Alimentatie/bijstand vraag

Elma drayer

Ach ja, die Elma moet tenslotte toch ook de kost verdienen, al is het dan met een stom boek. (En zolang er genoeg mensen zijn die zo dom zijn om dat te kopen zal zij voorlopig niet bij de sociale dienst hoeven aan te kloppen...)

Gr. Poezie.

De kinderen

Er komt meer bij kinderen kijken dan alleen 'kinderverzorging'. Uitkleden en tandenpoetsen doen we allemaal, maar ik heb als tbm natuurlijk veel meer tijd om dingen te doen. Zo kan ik gerust iedere dag een uur uittrekken om mijn dreumesje te leren op de stoep en in de winkel mee te lopen en later de verkeersregels. Niet iedereen vindt dat noodzakelijk; je kunt immers je kind ook wel tot 4 jaar in een buggy zetten. En zo geldt dat voor meer kinderdingen waar je veel meer tijd aan kunt besteden en in investeren als je niet werkt.

Ik heb trouwens absoluut geen carrièreambities en heb die ook nooit gehad. Wel met twee vingers in mijn neus de universiteit doorlopen, maar dat was puur voor de kennis. Dan kunnen mensen hoog of laag springen, maar ambitie krijg je er bij mij echt niet inge(d)ramd. Ik vraag me af of mensen die graag hun mening ventileren over vrouwen en werken vaak succes boeken, dat die vrouwen meteen erna aan het werk gaan? Zo nee, beetje verspilde moeite, toch?

Als de nood aan de man is kan ik inderdaad altijd nog kroketjes gaan bakken.

Abc

Maar dat is nou net de vraag: of je als op je 43ste de nood aan de man is inderdaad 'altijd nog kroketjes kan gaan bakken', daar genoeg aan verdient (en, waag ik te zeggen, dat ook leuk vindt). Ik ben bang dat dat nog wel eens tegen kon vallen.

Ik probeer niemand te overtuigen van moeten werken, laat staan van carriere maken, maar ik probeer wel drogredenen te weerleggen. Hopelijk heb ik daar zo nu en dan wél succes mee, dan lijkt het me geen verspilde moeite.

Verder prijs ik me gelukkig dat mijn kinderen met een minder intensieve training in staat zijn door winkels te lopen of op de stoep. Hoefde ik ze niet eens voor in een buggy te zetten. Een uur per dag, iedere dag ?! Kom op zeg, met dit soort opmerkingen diskwalificeer je jezelf...

Laatste abc= jeltje

sorry...

Ja abc

En wil jij dan beweren dat mijn prioriteiten niet bij mijn kinderen liggen? Alleen omdat ik een baan heb? Jij durft!

En dan even de spiegel: ik neem dat jouw man wel fulltime werkt om dit allemaal te kunnen bekostigen. En zijn prioriteiten, waar liggen die dan? Vindt hij zijn werk echt belangrijker dan zijn kinderen?

Het heeft niets met prioriteiten te maken, maar met hoe je dag indeelt. Ik geloof echt eerlijk waar dat er fulltime werkende moeders zijn die meer aandacht en energie in hun kinderen steken dan ik als madido-er (ik weiger om mezelf een princesje te noemen) en mogelijk zelfs meer dan menige tbm. Het is ook maar net hoeveel energie je hebt en hoe efficient je met je tijd kunt en wilt omgaan.

Rosase

Hoi,

Jij schrijft: "Heb eigenlijk juist (nou ja een tijd terug) besloten omdat niet te doen en te gaan voor nog een kind. Wie doe ik daar nu te kort mee?"

Ik wil niet oordelen over de keuzes die je maakt. Maar om je vraag te beantwoorden: het zou kunnen dat je over vijftien jaar terugkijkt, nog steeds hetzelfde werk doet, en dat iemand die managementfunctie heeft waarvan jij denkt dat jij dat ook had gekund. En dat kan frustrerend zijn.
Bovendien, je man kiest toch ook voor een derde kind, welke consequenties heeft dat voor hem?

