Mag dochter niet erkennen!
Mijn zoon en schoondochter wonen samen en hebben samen een dochter van 1 jaar.
Het probleem is dat mijn zoon zijn dochter niet mag erkennen van. schoondochter.
Hij wil graag dat het goed geregeld wordt, ivm calamiteiten. Maar vooral voor zijn dochter dat ze de geschiedenisboeken ingaat als zijn dochter en vooral weet voor later dat ze zeer gewenst was!
Wat zijn nou de mogelijkheden om.er iets aan te doen?
Komt meer voor
'In de praktijk komt wat jij schetst bij mijn weten ook nauwelijks voor. Een moeder die van meet af aan wel het kind wil, maar niet de vader, hoeft meestal ook het geld van vader niet. ' Ik zie dit juist meer voorkomen: zwanger worden en daarna geen kontakt meer willen met de vader, of zelfs geen kennisgeving doen van de zwangerschap, maar als het kind er eenmaal is (en de kosten, en de vragen van omstanders) beginnen over de nalatigheid van vader, en dan gaat het vooral om geld.
'Jouw voorstel zou een breuk betekenen met wat nu nog een fundamenteel uitgangspunt is in het Nederlandse recht over kinderalimentatie, namelijk dat het belang van het kind bij een substantiële bijdrage in zijn levensonderhoud voorop staat voorop staat.' Als een vrouw zelf alleen een kind wil, zonder dat het kind een vader mag hebben, dan zal die vrouw toch zelf, alleen voor het levensonderhoud moeten zorgen. Ze krijgt daarvoor steun van de overheid: KB, kinderopvangtoeslag als dat nodig is, kindgebonden budget. Het is niet zo dat ze zonder middelen wordt gelaten, daar zorgen we met elkaar voor. Ondertussen kan er een kindrekening worden geopend waar moeder niet aan kan. Stel dat vader in de loop van de tijd toch contact krijgt met het kind kan hij daarvan gebruik maken. En anders heeft het kind met 18 jaar een aardige spaarrekening, waar hij/zij studie van kan betalen, of rijbewijs, of eerste woning, of wereldreis. Dan betekent erkenning van een kind ook meteen: vaststellen van kinderalimentatie en openen van een kindrekening voor het kind.
'Betekent jouw voorstel ook dat een vader die zijn zorgtaken verwaarloost of geen alimentatie wil betalen zijn verdere recht op gezamenlijk gezag en omgang verspeelt?' Geen alimentatie willen betalen als die wel is vastgelegd kan nu al opgelost worden via het LBIO. 'Verwaarlozing van zorgtaken' dat is een lastige, omdat je eindeloos kunt discussiëren over wat die zorgtaken dan zijn. Vaak zijn het de dingen die moeder thuis wil doen. 'Zorgen voor voldoende inkomen' is bijvoorbeeld ook een zorgtaak. Een beroep doen op omgang en tegelijkertijd je zorgtaken verwaarlozen, hoe zie je dat voor je? Het is bijna een contradictie in terminis, hooguit een verschil van mening tussen twee exen over wat 'goede zorg' is. Die discussie wil je niet in de rechtszaal.
Tsjor
Tsjor
Jij opperde dat als moeder het contact met vader tegenhoudt het recht op alimentatie geheel vervalt. Ook voor de toekomst. Moeder is stout geweest dus moet op de blaren zitten, en blijven zitten.
Het is denkbaar dat vaders er, qua zorg voor de kinderen, een potje van maken. Consequente gelijkheid zou in dat geval betekenen dat vader het dan ook voor de toekomst kan vergeten, maar dat stel je dan weer niet voor.
Wat je openingsalinea betreft: mijn kennis komt vanuit mijn (vroegere) werk in de rechtshulp. Misschien komt het wel vaak voor: vader overal buiten houden maar wel om geld vragen. Ik kan alleen maar zeggen dat dat niet naar voren komt in de soort procedures, althans niet voor zover ik kon zien.
Niet dat er geen moeders zijn die alimentatie vragen van vaders die zij het liefst van de aardbodem zouden zien verdwijnen, maar dat is dan vaak in reactie op een verzoek van vader om omgang. En die moeders wensen die vader ook niet van de aardbodem omdat hij niet betaalt, maar meestal om andere redenen zoals geweld, agressie, stalking, volstrekte onberekenbaarheid bij eerdere omgangsafspraken etc. Vader van zijn kant schildert moeder natuurlijk af als een heks die zijn innig geliefde kinderen bij hem weghoudt en ook verder niet wil deugen, en het eind van het liedje is gewoonlijk dat ze door de rechter naar Ouderschap Blijft worden gedirigeerd, maar nu dwaal ik af.
Groeten,
Temet
Omgekeerd
Een kind krijgen en dan verzekerd zijn van inkomsten tot het kind 18 jaar is, inkomsten van iemand die je niet toe wil laten tot het leven van je kind, dat is ook raar. Wat ik zie is dat het op het moment dat het kind geboren wordt meestal nog niet zo'n rol speelt. Moeder is jong, vader is jong, niemand heeft nog voldoende inkomsten. Maar later ontstaat er jaloezie, als vader in een mooie auto rijdt, de kosten voor het kind hoger worden en de wensen ook meegroeien.
