Weer werken maar hoe/wat?

Best wel voorstellen

"Mocht het niet anders kunnen dan zou ik een baan ervoor laten schieten. Werken kan ik altijd nog.

Ik kan me voorstellen dat veel mensen dit niet kunnen begrijpen maar het is ook moeilijk oordelen over een situatie en personen die je alleen van een paar woorden kent."

Eigenlijk kan ik me dat best wel voorstellen. Je zal als kind maar een talent zijn en dat door externe oorzaken moeten laten schieten.

Dan ben je 21, kijk je naar topsporters op TV die hun droom leven en dan denk je.. daar had ik tussen kunnen zitten..

Maar wat anderen ook zeggen als hij echt zo'n talent is wil de club vast wel meedenken..

Succes!

Sowieso hulp erbij zoeken

Ik zou voor het brengen naar de voetbaltraining, als dit niet via de club geregeld kan worden, kijken of er een buurjongen/meisje is die dit tegen een kleine vergoeding zou willen doen. Als is het maar twee keer per week, ipv drie keer. Ook als je je uren zo kunt plannen dat je zoon zelf naar sport kan brengen is het fijn als dat niet perse hoeft. Je moet ook aan je eigen energie denken. Daarnaast is het gewoon fijn als je wat flexibeler bent als je een keer wel langer of extra moet werken.
Verder zou ik de voorbereidingen voor school door kind zelf laten doen en het dan nalopen.
Maar ik zou dus of je nou wel of niet de baan krijgt zeker wat doen aan extra handen die je kunnen helpen bij het praktisch begeleiden van zoon.
Succes!

Verbaasd

Ik betaal met liefde veel belasting, onder andere omdat ik het belangrijk vind dat er een goed vangnet is voor mensen die niet kunnen werken. Dat vangnet zou voor mij ook nog wel wat ruimer mogen zijn, en uitkeringen wat hoger. Ook alle begrip dat de stap terug lastig is, en dat je de armoedeval wil voorkomen (hoewel ik die al lastiger vond, maar nog wel kan meevoelen).
Maar ik merk dat ik echt boos wordt als als argumentatie om niet te werken of een baan te laten schieten het voetbal -hoe talentvol dan ook- wordt gebruikt. Werken kan altijd nog? Voel je dan niet dat nu het weer kan die 12 jaar genoeg is geweest?
Het gaat ZO voorbij aan het besef dat anderen voorzien in jouw levensonderhoud, en geeft zo weinig erkenning voor de manier waarop de rest van het land probeert werk en zorg te combineren.
Wie weet wat voor talent er verloren gaat aan alle hobbies die mijn kinderen niet kunnen uitoefenen, omdat het gewoon niet past. That 's life.
Echt onbestaanbaar.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Goh

moraalridders ook hier...Weet je, het land zal niet kapot gaan aan enkel Elisa hoor! Er zijn weet ik veel hoeveel ergere mensen die van een uitkering leven en dat wel lekker vinden!! Ik heb die indruk niet bij Elisa hoor! En ik kan het me wel voorstellen, ze heeft maar 1 kind, en toevallig komen er erg veel talenten bij dit ene kind naar boven, naast HB ook een groot voetbaltalent. Mag je dat als moeder dan ook koesteren?? Jeetje mina zeg!
Geloof me als ik zeg dat er in uitkeringenland veel ergere mensen zijn dan een Elisa die zegt, werken kan altijd nog. Dat zijn namelijk mensen die zeggen, voor die paar rotcenten meer ga ik ECHT NIET werken....Dat vind ik veel erger....

Ely

die conclusie neemt iedereen dan maar gemakshalve, maar voorlopig heb ik nog geen echt schokkende dingen gelezen van elisa, behalve dan die ene opmerking. En nogmaals, ik vind dat Elisa best de talenten van haar kind mag koesteren en wordt een beetje kriegel van dat gemoraalridder hier. Maar goed, dat is al langer het geval. Beste stuurlui enzo. Het is niet zo dat Elisa de afgelopen jaren niet WILDE werken, maar voor een groot deel ook niet KON werken. Op haar eigen verzoek is toen het WAO-percentage naar beneden bijgesteld!!! Daar leest iedereen dan maar even gemakshalve langs. Als ze echt zo'n profiteur was, had ze het wel op 80-100 laten staan. Hoef je namelijk nooit meer te werken!

