Inkomen alleenstaande bijstandsmoeder versus werkende alleenstaande moeder

Dees

Voor ik verkeerde conclusies trek: ben jij ooit werkloos geweest, langer dan een maand, of in de bijstand gezeten, langer dan een paar maanden?

Ik heb 7 jaar gewerkt met het systeem dat pas met het eerste telefoontje je uren beginnen te tellen en 3 jaar met inklokken. Dat voelde beide ábsoluut niet hetzelfde als het gevoel wat je krijgt als je in de WW of Bijstand zit en het UWV als een soort donkere wolk boven je hangt. Dat had ook te maken met dat ik plezier in mijn werk had. Niet elke dag, maar op die 10 jaar gemeten meer wel dan niet. Klokken gebeurt niet alleen in fabrieken. Ook op keurige kantoren met glanzende vloeren. Veel eerlijker dan door middel van dat eerste telefoontje. Ze gingen er op het inklok-kantoor namelijk vanuit dat je werkdag begon zodra je ingeklokt was. In tegenstelling tot waar mijn tijd pas als werktijd geregistreerd werd als ik de telefoon opnam. We moesten een kwartier eerder aanwezig zijn, onbetaald. Heel normaal in die branche. Maar dat maakte allemaal niet uit, we hadden werk en hadden het gezellig met elkaar.

Heb jij plezier in je werk?

Triva

Nog over het huis... wij zijn ook de eerste bewoners. We wonen hier 27 1/2 jaar. De huur is van 425 gulden naar 650 euro gestegen. De buren, de vierde op rij in dát huis, betalen hetzelfde. Heel sociaal van de woningcorporatie.

Phryne

Het lijkt me soms best lekker om een overzichtelijk leven te hebben. Niet werkend, dus geen wekker om 7 uur, goedkoop huurhuisje, huurtoeslag, tijd zat om budgetboodschappen te doen, beetje aanklooien in huis.

, in een huis waarvan de muren op je afkomen, het gevoel dat je niet meetelt, dat je nooit eens écht ontspannen kunt winkelen omdat je constant moet rekenen of je een bepaalde uitgave wel kunt doen, je kinderen naar het zwembad laat gaan, omdat een pretpark er niet in zit, de wekker wél om 7 uur afgaat omdat je kinderen tenslotte gewoon op tijd op school moeten zijn, je niet zo vaak bij je ouders op bezoek kunt gaan, omdat de trein nu eenmaal niet gratis is, enzovoorts.

Het is maar hoe je het wilt zien. Jij gaat kennelijk uit van "profiteurs", ik heb het over mensen die gewoon pech hebben.

Rutte en de bijstand

Toen Rutte in 2006 de strijd aan moest gaan met Verdonk om het lijsttrekkerschap dacht hij in de jaren die gingen komen af te kunnen rekenen met de bijstand. Het zou goed gaan met de economie en iedereen zou aan een baan geholpen worden. Er zou totaal geen reden meer zijn om in de bijstand te zitten. Alleen mensen die werkelijk arbeidsongeschikt waren, die hielden recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Heel toevallig kreeg ik een baan in 2006, dat dan weer wel, maar daar had Rutte niets mee te maken. Nou ja... we weten hoe het daarna verder ging. De economie werd een drama, de werkloosheid steeg, o.a. omdat bedrijven inkrompen of omvielen. Inmiddels zijn we 11 jaar verder na 2006 en nog steeds heeft Rutte het op de bijstand voorzien. De economie bloeit weer, maar bijstandsgerechtigden moeten gekort worden. Als je in de bijstand zit heb je geen tijd voor leuke dingen, dus waarom zouden we daar dan geld voor geven? Lekker opbeurend voor de komende vier jaar.

Caesar

Wat heb je niet begrepen?

Wil je verdere toelichting?

Het verwonderd mij ook niet dat het niet helemaal duidelijk is. Wat ik al schreef, zelf mijn advocate die snapte t niet. Maar de advocaten bij de gemeente die snapte het wel, en die hebben er alles op alles gezet om een rechtszaak te voorkomen. Want een uitspraak van de rechtbank zou hebben betekent dat hun manier van werken op de schop moest. En ambtenaren houden niet van veranderingen.

