Hoe gaan jullie met je zuurverdiende centjes om?

daarbij, als je moet lenen voor de verhuizing, dan mag je je nog wel eens achter het oor krabben, verhuizen is niet alleen meubels ed versjouwen, maar je hebt vaak ook nog inrichtings kosten (vloer/muur/gordijnen)

Dus dan KUN je gewoon niet verhuizen (net zoals vele anderen met je)

Dat is ook wat Bastet volgens mij bedoelt, je kunt alleen verhuizen als je zelf de kosten kunt dragen, zo niet, dan lukt het gewoon niet..

Ik zou zelf ook niet verhuizen als ik de verhuizing an sich al niet eens zou kunnen betalen..

Kaaskopje

Uiteraard kan een verhuizing beter zijn.Maar dat is wat anders dan dat het echt MOET.Dat moeten snap ik alleen als je dakloos bent.Je hebt een dak boven je hoofd,dus kun je ook tijd nemen om te sparen voor een verhuizing.Vaak is verhuizen namelijk ook een luxe.
Bastet

Bastet

Ik heb het over een hypothetische situatie. Ik ga niet verhuizen, waarschijnlijk pas als mijn knieën de trap niet meer op kunnen. Ik stel verhuizen ook als voorbeeld. Het zou iets anders kunnen zijn.
Ik ken een voorbeeld van een vrouw die gescheiden is, daardoor met spoed een woning in onderhuur heeft genomen en daar door de verhuurder nu uitgezet is. Stel dat zij door de verhuiskosten geen nieuw huis kan betrekken, dan is dat toch sneu. Dan kan het handig zijn om een bedrag te lenen voor de startkosten. Ik moedig lenen niet aan, maar ik heb er soms wel begrip voor. Als je auto afgekeurd wordt, heb je dan áltijd voldoende saldo om een nieuwe te kopen? Zo ja, fijn, maar dat gaat niet voor iedereen op. Als je dan niets kunt lenen zul je, ongeacht of dat een probleem is of niet, dus moeten treinen oid tot je weer mag lenen. (ik heb géén auto, ik trein altijd)

Oh ja

In het voorbeeld van de vrouw die haar huis uit moest: haar vriendin heeft haar het geld voor de onkosten geleend.

Sneu

ja ik kan heel veel sneue situaties opschrijven.

Als je weinig geld hebt dan moet je creatief zijn, dan leen je een dag een busje van een kennis (die helpt dan door dat busje gratis te laten lenen), ga je met een familielid naar de leenbakker voor een stukje tapijt en rij je langs de kringloop voor een bank.

En dan wacht je totdat je wat meer geld hebt en dan wissel je dat tapijt in voor een mooiere vloer.

Zo doen wij dat hier. Stukje bij beetje. En in tijden dat het financieel lekker gaat staat er ook wat meer op de spaarrekening. Niet dat we ooit een groot spaarbedrag bij elkaar zullen krijgen (want zo zitten we niet in elkaar) maar lenen omdat we sneu zijn gaat ook niet gebeuren.

Ik vind het ook te makkelijk kaaskopje

Ik moet dit nog even kwijt want de manier van je punt helder maken zit mij niet lekker. Ik vind het te makkelijk om fictieve sneue verhalen aan te kaarten waarin je jezelf de rol als gulle gever gunt, schermen met 'de maatschappij die tegenwoordig niet meer zo gul is zoals jij dat wel ZOU zijn'. Zou zijn, want jij bent in het echte leven niet behebt met genoeg geld om geld te geven zeg je.

Dus de heldenrol is opgepoetst en dat bereik je door anderen als egoisten neer te zetten die ongeacht de hoogte van sneuheid niet afstappen van keuzes die heel helder zijn en meerdere keren zijn beargumenteerd.

