Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

boef

boef

03-11-2009 om 14:33

Wat te doen?

Ik weet niet wat ik zal gaan doen; ik ben 41 jaar, getrouwd, 4 kinderen(leeftijd 3-10 jaar) Heb altijd in de zorg gewerkt. Sinds 2 jaar gestopt vanwege persoonlijke redenen. Over half jaar gaat jongste kind naar de basisschool. En dan? Het ene moment ben ik er zeker van dat de docentenopleiding zorg/welzijn wat voor mij is, Het volgende moment twijfel ik en voel ik er meer voor om vrijwilligerswerk te gaan doen(bejaardenhuis,hospice, gehandicaptenzorg) o.i.d. Vervolgens lijkt het mij weer geweldig om een studie (kunst)geschiedenis of Nederlands te gaan doen.Ik kom er maar niet uit wat ik wil. En waarom ik dingen wil. Waarom weer betaald werk? Status?(financien spelen niet echt een rol, we kunnen het nu ook prima redden) Ik kan mij toch ook nuttig maken op andere vlakken? Jarenlange studie en dan?
Het is gewoon idioot maar ik kom er niet uit. Het geeft onrust in m'n hoofd. Enorm luxe probleem denk ik dan ook weer. Maar daar wordt het niet beter van.

Lichte midlife crisis....

Boef


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rieke

Rieke

03-11-2009 om 14:46

Ha boef

Nou, ik lees met je mee wat er langs komt.
Ik zit met hetzelfde luxe probleem, een goeie opleiding, jarenlang in alle soorten van zorg gezeten; ben de diensten nu poepzat en wil een leuke baan voor overdag.
Doe nu al 2 jaar 'niets' ook door omstandigheden. Bij mij is ook al vrijwilligerswerk voorbij gekomen, en ook kunstgeschiedenis, of maatschappelijk werk, werken in een hospice of thuiszorg. Bij ons speelt mijn inkomen geen rol van belang en ik wil me toch graag nuttig maken, doe wel vvw voor de kerk, en val in als gymjuf maar er moet toch meer zijn. Momenteel druk met de kinderen maar er komt een tijd dat de jongste ook naar school gaat.
Dus geen adviezen voor jou maar wel herkenning.

Ellen Wouters

Ellen Wouters

03-11-2009 om 16:25

Misschien heb je hier wat aan

Ander werk, maar de tips zijn universeel: http://www.intermediair.nl/artikel/loopbaankeuzes/123848/ik-ben-34-en-weet-nog-niet-wat-ik-wil.html

Salie

Salie

04-11-2009 om 11:35

Boef

Hoi,

Nou ik denk niet dat het met de midlife te maken heeft hoor.) Of ik moet er ook last van hebben.
Ik zit inderdaad met hetzelfde probleem.
Nou ben ik niet hoogopgeleid. Door ziekte en zwangerschappen zit ik denk ik al 10 a 11 jaar thuis. Geen probleem, ik vind het heerlijk en vermaak me wel. Mijn jongste gaat in febr. naar school en aan de ene kant wil ik iets doen, maar aan de andere kant hoeft het ook niet perse. Voor het geld hoef ik ook niet te werken in principe. Ik wil eigenlijk iets doen wat ik leuk vindt, maarja ik vind zoveel leuk. Mijn dochter moet naar logopedie, fysio, zwemles, kinderarts enz. Dit neemt best wel veel tijd in beslag. Als ik ga werken dan moet ik dat er allemaal weer omheen breien. Mijn dochter vindt overblijven een ramp en bso wil ze al helemaal niks van weten.
Ik zou graag iets voor mezelf doen. Eigen tijd indelen enzo.
Ik ga de site van ellen zo eens bekijken. Ik lees met je mee. Wie weet heb ik er iets aan.
Gr Salie

Ik ben vorig jaar begonnen met een studie. Heb MBO en ben nu met HBO bezig. Mijn jongste dochter ging vorig jaar naar groep 1. Ik ben blij dat ik ermee begonnen ben. Vind het heel leuk om te ontdekken dat ik toch nog nieuwe dingen kan leren en het is een leuk tijdverdrijf. Wel heb ik nu zoiets van: ik wil hier nu ook werk in. Werk nu twee dagen in de week (al jaren)en doe de deeltijd studie er dus naast. Het is toch heel anders dan vrijwilligerswerk. Ik heb hier meer voldoening van. Voel me niet meer zo'n moeder met tijd over dus ik doe maar wat vrijwilligerswerk...daar haal ik minder voldoening uit. Kortom doen wat jij wil waar jij denkt dat jij je het prettigst bij voelt en het meeste voldoening uithaalt.

boef

boef

05-11-2009 om 09:14

Betaald werk?

Grappig, er zijn meer meelezers dan lumineuze ideeen. Ik weet zelf ook niet goed wat ik verwacht. Wat ik horen wil. Niemand kan het voor mij invullen. Ik vind het wel fijn om van anderen te horen wat en hoe ze zelf zijn gaan doen. Die loopbaansite heb ik bekeken.Moet ik even laten bezinken.

