Frustraties werk en maatschappij

Je bent pas 30 he? Je moet dus nog sven door, minimaal je leeftijd en nog wel meer. Je bent nog niet op de helft. 

Je kunt een dag meelopen met een verpleegkundige, een loodgieter, of een leraar, politieagent, gemeenteambtenaar, weet ik veel, tot er iets is wat je raakt en waar je trots op bent, waarin je verschil maakt. En dat kun je dan gaan doen, met opleiding en al. 

Natuurlijk gaat het niet om wat jij opbrengt en hoe inwisselbaar je bent, want dat is iedereen. Het gaat om de invulling van jóuw leven, niet dat van je baas. Daar ben je echt zelf verantwoordelijk voor. 

Je zou kunnen nadenken over een bestaan als zelfstandige. Dat moet je dan niet van het ene op het andere moment doen, maar langzaamaan. Eerst bedenk je wat je wilt. Dan bedenk je hoe je daar moet komen. En vervolgens zet je kleine stapjes - naast je werk - in je streven naar dat doel. 

Als je een beetje handig bent en lichamelijk goed gezond dan zou mijn advies zijn om een klussen/aannemingsbedrijf te beginnen. Volgens mij zijn die mensen waanzinnig gezocht en zitten ze nooit om werk verlegen. En iedereen is blij dat je ze uit de brand helpt. Wel belangrijk is dat je zorgt voor een degelijke arbeidsongeschiktheidsdekking en voor een goede boekhouder (dat laatste voorkomt enorme frustratie en aanvaringen met de fiscus). Hoe dan ook, als je werkt als zelfstandige is alle winst voor jou. Alle verlies helaas ook, maar zo is er altijd wat. 
Als je niet wil dat winst naar aandeelhouders of directeuren gaat, moet je ambtenaar zien te worden. Dan zit iedereen in de organisatie in vaste loonschalen. 

Zelf heb ik jarenlang gewerkt als zelfstandige in werk dat inhoudelijk leuk was en vaak voldoening gaf, maar erg weinig opleverde. Toen het met de voldoening ook achteruit ging en het gesappel me op de zenuwen begon te werken, heb ik dat werk gestaakt en een baan in loondienst gezocht. Nu zit ik in een situatie waarin mijn eerste prioriteit is om geld te verdienen voor mezelf en mijn tienerkinderen in zo comfortabel mogelijke omstandigheden. Ik heb nu een baan die daar gelukkig goed aan voldoet en waar ik dus erg tevreden mee ben. Als mijn jongste haar eventuele vervolgopleiding heeft afgerond - dat zal over een jaar of 7 a 8 zijn denk ik - ga ik wel kijken of ik nog ambitie heb waar ik wat mee wil of dat ik mijn geld zoveel mogelijk op ga potten in een streven naar een vroeg verlaten van de arbeidsmarkt. 

Wat overigens ook nog een optie kan zijn, is proberen te bezuinigen en daardoor je lasten te verlagen. Zoetjesaan aflossen op de hypotheek bijvoorbeeld, ook als dat niet hoeft, leidt tot lagere lasten, en ook tot een snellere vermogensopbouw. En dat laatste maakt het dan weer makkelijker om ergens anders financiële risico's te lopen.

Als je een masteropleiding hebt en bijna 10 jaar werkervaring, dan zou je niet verwachten dat je in een fabriek saai werk doet dat je niet leuk vindt en zo weinig betaalt. Kun je niet werk vinden van een wat hoger niveau of dat meer afwisseling biedt? Of waar je in elk geval meer mee verdient, zodat je het idee hebt dat het wat meer nut heeft om je de hele dag in te spannen.

En verder, tja, werk is werk, je hebt nu eenmaal een inkomen nodig om van te leven, te wonen, te eten en te kleden en dat krijg je alleen maar door je handjes te laten wapperen. Met een beetje geluk en misschien wat meer moeite doe je werk dat je intussen ook nog leuk vindt om te doen. En met wat pech of als je zoals jij het al 10 jaar aan laat sudderen, sleep je jezelf de dagen door. 

Je beschrijft het als een financieel probleem maar ik hoor vooral een zingevingsprobleem.