En tot slot is het mogelijk dat jullie ooit uit elkaar gaan en je man dan een goed salaris heeft en jij er enorm op achteruit gaat kwa levensstandaard.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Erbij doen

Anna:
'Ik neem aan dat je je kinderen niet meeneemt naar je werk, dus een deel de kinderverzorging besteed je uit. Verder lees ik hier dat de meeste mensen die veel of fulltime werken diensten inkopen. Een schoonmaakster en Albert.nl bijvoorbeeld. Nou kan je met het inkopen van diensten nooit al het huishoudelijke werk laten doen, maar je hebt dan toch aanzienlijk minder huishoudelijk werk dan een tbm'er. Je kan echt niet stellen dat ondanks je baan net zo veel huishoudelijke taken doet als een tbm'er."
Je mist het punt. Alles wat jij doet qua huishouden, moet ik ook doen. Alleen heb jij er wat meer tijd voor. Vor jou is het een hoofdtaak, ik doe het er 'gewoon nog ff bij'. Bovenop die baan. Of beter gezegd, die baan doe ik er nog ff bij, naast dat huishouden dat moet functioneren.

Anna

Je kan echt niet stellen dat ondanks je baan net zo veel huishoudelijke taken doet als een tbm'er. ===
Jawel hoor. Er zijn namelijk ook mensen die geen diensten inkopen.

O rosase

Ik ben gewoon een asociaal lui ding. Wist ik allang.

Liora

Ja dat zou kunnen, maar ik heb er bewust voor gekozen om (nu nog) niet voor die managementfunctie te gaan. Ik heb die afweging bewust gemaakt toen het ging over wel of geen 3e kind.
Het zou kunnen dat ik daar over 15 jaar spijt van ga krijgen, maar het had ook goed gekund dat ik spijt van de stap naar een managementfunctie zou gaan krijgen. Zou namelijk waarschijnlijk betekenen dat ik mijn huidige organisatie vaarwel zou moeten zeggen en mijn heil ergens anders zou moeten gaan zoeken. En dat wil ik nu nog niet, om allerlei redenen. Deels ook terug te voeren op princesjesgedrag (of kiezen voor de leuk, het gemak of wat dan ook). Ik denk dat ik dan realistisch genoeg ben om me te realiseren dat dat mijn eigen keuze geweest is.

En wat mijn man betreft: die gaat binnenkort op eigen verzoek tijdelijk 1 dag in de 2 weken minder werken. Overigens wel om een, naar mijn mening typische mannelijke reden, namelijk omdat ie het te druk heeft met 3 kinderen. Hij zou eigenlijk een dag in de week willen, maar dat zou dan betekenen dat ik een dag meer zou moeten gaan werken en dat wil ik niet.

En dat laatste valt wel mee denk ik. Ik verdien slechts enkele honderden euro per maand minder dan mijn man, en straks zelfs tijdelijk ongeveer evenveel. En bovendien vind ik dat dus echt geen reden om nu alvast heel mijn leven overhoop te gooien. Ik ken overigens enkele gescheiden mannen en die beweren allemaal dat hun ex het veel beter heeft dan zij omdat ze zowat de helft van hun salaris moeten inleveren. Dit voor wat het waard is overigens...

Tja abc

Dat zijn jouw woorden. Daar hoef ik dan verder niets meer aan toe te voegen.

Anna

Aha, mensen met baan hebben minder huishouden? Hoe zie jij dat? Eten ze minder vaak? Wassen ze minder vaak? Ligt er geen stof bij werkenden? En die andere bezigheden, nee joh, met baan sport je niet meer en ga je ook niet bij oma langs en nooit meer uit en je zit nooit in de ouderraad, zoiets? Ik begrijp je hele posting niet, maar wacht in spanning op uitleg.
Groetjes
Massi