Stress

'Dat kan natuurlijk, dat jij net de mensen treft die er niet mee zitten, wie weet houden ze de schijn op tegenover jou. Ik zit in diverse groepen op Facebook, die met gezondheid te maken hebben, of met politiek of gewoon de samenleving en daar hoor ik toch ook regelmatig iets anders. En ik heb ook mijn eigen ervaring hiermee. Zelfs die ene keer per week kun je als een last ervaren. Niet omdat het veel is, maar om de stress die die verplichting op kan roepen. En in de bijstand vertienvoudigd die verplichting. Ga er maar aanstaan.'

Ze houden de schijn niet op, dat weet ik 100% zeker. Dat kun je van me aannemen. En er zijn in dit draadje nog meer die dit zeggen. En mijn eigen ervaring met ww.

En dat 1x per week solliciteren stress kan oproepen vanwege de verplichting? Ja sorry Kaaskopje, als dat al teveel is. Er zijn wel meer verplichtingen in het leven. En wat betreft de bijstand, alleen als er iets verandert in je werk en huishouden moet je dat doorgeven aan de gemeente.

Persoonlijk had ik veel meer stress toen ik alle dagen werkte met jonge kinderen en een veeleisende baan. Ik denk dat werkende ouders dat wel herkennen.

Kaaskopje

Ik zie hen helemaal niet als profiteurs, maar het werkende leven als weinigverdienende heeft ook zijn nadelen en ik denk niet dat zo wordt gezien door degene die hierboven zo klaagt over de uitkering en de controle. Jij hebt zelf meegemaakt hoe het is om ruim een uur te moeten reizen, door weer en wind, voor een inkomen net boven minimumloon. Werk waarbij je maar weinig vrijheid hebt, nauwgezet wordt gevolgd, en pauzes hebt op vastgestelde tijden voor een vastgestelde duur. Dat valt echt niet mee. Stel je voor dat je dan geen man hebt en wel twee kinderen om voor te zorgen, 7 uur weg, 18 uur thuis.
'Gelukkig' heb ik wat meer vrijheden, maar dan nog blijft het een uitdaging om ft te werken terwijl er twee startende scholieren/studenten zijn die 's avonds ook een heleboel eieren kwijt moeten. Je hebt nooit rust.

kaaskopje

Ik heb het soms naar mijn zin en soms niet. Het is wel zo dat ik elke dag dat ik werk mijn uren moet verantwoorden, elke dag dus niet 1 keer per week of per maand maar elke dag. En als ik dan klaar ben met mijn werk moet ik aan het huishouden en boodschappen doen enzo. EN bij het boodschappen doen moet ik goed bedenken wat ik koop want ik kan niet alles kopen want mijn geldvoorraad is ook beperkt en ik moet nog geld overhouden voor benzine zodat ik kan blijven werken en geld kan blijven verdienen en ter compensatie dat mijn zoon mij niet elke dag na schooltijd ziet wil ik de bieb kunnen blijven betalen.

wat je ook hebt

zijn mensen die in een uitkering zitten met een klein baantje bijv als postbezorger. De problemen die die mensen hebben zijn ook niet te benijden: 15 min extra werken door veel post betekent een hoop gedoe omdat je dan teveel gaat verdienen. Zij rekenen dus die extra tijd maar niet waardoor hun collega te horen krijgt dat die 'ander' het wel altijd in die tijd haalt.

Phryne en Dees

Mijn voordeel ten opzichte van jullie is dat ik niet alleen voor kinderen heb hoeven zorgen, tenminste... als jullie dat als voordeel zien . Het hield in ieder geval in dat als ik niet rond etenstijd thuis was (1 of 2 keer per week), of op zaterdag (op een gegeven moment elke week) dat het rooster van mijn man zo was dat hij dan wel thuis was. We waren nooit eerder dan kwart voor zeven thuis, dus standaard laat eten. Grappig genoeg zei mijn oudste dochter afgelopen week dat ze dat heel prettig heeft gevonden, beter dan keurig op zijn Hollands om 6 uur of eerder. Vanaf 2012 was man sowieso altijd in de middag thuis, dus hoefde ik echt nergens meer naar om te kijken. De reden was niet fijn, ik had uiteraard liever gezien dat hij nog gewoon had kunnen werken, maar alles ging door terwijl ik zat te werken. Ik heb vanuit die 'luxe' ook altijd gezegd dat ik bewondering heb voor alleenstaande ouders. Dan heb je het gewoon erg druk.

