Uit onmacht, maar weet dat dit echt niet hoort. Ik vraag ze eerst altijd rustig om te zwijgen of te stoppen met ruzie maken, maar ze gaan maar door. Drie jaar lang is dat hier bezig met minstens maandelijks 3-5 dagen ruzie en al die kleinere ruzies tussenin nog niet meegeteld.

ik neem maandag contact op om te zoeken naar een psycholoog voor mezelf. Ik wil mijn ouders nooit meer slaan of zo schreeuwen, maar ze kleineren mij en maken mij kapot met woorden waar nooit enig bewijs van is. Als ze rustig zijn zijn het de liefste ouders.

Nu vertrekken wij morgenochtend dus op weekend samen. Mijn moeder is helemaal kapot, ook door mij. Mijn vader en moeder negeren elkaar ook zo veel mogelijk.
ik weet niet meer wat te doen.

ik ga binnen 3 maanden eindelijk alleen wonen. Ze weten dat ook. En toch is het allemaal niet goed genoeg en moet ik op deze manier het huis uit. 
Ik maak fouten, het is ook mijn feit dat mijn ouders gaan scheiden. Dan ben ik alles kwijt dat ik nog heb. Mijn ouders zijn letterlijk de enigste mensen die ik nog heb in mijn leven en zij mij ook. Heb helaas al heel veel verlieservaringen achter de rug en vrees dat hiervan ook mijn verkeerde heftige reactie komt.

wat moet ik doen om dit weekendje weg zo normaal mogelijk te laten verlopen? En wat daarna?