Ja leuk

Dat is altijd een mooie; dat je als thuisblijvende ouder meer werk hebt. Ja, dat zal best. De vloer vegen als je een uur op de bank koekjes hebt zitten eten, dat soort werk natuurlijk Maar, ff serieus, het is uiteraard onzin. Een heel groot deel van de werkenden is weinig uitbestederig, en heeft evenveel was, kookbeurten, boodschappen (nou ja, minder koekjes natuurlijk)( etc. als iedereen. Maar van een stevigere dagindeling word je heel veel efficiënter. En je geniet ook extra van je 'vrije' dagen, al ben je op die dagen veel drukker dan de gemiddelde thuisblijfouder, omdat die dag dus ook voor de schoonmaak/ boodschappen is. Daarbij heb je meer te besteden en bouw je zelf pensioen etc. op. Het is toch fantastisch?

Ach, ik geloof niet dat mijn zoontje lijdt

onder het feit dat ik hem geen uur per dag leer om over de stoep te lopen (over verspilling van tijd gesproken) en de buggy wil hij allang niet meer in. En toch ... blijft hij op de stoep. Altijd al geweten, ik heb een wonderkind.
Verder snap ik de dames niet die serieus tegenargumenten verzinnen over iemand die impliceert dat werkende moeders hun prioriteiten niet bij de kinderen hebben liggen. Daar verlaag je je toch niet toe.

Rosase, ik vind het echt heel erg dat je man eens per week een dag bij zijn kinderen wilt zijn en dat jij daar gewoon niet in mee gaat en dat meen ik serieus. Heeft hij niet net zo veel recht om minder te werken dan jij?

Verder als ik mezelf vergelijk met de thuisblijfmoeders die ik ken ben ik veel efficiënter, dus houd ik meer tijd over. (en mijn huis is heus niet viezer als dat van mijn vriendin die niet werkt, integendeel zelfs.
En zij is er inderdaad 24/7 voor haar kinderen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Als je echt kijkt naar praktische een-op-een-tijd, zoals samen puzzelen of samen iets doen komen mijn kinderen er echt beter uit en dat merk ik heel veel.

Want je gaat als thuisblijfmoeder niet de hele dag met je kinderen spelen.

Ik ben een prinses

Eindelijk, ik ben ook eens een keer een prinses! Hehe, eigenlijk wist ik het al die jaren al, maar nu dan de erkenning. Wat een verrukkelijk gevoel!
En ik ben het erg met Jeltje eens. Als je je carriere al begint door een aanzienlijk deel van je tijd niet in je (werk)ontwikkeling te steken, loop je een achterstand op op de arbeidsmarkt. Die loop je niet meer in. En dan wordt de kinderopvang ook moeilijker betaalbaar, omdat je niet in aanmerking komt voor een beter betaalde baan. Ik ken een paar van die mensen, zitten in een cirkeltje te draaien waar ze niet meer uitkomen. "Ja, ik kan alleen dit lage baantje maar aannemen, want dat is onder schooltijd. Buiten schooltijd gaat niet, want de kinderopvang is te duur". Tja, en daar kom je dan dus nooit meer uit, want probeer maar eens op te klimmen als je vooral lagere banen op je cv hebt staan. Dat valt niet mee.
Ook met een 3 daagse werkweek ontwikkel je je werktechnisch gezien minder dan met een 5 daagse werkweek. Je bent gewoon minder vaak aan het werk, dus je doet minder, dus je doet minder ervaring op. Komt nog bij dat je dan een fors deel van je werktijd moet besteden aan het verplichte werkoverleg.
Overigens vraag ik me af of ik wel aangenomen zou worden in de krokettenbusiness. Te hoog opgeleid, te veel werkervaring (ondanks mijn prinsessengedrag).

Kiki

Op zich heb je daar natuurlijk gelijk in. En als het gewoon een kwestie was van zelf gewoon wat meer uurtjes draaien dan zou ik het denk ook wel doen (als ik tenminste niet zou op mijn tandvlees zou lopen als ik nog steeds doe (twee jaar na de bevalling!!!)). Echter in deze baan bij deze baas kan ik mijn uren niet zomaar uitbreiden (ligt namelijk allemaal vast) en dan wordt het al een stuk ingewikkelder.

