Werk, verplichtingen...
er wordt volgende week bij mij op het werk een cursus aangeboden. Iedereen wordt geacht aanwezig te zijn. Maar... het is op een totaal onhandige tijd: 19.00 tot 21.00, bedtijd van de kinderen dus.
Dit heb ik met mijn leidingevende aangekaart. De reactie:
op je werk wordt er ook wel eens wat extra's van je verwacht, dit hoort erbij. Ik begrijp dat je het lastig vindt, maar ik vind dat je het moet kunnen regelen.
Vriend is (nog) niet in staat onze kinderen beiden op bed te leggen (3 jaar en 6 maand) kleinste heeft om 19.00 fles en oudste moet er om 19.30 in liggen. Ik moet dus iemand regelen om hem te helpen. En dat is niet zo makkelijk momenteel.
Leidinggevende zegt tussen neus en lip door dat ze vindt dat hij in staat zou moeten zijn dit zelf te doen... tja... ik moet zeggen dat ik het ook lastig vind met de kleintjes. En ik vind het ook maar wat dat ze dit zo stelt. (Los van dat ik graag de cursus zou willen doen, maar aub op een minder onmogelijk tijstip?!).
Wat vinden jullie?
Mijn werktijden zijn trouwens vast en gewoon overdag.
Groetjes lunamaya
Doen lunamaya
Allebei aan de slag met leren hoe je er 2 alleen in bed kan krijgen. Wat lekker is dat straks als een van jullie eens makkelijk weg kan gaan (iets leuks doen met vrienden bv).
Ik denk dat zodra jullie accepteren dat het niet perfect hoeft te gaan, dat het dan achteraf wel meevalt?
Moet wel toegeven dat wij er nog steeds maar 1 hebben maar ik ga man zeker vroeg ook de baby laten verzorgen want vorige keer ging dat ietwat moeizaam.
Succes.
Makkelijk
Natuurlijk willen we er lekker uit kunnen!, wil ik met vrienden wat kunnen doen zonder me zorgen te hoeven maken over het thuisfront. Maar ik "vind niet dat ik of mijn vriend het zelf moeten kunnen". Het zou fijn zijn als het lukt, maar ik neem het ons niet kwalijk dat het tot nu toe niet zo was.
Het is nu eenmaal niet onze kwaliteit gebleken, altijd even goed om te gaan met de logistieke stress die bij het hebben van twee kleintjes komt kijken. Onze kwaliteiten liggen (hoop ik) elders... Tja, daar kan je van alles van vinden, maar wat voor sommigen heel natuurlijk lijkt te gaan (vier kinderen naar bed brengen in je 1tje, ik ken er een aantal hier), kan voor de ander als een onmogelijke opgave voelen.
Zoals ik al zei, de reacties doen me beseffen dat we er mee aan de slag moeten. Maar het is pas sinds een aantal weken dat onze kleine man zich überhaupt 's avonds rustig weg laat leggen.
Tot slot is het niet dat ik vind dat in het bijzonder mijn werkgever iets niet van mij mag verwachten. Hier had ook familie of vrienden kunnen staan als zij op een zelfde dwingende manier iets van mij hadden gevraagd waar ik voor mijn gevoel moeilijk aan kon voldoen... Wat wel zo is, is dat hoe leuk ik mijn werk ook vind, ik vind het heel moeilijk te combineren met een jong gezin!
groetjes lunamaya
Lunamaya
Je moet gewoon helemaal wennen aan de onvoorspelbaarheid van het dagelijks leven, zo met twee kleintjes. Dat geldt voor jou en dar geldt ook voor hun vader.
Goed idee van de anderen om een draadje op te starten op een andere plek hier op OO. Tips om de dag te beginnen, tips om de dag af te ronden.
Het is gewoon wennen. En je zult zien, het wordt steeds minder ingewikkeld. Je groeit erin.
