testament opmaken
Hallo,
Ik zit in een wat moeilijke situatie:
Ik heb op jonge leeftijd twee kinderen gekregen met susan, door allerlei gestook van haar familie zijn wij uit elkaar gegaan.
Zij is getrouwd en heeft geen kinderen gekregen met haar nieuwe man, ik heb diverse relaties en huwelijken het gehad waar ook weer kinderen uit geboren zijn.
In 2008 is haar man overleden en was ik ook weer gescheiden, jaren daarna zijn we elkaar weer tegen gekomen, getrouwd en nog 3 kinderen gekregen.
Waarom vertel ik dit? Ik wil mij gaan verdiepen in het het opstellen van een testament, ik wil nadrukkelijk niet dat mijn vrouw moet gaan vechten met haar stiefkinderen.
Nu dacht ik aan een constructie waarbij mijn middelste kinderen een direct opeisbaar erfdeel krijgen.
Onze gezamelijke kinderen krijgen de rest maar wel met een langstlevende clausule.
Zo zijn de "stiefkinderen" uitbetaald en hoeft mijn vrouw zich daar geen zorgen over te maken.
Om het een beetje eerlijk te verdelen en ervoor te zorgen dat mijn vrouw ook verder kan leven dacht ik eraan om een specifiek bedrag te noemen als erfenis.
Wat denken jullie?
Waarom zou jouw vrouw moeten gaan ‘vechten’ met haar stiefkinderen? Zorg gewoon dat alles goed vastgelegd wordt en maak geen onderscheid tussen jouw kinderen. Serieus, je krijgt bij verschillende vrouwen diverse kinderen, maar omdat je nu weer samen bent met je eerste vrouw ga je onderscheid maken? Rare denkwijze…..
”Zo zijn de "stiefkinderen" uitbetaald en hoeft mijn vrouw zich daar geen zorgen over te maken”. Klinkt erg liefdevol 
Kersje schreef op 06-08-2025 om 14:24:
Waarom zou jouw vrouw moeten gaan ‘vechten’ met haar stiefkinderen? Zorg gewoon dat alles goed vastgelegd wordt en maak geen onderscheid tussen jouw kinderen. Serieus, je krijgt bij verschillende vrouwen diverse kinderen, maar omdat je nu weer samen bent met je eerste vrouw ga je onderscheid maken? Rare denkwijze…..
”Zo zijn de "stiefkinderen" uitbetaald en hoeft mijn vrouw zich daar geen zorgen over te maken”. Klinkt erg liefdevol
Als ik de langstlevende clausule toepas op alle kinderen dan mag mijn vrouw bij wijze van spreken alles opmaken, bij je eigen moeder kan dat al vervelend zijn laat staan als je het gevoel hebt dat je stiefmoeder de erfenis van je vader opmaakt.
Ik heb me heel erg verdiept in dit topic en voor stiefkinderen zijn er heel wat opties om het hun stiefmoeder zuur te maken.
Stel dat ik vandaag er bij neer val dan zou het zomaar kunnen zijn dat ze op termijn iemand anders tegenkomt en daarmee wil trouwen, dan kom je in een juridisch moeras terecht. Dan zijn de rapen helemaal gaar.
Door hun meteen af te kopen voorkom ik dat allemaal
Als ik morgen doodga erft mijn man alles, ongeacht hoeveel huwelijken ik heb gehad en bij hoeveel verschillende mannen.
Ons huis is van ons samen en ons spaargeld ook, hebben we beide voor gewerkt. Wat is er bij jou anders? Ben jij rijk en je vrouw arm? Is alles van jou en denken de kinderen dus meer "rechten" te hebben op hun vaders geld?
Je vrouw erft alles en als zij er niet meer is komen je kinderen aan de beurt. Al maakt ze alles op, prima toch?
"Als ik de langstlevende clausule toepas op alle kinderen dan mag mijn vrouw bij wijze van spreken alles opmaken, bij je eigen moeder kan dat al vervelend zijn..."
Waarom is het vervelend voor de kinderen als ik later al mijn eigen geld opmaak?
