Baan!
Ha. Sinds gisteren weet ik zeker dat ik volgend jaar natuurkunde docent ben. Niet op de school waar ik tot nu toe heb rondegelopen, die vonden mij het te riskant mij aan te nemen met mijn weinige werkervaring.
Nou, ze waren de enigen met bedenkingen so far. Ik heb een druk gespreks-schema deze week. Het eerste aanbod van een andere school is binnen, ze belden me gisteren binnen 2 uur nadat het sollicitatiegesprek was afgelopen wildenthousiast op. Ze moeten nog wel een paar dagen wachten op een definitieve 'ja', want de komende 4 dagen wordt het me duidelijk of er nog 1 of 2 aanbiedingen bijkomen. Wat een luxe!
Ingrid
Silone
Tsjor heeft gelijk (sorry)
Tsjor heeft gewoon gelijk, dames. Het is een drama dat er zo weinig mannen in het basisonderwijs werken. Het is ook een drama dat steeds minder hoogopgeleide mensen, man of vrouw, ervoor kiezen om voor de klas te gaan in het VO. Ik had zelf in de jaren tachtig verschillende gepromoveerde docenten voor mijn neus, kom daar nu maar eens om. Het stikt van de deeltijders en de opstromers die nauwelijks geletterd zijn, laat staan dat ze kunnen differentieren of uitdagen of bijspijkeren. Vaak zijn ze nauwelijks een hoofdstuk verder dan de leerlingen. Ook de lesuitval is zorgelijk. Ik zou wel eens cijfers willen zien - ik heb sterk de indruk dat er in het onderwijs meer mensen langer ziek zijn dan in andere sectoren. En lees dan voor 'ziek' gerust 'opgebrand', want daar komt het meestal op neer.
Het gaat niet goed in het onderwijs en dat gaat me vreselijk aan het hart. Een van de onderliggende redenen is toch echt die werkdruk. Een fulltime baan is voor de meesten gewoon te zwaar. Bij mij op school werken zelfs de kostwinners (waaronder ik) nooit meer dan vier dagen. Je hebt die extra vrije dag hard nodig om bij te komen, om het LVS (leerlingvolgsysteem) bij te houden - en dat kost vele uren per week - en om je lessen voor te bereiden. En dan heb ik het nog niet over het mentoraat, want dat kost nog eens een paar honderd uur per jaar. Het is eigenlijk nooit klaar of af, er blijven altijd klussen liggen. Echt. Altijd.
Gelukkig is het ook gewoon geweldig werk met altijd weer interessante en verrassende kinderen. En gelukkig zijn er de vakanties (bazuingeschal en luid gejuich).
En verder ben ik het ook met Tsjor eens dat het tijd wordt dat meer vrouwen hun werk serieuzer gaan nemen en de uren uitbreiden, anders wordt het nooit wat met die emancipatie.
Tot slot las ik toevallig vanochtend nog een interessante discussie naar aanleiding van een artikel in de NRC over carrierevrouwen. In die discussie werd naar voren gebracht dat vrouwen niet zo moeten zeuren over tropenjaren, de werk-zorg-spagaat, de dagelijkse spitsuren en noem alle cliches maar op. In de meeste andere westerse landen werken vrouwen gewoon fulltime en gaan ze er ook niet aan onderdoor. Nou ja, knuppel in het hoenderhok waarschijnlijk, maar ik kon me er wel in vinden.
Mea
"Het is eigenlijk nooit klaar of af, er blijven altijd klussen liggen. Echt. Altijd."
Soms denk ik wel eens aan een overstap naar het onderwijs. Maar eén van de dingen die me in mijn huidige werk tegenstaan is precies dit. Ik heb ooit eens nagedacht over wanneer ik voor het laatst geen achterstallig werk had liggen, en bedacht me toen dat dit vlak na mijn afstuderen was. In 1992 
. In het onderwijs is het dus precies even erg, begrijp ik (wist ik ook eigenlijk wel).