Het lijkt ook wel alsof je vindt dat mensen met een inkomen hoger dan jij zich verplicht moeten voelen om geld te geven ipv op andere wijze te helpen, je maakt daar dus een onderscheid in en spreekt daarmee een oordeel uit. JIj hoeft geen geld te geven want je zegt dat je te weinig overhoudt maar ik zou wel geld moeten geven omdat ik meer heb dan jij. Dat is een zelfingenomen manier van redeneren, jij zou het dus beter doen ? En dat vind ik niet prettig, ook omdat je niet weet van mij of een ander wat die zoal doet aan schenken, geven, helpen, meedenken en doen.

Mensen in Nederland kunnen heel veel zelf, er zijn altijd nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden voor mensen met een goed lijf en een stel hersens. En mensen willen dat ook want daar valt eigenwaarde uit te halen, het zelf doen en het weer beter zien worden als het een tijd minder ging. En als je geluk hebt dan heb je mensen om je heen die je helpen op de manier die zij passend vinden en verder moet je de kar zelf trekken.

Welnee bastet

Doordat jij mij verkeerd begrijpt probeer ik het via een andere weg duidelijk te maken. En dat werkt ook niet zo te zien. Zullen we het er maar bij laten?

Drommels

Lees zoals je het lezen wilt. Ik ben van het type die zich afvraagt waar ik de vriendschap van een ander aan te danken heb. Ik vind dat nog steeds niet vanzelfsprekend. Ik denk dus niet in termen of jij mijn vriendschap waard ben, maar voel me haast verrast omdat mijn vriendschap voor een ander waarde heeft.

Wij hebben ook in de situatie gezeten dat mensen ons geen geld wilden lenen. Onder die omstandigheden had ik er begrip voor, hoe moeilijk ik het ook vond. Het zou mogelijk een 10 jaren plan geworden zijn voor ze het terug zouden zien. We hadden geen werk toen, wisten niet wat er allemaal nog zou komen. Die mensen zijn nog steeds onze vrienden.
Er werd nogal stellig gezegd dat er geen geld geleend wordt en ik was nieuwsgierig tot hoever je dat volhoudt (je in het algemeen). Is geld lenen dus sowieso not done? Ik zeg niet dat ik dat veroordeel, maar in sommige situaties komt het wat hard over. Soms heb je niks aan een bestelbus alleen. Als je uit een periode komt waarin er weinig gespaard kan worden is er geen buffer. Als je opeens bij je man weggaat zonder enig bezit ís er geen buffer. Het is voor mij duidelijk ook een onderwerp waar ik weinig mee kan omdat ik zelf geen geld uit kán lenen, maar als ik een flinke buffer had zou ik makkelijker toegeven denk ik. Door het voorbeeld van de vrouw besef ik wel dat iemand helpen niet altijd mogelijk is. En dat valt dan niemand te verwijten.