Als je moet dan moet je
Mijn man is en zal er straks ook vrijwel niet zijn rond kinderbedtijd. Ik moet dan dus wel manieren vinden om het alleen te doen.
Eigenlijk was het heerlijk luxe dat jullie er zo voor elkaar konden zijn 6 maanden lang al, maar hoe langer je wacht met het alleen doen hoe groter de drempel misschien wordt.
Anyway, ik lees al dat jullie er mee aan de slag gaan dus ik wens jullie veel succes.
Pelle
Het maakt toch niet echt uit wat anderen ervan vinden? Het is voor Lunamaya en haar vriend een dusdanige opgave, dat ze het tot nu toe met zijn tweeën doen en er beiden tegenop kijken om het alleen te doen. Dat het voor een ander wellicht makkelijker is, een ander andere omstandigheden heeft, doet wat mij betreft niet ter zake.
Lunamaya
Tja, en dan sta je voor een dilemma. Ik kan me je gevoel er goed bij voorstellen! Aan de ene kant een cursus waar je wel bij wil zijn, aan de andere kant op een voor jou onmogelijk tijdstip.
Ik vind dat het geen enkele biet uitmaakt waarom jij van mening bent dat het jou in de avonduren niet uit komt. Er is wat mij betreft geen weegschaal voor argumenten, waardoor het ene argument wel geaccepteerd zal kunnen worden en het andere niet. Het is jouw investering en jouw avondprogramma dat elkaar bijt. Dus is het aan jou om een keuze te maken welke van de twee de doorslag zal geven. Wat jij als onoverkomelijk ervaart, kan voor een ander onbegrijpelijk zijn. Maar goed, dat is dan zo, dat maakt nog niet dat het voor jou dan maar minder onoverkomelijk zal aanvoelen. Ik vind het te ver gaan dat jouw manager een mening heeft over de reden waarom jij eigenlijk niet bij de cursus wil zijn.
Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken of je bij deze cursus wilt zijn. Even los van het tijdstip. Zo ja, dan zul je op een rijtje moeten krijgen wat de gevolgen zijn van je aanwezigheid. Als dat betekent dat je partner een zware avond zal hebben, dan kan daar misschien hulp bij komen? Is er een buurvrouw/man die even een half uurtje mee kan helpen? Is er een mogelijkheid dat M wat later naar bed 'mag' als traktatie? Hier hielp dat wel in de begintijd: ik trakteerde J op een avondje opblijven, als hij mij even goed mee hielp (niet echt helpen hoor, maar vooral het zeuren achterwege laten: 'als je nu even vrolijk blijft dan kunnen we straks nog een boekje lezen bij het opblijven'). Opblijven hier betekent een kwartier later naar bed, dus overkomelijk voor de volgende ochtend. Het gaat om het gevoel dat aan M gegeven kan worden en waardoor het wellicht voor je partner even wat makkelijker en vooral gezelliger wordt. Het zijn maar wat suggesties, er zullen vast nog meer mogelijkheden zijn.
Mijn laatste tip: realiseer je dat deze cursus eenmalig is (toch?). Dus de inspanning van die avond en de mogelijke impact op je gezin is beperkt tot die ene avond. Misschien weegt het belang voor jezelf om bij de cursus toch aanwezig te zijn zwaarder dan deze impact van een avond?
Succes met wikken en wegen en laat je in ieder geval niet leiden door de mening van anderen.
Werken/kerken op zondag
dat is op een of andere manier best te combineren, kom nou. Er is altijd wel ergens in de buurt een kerk die 's avonds een dienst houdt. Of voor mijn part op zaterdagavond. Zoveel gezanik voor één keer per jaar op zondag werken en een ander daarvoor laten opdraaie, dat vind ik vreemd.
