Gesommeerd door bedrijfsarts

Misschien

Misschien realiseert ze zich nu wel dat je echt wel ziek bent?

Ik herinner me de enige keer dat ik enkele weken out was wegens ziekte. Na 1,5 week thuis kreeg ik telefoon van mijn leidinggevende. Er was een Zeer Belangrijke Vergadering gepland en ik moest daar aanwezig zijn. Ziek of niet. Op mijn mededeling dat ik jammer genoeg niet mocht autorijden owv medicatie, kreeg ik onmiddellijk te horen dat er wel iemand mij zou komen ophalen thuis. Tja, er stond die dag inderdaad iemand aan de deur en ik ging mee.

Tijdens de vergadering heb ik niks kunnen doen of zeggen wegens totaal belabberd en ziek.

Leidinggevende zegt tegen mij, op zeer verbaasde toon, "Maar jij bent echt ziek, dat wist ik niet".

Ze heeft me niet meer gebeld tijdens mijn ziekteverlof en ik heb, toen ik terug begon te werken enkele weken later, onmiddellijk mijn ontslag ingediend...

Katrien

Katrien

Tja, wat dacht je dan dat ik thuis deed? Of dacht je dat niet?

Katrien

Wat een verhaal! Maar zou heel goed kunnen hoor dat er zoiets speelt. Ik heb ook het vermoeden dat ze denkt (of gedacht heeft) dat ik me aanstel of gewoon probeer ziek te blijven tot mijn contract afloopt.
Straks naar de uwv arts, ben benieuwd.

Fianna

Hoe is het gegaan bij het UWV?

Ben terug, had een heel geschikt persoon en zij vindt dat het werken inderdaad niet gaat en zou de bedrijfsartsen inlichten. Is hij het er niet mee eens dat wordt een arbeidsdeskundige ingeschakeld. fladder het kan dus meevallen!

Erkenning

De erkenning is fijn ja, want je gaat bijna aan je zelf twijfelen. Maar, bericht gekregen van de bedrijfsarts, er wordt een arbeidsdeskundige ingeschakeld. We zijn er dus nog niet...

Arbeidsdeskundige

Wat houdt dat in?

Arbeidskundige

Een arbeidskundige kijkt naar de mogelijkheden die er zijn voor een zieke medewerker om te reïntegreren in zijn eigen werk. Door bijvoorbeeld aanpassingen op de werkplek te doen of te zoeken naar ander werk binnen en zelfs buiten de eigen organisatie. Hij is bekend met alle ins- en outs van de wet en is een specialist op het gebied van reïntegratie.
Kennelijk is de bedrijfsarts er van overtuigd dat je echt nog wel kunt werken, Fianna. Of hij is niet bereid zijn ongelijk te bekennen. Ik verbaas al enige tijd over wat jou allemaal overkomt. En dat terwijl over een paar maanden je contract afloopt...

Hanny

Ik weet bijna zeker dat het eerder mijn werk is dat de bedrijfsarts die hier op aan stuurt. Inderdaad loopt over een paar maanden mijn contract af, maar omdat ik rijksambtenaar ben, is mijn leidinggevende bang dat ze niet van me af kan. Het is dus in haar belang om mijn in februari helemaal beter te hebben. Ze heeft ook tegen mij gezegd dat ze dat wil.

Katrien, ot

Niet voor herhaling vatbaar zeker?

Ik vind het ook wel erg knullig om zoiets hardop uit te spreken. Dat je zoiets al denkt als baas is al erg genoeg, maar als je dat dan ook nog zegt laat je je wel heel erg kennen.

Rosase

'Ik geloof dat het er voor jou steeds beter gaat uitzien.'

Leg uit?? Ik zit me nu weer af te vragen wat er nou weer op me af komt ivm de arbeidsdeskundige. IS dit misschien psychologische oorlogsvoering? Ik heb wel van 1 van de personeelsadviseurs gehoord dat ze het mij heel moeilijk gaan maken als ik niet beter ben voor mijn contract afloopt..

