Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Queenie

Queenie

27-04-2011 om 22:17

Werkdruk

Ik heb een prettige baan, dicht bij huis, flexibel in te delen werktijden bij een organisatie in de 'softe sector'. Inhoudelijk is het geen baan waar mijn hart sneller van gaat kloppen. De grootste uitdaging voor mij, is de organisatie van mijn eigen werkzaamheden en de strijd tegen de klok. In oktober 2010 ben ik daarin even helemaal vastgelopen. De werkdruk werd me teveel. Ik ben korte tijd thuis geweest, heb geprobeerd orde op zaken te stellen en ben weer verder gegaan. Ondertussen houd ik mijn oren en ogen open wat banen betreft in mijn oorspronkelijke werkveld.
Nu merk ik dat ik langzaamaan weer klem kom te zitten. De stress neemt weer enorm toe. Het lukt me gewoon niet om alles te doen wat ik moet doen. Gevolg is dat ik zaken op z'n beloop laat en daar in een later stadium last van krijg.
Ik kan mezelf nu eigenlijk niet goed ontspannen. Ik voel me nooit echt vrij, altijd zoemt er iets door mijn hoofd. Die man nog even terugbellen, dat mailtje nog beantwoorden, die vergadering voorbereiden, die notulen nog aanpassen... enzovoorts.
Als ik er met enige afstand naar kijk, zie ik dat ik objectief teveel moet doen in te weinig tijd (ik werk 23 uur). Daarnaast denk ik dat ik een aantal zaken beter zou kunnen organiseren, maar ook dat kost (in eerste instantie) tijd.
Mogelijke oplossing zou zijn: meer uren werken om dit beter organiseren voor elkaar te krijgen. Daarvoor moet ik a. extra kinderopvang regelen (ben ik al aan het proberen) en b. toestemming krijgen van de bazen. Die zullen daar niet om staan te springen, want er moet bezuinigd worden. Aan de andere kant denk ik dat ik goede argumenten heb (ook begrotingstechnische) om mezelf 3 uur extra in te zetten voor de periode van een half jaar.
Maar... is het wel verstandig om meer te gaan werken, als het werk me zo tegenstaat? Zouden jullie mij nog iets kunnen aanraden? Is er iemand met ervaring in het bijhouden van een logboek om zo inzichtelijk te maken waar de tijd aan op gaat? Werkt dit?
Maw... tips zijn welkom!


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ben jij mij?

Hoi Queenie,

IK heb helaas niet de tip voor je maar herken je verhaal zo!!! Je schrijft psies waar ik mee zit, behalve dat ik 32 uur werk.
Hmm als ik dit tik besef ik me dus eigenlijk dat meer werken voor jou wel eens niet kon bijdragen aan meer rust. Ik ging van 24 naar 32 en herken enorm waar jij mee zit.
Ik lees mee!
Heel veel sterkte en denk vooral ook heel erg goed aan jezel! PPffff....ik weet het, valkuil nr 1

Hou je taai,
Pria

Maja

Maja

27-04-2011 om 22:37

Het klinkt

in mijn oren als op weg naar een burnout. Ik wil niet negatief doen hoor, maar wat je schrijft komt over als overlading voor jou als persoon. Aan de andere kant klinkt het bedrijf me in de oren als typisch je werknemer overladen met werk. Dat zie ik vaker om me heen, zoveel uur; maar 150% werk te doen.

Ja!

Maja ik denkt dat je de spijker op de kop slaat. Ik werkte 24 uur en deed de max. Nu is 32 uur werk wordt er tonnen meer verwacht. ZO erg dat ik meer bezig ben met mn veiligheid te bewaken ~me suf werken heet dat ipv inhoudelijk kwaliteit te leveren aan mijn clienten en te genieten van mn werk.
En dat is helemaaaaal niet leuk!!!
Gr
Pria

Rosase

Rosase

27-04-2011 om 23:39

Herken het

Wat ik doe is nu duidelijker aangeven dat iets niet kan. Voorheen bleef ik toch maar proberen tegen beter weten in en nu maak ik zodra ik het idee heb dat ik overloop duidelijk dat dit of dat er niet meer bij kan hebben met, indien mogelijk, de oplossingrichting erbij.