"In die discussie werd naar voren gebracht dat vrouwen niet zo moeten zeuren over tropenjaren, de werk-zorg-spagaat, de dagelijkse spitsuren en noem alle cliches maar op. In de meeste andere westerse landen werken vrouwen gewoon fulltime en gaan ze er ook niet aan onderdoor"
Ik heb het bewuste artikel niet gelezen, maar er zijn volgens mij wel wat kanttekeningen bij deze bewering te maken. 1) in andere landen gaan ze er misschien niet aan onderdoor, maar geklaagd wordt er vziw wel degelijk. Ook zijn er vziw de nodige landen waarin niet part-time wordt gewerkt, maar fulltime of niet. De groep "niet" omvat daar de vrouwen die hier nog een deeltijdbaan(tje) zouden hebben (dat is meen ik de situatie in Duitsland)
2) Nederland heeft, vermoedelijk meer dan andere landen, lang een kostwinner-met-huisvrouwmodel gehad, en daar zijn we nog altijd niet overheen. De verwachtingen voor wat betreft de aandacht die je aan de kinderen besteedt en vooral de manier (en tijden) waarop zijn nog altijd niet aan de nieuwe tijd aangepast. De schooltijden bieden daarvan het 'mooiste' voorbeeld, met de standaard onderbreking voor de boterham thuis - het continurooster rukt wel op, maar niet zo bar snel -, de vrije woensdagmiddag en het daarop afgestemde rooster van muziekscholen en verenigingen, en de eindtijd van kwart over drie 's middags op overige dagen.
Ik lees voortdurend van kinderen die van het ene naar het andere clubje gaan. Ik vraag me af wanneer dan. Voor voltijdwerkende ouders is dat alleen haalbaar als ze een oppas met een auto inhuren, want als je kind op woensdagmiddag naar de muziekschool gaat wordt ie niet door de BSO gebracht en gehaald.
Oudere kinderen kunnen e.e.a. zelf, maar wie jongere kinderen heeft die niet zelfstandig door het verkeer kunnen heeft toch echt een probleem op dit vlak. Dus aan de ene kant verwacht 'men' van alles (hulp bij school voor dit en dat, kind op clubjes door de week etc - en dan heb ik het nog niet over zelfgefröbelde tractaties)dat niet of nauwelijks verenigbaar is met voltijdswerk, aan de andere kant wordt geroepen dat er voltijds gewerkt zou moeten worden.
Dat kan dus niet. Dan kan je wel welbewust toch voltijds werken, maar dan ga je wel degelijk in tegen een heersend patroon. En daar ga je misschien niet aan onderdoor, maar geheel probleemloos is het nou ook weer niet.
Groeten,
Temet
Tsjor heeft tot op zekere hoogte gelijk
Tsjor: In mijn directe omgeving hebben vrijwel alle vrouwen-met-man een deeltijdbaan met iets wat ze leuk vinden, maar dat onvoldoende oplevert om een gezin van draaiende te houden. Leuk, zolang man werkt (vaak meer dan 40 uur), maar erg, nu de crisis uitbreekt en zelfs de meest solide mannen-banen op de tocht staan of verdwijnen.===
Het is natuurlijk maar net in wat voor kringen je beweegt maar in mijn omgeving werken vrouwen niet zomaar voor de lol, maar omdat ze dat normaal vinden, of omdat hun inkomen nodig is om het leven betaalbaar te houden én het normaal vinden. Er zijn steeds minder mensen in mijn omgeving die voor pure dagvulling 'dan maar gaan werken'. Ik stel me zo voor dat in kringen waar een van de twee partners een zeer riant inkomen heeft de ega's er eerder voor kiezen op 1 inkomen te leven of als bezigheidstherapie toch maar aan de gang te gaan, maar ook dat wordt volgens mij steeds minder. Feit blijft dat iedereen het recht heeft om te werken, voor hoeveel uur dan ook, en dat voor iedereen met een gezin de zorg voor het gezin aanwezig blijft en vaak is het puur praktisch dat een van de twee minder uren werkt. Bij eenoudergezinnen moet naar kunst en vliegwerk gegrepen worden om het mogelijk te maken dat moeder überhaupt kán werken. Oma's, zussen, stukje overblijf, etc. worden ingeroosterd en dan nog is het soms een hele toer. Zolang men in Nederland niet gedwongen wordt de kinderen van 7 tot 7 onder te brengen bij een kinderdagverblijf, zie ik niet in waarom het schandalig is dat gezinnen daar zelf een zo passend mogelijke oplossing voor zoeken. Met deeltijd banen dus.
