Werk, verplichtingen...
er wordt volgende week bij mij op het werk een cursus aangeboden. Iedereen wordt geacht aanwezig te zijn. Maar... het is op een totaal onhandige tijd: 19.00 tot 21.00, bedtijd van de kinderen dus.
Dit heb ik met mijn leidingevende aangekaart. De reactie:
op je werk wordt er ook wel eens wat extra's van je verwacht, dit hoort erbij. Ik begrijp dat je het lastig vindt, maar ik vind dat je het moet kunnen regelen.
Vriend is (nog) niet in staat onze kinderen beiden op bed te leggen (3 jaar en 6 maand) kleinste heeft om 19.00 fles en oudste moet er om 19.30 in liggen. Ik moet dus iemand regelen om hem te helpen. En dat is niet zo makkelijk momenteel.
Leidinggevende zegt tussen neus en lip door dat ze vindt dat hij in staat zou moeten zijn dit zelf te doen... tja... ik moet zeggen dat ik het ook lastig vind met de kleintjes. En ik vind het ook maar wat dat ze dit zo stelt. (Los van dat ik graag de cursus zou willen doen, maar aub op een minder onmogelijk tijstip?!).
Wat vinden jullie?
Mijn werktijden zijn trouwens vast en gewoon overdag.
Groetjes lunamaya
Nou ja, als je nog heel kleine kinderen hebt
dan is zo'n dag misschien niet zo eenvoudig te plooien. Als ik in mijn geheugen graaf, herinner ik me dat nog wel.
Maar om er nou zo enorm om te zaniken, da's wel wat flauw. Doe het dan minstens alleen tegen mede-kleine-kindertjes-ouders en niet tegen de rest 
Pelle
ik woonde NIET in de bijbelbelt. Er zijn in nederland elders ook nog zat gelovigen die de zondagrust erg belangrijk vinden.
En zelfs als mensen om andere redenen niet op zondags willen werken, wat is dan het probleem? Ik was op mijn werk een vrijwilliger om op zondag te werken. Vond dat heerlijk, lekker rustig, en een dag extra doordeweek met de kinderen. Die zul je op kaaskopjes werk toch ook hebben?
Snap het wel
Hoi Lunamaya, nou je hebt wel een hoop reacties weten los t maken 
Zoals je weet hier ook een baby. Ik breng zelf wel af en toe beide kinders naar bed, maar de situatie is niet te vergelijken met die van jullie. Oudste is 9 en ik lees hem nog wel voor en zo maar hij kan zelf zijn pyama aandoen en tandenpoetsen dus een heel ander verhaal. Maar volgende week heb ik een vergadering 's avonds en dan moet vriend alleen beiden naar bed doen. Vind ik toch een beetje vervelend. Want je hebt zo je ritueel samen, en daar hoort in ons (en ook jouw ) geval ook bv geven bij, al drinkend valt ze in slaap, wegleggen, klaar. En dat vind ik dan toch spannend, hoe zal dat met de fles gaan en zo. Ik denk dat je moet kijken welk kind van de twee het flexibelst is, wie kan even wachten voor de tv of wie kan op schoot terwijl de ander een boekje voorgelezen krijgt. Als ik hier kijk is de bedtijd voor de oudste het strikst, die moet echt om half 8 beginnen met het hele ritueel want hij leest ook nog een hele tijd en anders wordt het veel te laat. Maar dochter kan eigenlijk zowel daarvoor als daarna, wordt ze niet heel anders van. Succes hoor, je werk is ook belangrijk en dit zijn allemaal hordes die genomen moeten worden (ooit). Begin anders een gezellig naar-bed-breng-en-andere-logistieke -uitdagingen-draadje bij babytijd! Liefs, MArleen
Gezond (verstand)
oh Massi, zo had ik het ook begrepen hoor! Ken het in nabije omgeving. Wij zijn bovengemiddeld gezond, dus niets van die orde. Maar ik vond het prettig van een aantal het gevoel te krijgen dat "men" beter wat minder snel kan oordelen, omdat je iemands verhaal niet kent. Wij vinden het "gewoon" erg zwaar, en misschien juist omdat we daar niet echt legitieme redenen voor kunnen geven, zijn we niet tevreden over hoe we het doen. Sascha verwoorde het mooi.