Appeltje eitje
Even een praktische tip voor het naar bed brengen van baby en peuter. In mijn herinnering is dat juist veel makkelijker dan een kleuter en een pre-puber 
Zorg dat de peuter voor 19.00 uur zijn pyjama aan heeft. Dan laat je hem nog wat rondscharrelen op zijn kamer terwijl je de baby de fles geeft. Dat duurt 20 minuten ofzo? Na de fles parkeer je de baby in de wipstoel, zet hem desnoods op de kamer erbij als je de peuter voorleest en instopt.
Vic (ot)
Wat is het lastige van een kleuter en een pre-puber? Dan weet ik waar ik me op voor kan bereiden...
Liora
Ik heb regelmatig heel erg moeite om mijn kleuter naar bed te krijgen. Als die de kont tegen de krib gooit is ze te bewerkelijk om haar maar onder de arm naar haar kamer te brengen, bovendien is ze dan binnen no time weer ontsnapt. Daar moet ik dus soms al mijn creativiteit op loslaten om die weer uit zo'n bui te krijgen. Pre-puber is op zich heel lief en gezellig, maar ze loopt zo te dralen als ze naar bed moet. Dan moet nog even dit, en even dat, en oh waar is mijn rekenschrift nou gebleven. Dan is het bijna 22.00 uur en wil ik dus echt wel even languit op de bank, waarop zij de discussie aan wil en zegt dat ik toch alles kan doen wat ik wil en dat ik toch heus geen last heb van haar.
Oh help
Tegen die tijd hoop ik een woning te hebben waar beide jongens een eigen kamer hebben. En dan zeg ik tegen oudste dat hij om bijv 20.30 naar zijn kamer moet, daar dan een uur mag doen wat hij wil en dan kom ik het licht uit doen of zo.
Poeh Vic, tot 22 uur niet alleen kunnen zijn lijkt mij echt naar.
Liora
Hallo hee, 22.00 uur vic
dat wordt te gek.
Je mag als moeder gerust de ik-boodschap afgeven dat je vanaf 20.30 uur 'alleentijd' wilt hebben. Zeg maar dat de ARBO dat voorschrijft 
Lunamaya
Maar waar zit hem dan precies het probleem met het naar bed brengen van beide kinderen? Wat is nou precies wat jullie zo moeilijk er aan vinden? Probeer dat voor jezelf duidelijk te krijgen en dan kan je misschien inderdaad hier wat tips vragen. Als het half uur dat je nu hebt uitgetrokken te kort is om beide kinderen naar bed te brengen dan maak je het ritueel 's avonds toch wat langer? Dan is het misschien wat relaxter. Het komt wat slapen betreft toch niet op een kwartier/half uur later aan.
Verder vind ik het niet zo raar dat je werkgever geen rekening kan houden met je privé situatie. In geval van ziekte/overlijden en dergelijke is dat een ander verhaal maar een werkgever kan geen rekening houden met iets persoonlijke situatie thuis als dat om normale logistieke zaken gaat. Een werkgever mag er gewoon van uit gaan dat je het thuisfront goed hebt georganiseerd en dat behalve in geval van onverwachte situaties dat verder niet op je werkt mee speelt.Gewoon omdat alle werknemers een privéleven hebben en je als werkgever onmogelijk met iedereen rekening kan houden.
Maylise
Kaaskopje
Ik vind kerkbezoek ook niet echt een reden om de hele zondag niet te kunnen werken. Het gaat tenslotte maar om één keer in het jaar. Ik vind één zondag per jaar zeker geen onredelijke eis van de werkgever. Dan kan je ook zaterdag naar de kerk of naar een hele vroege dienst gaan of juist een late dienst. Als ik het goed heb werk jij in een grote stad dus kerken genoeg in de omgeving waarschijnlijk en vast wel ergens één met een tijdstip dat gecombineerd kan worden met werk. Solidariteit op het werk is ook belangrijk. Tenzij er natuurlijk mensen zijn die graag op zondag werken en best een keer extra willen worden ingezet want dan kan je ruilen. Zeker als de werkgever aan zou bieden om 200% te betalen dan zijn er vast genoeg liefhebbers.