Oh mijn god...

Dus zelfs na een 2nd opinion kunnen ze je nog kapot maken
Wat is dit toch voor een wereld...

(en ja, dit maakt me nog banger dan ik al was)

Fladder

Tja het is ook maar een oordeel wat het UWV geeft, niet eens een advies. Maar als ik het goed heb begrepen, kan het oordeel van het UWV wel uitmaken mocht het tot een rechtzaak oid komen. Ik meen ergens gelezen te hebben dat het oordeel van het UWV voor de rechter dan wel zwaar weegt. Maar ik ga er van uit dat het niet zo ver komt hier.
Ik vraag me wel af wat er nu gebeurt als ik vrijdag niet ga werken. Geen loon doorbetaling?
fladder, wanneer ga jij voor je deskundigenoordeel?

Fianna

Na een mislukte reintegratiepoging ga ik die deze week invullen. Maar ik blokkeer al als ik alleen al mijn naam moet invullen Ik ben zo bang...

Fianna

ja, ik denk inderdaad, omdat je als ambtenaar er anders voorstaat, de bedrijfsarts alles uit de kast haalt...

Ik ben overigens wel heel benieuwd naar het hele traject van second opinion e.d. ook gelet op mijn werk, maar omdat "die" kant vooral van het UWV is, weet ik daar te weinig van. Heb je een mailadres om me persoonlijk wat details te geven? Want waar had je nu dan het gesprek? Wie was dat? Welke functie? Zo kan ik mensen ook weer beter van advies voorzien, snap je?

Ja sorry, geen valse hoop...

Ze zalen nu op je werk blijkbaar alles uit de kast om hun zin door te drijven.

Dit gaat zo tegen alles in wat nog fatsoenlijk en normaal is, vind ik, dat ik me niet kan voorstellen dat ze op je werk in het gelijk gesteld gaan worden. Dan zou ik echt alle vertrouwen verliezen in onze rechtstaat. Het was dus puur een gevoel. Het was niet mijn bedoeling om je op het verkeerde been te zetten.

Reactie

fladder, ik was er ook zo bang voor, maar vond het uiteindelijk mee vallen. Vergeet niet dat het UWV heel anders naar jou kijkt dan je werkgever of je bedrijfsarts. Ik vond het gesprek heel prettig verlopen en heb gewoon de waarheid verteld. Heb niet hoeven overdrijven of zielig doen. Er werd gewoon naar me geluisterd en er was duidelijk begrip voor mij. Als ik aan jouw verhaal denk, kan ik me haast niet voorstellen dat het negatief uit zou pakken voor jou. Maar goed, misschien heb ik ook gewoon geluk gehad dat ik een heel aardig menselijk iemand had. Ik vond de mensen aan de balie daar ook heel aardig.

Ook voor nasha, je krijgt een brief met een oproep, je moet van alles meenemen (id, medicijnen, afsprakenkaart ziekenhuis, ik was de helft vergeten haha). In de brief staat dat het gesprek maximaal een uur zal duren en er eventueel ook lichamelijk onderzoek kan plaatsvinden (dat is niet bij mij gebeurd). Ik heb het gesprek gehad in een kantoor van het UWV met een verzekeringsarts in haar kamer wat er uitziet als een dokterskamer en meteen aan het eind van het gesprek liet ze mij weten wat haar idee over het allemaal is. De verzekeringsarts neemt dan contact op de bedrijfsarts en werk om hen haar bevindingen te vertellen.

Rosase, nee, je geeft mij geen valse hoop hoor. Ik wilde gewoon weten wat je bedoelde. Ze gaan inderdaad wel ver ja, maar dat komt om de reden die ik al aangaf. Maar het stomme is dat ze zo in hun eigen been schieten. Als ze mij nou eens met rust laten en mij niet zo opjagen dan heb je dikke kans dat ik in februari de oude ben. Maar op deze manier brengt het zo veel stress met zich mee voor mij dat ik er alleen maar meer van in de put raak.