Ik wil overigens echt niet beweren dat wij nooit naar het 4-4 model gaan. Dat was namelijk ook de afspraak toen ik zwanger was van onze oudste en dat is om allerlei redenen (denk aan tijdelijke contracten van beide kanten, carrieretechnisch even niet zo handig, veranderende behoeften, etc.) toch een 3-5 verdeling geworden. Naar beider tevredenheid hoor. Ik heb het afgelopen jaar ouderschapsverlof gehad en nu is manlief aan de beurt. Zo simpel is het eigenlijk. En een hele dag per week gaat bruin op dit moment niet trekken dus wordt het een dag per twee weken.

Mijn man is een grote jongen hoor en kan heel goed voor zichzelf opkomen. En er is ook een hele tijd geweest dat het hem minder goed uitkwam om een dag minder te werken en die leemte heb ik graag opgevuld. Het was eigenlijk ook min of meer een soort van grap, die wij hier thuis ook wel vaker maken en waar wel een kern van waarheid in zit. Bovendien is het zo dat wij die dag (vrijdag) voor een gedeelte samen thuis zijn omdat ik op vrijdagmiddag niet kan werken en manlief ook niet op een andere dag verlof wilde hebben. Het is dus niet allemaal zo zwart als ik in mijn post stelde, had denk ik beter er ook wat smileys achteraan kunnen gooien.

En wat betreft het verzinnen van de tegen argumenten. Daar heb je helemaal gelijk in, maar het schoot zo verkeerd bij mij dat ik mezelf even niet meer in de hand had

Dat is maar relatief guinevere

Hoewel ik op papier minder uren op projecten sta ingepland dan mijn collega's die hetzelfde soort werk in meer uren doen, in de praktijk valt echter erg mee.
Er blijft door alle verplichte indirecte taken inderdaad minder tijd over voor de directe taken maar daar kun je met wat creativiteit best een mouw aanpassen. Zo heb ik in tijden dat ik erg druk heb ipv het verplichte werkoverleg een een-op-een gesprek met mijn baas waarin hij mij op de hoogte brengt van alle interessante wetenswaardigeheden die betrekking hebben op mijn werkgebied. En verder is een behoorlijk gedeelte van de verplichte repetitieve administratieve rimram bij een college gestationeerd en/of wordt gedaan door een administratieve kracht die grotendeels mijondersteunt. Vind ik eigenlijk ook wel slim, want ik ben daar eigenlijk ook veel te duur voor. Zouden mijn andere collega's dus ook moeten doen vind ik. Kunnen ze ook wat minder uren draaien.

En verder heb ik een eigen taakveld onder mijn beheer en lukt me dat in die 3 dagen. Ik geloof echt niet dat ik me minder ontwikkel en minder leer dan mijn collega's die een ander taakveld beheren en dat in de volledige 36 uur doen. Dat is namelijk wel een kwestie van prioriteiten stellen. En daarnaast kan ik inderdaad overal en nergens inloggen en sta ik wel te boek voor 24 uur, maar maak ik er in de praktijk echt wel wat meer. Maar dat doen de meeste van mijn voltijdscollega's trouwens ook. Zal ook wel komen omdat we allemaal ons werk zo ontzettend leuk vinden.

Ik eerder dat mijn carriere een knik gaat vertonen omdat ik dit werk al jaren doe en heb besloten om daar nog een paar jaartjes aan vast te plakken. Als ik na een jaar of 5 besloten had om mijn heil hogerop te zoeken was ik nu vast en zeker een stuk verder gekomen. Maar dat is dus niet wat ik wilde en waar ik bewust voor gekozen heb. Ook dat zie ik overigens bij veel van mijn fulltime werkende collega's. Ondanks dat ik er best een flinke tijd werk, ben ik toch een van de werknemers met de kortste diensttijd. Blijkbaar doet dit werk dat met je, als je er eenmaal zit blijf je er hangen.