Bovendien denk ik dat vaders die door moeder niet worden toegelaten tot het leven van een kind op een andere manier graag zouden willen laten zien dat ze wel op hun manier zorg zouden willen dragen voor het kind. Nou ja, hier op het forum vind je een paar voorbeelden. Dus als daar een goede optie voor zou zijn, dan zou dat hen ook helpen en hebben we misschien wel minder boze vaders. Op zich kan het nu al: een rekening openen op naam van je kind en daar elke maand een bepaald bedrag opzetten wat je anders zou betalen aan kinderalimentatie. Het is nu alleen nog niet op een of andere manier erkend als goede vorm van zorg.
Tsjor
Terug naar de beginvraag
Ja, zeker naar de rechter om erkenning te vragen. Maar mocht de relatie over gaan en mocht moeder vader dan verstoten, dan zou ik de eventueel afgedwongen kinderalimentatie op een rekening zetten waar moeder niet bij kan, een rekening die wel bedoeld is voor het kind.
Tsjor
Blijft gek
Tsjor, ik begrijp je drang om weigerachtige moeders gebakken peren te serveren, maar jouw systeem is gewoon raar. Dan stort de vader die dus geen contact heeft masr wel wil betalen dat geld op een aparte rekening, waar moeder niet bij mag komen. Dat kind kan er zelf ook niet bij, want minderjarig. Dus vader stort braaf, in jouw scenario, maar dat kind ziet er geen cent van, althans niet zolang het nog kind is. De gemeenschap moet maar bijspringen als het kind anders dreigt te verkommeren. Dat geld van vader blijft ondertussen staan en ik neem aan dat het kind dat dan krijgt bij zijn meerderjarigheid. Waarmee het goede leven kan beginnen, als die bankrekening inmiddels is opgelopen (kanttekening: bij wie moet dat saldo oo de aangifte?)
Ten overvloede: wat jij zegt in
En waarmee dit kind een spaarpot heeft die niet bestaat voor een kind waarvan de moeder vader niet buiten de deur houdt, want daar wordt betaalde kinderalimentatie gewoon meteen door het nog mínderjarige kind opgesoupeerd.
Raar.
En het hoeft zo ingewikkeld niet. Moeders die vaders buiten de deur willen houden komen daar niet zomaar mee weg. Rechtszaken zijn hun deel, en uiteindelijk afgedwongen erkenningen en dito omgangsregelingen. Kan je die laatste effectief saboteren? Ja, uiteindelijk wel, maar het rustige leven dat je voor jezelf dacht te hebben door vader af te weren kan je vergeten, want je krijgt een kudde raadsonderzoekers en/of hulpverleners op je nek. Dus die gebakken peren komen er wel, daar hoef je het alimentatiestelsel niet voor overhoop te halen.
Ten overvloede: wat jij zegt aan het slot van jou posting #35 is misschien de door jouw gewenste gang van zaken, maar mag niet met de huidige regels.
Groeten,
Temet
Verantwoordelijke wezens
'Tsjor, ik begrijp je drang om weigerachtige moeders gebakken peren te serveren,....' Nou nee, ik heb geen zin om te straffen. Ik doe gewoon net alsof vrouwen wezens zijn die verantwoordelijkheid kunnen en willen dragen voor hun eigen keuzes. en het stelt me elke keer weer teleur, als we ervan uitgaan dat dat niet zo is. Bijvoorbeeld als je zegt: 'De gemeenschap moet maar bijspringen als het kind anders dreigt te verkommeren.'. Daaruit blijkt dat je ervan uit gaat dat iemand wel een kind wil krijgen, terwijl ze dat kind niet kan onderhouden. Een kind krijgen is geen inkomensverzekering, maar een verantwoordelijkheid.
Tsjor
Tsjor
Jij was degene die opperde dat alimentatie in de door jou beschreven gevallen apart moest worden gehouden en die er dan vervolgens op wees dat de gemeenschap dmv toeslagen en kindgebonden budget wel zorgde dat er voor het kind voldoende te eten was: "Als een vrouw zelf alleen een kind wil, zonder dat het kind een vader mag hebben, dan zal die vrouw toch zelf, alleen voor het levensonderhoud moeten zorgen. Ze krijgt daarvoor steun van de overheid: KB, kinderopvangtoeslag als dat nodig is, kindgebonden budget. Het is niet zo dat ze zonder middelen wordt gelaten, daar zorgen we met elkaar voor. Ondertussen kan er een kindrekening worden geopend waar moeder niet aan kan"
Dus vader betaalt wel, maar daar kan moeder niet bij, en moeder incasseert ondertussen geld van de gemeenschap dat ze niet, of in mindere mate, had hoeven incasseren als ze de alimentatie van de vader wel gewoon had kunnen gebruiken ten behoeve van het kind. Daar verwees ik naar.