Voor nu werkt dat goed. Om mijn zaak echter blijvend te kunnen onderbouwen was ik ook van plan om een logboek bij te houden. Alleen zo jammer dat dat ook weer tijd kost. En die heb ik nou juist niet.

Wat ik overigens ook gemerkt heb is dat het ook met planning en overzicht te maken heeft. Zit nog er mee te stoeien hoe daar verbetering in aan te brengen.

Queenie

Queenie

27-04-2011 om 23:52

Maja

Je diagnose klopt zowel wat mij betreft, als wat de organisatie betreft. Ik zie dat het slechter gaat met me, of in elk geval niet beter. Ondanks de dingen die ik al heb gedaan. Ik heb meer ruimte in mijn planning gemaakt, mijn werk beter georganiseerd, ik zeg alleen ja tegen klussen die over 3 maanden of verder in de tijd zijn. Ik heb ook meer afstand genomen tot het werk, ben om me heen aan het kijken en probeer mijn werk meer te zien als een leerschool. Ik zeg vaker 'nee', probeer het werk meer te laten bij degene die het moet doen (het opwaards delegeren zit ook in de organisatie gebakken) en geef duidelijker aan welke ondersteuning ik graag wil. Daar wordt wel naar geluisterd, maar er zijn altijd complexe redenen om zaken niet direct te regelen. (zeker in deze tijden van bezuinigingen).
Ik wil niet mijn gezondheid opofferen aan deze baan, maar ik hoor de alarmbelletjes piepen en ik wil graag een bijdrage leveren aan de oplossing. Ik vraag me alleen af of extra uren maken (en dan uiteraard zonder extra taken!!) een goede move is.
Kweenie.

Puck

Puck

28-04-2011 om 08:40

Cursus time management of projectmatig werken

Mijn werkgever biedt cursussen projectmatig werken en timemanagement aan. Die kunnen zinvol zijn om inzichtelijk te krijgen waar je je werk zou kunnen stroomlijnen zodat er minder druk op komt te staan.

Verveling?

Queenie, als ik je bericht lees, denk ik eerder dat je in de richting gaat van een bore-out. En dan bedoel ik niet dat je niets te doen hebt, maar dat je niet voldoende intellectueel wordt uitgedaagd. Je geeft zelf aan dat het geen baan is waar je hart sneller van gaat kloppen.
Mijn idee is dan ook, dat je op zoek gaat naar een baan waarin je meer van jezelf kwijt kan. Ga eens op vacaturesites kijken, wat voor baan je wel leuk vindt. Om je te oriënteren, let je even niet op de regio en het aantal uren.
Succes

grasje

grasje

28-04-2011 om 12:02

In ieder geval niet meer uren

Dat loopt nooit goed af, dan komt er vanzelf wel weer 1 op het idee om je zwaarder te gaan belasten.
Ik zou zeggen minder taken: kijk wie er wat voor je kan doen (m.a.w. wie er niet al te sterk in de schoenen staat) en welke taken door minder gekwalificeerde personen gedaan kunnen worden.
Verder proberen te ordenen, vaste tijden voor telefoon, voor mail en voor overleg.
En tot je wat beters gevonden (ook een goed advies) hebt: beetje de kantjes eraf lopen, dat ziet niemand. Heel veel mensen werken zo, dat ze niet echt moe worden en dat valt niemand op.

Doremi

Doremi

28-04-2011 om 13:23

Waarom zeg je geen 'nee'?

Ook ik heb een burn out gehad. Ik werkte toen overigens 36 uur. Toen het werk niet meer in 36 uur paste, ben ik 45 uur gaan werken, 55 uur etc. Meer werken is nooit het antwoord omdat het namelijk altijd opgerekt kan worden.

Begrenzen in je taken is dat wel.
Maar voor je kunt begrenzen is de eerste vraag: waarom zeg je ja?
Nee is namelijk ook een antwoord. Er is een reden waarom je geen nee zegt. Waarom je toegeeft aan druk om ja te zeggen. Of waarom je zelfs als je nee zegt, je jezelf schuldig voelt.