Verwende prinsesjes

Ik zat vanavond in de trein de Esta te lezen, met een matig interessant artikel over waarom ft-werkende vrouwen zich over het algemeen minder gestressd en meer voldaan voelden (parttime levert meer stress omdat je meer bordjes in de lucht moet houden, en versnipperder leeft, terwijl je minder voldoening kan halen uit successen op het werk). Daar stond een stukje verwende prinsessen geciteerd:

'Nederlandse vrouwen vinden over het algemeen de combinatie kind en werk heel zwaar. Ze zien dat als een dubbele belasting, terwijl je het ook als dubbele vreugde kunt zien. Toch nemen ze hun beroepsleven weinig serieus en halen hun schouders erover op. Ik vind dat verwend gedrag. Een substantieel deel van de Nederlandse vrouwen beschouwt zichzelf als een prinses: vinden dat ze vrijgesteld zijn van plichten en niks hoeven te doen of presteren. Deze vrouwen realiseren zich niet welke rijkdom ze hier hebben: de vrijheid om te studeren, te werken, uit huis te mogen, zelf dingen kunnen beslissen, tweederde van de vrouwen op deze wereld kan dat niet. Wie zijn zij dan om te zeggen dat ze hun talenten niet willen benutten en liever thuis zitten?'

Ik ben het niet met alles eens en zou het zeker anderen niet snel opleggen, maar een paar dingen gelden voor mijzelf wel:
- ik neem mezelf en mijn werk heel serieus; ik vind dat ik wat bij te dragen heb, en ik zou graag meer vrouwen in grotere banen zien, omdat ik ze vaak zo verdraaid goed vind. Als ik al die vrouwen hier op OOL lees: scherp, analytisch sterk, geestig, empatisch, zuiver redenerend en formulerend, bereid tot zelf-reflectie...jullie wil ik tegenkomen in de boardrooms en de vergaderzalen!
- ik voel me geen greintje vrijgesteld; natuurlijk draag ik bij aan het gezinsinkomen, net zo natuurlijk als dat veel mannen dat doen;
- maar ik vind vooral die laatste observatie wel iets om over na te denken: er is zo hard voor gevochten om ons deze kansen te geven, er wordt ook nog zo hard gevochten door vrouwen over de hele wereld om de kansen te krijgen die velen in Nederland zo naast zich neerleggen, dat ik me bijna verplicht voel te woekeren met mijn talenten (jawel, traditioneel christelijk opgevoed...).
Dit geld ook voor mij persoonlijk als motivatie. Mijn eigen moeder 'mocht' niet werken van haar vader, en later ook niet van haar man (mijn vader). Toen zij op haar 58ste besloot te scheiden van mijn vader stond ze met lege handen, zowel financieel als qua maatschappelijke functie. Dit vond zij heel erg. Mijn vader is een fatsoenlijk mens en geeft haar ruime alimentatie, maar wat was haar leven veel leuker geweest als zij zich ook professioneel en intellectueel had kunnen ontwikkelen. Het was het moment dat ik besloot altijd te blijven werken, en altijd financieel onafhankelijk te blijven. Vervolgens werkte ik een aantal jaren in Afrika, in vluchtelingenkampen. Daar ook: vrouwen die knokten voor hun bestaan, maar ook enorme trots legden in hun werk en ontwikkeling. Ook dat is een inspiratie.

Nou ja, ik dwaal af en het doet misschien allemaal niet zo ter zake, maar ik vind die Elma Drayer nog niet zulke gekke dingen zeggen.

J

Jeltje

Met de eerste twee alinea's van je post ben ik eigenlijk wel eens. Het gevoel dat ik alles half doe herken ik wel, en als me iets opbreekt dan is dat het wel.
Om de dubbele belasting als dubbele vreugde te zien vind ik wel een mooi uitgangspunt. Ik heb wel gemerkt dat het vaak ook in je hoofd zit. Als je maar vaak genoeg tegen jezelf zegt: ik heb het druk, dan heb je het ook errug druk.

De morele plicht voel ik echter niet. Tja, katholiek opgevoed. Zou dat het zijn?