Of je werkt om te leven of ook leeft om te werken, is heel individueel en het een is niet beter dan het ander. Als je vooral werkt om te leven, snap ik jouw frustratie. Maar dan nog kun je op zoek naar een baan waar je het meer naar je zin hebt. Je brengt er veel tijd door, dan kun je het er maar beter leuk hebben.
Voor mij is mijn werk ook een belangrijk stuk zingeving in mijn leven. Ik ben medisch specialist en heb het gevoel dat ik iets zinvols bijdraag aan de maatschappij. Of dat echt zo is kun je natuurlijk over discussiëren, maar voor mij voelt het zo. Ik ben daarbij erg bevoorrecht omdat het ook zo goed verdient. Daar heb ik weliswaar lang voor gestudeerd en ik heb ook een veeleisende baan met veel verantwoordelijkheid maar ik vind dat het salarisverschil tussen mij en bijv verpleegkundigen of secretaresses veel te groot is (zonder hen zou mijn werk niet eens mogelijk zijn). Ik zou dit werk ook doen voor minder geld. Ik vind het namelijk fantastisch werk met hele leuke collega's. Ik zou financieel minder kunnen werken maar dat wil ik niet, want dan wordt mijn baan minder interessant qua takenpakket. Dat is een groot voorrecht en ik snap dat dat niet voor iedereen weggelegd is.
Maar ik denk dat ik net zo gelukkig had kunnen worden in het onderwijs of in een andere baan in de zorg. Niet in de commerciële sector. Ik snap dat we commerciële bedrijven ook hard nodig hebben maar het past minder goed bij mij.

Mijn advies is om op zoek te gaan naar jouw innerlijke drive. Waar word jij warm van? Wat wil jij bijdragen aan de maatschappij? Wat voor hobby's heb of had je, en is er in die richting geld te verdienen? Dat hoeft niet direct gerelateerd te zijn maar kan ook gaan om de richting. Jonagold schrijft dat ze als secretaresse daarom altijd bij bedrijven/instanties werkt waarvan ze achter de missie staat. En dan zoek je in die richting werk of je gaat weer een opleiding volgen. Het boek 'morele ambitie' van Rutger Bregman kan ook aan het denken zetten hierover (ik ben het niet met alles eens hoor, maar het gedachtengoed is interessant).

Je bent echt te jong om dit te laten voortduren. Zonde van je leven en je talenten.

Kan je sowieso niet uitrekenen of je een dag minder in de week kan werken? En dag om wél iets leuks te doen? Verder probeer ik altijd een beetje onder mijn stand te leven, waardoor ik geld overhou voor leuke dingen.
Ikzelf ben trouwens midden dertig gestopt met mijn vaste baan en voor mezelf begonnen (wel met salaris van man achter de hand voor als het in het begin niet genoeg zou opleveren) maar dat deed het wel, en ben tot op de dag van vandaag blij dat ik het gedaan heb. Natuurlijk heeft een vaste baan ook voordelen, en sinds een paar jaar is het werk wel wat teruggelopen, maar nog steeds kan ik er wel van rondkomen (maar ik leef onder mijn stand en heb een goede spaarrekening) dus de dagelijkse dingen, daar bezuinig ik op, maar ga vervolgens lekker met vrienden uit eten of op vakantie. Kleding koop ik ook regelmatig tweedehands of in de aanbieding bij de H&M om vervolgens ineens wél die dure broek te kopen. Maar dan zijn de uitzonderingen die het leuk maken.

Ik heb alleen nog maar in fabrieken gewerkt. Ik kan me idd voorstellen dat iets in de ouderenzorg wel kan helpen hoewel dit ook instituten zijn die proberen middels besparingen en hoge prijzen zoveel mogelijk winst te genereren op kap van de bewoners.

Hoe hou je het vol om die laatste alinea toe doen naast een gewone baan? Ik geef bloed via mijn werk (dat zie ik nou niet als vrijwillergerswerk), maar verder heb ik alle vrijwilligerswerk dat ik als student deed opgegeven wegens geen tijd.

Ik vind dat je wel een beetje een vertekend beeld hebt van de zorg. Ik ook hoor, want de organisatie waar ik voor werk is zeer zeker niet uit op het maken van winst, we teren al enige tijd in op de (flinke) reserves. Uitgangspunt is dat vooral het personeel gelukkig moet zijn, want alleen blij en gelukkig personeel kan goed voor de bewoners zorgen. Wij worden dus juist zeer gewaardeerd, dat wordt ook regelmatig uitgesproken door bestuur en directie en onderstreept met extraatjes. Vorige week een bosje gerbera’s voor alle medewerkers bijvoorbeeld, en met Valentijnsdag voor iedereen een lekker stuk chocolade. Het is dan ook niet voor niets al jaren op rij de beste werkgever in de zorg van Nederland…

Maar ook bij andere bedrijven is winst niet altijd het belangrijkste. Er zijn echt wel meer bedrijven, ook commerciële, waar de medewerker gezien en gewaardeerd wordt. Verdiep je eens in wat goede werkgevers zijn. Bijvoorbeeld Effectory doet daar jaarlijks onderzoek naar. Ook naar bedrijven in de industrie. Dan kun je gerichter solliciteren.