Maylise
21.30 uur vind ik geen probleem
Ik heb er geen problemen mee dat ze nog een tv-programma met mij meekijkt tot 21.30 uur, mits ze er dan niet de hele tijd doorheen zit te kwekken. Daarna moet ze dan wel gelijk naar boven, en niet nog tig dingen gaan doen. Ik verwacht trouwens dat ze volgend jaar zelf wel vroeger naar bed wil. Ze moet dan minimaal 3 kwartier vroeger op, en elke dag 16 km fietsen. Dat zal haar wel uitputten
"alleen-tijd" (ook ot)
Ik had de regel: uiterst 22:00 wil ik mijn privacy (onderstreept, vetgedrukt en met blinkende hoofdletters). Dat werd natúúrlijk onzin gevonden, maar het werkte wel
Tot voor kort, want prepuber is nu een puber van 15 1/2 en dan wordt die bedtijd steeds later :S Hem toch naar zijn kamer sturen is geen goed idee, want hij deelt de kamer met zijn jongere broertje die echt op tijd moet slapen en dan uit zijn slaap wordt gehouden.
Liora, ik hoop dat je voor die tijd voor elk kind een eigen kamer hebt, want pubers zonder eigen kamer vind ik echt een ramp voor die broodnodige alleen-tijd! Hier wordt er hard aan gewerkt (planning: rond/na de zomervakantie, hoewel die wachtlijst wel heel erg bevroren lijkt momenteel...).
Pfff, hoe deden ze dat vroeger in gezinnen met 15 kinderen... Of kwam vader dan dreigen met de klabatse? Dat mag niet meer tegenwoordig, geloof ik
Pelle
Het gaat er mij om dat Lunamaya haar eigen redenen heeft om het zwaar te vinden, daar kan geen vergelijking verandering in brengen. Ik weet ook hoe zwaar je het kunt ervaren om twee jonge kinderen naar bed te krijgen. Ik heb er mijn weg in gevonden en vind het nu prima gaan. Mijn kinderen zijn 6, 4, 3 jaar en de jongste is 16 maanden. De derde en vierde hebben beiden meer dan een jaar bv gekregen, de vierde was een flesweigeraar en toch kon ik er regelmatig uit. Een drukke bedoening en de avonduren komen vaak op mij alleen neer: alle kinderen van bso/kdv plukken, van een maaltijd voorzien en naar bed brengen. Zelf ook bekaf van een lange werkdag. Nu gaat het me makkelijk af, maar ik herinner me ook de bergen die ik zag in de tijd dat ik alleen de twee oudsten had. Voor nu onvoorstelbaar, maar toen was het een ander verhaal. Zo heeft iedereen zijn of haar eigen ervaringen en is het voor de een makkelijker dan voor de ander. Maar ik blijf vinden dat dat voor Lunamaya geen verschil maakt: zij en haar partner ervaren het als heftig en alleen zij hebben daar nu mee te dealen. Of ik nu vind dat jij (of ik, of een ander) meer 'recht van spreken' heeft omdat er zwaardere omstandigheden zouden zijn, doet daaraan helemaal niets af. Ik geloof niet dat Lunamaya nu ineens gaat vinden dat het allemaal erg makkelijk is om twee jonge kinderen op bed te leggen, als ze hier leest dat anderen het veel moeilijker hebben gehad.
En natuurlijk overleeft de partner van Lunamaya het wel, en anders haalt hij het wereldnieuws . Er komt vast een goede oplossing en Lunamaya kennende neemt ze alle tips ter harte en zal zij heus wel haar draai (met partner) vinden.
Vroeger, fladder
was er veel minder verstrooiing (geen tv, geen computer) én waren mensen vast eerder aan slapen toe. Meer lichamelijke inspanning, meer buitenlucht.
Ook denk ik dat de verhoudingen in een gezin anders lagen, als vader/moeder iets zei, dan gebeurde dat - zonder onderhandelingen.