Mijn ervaring was dat ik ja zei omdat ik geen nee kon zeggen. Ik cijferde mezelf aan alle kanten weg. Toen ik uiteindelijk thuis kwam te zitten, belde een collega me. Hij zei: “Jij beschouwt jezelf altijd als variabele”. Dat was een mooie uitspraak. Inderdaad: ik vond alles belangrijker dan mezelf. Niet dat ik dit uitstraalde, want ik leek een assertieve, zelfverzekerde daadkrachtige manager. Maar dat was ik omdat ik mezelf opsoupeerde in het belang van de zaak. Ik kon niet anders, want ik voelde mezelf permanent schuldig over wat ik niet deed. Alles wat ik deed was dus gericht op het vermijden van schuldgevoel.

Ik ben uiteindelijk goed en grondig onderuit gegaan. Ik heb een psycholoog gezocht en gewerkt aan de oorzaak van mijn schuldgevoel. Dat was niet genoeg, want ik was zo geconditioneerd dat ik als een hamster in een tredmolen door bleef rennen. Uiteindelijk ben ik opgenomen in een rustoord.

Daarna heb ik een paar dingen veranderd: ik heb mijn lijnmanagementfunctie ingeruild voor projectmanagement. Ik wilde namelijk niet meer bezig zijn met alle verantwoordelijkheden voor het welbevinden van medewerkers.
Thuis heb ik huishoudelijke hulp geregeld voor 10 uur per week. Als ik thuis was, wilde ik niet meer belast zijn met huishouden. Mijn man vond het wel erg duur, hij spaarde voor een andere auto. Waarop ik 2 handen in de lucht hield als een weegschaal en vroeg: “Wat is belangrijker: mijn gezondheid of een andere auto?”. Man erkende direct dat mijn gezondheid natuurlijk voorging.

We zijn nu 5 jaar verder. Ik werk allang weer 36 uur. Soms een beetje meer als het nodig is voor een deadline, maar niet meer structureel. Ik voel geen druk meer. Ik observeer de druk als een soort buitenstaander. Ook nu werk ik aan een project dat bijna onmogelijk is, waar de planning dramatisch is, maar ik voel het niet op die manier. Mijn collega's wel. Ik werk gestaag door, maar ik vóel geen stress.

Ik zeg uitermate gemakkelijk nee tegen nieuwe projecten. Hoe leuk het ook is. Het afgelopen half jaar heb ik 5 vragen gekregen om projecten op te pakken die vreselijk leuk waren, waar enorme druk op me gelegd werd om ja te zeggen en toch heb ik zonder schuldgevoel nee kunnen zeggen.
Toen ik mijn burn out had, heb ik gezegd dat ik weer 100% belastbaar wilde kunnen worden, maar dat ik nooit meer mezelf voor 100% wil belasten. Ik heb reserve nodig. Aangezien niemand die voor mij realiseert, moet ik dat voor mezelf realiseren. Zonder schuldgevoel.

Ik zou dus eerst gaan zoeken naar de reden waarom je geen nee zegt.

Ik hanteer trouwens voor mezelf al 20 jaar timemanagement –excelsheets. Verkijk je er echter niet op dat dit het ei van Columbus is. Per slot van rekening wist ik mezelf wel degelijk een burn out in te draaien, terwijl ik die sheets gebruikte. De kern zit er echt onder: waarom zeg je geen nee?

Valkyre

Valkyre

28-04-2011 om 21:17

Doremi

Wat een wijze woorden!

Ook ik heb een burnout gehad, en ik zit nu weer in de gevarenzone. Ik ben nu zzp-er, en daarin kan ik goed mijn grenzen bewaren, maar ik ben thuis "de variabele." En daardoor heb ik te weinig tijd voor mijn werk, mijn studie, voor mezelf...

Aan de vragensteller: harder werken helpt niet. Meer uren werken ook niet. Alleen dingen aannemen die over meer dan drie maanden af moeten zijn ook niet. Want dan heb je over vier maanden weer teveel. Als je een beginnende burnout hebt, komt er in steeds meer tijd steeds minder uit je handen. En een baan die je niet leuk vindt is ook een "recipe for disaster."