Groeten,
Temet
Aargh
Ik lees mijn posting #36 nog eens terug en naast een tik en een knip/plakfout ook nog twee hoogst ergerlijke spelfouten (jou en jouw). Aargh. Tikken op een telefoon gaat bij mij ook voor geen meter. Leve het toetsenbord.
Groeten,
Temet
KB enzovoorts
De hoogte van kinderopvangtoeslag en kindgebonden budget is afhankelijk van het inkomen. Als je meer gaat verdienen krijg je minder. Maar dat is voor iedereen zo. KB is voor iedereen gelijk. Het enige wat ik echt ' van de gemeenschap leven' vind is de sociale uitkering. Het is zeker geen pleidooi om dat af te schaffen.
Maar wel een pleidooi om beter na te denken als je een kind wil en als je dat kind van een man wil. Die man wordt dan de vader van het kind. Als je dat niet wil moet je geen kind krijgen, of je bestelt een rietje. Je kunt niet vervolgens naar eigen goeddunken de familierelaties gaan regelen.
Bezint eer ge begint, zeggen ze dan.
Het gemakkelijkste is natuurlijk als beide de relatie laten vastleggen en de erkenning en de ouderlijke verantwoordelijkheid regelen. Het eenvoudigste en goedkoopste is om te trouwen. Maar je kunt het ook allemaal zelf gaan regelen, bij de notaris, de gemeente en via de rechter. De mogelijkheden zijn er.
Tsjor
Gina, ben je er nog?
Gina, ik vrees dat we je draadje een beetje gekaapt hebben, maar ben je er nog? En heb je (of beter gezegd: heeft je zoon) enig idee waarom de moeder die erkenning niet wil toestaan?
Groeten,
Temet
Bewijs
De vader in deze situatie kan nu al vast 3 soorten bewijs verzamelen:
- bewijs van samenwonen. Als hij ingeschreven staat bij de gemeente kan hij altijd achteraf een historisch uittreksel opvragen. Maar daarnaast kan hij ook poststukken bewaren gericht die gericht zijn aan hem, met zijn adres erop.
- bewijs dat hij bijdraagt in de kosten van de gezamenlijke huishouden. Bijvoorbeeld door bankafschriften uit te printen en van alle uitgaven bij te houden welke voor de gezamenlijke huishouding waren. (boodschappen, huur, energie, etc.).
- bewijs van contact met kind zonder supervisie van moeder. Maak foto's/kopieën van de gezamenlijke agenda/familieplanner/whatever waarin je afspreekt wie wanneer kind brengt/haalt naar de opvang, wie wanneer afwezig is, wie wanneer laat thuis is van werk en niet mee-eet, etc. Plaats foto's op social media van kindlief-en-hemzelf samen met korte toelichting wat ze aan het doen zijn. Dus kortom: bewijs dat er (langdurige) momenten waren waarop hij alleen was met het kind, zonder moeder.
Dat zijn allemaal dingen die hij kan doen voordat hij naar de rechter gaat voor erkenning. Sterker nog, dat zijn allemaal dingen die verstandig zijn om te doen voordat hij iets doet wat de vriendin niet wil.
hoeft niet eens
Syboor, het kan, maar het hoeft niet eens. Bewijstechnisch zijn deze procedures werkelijk de eenvoud zelve - dat zie je niet vaak. Man vraagt vervangende toestemming tot erkenning. Dat kan hij alleen maar doen op de grond dat hij de verwekker is. Als de vrouw ontkent dat de man de verwekker is, vindt er een DNA-test plaats en degene die door die test in het ongelijk wordt gesteld krijgt de kosten van de test voor de kiezen. Aangezien dat om een redelijk fors bedrag gaat, is dat ook wel een beetje een drempel tegen onzinclaims.
Bewijzen van samenwonen en veelvuldig contact met het kind kunnen in andere soorten zaken wel relevant worden, maar voor de erkenning maakt het eigenlijk niets uit.
Groeten,
Temet
Zou toch simpeler en anders moeten denk ik
Bij een aantoonbare relatie waaruit een kind wordt geboren (al is het een lat-relatie) zou m.i. de vader automatisch erkend moeten worden als vader, geen discussie. Met de daarbij horende rechten en plichten. Als het een one-stand o.i.d. betreft en er van meet af aan geen bedoeling is tot een relatie, dan pas lijkt mij dat er een kwestie van discussie zou kunnen ontstaan m.b.t. erkenning. Maar dan nog vind ik dat de vader dan recht heeft op erkenning.
aantoonbaar en automatisch
'aantoonbaar' en 'automatisch' zijn tegenstrijdig. Als iets nog aangetoond moet worden, dan kan het niet automatisch.
Klopt
Wat Syboor zegt, klopt als een bus. Ik was al begonnen aan een reactie op Biebs posting, zag er toch vanaf, en zie nu dat Syboor de praktische problemen veel kernachtiger heeft samengevat dan ik zou hebben gedaan 🙂.
Groeten,
Temet