Tina noemt veel redenen om voor betaald werk te gaan. Bijna allemaal dingen die ik vervolgens relativeer. Als m'n man ervan door gaat (of als het anderszins nodig is)kan ik mijzelf financieel onderhouden. Ik heb meer dan 20 jaar werkervaring en kan morgen fulltime beginnen. Klinkt arrogant maar in de zorg is werk zat. Toevallig werd ik van de week nog gevraagd of ik terug wilde komen. (ik heb mij gespecialiseerd en toevallig is er op dat vlak een enorm tekort) Dus dat is nu voor mij geen motivatie.

Zelfontplooiing. Kan dat enkel d.m.v betaald werk? Dat houdt mij wel bezig. Is betaald werk zinvoller dan vrijwilligerswerk? Zou het voor mijn ontplooiing beter zijn om me rot te rennen in een verpleeghuis en gefrustreerd te zijn doordat ik m'n werk niet af heb en mensen tekort doe? Of kan ik mijzelf ook ontplooien als ik in dat zelfde verpleeghuis op vrijwillige basis me nuttig maak en daardoor wel tijd heb voor mensen? En wat is dan zelfontpooiing? Is dat carriere maken? Hogerop komen? En is dat wat ik wil? Of is er meer?Wat is nu belangrijk in het leven?

Die financiele bijdrag aan de maatschappij lig ik niet wakker van. Ik heb 25 jaar buitenshuis gewerkt(18 jaar fulltime) en belasting betaald. Een paar jaar geen financiele bijdrage leveren om voor onze kinderen te zorgen en mij op andere manieren nuttig te maken voor de maatschappij vind ik te rechtvaardigen.

Ja. het goede voorbeeld. Dat is een punt. Natuurlijk wil ik dat onze dochters financieel onafhankelijk zullen zijn. En daarin geef ik nu niet het goede voorbeeld. Dat vind ik inderdaad lastig.

"Vrijwilligerswerk is prima, maar dat kun je toch ook naast je werk doen."
Nee, ik kan niet naast ons gezin met 4 basisschoolkinderen, een baan/studie, de zorg voor onze ouders ook nog eens vrijwilligerswerk van betekenis doen. Dat maakt dat ik kiezen moet.

Dat het luxe is dat ik kan gaan studeren zonder financiele zorgen is waar. Dat realiseer ik mij. Het is echter niet zo dat we heel erg bemiddeld zijn. We hebben het goed maar moeten echt wel keuzes maken. Feit blijft dat het een luxepositie is. Dat voelde ik ook zo toen ik stopte met werken. Ik hoefde niet perse te blijven werken toen ik met tegenzin naar m'n werk ging.Maar studeren om het studeren voel iki weinig voor. Dus zal ik toch moeten gaan bedenken wat ik daarna met die studie wil.

Tina, dank je voor je reactie. Het maakt toch dat ik dingen scherper ga zien. Alhoewel ik nog niet weet wat ik zal doen. Ook de anderen dank voor jullie reacties. Zoals ik al zei vind ik het fijn te horen hoe anderen hiermee omgaan.

Ik moet erbij zeggen dat ik het in mijn omgeving niet zo goed durf te bespreken. Omdat ik merk dat veel mensen het niet begrijpen.Reacties als "waar maak je je druk om", "ga je leuk een schildercursus doen". "ga toch aan het werk dat huisvrouw gedoe past niet bij je".Toch ook wel afgunst omdat we het blijkbaar financieel beter hebben dan mensen om ons heen. Het maakt dat ik voorzichtig ben.
Maar ik ga er nog maar weer eens over nadenken.

Boef

Kaaskopje

Kaaskopje

05-11-2009 om 11:30

Boef

Grappig, er zijn meer meelezers dan lumineuze ideeen.==
Ik moest wel lachen om dit zinnetje Het laat ook zien dat dit niet 'zomaar' een probleem is, maar toch iets waar je tegenaan kunt lopen rond deze leeftijd. Mijn zus zit al jááren in de verpleging en vindt het nu te zwaar worden. Ze is boven de 50, dus is het niet zo vreemd dat lichamelijk werk nu voelbaar minder soepel gaat. Zij heeft binnen het ziekenhuis een opleiding gevolgd zodat ze op den duur uit de zorg kan en meer de technische kant in kan. Hierbij gaat het om het computergebruik in een ziekenhuis. Ik zou als ik jou was mijn licht eens opsteken wat de mogelijkheden zijn voor mensen met jouw ervaring. Ook geen lumineuze oplossing van mij dus
Ik wil je nog even meegeven, beetje niet aardig misschien, dat de bijdrage van Tina haar stokpaardje is, zoals ik ook mijn stokpaardjes heb uiteraard. Voel je niet schuldig omdat je nu even geen eigen inkomen hebt. Als je weet wat je wilt komt dat vanzelf weer. Ik zou de pauze alleen niet te lang maken als je serieus van plan bent weer te gaan werken.
Met vrijwilligerswerk is niets mis. De maatschappij zou instorten als er geen vrijwilligers waren, maar je hart moet daar echt liggen vind ik. Ik heb een collega die met plezier naast haar betaalde werk een zeer zinvolle vrijwilligers baan heeft. Ik heb daar respect voor, maar dat is niet voor iedereen weggelegd.