Tjee wat een draad trouwens, houdt me al de hele dag van de straat.

Hier hetzelfde

mijn vader overleed toen ik 2,5 was. Daar stond mijn moeder, met een kind van 2,5 en een baby van 3 maanden.

Nou kreeg ze wel een weduwenuitkering, maar een echte vetpot was het niet. Toen ze na een paar jaar weer een beetje opgekrabbeld was en hertrouwd was met mijn stiefvader besloot ze te gaan werken. Maar werd nergens aangenomen, ze heeft zich het rambam gesolliciteerd en heeft mij altijd voorgehouden dat wat ik ook doe ik nooit nooit nooit moest stoppen met werken.

Ik heb niet zo vreselijk veel tegen vrouwen die drie dagen werken, maar de vanzelfsprekendheid waarmee vrouwen drie dagen gaan werken (en man vijf) staat me vreselijk tegen. Hoe vaak ik tijdens mijn zwangerschap niet gehoord heb hoeveel ik minder ging werken. Let op, dus niet OF ik minder ging werken, maar HOEVEEl ik minder ging werken.
Er werk veel met oma of opa(gastouders) en hoeveel ik niet hoor "vroeger hoefde ik helemaal niet te werken, de tijden zijn wel anders" of "Jee werk jij vier dagen, dat heb ik nooit gewild ik wilde graag moeder zijn"

Ik hoef ook niet te werken, ik wil graag werken en moeder ben ik sowieso en een leuke moeder al zeg ik het zelf

Rosase, dank je wel voor je nuancering en fijn dat je niet gelijk boos werd. Ik had op verzenden gedrukt en toen dacht ik later dat het er wel erg naar stond.
Ik vond het er zo zielig staan voor je man. Mijn gedachten sloegen gelijk op hol en zagen een hardwerkende man die zo graag een dag in de week bij zijn kinderen wil zijn. Heb ik wel vaker last van (overactieve verbeelding)

Maar verder krijg ik wel hoop hoor, het 4 keer 4 model raakt in opkomst. Bij mijn man op zijn werk werken de mannen tegenwoordig allemaal vier dagen (in navolging van mijn man) en hun vrouwen ook.
Meisje bij mij op kantoor die zwanger is blijft ook gewoon vier dagen werken en haar vriend ook. Mijn vervangster werkt 36 uur.

Kaaskopje

"Je hoeft toch geen ambitie te hebben om te werken? Als je tevreden bent met een bepaald niveau en je laat iedere gelegenheid verder vrijwillig voorbij gaan om een stapje hoger te komen, is er vast niemand die je dat kwalijk neemt. Men zal hooguit verbaasd zijn. In die zin vind ik het dus zonde dat je niets met je opleiding doet, zeker niet als het je zo makkelijk afging."

Ja, dat is ook zonde. Maar aan de andere kant, ik ben nu erg gelukkig met de situatie en ontspannen, en mijn kinderen doen het ook goed.
Toen ik nog werkte zat ik me altijd druk te maken over dingen die niet goed gingen, oneerlijke/handtastelijke/stelende collega's, domme leidinggevenden, afschuivers, al te sociaal moeilijke dingen die ik moest doen, enz. Wat een opluchting om dat niet meer te hebben.
Doordat ik nu een paar jaar heb gedaan wat ik echt leuk en belangrijk vind, ben ik veel meer vooruit gegaan dan ik werkend gedaan zou hebben.

Als tbm'er meer huishoud werk.