Meteen afkopen dat zal je weduwe dat meteen moeten betalen. Heb je dan zoveel geld op de bank staan? Of moet ze daarvoor het huis verkopen?
'Als ik de langstlevende clausule toepas op alle kinderen dan mag mijn vrouw bij wijze van spreken alles opmaken, bij je eigen moeder kan dat al vervelend zijn laat staan als je het gevoel hebt dat je stiefmoeder de erfenis van je vader opmaakt.'
Ik begrijp niet waarom dat voor stiefkinderen erger zou zijn dan voor eigen kinderen. Eigen kinderen erven van hun moeder |(die alles opgemaakt heeft), terwijl stiefkinderen dan weer van hun moeder erven (die nog wat overgehouden heeft).
En dan kunnen ze ook nog allemaal hertrouwen en ervan van hun stiefvaders.
'.... voor stiefkinderen zijn er heel wat opties om het hun stiefmoeder zuur te maken.' Dar is zeker zo. Maar dat kan altijd. Als jij een vast bedrag geeft kunnen zij dat onrechtvaardig vinden en naar de rechter stappen om hun rechtmatige deel op te eisen.
'Stel dat ik vandaag er bij neer val dan zou het zomaar kunnen zijn dat ze op termijn iemand anders tegenkomt en daarmee wil trouwen, dan kom je in een juridisch moeras terecht. Dan zijn de rapen helemaal gaar.'
Nou nee, waarom? Veel regels zijn vastgelegd in wetten die gelden ook als er geen testament is. Als jij vandaag neervalt krijgt jouw vrouw de helft plus een kindsdeel en de kinderen krijgen ieder een kindsdeel. Er wordt op dat moment geen onderscheid gemaakt tussen welk kind van welke vrouw is. Sterker nog, de notaris zal eerst onderzoeken of er nog meer kinderen zijn (weet je zeker dat je ze allemaal in beeld hebt?). Voor de kinderen is dat een vordering in de vorm van geld die ze pas krijgen als de langstlevende overleden is. Als je getrouwd bent tenminste. Dus als de weduwe opnieuw trouwt en zij overlijdt kunnen de kinderen hun erfenis opeisen.
Ik zou je toch aanraden een gesprek met een notaris aan te vragen.
wil40 schreef op 06-08-2025 om 16:18:
Als ik morgen doodga erft mijn man alles, ongeacht hoeveel huwelijken ik heb gehad en bij hoeveel verschillende mannen.
Ons huis is van ons samen en ons spaargeld ook, hebben we beide voor gewerkt. Wat is er bij jou anders? Ben jij rijk en je vrouw arm? Is alles van jou en denken de kinderen dus meer "rechten" te hebben op hun vaders geld?
Je vrouw erft alles en als zij er niet meer is komen je kinderen aan de beurt. Al maakt ze alles op, prima toch?
Het heeft niks met rijk en arm te maken maar vooral met de gigantische hoeveelheid voorbeelden van stiefkinderen en stiefouders die juridisch slaags met elkaar raken vanwege een erfenis. Stiefkinderen die een vordering hebben op hun stiefmoeder is een recept voor ellende en kan serieus gaan etteren. Dat bespaar ik beide.
wil40 schreef op 06-08-2025 om 16:20:
"Als ik de langstlevende clausule toepas op alle kinderen dan mag mijn vrouw bij wijze van spreken alles opmaken, bij je eigen moeder kan dat al vervelend zijn..."
Waarom is het vervelend voor de kinderen als ik later al mijn eigen geld opmaak?
Gedeeltelijk heb je gelijk, ik heb mijn ouders ook aangespoord alles op te maken.
Toch is het zo dat een van de meest voorkomende ruzies is dat stiefkinderen een vordering op hun stiefmoeder hebben, er is geen vertrouwen dat stiefmoeder iets over laat of men is bang dat ze hertrouwd en dat de nieuwe man zijn portie krijgt.
tsjor schreef op 06-08-2025 om 16:23:
Meteen afkopen dat zal je weduwe dat meteen moeten betalen. Heb je dan zoveel geld op de bank staan? Of moet ze daarvoor het huis verkopen?