'Dan zou ik echt alle vertrouwen verliezen in onze rechtstaat.'

Briljant, aangezien ik voor de overheid werk

Fianna

"Maar het stomme is dat ze zo in hun eigen been schieten. Als ze mij nou eens met rust laten en mij niet zo opjagen dan heb je dikke kans dat ik in februari de oude ben. Maar op deze manier brengt het zo veel stress met zich mee voor mij dat ik er alleen maar meer van in de put raak."

Zo herkenbaar... Ik ben uitgevallen wegens flinke overspannenheid, burnout. Met dit eroverheen ben ik veranderd in iemand die ik niet ken. Ik schrik af en toe van mezelf. Flinke angstaanvallen, maar ook fysiek vliegt het achteruit.

En dat voor een laag bedrag, peanuts voor mijn baas. Hadden ze me even de tijd gegeven, dan had ik het misschien nog gered om eind van het contract weer te gaan werken. Geen probleem.

Fianna, wat wij meemaken schijnt steeds normaler te zijn, vertelde mijn huisarts. Werknemers die worden uitgerookt als ze te lastig zijn. En het zal alleen maar erger worden in de toekomst.

Het vertrouwen ben ik allang kwijt. Ik hoop op een normale UWV-medewerker, maar we weten allemaal dat daar ook mensen rondlopen die (waarschijnlijk na teveel confrontatie met mensen die wel de kantjes er vanaf lopen) snel klaar zijn met "kneusjes", zeker als die kneusjes iets tussen de oren hebben.

Fladder

Die angstaanvallen ken ik. Die heb ik dus ook, nooit eerder gehad, heb me ook nooit kunnen voorstellen dat ik zoiets zou krijgen. Ik heb er medicijnen tegen die wel helpen. Op weg naar het UWV gisteren kreeg ik bijna een paniekaanval, door het hele gebeuren, met ov reizen enz. Ik voelde me helemaal gedesorienteerd. Ik geloof dat de UWV arts dat aan me zag. Thuis voel ik me geestelijk redelijk, buiten de deur helemaal ontheemd en niet me zelf, alsof ik er niet helemaal ben. Heel vreemd.
Wat mijn 'voordeel' misschien was gisteren was mijn recente medische geschiedenis

Zo herkenbaar...

Alles wat je omschrijft, het vreemd voelen, het gedesoriënteerd zijn, het OV... Ik heb godzijdank een auto, maar eigenlijk is het onverantwoord. Het is alsof ik uit meerdere mensen besta. Soms de rationele, de verstandige. En dan opeens dat meisje dat volkomen in paniek is, alleen maar wil vluchten, of erger nog...
Ik krijg geen medicatie omdat de oorzaak niet in mijn hoofd zit en de angst niet is gebaseerd op wanen maar op feiten. De situatie zal er niet door verbeteren als ik medicatie krijg. Maar ik word gek van mezelf

Het is een schrale troost, maar mijn huisarts is woedend op de hele situatie. Hij blijft me er wel op wijzen dat het niet persoonlijk bedoeld is. Voor een baas zijn we maar een nummer, een rotte appel, die je moet verwijderen voor het bedrijf nog meer schade oploopt. Ik vat het dan ook niet persoonlijk op, en dat moet jij ook niet doen, maar door deze loonslavenmentaliteit zijn we wel mooi de sjaak...

Uitgerookt

Ja dat is het goede woord.

En Fianna, ik werk ook voor de overheid hoor....