Fladder
Mijn moeder komt uit een gezin van 12 kinderen (totaal leeftijdsverschil 16 jaar). En zij heeft vrijwel nooit tijd en ruimte voor zichzelf gehad. Mijn opa had een tuinderij en daar werkten alle kinderen in mee: vanaf 05.30. Mijn moeder is het oudste meisje (niet oudste kind) en kreeg de zorg voor jongere kinderen erbij. Bovendien volgde mijn moeder na de basisschool vervolgonderwijs en de tijd om huiswerk te maken was er alleen tegen 22.00 op het toilet (daar heeft ze uren doorgebracht ). Ik geloof niet dat mijn opa en oma echt veel tijd voor zichzelf hadden in die tijd.
Ik heb hier vier jonge kinderen en vrees weleens de naderende pubertijd. Oudste is een jongen van zes, daarna drie dames van 4, 3 en 16 maanden. Ha, die zullen allemaal tegelijk in de pubertijd komen en met een beetje ongeluk zal ik tegen die tijd in de overgang zitten met bijbehorende hormonale gemoedswisselingen... Ik wens mijn man veel succes tegen die tijd
Bromvlieg
Dat denk ik ook, ten minste als ik naar mijn opa en oma kijk. Er was geen tv, geen sportclub, geen geld voor uitjes oid. Door de eigen tuinderij was er veel werk, veel lichamelijke inspanning en begonnen de dagen heel vroeg. Ik denk ook niet dat je die situatie met het heden kunt vergelijken. Sterker nog: de tuinderij is door mijn neef overgenomen en als ik zie wat voor gemak hij nu heeft (door allerhande machinale ontwikkelingen), dat is totaal niet te vergelijken met de tijd van mijn opa.
Fladder
Hier hebben de kinderen altijd kamers gedeeld, ook als puber. Puur ruimtegebrek. Zelf heb ik ook nooit een eigen kamer gehad. Nu zaten wij vroeger thuis sowieso zelden op onze kamer want boven was geen verwarming dus in de winter was het er niet prettig toeven. 's zomers zat ik wel regelmatig op mijn kamer te lezen of naar de radio te luisteren. Lezen was geen probleem maar mijn zusje en ik hadden regelmatig ruzie over naar welk radio station we zouden luisteren en toen had je nog nauwelijks keuze dus dat zou nu helemaal moeilijk geweest zijn
Mijn eigen kinderen zitten afwisselend op hun kamer en in de woonkamer. De laatste keer dat ik de woonkamer 's avonds voor mezelf zijn geweest moet ergens in het vorig millennium zijn geweest. Als ik privacy wil dan ga ik naar mijn (onze) slaapkamer.
We zijn na een klein half jaar in een vrij kleine flat nu weer wat ruimer gaan wonen en ik moet zeggen dat het best fijn is om weer wat meer ruimte te hebben. Hier is ook een grote zolder en wie weet de kans om ooit daar een eigen werkkamer te hebben. Dat is pas voor later maar het lijkt me wel heel leuk... Maar nu dwaal ik helemaal af.
Maylise
Re maylise
Je opmerking over dan maar op zaterdag naar de kerk is volgens mij een typisch Roomskatholieke opmerking. Protestanten houden geen kerkdiensten op zaterdag. Verder denk ik dat diegenen die er moeite mee hebben om 1x per jaar op zondag te moeten werken niet gewoon zijn om naar een andere kerk te gaan, het is ook een sociaal gebeuren. Velen zijn bovendien gewoon om 2x per zondag te gaan, naar een kerk met een duidelijke signatuur ( vooral de wat "zwaardere"richtingen). Dan ga je niet naar zomaar een kerk. Voor iemand die wat vrijer in de leer is zal 1x per jaar op zondag werken minder een probleem zijn.
Werken op zondag (ot)
is voor sommigen gewoon onbestaanbaar. Zondag is rustdag. Je mag eigenlijk niet eens iemand vóór je laten werken (vandaar dat je ook niet gaat winkelen op zondag, geen patatje gaat halen, en alleen naar de eerste hulp gaat als het echt niet anders kan).