Zij kan dat doen zonder problemen, we zijn zeker niet rijk maar hebben het wel warmpjes. Ze hoeft niet het huis op te eten en kan ook prima verder leven.
Ik heb na mijn scheiding een spaarrekening en beleggingsrekening voorzien voor de kinderen, deze volziet hier ruimschoots.
tsjor schreef op 06-08-2025 om 16:23:
'Als ik de langstlevende clausule toepas op alle kinderen dan mag mijn vrouw bij wijze van spreken alles opmaken, bij je eigen moeder kan dat al vervelend zijn laat staan als je het gevoel hebt dat je stiefmoeder de erfenis van je vader opmaakt.'
Ik begrijp niet waarom dat voor stiefkinderen erger zou zijn dan voor eigen kinderen. Eigen kinderen erven van hun moeder |(die alles opgemaakt heeft), terwijl stiefkinderen dan weer van hun moeder erven (die nog wat overgehouden heeft).
Toch zie je dat bij een erfenis tussen stiefkinderen en stiefmoeder in gemiddeld 50% van de gevallen leid tot onenigheid danwel juridische stappen, volgens mijn notaris.
Het is niet je eigen moeder, misschien wel een gebrek aan vertrouwen of de angst dat een derde ermee vandoor gaat.
tsjor schreef op 06-08-2025 om 16:23:
'.... voor stiefkinderen zijn er heel wat opties om het hun stiefmoeder zuur te maken.' Dar is zeker zo. Maar dat kan altijd. Als jij een vast bedrag geeft kunnen zij dat onrechtvaardig vinden en naar de rechter stappen om hun rechtmatige deel op te eisen.
Hun deel is eerlijk berekend en ruimschoots boven het kinderdeel, stel dat mijn erfenis nu verdeeld zou worden, dan zou hun deel zelfs meer zijn dan de andere kinderen. Ik heb rekening gehouden met de toekomst.
Sterker nog, de notaris zal eerst onderzoeken of er nog meer kinderen zijn (weet je zeker dat je ze allemaal in beeld hebt?).
Ik weet niet waarom jij mij als een pooier neerzet, ik weet heel goed wat ik gedaan heb in het leven, met wie en wie daaruit is voortgekomen.
Ik heb slechts 1 scheiding gehad, de ander is helaas niet uit vrij wil vertrokken, euthanasie. Dus ik vind dat een pijnlijk conclusie.
'Stel dat ik vandaag er bij neer val dan zou het zomaar kunnen zijn dat ze op termijn iemand anders tegenkomt en daarmee wil trouwen, dan kom je in een juridisch moeras terecht. Dan zijn de rapen helemaal gaar.'
Nou nee, waarom? Veel regels zijn vastgelegd in wetten die gelden ook als er geen testament is. Als jij vandaag neervalt krijgt jouw vrouw de helft plus een kindsdeel en de kinderen krijgen ieder een kindsdeel.
Opnieuw trouwen betekend dat ze haar vermogen zal delen met haar nieuwe partner, met alle gevolgen van dien.
Je begrijpt toch wel dat zoiets tegen het zere been is van de kinderen? en dat het extra pijnlijk is als het je stiefmoeder is.
Het is niet voor niks dat er zo gigantisch veel artikelen zijn geschreven over dit onderwerp.
Wil je advies of bevestiging van je eigen mening/overweging?
Maak een afspraak bij de notaris, die heeft ervoor gestudeerd.
Heb je eigenlijk al eens gepraat met die vrouw rn die kinderen die je zegt te willen beschermen? En inderdaad, praat vooral ook eens met een notaris.
Het belangrijkste lijkt mij om ervoor te zorgen dat je vrouw bij jouw overlijden niet op straat komt te staan.
'Ik weet niet waarom jij mij als een pooier neerzet, ik weet heel goed wat ik gedaan heb in het leven, met wie en wie daaruit is voortgekomen.'
Uit ervaring weet ik dat de notaris hier serieus naar gaat kijken. Nee, dan ben je geen pooier, tenzij je mijn moeder ook een pooier wilt noemen.
Ik reageerde op je eigen tekst in je beginverhaal: '... ik heb diverse relaties en huwelijken het gehad waar ook weer kinderen uit geboren zijn.'.