Maar anna

Waarom maak jij je nu zo druk? Je schrijft "die conclusie neemt iedereen dan maar gemakshalve, maar voorlopig heb ik nog geen echt schokkende dingen gelezen van elisa, behalve dan die ene opmerking."
Hoe kom je erbij dat 'iedereen' dat maar 'gemakshalve' tot een conclusie komt? Bovendien hebben we het hier niet over, zoals je later schrijft, "ergere mensen die van een uitkering leven en dat wel lekker vinden!! [.....] Dat zijn namelijk mensen die zeggen, voor die paar rotcenten meer ga ik ECHT NIET werken....". Dat wordt toch door niemand hier ontkend?
Dit een draadje van Elisa waarin ze vraagt hoe ze zich het beste kan opstellen bij een sollicitatiegesprek. En daarbij geeft ze vrij duidelijk aan welke randvoorwaarden ze vindt dat het werk moet voldoen, ze beschrijft wat ze er zelf voor moet doen en moet laten en vraagt advies. Op basis daarvan reageren de mensen. Sommigen vinden dat ze een wat realistischer blik kan gebruiken op de arbeidsmarkt en wat je als nieuwe werknemer kunt verwachten. Elisa-de-werknemer. Anderen vinden dat ze meer (of juist minder) moet verwachten van haar rol en taak als moeder. Elisa-de-moeder.
Op beide vlakken zijn mogelijkheden, zowel voor de werknemer Elisa als voor de moeder Elisa.
Op geen enkel moment word ze vergeleken uitkeringstrekkers die jij voor ogen hebt.
Nou ja, behalve dan door jou misschien.

Nee hoor

Geen gemoraalridder, hoor. En ik begon met te zeggen dat ik een uitkering prima vind als je niet kan werken, het knap vind dat ze de stap neemt etcetc.
Ik heb alleen grote moeite met 'werken kan altijd nog, voetbal gaat voor' . Mag ik daar niets van zeggen zonder moraalridder te zijn?
En ik gun ieder ten volste de talenten van hun kinderen te koesteren. Probeer ik zelf ook. Maar wel als ik het kan opbrengen, en niet als dat de reden is dat ik niet kan werken. Dat vindt ik een luxe die niemand heeft, en de wereld op zijn kop.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nou sancy

ik zie hier toch heel wat vingertjes verschijnen hoor, in het draadje, tuttut Elisa, dat kan zomaar niet hoor meid. Lees het nog eens door zou ik zeggen.
En ja, ik trek die vergelijking, omdat iedereen ineens over dat ene zinnetje van Elisa valt. Nogmaals, zij had er ook voor kunnen kiezen 80-100 in de WAO te blijven. Ik zou ze de kost niet willen geven die dat wel doen, ondanks dat ze nog best wat kunnen doen....

Jeltje

ik kan me heel goed voorstellen dat voor Elisa en haar zoon dat voetbal heel belangrijk is, ja. En in die zin kan ik me ook de zin, werken kan altijd nog, voorstellen.
Als 1 van mijn kinderen een uitzonderlijk talent voor iets zou hebben, zou ik daar ook alles voor in het werk stellen.

Anna

Wat mensen hier ook aangeven is dat als het talent van die jongen echt uitzonderlijk is (en op deze leeftijd zal dat wel enigszins met zekerheid te zeggen vallen) is dat de club echt wel moeite gaat doen om die jongen te behouden. Ze gaan niet een zeer talentvolle speler willen verliezen. Willen ze die moeite om Elisa zoon te behouden niet doen dan is dat ook een teken aan de wand lijkt mij.

Natuurlijk wil je als ouder zoveel mogelijk je kind helpen dit talent te ontplooien. De vraag is of dit voorrang moet hebben op in je eigen levensonderhoud voorzien. Mijn antwoord daarop zou nee zijn.

Bovendien sta je echt niet voor die keuze. Een talentvolle voetballer die zelf ook graag wil en al bij een goede club zit komt er heus wel; ook als moeder niet meer elke keer hem naar de training kan brengen.