Tja, 2 volwassen mensen die heel overwogen voor kinderen zijn gegaan, beiden een diepgewortelde kinderwens hadden en beslist niet op ons achterhoofd gevallen waren, blijken het heel zwaar te vinden zo nu en dan! Dat stuit blijkbaar op veel onbegrip, maar mooier kan ik het niet maken... Trouwens we genieten ook immens van onze twee wereldwondertjes, dat dan weer wel!
Dank voor alle hartonderderiemstekers!
En oh ja, man is sinds gisteren aan het oefenen met baby naar bed brengen (want daar zit het grootste knelpunt).
lunamaya
Het is ook gewoon zwaar. Met zulke kleintjes draai je gewoon op ritme en dan is het best wel heftig als dat ritme overhoop gehaald moet worden.
Maar dat is nog geen reden om het niet af en toe toch te doen, want je krijgt er zoveel vrijheid voor terug!
Bij onze 3e is het overigens zo dat ik nu pas (met 2 jaar 4 maanden) met een beetje een goed gevoel 's avonds de deur achter me dichttrek en de boel overlaat aan mijn man.
En dat heeft bij ons allemaal te maken met borstvoeding. Dat kan je zo binden aan je kind.
Ik denk dat je man en je kindjes het wel zullen overleven. Gewoon makkelijk eten en op tijd beginnen. En het is inderdaad ook erg handig als hij de jongste ook wel eens op bed kan leggen. Die oefening zou ik er zeker inhouden...
Maar ik kan me het gevoel nog zo goed herinneren toen ik in mijn eentje met eentje van 3 jaar en eentje van 2 weken thuis op bed zat en man naar zijn avondopleiding ging. Pffff, loodzwaar voelde dat aan.
Tegenwoordig draai ik er mijn hand al niet meer voor om als hij twee weken in het buitenland zit en ik opgescheept zit met 3. Dat is ook loodzwaar, maar toch van een heel andere orde dan die eerste loodzwaar. Oefening hè 
Re rosase ot
De eerste keer dat mijn man 3 weken weg was , waren heel zwaar. De tweede keer was minder zwaar, ook al had ik 2 kinderen meer, volgens mij omdat we meer contact hadden dmv internet. De eerste keer maar heel af en toe een telefoontje zo kort mogelijk ivm de kosten. Dat internet was ook niet elke dag maar toch vaker dan 1x per week. En verder weet ik niet beter dan dat hij 's avonds vaak weg is, zijn werk bestaat nu eenmaal uit veel avondbijeenkomsten. We hebben ze wel "samen" (de éen bracht een paar naar bed en de ander de anderen) naar bed gebracht, maar standaard was het niet Juist meestal een soort feestje als het wel kon. Zo was 's ochtends de tweede geboren en 's avonds was hij tot heel laat weg. Zo ook de dag dat ik met de 1-dag oude tweeling thuiskwam, was ik ook meteen de avond alleen.
Pelle
Je kunt stellen dat het scheef is om kerkbezoek en aanverwante principes wel met begrip te 'belonen', maar de zondag is daar tenslotte min of meer voor uitgevonden, dus zou ik het niet netjes vinden als een werkgever waar op zondag werken niet bij de oorspronkelijke voorwaarden behoorde, zulke mensen gaat dwingen om dan maar niet naar de kerk te gaan of de geloofsprincipes maar overboord te gooien. Er zijn gelovige mensen die vinden dat ze absoluut niet mogen werken op zondag, of anderen aan het werk moeten zetten. Dat vind ik iets anders dan 'geen zin'.
Als je bij Corus werkt, of in een ziekenhuis, wéét je van te voren dat het werk dag en nacht doorgaat, dus ook op zondag. Als je principieel tegen zondagswerk bent, kun je zulk werk dus niet doen, óf bij aanvang afspraken maken dat men daar rekening mee houdt. Maar dat kan natuurlijk niet zomaar.
Als je bij ons op zaterdag werkt krijg je iets meer en als je op zondag werkt krijg je nog iets meer. In de praktijk komt het erop neer dat je 5 uur werkt, maar betaald krijgt voor 8 uur. En als je er een normale werkdag vrij voor wilt kan dat ook. We hebben 1 werkplek die 24 uur per dag bezet moet blijven en die functie wordt iets beter beloond. Voor werk buiten de normale uren om is weinig animo. Er bleken te weinig mensen zin te hebben om 1 zondag per jaar op te offeren.