Uh sorry; een pooier is toch iemand die sexwerkers voor zich laat werken en zelf het meeste geld opstrijkt? Wat heeft dat hiermee te maken?
Als je werkelijk bang bent dat de stiefkinderen met hun stiefmoeder gaan ruziën na jouw dood dan zou ik nu schenken met een warme hand. Je mag ieder jaar een vastgesteld deel schenken zonder dat daar belasting over moet worden betaald. Kunnen ze er nu van genieten, veel gezelliger als wachten op een eventuele erfenis.
En als er alsnog ruzie komt dan zit dat in de aard van de beestjes. Dan komt er ruzie om het trouwservies van oma of je gereedschap in de schuur. Mensen die denken "recht" te hebben op een erfenis bakkeleien overal over.
wil40 schreef op 07-08-2025 om 13:57:
Als je werkelijk bang bent dat de stiefkinderen met hun stiefmoeder gaan ruziën na jouw dood dan zou ik nu schenken met een warme hand. Je mag ieder jaar een vastgesteld deel schenken zonder dat daar belasting over moet worden betaald. Kunnen ze er nu van genieten, veel gezelliger als wachten op een eventuele erfenis.
En als er alsnog ruzie komt dan zit dat in de aard van de beestjes. Dan komt er ruzie om het trouwservies van oma of je gereedschap in de schuur. Mensen die denken "recht" te hebben op een erfenis bakkeleien overal over.
Ik ben het helemaal met je eens Wil40, maar zelf vind ik dit een lastige en ik denk dat dit voor meerderen zal gelden.
Ik ben bijv ongeneeslijk ziek en heb ook alles beschreven in mijn testament, maar vind die erfbelasting ook wel een dingetje. Dit, omdat ik geen partner en/of kinderen heb, maar wél een neefje en nichtje die voelen alsof ze een beetje van mij zijn. Ik heb geen geld in overvloed, maar laat toch aardig wat na, bij overlijden.
Het liefst zou ik hen met de warme hand schenken, wat ik al regelmatig doe, maar ik weet niet of ik nog 1/5/10 jaar of slechts een paar maanden zal mogen blijven leven 🤞. Totaal afhankelijk van hoe mijn k* ziekte zal verlopen. Ik heb het allemaal, hopelijk, zelf nog nodig, snap je?
Kersje schreef op 07-08-2025 om 14:05:
[..]
Ik ben het helemaal met je eens Wil40, maar zelf vind ik dit een lastige en ik denk dat dit voor meerderen zal gelden.
Ik ben bijv ongeneeslijk ziek en heb ook alles beschreven in mijn testament, maar vind die erfbelasting ook wel een dingetje. Dit, omdat ik geen partner en/of kinderen heb, maar wél een neefje en nichtje die voelen alsof ze een beetje van mij zijn.
Het liefst zou ik hen met de warme hand schenken, wat ik al regelmatig doe, maar ik weet niet of ik nog 1/5/10 jaar of slechts een paar maanden zal mogen blijven leven 🤞. Totaal afhankelijk van hoe mijn k* ziekte zal verlopen.
"Ik heb geen geld in overvloed, maar laat toch aardig wat na, bij overlijden."
Daarmee bedoel je als je nu of op korte termijn overlijdt.
"Ik heb het allemaal, hopelijk, zelf nog nodig, snap je?"
En zo is het, het is jouw geld en als het opgaat valt er niets tot weinig te erven.
Ik begrijp dat je ziek bent en je levensverwachting onbekend. Zo zou ik er ook mee omgaan. Ik kan vannacht een hartaanval krijgen en dan is er genoeg te erven. Het kan ook dat ik op mijn oude dag alles nodig heb, misschien voor extra zorg, hulpmiddelen, schoonmaakster en duur vervoer.
Dus ik geef nu soms wat met een warme hand, wat ik makkelijk kan missen, zonder dat mijn toekomst financieel in gevaar komt. Ik laat geen schulden na, alleen bezittingen en meer kan ik niet doen.
Zelf was ik al jong wees en heb amper iets geërfd, ook zeker geen schulden. Dat is goed genoeg.