Dus: zoek een leukere baan, en in de tussentijd: zeg nee en loop er (voor jouw doen) de kantjes vanaf. Je krijgt zoveel werk omdat je het zo goed doet.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maja

Maja

28-04-2011 om 21:27

Valkyre

Ik ben het helemaal met je eens. Op een zeker moment is het belangrijk om te kappen. Mijn psychologe zei op een zeker moment; ' waarom heb je de handdoek niet in de ring gegooid?'
Ikke; 'Ja, ik was blij een goed salaris te hebben/wilde niet opgeven/te perfectionistisch/sfeer op de afdeling was leuk.' Maar uiteindelijk nekte de hoeveelheid werk me, dagelijks het gevoel hebben niets af te krijgen...Gewoon een overload.
Dus...red jezelf van een burnout en gooi je hengel uit

ijsvogeltje

ijsvogeltje

29-04-2011 om 01:22

Nee zeggen

Ik wilde al een heel epistel typen over 'nee zeggen', maar ik zie dat Doremi het al perfect heeft verwoord.
Je houdt het zelf in stand. Je ziet de werkdruk volledig als jouw probleem. En dat is het niet. Heb je te veel werk voor jouw uren, dan stap je naar je leidinggevende. Dáár hoort het probleem te liggen.
Ik weet het, dit klinkt heel erg afschuiverig. Daarnaast wil je natuurlijk helemaal geen signaal af geven dat je het eigenlijk niet redt. Herkenbaar hoor: been there, done that. Maar weet je: het blijkt helemaal niet moeilijk te zijn om nee te zeggen. En leidinggevende blijken er helemaal niet raar van op te kijken dat je je grenzen aangeeft. Sterker: ik merk in de praktijk dat het juist bijzonder wordt gewaardeerd; men vindt het zelfs professioneel als je goed je grenzen kunt aangeven.
Leg niet de schuld bij anderen('ze verwachten zo vreselijk veel van mij'). Het is echt veel eenvoudiger om bij je zelf iets te veranderen dan bij een ander.

Rosase

Rosase

29-04-2011 om 09:33

Timemanagement -excelsheets?

Doremi, je slaat voor mij de spijker op zijn kop. Ik ga jouw woorden uitprinten voor mezelf en er iets mee doen (zou ze het liefst boven mij bureau hangen, maar dat loopt wat te veel in de kijkerd

Ben wel erg benieuwd wat je bedoelt met de timemanagement -excelsheets. Kun je een tipje van de sluier oplichten?

Queenie

Queenie

29-04-2011 om 10:24

Ik ben te aardig

en ik wil niet dat anderen last hebben van mijn achterstanden. Ik zie hieronder het bericht van Zusniet en herken vooral: "de mensen die ik aanstuur wil ik ook niet laten zwemmen".

Doremi, ik zat in tranen toen ik jouw bericht las. Het voelt zo onschuldig allemaal. Een beetje extra inzet, wat overwerken 's avonds, even doorpakken voor een deadline, even op het laatste moment een wondertje verrichten om een fout op te lossen (even op de fiets een beamer ophalen bij een andere locatie, bijvoorbeeld), even op mijn vrije dag een paar mails beantwoorden, enzovoorts. Maar als ik dan jouw verhaal lees, merk ik dat ik keihard die kant op ga. Het gekke is, dat ik nooit zou zeggen dat ik me schuldig voel. En toch is dat eigenlijk wel aan de hand. Het knaagt en het zeurt. Ik wil graag eindigen zoals jij beschrijft, maar dan liever niet via het rustoord.

Ik ben overigens al in gesprek met mijn leidinggevende. Zij is heel redelijk hoor, ik verwacht veel meer van mezelf dan zij. Zij vindt alleen dat ik me niet zo druk moet maken en wat meer mijn schouders moet ophalen over mijn werk. Ze sprak de woorden: maar jij bent wel erg van "afspraak is afspraak". Dat is heel aardig bedoeld, maar dat laat mij ook wel zien dat er iets geks aan de hand is met de organisatie. Of ben ik nou gek?
Ik krijg ook coaching en ben ook hard op zoek naar een andere baan. Maar overspannen solliciteren of in een nieuwe baan beginnen is ook niet echt aan te raden. En in een andere baan neem ik natuurlijk ook mezelf mee, dus ik zal inderdaad iets met mezelf moeten.

Minder mijn best doen, is een hele goede. Misschien maar eens iets in de soep laten lopen. Niet aardig zijn. Niet op mails reageren. Zonder schuldgevoel.

Ik ben nu een weekje vrij en ga eerst maar eens proberen daarvan te genieten.

Bedankt voor al jullie reacties tot nu toe!