Ik neem aan dat als je arts bent, dat je dan jezelf wel dispensatie geeft, maar zondag werk doen dat ook op maandag wel weer kan, dat doe je niet.
Dat is als een streng gereformeerde ambtenaar dwingen homohuwelijken te sluiten, als een strenggelovige moslim dwingen naakt met andere mannen te douchen, als een vegetariër dwingen een biefstukje te eten. Bezwaren op grond van levensovertuiging, zijn dat, dat gaat niet over met een excuusdienst op zaterdag of met elders kerken.
Neter mut
ja, klopt ik ben inderdaad katholiek en voor katholieken is op zondag werken niet zo bezwaarlijk. Naar de mis kan inderdaad altijd en overal. de protestanten die ik ken zitten meer in de evangelische hoek en die gaan ook redelijk makkelijk naar andere kerken heb ik gemerkt. De gereformeerde hoek is natuurlijk wel heel anders.
En verder:
Overigens weet ik dat je in Nederland niet op zondag hoeft te werken als je niet wilt behalve in bepaalde sectoren maar hoe zit dat bijvoorbeeld met de zaterdag als je joods bent? Kan de werkgever je dan ook verplichten om te werken of mag je dan ook op grond van levensbeschouwing ontheffing aanvragen? Dat zou dan alleen maar eerlijk zijn.
Maylise
Lunamaya (beetje ot)
Ik meende mijn reactie over de mogelijk handicap van je partner serieus. Er zijn tijden geweest dat ik 's avonds zulke kromgetrokken vingers van de reuma had, dat ik dochter niet zelf in bad/bed kon doen of zelfs maar enigszins betrouwbaar vasthouden. Het had zomaar gekund dat er een medische reden was waardoor je vriend niet kon helpen.
Groetjes
Massi
Juist graag op zondag
bij ons wordt er om toerbeurt op zaterdag- en zondagochtend gewerkt. Je bent 1 keer per 5 weken aan de beurt samen met een andere collega en bijna niemand vindt het een probleem om op zondag te werken, integendeel want dan krijg je extra toeslag. Op feestdagen werken we ook om toerbeurt, ieder 2 of 3 feestdagen per jaar en ook dat is geen probleem, mede door de toeslag over die uren.
Pelle
In de omgeving waar ik opgegroeid was waren er heeeeel veel mensen die niet op zondag zouden werken uit geloofsovertuiging. Er werd op zaterdags zelfs al voorgekookt voor zondag, en zelfs de tv ging op zondag niet aan. Zo onwaarschijnlijk is dat dus niet. En meestal zijn er zat mensen die wel op zondag willen werken (meer betaald), dus ik zie het probleem ook niet zo.
Kerkbezoek, kaaskopje maylise
zou met het *kerkbezoek* niet bedoeld worden dat er uit principe niet op zondag gewerkt wordt ivm de zondagrust?
Bij ons wordt tijdens het solliciatiegesprek gevraagd of er bezwaar is tegen werken op zondag.indien het antwoord ja is,kun je het meestal wel schudden.
Niet gelezen
deze opmerking was dus al gemaakt,ik had niet alle berichtjes gelezen.
Hier ook cursus
Ik heb donderdag a.s. de hele dag een cursus van mijn werk. Voor mij verder geen probleem, maar er zijn collega's die er een drama van maken ('ik werk nooit op die dag', 'ik moet dan heel vroeg weg en ben laat thuis', etc.). Collega's komen uit heel Nederland overigens. Maar het gaat om 1 dag. Niet elke week of elke maand, maar gewoon 1 dag. Ja, het is voor sommigen ver weg (*plaats op de biblebelt ten westen van Zwolle*), maar het is éénmalig. Ik word dan een beetje moe van al het gezeur.......
Groet,
Jujube