Ik weet wel dat deeltijdwerk voor werkgevers en collega's soms/vaak als ingewikkeld en ongemakkelijk wordt ervaren. Ook dat is een feit. Maar zolang het kan, vind ik niet dat je op eigen initiatief de mogelijkheid af hoeft te wijzen. Daarnaast zijn er lijkt wel ook steeds minder werkgevers die nog aansturen op een voltijdsbaan. Het valt mij bijvoorbeeld op dat er steeds meer vrouwelijke buschauffeurs zijn. Vast niet omdat er minder mannen dit werk willen doen, maar omdat de werkgever het wel handig vindt om met parttimend personeel te werken én omdat vrouwen gewoon steeds vaker in staat zijn om van oorsprong mannenvacatures op te vullen. En dat is wat feministisch Nederland toch toe moet juichen.
Vier om vier (meer nuance)
Temet, tuurlijk, scholen en clubjes en dergelijke hollen achter de feiten aan. Ik vind dat 'de werk-zorg-spagaat' eerlijker verdeeld moet worden. Overal om me heen zijn vrouwen, of ze nu veel, minder of niet werken, degenen die alles regelen, de kinderen halen en brengen, mantelzorgen en knutselen. Pertinente onzin. Mannen kunnen dat allemaal ook. Als je allebei vier dagen werkt, heb je per gezin naast het weekend twee dagen per week om dingen na schooltijd af te spreken (zwemmen, clubje). Scholen helpen is nog veel grotere onzin, die redden zich maar zelf.
Er zijn ook genoeg alleenstaande moeders die vier dagen werken en het ook allemaal redden, trouwens - waarvoor ik veel respect heb. Maar ze bewijzen wel mijn punt, het kan.
Zou het trouwens enorm toejuichen als jij (juist jij) de overstap zou maken, aan welk vak zou je dan denken? Gewoon dagdromend?
Mea,
Tja, Tsjor heeft idd gelijk als ze het over het onderwijs heeft. Het is idd triest gesteld met het aantal mannen, fulltimers & percentage goed gekwalificeerd personeel.
Maar het is allemaal erg begrijpelijk. De matige salarissen, gecombineerd met relatief weinig carriereperspectief, de hoge werkdruk, en dan ook nog eens relatief weinig 'status'...Volgens mij heb je echt wel een stuk roeping nodig om in het onderwijs te gaan.
En Tsjor mag dan wel roepen dat het 'niet echt serieus' is wat ik nu ga doen, met het karige aantal uren & mijn luxe eisen mbt tot mijn werkuren...tsja. Ik kan dat deels vragen omdat er schaarste is op de markt, deels omdat ik de luxe heb niet afhankelijk te zijn van 'het geld'. Maar aan de andere kant: als ik een alleenstaande moeder was, die wel serieus & voor het geld aan de slag moest dan had ik no way voor het onderwijs gekozen. Met mijn opleiding / achtergrond had ik dan beter weer in het bedrijfsleven aan de slag gekund. Dus het is deels bij de gratie van mijn luxe positie dat ik ueberhaupt het onderwijs inga. Gekwalificeerd en wel. Het is me toch wat. (okee, stukje roeping, ik zal het niet ontkennen, maar als het echt om het geld ging had ik dat wsch opzij moeten schuiven voor platvloersere motieven als keiharde euro's)
Enne Mea...als jij zegt dat zelfs de kostwinners in onderwijsland zelden meer dan 4 dagen per week werken...dan vind ik mijn huidige opstart (met een 0.44 aanstelling) een heel serieus begin.
Precies!