Tijgeroog

Tijgeroog

05-11-2009 om 14:05

Tina

Redenen zat?

"En wat als je man werkloos raakt of (ik ga er niet van uit hoor) er vandoor gaat? Ga je dan de rest van je leven afhankelijk zitten zijn"

Dan ga ik op dat moment weer een baan zoeken. Er zijn genoeg mensen die niet scheiden en niet ontslagen worden, ik ben daar ook niet bang, dus vind het niet nodig om me daar nu al tegen in te dekken.

"een financiele bijdrage leveren aan onze maatschappij"
Huh? Ik lever een bijdrage aan de maatschappij, door er voor m'n kinderen te zijn, door vrijwilligerswerk te doen, door bij bv ziekte als vangnet voor familie en vrienden te kunnen dienen.

"een goed voorbeeld aan je kinderen geven"
Maar ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb om er altijd voor m'n kinderen te kunnen zijn, dat is mijn keuze en dat vind ik ook een goed voorbeeld voor m'n kinderen.

Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet goed is om als moeder wel te werken, maar ik sta helemaal achter mijn (onze) keuze om de eerste jaren thuis bij de kinderen te zijn. Zo dramatisch als jij het omschrijft is het toch niet.
Ik vind dan ook dat je nogal kort door de bocht gaat met je reactie.

Kaaskopje

Kaaskopje

05-11-2009 om 15:18

Tijgeroog

Misschien dat ik 10 jaar geleden hetzelfde had geschreven, maar ik ben hierin wel een beetje anders gaan denken. 'We' leren zonen dat ze geëmancipeerd moeten meedraaien in het leven en huishouden, hetzelfde geldt uiteraard ook voor dochters. Als het voorbeeld is dat moeder thuis is voor de kinderen, en altijd klaar staat voor ziek, zwak en misselijk, geef je een heel sociaal voorbeeld maar ook een ietwat vertekend beeld van het hedendaagse begrip moeder en in ruimere zin van de vrouw. Moeder of de vrouw is namelijk niet alleen maar een homp 'zorg'. We zijn een tijdperk ingegaan waarin het bijna onontkoombaar is geworden dat je als vrouw volledig meedraait in de maatschappij. Het kan verstandig zijn om je dochters (maar ook zonen) met dat idee op te laten groeien.

Tijgeroog

Tijgeroog

05-11-2009 om 16:15

Kaaskopje

Enerzijds geef ik je helemaal gelijk, omdat ik vind dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn en gelijkwaardige taken kunnen verrichten.
Maar in de praktijk zou dat betekenen dat ik, om dat zelf aan m'n kinderen te moeten laten zien, de kinderen naar een kdv wil sturen. Terwijl ik denk dat ik ze thuis meer kan bieden, dat vind ik niet opwegen tegen het laten zien dat mama's ook kunnen werken.
Overigens hebben we wel overwogen om het zorgen en werken te verdelen, maar helaas vond men het niet nodig om mijn contract na m'n zwangerschapsverlof te verlengen. En mijn man verdient nou eenmaal veel meer dan ik (door leeftijdsverschil), met mijn salaris zouden we het niet op 1 salaris redden, nu wel.

Boef

Boef

06-11-2009 om 09:56

Stokpaardje

Ach, stokpaardjes of niet. Maakt niet uit. Ik ben mij er van bewust dat ik mijn bijdrage aan de maatschappij moet leveren. Zoals ik al zei heb ik dat al 25 jaar gedaan in de vorm van belasting betalen.Ik heb een echtgenoot die fors belasting betaalt en we maken geen gebruik van allerlei regelingen en uitkeringen.Het is geen kwestie van geen zin hebben. Wel dat er legio mogeljkheden zijn. Het meest vanzelfsprekende(in mijn omgeving) is dat ik weer aan het werk ga. Maar is dat het enige wat telt? Ik wil graag onze kinderen zelf opvoeden. Zonder kdv en zo min mogelijk bso en de hele mikmak. Dat is een bewuste keus. (zonder waardeoordeel!) Nu de jongste binnenkort naar school gaat heb ik meer mogelijkheden.

Dat het een luxe probleem is heb ik in mijn eerste posting al gezegd. Dat is ook zo. Probleem is dan ook een groot woord.
Het is toch niet gek je af te vragen hoe je je tijd wil gaan invullen? Ik ben jaren terug ambitieus geweest in de zin van dat ik altijd hogerop wilde. Het gaf mij ook voldoening. Heb verschillende vervolgopleidingen gedaan. Was ook prima. Maar nu ben ik een aantal jaren verder en ga mij afvragen; is dat wat ik wil? Helaas hebben wij als gezin een aantal mensen om ons heen verloren en worden we ook nu geconfronteerd met ziekte. Dat maakt dat ik zoveel dingen ga relativeren. Dat ik eigenlijk geen zin heb om in deze wereld van carriere maken en bezit verwerven mee te doen. Ik geloof dat ik ernaar neig mij toch meer in te zetten voor mensen om mij heen. Waarvan ik weet dat ze extra aandacht kunnen gebruiken. Ik denk dat ik mijn talenten daarin kwijt kan. Misschien dat ik het combineren kan met een studie maar dat weet ik niet zeker. Een studie omdat ik het altijd heerlijk heb gevonden om naar school te gaan en nieuwe dingen te ontdekken, om te presteren. Maar of dat nou het enige doel moet zijn?