Vanaf hier had ik eigenlijk een heel verhaal getypt, maar ik beging de fout weer om het vanuit erg persoonlijke kant te benaderen. Dees, natuurlijk moet jij op je geld letten, omdat je kennelijk niet zo'n hoog salaris hebt en ook dat is niet prettig, maar of dit je ongelukkiger maakt dan iemand die in de ww zit of in de bijstand, waag ik te betwijfelen. Ik geloof oprecht dat ik liever hectisch leef, dan suf thuis te zitten. Vandaar dat ik de rit tussen Utrecht en ons huis helemaal niet zo'n ramp vond, maar eerlijk is eerlijk, wel omdat ik wist dat er iemand thuis was die, in ons geval, voor de hond, boodschappen en het eten kon zorgen. Ik had die baan niet kunnen accepteren als alleenstaande moeder, zonder netwerk die buiten de bso de kinderen op kon vangen.

Phryne, ik ervoer de wekelijkse verplichting van solliciteren wel degelijk als bezwaarlijk. Stressverhogend ook. Niet omdat ik lui ben (nou ja soms wel ), maar vanwege het zinloze gevoel en het móeten. De kans dat ik dat weer zal moeten doen, staat me dan ook erg tegen. Ik heb veel ervaring met op de klok werken. Dat echt élke minuut geregistreerd wordt, zelfs het toiletgebruik (daar is tegen geprotesteerd). En toch vond ik dat minder erg dan de wekelijkse sollicitatieplicht bij het uwv. Dat zegt misschien iets over die plicht vanuit mijn positie bekeken.

Afwijzingen

Wat ik wel op een gegeven moment wel zwaar vond, waren de voortdurende afwijzingen. Het was middenin de crisistijd van 6 jaar geleden, op iedere vacature kwamen honderden reacties. Dat deed wel iets met mijn zelfbeeld, en met mijn zelfvertrouwen.

Maar dat heeft verder niks te maken met de verplichting om 1x per week een sollicitatieactiviteit te doen. Dat vond ik niet zwaar, integendeel, vond ik toen en nu nog steeds weinig.

Die ene per week

Ik sta nog even in de mopperstand, maar die wil ik hierna weer uitzetten

.. misschien komt mijn gevoel van 'niet prettig' óók voort uit dat het zo'n wassen neus is. Zelfs die ene keer. Ze nemen die verplichting zelf blijkbaar ook met een korreltje zout, anders zou er niet zo'n waslijst zijn van wat als 'activiteit' geldt. Eén werkelijke sollicitatie bestaat uit meerdere activiteiten. Die kun je uitsmeren over een hele maand als je dat een beetje realistisch kunt brengen. In geval van nood doe je dat dan ook, dus zover geen klagen, maar ik zou liever zien dat er meer energie in een werkloze gestoken zou worden door het UWV, maar daar is de mankracht niet meer voor. Allemaal wegbezuinigd, dus zoveel mogelijk digitaal. Daardoor is het alleen nog maar een controlerende, uitbetalende, zo nodig bestraffende instantie geworden, waar je alleen van hoort als er iets misgaat of verandert en geen bedrijf die mensen actief helpt om een passende baan te vinden als dat moeilijk blijkt te zijn.

Dees registratie

Ik registreer ook iedere dag elk kwartier op mijn werk. Leuk is anders maar dit is puur werk. En soms doe ik de registratie inderdaad in de avond om er van af te zijn. Maar dat kies ik zelf en dat is puur werk.
Ik snap dat het niet fijn is om voor een relatief laag salaris toch lange dagen te maken.
Ik vind een keer per week solliciteren ook geen grote opgave als werkeloze. Ik zou denk ik veel meer doen, ben veel te plichtsgetrouw. Maar de afhankelijke positie lijkt me vreselijk en ik zie dat regelmatig in mijn werk bij mensen met een bijstandsuitkering. Het gaat echt vaak fout.
Ik snap de denigrerende houding naar mensen met een uitkering gewoon niet zo goed. Eerlijk gezegd van mij hoeven ze niet dankbaar te zijn. Ik benijd ze echt niet ook al zouden ze kunnen uitslapen en ik niet. Zelfs al gaan ze ver op vakantie of zo.

Nadere uitleg van eerder genoemde wantoestand

Als werkende steuntrekker ben je verplicht om elke maand je salarisstrook in te leveren voor bijvoorbeeld de 7de van de volgende maand.

Ik heb een dienstverband gekregen per 16 januari in jaar A voor 16 uur per week. De loonstrook van die maand heb ik dus voor 7 februari in jaar A ingeleverd. Het loon van die 16 uur van januari jaar A (ca. € 200,-) is verrekend met de bijstandsuitkering van februari.