0.44 is hartstikke serieus. Laten degenen die dat hier betwijfelen eerst zelf maar eens 11 of 13 (hoeveel was het) uur voor de klas gaan staan inclusief voorbereiden, nakijken, evalueren en alles. En dan moet je bij nask ook nog eens proefjes regelen, bestellingen doen, lokaal in orde houden. En je hebt je vakgroepoverleg, je kernteam/cluster/jaarlaag, je LVS. Ik denk dat een halve baan het maximale is als je goed wilt starten. En super dat je thuis extra hulp regelt, je moet niet tegen de kerstvakantie met je tong op je schoenen zitten. Het mag best leuk zijn, dat eerste jaar.
Mea
Leerkracht Engels. Complicerende factor: ik heb geen opleiding in het Engels, dus dan moet je vrijstellingen bij elkaar sprokkelen ofzo - weet niet eens meer hoe het zit, heb het ooit wel eens uitgezocht.
Maar het is maar een vaag idee, en als ik er iets dieper over nadenk, denk ik dat het om allerlei redenen helemaal geen erg goed idee is.
Geheel terzijde: een redelijk toepasselijke column zag ik zojuist in NRC Next: http://www.nrcnext.nl/columnisten/2012/07/12/meneer-jos-was-wel-leuk/#more-171792
Groeten,
Temet
Eenoudergezinnen
Dat er eenoudergezinnen zijn die het redden met vier dagen werken, vind ik geen bewijs dat dat een geslaagde manier van leven is. Tenzij je een heel prettig inkomen hebt, waar je allerlei hulp van kunt inkopen. Hulp in de huishouding, opvang op onhandige tijdstippen. Met mijn inkomen is een vierdaagse werkweek bepaald niet riant te noemen. Daar kun je geen poetshulp voor inhuren, geen opvang betalen buiten de normale opvanguren om enz.. Deze vrouwen hebben geen keus en moeten vier dagen of meer werken. Als je met minder uren werken, als alleenstaande of niet, een prettig leven kunt leiden vind ik niet dat het kwalijk is als je daarvoor kiest.
Nou
als alleenstaande moeder met een baan voor 3,5 dag is het prima te doen zonder hulp in de huishouding of buiten de bso betaalde opvang. Maar wel met een paar heel belangrijke randvoorwaarden.
1. Een voldoende hoog basis salaris om leuk van te leven.
2. Een baan + werkgever die zeer flexibel is.
3. Zelf ook flexibel zijn (werken op zondag bv)
4. Een 2e ouder in beeld die ook zijn/haar deel doet. Niet alleen volgens een standaard omgangsregeling, maar juist bij onverwachte zaken: ziekte v kind of verz ouder, dienstreizen, studiedagen etc.)
En bij voorkeur een nadh kind. Dat ik er maar 1 heb is ook een groot voordeel.
Valt er 1 van die zaken weg wordt het allemaal een stuk minder makkelijk te organiseren.
Wat mij betreft
is iedereen die voor de klas staat en dat goed doet, een held(in). Van alle beroepen die ik zou kunnen overwegen is het onderwijs toch wel een van de laatste, ik moet er niet aan denken: de hele dag voor een klas pubers.
Dus begin (relatief) rustig Ingrid, het komt niet alleen jou, maar ook de kwaliteit van onderwijs ten goede. En dat kunnen we wel gebruiken.
Kaaskopje
Definieer 'prettig'. Ik heb geen hulp in de huishouding en meestal geen opvang op onhandige tijdstippen nodig - en als het wel een keertje kniept, is er tot nu toe altijd iemand geweest die wilde inspringen met het oppassen (en ja, soms betekent dat weken van te voren al leuren met je kinderen als waren het winkeldochters met een knoop eraf, maar dat hoort erbij).
Een alleenstaande moeder met een laag inkomen krijgt heel veel subsidies, kwijtscheldingen en toeslagen. Het is gewoon mogelijk om dan rond te komen. Of dat prettig genoeg is, ligt meer aan je karakter dan aan de hoeveelheid geld die er binnenkomt. Verkijk je nu niet op 'veel geld = prettig'. Voor jezelf en je dierbaren (kunnen) zorgen is ook prettig.