Tina dat jij je stoort aan je vriendin begrijp ik wel. Dat is ook de reden waarom ik er niet teveel over praat. Met name het feit dat het financieel mogelijk is geeft jalouzie.En irritatie. Niet altijd terecht want zoals ik al eerder schreef: wij maken ook keuzes. Spenderen weinig geld aan kleding/meubels e.d. Ons uitgavepatroon is anders dan dat van vriendinnen van mij die hun geld besteden aan een grote tv, luxe auto, merkkleding e.d. Het is wel jammer vind ik dat het mij bijna kwalijk genomen wordt dat ik de keus heb terwijl wij ook gewoon anders leven. Kiezen voor vrije tijd en besteden dit aan ons gezin(man werkt ook maar 4 dagen)

Boef

Boef

Boef

06-11-2009 om 10:09

Nut

'We zijn een tijdperk ingegaan waarin het bijna onontkoombaar is geworden dat je als vrouw volledig meedraait in de maatschappij\'

Ja, Knurf. Ik ben ervan overtuigd dat betaald werk het hoogst gewaardeerd word. Dat het vanzelfsprekend is . Het is ook lastig vind ik dat het bijna alleen maar vrouwen zijn die niet betaald werk willen doen. Dat maakt dat het al snel gezien wordt als; man verdient de kost en vrouw vermaakt zich er wat mee.

Dat is jammer. Want ik denk dat je met onbetaald werk zoveel goeds kun doen, wat voor een ander betekenen kan. Natuurlijk moet de maatschappij draaien en dat kost geld. Steeds meer geld omdat het m.i. nooit genoeg is. We willen alleen maar meer. En daar wil ik bij stil staan. Wil ik dat? Willen wij zo leven? Ik werk niet buitenshuis, manlief werkt 32 uur. Natuurlijk kan er meer geld binnen komen. Maar is dat nodig? Ik zie onze situatie nu ook als tijdelijk. Ik geloof dat Kaaskopje schreef over laat de tijd tussen 2 banen niet telang zijn. Wat is lang. Straks is dat 2 jaar. Als ik aan de studie ga een paar jaar langer. Geen probleem denk ik. Als de kinderen nog weer groter zijn zal ik misschien nog kiezen voor vrijwilligerswerk maar daarnaast misschien ook nog betaald werk.(ik ga ervan uit dat ze de komende jaren duurder worden).

Daarom schreef ik in mijn eerste posting over status. Betaald werk geeft status. Geen betaald werk, zoals in mijn situatie nu, niet. Daar heb ik het toch moeilijk mee. Hoe kleinzielig ik dat zelf ook vind. Als mensen mij niet kennen en ik aan de praat raak vind ik het nog altijd lastig te zeggen dat ik niet meer buitenshuis werk.(ik heb nog een bedrijfje aan huis maar daar wil ik qua herkenning niets over zeggen).

Dat mijn inzet voor de maatscappij zich in euro's dient uit te drukken is jammer maar wel de waarheid denk ik. En ik weet niet of ik daarin mee wil gaan.

Boef

Tijgeroog

Tijgeroog

06-11-2009 om 11:22

Boef

Leuk, ik herken veel in wat je schrijft. Zeker ook dat je liever minder geld hebt en meer tijd voor elkaar, dat is bij ons ook van toepassing. Mijn man maakt tegenwoordig kortere dagen zodat we gezamenlijk ontspannen kunnen ontbijten en avondeten.
En ook de reacties van de omgeving zijn herkenbaar, vriendinnen die misschien meer gaan werken omdat ze een groter huis willen hebben. En van onze televisie zijn ze ook al niet onder de indruk. Maar we zijn gelukkig zo, werken om te leven en niet leven om te werken...
Ik kan je geen advies geven, ik heb nog niet voor de keuze gestaan. Hoewel ik laatst een hele leuke vacature (in de organisatie waar ik vrijwilliger ben) voorbij heb laten gaan omdat ik vond dat het te veel impact op de kinderen ging hebben. Maar over een paar jaar gaat het voor mij ook weer spelen.

krin

krin

06-11-2009 om 12:23

Wat ik nooit snap

is het volgende: "Ik wil graag onze kinderen zelf opvoeden", schrijft Boef. En daar blijft ze voor thuis. Prima. Eigen keus. Maar die vader die vier dagen werkt, heeft die dan het gevoel dat hij niet zelf zijn kinderen opvoedt? En vindt Boef dat ook, dat vader zijn kinderen niet zelf opvoedt? Of doet zij het opvoeden tevens in de geest van vader, zodat hij meetelt in haar opvoeding, zoals een kdv nooit zal kunnen meetellen in moeders opvoeding?
Dit vraag ik echt niet om flauw te doen, al klinkt het misschien zo. Ik vraag het me oprecht af.