Bij het beëindigen van het recht op een bijstandsuitkering krijg je een beschikking met wat volgens de gemeente te veel is betaald. In mijn geval werd mijn jongste kind 18 jaar. Waardoor je volgens de wet geen één ouder gezin meer bent, maar een alleenstaande.
De eerste beschikking betrof een bedrag van € 92,-. Dit was gebaseerd op 3 dagen te veel uitkering, omdat mijn dochter op de 4e van de maand 18 jaar werd. Omdat ik wegens werk en alimentatie maar € 7,- (het is echt geen typefout) per maand bijstand ontving, heb ik hier tegen bezwaar aangetekend.

Hierna kreeg ik een beschikking van € 924,-. Het maandsalaris dat ik in de maand voor de beëindiging van de bijstand in jaar Y verdiende. Ik werkte toen 20 uur per week. De gemeente heeft dus de halve maand à 16 uur per week die in jaar A niet verrekend is, willen verrekenen met een hele maand à 20 uur met jaar Y.
Tussen jaar A en Y ben ook een vrijwillig 4 uur meer gaan werken. Achteraf blijkt ook toen 1 maand salaris verhoging (zeg maar € 100) niet te zijn verrekend. Hierover wordt met geen woord gerept in de beschikkingen.
Met andere woorden de gemeente heeft in het verleden 2x geen verrekening toegepast. In dit voorbeeld € 200,- + € 100,- = € 300,-*.

Omdat de gemeente hoe dan ook bij het beëindigen met een beschikking wilt komen. Doen ze maar wat natte vinger werk.

Ik heb ze schriftelijk verzocht om de zogenaamde brief die ze ooit zouden hebben verstuurd met de mededeling dat mijn eerste salarismaand bij het beëindigen van de bijstandsuitkering zal worden verrekend. Aangezien ik zelf zeer goed administratief ben aangelegd en ik niet over zo’n brief beschikte was het ook niet verwonderlijk dat de gemeente deze brief niet in mijn dossier kon vinden.

Volgens de 6-maanden jurisprudentie had de gemeente deze € 200,- en € 100,- binnen 6 maanden met mijn bijstandsuitkering moeten verrekenen. Dit ter bescherming voor cliënten, zoals ik, die met hocus pocus beschikkingen geconfronteerd worden. Omdat de verrekking niet binnen 6 maanden is gedaan is er juridisch gezien sprake van verjaring.

*Deze bedragen weet ik niet meer, dus heb ik geschat. Weet wel dat het hoogstens € 325,- was.

Passiebloem

Ik zou denk ik veel meer doen, ben veel te plichtsgetrouw.===

De ene keer zal het meer of minder zijn dan de andere keer. Mijn braafheid zit meer in dat ik realistische sollicitaties wil doen. Ik reageer dus niet op een baan als buschauffeur en zelfs niet op schoonmaakster. Beide niet zo'n goed idee voor mij.

Triva

Een woningcorporatie kan er voor kiezen om nieuwe huurders niet met een hogere huur op te zadelen. Dat gebeurt met het huis van de buren. Dat vind ik 'sociaal' van de corporatie. Ik ben wel benieuwd of dat met ons huis ook zo gaat, omdat wij het huis verbouwd hebben en daardoor een meer kastjes en aanrecht hebben dan de buren.
Wij hadden ons huis 12 jaar geleden ook kunnen kopen. Toen was het huis 15 jaar oud. Ook al zouden we het hebben kunnen kopen, dan hadden we het niet gedaan. Ik hoef nu maar te bellen of er komt een klusjesman. Zo is voor het eerst in 27 jaar de draaiknop van het wastafelkraantje bij de wc vervangen maandag en een paar weken eerder de douchekraan. Stel dat morgen dakpannen van het dak waaien, dan hoeven we niet zelf het dak op. Beter zo dus .

Verplichting

Ik ben echt verbaasd dat mensen die ene keer per week solliciteren zo'n verplichting vinden. Ik heb het nog eens nagevraagd en mijn man vond dat helemaal niet. Hij hield voor zichzelf sowieso al een dossier bij met waar en wanneer hij had gesolliciteerd dus dat doorgeven koste hem 5 minuten. Bovendien wilde hij ook gewoon zo snel mogelijk weer aan het werk dus solliciteren was voor hem geen enkel probleem.
Hij vond het uiteraard niet fijn om werkeloos te zijn maar die controle was echt zo minimaal.

kaaskopje

Ik weet niet of dat een keuze was en is, daar zullen heus wel regeltjes omheen hangen.