Kaaskopje

Kaaskopje, ik begrijp je heel goed en ik vind niet dat jij jouw mening/gedachten zo hoeft te verdedigen. Zonder verder in te willen gaan op de discussie denk ik dat "onze" gemeenschappelijk ervaring je er ontzettend van bewust maakt dat alhoewel hulp in andere dan financiele zin heel erg fijn en meer dan welkom kan zijn, je soms gewoonweg echt dat geld nodig hebt. Niets meer en niets minder; puur om te (over)leven.
Geld op zich maakt misschien niet gelukkig; het hebben van geen geld voor die noodzakelijke eerste levensbehoeften is afschuwelijk. Een beetje geld maakt het leven een verdomd stuk makkelijker en vooral zorgelozer.
Ik heb geleerd nooit meer geld te lenen. Voor mezelf niet alsook niet aan anderen. Geld geven, ja, als ik het zou kunnen missen en als ik zeker zou weten dat het uitgegeven wordt aan waar het voor bedoeld is. Mijn hulp, die geef ik altijd mits binnen mijn mogelijkheden en mits mensen die ook echt willen.
Veel mensen ontberen beide en hebben dan liever geld dan hulp. Een voorbeeld is dat van een luxe kerstpakket dat iemand spontaan kreeg van een goedwillende buur toen hij geen cent meer had om zelfs maar droog brood te eten en geen geld om met de bus te gaan naar de dokter. In dat pakket zat van alles maar niet die dingen die hij echt nodig had. Erg lekker zo'n pak koekjes en een fles wijn (alhoewel hij geen alcohol dronk); die servetjes en kaarsen zijn ook enig maar waar is dat brood en hoe kom ik bij die dokter? Want hij kent niemand die hem zou kunnen of willen brengen. Degene van dat kerstpakket wil en/of kan in ieder geval niet...
Het is en blijft een lastige kwestie. Wikken en wegen en voor jezelf uitmaken waar jij denkt dat die ander daadwerkelijk mee geholpen is. Wat jij kan bieden. Hulp en/of geld. Je wilt niet harteloos overkomen noch wil je dat er misbruik van je goede bedoelingen wordt gemaakt. Zelfs na bijna vijf jaar dagelijks hiermee geconfronteerd te zijn ben ik er voor mezelf wat dat betreft nog niet helemaal uit. Behalve dan van dat lenen. Nooit meer.

Bestelbus

Ik heb dit draadje zitten lezen. Heel interessant. Ik begrijp Kaaskopje alleen niet zo. Soms heb je niet genoeg aan een bestelbus alleen? Hoezo niet? Ik zou met die vriendin op marktplaats of speurders gaan kijken en zo heel goedkoop spullen kunnen aanschaffen of bij de kringloop. Dat geld zou ik eventueel nog best wel willen geven. Als die vriendin dan nog meer nodig heeft dan vind ik dat het te ver gaat en krijgt ze niets. Waarom moet ik haar duizenden euro's lenen voor iets wat ook met een paar honderd kan?

Tot hoever ik het volhou?

je blijft in je eigen denkcirkeltje.

Ik had toch al gezegd dat ik geen geld leen ? Ik geloof dat ik dit nu voor de 5e keer zeg in 1 draad !

Je zegt niet dat je het veroordeeld maar je vindst het wel hard.

TJA !

Door het voorbeeld van de vrouw besef je dat helpen niet altijd mogelijk is ??? HUH, er wordt nu door diverse mensen opgenoemt waaruit de hulp zou kunnen bestaan ?!

het begint nu toch wel een beetje raar te worden Kaaskopje.

Ik blijf niet bezig

We zitten blijkbaar op een ander spoor (uitgezonderd Elisa) en daar komen we niet meer vanaf. Ik probeer in alle toonaarden duidelijk te maken dat ik mijzelf niet zo geweldig vind. Ik vind het zo jammer dat dat na alle jaren waarin ik meegeschreven heb onder dezelfde nick daar nog steeds aan getwijfeld wordt en ja... dat is vast mijn eigen schuld... en ja... dat jullie het zo 'vertalen' doet eigenlijk best een beetje zeer. Zullen we het er maar gewoon bij laten? Echt ik heb niet zoveel zin om er nog over door te gaan als we elkaar niet goed begrijpen.

Kaaskopje

Dat is de Manda-kliek, die kun je beter negeren...

Beemer

Ik ging expres niet op de reactie van Meelezer in, ondanks dat ik de bijval waardeer, maar mijn laatste reactie was niet bedoeld om dáár weer een discussie over te openen.

Mandakliek

Nee hoor,ik opereer zelfstandig.
Kaaskopje,ik vind het toch frappant hoe je meent een stellige mening over iemand te kunnen hebben die niet doet wat jij zou doen,en vervolgens ga je theatraal verongelijkt jezelf terugtrekken uit een draad.
Neem het niet zo persoonlijk,als iemand het niet met je eens is.
Bastet

De reden dat ik vooral meelees

is dat hier soms net als een schoolplein voelt. Soms reageer ik met een gelegenheidsnick, omdat er vaak interessante discussies zijn. Maar als je lang meeleest, weet je vanzelf hoe de persoonlijke verhoudingen onder sommige forummers liggen. En dat maakt voor mij dat ik mij nooit kwetsbaar zou opstellen hier.