Verder viel me op dat je schreef dat je er 12 uur van je dag doorbrengt. Als je een werkdag van 8 uur hebt, plus een half uur pauze, betekent dat dus dat je 3,5 uur per dag reist. Dat moet ook beter kunnen. Ik neem de reistijd die ik heb voor lief. Heb tussendoor een klein jaar echt om de hoek gewerkt vanwege die reistijd, maar het werk was een stuk minder boeiend. Dus ik ben weer terug gegaan naar mijn oude baas. Die ook heel blij was om me weer terug te krijgen.

En als je, zoals ik, 4 dagen werkt en al best grote kinderen hebt, dan blijft er ruim tijd over voor vrijwilligerswerk hoor. Trouwens, ook toen ze klein waren deed ik dat. Omdat ik het belangrijk vindt wat voor een ander/de maatschappij te doen, en omdat ik me wil blijven ontwikkelen, en omdat ik dingen voor mezelf wil doen naast moeder, partner en werknemer zijn. Ik heb verder geen echt noemenswaardige hobby’s, dus daar hou ik tijd over. Overigens, bloed geven zag ik ook niet als vrijwilligerswerk, maar bij een onderzoek werd dat wel als een van de opties genoemd, dus ‘de maatschappij’ ziet het wel zo blijkbaar.

Ik zou echt gaan onderzoeken waar je gelukkiger van wordt, want dit werkt door in je hele leven. Ga eens om je heen kijken, loop hier en daar eens mee en ontdek waar je warm voor loopt, waar je energie van krijgt. En zoek dan iets in die richting, of ga een opleiding volgen.
Als je niet zo heel erg veel verdient, merk je netto minder van minder uren gaan werken (vanwege de belastingvrije voet). Dus daar hoef je het misschien niet voor te laten. Maar vooral: kom uit die ‘nee’-modus. Als je niet gelukkig bent, moet je er wat aan doen. En anders niet zeuren. Je geeft nu alleen maar negatieve reacties op alle voorstellen, daar schiet je echt niks mee op. Zet jezelf aan en ga eens goed voor jezelf zorgen!

Y123, ik kwam gisteren stomtoevallig een heel interessant (maar wel wat ouder stuk) tegen in de Volkskrant. Het gaat niet over waar jij tegenaan loopt, maar misschien toch ook een beetje wel, en ik denk dat je misschien wel wat dingen herkent. 
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/er-zijn-te-weinig-nerdfluisteraars-bij-bedrijven-en-overheden-vindt-ict-expert-bert-hubert~bc3b95cdb/

Als ik lees dat een eeuwfeest bij jullie luister wordt bijgezet met een gratis appel voor de medewerkers, dan denk ik dat je ook gewoon een rottige werkgever hebt getroffen. Dat moet beter kunnen. Heb je al eens op de site van (ik meen) Intermediair gekeken of je salaris niet achterblijft? Als dat inderdaad zo is, kan je ook eens stevig onderhandelen met je werkgever. 

En heb je al eens naar detacheringsbureaus gekeken? Ik weet niet in hoeverre die er zijn in jouw werkveld, maar het kan misschien een mooie manier zijn om eens om je heen te kijken of het gras elders groener is, en ondertussen ook gewoon een stabiel inkomen te hebben. Ondertussen kijk je dan waar er externen worden ingehuurd en hoe die worden betaald, en als dat er veel aantrekkelijker uitziet, kan je de overstap voorbereiden naar een zelfstandigenbestaan. 