Jeetje
"Er bleken te weinig mensen zin te hebben om 1 zondag per jaar op te offeren."
En dit had ik dus niet verwacht! Bij ons op werk moesten we bijna lootjes trekken! (maar dat was 1 zondag werken voor dubbel loon EN een dag vrij de week erop). Misschien moet je werkgever dus gewoon iets aan de beloning doen, is het zo niet voldoende?
Lunamaya back on topic
Natuurlijk is het zwaar in het begin! Bij ons was mijn man er juist veel beter in, en ik heb dus afgekeken hoe hij het deed: relaxed.
De kinderen gingen dan wel standaard te laat naar bed (half uur ofzo), maar hij maakte het gewoon leuk! Keek niet op de klok, ging liedjes zingen, verhaaltjes lezen, en veel knuffelen. Ik kan het nu ook (al kan ik nog steeds niet zingen, maar dat lijken kinderen absoluut geen probleem te vinden 
Die cursus
Nou, dat van dat alleen in bed kunnen leggen is nu wel behoorlijk duidelijk Ik vond het wel een eye-opener, de vraag van Lunamaya, want ik had nog nooit bedacht dat zoiets een probleem kon zijn bij een cursus in de avond.
Hier hebben we een (verplichte) cursus een avond in de maand van 19-20-30u, die wordt gewoon betaald en we vermelden het tegenwoordig al bij het sollicitatiegesprek: écht verplicht, hou er rekening mee. Want anders heeft iedereen altijd wel wat anders.
Zondagen
Als je partner standaard op zaterdag moet werken (bijvoorbeeld in een winkel) is zondag natuurlijk de enige dag dat je allemaal vrij bent...
Pelle
er zijn echt maar heel weinig mensen nog die zo streng zijn dat ze echt nog geen ijsje mogen kopen op zondag, vergis je daar niet in...
Dat is maar net waar je woont,natuurlijk. Als er in deze stad (onder Den Haag) alleen al drie strengchristelijke scholen staan, denk ik dat je je vergist.
Inderdaad
Als ik goed heb onthouden waar Kaaskopje werkt lijkt het me echt bijzonder vreemd dat er daar zoveel heel streng gereformeerden rondlopen die op zondag echt niet mogen werken. Er zijn ook genoeg christenen die er echt geen probleem mee zouden hebben om 1x op zondag te werken. Als er echt niet genoeg mensen willen dan kan je ook als christen solidair met je collega's zijn en besluiten dan wel op zondag te gaan werken. Het gaat maar om 5 uurtjes als ik het goed heb dus dan heb je daarnaast echt nog wel tijd voor de zondagviering. Het gaat tenslotte maar om 1x in het jaar.
Maylise
Pelle
Dus door de beloning te verhogen (mag van mij hoor) zou de zondagse familiedag opeens wel overboord gegooid worden? Als je maar genoeg betaald krijgt is die familiedag opeens minder belangrijk dus? Men wilde overigens het rooster samenstellen uit vrijwillige aanmeldingen, maar als niemand zich meldt gaat dat toch echt ten koste van de opdracht. Ik vind het dan best begrijpelijk als een werkgever ingrijpt.
Hart voor de zaak hebben lijkt steeds minder voor te komen. Altijd 'voor wat hoort wat'. Ik vind dat jammer.
Ik weet van 2 collega's zeker dat ze de zondag gebruiken voor de kerk. Een daarvan maakt er geen probleem van om op zondag te werken, dan is de kerk toch al achter de rug. De andere leidt daarna nog een zondagschool, maar ze heeft al aangegeven dat ze een zondag wil komen. Deze mensen gebruiken de kerk dus niet als 'smoes'. Ik kom uit een gereformeerde familie en geloof me dat er heus nog mensen zijn die uit principe op zondag niets doen waarvoor betaald of gewerkt moet worden en niet alleen op de Veluwe.
Bij ons krijg je op zondag 150 procent uitbetaald. Van mij zou dat naar 200 mogen, maar ik denk niet dat het animo daardoor groter wordt.
Dat jullie een autoprobleem hadden als je man storingsdienst had was lastig, maar daar had zijn werkgever niets mee te maken.