Maar kaaskopje, die eigen vrienden dan?

Je schrijft zelf dat je goeie vrienden hebt, die weigerden om jullie geld te lenen in de periode dat jullie het financieel zwaar hadden.
Die begrijp je blijkbaar wél, sterker nog: ze zijn nog steeds goeie vrienden. Waarom snap je de rest dan niet?

Tirza

Manda (licht ot)

Top-posting. Zo voel ik het precies zo. Ik heb niks met meelij.

Tirza (immer vooraan als er wat te klieken valt, mag ik er bij mag ik er bij??)

Elisa (zwaar ot)

Wat een zegen dat je de enter-toets hebt gevonden. Je posting is nu tenminste goed leesbaar )))

Tirza

Bastet

Ik mag niet van alles van een ander vinden, maar jij wel van mij? En dat mag ik mij niet persoonlijk aantrekken? Helaas doe ik dat wel, was dat maar niet zo. Blijkbaar wordt dat theatraal gevonden.
Mijn mening is niet zo stellig. Het is een lastig onderwerp die erg afhankelijk is van iedere op zichzelf staande situatie. Zo probeer ik erover te praten, dat heb ik ook al duidelijk gemaakt, maar ik krijg alleen maar terug dat ik niet zo veroordelend moet doen. Jullie vielen over 'ben ik nou zo'n softie'? Persoonlijk vind ik de mate van hoe daarop gereageerd is nogal lichtgeraakt. En omdat het nu meer lijkt te gaan om hoe ik mijn woorden in jullie ogen verkeerd kies, lijkt het mij inderdaad niet zo zinvol meer om er nog lang over door te gaan. We zullen elkaar er niet beter door gaan begrijpen geloof ik. Hoe lang wil je dat rekken?

Tirza en anderen

Je moet een serieus genomen afweging soms gewoon accepteren. Laat ik zo eerlijk zijn om te zeggen dat ik op het moment zelf moeite had er begrip voor te hebben. Het is erg vernederend om voor dat soort hulp naar iemand toe te gaan, je voelt je heel erg klein en als de hulp dan geweigerd wordt wil je meer dan klein zijn, door de grond zakken dus. Was je er maar nooit over begonnen... Mensen die ons minder goed kenden wisten ook niet altijd dat we er zo slecht voorstonden. De schijn ophouden en zo... Als je over mensen in zo'n situatie niets anders kunt zeggen (zoals Drommels doet) dan 'geen buffer opgebouwd en verknald bij de BKR' vind ik dat niet erg getuigen van inzicht in van hoe makkelijk iemand op dat punt kan geraken en hoe waardeloos dat voor diegene is. Iedereen kan in de schulden raken en een negatieve notering bij de BKR krijgen. Ook mensen met ooit een leuke buffer.
Maar nog even over de vrienden: Ik ben van mening dat je vooruit moet kijken. Je 'verlies' nemen dus en weer verdergaan. Een goede vriendschap kan zo'n periode aan.

Door mijn ervaring dénk ik dus dat iemand geld lenen toch even lucht kan geven en iemand nog even de ruimte kan geven om meer en betere hulp te zoeken. In dat licht bezien zie ik dus wel voor me dat ik dat zou doen als ik die ruimte had. Ik druk me hierbij (hoop ik nu ook merkbaar) voorzichtig uit, omdat je pas weet hoe je zult beslissen als je er echt voor staat.
Praktische hulp is overigens altijd fijn, mocht dat niet goed overgekomen zijn, wil ik dat toch duidelijk zeggen.
Je laatste opmerking aan Manda valt me overigens wel een beetje tegen van je! Als er een niet van klieken houdt ben jij het wel.
Ik vind nu echt dat ik er diep genoeg op in ben gegaan.