Toch nog even wat over dat zelfstandigenbestaan. Ten eerste: hou in de gaten dat omzet wat anders is dan winst. Als je hoge kosten maakt (ik werkte in een sector met hoge kosten) dan heb je aan een hoge omzet nog altijd niet zo bar veel. Ten tweede: bedenk dat je uren die je aan acquisitie en andere 'randzaken' besteedt, niet kunt declareren, dus je wel betaalde uren moeten genoeg opleveren voor de niet betaalde maar wel noodzakelijke uren. Ten derde: de flexibiliteit van het zelfstandigenbestaan valt in de praktijk vaak wat tegen, tenzij je zo enorm goed verdient en zoveel klanten in de rij hebt staan dat je werkelijk regelmatig vakanties kunt nemen. Maar niet gewerkt is niet betaald. En als je overdag niet werkt omdat je een ziek kind moest opvangen oid en dan 's avonds uren maakt terwijl je partner die in loondienst werkt lekker 's avonds op de bank zit dan kan dat ook gaan irriteren op den duur. Ten vierde herhaal ik wat ik eerder zei: hou rekening met de noodzaak van een dekking bij arbeidsongeschiktheid (en verzeker de omzet en niet de winst), en regel een fatsoenlijke boekhouder. Tenzij je de boekhouding zelf kan en wil doen. Ik had een collega die boekhouddiploma's had, die deed zijn BTW en IB-aangiften zelf, maar als boekhouden niet je sterke kant is, is dat naar mijn idee sterk af te raden. 

[..]

Ik kan zijn naam niet meer herinneren, maar ik moet altijd terug denken aan die ene ceo van een farmaceutisch bedrijf dat een tijd geleden in opspraak kwam omdat ze een medicijn verkochten voor €68000 dat in india maar €187 kostte. Toen een journalist vroeg hoe dit nou kon zei hij: we zijn geen bedrijf om mensen te genezen, maar om geld te verdienen. Dat beeld is bij mij heel erg blijven hangen.

Wij kregen voor de honderdste verjaardag van ons bedrijf een gratis appel in het bedrijfsrestaurant. Tegelijk kreeg de directeur voor dezelfde gelegenheid een nieuwe sportauto. Niet dat ik die auto zo graag zou willen maar het schept wel een beeld.

Ik heb een uur pauze omdat ons bedrijfsrestaurant te klein is. We gaan dus in twee shiften eten. Verder moet ik op tijd zijn en is mijn traject nogal filegevoelig. Ik vertrek dus een dik uur op voorhand. Als ik pech heb ben ik net op tijd, als ik geluk heb ben ik te vroeg. Het is ook ongeveer een kwartier wandelen van de parkeerplaats tot aan mijn kantoor dus dat is ook nog een half uur. Ik vertrek om 6u en ik ben om 6u weer thuis ongeveer, meestal.

Ik wil echt niet negatief zijn op alles, maar ik voel me erg gevangen in mijn situatie, en ik moet eerst een mogelijke uitweg vinden. Het zijn ook allemaal geen kleine keuzes gezien de financiële gevolgen groot kunnen zijn.

Nou, dan heb je echt geen lot uit de loterij, als werkgever. Dat kan echt echt stukken beter, ook in de industrie. Hier verdienen de bestuurders ook echt niet slecht, en vele malen meer dan de verzorgenden, maar ze gunnen het personeel echt de wereld. De salarissen in de zorg zijn nu eenmaal vastgelegd in de cao, maar we krijgen er wel serieus veel bij. En er wordt erg ingezet op ontwikkelen en bijleren. Personeel is ons grootste kapitaal, en daar wordt dus echt heel goed voor gezorgd.

En die reistijd, daar zou ik ook moe van worden, zeker in combi met het niet naar je zin hebben op je werk. Ook dat kan echt beter! Dus ga je eens oriënteren bij andere bedrijven. Kijk op wat banensites, ook om te kijken of je salaris wel marktconform is. Dat kan ook bij Intermediair, zoals hierboven ook gemeld is.

Je bent niet gevangen, je kiest er zelf voor om te blijven. Of niet... Kom in beweging! Maak er wat van voor jezelf. Je leeft maar 1 keer, dus het moet ook echt wel goed zijn. Je krijgt geen tweede kans. Maar je moet in het leven ook wel zelf de slingers ophangen, om er maar een paar clichés tegenaan te gooien. Dit is niet de enige baan op aarde, je zit hier niet vast. Maar je moet wel zelf in beweging komen om er wat aan te veranderen. In dit draadje zit meer dan genoeg inspiratie. Ben benieuwd waar je uit gaat komen .

Zij-instroom voortgezet onderwijs zou je kunnen overwegen: wiskunde met name schreeuwt om docenten. Maatschappelijk nut, geen onaardig salaris, nooit saai, veel vakantie (wel bij elkaar gespaard door overwerk in niet-vakantiewerken maar dat geeft niet). Zelf 15 jaar geleden vanuit bedrijfsleven overgestapt, geen seconde meer gebaald van mijn baan.