En kijk nu eens naar je woordkeuze. "Een geslaagde manier van leven" - wie bepaalt dat? Wanneer ben je geslaagd? Ik vind in je eigen onderhoud voorzien en ook nog voor je kinderen zorgen al behoorlijk geslaagd qua leven. "Deze vrouwen hebben geen keus en moeten vier dagen of meer werken" - passende jank-vioolmuziek toevoegen, neem ik aan? Wat is er toch zielig aan vier dagen werken? Leg me dat nu eens uit. Waarom ben je dan zielig?
Goh
Volgens mij zitten docenten v.o. in schaal 10 of 11, en ik heb begrepen dat een docent in een gewild vak (zoals natuurkunde 
er ook een schaal 12 uit kan slepen. Dat is toch geen heel sneu salaris? Ja, wel minder dan een manager in het internationale bedrijfsleven verdient, maar toch een heel stuk bovenmodaal.
Overigens werk ik, alleenstaande moeder van 2 pittige meiden, al een tijdje fulltime. Ik heb geen hulp omdat ik daar slechte ervaringen mee heb en het eigenlijk ook best wel lukt zo.
Vic
Vic, jouw kinderen zijn inmiddels zelfredzaam. Hoe deed je het toen ze dat nog niet waren?
Ik denk dat een leraar best een redelijk salaris krijgt, daar had ik het niet over, als dit een reactie naar mij toe was
Mea
Jij staat toch niet als voorbeeld voor iedere werkende vrouw met kinderen? Dat jij niet op onhandige tijden hoeft te werken, zegt niets over andere vrouwen.
Natuurlijk is het mogelijk om rond te komen met een laag inkomen, maar het is niet altijd makkelijk. Ik word er een beetje naar van dat altijd meteen de toeslagen erbij gehaald moeten worden. Je mag in je handjes wrijven als je dusdanig goed verdient dat je die toeslagen niet nodig hebt.
Jammer dat je mijn woorden zo gaat ontleden. Ik heb heel wat levenservaring opgedaan en reken maar dat ik weet wat prettig is en wat niet prettig is. En een inkomen waar je net iets meer van kunt doen dan rondkomen, helpt daar echt wel bij.
Ik werk ook vier dagen, 32 uur per week. Hoe kom je erbij dat ik dat zielig vind? Maar ik zie om mij heen dat 32 uur werken best aanpoten is voor alleenstaande moeders, omdat ze de taken met niemand kunnen verdelen. En die moeders zijn niet zielig, maar zetten gewoon de schouders eronder.
Ik ben helemaal een beetje chagrijnig door je reactie.
Kaaskopje
Hoi Kaaskopje,
Ik vind het storend dat jij voor anderen bepaalt of hun leven prettig is. Ik werk 36 uur, heb twee kinderen, geen partner, en een zeer prettig leven.
Opvang buiten de opvanguren heb ik zelden 'nodig', en ik heb geen hulp in de huishouding.
Jij schrijft: "Bij eenoudergezinnen moet naar kunst en vliegwerk gegrepen worden om het mogelijk te maken dat moeder überhaupt kán werken. Oma's, zussen, stukje overblijf, etc. worden ingeroosterd en dan nog is het soms een hele toer."
Ik heb dat allemaal nietnodig, het is vast een hele toer maar ik vind het hele leven een hele toer.
Liora
Kaaskopje
Het is de stelligheid waarmee jij zogenaamde zekerheden poneert wat irriteert. Je bent niet gelijk een slachtoffer als je vier dagen werkt, alleenstaand of niet.
Maar als iedereen je in de omgeving een slachtoffer vindt, als de kranten aangeven dat vrouwen moeite hebben alle ballen in de lucht te houden of het zoveelste artikel dat een carrière en moederschap niet samen gaat, vind ik het niet raar dat er geen mentaliteitsomslag komt. Want ja, als iedereen het zegt dan zal het wel zo zijn. Indoctrinatie ten top.