Boef

Boef

06-11-2009 om 13:25

Samen

Ik ga ervan uit dat manlief en ik samen opvoeden. Dat het voor de kinderen niet uitmaakt wie er van ons 2 is. We proberen dus om samen voor de kinderen te zorgen. Er voor ze te zijn. Wat niet wil zeggen dat dat het enige juiste is. Ik heb nu eenmaal geen prettig beeld van een kdv.

Maar het is helemaal niet zo dat ik vind dat dit de norm moet zijn. En misschien dat ik als ik wel weer aan het werk ga dankbaar gebruik maak van de bso, oma of een gastgezin. Toen ik nog werkte, en de vierde net geboren was, maakten wij ook gebruik van een gastgezin, tot grote tevredenheid. Nu ik thuis ben merk ik dat het rust geeft voor de kinderen. En uiteindelijk ook voor onszelf. Als ik de buurkinderen om 7 uur op weg zie naar de voorschoolse opvang ben ik oprecht blij dat wij het anders hebben kunnen regelen. Het gaat mij er niet zozeer om dat een kdv of opvang niet kan meetellen in moeders opvoeding. Het gaat mij erom dat in ons hectische gezin het rust geeft dat de kinderen thuis kunnen zijn wanneer ze dat willen. Maar dat is nu goed. Toen ze kleiner waren hechtte ik minder aan die rust omdat ik het voor jongere kinderen minder nodig vond dat ze thuis waren.Zij vonden het prima in hun gastgezin.Misschien dat het er over een tijdje weer anders uitziet omdat ze dan weer ouder zijn/wat zelfstandiger enz.

Beetje chaotisch antwoord, maar ik heb eigenlijk geen tijd. Ik zal het morgen nog es overlezen of ik duidelijk gezegd heb wat ik bedoel.

groetjes Boef

Kaaskopje

Kaaskopje

07-11-2009 om 12:44

Tina

Ik erger mij alleen aan het feit dat ze haar talenten en haar opleiding (want die heeft ze beide) niet inzet voor onze samenleving.===
Als je het zónde zou vinden dat ze niets met haar kennis en talent doet kan ik me dat voorstellen. Dat je zover gaat dat je je eraan ergert is meer jouw probleem. Waarom móet ze haar talent en kennis inzetten voor de samenleving? Ik vind dat vreselijk hoogdravend. Ieder mens mag in de loop van zijn leven keuzes maken die afwijken van de oorspronkelijke keuzes. Eens een dokter, altijd een dokter omdat de maatschappij meebetaald heeft aan je opleiding?

amk

amk

07-11-2009 om 21:35

op het moment van afstuderen bij die leuke studie is er gewoon helemaal geen werk te vinden. Dan ga je maar iets anders doen, en kom je in iets heel anders terecht.

Ik ken vooral heel veel mensen die niet in hun studiegebied terecht zijn gekomen. Ik ben er zelf 1 van.

Kaaskopje

Kaaskopje

08-11-2009 om 00:06

Ik heb een wat afwijkende mening geloof ik

Ik betaal mijn belastingen en daarna is het niet meer van mij. Ik denk totáál niet in termen als dat een ander op mijn belastingcenten studeert, of een uitkering krijgt of ... vul maar in. Dat zou net zoiets zijn als dat een vegetarisch kostgeld betalend kind gaat bepalen wat voor boodschappen de ouders halen, want "je gaat toch niet van mijn kostgeld vlees kopen, hè!?" Belastinggeld wordt voor zoveel gebruikt en waarschijnlijk ook voor minder fraaie zaken. Ik kan echt niet wakker liggen van Sofietje die haar diploma niet gebruikt omdat ze vindt dat ze iets anders nóg leuker vindt. Dat is haar goed recht.

Bastet

Bastet

08-11-2009 om 08:43

Kaaskopje

nee hoor,ik denk net zo,je bent de enige niet!
Groetjes,bastet

Boef

Boef

08-11-2009 om 22:22

Tina

Ho, ho Tina. Ik heb die termen gebruikt maar niet in het verband zoals jij het nu gebruikt.Ik gebruikte de termen(carriere maken,bezit verwerven e.d.) om aan te geven dat wij geen twee inkomens nodig hebben omdat we een ander uitgave patroon hebben dan een aantal mensen om mij heen. Dat andere uitgave patroon maakt dat wij financieel armslag hebben EN dus de keus hebben om onze tijd anders in te richten.(en dat geeft soms wrijving in onze omgeving)Dan kun je kiezen voor betaald werk maar er is meer. En daar gaat het hier om.Ik heb dit niet verbonden aan de werkende vrouw.(alsof vrouwen alleen maar werken voor de luxe) Dat is flauwekul. Dan heb je mijn postings niet goed gelezen. Mijn man kiest ervoor 32 uur te werken. Ik sta straks voor de keus wat ik zal doen en hoe wij dat samen gaan inpassen.