Doremi

Doremi

29-04-2011 om 11:20

Excelsheets

Mijn timemanagement-excelsheets zijn een soort schema van Claudia

Toen ik 26 was, werkte ik al tijden 60 uur per week. Het bedrijf was namelijk ook op zaterdag en zondag open, dus ik kon gewoon doorgaan....
Tegen de tijd dat ik 28 was en wij nadachten over kinderen, besefte ik dat ik iets moest veranderen. Ik heb toen 1 zaterdag gewijd aan het in kaart brengen van al mijn taken. Ik heb een Excelsheet gemaakt waarin ik per week al mijn reguliere taken gezet heb. Met een tijdsbesteding eraan vast. Daarna heb ik al mijn liggend werk erin gezet. Die kolom liet ik optellen. En helemaal onderaan zette ik mijn beschikbare uren (op dat moment officieel 38 uur). Tot slot liet ik Excel dan uitrekenen voor hoeveel % ik volgeboekt was. Slik. Ik ontdekte toen dat ik voor ongeveer 3 maanden werk had liggen.
Een basisregel van timemanagement is dat je je week nooit voller moet plannen dan 60% en je maand niet voller dan 40%. De rest komt er namelijk vanzelf bij.

Ik heb daarna al die taken onderverdeeld in taken die ik écht zelf moest doen en taken die ik zou kunnen delegeren. Met dat lijstje in de hand ben ik naar mijn leidinggevende gegaan. Zonder enige discussie gaf hij me toestemming om een vacature in te gaan vullen voor een extra medewerker.

Ik gebruik die lijstjes nog steeds. Ik verwerk elke week mijn mails en reminder erin. Ik plan meestal een week of 4 vooruit.

Maar de waarschuwing hierbij is dus: ik heb mezelf ondanks die lijstjes een burn out weten te bezorgen. Die lijstjes kunnen heel goed werken, maar dan moet je ook zonder schuldgevoel los kunnen laten.

Als iemand er een wil hebben (ik heb er eentje wat geanonimiseerd), dan mail maar op [email protected]

Maar het is een hulpmiddel dat pas werkt als je eerst weet hoe je nee moet zeggen.

Ik plande mezelf destijds doodleuk vol op 200%. Dat kan namelijk net zo makkelijk met die lijstjes.

Doremi

Doremi

29-04-2011 om 11:24

Te aardig

Yep. Mijn valkuil was dat het helemaal niet zo duidelijk was dat ik te aardig was. In mijn werk moest ik namelijk vaak botte beslissingen nemen en dat deed ik als een regelrechte bitch.

Maar ik wilde niet falen. Of liever gezegd: ik mocht niet falen van mezelf. Want falen is fout en fout betekent schuldgevoel. Ik zie dat je al een coach hebt. Dat is heel goed. Want de waarheid is dat er altijd iets onder zit waarom je je zo gedraagt. Bij mij lagen die oorzaken meer dan 30 jaar terug in de tijd. Ik vond dat ik daar niet over moest zeuren, dat was immers 30 jaar geleden. Maar het was wel wat mij gevormd heeft.

Mijn favoriete uitspraak: Loslaten is iets anders dan opgeven.