Kaaskopje

Laten we het er maar ophouden dat je mij niet begrijpt.Maar als iemand met je discussiert,neem jij het snel heel persoonlijk.Ik val niet over: ben ik zo'n softie.Maar het feit dat ik niet gauw zal lenen,betekent volstrekt niet dat ik dus niet begrijp hoe makkelijk iemand in de problemen komt.Begrip en grif uitbetalen gaan niet altijd hand in hand.Ik begrijp het volledig,maar acht het beter om niet te lenen.
Bastet

Ik ben krenterig geworden trouwens

zijn jullie afgelopen tijd veranderd qua uitgaven ?

op gebied van de kinderen ben ik een krent geworden, tot grote verbazing van een vriendin laatst die even opnoemde wat ik vroeger allemaal wel niet kocht en overdacht en bestelde etc, haha.

Mijn oudste liep er altijd fantastisch bij, een totaal uit de hand gelopen hobby van mij, het was mijn aankleedpopje. Maillotjes moesten ook altijd passen bij de jurkjes en laarsjes, oh ja 2 paar winterlaarsjes was niet ongebruikelijk. En we hadden toen minder te besteden dan nu.

Nu met de jongste is dat veel minder, ik vind speelgoed kopen ook niet nodig ze hebben veel te veel en sinterklaas, kerst, verjaardagen, en opa's en oma's zorgen ook elk jaar voor genoeg nieuwe spullen. Kadootjes tussendoor kreeg mijn oudste heel vaak, de jongste krijgt zelden iets want ik haal dan wel iets van zolder.

bijvoorbeeld nu, mijn oudste loopt de hele zomer op birkenstocks en 2e hands crocs (gratis van oo ooit gekregen, ze worden hier goed gedragen al 2 jaar, nogmaals dank !), nu heeft ze gympen van geoxx in de uitverkoop gekregen en over een maand of wat gaan we dure winterlaarzen kopen. De jongste heeft 1 paar schoentjes en die krijgt pas winterschoenen als ze echt gaat lopen buiten.

Dure clubjes heb ik een hele tijd niet gedaan, ook niet handig met dat halen en brengen als je ook nog een baby mee moet slepen, maar nu gaat de oudste dus op een duur clubje. Pianoles ed is het niet geworden want mevrouwtje speelde toen puntje bij paaltje kwam liever buiten op woensdag (wat ik prima vond, dat heeft afgelopen jaar 800 euro bespaard).

Dus dat is wel echt veranderd afgelopen jaren. Ik vind het ook niet erg meer als kleren onnodig slijten, ze doet er maar mee wat ze wil, het zijn toch geen dure Franse handgemaakte alpacawol vestjes meer die weer op marktplaats voor grof geld de kas weer terug moeten spekken.

ja dat is prettig en makkelijk zo, lekker krenterig, ik heb zoiets een jaar of 2 besloten en het is ook zo gelopen. DUs dat is wel grappig vind ik, dat ik daar zo veranderd in ben en dat dochter nu ook zo veranderd is, die moet die dure dingen niet want dat vindt ze meisjesachtig en saai.

Herkenbaar

Hoi Manda,

Ik herken wat je schrijft. Bij mij is het niet krenterigheid maar er blijft gewoon minder geld over dus ik moet echt zuinig zijn. De jongste krijgt geen dure kleding en de oudste ook niet. Heel soms koop ik iets duurs maar alleen als ik denk dat dat dan echt goed is en een bepaalt doel dient.

Ik heb nu ook niet meer het gevoel dat ik maar 1 kans heb voor alles, dat voelt gewoon anders.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tirza o.t.

Ik heb dan ook eindelijk een nieuwe computer met een Enter-toets die werkt Ben er zelf ook erg blij mee=P