"Als je als vrouw meer ambities hebt, word je weg gezet als iemand die het voor het geld, het bezit of de status doet. Waarom worden mannen daar niet op aangesproken? "

Dat heb je mij niet horen zeggen. Wat mij betrefd geldt het net zo goed voor mannen. Het kan ook wisselen in de loop van de tijd. De eerste jaren in ons huwelijk werkte ik fulltime, echtgenoot was aan de studie. Hierna werkten we beiden fulltime en studeerden hiernaast. Na de geboorte van de eerste zijn we beiden minder gaan werken. Uiteindelijk ben ik een jaar geleden gestopt. En werkt manlief dus maar 32 uur. Dit alles heeft te maken met levensfases. En het is voor ons tot nog toe elke keer goed geweest.Over een paar jaar kan het weer anders zijn.

Dat voor jou je werk heel veel voldoening geeft is toch heel fijn? Heb ik ook heel lang gehad. Dat is een belangrijke motivatie. Daarin ben je inderdaad bevoorrecht.En dat heeft niet alles te maken met status of carriere maken voor geld/bezit.

Het steekt mij wel dat je zegt dat je vriendin haar talenten en opleiding niet inzet voor onze samenleving. Zit ze alleen maar thuis op de bank?Je bedoelt denk ik dat je je enkel inzet voor de samenleving als je betaald werk doet. En daar wringt de schoen! Dat is wat ik lastig vind met vrijwilligerswerk. Toch een bepaalde stat'; betaald werk is inzet en onbetaald werk is wat hobbien omdat je man het geld binnenbrengt. Terwijl ik denk dat ik mij misschien wel zoveel meer in kan zsetten voor onze maatschappij d.m.v vrijwilligerswerk dan jij doet met je betaalde baan. En net zoveel voldoening eruit kan halen. En misschien wordt ik er toevallig ook wel heel erg goed in.

Het komt er uiteindelijk toch op neer dat het verschil in waardering in euro's wordt uitgedrukt. Dat het er toch omgaat dat je geld verdient.

En dat is wat mij tegen de borst stuit. En waarom ik hier nog eens goed over na moet denken.(dit draadje werkt voor mij wel verhelderend, waarvoor dank)

Boef

Boef

Boef

08-11-2009 om 22:28

Knurf

Knurf, ik moest om je posting lachen! Je hebt volkomen gelijk; Ik ben een HBOer, die veel voldoening haalt uit het werk in verschillende interessante velden. Momenteel heb ik een wat langer "sabbatical" om te kijken hoe ik mij de komende jaren ontplooien kan.

Waarvoor dank!

Boef

Twee kanten

Of nou ja, heel veel kanten zitten er aan deze kwesties.
Voorop staat natuurlijk dat het een heel persoonlijke keuze is. Ik moet trouwens eerlijk zeggen dat de constatering van 'Boef' dat er maar weinig lumineuze ideeën waren binnengekomen mij een beetje in het verkeerde keelgat schoot. Andere mensen kunnen toch niet aan een korte posting op een forum aflezen waar in jouw loopbaankeuzes het felste licht schijnt? Toen dacht ik even ik zeg maar zo ik zeg maar niets.

Maar de inhoud is heel interessant en relevant. We hebben keuzes, veel meer dan vroeger, en wat doen we ermee? Er zijn heel veel niet op geld waardeerbare waarden die ondergeschoven raken als alleen maar omzet en winst wordt nagestreefd.

Je bent tussen welvaart en welzijn aan het schipperen, daar liggen je afwegingen. En nogmaals, die zijn heel persoonlijk.

Het voordeel van echt buiten de deur werken vind ik wel dat ik toch meer wordt uitgedaagd, dat er gewoon situaties zijn die ik niet kan vermijden, waar ik mee moet dealen. En voordat nu tbm-ers me gaan verzekeren hoe veel uitdagingen zij ervaren in hun bestaan: ik heb het alleen maar over mezelf. Ik ben vier jaar meer of minder onvrijwillig thuis geweest, en ik werk nu al weer vijf jaar. Jongste is vier. Af en toe vind ik wel dat ik van hem meer gemist heb dan van oudste, maar daar staat tegenover dat ik weer meer ik ben geworden. Ik heb het over mezelf he.

Mijn beste vriendin zit nu fulltime thuis en die begint naar eigen zeggen toch wel te vermutsen. Dus we zijn haar nu aan het ontmutsen. LinkedIn account aanmaken, netwerk warmhouden, af en toe een freelance klusje. Dan kan ze er weer helemaal tegen. Betaald werk geeft in veel gevallen meer dan vrijwillerswerk een andere rol, een jas die je even aan kunt trekken.

Overigens zit ik binnenkort weer 'between jobs' en het vooruitzicht om even meer tijd voor thuis te hebben is aanlokkelijk. Wat mij betreft blijft het zoeken...

Boef

Boef

09-11-2009 om 11:14

Andere jas

Ach, Rode Breuk je vatte het serieuzer op dan bedoeld was(sorry) "Lumineuze ideeen" was wat luchtig bedoeld.

"Betaald werk geeft in veel gevallen meer dan vrijwillerswerk een andere rol, een jas die je even aan kunt trekken."