Probeer inderdaad te genieten van je vrije week. Doe ik ook

Jujube is 't ook zat

Jujube is 't ook zat

29-04-2011 om 15:09

Hier ook

Hier ook een werkdruk-probleem.
Ons bedrijf is vorig jaar overgenomen door een ander bedrijf. Wij hebben een nieuwe manager gekregen (van het bedrijf dat ons heeft gekocht). Ik werk als accountmanager. Ons 'oude' bedrijf had een informele cultuur, korte lijnen, niet alles was goed geregeld, maar de sfeer was goed. Het nieuwe bedrijf is zeer hiërarchisch, heeft een grijze pakken cultuur, geen vrouwen in hogere functies (van oudsher een gereformeerd bedrijf) en is keihard voor z'n werknemers. De druk op ons team wordt steeds maar opgevoerd. Wij moeten ons bewijzen, want kunnen er in november allemaal nog uitgekegeld worden (via 'sociaal' plan). We moeten eigenlijk voor 1 juni bij al onze contactpersonen (ik heb er 150) een nieuw systeem presenteren, uitgebreide accountplannen maken, ook nog ff acquireren tussendoor en samenwerken in onze nieuwe accountteams. ik heb overigens al aangegeven dat dit veel teveel is, maar dat wordt eigenlijk niet geaccepteerd. 1 collega was al volledig overspannen, 1 werkt nog maar 4 ochtenden, want hij zit tegen een burn-out aan, 1 heeft vorige week aangegeven een deel van zijn accounts af te willen stoten, omdat het allemaal teveel is. Ik ben 't ook echt helemaal zat. Ik ga met tegenzin naar mijn werk, gelukkig hoef ik niet vaak naar het bedrijf zelf, maar reis veel rond. Van mijn werk vind ik het relatiebeheer en de presentaties geven heel leuk, alsook het contact met collega's die ik op verschillende plaatsen tref. Maar de functie gaat steeds meer veranderen, je wordt een soort vertegenwoordiger en moet een hoop gebakken lucht gaan verkopen. Ik heb daar geen zin in en ben dus aan 't solliciteren. Gisteren werd ik toevallig door allevier van mijn overgebleven collega-accountmanagers gebeld. Allemaal dezelfde klachten, niemand ziet 't meer zitten. Wij moeten nu het hoogseizoen door, en in het najaar kunnen we misschien allemaal vertrekken. Dat motiveert niet en geeft veel spanning, en dan in combinatie met de onrealistische verwachtingen waar wij niet aan kunnen voldoen......
Ik heb heel veel zin mij ziek te melden en nooit meer terug te komen daar. Ik merk dat ik thuis ook ongeduldiger ben dan gewoonlijk. Echt balen, want het had zo leuk kunnen zijn!

fladder

fladder

29-04-2011 om 19:14

Jujube...

Let je goed op jezelf?

Rosase

Rosase

30-04-2011 om 00:11

Doremi

Je hebt mail. Jouw sheet is volgens mij precies waar ik nu op zoek naar ben!

Moet alleen nog even bekijken hoe ik al mijn taken reeel ga inplannen, want dat is ook zowat: ik plan altijd te optimistisch. Maar het is in ieder geval een zeer goede start.

Doremi - bedankt

doremi, bedankt voor het schema.

Dat iets wat ik zeker ga gebruiken. Al is het maar om aan te tonen dat ik meer dan vol zit.

Het lastige wordt het inschatten van tijd en alle extra 'taakjes".

Doremi

Doremi

30-04-2011 om 19:08

Handleiding

Ik kreeg al een paar vragen n.a.v. het sheet, dus ik bedacht net dat ik er maar een handleiding bij moet maken

Dit is hoe ik het doe

1. Ik doorloop al mijn mails en zet de acties die daarbij horen in het sheet. Als een mail meerdere acties nodig heeft op verschillende momenten, dan verdeel ik die meteen. Dus als ik bijv. in een mail gevraagd wordt om op een bepaalde dag bij een vergadering te zijn dan zet ik er 3 dingen in: a. de stukken die ik moet lezen ter voorbereiding. b. de tijd die de vergadering me kost + de reistijd die ik ervoor kwijt ben c. de verwerking van de acties die er weer uit voortkomen (dat is namelijk altijd zo. Ik verdeel dat meteen over de weken. De mails gaan daarna in een mapje in mijn Outlook. Ik word er dus niet meer door gestoord in mijn inbox. Want elke keer de dingen zien die je nog moet doen, is ook stress verhogend.

2. Op je bureau liggen vaak geeltjes met aantekeningen van dingen die je vooral niet moet vergeten, maar waar je maar niet aan toekomt. Dat soort geeltjes krijgen ook een plaats in het schema. Ik zeg op JE bureau, want ik heb dus geen geeltjes, want die gaan meteen in het schema

3. Op mijn bureau staan 2 papierbakjes. De taken die daarbij horen, gaan ook in het schema. Soms blijft iets weken op je bureau liggen, omdat je er binnenkort iets mee moet gaan doen. Ik plan de taken die erbij horen in mijn schema en het papier gaat in een la. Als het in mijn schema staat, kan ik het niet meer vergeten, dus het hoeft niet als een stoorfactor in mijn gezicht te liggen. Mijn bureau is dus ook erg leeg.