Tegelijk zou ik Elisa aanraden om vooral niet al te veel op dit moment hierover na te denken. Eerst maar eens zien of het wat wordt. Als de werkgever enthousiast is over Elisa dan is er misschien wat werktijden betreft ook wel wat mogelijk. Samen met de hier aangedragen oplossingen zou het dan allemaal samen wel mogelijk zijn.

In elk geval zou ik me persoonlijk eerst inhoudelijk op het gesprek voorbereiden en niet zozeer op de praktische oplossingen,

Joyeux

Natuurlijk eet ik er geen boterham minder om als Elisa een uitkering ontvangt. Echter Elisa is natuurlijk niet de enige persoon in Nederland. Het lijkt me volkomen logisch dat als je kan werken je gewoon gaat werken. Een uitkering is een vangnet voor als je niet kan werken. Kan je wel werken dan ga je gewoon aan het werk. Ik ken Elisa's persoonlijke situatie niet dus ik doe daar verder ook geen uitspraken over.

Echter ik vind niet dat de maatschappij het inkomen zou moeten verzorgen van iemand die wel kan werken maar er zelf voor kiest dat niet te doen. Er zijn tenslotte genoeg mensen die echt niet kunnen werken of geen werk kunnen vinden. Je kan geld maar een keer uitgeven.

Was nog niet klaar

Elisa, je vraagt om tips. Allereerst het gesprek: ik adviseer je om vooral bereidheid en flexibiliteit ten toon te spreiden. Niet in beren denken en dat ook (non)verbaal uiten. Pols wat er mogelijk is aan parttime werken, aantal uren per dag, etc. Verder moet je je eigen prioriteiten scherp krijgen. Wil je echt werken, dan is er aan vanalles een mouw te passen, ook al zie je dat nu niet. Je hebt geen unieke situatie, alleen wellicht wel eentje met zorgen en moeilijkheden. Geloof me, daar ben je niet alleen in. Alles is te regelen, als je dat zelf wilt. Krijg nou eerst eens scherp wat je wilt, denk in oplossingem

Werk staat vaak maar niet altijd op 1

"En ik kan het me wel voorstellen, ze heeft maar 1 kind, en toevallig komen er erg veel talenten bij dit ene kind naar boven, naast HB ook een groot voetbaltalent. Mag je dat als moeder dan ook koesteren?? "

Sja, ik vind dat er ook wel erg veel nadruk op zelf onderhouden wordt gelegd.

Natuurlijk is het belangrijk, maar ALS het kind heel bijzonder is, EN het is of/of (Of werkende moeder OF voetbal) dan zou ik dat talent niet zomaar op offeren aan het werk.

Misschien gaat het jochie een heel bijzondere toekomst tegemoet.

Is het zelf kunnen onderhouden zo ont-zet-tend belangrijk dat die toekomst vanzelfsprekend moet worden opgeofferd aan een waarschijnlijk niet zo bijzondere baan van moeders?

Maar goed, dat is een principiële discussie, waarschijnlijk is en/en zeer goed mogelijk : )

ik het belangrijker vinden dat bijzondere

Anna -zon voor elisa

Volgens mij reageren er zat mensen vanaf de boot en niet als stuurlui die aan wal zijn. Ik lees kaaskopjes relaas, ik lees over andere alleenstaande moeders die het ook allemaal bolwerken (jij bv), volgens mij zijn er zeer veel ervaringsdeskundigen hier.
Ik gun iedereen zon maar zoals een ander (sorry kort van memorie, weet ff niet wie): het geld kan maar 1x uitgegeven worden en volgens mij kunnen we allemaal hele mooie goede doelen bedenken. Niet dat de voetbalcarriere van Elisa 's hoogbegaafde zoon geen goed doel is maar er zijn schrijnendere gevallen.
Ten slot heb ik mijn posting geschreven omdat ik denk dat juist Elisa en haar zoon extra zon krijgen als Elisa gaat werken.
Sorry, nu rechtstreeks tegen Elisa: ik gun je zon, ik gun je onafhankelijkheid, de kick van op je eigen benen staan, de lijn naar groei en ontwikkeling.
Dus wat mij betreft komt het wel goed met die zon