Ik voel natuurlijk wel aan wat je bedoelt. Maar als je erover nadenkt; waarom is dit zo? Heeft het te maken met verantwoordelijkheid,deadlines,status,inkomen,ontwikkeling?

Wat houdt het "vermutsen"van je vriendin in? Niets anders dan huis en kids? Kun je dit vermutsen tegengaan met een studie? Werk? Vrijwilligerswerk?

Ik kom uit de zorg, heb jaren op een IC gewerkt. Vond de spanning en hectiek een aantrekkelijke kant van m'n werk. Maar ook de andere kant;begeleiden van patient en familie in moeilijke situaties/naast iemand staan in het stervensproces was voor mij een uitdaging. Ik ben nu dus een tbm(geen pricipiele keuze, is gewoon tijdelijk zo gelopen). Als ik nu in een hospice vrijwilligerswerk ga doen wat inhoudt dat ik mensen aandacht en tijd geef. Op een andere manier met ze meeloop. Zal dit dan ook niet een andere rol kunnen geven,die andere jas om aan te trekken? (Dit enkel als voorbeeld?)

Het is niet bedoeld om m'n gelijk te halen ofzo. Meer als spiegeling. Rode Breuk; je legt sterk de nadruk op jouw beleving. Waarschijnlijk om niet de strijd aan te gaan tussen tbm/buitenshuiswerkende moeders. Daar gaat het mij ook niet om. Wat mij betrefd is er geen "beste" manier. Moet een ieder doen wat hem/haar goeddunkt. Maar ik merk dat ik enorm bezig ben met het "waarom" van keuzes. Misschien omdat ik het gevoel heb dat de wereld voor mij open ligt en ik een goeie keus wil maken.

Boef

Vic

Vic

09-11-2009 om 11:40

Kiezen

Waarom zou je nu geen vrijwilligerswerk gaan doen? Je hoeft toch geen definitieve keuze voor het leven te maken? In de tussentijd kun je je eventueel beraden op een studie of toch een betaalde baan. Ik zie het hele probleem niet zo. Ik ben wel blij dat ik gewoon moet werken voor de hypotheek en boodschappen, dat bespaart me een hoop stress merk ik

Ja boef

Je keuzemogelijkheden zijn inderdaad heel groot.

Misschien maakt het daarom niet eens zo veel uit wat je doet - je legt je toch niet meteen vast?

Je loopt op een pad en je kunt altijd weer even op een bankje gaan zitten om na te denken, even van het uitzicht genieten of juist een sprintje inzetten.

Die rol, die jas die je kunt aantrekken heeft voor mij vooral te maken met kennis en inzicht. Ik vind het gewoon heel interessant om andere werelden te leren kennen. Ik heb bij heel verschillende werkgevers gewerkt en ik kijk mijn ogen uit. Dan heb ik het minder over mijn eigen werk en meer over mijn nieuwsgierigheid. Ik vind dat gewoon heel interessant. Onderweg kom je ook veel mensen tegen. Laatst was ik bij een seminar bij een groot advocatenkantoor en toen heb ik een met een begin-zestiger een heel inspirerend gesprek gehad over heel persoonlijke dingen. Het is voor mij echt een luxe om op zo'n manier mensen te ontmoeten. Ik had daar ook alleen maar voor mijn werk kunnen netwerken maar er kwam een heel mooi gesprek op mijn pad. Ik zat toen dus ook niet in mijn rol trouwens.

En wat dat vermutsen betreft: je wereld kan heel klein worden. Dat is prima als het betekent dat je meer tijd hebt voor de kleine dingen, meer tijd voor bewust meemaken wat er gebeurt. Maar als je al die kleine dingen groot gaat maken om een gat te vullen dan vermuts je. Het hoeft niet per se een negatief begrip te zijn. Je kunt kiezen voor meer of minder muts in je bestaan. De meeste NL vrouwen houden er wel van, anders hadden ze wel fulltime gewerkt. Ik lust er zelf ook wel pap van.

Boef

Boef

10-11-2009 om 09:17

Is dat zo?

Ik had vannacht weer genoeg stof tot nadenken

Tina, jij zegt dat ik tbm kan zijn omdat anderen voor mij werken. Is dat zo? Daar kom ik niet goed uit. Wij hebben een inkomen waar we goed van kunnen leven. Deels omdat het een goed inkomen is, deels omdat we ,denk ik, verstandig met ons geld omgaan. Waarom moet het inkomen als je samenwoont door 2 mensen binnengebracht worden? Waarom betaalt iedereen mee aan het feit dat ik thuis ben? Ik zie echt niet waar dat in zit. ( Behalve die "aanrecht subsidie", waarvan ik vind dat ze die regeling snel moeten stoppen). Als het zo is voel ik mij daar nu niet schuldig om , want ik heb al eerder gezegd dat ik zo lang gewerkt heb en belasting betaald heb dat ik vind dat deze paar jaar thuis te rechtvaardigen zijn. Maar het zou mijn keus voor de lange termijn wel kunnen beinvloeden.