4. Vakanties en verlofdagen zet ik er ook meteen in. Ook halve verlofdagen, want die gaan ook af van al je beschikbare uren

5. Alle reguliere vergaderingen staan er standaard in. In mijn huidige baan kost me dat gemiddeld 4 uur per week, maar in mijn vorige functie was ik dankzij mijn lijnmanagementfunctie alleen al 16 uur per week kwijt vanwege reguliere overleggen met medewerkers en andere managers. Dan is je beschikbare tijd al stukken minder.

6. Op maandagochtend open ik zowel mijn Outlook als mijn agenda. Ik bedenk dan waar ik mee ga beginnen. Op vrijdagmiddag kijk ik of mijn takenlijst leeg is voor die week. Indien niet, dan verschuif ik dingen naar achteren. Dat doe ik ook wel eens tussentijds als ik aan zie komen dat ik het niet ga redden.

7. Bij mijn overleg met mijn manager neem ik altijd een kopie voor hem mee. Aan de hand van mijn lijst voeren we dan het overleg. Voordeel is meerledig: hij ziet waar ik mee bezig ben, ik kan duidelijk maken dat het er echt niet bij kan, we kunnen een goed gesprek hebben over de prioriteiten, hij kan meedenken over bijstellen en ik heb meteen een reminder voor de inhoudelijke punten die ik met hem wil bespreke etc etc. Ik merk dat leidinggevenden het ook altijd erg fijn vinden, want dan weten ze tenminste waarmee je bezig bent.

8. De urenschattingen: ja, dat is een lastige. Mijn ervaring is dat je in het begin veel te optimistisch plant. Als je denkt dat iets een uur kost, zet er dan maar 1,5 uur neer, want die tijd ben je al snel kwijt. Als je er mee gaat werken, dan ga je vermoedelijk vanzelf meer gevoel krijgen voor realistische tijden. Wat ook kan helpen is een grote taak op te knippen in kleinere stukken. Je kunt namelijk vaak die kleinere stukken beter inschatten.

Rosase

Rosase

30-04-2011 om 20:37

Ik blijf erbij:

Dit is precies waar ik naar opzoek ben.

Bedankt voor je schema!

Ik gooi nu alles vanuit mijn postbus in mapjes en verdeel dat over de weken, maar daar zit dan geen planning achter. Voordeel is dat mijn postbus dan overzichtelijk blijft en ik niet zou gauw iets kan vergeten en nadeel is dus dat ik geen overzicht heb over hoeveel werk het nu echt is. En aangezien ik nogal optimistisch plan, kom ik mezelf nu steeds tegen.

Ander voordeel is ook dat je er ook een tabblad met afgehandeld achter kunt hangen en dan een mooi overzicht hebt wat je zo per week gedaan hebt. Altijd handig als je moet tijdschrijven of moet vertellen waarom iets zo lang geduurd heeft...

Doremi

Doremi

30-04-2011 om 21:30

Tijdschrijven

Ik heb een tijdlang elke weekplanning opgeslagen. Dat was wel aardig omdat ik dan tevreden terug kon zien wat ik allemaal gedaan had. Maar aangezien ik niet hoef tijd te schrijven, maakt het me nu niet zo heel veel uit.

Ik heb ook ooit geprobeerd het in de takenlijst van Outlook bij te houden, maar dat werkte niet. Het was daar namelijk niet mogelijk om de uren op te laten tellen. Je kunt dan oneindig veel taken in dezelfde tijd plannen. Je kon dan wel een export naar Excel maken, maar dan was mijn hele opmaak weer weg. Er zijn natuurlijk ook prima planningsprogramma's met nog veel meer mogelijkheden, maar Excel werkt lekker makkelijk.

Valkyre

Valkyre

01-05-2011 om 00:06

Doremie

You've got mail! (Met mijn smeekbede om jouw schema

Jujube

Jujube

01-05-2011 om 23:23

Fladder

Ik doe mijn best! Maar hetzelfde geldt natuurlijk ook voor jou hè!?

fladder

fladder

02-05-2011 om 00:44

Jujube

Ja, ik wil nooit meer zoiets meemaken :S
Binnenkort maar eens kijken of we de agenda synchroon kunnen krijgen om elkaar te updaten?