Tja
Ik woon ook in een stad waar je dat werkelijk niet zou verwachten, maar toch wel hoor.
Dat klopt helemaal
Mijn buurvrouw bijvoorbeeld kookt niet eens op zondag. Het gaat niet om het niet willen werken of solidair willen zijn, het gaat om het principe. Als er iemand hard werkt buitenshuis is zij het wel, maar niet op zondag.
Back on topic
Lunamaya, ik heb maar een kind, en ben zeer regelmatig alleen met hem (manlief trouwens ook), en ik vind het ook zwaar hoor! Man is muzikant, dus regelmatig van 15-03.00uur van huis. Al die ouders die het "gewoon even doen," ik begrijp er niks van... Hier speelt ook mee dat ik nogal een perfectionistische controlfreak ben, en dat probeer ik dus stukje bij beetje los te laten, haha. Ik was en ben erg van het strakke ritme (want zoonlief tiert er welig op), maar heb gemerkt dat ik soms best nog even iets kan uitstellen als hij even een boekje mag "lezen."
Wel is het zo dat manlief vanaf het moment dat ik geen bv meer gaf heel goed de baby naar bed kon brengen. En ook daarvoor was hij de aangewezen troostpersoon (door omstandigheden).
Wat bij ons ook meespeelt is dat ik ernstige bekkenproblemen had en dus tot zoon drie jaar was hem bijvoorbeeld niet kon badderen... En hem ook niet lang kon dragen, vandaar manlief als troostpersoon. Zoon heeft eczeem en mag daarom in de winter toch maar om de dag in bad, maar het was wel drama. Gelukkig gaat het nu heel goed met mijn bekken, maar ik merk dat ook wij nog erg in een patroon zitten waar we ons niet altijd van bewust zijn. Dat probeer ik dus nu te veranderen! Als ik 's avonds weg wil, proberen we 't zo te doen dat een van ons van tevoren kookt, zodat ik voor het weggaan nog aandacht voor zoon heb (voor 't eten al boekje voorlezen, even extra knuffelen). Zoon vindt 't nog steeds niet leuk, maar als ik 't ruim van tevoren aankondig, kan hij er goed mee omgaan dat pappa alles doet die avond.
Wat ik dus maar (met een laaaaange omweg) wilde zeggen is: het IS gewoon zwaar, ook met maar 1 kind! Maar het went vast. Vroeger had ik al 't zweet op m'n rug staan als ik met de auto zoon mee moest nemen - tegenwoordig draai ik m'n hand niet meer om voor lopen, tram, overstappen, nog een tram, dansles, en zelfde weg weer terug!
Hou je taai, meis, en geniet van je herwonnen vrijheid!
Pelle
Ik ben het op zich met je eens over 'gelijke monniken, gelijke kappen'. Maar als je iemand die echt uit zwaar gereformeerde overtuiging niet op zondag wil werken het mes op de keel zet om toch te werken gaat mij iets te ver. De zondag is de 'kerk-dag'. Als iemand bij aanvang aangeeft pertinent niet op zondag te werken, dan moet dat toch gerespecteerd worden vind ik. Als een moslim pertinent niet op zaterdag (of is het vrijdag?) wil werken zou daar gelijk mee omgegaan moeten worden. Persoonlijk heb ik daar geen enkel probleem mee. Ik denk dat een werkgever naar iemand die geen zin heeft ook weinig kan uitrichten. Er staat tenslotte niet in het contract dat zon- en feestdagen gewerkt moet worden. Maar dan komt bij mij toch 'collegialiteit' en 'hart voor de zaak' naar boven. Ouderwetse oprispingen misschien, maar als je het werk benadeelt, louter met 'geen zin' of 'dan wandel ik altijd met de familie', heb je jezelf er soms ook mee. Dat is bij ons mogelijk het geval. Als niemand op zondag zou willen werken, die ene zondag per persoon in het jaar dus, raken we het kwijt, dat betekent minder inkomsten en daardoor nog minder vaste contracten. En daar heb ik moeite mee. Ik zit wel goed hoor, ik heb mijn vaste contract en het moet echt raar lopen als ik op straat wordt gezet, maar heel veel anderen zitten er niet zo 'riant' bij. Onder dat soort omstandigheden heb ik moeite met dat ikke ikke gedrag.