Ik kan mij er niets bij voorstellen dat je vriendin,en in jouw omgeving dus veel vrouwen, behalve hun gezin niets doen. Ik ken niet veel tbm ers maar die ik ken doen toch wel meer; gastouder zijn, pleegkinderen opvangen, enorm betrokken zijn bij sportvereniging,school, zorg voor ouders/gehandicapte broer/zus, hospice. Dit valt voor mij nog steeds onder vrijwilligerswerk. Is het dan nog zo dat je vriendin niets doet?(enkel uit nieuwsgierigheid).

Rode Breuk ; je gaf een duidelijke omschrijving van vermutsen. Met name dat je zegt dat kleine dingen groot gemaakt worden om de tijd te vullen. Ik geloof niet dat ik zover ben maar moet er ook niet aan denken. Ik loop het komend jaar wel risico denk ik.

Ik weet ook wel dat ik geen keuzes voor het leven maak. Het is een soort onrust wat in mij zit. Ik kan het niet goed omschrijven. Maar misschien moet ik inderdaad nu vrijwilligerswerk gaan doen en voor volgend schooljaar kijken of ik weer aan de studie/werk ga.(alhoewel....vanochtend liep het hier in huis voor geen meter dus ik dacht ; ik wil vandaag nog aan het werk-24 uur per dag graag.)

groeten, Boef

Tina

Weet je, waarschijnlijk ergert jouw vriendin zich net zoveel aan jouw als jij je aan haar ergert. Laat haar toch haar gang gaan met haar "hobby's en clubjes", Laat ieder toch gewoon in zijn waarde. Ik ben jaren thuisgeweest bij onze kinderen maar financieel zijn we net iets meer nodig dan wat er binnenkwam dus ben ik ook gaan werken en zorg ik voor een gedeelte van het inkomen. Maar dat houd wel in dat ik minder in huis doe en mijn man meer, en dat we veel meer dingen moeten plannen en van te voren moeten regelen. Met andere woorden als het financieel niet nodig was bleef ik meteen weer thuis omdat dat hier veel meer rust geeft.
Groet Lieuwkje.

krin

krin

10-11-2009 om 11:01

Boef (volslagen ot)

Ik moet wel grinniken om je "Rode Breuk". Ik denk dat Rodebeuk niet had kunnen vermoeden dat haar nick op die manier misgelezen kon worden.

Krin (o.t.)

Tzal je verbazen... maar het is niet de eerste keer!

Kwestie van lang genoeg dezelfde nick houden.. dan komen verschrijvingen vanzelf.

Terugkomend op je eerste posting

Hoi Boef,

Ik heb dezelfde leeftijd en sta voor dezelfde keuze, dus ik dacht dat je wellicht wat aan mijn oplossing hebt.

Ik ben begonnen met Nederlandse les aan buitenlandse vrouwen te geven (vrijwillig). Daarmee ervaar je hoe je het vind om met Nederlands bezig te zijn. Eventueel kan kan je de tweejarige NT2 opleiding doen, om ermee verder te gaan.

Wat ik ga doen is Nederlands studeren (deeltijd) Daar hoef ik niet tot september mee te wachten. In januari kan je je opgegeven al contractant. Je kan dan een vak "kopen", voor 350 euro. De punten die je ermee haalt tellen mee als je uiteindelijk besluit de studie te gaan volgen.

Het voordeel is dat je weer ervaart hoe het is om te studeren. Hoe je de studiebelasting vindt en als je besluit om niet door te gaan kan je het zien als een interessante cursus. Met name als je Grammatica gaat doen, dat is nooit weg met drie kinderen op school en het huidige taalonderwijs! En de kosten zijn te overzien.

Succes met je keuze.

Boef

Boef

17-11-2009 om 11:04

Jamus

Sorry voor mijn late reactie maar ik ben ziek geweest.Jamus,hartelijk dank voor je reaktie. In deze richting denk ik ook. Wat leuk dat je op deze manier aan de studie geraakt bent. Ik voel denk ik ook het meest ervoor om te gaan studeren. Ben er alleen helemaal niet uit wat het zal worden. Ik heb HBO, kom uit de zorg. Ik heb altijd goed kunnen leren maar twijfel nu wel echt of ik een universitaire studie aan kan. Of de manier van studeren bij mij past. Ofdat ik mij toch meer moet richten op een HBO opleiding. Dat vak "kopen"zou voor mij goed zijn om dit te bekijken.Waarom heb jij voor nederlands gekozen? Heb je voor jezelf ook duidelijk wat je ermee wil doen?
Ik voel ook wel voor een docentenopleiding(zorg en welzijn, godsdienst of maatschappijleer ofzo) maar vraag mij af of ik qua persoonlijkheid het redt voor de klas. In de zorg heb ik veel gedaan met studenten/leerlingbegeleiding en educatie. Maar dat waren doorgaans gemotiveerde mensen. Dat is wat anders dan een vmbo of havo/vwo klas 1/2/3. Ik mag waarschijnlijk binnenkort met iemand meelopen op een scholengemeenschap om eens te kijken. Vind ik wel superleuk!

Boef

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.