Daar kan ik wel wat zinnigs over zeggen, ik deed als tbm'er mijn huishouden net als werkende mensen "het ff tussendoor en het erbij" want echt, ik kwam daar op een gewone dag nauwelijks aan toe, omdat ik altijd wel een stuk of 2 a 3 kinderen rond had lopen. De hele dag was ik eigenlijk bezig met alle ballen hooghouden, voornamelijk puinruimen, en de kinderen leren zelf op te ruimen. Tussendoor nog op en neer naar school om andere kinderen te halen en te brengen, boterhammen smeren, fruit schillen enz enz
NU werk ik buiten de deur. Alle kinderen gaan naar school en in de tijd tussen half 9 en 3 gebeurt er hier in huis niks: er word niks vies! hooguit wat stof wat neerdwarrelt. Na 3 uur begint het cirus weer, maar geloof mij! ik hoef nu veeeeeeel minder huis te houden dan voorheen. Als ik terug kom van mijn werk heb ik nog plenty energie over voor mijn kinderen om ze te helpen begleiden en sturen waar nodig. Geloof me dat is heel anders dan dat je de hele dag met ze bezig bent, dag in dag uit, alle luiers, alle billen vegen, alle snotjes, Alles!
Ik weet dat mijn gezin niet zo reprecentatief is, omdat ik heb begrepen dat er kinderen bestaan die gewoon elke dag hun jas ophangen als je dat een paar keer hebt uitgelegt. Dus daarin veranderd mijn gezin wel erg met andere ( hier kan ik zoiets 100 keer zeggen, uitleggen, beloningssystemen, gedragsprogramma's enz... en dan eindelijk als ze een jaar of 10 zijn lukt het)
tbm'er zijn vond ik veeeeeeeeel arbeidsintesiever dan nu werken buitenshuis ( en er zijn weken dat ik gewoon fulltime werk hoor, het wisselt nogal)
Mensen die nu thuiszitten en zich suf solliciteren en niet aan de bak komen, wil ik adviseren de zorg in te gaan. Daar is de komende 20 a 30 jaar jaar vreselijk veel werk in, het is leuk. Het verdient niet onaardig, en het is nuttig!

tot zover mijn pleidooi whahahah

Arbeidsethos?

Waarom is de teneur hier toch dat werken zaligmakend is? Elma D. heeft natuurlijk gelijk, het is een luxe dat veel vrouwen alleen op ma,di,do hoeven te werken. Net als Tihama snap ik echt niet wat daar mis mee is.

Ik heb best geld over voor de vrije tijd die ik heb omdat ik niet fulltime werk. En het argument van 'de economie' heeft het nodig dat alle vrouwen gaan werken, tja, dat is maar net in hoeverre je wilt meegaan in de ratrace van steeds meer, steeds groter. Het leven is alleen maar duurder geworden van het tweeverdienersmodel, dus per saldo zijn we er niet mee opgeschoten.

Een dieperliggend gevoel is bij mij dat wij in de Westerse wereld op de verkeerde weg zijn met onze focus op consumptie en steeds meer geld verdienen door te werken. Een manier van leven die in steeds meer landen op aarde als het hoogst bereikbare wordt gezien. Terwijl het ons leefmilieu dus naar de kloten helpt.

Chris

Aannames

Het draait toch weer uit op bepaalde aannames over elkaar. De tbm speelt niet vaker met haar kinderen, lees ik hier. Ok, mag ik cijfers, onderzoeken etc, of is dit weer een opmerking die kant nog wal slaat, maar het staat zo leuk. Soaps kijken? Kwam ik echt niet aan toe met drie jonge kinders, als ik het al zou willen. (bleeeeh) Ergens anders las ik hier recent op OO dat het zo belastend en schadelijk is als je moeder thuis is als je uit school komt. Je zadelt een kind op met een last. En nu is drie dagen werken ook niet goed, want dan ben je een prinsesje. Nu wilde ik dat zelfs op mijn trouwdag niet zijn, dus ik voel me niet aangesproken. Ik zie graag dat vrouwen eens wat meer solidair zijn, zonder steken onder water of opmerkingen die je niet kunt staven. Maar een ander bashen en jezelf fantastisch stoer en sterk vinden is kennelijk belangrijker. Bleeeeeh. Doe waar je je goed bij voelt, en laat een ander in haar waarde. Is ook een goed voorbeeld voor je kinderen.

Pelle

Ah, maar wel een aanname die werkelijk in elke discussie over dit onderwerp genoemd wordt. Werkelijk ontzettend 'grappig'.