Hogere huur door wat meer oude kastjes? Nee natuurlijk niet, dat gaat om hele andere dingen: https://www.huurcommissie.nl/onderwerpen/huurprijs-en-punten/huurprijscheck-en-puntentelling/

kaaskopje/kyana

Ik zou zeker alleen solliciteren als het zin heeft. En aan de ene kant zou ik vrij snel geneigd zijn alles aan te pakken (ik heb nu een HBO baan). Ik kan me voorstellen dat ik enerzijds best snel met minder genoegen zou nemen. (desnoods schoonmaakwerk gaan doen.) Anderzijds krijg je dan het gedoe dat je minder overhoudt dan je ww uitkering en dat als je weer werkeloos zou worden je nog minder overhoud. Maar ik geloof dat ik vrij snel ook verder weg zou gaan kijken. Gelukkig lijken in mijn sector de crisisjaren wel achter de rug. Ik zie heel veel vacatures..

Kyana, volgens mij gaat het niet om die 4 sollicitaties per maand, maar om de afhankelijke positie waar je in komt. En die voorbeelden zijn hier al een flink aantal gegeven. Sociale recherche, buren die je misschien verklikken als je een vriend krijgt, fouten die gemaakt worden door uitkeringsinstantie en waar je achteraan moet (en je moet behoorlijk slim zijn om het te snappen), stel er zijn veranderingen bij welke ambtenaar meld je dat? Ik heb bij mensen meegemaakt dat ze in september van alles moesten aanleveren voor een extra controle, keurig gedaan (ik zat er naast.) Dat raakte kwijt bij de gemeente dus een paar maanden later kwam opnieuw de vraag om alles aan te leveren. Ja helaas jammer dan dat dit alles is kwijt geraakt maar lever het maar opnieuw aan. Dit soort gedoe. Ik vind dat met de toeslagen ook hoor. Wij moesten een paar jaar geleden ook kinderopvangtoeslag terug betalen. Ik haal dat van onze spaarrekening, vloek een paar keer en vergeet het zo snel mogelijk. Maar als je een laaginkomen hebt is dat anders.

Passiebloem

Door mijn ogen en tegenwoordig ook andere 'minpuntjes' is de keus nogal beperkt. Als ik thuis de vloer netjes geveegd denk te hebben, wat hier dagelijks wel even moet, dan valt het resultaat nog wel eens tegen. Daar zit iemand die ervoor betaalt niet op te wachten. Prettig dat binnen jouw terrein meer keus is nu.

@ Passiebloem

@ Kaaskopje is visueel gehandicapt dus, ook al zou ze willen, een schoonmaakbaantje zit er niet in. Evenmin heel veel andere baantjes.

En de wil is er zeker wel, en dat maakt haar zo gefrustreerd. Want ook al ziet ze slecht, ze ziet heel helder in de loop van de afgelopen jaren haar gezamenlijke inkomen afnemen en het dieptepunt van bijstand is al in zicht. Een vangnet waar ze ook nooit meer uit zal kunnen komen.

haha

Kaaskopje, je schrijft sneller dan ik

Passiebloem en Kyana

Het is regelmatig ook de toon die wordt aangeslagen naar 'klanten' van het UWV. Ik heb vorig jaar met iemand gesproken, die ontzettend aardig was. Zo aardig dat ik na 1 minuut al zat te snotteren omdát ze zo begripvol was. Nu zitten de snotters bij mij snel hoog, maar gemiddeld genomen zet ik me bij voorbaat al schrap voor wat ze gaan zeggen. En bij haar was het een en al begrip. Dat voelde als dat je de hele tijd tegen de storm in moet fietsen en die storm opeens wegvalt. (om even bij het huidige weer te blijven, het begint spannend te klinken buiten )

Passiebloem o.t.

Als ik meteen op verzenden klik type ik misschien wel sneller ja, vaak denk ik 10 keer na over een stukje tekst . Ditmaal ook, haha.