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Joyeux

Joyeus, je oproep tot elkaar wat gunnen spreekt me aan. Maar inderdaad denk ik vanuit schaarste, omdat we nu in een situatie van schaarste zitten. Aan alle kanten wordt broodnodige hulp en ondersteuning wegbezuinigd, ook bij mensen die wel willen, maar niet kunnen. Elisa gaat nu gelukkig naar een situatie van steeds meer kunnen. Maar het niet willen wordt nu beargumenteerd met praktische argumenten. Gedeeltelijk kan ik me daar wat bij voorstellen (namelijk dat zoon nog vrij veel begeleiding nodig heeft), maar het belang van voetbal afgewogen tegen in je eigen levensonderhoud voorzien volg ik niet. Dat laatste komt eerst, daarna kijk je verder.

De vergelijking met tbm gaat volgens mij niet op. Hoewel ik daar ook van alles van vind, vind ik dat iedereen zijn eigen keuzes mag maken. Dat wordt anders als het om een situatie gaat waar al 12 jaar op gemeenschapsgeld wordt geleefd, en de mogelijkheid zich nu voordoet daar uit te komen. Daar mag voetbal geen rol in spelen.

Je zegt: zometeen zegt nog iemand dat het een goed voorbeeld is voor haar zoon om te gaan werken! Euhm, ja, dat vind ik inderdaad ook. Ik vind het heel belangrijk om aan mijn kinderen voor te leven dat het ten eerste normaal, maar daarbij ook erg leuk, interessant en zinnig is om te werken, voor mezelf (en hen) te zorgen en een bijdrage te leveren aan de maatschappij. Ik vind echter ook dat het aan iedereen zelf is om te bepalen wat je je kinderen wil meegeven, en dat Elisa daar prima haar eigen keuzes in kan maken. Van wat ik in de loop der jaren heb gelezen, doet ze dat ook heel goed.
Vandaar dat ik het in eerste instantie niet als argument heb gebruikt. Maar ik vind dat eigenlijk wel.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kaaskopje

Wat een verhaal, ik voel je frustratie in mijn botten, wat lijkt me dat vreselijk.
En wat goed dat je een plek hebt gevonden, dat je zegt dat je merkt dat het goed is onder de mensen te zijn. Ik zou bijna zeggen: geef maar een gil als het ooit zover komt dat je ander werk moet zoeken, zo'n spirit wil ik wel aan boord

Ik hoop echt dat het voordeel van de veranderende economie is dat er meer flexibiliteit komt in de wijze waarop we (samen)werken. Dat er meer ruimte ontstaat voor mensen met een verhaal, met beperkingen en wensen maar daarbij dus ook voor mensen met spirit, passie, energie en ideeën.
Dat moet toch kunnen, dat we daar met zijn allen oplossingen voor gaan bedenken?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

En praktisch

Ik zou zeker ook vragen naar de mogelijkheid van thuiswerken/flexibele werktijden. Ik werk fulltime, met 2 uur reistijd, maar kan redelijk veel thuis en op t sportveld zijn doordat ik vaak 's avonds nog wat werk, of in het weekend, of zo nu en dan een dag thuis.
Zelfs in banen waarin je veel aanwezig moet zijn is er vaak toch wel een stukje administratie/verslaglegging Etc dat je thuis ( en dus flexibel) kan doen.
Geeft mij veel lucht!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Henk

Zolang we enorme hoeveelheden gaan lopen te bezuinigen op allerlei zeer kwetsbare groepen (inclusief ontwikkelingshulp voor de allerarmsten) vind ik het inderdaad een te grote luxe dat iemand thuis zou kunnen blijven om een zoon in staat te stellen zijn voetbal talent te ontwikkelen.
Dat doet niks af aan het feit dat Elisa de afgelopen jaren hele geldige redenen had om thuis te blijven maar dit is voor mij althans geen geldige reden.

Zit even hardop denken

"ik het inderdaad een te grote luxe dat iemand thuis zou kunnen blijven om een zoon in staat te stellen zijn voetbal talent te ontwikkelen. "

Er zijn nog veel meer dingen die 'luxe' zijn. Een JSF. Een goede vriend van mij die 25 duizend euro meekreeg om aan een elite universiteit te gaan studeren. De broodjes met zalm op het binnenhof..