Het zou gewoon leuk zijn als er eens artikelen verschenen in de kranten over werk en zorg zonder dat het gelijk verzand in een klaagzang over "de spagaat van werk en zorg" en ze eens schreven over de talloze gezinnen die wel moeiteloos hun beider werk combineren met een gezin. Want geloof me, die zijn er legio. En die vinden zichzelf niet zielig.
Ik ken zat 4 a 5 dagen werkende vrouwen en natuurlijk hebben die af en toe moeite met de week doorkomen.
Ik ken ook legio thuisblijfmoeders en moeders in kleine baantjes en moeders die dan weer 3 dagen werken en wat denk je? Ook die hebben af en toe moeite de week door te komen en dan ken ik ook mensen zonder kinderen en zonder partner en die hebben dat ook wel eens. Daarom sluit in me aan bij Liora, het leven is gewoon af en toe een hele toer
Dit staat trouwens los van Ingrids baan hoor, want dat vind ik geweldig leuk! En dan ook weer vreemd dat als iemand weer gaat werken (wat ik alleen maar goed vind) vervolgens wordt aangekeken omdat het aantal uur niet voldoende zou zijn.
Kaaskopje
Ik was gisteravond ook behoorlijk geirriteerd toen ik mijn reactie schreef over jouw woordkeuze. Vervolgens blijkt dat jij je mijn reactie weer aantrok. Zand erover, okee? We worden het niet eens want we praten langs elkaar heen.
Kiki
Hear hear
Mea
Go, jammer dat je je moet verontschuldigen als je het met me eens bent! Ik deel namelijk je zorgen helemaal.
Het zijn twee kanten van dezelfde medaille: de werkdruk die maakt dat je geen fulltime baan kunt draaien en de toenemende deeltijders, die het niet voor het geld hoeven te doen. Dan wordt het hobby en dat is jammer voor het onderwijs. Een fulltimer heeft automatisch grenzen aan wat er gevraagd kan worden: meer kan namelijk niet. Wil niet zeggend at je als beginnende docent niet meer uren moet maken omdat je je nog aan het inwerken bent, of dat je een keurige 42-urige werkweek hebt. Het gevoel 'nooit klaar' te zijn hoort bij het onderwijs als peper en zout bij elkaar horen. Maar de extreme overbelasting, die alleen maar op te vangen is door parttimers in te zetten die het niet voor het geld hoeven doen, dat maakt een hele beroepssector kapot.
En dan komen er nog de mensen die het wel gratis willen doen, zoals laatst iemand op het forum. Nog even en je hebt, wat ook in andere sectoren gebeurt, de vrijwilligers die het werk wel willen overnemen. Met zeer nobele motieven, dat wel.
De toegenomen administratieve belasting is echt een vloek. Je ziet het ook in andere sectoren. De keuze wordt dan om het primaire werk (lessen bijvoorbeeld) te verlagen, zodat er meer tijd is voor administratief werk. Terwijl dat administratieve werk de arbeidsvreugde weghaalt. Daar lijdt jeugdzorg onder, artsen etc. Kortom, het is een brede maatschappelijke vloek.
Tsjor
Back on topic
Ingrid, van harte gefeliciteerd! Ik vind het echt geweldig en hoop dat je je draai snel weet te vinden
Ingridt
Ik heb nergens gezegd dat je je werk niet serieus neemt. De kwalificaties die daarop duiden komen van jezelf: het moet wel nadat de kinderen naar school zijn en voordat ze weer thuis zijn, het hoeft niet voor het geld, of voor perspectieven etc.
Ik denk dat je met 11 uur fulltime bezig zult zijn, zeker het eerste jaar. Maar daar gaat mijn andere verhaal over.
Tsjor
Ik denk...
Ik denk dat er juist steeds minder deeltijders zijn die het niet voor het geld hoeven te doen...
Zat mensen werken in deeltijd maar hun inkomen is broodnodig.
Erbij
Het inkomen van deeltijders is vaak nodig, maar het is een inkomen voor erbij, niet om van te leven. Dat is althans wat ik om me heen zie bij vrouwen-met-man.