Queenie

Queenie

02-05-2011 om 08:14

Jujube

Jouw verhaal is dan weer anders dan dat van mij. Heel bedreigend, dat wel. Ik heb wel eens in een vergelijkbare situatie gezeten. Niet dat we daar als team werden overladen met werk, maar we kregen door wisseling van de leiding, als team te weinig antwoorden en richtlijnen. Vooral heel kwalijk, omdat er kwetsbare kinderen van deze antwoorden en richtlijnen afhankelijk waren. Ons hele team stond min of meer op instorten, maar niemand wilde die kinderen 'in de steek laten'.
Een belangrijke tip die ik je uit die periode kan meegeven, is de volgende.
Wanneer je in een ongezonde situatie werkt, kun je de arbo-arts inschakelen. Ook als je je niet ziek meldt. Stap 1 is dan wel om met je leidinggevenden in overleg te gaan. Laat hen weten dat je merkt dat deze situatie niet goed voor je is, dat je last hebt van de werkdruk, dat je ziet wat er met je collega's aan de hand is en dat jij graag wilt voorkomen dat het met jou ook die kant op gaat. Je leidinggevende en jij hebben een gedeelde verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat jij niet overspannen raakt. Als je leidinggevende opnieuw 'niet thuis' geeft, maak je een afspraak bij je bedrijfsarts. Je legt de situatie voor en vraagt advies. Aangezien je op zo'n manier duidelijk je eigen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gezondheid (en dus: je arbeidsgeschiktheid), kan niemand je dit formeel erg kwalijk nemen. Al bereik je er mogelijk niets mee wat de inhoud van je werk betreft (ik kreeg destijds heel veel te zeggen, dat was een grote luxe!!), je hebt dan in elk geval al eens met die arts over je situatie gesproken, je krijgt waarschijnlijk de opdracht om rustiger aan te doen, of om een arbeidsconflict te voorkomen. Mogelijk krijg je coaching aangeboden, of gesprekken bij het bedrijfsmaatschappelijk werk... kan allemaal! Niet dat dat zaligmakend hoeft te zijn, maar je kunt het erg in je eigen voordeel gebruiken, ook in je zoektocht naar een nieuwe baan.
Kortom, ik zou zeggen: naar de bedrijfsarts!
Veel sterkte, Q.

Jujube

Jujube

02-05-2011 om 15:00

Fladder

Lijkt me leuk! Ik mail je wel even deze week.
Grtz,
Jujube

Jujube

Jujube

02-05-2011 om 15:05

Queenie

Bedankt voor je waardevolle tips. Ik ga zeker opnieuw aangeven dat ik teveel werk op mijn bord krijg. Vind ik geen gehoor, dan lijkt me een volgende stap gerechtvaardigd. Dus óf zijn leidinggevende (en dat is de directeur) óf de bedrijfsarts. Misschien eerst even langs de huisarts.
Nogmaals dank, Queenie.
Groet,
Jujube

Queenie

Queenie

08-05-2011 om 00:22

Vakantie loopt ten einde...

Nog een dag en dan is het weekje vakantie weer voorbij.
Ik heb donderdag valeriaan gekocht, want ik bleef me maar opgejaagd voelen. Het lijkt aardig te werken.(werkt valeriaan eigenlijk echt?). Ik voel me in elk geval wat rustiger.
Ik ben ook aan het lezen in "De 7 geheimen van de schildpad". Een aardig boek, al ziet het er nogal maf uit met veel tierelantijntjes, maar is wel prettig geschreven. Geen praktische timemanagement-tips, maar meer een boek over het vinden van innerlijke rust. Tja... het oppakken van mijn gewoonte te mediteren, zou een goed begin zijn.
Ik ga maandag weer aan het werk, zie er wel tegenop, maar ik heb een nieuw doel: het inbouwen van rust in mijn werk. Ik ga maandag gewoon eerst eens beginnen met een te doen lijst maken en deze inplannen in het Doremi schema. En dan met een max van 60% van de dag ingepland. Nog enorm bedankt trouwens Doremi!
Verder ga ik toch proberen om meer uren te mogen maken, voor een periode van enkele maanden, met als doel: meer rust kunnen nemen, opruimen en zaken overdragen.

Ondertussen zoek ik verder in mijn oude werkveld, maar ik ben daar wel kritisch in. Ik wil liever niet 'zomaar' een overstap maken.

Jujube, hoe is het met jou?

Geniet van de zondag!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.