Al die dingen kosten geld, maar ze leveren ook iets op. Zo zie ik het ontwikkelen van een talent ook.

Dus ik zou zeggen, er zijn mensen die om 'slechtere' redenen geld van de gemeenschap ontvangen.

Ik zou er inderdaad geen algemene regel van willen maken. Inderdaad te luxe.

Maar dat betekent ook dat een mooie sport/muziek carrière alleen weggelegd is voor die kindjes die de luxe van een werkende en een wegbreng-ouder hebben..

hmmm..

Als je thuis zit, en je moet kiezen tussen de goedkeuring van de anonieme belastingbetaler en het talent van je kind. Ik keur hert niet goed, maar begrijp het wel zullen we zo maar zeggen.

Prioriteiten

Elisa, je bent 12 jaar lang gewend geweest aan twee prioriteiten: je eigen (financiële) gezondheid, en je zoon. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om daar een derde bij voor te stellen, je te realiseren dat drie prioriteiten best naast elkaar kunnen bestaan.
Neem van de ervaringsdeskundigen hier aan dat het kan, parttime werken, het leven van je zoon in goede banen leiden, en jezelf in de gaten houden. Ga ervan uit dat het kan, dat het zich wel wijst.
Je wilt die baan, je hebt zin om weer te gaan werken, dus gedraag je daar ook naar. Zelfoverschatting is in dit soort situaties een noodzakelijk kwaad. En dan zie je wel. Het lijkt me beter om later te merken dat het niet gaat en dan weer op te houden, dan om nu op basis van onbevestigde angsten er niet aan te beginnen.
Mijn tip, dus: ga naar dat gesprek om jezelf te verkopen, in de volle overtuiging dat jij iets voor de organisatie kan betekenen. Het hoe en wat, dat komt later wel.

Elisa, hoe zit het met schoolvakanties?

Welke baan je ook ooit zal krijgen, je hebt nooit zoveel vakantie als je zoon. Kan hij dan wel (hele) dagen alleen thuis zijn?

Henk

Natuurlijk wordt er ook aan andere zaken geld uitgegeven waarvan het nut niet is bewezen. Zo heb ik ook mijn grote twijfels bij het nut van de JSF. Je word het er toch nooit over eens met elkaar wat nu wel en niet een investering waard is.

Ik heb er geen probleem mee om geld te investeren in de ontwikkeling van sport talenten of muzikale talenten. Het lijkt me echter dat de belangrijkste investering daarin van de sector zelf moet komen. Iets wat zeker in het geval van voetbal ook gewoon gebeurd. Voetbal clubs investeren uiteraard in de opleiding van de jeugd. Terecht ook want immers als ze een enorm talent ontdekken dan verdienen ze daar ook veel aan. Het lijkt me dus dat de investering in de voetbal carriere van Elisa's zoon deels van Elisa, deels van zoon en deels van de voetbalclub moet komen. Ik zie niet in waarom dit verder van algemene middelen zou moeten.

Geen uitzonderlijk talent

Als het kind echt een uitzonderlijk talent had geweest had het nu bij Ajax gespeeld zoals de jongen uit de klas van mijn zoon dat al met 8 jaar deed in plaats van met 11 bij een semi-professionele club waar de kinderen inderdaad niet worden opgehaald.

Huur een student in om je kind naar voetbal te brengen en ga gewoon werken!

Natuurlijk.

"Het lijkt me dus dat de investering in de voetbal carriere van Elisa\'s zoon deels van Elisa, deels van zoon en deels van de voetbalclub moet komen. Ik zie niet in waarom dit verder van algemene middelen zou moeten. "

Natuurlijk. Ik zit ook geen beleid te bedenken of zo, ik kan me alleen wel voorstellen waarom Elisa die keuze zou maken..

Maar goed, die keuze is helemaal niet aan de orde.. eigenlijk.

Lol savon

'Welke baan je ook ooit zal krijgen, je hebt nooit zoveel vakantie als je zoon.'

Ik ben best blij dat ik het onderwijs leuk vind!

Ingrid