Bij ons is de zaterdag 125 en zondag 150 procent. De zaterdag is verhoogd om het aantrekkelijker te maken. Ook op zaterdag was er weinig animo. Daarom werk ik tegenwoordig iedere zaterdag ipv 1 keer in de maand of 2 maanden. 't Is niet veel maar toch een hele dag loon extra per maand.
Naar bed breng utopia
Ik ben echt moe (man is paar dagen in buitenland). Bad gedaan, nog een kaarspelletje gespeeld en toen vroeg oudste of ze nog samen een boekje mochten lezen.
Oudste (bijna 5) "leest" nu dus zijn broertje van 3 voor.
Makkelijker kan niet toch?
Kaaskopje
Ik begrijp niet dat de werkgever bij nieuwe werknemers niet gewoon aangeeft dat zondags werken erbij hoort, hebben ze daar moeite mee, jammer dan, of is het moeilijk om aan personeel te komen ?
Shonagh
Wat er bij mijn vorige werk gebeurde was dat een grote klant bij vernieuwing van het contract eiste dat we ook op zondag beschikbaar zouden zijn. Dat was dus nieuw voor alle mensen die al voor het bedrijf werkten. Bij alle mensen die ze daarna aannamen, hebben ze dat ook in het contract erbij gezet, maar de oude garde had dat dus niet. Vandaar de vrijwilligers (want je had toch wel minimaal zo'n 6 maanden ervaring nodig om het werk op zondag aan te kunnen (alleen!).
Ik begrijp dat het op Kaaskopjes werk hetzelfde is gebeurt. Nieuwe klant, nieuwe eisen.
Ik begrijp het wel, maar dacht tussen de regels door te lezen dat werkgever ook geen eisen kan stellen aan nieuwe personeel, maar inderdaad, dat schreef ze niet :o)
Pelle
Het is niet alleen jammer dat er steeds meer werk van die opdrachtgever verdwijnt het is echt heel erg. Er is al heel wat personeel naar huis gestuurd. De zondag is maar een ieniemienie onderdeeltje van het werk wat we altijd voor die opdrachtgever gedaan hebben. De mensen die op zondag werken, zitten óók liever thuis, maar zijn bereid die ene zondag per jaar, of de twee zondagen per jaar te werken.
Voor zover ik weet gebruikt bij ons niemand de kerk als excuus om niet op zondag te hoeven werken.
Sorry ik snap het echt niet?
Je vriend is aan het oefenen met naar bed brengen? uhhh, oppakken en in zijn wieg leggen?? wat is daar nou precies zo moeilijk aan? Ik kan er echt niet bij sorry. Ens als je met je tijd in de knoei zit, de baby kan toch ook wel om 10 voor 7 de fles krijgen? de fles duurt toch geen half uur trouwens? Hoeveel tijd heb je nodig om een kind van 3 in bed te krijgen? 1 minuut lijkt me voldoende ook?
Irma
Jammer dat je niet snapt hoe pittig het kan zijn, maar aan zo'n reactie heeft ze niet veel, denk ik.
Intussen ben ik benieuwd hoe het gaat!
Mijn vraag is
Wat dan precies het probleem is? Ik lees nergens dat er ene huilbaby is of een kind met een andere handicap oid. Dus ik vraag me gewoon oprecht af waar het probleem nu in zit, mag dat niet dan?
Het ene kind is het andere niet
Bij mijn (bijna) 3-jarige en baby kost het echt wat meer tijd dan 1 minuut om ze naar bed te brengen.
Dat snap ik ook wel
Mijn kinderen sliepen slecht toen ze klein waren dus zo heel gemakkelijk ging het niet, in 1 minuut nee, maar ik snap niet dat het gewoon onmogelijk is om het alleen te doen? waarom dan?
Irma
Ik denk dat als je het niet snapt, er hier ook niemand is die je dat uitgelegd krijgt.
Een kind is geen ding
en al dan niet bewust ontstaan er (soms te uitgebreid geworden) bedtijdrituelen en die draai je niet 1-2-3 terug (helaas). Dus de enkele minuut - vergeet het maar.
Ik herinner me dat mijn man de jongste pas lekker in bed kreeg toen ik stevig griep had en dus zelf echt niet in beeld was.