Voor een groot deel van mijn bestaan weet ik niet of je mijn bijziendheid echt in visueel gehandicapt in moet delen, dat maakt het juist zo lastig. Toen ik 19 was, vond de man van het arbeidsbureau in eerste instantie ook dat ik niet in de categorie 'sociale werkplaats' hoorde. "Daar ben je te goed voor.", maar een half jaar later was hij om. Later ben ik nogmaals vrijwillig naar de sociale werkvoorziening gestapt in de hoop dat ik daar werk kon krijgen, maar weer 'te goed'. Ditmaal definitief, want zo makkelijk rol je daar niet meer naar binnen. Tegenwoordig is het zo dat mijn rechteroog zo slecht is, dat het maar goed is dat ik nog een linkeroog heb waarin dat niet aan de gang is. Ik zei vorige week nog tegen man, dat ik met twee rechterogen een witte stok nodig zou hebben in het donker. De oogarts durft er pas iets aan te doen als het niet meer uitmaakt of een operatie slaagt of niet. Ik sta dus niet te trappelen om daar haast mee te maken. Ik red me nu nog voldoende met dat rare oog, maar wel bij goed licht en met uitvergrootte letters op mijn beeldscherm.

@ Passiebloem

Klopt wat je zegt. Je moet er toch niet aan denken dat zo maar je financiële gegevens, je naam, je BSN nr etc. ergens zoek kan raken.

Mijn voorbeeld hier was maar het topje van de ijsberg.
Ze hebben bij de gemeente heel dik dossier van mijn bezwaren en klachten omdat ze zo vaak blunderen of te laat zijn met hun verplichtingen. Terwijl een uitkeringsgerechtigde de kans heeft gekort te worden als ze te laat is met het inleveren van bewijzen.
Als je administratief niet zo handig bent of je bent niet zo handig met schrijven, want dat is handiger dan goed gebekt zijn dan zetten ze je zo klem. Op een dag kwam ik een aanvraag doen voor iets. Mevrouw gaf aan dat er enorme achterstanden waren met de verwerking van aanvragen. Het wettelijke termijn van 6 weken werd nooit gehaald. Ze verzocht mij om een klacht in te doen. Hoe meer klachten hoe meer kans dat er een medewerker in dienst zou komen om hun te helpen. En zodoende ben ik in de bres gesprongen voor de zwakkeren in de bijstand en ben ik een innige schriftelijke relatie begonnen met enkele ambtenaren.

Ander voorbeeld, ik had na een jaar of 2 een uitnodiging van mijn toenmalige casemanager. Amicaal gesprek hoe het met mij ging. En na een paar dagen kreeg ik een brief dat het beter met mij ging, dus ik meer uren kon gaan werken. Heb haar schriftelijk verzocht om mij, zoals het hoort, weer door te sturen naar de GGD voor een medische keuring. En de arts vond mij niet geschikt om meer uren te aan werken.

De laatste casemanager die ik had was degene die mij na het beëindigen van het recht op bijstand de beschikkingen moest sturen met de berekeningen van de administratieve afdeling. Hij wist ook dat het niet klopte, maar ja het was het beleid van de gemeente. Hij is ook degene geweest die mij op de 6 maanden jurisprudentie heeft gewezen. Van binnenuit kreeg hij het niet voor elkaar om het beleid te wijzigen. En zag in mij een kans om ze wakker te schudden. Helaas had ik op dat moment totaal geen financiële back-up en werd ik depressief van het idee om een schuld te hebben van € 924,-. Mijn gezondheid ging in een korte tijd er enorm op achteruit Ik was bang om terug te vallen in de put waar ik met zoveel moeite uit was gekomen. En hoewel ik zeer overtuigend bewijs had van hun onjuiste berekeningen, had ik er gewoon geen kracht meer voor om een rechtszaak aan te spannen. Had ik toen maar het spaarpotje wat ik nu heb en ze hadden mij niet zo gek kunnen krijgen.

Ik weet niet meer wat mijn eigen bijdrage voor de advocaat was. Maar zeker meer dan € 100,-. Deze nota heb ik van de gemeente ook vergoed gekregen via bijzondere bijstand. Dus uiteindelijk heeft het de gemeente meer gekost dan ze van mij hebben ontvangen. En dan heb ik het niet over het salaris van o.a. hun juridische adviseur die hier heel wat tijd in heeft moeten stoppen. (Ik had 2 insiders, dus heb wel het 1 en ander mee gekregen.) Maar mensen, wat maakt het hun uit. Het is maar gemeenschapsgeld. Geld dat, zoals Carola dat zo mooi heeft verwoord, door haar als werkenden wordt opgehoest.