Ik heb een aantal jaren geleden zelf ook mogen merken dat mijn baas mij opeens ook maar lastig vond toen ik door omstandigheden een tijdje gedeeltelijk uitviel. Hoewel hij de reden op zich nogwel begrijpelijk vond, kon hij toch maar zeer matig verhullen dat hij het vooral erg lastig voor zichzelf en de organisatie vond. Gelukkig trof ik wel een fijne bedrijfsarts (zo die bestaat, want zo gezellig was het er nou ook weer niet) die mij wel ruimte gaf om te herstellen. Al voelde ik daar ook de druk dat toch niet te lang mocht gaan duren. Ik was na een week of 8 weer zover dat ik weer volledig aan het werk was. Iedereen blij, maar tussen mijn baas en mij is het nooit meer helemaal goedgekomen. Ach jammer dan.

Angsten

Rosase:
'Ik heb een aantal jaren geleden zelf ook mogen merken dat mijn baas mij opeens ook maar lastig vond toen ik door omstandigheden een tijdje gedeeltelijk uitviel. Hoewel hij de reden op zich nogwel begrijpelijk vond, kon hij toch maar zeer matig verhullen dat hij het vooral erg lastig voor zichzelf en de organisatie vond.'

Ja hier precies zo. Ik krijg steeds verwijten van mijn leidinggevende: ik wil weten waar ik aan toe ben, er is werk wat af moet, het is lastig voor mij omdat..., ik wil dat je in februari uit dienst bent dus moet je dan beter zijn.
Allemaal dingen waardoor ik me weer waardeloser en nog schuldiger voel en als een blok aan hun been. Ik zou contact met haar hebben na het UWV gebeuren, maar durf haar niet te bellen. Ik heb geen zin in meer verwijten.
Maar Rosase, je werkt er nog steeds begrijp ik? Ook vervelend zeg.

fladder, of de angsten irreeel zijn of niet, maakt niet uit met de medicatie (en inderdaad, ik heb soms irreeele angsten: bijvoorbeeld gedachten dat de wereld zijn zwaartekracht verliest, hoe kom ik er op). Het dempt je gevoelens enz. Niet dat ik je aan dat spul wil hebben hoor zo fijn is dat natuurlijk ook weer niet. Maar ik ben er blij mee, want anders had ik toch behoorlijk minder gefunctioneerd,
Autorijden begin ik niet aan.

Fianna

Valt wel mee hoor. Ik werk redelijk autonoom en mijn baas stelt zich redelijk professioneel op. Laten we het er maar op houden dat mijn baas en ik toen wederzijds een beetje teleurgesteld zijn in elkaar.

Hij doet wel zijn best en geeft me op andere gebieden behoorlijk veel ruimte, maar dat gevoel van toen gaat denk bij mij nooit meer helemaal weg.

Fianna en fladder

Ik leef ontzettend met jullie mee want het is allemaal zo herkenbaar... Zit er nu zelf ook volkomen door heen en heb aan de alarmbel getrokken en krijg nu hulp. En toch moet je blijven vechten tegen die &%$! instanties, opkomen voor je recht en daarnaast voor je kinderen en jezelf zorgen. Daarnaast nog werken KAN gewoon niet.
Fianna, jij bent ziek. Dat je leidinggevende daar niet aan wil is haar probleem. Natuurlijk vindt ze het prachtig als jij op je werk verschijnt want daarmee heeft ze je waar ze je hebben wilt. Hopelijk gaan die artsen en arbeidsdeskundige eindelijk inzien dat je gewoonweg niet KAN en dat het geen onwil is. Hou je zelf dan echt niet zo groot. Dat je je bij vlagen goed voelt hoort erbij en is niet representatief voor het feit dat je nu lichamelijk en geestelijk totaal geen draagkracht meer hebt.
Fladder, ik weet precies hoe je je voelt. Die %$$# instanties kunnen je het leven zo zuur maken en alle energie opzuigen. Toch door blijven vechten! Ik moet nu zelf weer een rechtszaak aanspannen ook al kan ik het eigenlijk niet meer opbrengen. Maar ik doe het wel want ik sta in mijn recht en als niemand piept, verandert er nooit iets en zullen nog veel meer mensen de dupe worden van de macht en willekeur van de instanties.
Dames, hou vol!!!