Tsjor
Arbeidsmarkt verandert
Heel veel werkgevers bieden alleen nog maar pt aan. Was gisteren nog in het nieuws over de zorg, dat daar zoveel flex is. Onderwijs eigenlijk zelfde verhaal, ook als er 1 fte wordt aangeboden is die eigenlijk niet haalbaar.
Aan de onderkant maar ook in het midden van de arbeidsmarkt verdwijnen heel veel volwaardige ft banen en er komt een hoop flex pt voor terug.
Die situatie die Tsjor noemt gaat dus vanzelf uitsterven, dat zijn allemaal mannen boven de dertig denk ik.
Tsjor
Ik zie hier heel veel dat het een inkomen is ter aanvulling, het verschil tussen al dan niet rondkomen!. Lijkt me serieus genoeg.....
Ballen hooghouden
Soms voelt het wel een beetje zo. De periode dat mijn jongste op het kdv zat (4 dagen) en oudste op school, had ik soms wel het gevoel dat mijn dag bestond uit heen en weer rijden en racen. Als ik om half 9 oudste op school had, had ik het gevoel dat ik er al een dag op had zitten (en het was alleen maar een heel drukke 5 kwartier Inmiddels heb ik het idee dat pt werkende moeders (en vaders) het op de een of andere manier drukker hebben dan ik. Als ik op mijn werk zit, hoef ik alleen maar met mijn werk bezig te zijn. De rest loopt wel. Tenminste, het grootste gedeelte van het jaar. Eind juni/begin juli word ik soort van overspannen van alle regeldingetjes rondom school en afronden van werk voor de vakantie.
Dat zal voor Ingrid ongetwijfeld niet anders zijn, kan ik me voorstellen (5x30 proefwerken, cijfers, en ondertussen allerlei leukigheid voor de leerlingen en voor je eigen kinderen op school).
Arbeidsmarkt (zorg)(ot)
"Was gisteren nog in het nieuws over de zorg, dat daar zoveel flex is."
Ah dat is best te nuanceren. Laat ik dan eerst beginnen met zeggen dat ik praat vanuit de arbeidsmarktsituatie in de zorg 'in het oosten des lands', dus ik spreek zeker niet voor de gehele arbeidsmarkt. Maar wat dat bericht van gisteren betreft:
De bron voor dat nieuws is de AbvaKabo. Die vakbond is momenteel erg boos omdat er een CAO VVT (Verpleeg- en Verzorgingshuizen en Thuiszorg) is afgesloten zonder dat de AbvaKabo daar partij in is. In dat cao-akkoord staan onder andere afspraken over grotere contracten en minder flexwerkers. Nu is de Abvakabo zo slim om te koketteren met het feit dat de vakbonden die wél partij zijn bij de cao 'maar 4 % van alle zorgmedewerkers' vertegenwoordigen. Wat die vakbond er vervolgens niet bij zegt is dat mét de Abvakabo dat percentage hooguit op 12% zal komen (my guestimate).
Verder werk ik bij een instelling waar een vaste aanstelling vast beleid is voor de 'handen aan het bed', waar contracten van 28, 32 en 36 uur gewoon zijn. In deze instelling zijn volgens mij dan ook niet zo veel Abvakabo-leden die het standpunt van hun bond steunen.
Sancy
boeiende materie, maar wat mij zou interesseren is niet wat voor contracten jouw instelling heeft. Mij interesseert de landelijke trend.
Abvakabo interesseert me bar weinig, we hebben net ons lidmaatschap opgezegd.
Liora
Het lijkt mij buitengewoon prettig voor je dat jij niet hoeft te puzzelen met opvang door familie. Ik heb het dan ook niet persé over jouw situatie. Ik haal het echter niet zomaar ergens vandaan. Het is de realiteit van elke dag voor een aantal collega's van mij. Juist bij het werk wat ik doe merk je dat er aardig wat alleenstaande jonge moeders zijn, die met een klein inkomen het beste ervan maken, maar daar is vaak wel hulp van familie bij nodig.
Tja, het leven is van tijd tot tijd inderdaad een hele toer. De kunst is om gewoon door te gaan met ademhalen. Als je daarmee stopt heb je pas echt een probleem